🔹

پس تا بدینجای مطلب بدانیم که باطن و جلالتِ کعبه (که مکان دَحو، و کشیدگی و ممدود شدنِ ارضِ تعیّنات است)، زمان است.
زمان؛ در خفا و سرّ مکان، می‌باشد.

⌛️ زمان «در عالم اشارات»؛ کمیّتی متصّل، امّا در بیقراری است.
«کمیّت» است، چون مشتمل بر آنات است. آنی می‌رود و متصلاً آنی دیگر آغاز می‌شود. و این حالِ بیقراری زمان در عالم اشاره است.

اما مکان؛ کمیّتی است که در قرار است.

زمان، که در بیقراری جلالی است؛ باطن مکان است.
و مکان که در قرارِ جمالی است؛ ظاهر زمان است.


🔲 در تحلیل عرض می‌شود:

⌛️ زمان؛ خلوتِ جلالیِ مکان است.
🌐 و مکان؛ جلوَت جمالیِ زمان است.


🔹 همانطور که بیان شد، حضرات آل الله علیهم السلام حقیقتِ هر شیئی می‌باشند. و زمان نیز، شیئی از اشیاء است.
⌛️ حقیقتِ زمان، حضراتند.


✿ بحمد الله، لطائف در این خصوص جاری است و سخن، بسیار. امّا برای ادامۀ مطلب و پرهیز از تطویل کلام، بایستی در رعایت آمد.


🔰 قرآن می‌فرماید:

【 إِنَّ عِدَّةَ «الشـُّـهُورِ» عِنْدَ اللَّهِ «اثْنا عَشَرَ شَهْراً» في كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها «أَرْبَعَةٌ» حُرُمٌ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ ... ‏】
همانا تعداد ماه‏ها نزد خدا، آن روزى كه آسمان‏ها و زمين را بيافريد، در كتاب الهى، دوازده ماه بود، كه از آن‏ها چهار ماه حرام است. [و] آيين درست همين است‏.

(سورۀ توبه ، آیۀ 36)

⇫ 📖 در حدیث برای این آیه آمده است که منظور از 12 ماه، دوازده امام (علیهم السلام) هستند. و آن 4 ماه حرام، چهار امام هُمامی هستند که نام مبارکشان «علی» است و از این رو، این ماهها حرمت دارند (📚تفسیر روایی برهان، ج2، ص: 774).


🌙 ماههای قمری را "شهر" می‌گویند.
"#شهر" در لغت به معنایِ شناسایی و ظهور است.

عموماً امرِ #شهره و #مشهور را از آنجایی می‌دانند که در بین عموم، ظاهر و مبرهَن شده باشد.
در حالیکه چون مطلب 《عِنْدَ اللَّهِ》 مطرح است؛ مشهوریّت هم از آنجا باید معنا شود. و اصلاً شهرت، در نزد حقّ تعالی، حقیقی است و در غیر حقّ ، مسامحتاً استفاده میشود.

✳️ شهره و مشهور بودن و ظاهر بودنِ «شهر» از ظاهر بودن خودِ حقّ تعالی است.

ظهورِ هر شیئی غیر از خودِ شیء است. و ظهور، به آن عارض می‌شود. امّا حقّ تعالی خودش و ظهورش #عین_شخصی هستند.
👈 برای همین قرآن فرمود 🔻【هو الظاهر】🔺 (سورۀ حدید، آیۀ 3).


🌙 ظاهر بودنِ حقّ تعالی، به «شُهور» (ماههای سال) است [که حضرات ائمۀ اطهار علیهم السلام می‌باشند].
و این ظاهر بودن، مطلق علی الاطلاق است.
یعنی در عین اینکه ایّام هر ماهِ قمری ثابت است، ثابت بودنش حدّی نیست. یعنی در قالب و حدودِ "ثبوت" نمی‌ماند. بلکه از اطلاق خویش، در تغییر و کم و زیاد شدن آمده ولی باز به خودش باقی است.

برای نمونه از روایات، اشاره‌ای میشود که حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرمایند:

🔻【شَهْرُ رَمَضَانَ ثَلَاثُونَ يَوْماً لَا يَنْقُصُ أَبَداً】🔺
ماه رمضان سی روز است و هرگز کم نمی‌شود.

(📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏4، ص: 78)

یکی از بیاناتی که ریشۀ بیاناتِ دیگر می‌تواند باشد این است که حقیقت را باید از شخصِ حقیقی عالم تا عالمِ ظاهر بشناسیم.
اهل حدود، اعداد را در قالبِ اعداد نظر می‌کنند(که قالبِ اعداد ، معدودات هستند). بنابراین برای اهل حدود؛ سی روز، نمی‌تواند در 29 روز بیاید. و اگر بیاید، دیگر 30 نیست و به عبارتی ناقص انگاشته شده.

امّا چون مطلب حقیقی شد؛ 30 روز، در نقطۀ 29 روز آمدن، همان 30 روز است.
(اینها صِرف اصطلاح و یا مسماحه در بیان نیست. حقیقت است)

🔔 ان شاء الله خوانندگان محترم مباحثِ #کانال_معرفة_الحق و خصوصاً بحث #اطلاق و #عینیت را به دقّت مطالعه فرموده باشند تا این مطالب برایشان غریب نباشد.

🔹

🔹
این ثباتِ در متنِ تغییر، حالِ «ثابت علی الاطلاق» بودنِ حضرتِ «حقّ» است.
«حقّ» ؛ به معنایِ ثابت است.
حقّ تعالی، «ثابت مطلق» است.

حضرات ائمۀ اطهار علیهم السلام، واسطۀ مطلقۀ حقّ تعالی می‌باشند. که به وحدتِ حقّ، از باطن البواطن، تا ظاهر الظواهر حقّ ، حضور دارند.
به اشاره آمدن حقّ تعالی، به حضرات ائمۀ اطهار علیهم السلام می‌باشد.

💠 «شهور» بودنِ حضرات ائمۀ اطهار (ع)، جلواتِ 🔻【هو الظاهر】🔺 بودن خداوند است.
این ظاهر بودن که عین شخصی حقّ تعالی است؛ جان تمام اشیاء است.

#شهر بودنِ ماههای قمری از آنجایی است که در ظهور و مُبرهَن بودن است.
و از اینکه ظاهر بودنِ حقّ تعالی است، و حقّ تعالی کینونت و بودِ موجودات است؛ بنابراین شهره و شناسا برای تمام موجودات است.

🌙 پس ان شاء الله دانسته شد که ماههایِ قمری، از مافوقِ عالم دون، تا بدینجا می‌باشند.
و اینکه تعیین ایّام ماههای قمری مشکل است؛ از جلالت و بیقراری حضرت حقّ تعالی است که به هیچ تعیّنی متوقّف نمی‌شود. و هر قرارِ جمالی، از بیقراریِ جلالیِ اوست.


🔳 در بین قراردادهای في ما بینِ مردم ؛

در عصر جاهلیّت، ماه محرّم را ابتدایِ سال قمری می‌دانستند.
در حالیکه آنکسی که حقیقتِ شهور است، بایستی تعیین اوّل بودن ماه را نماید، امّا عمر (لعنة الله علیه) این جهالت را برای عنادی که با حضرت مولی امیرالمؤمنین علیه السلام داشت، در بین اعراب رواج داد. و تابعین ملعونش بعد از سال 61 (هجری قمری) که شهادت مظلومانۀ حضرت سیّد الشهداء امام حسین علیه السلام به همراه هفتاد و دو تن از فرزندان و یارانشان، و اسارت حضرت امام سجّاد علیه السلام و خانوادۀ عترت صلوات الله علیهم اجمعین است؛ [مغرضانه] بجایِ اوّل محرّم، دهم محرّم را به عنوان اوّل سال و روز تبریک خویش قرار دادند ("اَللَّهُمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّةَ" / زیارت عاشورا).

"اَللَّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ"


امّا ...

🔰 الصادق عَن الله حضرت امام جعفر صادق علیه السلام می‌فرمایند:

🔻〖 شهْرُ رَمَضَانَ‏ رَأْسُ‏ السَّنَة〗🔺
ماه رمضان سَر سال می‌باشد.

(📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏ ۱، ص ۴)


🔰 یا می‌فرمایند:

🔻〖【إنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ】
«فَغُرَّةُ الشُّهُورِ شَهْرُ اللَّهِ وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَان»َ وَ قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ لَيْلَةُ الْقَدْرِ وَ نَزَلَ الْقُرْآنُ‏ فِي أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَاسْتَقْبِلِ الشَّهْرَ بِالْقُرْآن‏〗🔺


شمارهٔ ماهها نزد خدا در كتاب خدا آن روز كه آسمان‏ها و زمين را بيافريد، دوازده ماه مقرّر گشت.
پس نخستينِ آن ماهها، ماه خداست. و آن ماه رمضان است. و قلب ماه رمضان شب قدر است و قرآن در اوّلين شب از ماه رمضان نازل شده است. پس آن ماه را با قرآن استقبال كنيد.

(📚 من لا يحضره الفقيه، ج‏ ۲، ص ۹۹)


《 غُرّه》 ؛ نقطۀ اوّلیتِ ظهور شیء است.
و 《 غُرّه》 بودنِ شهر رمضان برای همۀ شهور، شهر بودنِ شهور است.
یعنی هر ماهی از ماههای قمری، به ماه مبارک رمضان، «شهر» بوده و جلوه دارند. که در ادامه توضیح بیشتری در این خصوص خواهید خواند.


🌙 با دانستنِ اینکه ماههای قمری ظهورِ حقیقت حقّ تعالی است؛
ماه مبارک رمضان، اوّل #سال_قمری می‌باشد.


🔰 حضرت امام محمّد باقر عليه السلام می‌فرمایند:

🔻〖 لا تَقُولُوا هَذَا رَمَضَانُ وَ لَا ذَهَبَ رَمَضَانُ وَ لَا جَاءَ رَمَضَانُ فَإِنَّ رَمَضَانَ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ لَا يَجِي‏ءُ وَ لَا يَذْهَبُ وَ إِنَّمَا يَجِي‏ءُ وَ يَذْهَبُ الزَّائِلُ وَ لَكِنْ قُولُوا:
شَهْرُ رَمَضانَ‏ فَالشَّهْرُ الْمُضَافُ إِلَى الِاسْمِ وَ الِاسْمُ اسْمُ اللَّهِ وَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ جَعَلَهُ اللَّهُ تَعَالَى مَثَلًا وَ عِيداً...〗🔺

🔹نگوئيد «اين رمضان» و نگوئيد رمضان رفت، و رمضان آمد! زيرا «رمضان» نامى از نامهاى خداوند عزّ و جلّ مى‌‏باشد. نمى‌‏آيد و نمى‏‌رود، آنكه می‌آيد و می‏رود زائل و نيست‌‏شونده است. بلكه بگوئيد:
«شهر رمضان» (ماه رمضان) يعنى شهر اضافه گرديده به اسمى كه نام خداست، ماهى كه قرآن در آن ماه نازل گرديد، و خداوند آن را حجّت و محلّ شادمانى براى اولياء خود قرار داده است.

(📚بصائر الدرجات، ج‏1، ص: 311)


🔹

.
╭─┅═--•✾ 🌙 ✾•--═┅─╮


🌱 زمان و زبان در وصفِ رحمت حضرت مَنّان کوتاه است. چرا که خود، جلوه‌ای از جلواتِ آن زیبا نگارِ معانیست.

در حالیکه حظّ از شعبان المعظّم بر جانِ بیقراران حقّ، نوش می‌گردد و إن شاء الله، حِلیۀ «#تحلیه» بر لطافتِ نفسشان می‌نشیند، شایسته است که از منظرِ معرفت، به استقبالِ #شهر_الله_المبارک_رمضان شتاب کنند و مبارکیِ آنرا به «معرفت»، بنشینند؛ تا قَبالۀ دل، به شُهرۀ مَه‌ْرویِ حقیقت تقدیم سازند.

از این رو، پیش از ورود به ماه مبارک رمضان، برای خواندنِ مقالات این خصوص، [به لطف حقّ، إن شاء الله] منّت‌پذیر و راهنما خواهم بود. و إن شاءَ الرحمن که «ارائۀ» اربعینِ مقالاتِ این حلوایِ الهی نیز تکمیل گردد و امسال، مقالات بیشتری به منظرِ قلوبِ مستقبِل برسد.

🌤 از صاحبِ نفوس و ایّام، حضرت جانِ جانان، اصل حقّ، و خالصه و بقیۀ او، حجّة بن الحسن العسکری(روحی لذکرهما الفداء) خواهانیم که معارف ماه مبارک را آنطور در وجودِ محبّین انشاء نمایند، که نفوسِشانْ؛ [خودِ ] استهلال و استقبال، و ارواحشانْ؛ هلال و جلوه‌ای از آن قِـبلۀ حقیقت گردد.

کار دلها باز از آن مژگان به سامان می‌رسد
ریشهٔ تاکی به استقبال مستان می‌رسد



🍃 با ذکر شریفِ «یا علی»؛ عالَمِ وجودتان را دگرگون کنید و همراهی بفرمائید ...


─═•❁«یا علی»❁•═─





🖊 #احسان_الله_نیلفروش_زاده


📧 @ehsannil

╰─┅═--•✾ 🌙 ✾•--═┅─╯

🔅

➋ و از شهر بيرون می‌برند و به سوی #بیابان رفتند (فَأَخْرَجَنِي إِلَى الْجَبَّانِ )»»
● که #شهر، تعیّنِ وطن است و بیرون رفتن از تعیّن وطن؛ ترکِ إنیّت و رسیدن به إنیّت و نفسِ حقیقی و واحدۀ الهی یعنی «#نفس_الله_تعالی» حضرت امیرالمؤمنین(ع) است.
☜ این سیر، سیرِ استکمالی حدّی برای جناب کمیل نیست، بلکه تمام این امور برای رهسپاری خلائق به حقیقتیِ عمیق است که به عنایت و انشاء حضرت مولی(ع)، به باب بودنِ جناب کمیل در عالم متجلّی می‌شود.

● بیانِ کردنِ #صحرا با نام «الْجَبَّانِ» در حالِ خروج؛
«الْجَبَّانِ»؛ از #جبین آمده که جبین و پیشانی؛ مقامِ جلوه کردنِ هویّت است و از این رو در قیامت هر کسی به جبینش شناخته می‌شود و مثلاً بر پیشانی کسانی که ولایت حضرات آل الله(ع) را نداشته باشند چنین مکتوب می‌شود؛ «آيِسٌ مِنْ رَحْمَةِ الله؛ مأیوس از رحمت خدایند؛ 📚من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۹۴». که این مکتوب، هویّتِ نابجایِ بُریدگان از ولایت و رحمت حقّ است.

➌چون به صحرا رسيدند (فَلَمَّا أَصْحَر)؛
بیانِ کردنِ #بیابان با نامِ صحرا در هنگام وصلت به آن؛ جوشندگی را می‌رساند. چرا که #صحرا ؛ بیابانی است که از شدّت گرما، هر چیزی را می‌جوشاند.

➍ نَفَسِ بلندى می‌کشند ( تَنَفَّسَ الصُّعَدَاء)؛
نفَسِ حضرت مولی(ع)، نفخۀ منشئ است که جاری‌کنندۀ حقیقت از بطن و خلوَت حضرت امیرالمؤمنین(ع) - یعنی کوثرِ حقیقت، حضرت فاطمه زهرا(س)-، تا عالَم جلوَت است.

➎و «#می‌فرمایند»؛
فرمایش و #قول حقیقی، جلوۀ خودِ «قائل» است و از این رو هر کسی به قولش، شناخته می‌شود و گفتار حقیقی، آینۀ شخصیّت و هویّت است که؛
«الْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِه‏؛ مرد،پشت زبانش پنهان شده است؛📚 الأمالي( للصدوق)، ص:۴۴۷»
و «الْأَلْسُنُ تُتَرْجِمُ عَمَّا تَجُنُّهُ الضَّمَائِرُ؛ زبانها آنچه را در ضمیر و هویّتِ انسان است، ترجمه مى‌كنند؛ 📚 تصنيف غرر الحكم، ص: ۲۰۹».

🔆 ائمه اطهار(ع) شخصِ #أحسن_قول و قولِ أحسن بوده و قول و فرمایش حضرتشان(ع)، تجلیّاتشان در عالَم وجود است.

⏎▣ با این پنج مرتبه از مراتب انشائی، حقیقتِ «قلب» در عالَم محقّق می‌گردد.

