Russian Ark
Alexander Sokurov
(2002)

https://en.wikipedia.org/wiki/Russian_Ark

#DocsOnArt
#ArtVenues
#LouvreMuseum
#Experimental
#AlexanderSokurov
#Docudrama

Francofonia
Alexander Sokurov
2015- 90 min- زیرنویس فارسی

«فرانکوفونیا» فقط در موردِ موزه لوور و جنگِ جهانی‌ِ دوم
و ارتباطِ فرهنگی‌ بینِ آلمان و فرانسه - در زمانِ اشغالِ آن کشور توسطِ آلمانی‌ها - نیست، بلکه لزومِ هنر، ارتباط قدرت/سیاستمداران با هنر، معماری، موزه آرمیتاژ و ...
نیز از دیگر موضوعاتِ این فیلم چند لایه می باشند.

این فیلم در بخش رقابت اصلی هفتاد و دومین جشنواره بین‌المللی فیلم ونیز و در بخش Masters جشنواره بین‌المللی فیلم تورنتو در سال 2015 به نمایش درآمد.

(در اوایلِ فیلم در سکانس‌های مربوط به صحبت‌های سوکوروف از طریقِ اسکایپ با کاپیتانِ کشتی، صدا‌های کاپیتان خیلی‌ ناواضح است و چون مترجم، فیلم را از نسخه زیرنویسِ انگلیسی ترجمه کرده، صحبت‌های کاپیتان به فارسی ترجمه نشده، ولی‌ از طریقِ
واکنش‌های سوکوروف به حرف‌های کاپیتان،
موضوع را می‌‌شود دنبال کرد.)

نقدِ مجله ورایتی از فیلم
در پستِ بعدی.

#DocsOnArt
#ArtVenues
#LouvreMuseum
#Experimental
#AlexanderSokurov
#Docudrama

https://en.wikipedia.org/wiki/Francofonia

تأملی متراکم و غنی در مورد موزه لوور،
پاریس و نقش هنر به عنوان بخشی ذاتی از روح تمدن.

ورایتی
نوشته جی ویسبرگ

غیرممکن است که «فرانکوفونیا» را در یک توصیف مختصر و دقیق قرار دهیم،
زیرا مدیتیشن متراکم و غنی الکساندر سوکوروف در مورد موزه لوور و به طور خاص وضعیت موزه در طول جنگ جهانی دوم، هر گونه طبقه بندی را به چالش می کشد.

بینندگانی که از روزهای اول کار این کارگردان را دنبال کرده‌اند، به‌ویژه با شیوه‌ای
که او موضوعات بسیاری را که قبلاً به آنها پرداخته است، از مستندهای اولیه درباره هنرمندان (آثار هوبرت روبرت، نقاش فرانسوی) و البته "Russian Ark". با این حال، اشتباه است که «فرانکوفونیا» را به‌عنوان یک جمع‌بندی در نظر بگیریم، زیرا این کلمه حاکی از پایان خاصی است، و واضح است که سوکوروف در مورد سفر اغلب متزلزل هنر در طول تاریخ، چیزهای بیشتری برای گفتن دارد.

در هم ریختن مداوم لایه‌ها یکی از ویژگی‌های فیلم است: از عکس‌های چخوف و تولستوی در بستر مرگ، به مکالمه اسکایپی که سوکوروف با ناخدای کشتی انجام می‌دهد و سپس به درخشش گرم صحنه‌های سال 1940 و مکالماتِ بین رئیس لوور، ژاک ژژار و افسر آلمانی، کنت مترنیخ تغییر می‌کند.

در این بین درس هایی در مورد ساخت و ساز لوور در طولِ قرن ها وجود دارد. تصاویر آرشیوی پاریسی ها که در دوران اشغال نازی ها به زندگی خود ادامه می دهند. تأملاتی در مورد چگونگی شکل دادن پرتره در تمدن اروپایی؛ و روح ناپلئون (وینسنت نمت) که در گالری‌های بزرگ موزه قدم می‌زند و گهگاه با شخصیت فرانسوی، ماریان (یوهانا کورتالز آلتس) روبرو می‌شود.

آیا همه اینها با هم جمع می شود؟ خوب، بله، اگر تماشاگران به فیلم به عنوان یک مقاله شاعرانه آزاد فکر کنند، بسیار شخصی و در عین حال گیرا. هسته اصلی فیلم
(یا شاید صرفاً قلاب؟) رابطه بین ژژار و ولف مترنیچ، مغلوب و فاتح، و اینکه چگونه "هر دو نفر قصد داشتند از گنجینه های موزه لوور محافظت کنند" است. تا زمانی که نازی‌ها در سال 1940 وارد پاریس شدند، تقریباً تمام آثار هنری قبلاً به مجموعه‌ای از قلعه‌های امن‌تر در سراسر فرانسه منتقل شده بود، اما این آلمانی فرانسوی‌زبان بسیار فرهیخته، به سرپیچی از فرماندهان خود ادامه داد و از تخلیه آثارِ هنری به آلمان جلوگیری کرد.

سوکوروف، یک فرانکوفیل (فرانسوی زبان/دوست دارِ فرانسه) فداکار، به این فکر می‌کند که چرا نازی‌ها از پاریس محافظت می‌کردند، در حالی که عمداً بسیاری از شهرهای اروپای شرقی، به‌ویژه لنینگراد را که موزه آرمیتاژ آن در طول جنگ بسیار متحمل آسیب شد، ویران کردند. همانطور که لوور بیش از یک ساختمان پر از شاهکارهای خارق العاده است. ناپلئون، البته، این را درک کرد، به همین دلیل است که بسیاری از دارایی‌های لوور را می‌توان مستقیماً به او ردیابی کرد - ناپلئون مکرراً می‌گوید: "همه اینها را من آوردم!" در حالی که ماریان مدام فریاد می زند: "آزادی، برابری، برادری".