۞ قلبی از کمیلِ مولی؏، ظرفیت می‌گیرد که #شکسته‌ترین باشد.
چرا که قلبِ حقیقی؛ نفْسِ #دگرگونی و #شکستگی است و خودیتی جز مظروفش ندارد و تامّاً مَظهَر و مُظهِرِ مظروفِ خویش، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است.
◘ ‌هم اوﷻ که ☜«لاهوإلّاهو» ست.
بدین معنا که؛

◪ دائماً☜به «لا هو» در شکستن و نفیِ لبّی خویش است و به «إلّا هو» در اثباتِ لبّی خویش می‌باشد.
این شکستگی (نفی) و شکسته‌بندی (اثبات)؛ حیاتِ حضرت حقّﷻ است.
.
۞«قلب»☜نقطۀ شکستگی و دگرگونیِ حیاتی است که جامعِ شکسته شدنِ«لاهو»ئیِ جلال، و شکسته‌بندیِ«إلّاهو»ئی‌ جمال است.
و این☜معنای شکسته بودنِ ذاتیِ قلب است که جلوه‌ای از «لا هو إلا هو»ست.

حضرت حقّ تعالی نفسِ وسعت است و «الْوَسِيع‏؛ 📚إقبال الأعمال (ط - القديمة)، ج‏2، ص: 633». بنابراین؛ در هیچ ظرفی، مظروف نمی‌شود، جز اینکه آن ظرف، نفسِ شکستگی باشد و چیزی جز، جلوۀ حضرتِ الوسیعﷻ نباشد.

حضرت «الْوَسِيع‏»ﷻ در حدیث قدسی می‌فرماید:

🔻『 لَا یَسَعُنِی أرْضِی وَلا سَمائِی وَ لکِن یَسَعُنِی قَلْبُ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنِ.』 🔺
من در زمین و آسمانم نمی‌گنجم؛ ولی قلب بندۀ مؤمنم مرا در خود جای می‌دهد.
(📚عوالي اللئالي، ج‏۴، ص: ۷)

این است که 🔹『قَلْبَ الْمُؤْمِنِ عَرْشُ الرَّحْمَنِ؛ قلب مؤمن، عرش خدای رحمان است؛📚 بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۵۵، ص:۳۹』🔹.

حضرتِ حقّﷻ که صرفاً نزد خویش است و بس؛ نزد قلبِ مؤمن که نفسِ شکستگی است می‌باشد که در حدیث قدسی می‌فرماید:
.
💔〖 أَنَا عِنْدَ الْمُنْكَسِرَةِ قُلُوبُهُم〗💔
من نزد دل‌شکستگانم.
(📚بحار الأنوار،ط - بيروت، ج‏۷۰، ص:۱۵۷)
♡࿐

۞ شکستۀ حقیقی؛
آن دلِ منقلب بین جلال و جمال حقّﷻ است که؛
☜نه به قید جلال، مختفی است، و نه به قید جمال، منجلی است. بلکه به قامتِ مقامِ جمع الجمعِ #مشیة_الله بودنِ ائمه اطهار(ع)، نفسِ دگرگونی و شکستگی و گَردان بودن است که حضرت امام محمّد باقر علیه السلام می‌فرمایند:

🔻♡『إِنَّ الْقُلُوبَ بَيْنَ إِصْبَعَيْنِ مِنْ أَصَابِعِ اللَّهِ يَقْلِبُهَا كَيْفَ يَشَاءُ سَاعَةَ كَذَا وَ سَاعَةَ كَذَا.』♡🔺
همانا قلوب، بین دو انگشت از انگشتان پروردگارش هستند که دائماً منقلب می‌شود آن‌گونه که اوﷻ می‌خواهد، ساعتی(که جلوۀ وسعتِ حق است) چنین‌اند و ساعتی، چنان.

(📚بحار الأنوار،ط - بيروت، ج‏۶۷، ص:۵۳)

غیر از این دگرگونی باشد، قلب نیست بلکه مسامحتاً «قلب» خوانده می‌شود و إلّا حقیقتاً بدتر از سنگ و حجر است که؛

▪️«قَلْبُ الْكَافِرِ أَقْسَى مِنَ الْحَجَرِ.»▪️
قلب کافر از سنگ سخت‌تر است.
(📚بحار الأنوار،ط - بيروت، ج‏۶۷، ص: ۵۳)
♡࿐


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔅

✨

🍃۞ پس تا بدین جایِ مطلب دانستیم که؛
❂☜ باطن و جلالتِ کعبه (که مکان دَحو، و کشیدگی و ممدود شدنِ ارضِ تعیّنات است)، زمان است. و زمان؛ در خفا، و سرّ مکان، می‌باشد.


🍃⌛️ #زمان «در عالم اشارات»؛ کمیّتی متّصل، امّا در بی‌قراری است. بدین معنا که؛
֎⇦ چون مشتمل بر آنات است؛ «کمیّت» است وُ چون آنی می‌رود و متّصلاً آنی دیگر آغاز می‌شود؛این حالِ بیقراری زمان در عالم اشاره است.

❂☜ امّا مکان؛ کمیّتی است که در #قرار است.

🍃⌛️ زمان؛ که در بیقراریِ جلالی است، باطنِ مکان است.
֎🌐 و مکان؛ که در قرارِ جمالی است، ظاهرِ زمان است.


🔲 در تحلیل عرض می‌شود:

⌛️ زمان؛ خلوتِ جلالیِ مکان است.
🌐 و مکان؛ جلوَت جمالیِ زمان است.


🍃۞ همان طور که بیان شد، حضرات آل‌الله (علیهم السّلام)؛ حقیقتِ هر شیئی می‌باشند.
و زمان نیز، شیئی از اشیاء است.
⌛️ بنابراین؛ حقیقتِ زمان، حضرات آل‌الله (؏) هستند.

✿ بحمد الله، لطائف در این خصوص جاری است و سخن، بسیار. امّا برای ادامۀ مطلب و پرهیز از تطویل کلام، بایستی در رعایت آمد.


🔰 قرآن می‌فرماید:

【 إنّ عِدَّةَ «الشـُّـهُورِ» عِنْدَ الله «اثْنا عَشَرَ شَهْراً» في كِتابِ الله يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها «أَرْبَعَةٌ» حُرُمٌ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ ... ‏】

✾ همانا تعداد ماه‏ها نزد خدا، آن روزى كه آسمان‏ها و زمين را بيافريد، در كتاب الهى، دوازده ماه بود، كه از آن‏ها چهار ماه حرام است. [و] آئين درست همين است‏.

📘سورۀ توبه، آیۀ ۳۶

⇫ 📖 در احادیث؛ برای این آیه آمده است که منظور از ۱۲ ماه، دوازده امام (علیهم السّلام) هستند. و آن ۴ ماه حرام، چهار امامِ هُمامی هستند که نام مبارکشان «علیّ» است. و از این رو، این ماه‌ها حرمت دارند (📚 تفسیر روایی برهان، ج۲، ص۷۷۴).


🌙 ماههای قمری را «شهر» می‌گویند.
#شهر در لغت به معنایِ شناسایی و ظهور است.

֎⇦ عموماً امرِ #شهره و #مشهور را از آنجایی می‌دانند که در بینِ عموم، ظاهر و مبرهَن شده باشد! در حالی که چون مطلب «عِنْدَ الله» مطرح است؛ مشهوریّت هم از آنجا باید معنا شود. و اصلاً شهرت، در نزد حقّﷻ، حقیقی است و در غیر حقّﷻ، مسامحتاً استفاده می‌شود.

🍃۞ شهره و مشهور بودن و ظاهر بودنِ «شهر»؛ از ظاهر بودنِ خودِ حقّﷻ است.

֎⇦ ظهورِ هر شیئی غیر از خودِ شیء است. و ظهور، به آن عارض می‌شود. امّا حقّﷻ خودش و ظهورش #عین_شخصی هستند.
❂☜ برای همین قرآن فرمود:
🔻【هو الظّاهر】🔺
📘 سورۀ حدید، آیۀ ۳


🌙 الغرض؛ ظاهر بودنِ حقّﷻ، به «شُهور» (ماه‌های سال) است (که حضرات ائمۀ اطهار علیهم السّلام می‌باشند).
و این ظاهر بودن؛
֎⇦ «مطلقِ عَلَی الإطلاق» است.

🍃⇯֎ بدین معنا که؛
❂☜ در عینِ اینکه ایّام هر ماهِ قمری ثابت است، ثابت بودنش حدّی نیست. یعنی؛ در قالب و حدودِ «ثبوت» نمی‌ماند. بلکه از اطلاقِ خویش، در تغییر و کم و زیاد شدن آمده، ولی باز به خودش باقی است.