در طول فراز و نشیب زمان، خود هنر با صراحتی بدون چشم‌انداز به عقب خیره می‌شود: گاوهای بالدار آشوری و پرتره‌های کلوئت، تبدیل به مواردِ چانه زنی‌ می شوند. و تاریخ، مانند دریای طوفانی، گهگاه آن‌ها را به قبرستان بی‌نشان خود می‌کشاند. موزه‌ها به عنوان سنگری در برابر چنین پاک‌سازی‌هایی عمل می‌کنند، به همین دلیل است که سوکوروف با استعاره کشتی، از طریق چت‌های اختراعی خود با اسکایپ با کاپیتانی بازی می‌کند که محموله گنجینه‌های هنری او در خطر غرق شدن کشتی در طوفانی وحشی، یا رها کردنِ کشتی، برای نجاتِ جانِ خود، است. این که آیا چنین استعاره ای در فیلمی که قبلاً با موضوعات به هم پیوسته بارگذاری شده است کار می کند یا نه، بستگی زیادی به این دارد که بینندگان چقدر درک کنند که کارگردان با این سکانس ها چه می کند.

با این حال، همه موافق هستند که «فرانکوفونیا» فوق العاده به نظر می رسد. کار دوباره با فیلمبردارِ خوبی مثلِ برونو دلبونل، سوکوروف یک پالت غنی و متنوع از بافت ها را طراحی کرده است که لذت های بصری را به طور مداوم تکرار می کند. برخی از تصاویر دارای پتینه ای کهربایی، مانند لاک صدها ساله روی نقاشی های استادهای قدیم در هرمیتاژ هستند، در حالی که صحنه‌های باز سازی/دراماتیزه شده های اوایل دهه 1940، دارای درخششی سوسوزن هستند که از نیترات رنگی که از طریق یک آپاراتِ قدیمی‌ غیرِ لامپی (ذغالی) نمایش داده می شود، تقلید می کنند. با برخی از این «فیلم‌ها» مانند قطعه ای هنری، با نوار صوتی قابل مشاهده و در برخی مواقع با نمایان شدن سوراخ‌های چرخ‌دنده، رفتار می‌شود. عجیب است که این فیلم هیچ طراح تولید یا مدیر هنری، ذکر شده در عنوان بندی ندارد.

ترجمه گوگل (کمی‌ کوتاه و ویراستاری شده)
#DocsOnArt
#ArtVenues
#LouvreMuseum
#Experimental
#AlexanderSokurov
#Docudrama

گنجینه های موزه لوور

مستندی از شبکه BBC که به معرفی
شاهکارهای موجود در موزه لوور می پردازد.

۲۳۰ سال پیش، موزه لوور،
پر بازدید ترین موزه جهان
رسماً با ۵۳۷ تابلوی نقاشی افتتاح شد.


https://www.eligasht.com/Blog/travelguide/راهنمای-بازدید-از-موزه-لوور/
https://www.safaraneh.com/fa/blog/حقایق-جالب-درباره-موزه-لوور

#DocsOnArt
#ArtVenues
#LouvreMuseum

ایران مدرن
کتابی تازه درباره گنجینه نهفته
در موزه هنرهای معاصر تهران
#ArtVenues
#DocsOnArt

‏شب افتتاح تالار رودکی
پاییز ۱۳۴۶

آرشیو مگنوم

#ArtVenues
#DocsOnArt

Kanoon - کانون
Khatereh Khodaei

2015 - 71 min

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان همواره الگویی برای تولیدات برای این سن از جامعه بوده است، که این مستند با مصاحبه با افرادی که به نوعی در شکل گیری آن نقش داشته اند، تاریخچه آن را بررسی می کند.

#ArtVenues
#DocsOnArt

Kanoon - کانون
Khatereh Khodaei

2015 - 71 min

کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان همواره الگویی برای تولیدات برای این سن از جامعه بوده است، که این مستند با مصاحبه با افرادی که به نوعی در شکل گیری آن نقش داشته اند، تاریخچه آن را بررسی می کند.

#ArtVenues
#DocsOnArt

📎
یادبود تالار رودکی

تولد یک تالار؛ قصه پیدایش تالار رودکی تهران و زیر مجموعه‌هایش

تالار رودکی (تالار وحدت) همزمان با جشن‌های تاج‌گذاری شاه، پنجاه سال پیش و در روز سوم آبان ۱۳۴۶ افتتاح شد. در دهه ۵۰، آثاری که در این تالار اجرا می‌شد ( از باله و اپرا گرفته تا رقص‌های محلی و موسیقی سنتی) به لطف تلویزیون ملی ایران در سراسر ایران قابل دیدن بود و از فضای محدود چند سالن و یک شهر خارج شد. داوری درباره تاثیرات فراگیر یک مجموعه فرهنگی بدون در نظر گرفتن شرایط اجتماعی، سیاسی آن دوران کامل نخواهد بود. این فیلم اما، تولد تالار رودکی را از خلال خاطرات چند تن از دست اندرکاران آن و مرور فیلم‌های آرشیوی روایت می‌کند

https://www.youtube.com/watch?v=Z5jVVGqFLxc

#ArtVenues
#DocsOnArt