🍃۞ برای نمونه‌ از روایات، اشاره‌‌ای می‌شود که حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

🔻【شَهْرُ رَمَضَانَ ثَلَاثُونَ يَوْماً لَا يَنْقُصُ أَبَداً】🔺
✾ ماه رمضان سی روز است، و هرگز کم نمی‌شود.

📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۴، ص۷۸


🍃۞ در توضیح؛
به یکی از معارفی که ریشۀ بیاناتِ دیگر هم می‌تواند باشد، اشاره می‌شود که؛
❂☜ حقیقت را باید از شخصِ حقیقیِ عالم تا عالمِ ظاهر بشناسیم.

🍃⇯֎ بدین معنا که؛
֎⇦ اهل #حدود؛ اعداد را در قالبِ اعداد نظر می‌کنند (که قالبِ اعداد، معدودات هستند).
بنابراین برای اهل حدود؛ سی روز، نمی‌تواند در ۲۹ روز بیاید. و ماه رمضان برای آن‌ها باید حدّاً ۳۰ روز باشد. و اگر در ۲۹ روز بیاید، دیگر ۳۰ نیست و به عبارتی ناقص انگاشته می‌شود.

🍃۞ امّا چون مطلب، #حقیقی و #اطلاقی و از شخصِ حقیقیِ عالَم، بررسی شود؛
֎⇦ ۳۰ روز، در نقطۀ ۲۹ روز هم می‌آید، در حالی که همان ۳۰ روز است.

[اینها صِرف اصطلاح و یا مسامحه در بیان نیست. بلکه؛ بیانِ حقیقتِ اطلاقِ شخصِ حقیقیِ عالَم است.]


🔔 ان شاء الله خوانندگان محترم؛ مباحثِ #کانال_معرفة_الحق و خصوصاً بحث #اطلاق و #عینیت را به دقّت مطالعه فرموده باشند، تا این مطالب برایشان غریب نباشد.
[جهت بحث اطلاق؛
به آدرس ذیل مراجعه بفرمایید ❂☜ https://t.me/ehsannil1/291]





︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

✨

🍃۞ این ثباتِ در متنِ تغییر، حالِ «ثابتِ علی الإطلاق» بودنِ حضرتِ «حقّﷻ» است.
֎⇦ «حقّ»؛ به معنایِ ثابت است.
و حقّﷻ؛ «ثابت مطلق» می‌باشد.


🍃۞ حضرات ائمۀ اطهار (علیهم السّلام)، واسطۀ مطلقۀ حقّﷻ می‌باشند. که به وحدتِ حقّﷻ، از باطن البواطن، تا ظاهر الظواهرِ حقّﷻ حضور دارند.
🍃⇯⇦ و به اشاره آمدن حقّﷻ، به حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) می‌باشد.


🍃۞ «شهور» بودنِ حضرات ائمۀ اطهار (؏)، جلواتِ 🔻【هو الظّاهر】🔺 بودنِ خداوندﷻ است.
֎⇦ و این ظاهر بودن - که عین شخصیِ حقّﷻ است -؛ جانِ تمام اشیاء است.

🍃⇯֎ #شهر بودنِ ماه‌های قمری، از آنجایی است که در ظهور و مُبرهَن بودن هستند.
و از اینکه ظاهر بودنِ حقّﷻ است، و حقّﷻ؛ کینونت و بودِ موجودات است؛ بنابراین شُهره و شناسا برای تمام موجودات است.

🌙۞ پس ان شاء الله دانسته شد که ماه‌هایِ قمری، از مافوقِ عالم دون، تا بدین جا می‌باشند.
و اینکه تعیین ایّام ماه‌های قمری مشکل است؛ از جلالت و بی‌قراری حضرت حقّﷻ است که به هیچ تعیّنی متوقّف نمی‌شود. و هر قرارِ جمالی‌ای، از بی‌قراریِ جلالیِ اوست.


🍃۞ در بین قراردادهای فی ما بینِ مردم؛
֎⇦ در عصر جاهلیّت، ماه محرّم را ابتدایِ سال قمری می‌دانستند. در حالی که آن کسی که حقیقتِ شهور است، بایستی تعیینِ اوّل بودن ماه را نماید ...

🔥⇯֎ امّا عمر (لعنة الله علیه)؛ این جهالت را برای عنادی که با حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین (علیه السّلام) داشت، در بین اعراب رواج داد. و تابعین ملعونش بعد از سال ۶۱ (هجری قمری) - که سالِ شهادت مظلومانۀ حضرت سیّد الشهداء امام حسین (علیه السّلام) به همراه هفتاد و دو تن از فرزندان و یارانشان، و اسارت حضرت امام سجّاد (علیه السّلام) و خانوادۀ عترت (صلوات الله علیهم اجمعین) است -؛
֎⇦ [مغرضانه] به جایِ اوّل محرّم، دهم محرّم را به عنوان اوّلِ سال و روز تبریک خویش قرار دادند! چنان که در زیارت عاشورا می‌خوانیم:

🔻«اَللَّهُمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ ֎⇦ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّةَ»🔺


🔥«اَللَّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ»🔥


🍃۞ و امّا ...

🔰 الصادق عَنِ الله؛
حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

🔻〖 شهْرُ رَمَضَانَ‏ رَأْسُ‏ السَّنَة〗🔺
✾ ماه رمضان سَر سال می‌باشد.
📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۱، ص۴


🔰 یا می‌فرمایند:

🔻〖【إنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ الله اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ】
«فَغُرَّةُ الشُّهُورِ شَهْرُ الله وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَان»َ وَ قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ لَيْلَةُ الْقَدْرِ وَ نَزَلَ الْقُرْآنُ‏ فِي أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَاسْتَقْبِلِ الشَّهْرَ بِالْقُرْآن‏〗🔺

✾ شمارهٔ ماه‌ها نزد خدا در كتاب خدا آن روز كه آسمان‏ها و زمين را بيافريد، دوازده ماه مقرّر گشت. پس نخستينِ آن ماه‌ها، ماه خداست. و آن ماه رمضان است. و قلبِ ماه رمضان؛ شب قدر است و قرآن در اوّلين شب از ماه رمضان نازل شده است. پس آن ماه را با قرآن استقبال كنيد.

📚 من لا يحضره الفقيه، ج‏۲، ص۹۹


🍃۞ «غُرّه» ؛ نقطۀ اوّلیتِ ظهور شیء است.
و «غُرّه» بودنِ شهر رمضان برای همۀ شهور، نقطۀ شهر بودنِ شهور است.
֎⇦ بدین معنا که؛
🍃⇯ هر ماهی از ماه‌های قمری، به ماه مبارک رمضان، «شهر» بوده و جلوه دارد. که در ادامه توضیح بیشتری در این خصوص خواهید خواند.


🌙۞ با دانستنِ اینکه ماه‌های قمری؛ ظهورِ حقیقت حقّﷻ است؛
֎⇦ ماه مبارک رمضان، اوّلِ #سال_قمری می‌باشد.


🔰 حضرت امام محمّد باقر (عليه السّلام) می‌فرمایند:

🔻〖 لا تَقُولُوا هَذَا رَمَضَانُ وَ لَا ذَهَبَ رَمَضَانُ وَ لَا جَاءَ رَمَضَانُ فَإِنَّ رَمَضَانَ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ الله عَزَّ وَ جَلَّ لَا يَجِي‏ءُ وَ لَا يَذْهَبُ وَ إِنَّمَا يَجِي‏ءُ وَ يَذْهَبُ الزَّائِلُ وَ لَكِنْ قُولُوا:
شَهْرُ رَمَضانَ‏ فَالشَّهْرُ الْمُضَافُ إِلَى الِاسْمِ وَ الِاسْمُ اسْمُ الله وَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ جَعَلَهُ اللَّهُ تَعَالَى مَثَلًا وَ عِيداً...〗🔺

✾نگوئيد «اين رمضان» و نگوئيد رمضان رفت، و رمضان آمد! زيرا «رمضان» نامى از نام‌هاى خداوند عزّ و جلّ مى‌‏باشد. نمى‌‏آيد و نمى‏‌رود، که آن كه می‌آيد و می‏رود؛ زائل و نيست‌‏شونده است. بلكه بگوئيد:
«شهر رمضان» (ماه رمضان) يعنى شهر اضافه گرديده به اسمى كه نام خداست، ماهى كه قرآن در آن ماه نازل گرديد، و خداوند آن را حجّت و محلّ شادمانى براى اولياء خود قرار داده است.

📚بصائر الدرجات، ج‏۱، ص۳۱۱



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

🔅

➋ و از شهر بيرون می‌برند و به سوی #بیابان رفتند (فَأَخْرَجَنِي إِلَى الْجَبَّانِ )»»
● که #شهر، تعیّنِ وطن است و بیرون رفتن از تعیّن وطن؛ ترکِ إنیّت و رسیدن به إنیّت و نفسِ حقیقی و واحدۀ الهی یعنی «#نفس_الله_تعالی» حضرت امیرالمؤمنین(ع) است.
☜ این سیر، سیرِ استکمالی حدّی برای جناب کمیل نیست، بلکه تمام این امور برای رهسپاری خلائق به حقیقتیِ عمیق است که به عنایت و انشاء حضرت مولی(ع)، به باب بودنِ جناب کمیل در عالم متجلّی می‌شود.

● بیانِ کردنِ #صحرا با نام «الْجَبَّانِ» در حالِ خروج؛
«الْجَبَّانِ»؛ از #جبین آمده که جبین و پیشانی؛ مقامِ جلوه کردنِ هویّت است و از این رو در قیامت هر کسی به جبینش شناخته می‌شود و مثلاً بر پیشانی کسانی که ولایت حضرات آل الله(ع) را نداشته باشند چنین مکتوب می‌شود؛ «آيِسٌ مِنْ رَحْمَةِ الله؛ مأیوس از رحمت خدایند؛ 📚من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۹۴». که این مکتوب، هویّتِ نابجایِ بُریدگان از ولایت و رحمت حقّ است.

➌چون به صحرا رسيدند (فَلَمَّا أَصْحَر)؛
بیانِ کردنِ #بیابان با نامِ صحرا در هنگام وصلت به آن؛ جوشندگی را می‌رساند. چرا که #صحرا ؛ بیابانی است که از شدّت گرما، هر چیزی را می‌جوشاند.

➍ نَفَسِ بلندى می‌کشند ( تَنَفَّسَ الصُّعَدَاء)؛
نفَسِ حضرت مولی(ع)، نفخۀ منشئ است که جاری‌کنندۀ حقیقت از بطن و خلوَت حضرت امیرالمؤمنین(ع) - یعنی کوثرِ حقیقت، حضرت فاطمه زهرا(س)-، تا عالَم جلوَت است.

➎و «#می‌فرمایند»؛
فرمایش و #قول حقیقی، جلوۀ خودِ «قائل» است و از این رو هر کسی به قولش، شناخته می‌شود و گفتار حقیقی، آینۀ شخصیّت و هویّت است که؛
«الْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِه‏؛ مرد،پشت زبانش پنهان شده است؛📚 الأمالي( للصدوق)، ص:۴۴۷»
و «الْأَلْسُنُ تُتَرْجِمُ عَمَّا تَجُنُّهُ الضَّمَائِرُ؛ زبانها آنچه را در ضمیر و هویّتِ انسان است، ترجمه مى‌كنند؛ 📚 تصنيف غرر الحكم، ص: ۲۰۹».

🔆 ائمه اطهار(ع) شخصِ #أحسن_قول و قولِ أحسن بوده و قول و فرمایش حضرتشان(ع)، تجلیّاتشان در عالَم وجود است.

⏎▣ با این پنج مرتبه از مراتب انشائی، حقیقتِ «قلب» در عالَم محقّق می‌گردد.

۞ قلبی از کمیلِ مولی؏، ظرفیت می‌گیرد که #شکسته‌ترین باشد.
چرا که قلبِ حقیقی؛ نفْسِ #دگرگونی و #شکستگی است و خودیتی جز مظروفش ندارد و تامّاً مَظهَر و مُظهِرِ مظروفِ خویش، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است.
◘ ‌هم اوﷻ که ☜«لاهوإلّاهو» ست.
بدین معنا که؛

◪ دائماً☜به «لا هو» در شکستن و نفیِ لبّی خویش است و به «إلّا هو» در اثباتِ لبّی خویش می‌باشد.
این شکستگی (نفی) و شکسته‌بندی (اثبات)؛ حیاتِ حضرت حقّﷻ است.
.
۞«قلب»☜نقطۀ شکستگی و دگرگونیِ حیاتی است که جامعِ شکسته شدنِ«لاهو»ئیِ جلال، و شکسته‌بندیِ«إلّاهو»ئی‌ جمال است.
و این☜معنای شکسته بودنِ ذاتیِ قلب است که جلوه‌ای از «لا هو إلا هو»ست.

حضرت حقّ تعالی نفسِ وسعت است و «الْوَسِيع‏؛ 📚إقبال الأعمال (ط - القديمة)، ج‏2، ص: 633». بنابراین؛ در هیچ ظرفی، مظروف نمی‌شود، جز اینکه آن ظرف، نفسِ شکستگی باشد و چیزی جز، جلوۀ حضرتِ الوسیعﷻ نباشد.

حضرت «الْوَسِيع‏»ﷻ در حدیث قدسی می‌فرماید:

🔻『 لَا یَسَعُنِی أرْضِی وَلا سَمائِی وَ لکِن یَسَعُنِی قَلْبُ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنِ.』 🔺
من در زمین و آسمانم نمی‌گنجم؛ ولی قلب بندۀ مؤمنم مرا در خود جای می‌دهد.
(📚عوالي اللئالي، ج‏۴، ص: ۷)

این است که 🔹『قَلْبَ الْمُؤْمِنِ عَرْشُ الرَّحْمَنِ؛ قلب مؤمن، عرش خدای رحمان است؛📚 بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۵۵، ص:۳۹』🔹.

حضرتِ حقّﷻ که صرفاً نزد خویش است و بس؛ نزد قلبِ مؤمن که نفسِ شکستگی است می‌باشد که در حدیث قدسی می‌فرماید:
.
💔〖 أَنَا عِنْدَ الْمُنْكَسِرَةِ قُلُوبُهُم〗💔
من نزد دل‌شکستگانم.
(📚بحار الأنوار،ط - بيروت، ج‏۷۰، ص:۱۵۷)
♡࿐

۞ شکستۀ حقیقی؛
آن دلِ منقلب بین جلال و جمال حقّﷻ است که؛
☜نه به قید جلال، مختفی است، و نه به قید جمال، منجلی است. بلکه به قامتِ مقامِ جمع الجمعِ #مشیة_الله بودنِ ائمه اطهار(ع)، نفسِ دگرگونی و شکستگی و گَردان بودن است که حضرت امام محمّد باقر علیه السلام می‌فرمایند:

🔻♡『إِنَّ الْقُلُوبَ بَيْنَ إِصْبَعَيْنِ مِنْ أَصَابِعِ اللَّهِ يَقْلِبُهَا كَيْفَ يَشَاءُ سَاعَةَ كَذَا وَ سَاعَةَ كَذَا.』♡🔺
همانا قلوب، بین دو انگشت از انگشتان پروردگارش هستند که دائماً منقلب می‌شود آن‌گونه که اوﷻ می‌خواهد، ساعتی(که جلوۀ وسعتِ حق است) چنین‌اند و ساعتی، چنان.

(📚بحار الأنوار،ط - بيروت، ج‏۶۷، ص:۵۳)

غیر از این دگرگونی باشد، قلب نیست بلکه مسامحتاً «قلب» خوانده می‌شود و إلّا حقیقتاً بدتر از سنگ و حجر است که؛

▪️«قَلْبُ الْكَافِرِ أَقْسَى مِنَ الْحَجَرِ.»▪️
قلب کافر از سنگ سخت‌تر است.
(📚بحار الأنوار،ط - بيروت، ج‏۶۷، ص: ۵۳)
♡࿐


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔅

.
╭─┅═--•✾ 🌙 ✾•--═┅─╮


🌱 زمان و زبان در وصفِ رحمت حضرت مَنّان کوتاه است. چرا که خود، جلوه‌ای از جلواتِ آن زیبانگارِ معانیست.

در حالیکه حظّ از شعبان المعظّم بر جانِ بیقراران حقّ، نوش می‌گردد و إن شاء الله، حِلیۀ «#تحلیه» بر لطافتِ نفسشان می‌نشیند، شایسته است که از منظرِ معرفت، به استقبالِ #شهر_الله_المبارک_رمضان شتاب کنند و مبارکیِ آنرا به «معرفت»، بنشینند؛ تا قَبالۀ دل، به شُهرۀ مَه‌ْرویِ حقیقت تقدیم سازند.

از این رو، پیش از ورود به ماه مبارک رمضان، برای خواندنِ مقالات این خصوص، [به لطف حقّ، إن شاء الله] منّت‌پذیر و راهنما خواهم بود. و إن شاءَ الرحمن که «ارائۀ» اربعینِ مقالاتِ این حلوایِ الهی نیز تکمیل گردد و امسال، مقالات بیشتری به منظرِ قلوبِ مستقبِل برسد.

🌤 از صاحبِ نفوس و ایّام، حضرت جانِ جانان، اصل حقّ، و خالصه و بقیۀ او، حجّة بن الحسن العسکری(روحی لذکرهما الفداء) خواهانیم که معارف ماه مبارک را آنطور در وجودِ محبّین انشاء نمایند، که نفوسِشانْ؛ [خودِ ] استهلال و استقبال، و ارواحشانْ؛ هلال و جلوه‌ای از آن قِـبلۀ حقیقت گردد.

کار دلها باز از آن مژگان به سامان می‌رسد
ریشهٔ تاکی به استقبال مستان می‌رسد



🍃 با ذکر شریفِ «یا علی»؛ عالَمِ وجودتان را دگرگون کنید و همراهی بفرمائید ...


─═•❁«یا علی»❁•═─





🖊 #احسان_الله_نیلفروش_زاده



────═༅࿇༅📓༅࿇༅═────
🆔 @ehsannil ✍️
🆔 @ehsannil1 کانال معرفة الحق
🆔 @ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
🆔 instagram.com/ehsan_nil 🦋

╰─┅═--•✾ 🌙 ✾•--═┅─╯

✨

🍃۞ پس تا بدین جایِ مطلب دانستیم که؛
❂☜ باطن و جلالتِ کعبه (که مکان دَحو، و کشیدگی و ممدود شدنِ ارضِ تعیّنات است)، زمان است. و زمان؛ در خفا، و سرّ مکان، می‌باشد.


🍃⌛️ #زمان «در عالم اشارات»؛ کمیّتی متّصل، امّا در بی‌قراری است. بدین معنا که؛
֎⇦ چون مشتمل بر آنات است؛ «کمیّت» است وُ چون آنی می‌رود و متّصلاً آنی دیگر آغاز می‌شود؛این حالِ بیقراری زمان در عالم اشاره است.

❂☜ امّا مکان؛ کمیّتی است که در #قرار است.

🍃⌛️ زمان؛ که در بیقراریِ جلالی است، باطنِ مکان است.
֎🌐 و مکان؛ که در قرارِ جمالی است، ظاهرِ زمان است.


🔲 در تحلیل عرض می‌شود:

⌛️ زمان؛ خلوتِ جلالیِ مکان است.
🌐 و مکان؛ جلوَت جمالیِ زمان است.


🍃۞ همان طور که بیان شد، حضرات آل‌الله (علیهم السّلام)؛ حقیقتِ هر شیئی می‌باشند.
و زمان نیز، شیئی از اشیاء است.
⌛️ بنابراین؛ حقیقتِ زمان، حضرات آل‌الله (؏) هستند.

✿ بحمد الله، لطائف در این خصوص جاری است و سخن، بسیار. امّا برای ادامۀ مطلب و پرهیز از تطویل کلام، بایستی در رعایت آمد.


🔰 قرآن می‌فرماید:

【 إنّ عِدَّةَ «الشـُّـهُورِ» عِنْدَ الله «اثْنا عَشَرَ شَهْراً» في كِتابِ الله يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها «أَرْبَعَةٌ» حُرُمٌ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ ... ‏】

✾ همانا تعداد ماه‏ها نزد خدا، آن روزى كه آسمان‏ها و زمين را بيافريد، در كتاب الهى، دوازده ماه بود، كه از آن‏ها چهار ماه حرام است. [و] آئين درست همين است‏.

📘سورۀ توبه، آیۀ ۳۶

⇫ 📖 در احادیث؛ برای این آیه آمده است که منظور از ۱۲ ماه، دوازده امام (علیهم السّلام) هستند. و آن ۴ ماه حرام، چهار امامِ هُمامی هستند که نام مبارکشان «علیّ» است. و از این رو، این ماه‌ها حرمت دارند (📚 تفسیر روایی برهان، ج۲، ص۷۷۴).


🌙 ماههای قمری را «شهر» می‌گویند.
#شهر در لغت به معنایِ شناسایی و ظهور است.

֎⇦ عموماً امرِ #شهره و #مشهور را از آنجایی می‌دانند که در بینِ عموم، ظاهر و مبرهَن شده باشد! در حالی که چون مطلب «عِنْدَ الله» مطرح است؛ مشهوریّت هم از آنجا باید معنا شود. و اصلاً شهرت، در نزد حقّﷻ، حقیقی است و در غیر حقّﷻ، مسامحتاً استفاده می‌شود.

🍃۞ شهره و مشهور بودن و ظاهر بودنِ «شهر»؛ از ظاهر بودنِ خودِ حقّﷻ است.

֎⇦ ظهورِ هر شیئی غیر از خودِ شیء است. و ظهور، به آن عارض می‌شود. امّا حقّﷻ خودش و ظهورش #عین_شخصی هستند.
❂☜ برای همین قرآن فرمود:
🔻【هو الظّاهر】🔺
📘 سورۀ حدید، آیۀ ۳


🌙 الغرض؛ ظاهر بودنِ حقّﷻ، به «شُهور» (ماه‌های سال) است (که حضرات ائمۀ اطهار علیهم السّلام می‌باشند).
و این ظاهر بودن؛
֎⇦ «مطلقِ عَلَی الإطلاق» است.

🍃⇯֎ بدین معنا که؛
❂☜ در عینِ اینکه ایّام هر ماهِ قمری ثابت است، ثابت بودنش حدّی نیست. یعنی؛ در قالب و حدودِ «ثبوت» نمی‌ماند. بلکه از اطلاقِ خویش، در تغییر و کم و زیاد شدن آمده، ولی باز به خودش باقی است.


🍃۞ برای نمونه‌ از روایات، اشاره‌‌ای می‌شود که حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

🔻【شَهْرُ رَمَضَانَ ثَلَاثُونَ يَوْماً لَا يَنْقُصُ أَبَداً】🔺
✾ ماه رمضان سی روز است، و هرگز کم نمی‌شود.

📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۴، ص۷۸


🍃۞ در توضیح؛
به یکی از معارفی که ریشۀ بیاناتِ دیگر هم می‌تواند باشد، اشاره می‌شود که؛
❂☜ حقیقت را باید از شخصِ حقیقیِ عالم تا عالمِ ظاهر بشناسیم.

🍃⇯֎ بدین معنا که؛
֎⇦ اهل #حدود؛ اعداد را در قالبِ اعداد نظر می‌کنند (که قالبِ اعداد، معدودات هستند).
بنابراین برای اهل حدود؛ سی روز، نمی‌تواند در ۲۹ روز بیاید. و ماه رمضان برای آن‌ها باید حدّاً ۳۰ روز باشد. و اگر در ۲۹ روز بیاید، دیگر ۳۰ نیست و به عبارتی ناقص انگاشته می‌شود.

🍃۞ امّا چون مطلب، #حقیقی و #اطلاقی و از شخصِ حقیقیِ عالَم، بررسی شود؛
֎⇦ ۳۰ روز، در نقطۀ ۲۹ روز هم می‌آید، در حالی که همان ۳۰ روز است.

[اینها صِرف اصطلاح و یا مسامحه در بیان نیست. بلکه؛ بیانِ حقیقتِ اطلاقِ شخصِ حقیقیِ عالَم است.]


🔔 ان شاء الله خوانندگان محترم؛ مباحثِ #کانال_معرفة_الحق و خصوصاً بحث #اطلاق و #عینیت را به دقّت مطالعه فرموده باشند، تا این مطالب برایشان غریب نباشد.
[جهت بحث اطلاق؛
به آدرس ذیل مراجعه بفرمایید ❂☜ https://t.me/ehsannil1/291]





︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

✨

🍃۞ این ثباتِ در متنِ تغییر، حالِ «ثابتِ علی الإطلاق» بودنِ حضرتِ «حقّﷻ» است.
֎⇦ «حقّ»؛ به معنایِ ثابت است.
و حقّﷻ؛ «ثابت مطلق» می‌باشد.


🍃۞ حضرات ائمۀ اطهار (علیهم السّلام)، واسطۀ مطلقۀ حقّﷻ می‌باشند. که به وحدتِ حقّﷻ، از باطن البواطن، تا ظاهر الظواهرِ حقّﷻ حضور دارند.
🍃⇯⇦ و به اشاره آمدن حقّﷻ، به حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) می‌باشد.


🍃۞ «شهور» بودنِ حضرات ائمۀ اطهار (؏)، جلواتِ 🔻【هو الظّاهر】🔺 بودنِ خداوندﷻ است.
֎⇦ و این ظاهر بودن - که عین شخصیِ حقّﷻ است -؛ جانِ تمام اشیاء است.

🍃⇯֎ #شهر بودنِ ماه‌های قمری، از آنجایی است که در ظهور و مُبرهَن بودن هستند.
و از اینکه ظاهر بودنِ حقّﷻ است، و حقّﷻ؛ کینونت و بودِ موجودات است؛ بنابراین شُهره و شناسا برای تمام موجودات است.

🌙۞ پس ان شاء الله دانسته شد که ماه‌هایِ قمری، از مافوقِ عالم دون، تا بدین جا می‌باشند.
و اینکه تعیین ایّام ماه‌های قمری مشکل است؛ از جلالت و بی‌قراری حضرت حقّﷻ است که به هیچ تعیّنی متوقّف نمی‌شود. و هر قرارِ جمالی‌ای، از بی‌قراریِ جلالیِ اوست.


🍃۞ در بین قراردادهای فی ما بینِ مردم؛
֎⇦ در عصر جاهلیّت، ماه محرّم را ابتدایِ سال قمری می‌دانستند. در حالی که آن کسی که حقیقتِ شهور است، بایستی تعیینِ اوّل بودن ماه را نماید ...

🔥⇯֎ امّا عمر (لعنة الله علیه)؛ این جهالت را برای عنادی که با حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین (علیه السّلام) داشت، در بین اعراب رواج داد. و تابعین ملعونش بعد از سال ۶۱ (هجری قمری) - که سالِ شهادت مظلومانۀ حضرت سیّد الشهداء امام حسین (علیه السّلام) به همراه هفتاد و دو تن از فرزندان و یارانشان، و اسارت حضرت امام سجّاد (علیه السّلام) و خانوادۀ عترت (صلوات الله علیهم اجمعین) است -؛
֎⇦ [مغرضانه] به جایِ اوّل محرّم، دهم محرّم را به عنوان اوّلِ سال و روز تبریک خویش قرار دادند! چنان که در زیارت عاشورا می‌خوانیم:

🔻«اَللَّهُمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ ֎⇦ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّةَ»🔺


🔥«اَللَّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ»🔥


🍃۞ و امّا ...

🔰 الصادق عَنِ الله؛
حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

🔻〖 شهْرُ رَمَضَانَ‏ رَأْسُ‏ السَّنَة〗🔺
✾ ماه رمضان سَر سال می‌باشد.
📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۱، ص۴


🔰 یا می‌فرمایند:

🔻〖【إنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ الله اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ】
«فَغُرَّةُ الشُّهُورِ شَهْرُ الله وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَان»َ وَ قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ لَيْلَةُ الْقَدْرِ وَ نَزَلَ الْقُرْآنُ‏ فِي أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَاسْتَقْبِلِ الشَّهْرَ بِالْقُرْآن‏〗🔺

✾ شمارهٔ ماه‌ها نزد خدا در كتاب خدا آن روز كه آسمان‏ها و زمين را بيافريد، دوازده ماه مقرّر گشت. پس نخستينِ آن ماه‌ها، ماه خداست. و آن ماه رمضان است. و قلبِ ماه رمضان؛ شب قدر است و قرآن در اوّلين شب از ماه رمضان نازل شده است. پس آن ماه را با قرآن استقبال كنيد.

📚 من لا يحضره الفقيه، ج‏۲، ص۹۹


🍃۞ «غُرّه» ؛ نقطۀ اوّلیتِ ظهور شیء است.
و «غُرّه» بودنِ شهر رمضان برای همۀ شهور، نقطۀ شهر بودنِ شهور است.
֎⇦ بدین معنا که؛
🍃⇯ هر ماهی از ماه‌های قمری، به ماه مبارک رمضان، «شهر» بوده و جلوه دارد. که در ادامه توضیح بیشتری در این خصوص خواهید خواند.


🌙۞ با دانستنِ اینکه ماه‌های قمری؛ ظهورِ حقیقت حقّﷻ است؛
֎⇦ ماه مبارک رمضان، اوّلِ #سال_قمری می‌باشد.


🔰 حضرت امام محمّد باقر (عليه السّلام) می‌فرمایند:

🔻〖 لا تَقُولُوا هَذَا رَمَضَانُ وَ لَا ذَهَبَ رَمَضَانُ وَ لَا جَاءَ رَمَضَانُ فَإِنَّ رَمَضَانَ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ الله عَزَّ وَ جَلَّ لَا يَجِي‏ءُ وَ لَا يَذْهَبُ وَ إِنَّمَا يَجِي‏ءُ وَ يَذْهَبُ الزَّائِلُ وَ لَكِنْ قُولُوا:
شَهْرُ رَمَضانَ‏ فَالشَّهْرُ الْمُضَافُ إِلَى الِاسْمِ وَ الِاسْمُ اسْمُ الله وَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ جَعَلَهُ اللَّهُ تَعَالَى مَثَلًا وَ عِيداً...〗🔺

✾نگوئيد «اين رمضان» و نگوئيد رمضان رفت، و رمضان آمد! زيرا «رمضان» نامى از نام‌هاى خداوند عزّ و جلّ مى‌‏باشد. نمى‌‏آيد و نمى‏‌رود، که آن كه می‌آيد و می‏رود؛ زائل و نيست‌‏شونده است. بلكه بگوئيد:
«شهر رمضان» (ماه رمضان) يعنى شهر اضافه گرديده به اسمى كه نام خداست، ماهى كه قرآن در آن ماه نازل گرديد، و خداوند آن را حجّت و محلّ شادمانى براى اولياء خود قرار داده است.

📚بصائر الدرجات، ج‏۱، ص۳۱۱



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

🔅

➋ و از شهر بيرون می‌برند و به سوی #بیابان رفتند (فَأَخْرَجَنِي إِلَى الْجَبَّانِ )»»
● که #شهر، تعیّنِ وطن است و بیرون رفتن از تعیّن وطن؛ ترکِ إنیّت و رسیدن به إنیّت و نفسِ حقیقی و واحدۀ الهی یعنی «#نفس_الله_تعالی» حضرت امیرالمؤمنین(ع) است.
☜ این سیر، سیرِ استکمالی حدّی برای جناب کمیل نیست، بلکه تمام این امور برای رهسپاری خلائق به حقیقتیِ عمیق است که به عنایت و انشاء حضرت مولی(ع)، به باب بودنِ جناب کمیل در عالم متجلّی می‌شود.

● بیانِ کردنِ #صحرا با نام «الْجَبَّانِ» در حالِ خروج؛
«الْجَبَّانِ»؛ از #جبین آمده که جبین و پیشانی؛ مقامِ جلوه کردنِ هویّت است و از این رو در قیامت هر کسی به جبینش شناخته می‌شود و مثلاً بر پیشانی کسانی که ولایت حضرات آل الله(ع) را نداشته باشند چنین مکتوب می‌شود؛ «آيِسٌ مِنْ رَحْمَةِ الله؛ مأیوس از رحمت خدایند؛ 📚من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۹۴». که این مکتوب، هویّتِ نابجایِ بُریدگان از ولایت و رحمت حقّ است.

➌چون به صحرا رسيدند (فَلَمَّا أَصْحَر)؛
بیانِ کردنِ #بیابان با نامِ صحرا در هنگام وصلت به آن؛ جوشندگی را می‌رساند. چرا که #صحرا ؛ بیابانی است که از شدّت گرما، هر چیزی را می‌جوشاند.

➍ نَفَسِ بلندى می‌کشند ( تَنَفَّسَ الصُّعَدَاء)؛
نفَسِ حضرت مولی(ع)، نفخۀ منشئ است که جاری‌کنندۀ حقیقت از بطن و خلوَت حضرت امیرالمؤمنین(ع) - یعنی کوثرِ حقیقت، حضرت فاطمه زهرا(س)-، تا عالَم جلوَت است.

➎و «#می‌فرمایند»؛
فرمایش و #قول حقیقی، جلوۀ خودِ «قائل» است و از این رو هر کسی به قولش، شناخته می‌شود و گفتار حقیقی، آینۀ شخصیّت و هویّت است که؛
«الْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِه‏؛ مرد،پشت زبانش پنهان شده است؛📚 الأمالي( للصدوق)، ص:۴۴۷»
و «الْأَلْسُنُ تُتَرْجِمُ عَمَّا تَجُنُّهُ الضَّمَائِرُ؛ زبانها آنچه را در ضمیر و هویّتِ انسان است، ترجمه مى‌كنند؛ 📚 تصنيف غرر الحكم، ص: ۲۰۹».

🔆 ائمه اطهار(ع) شخصِ #أحسن_قول و قولِ أحسن بوده و قول و فرمایش حضرتشان(ع)، تجلیّاتشان در عالَم وجود است.

⏎▣ با این پنج مرتبه از مراتب انشائی، حقیقتِ «قلب» در عالَم محقّق می‌گردد.

۞ قلبی از کمیلِ مولی؏، ظرفیت می‌گیرد که #شکسته‌ترین باشد.
چرا که قلبِ حقیقی؛ نفْسِ #دگرگونی و #شکستگی است و خودیتی جز مظروفش ندارد و تامّاً مَظهَر و مُظهِرِ مظروفِ خویش، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است.
◘ ‌هم اوﷻ که ☜«لاهوإلّاهو» ست.
بدین معنا که؛

◪ دائماً☜به «لا هو» در شکستن و نفیِ لبّی خویش است و به «إلّا هو» در اثباتِ لبّی خویش می‌باشد.
این شکستگی (نفی) و شکسته‌بندی (اثبات)؛ حیاتِ حضرت حقّﷻ است.
.
۞«قلب»☜نقطۀ شکستگی و دگرگونیِ حیاتی است که جامعِ شکسته شدنِ«لاهو»ئیِ جلال، و شکسته‌بندیِ«إلّاهو»ئی‌ جمال است.
و این☜معنای شکسته بودنِ ذاتیِ قلب است که جلوه‌ای از «لا هو إلا هو»ست.

حضرت حقّ تعالی نفسِ وسعت است و «الْوَسِيع‏؛ 📚إقبال الأعمال (ط - القديمة)، ج‏2، ص: 633». بنابراین؛ در هیچ ظرفی، مظروف نمی‌شود، جز اینکه آن ظرف، نفسِ شکستگی باشد و چیزی جز، جلوۀ حضرتِ الوسیعﷻ نباشد.

حضرت «الْوَسِيع‏»ﷻ در حدیث قدسی می‌فرماید:

🔻『 لَا یَسَعُنِی أرْضِی وَلا سَمائِی وَ لکِن یَسَعُنِی قَلْبُ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنِ.』 🔺
من در زمین و آسمانم نمی‌گنجم؛ ولی قلب بندۀ مؤمنم مرا در خود جای می‌دهد.
(📚عوالي اللئالي، ج‏۴، ص: ۷)

این است که 🔹『قَلْبَ الْمُؤْمِنِ عَرْشُ الرَّحْمَنِ؛ قلب مؤمن، عرش خدای رحمان است؛📚 بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۵۵، ص:۳۹』🔹.

حضرتِ حقّﷻ که صرفاً نزد خویش است و بس؛ نزد قلبِ مؤمن که نفسِ شکستگی است می‌باشد که در حدیث قدسی می‌فرماید:
.
💔〖 أَنَا عِنْدَ الْمُنْكَسِرَةِ قُلُوبُهُم〗💔
من نزد دل‌شکستگانم.
(📚بحار الأنوار،ط - بيروت، ج‏۷۰، ص:۱۵۷)
♡࿐

۞ شکستۀ حقیقی؛
آن دلِ منقلب بین جلال و جمال حقّﷻ است که؛
☜نه به قید جلال، مختفی است، و نه به قید جمال، منجلی است. بلکه به قامتِ مقامِ جمع الجمعِ #مشیة_الله بودنِ ائمه اطهار(ع)، نفسِ دگرگونی و شکستگی و گَردان بودن است که حضرت امام محمّد باقر علیه السلام می‌فرمایند:

🔻♡『إِنَّ الْقُلُوبَ بَيْنَ إِصْبَعَيْنِ مِنْ أَصَابِعِ اللَّهِ يَقْلِبُهَا كَيْفَ يَشَاءُ سَاعَةَ كَذَا وَ سَاعَةَ كَذَا.』♡🔺
همانا قلوب، بین دو انگشت از انگشتان پروردگارش هستند که دائماً منقلب می‌شود آن‌گونه که اوﷻ می‌خواهد، ساعتی(که جلوۀ وسعتِ حق است) چنین‌اند و ساعتی، چنان.

(📚بحار الأنوار،ط - بيروت، ج‏۶۷، ص:۵۳)

غیر از این دگرگونی باشد، قلب نیست بلکه مسامحتاً «قلب» خوانده می‌شود و إلّا حقیقتاً بدتر از سنگ و حجر است که؛

▪️«قَلْبُ الْكَافِرِ أَقْسَى مِنَ الْحَجَرِ.»▪️
قلب کافر از سنگ سخت‌تر است.
(📚بحار الأنوار،ط - بيروت، ج‏۶۷، ص: ۵۳)
♡࿐


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔅

.
╭─┅═--•✾ 🌙 ✾•--═┅─╮


🌱 زمان و زبان در وصفِ رحمت حضرت مَنّان کوتاه است. چرا که خود، جلوه‌ای از جلواتِ آن زیبانگارِ معانیست.

در حالیکه حظّ از شعبان المعظّم بر جانِ بیقراران حقّ، نوش می‌گردد و إن شاء الله، حِلیۀ «#تحلیه» بر لطافتِ نفسشان می‌نشیند، شایسته است که از منظرِ معرفت، به استقبالِ #شهر_الله_المبارک_رمضان شتاب کنند و مبارکیِ آنرا به «معرفت»، بنشینند؛ تا قَبالۀ دل، به شُهرۀ مَه‌ْرویِ حقیقت تقدیم سازند.

از این رو، پیش از ورود به ماه مبارک رمضان، برای خواندنِ مقالات این خصوص، [به لطف حقّ، إن شاء الله] منّت‌پذیر و راهنما خواهم بود. و إن شاءَ الرحمن که «ارائۀ» اربعینِ مقالاتِ این حلوایِ الهی نیز تکمیل گردد و امسال، مقالات بیشتری به منظرِ قلوبِ مستقبِل برسد.

🌤 از صاحبِ نفوس و ایّام، حضرت جانِ جانان، اصل حقّ، و خالصه و بقیۀ او، حجّة بن الحسن العسکری(روحی لذکرهما الفداء) خواهانیم که معارف ماه مبارک را آنطور در وجودِ محبّین انشاء نمایند، که نفوسِشانْ؛ [خودِ ] استهلال و استقبال، و ارواحشانْ؛ هلال و جلوه‌ای از آن قِـبلۀ حقیقت گردد.

کار دلها باز از آن مژگان به سامان می‌رسد
ریشهٔ تاکی به استقبال مستان می‌رسد



🍃 با ذکر شریفِ «یا علی»؛ عالَمِ وجودتان را دگرگون کنید و همراهی بفرمائید ...


─═•❁«یا علی»❁•═─





🖊 #احسان_الله_نیلفروش_زاده



────═༅࿇༅📓༅࿇༅═────
🆔 @ehsannil    ✍🏻
↗️ t.me/ehsannil3 ➣  کانال معرفة الحق
↗️ t.me/ehsannil2 ➣  کانال اللطائف الإلهیّة
🆔 instagram.com/ehsan_nil    🦋

╰─┅═--•✾ 🌙 ✾•--═┅─╯

✨

🍃۞ پس تا بدین جایِ مطلب دانستیم که؛
❂☜ باطن و جلالتِ کعبه (که مکان دَحو، و کشیدگی و ممدود شدنِ ارضِ تعیّنات است)، زمان است. و زمان؛ در خفا، و سرّ مکان، می‌باشد.


🍃⌛️ #زمان «در عالم اشارات»؛ کمیّتی متّصل، امّا در بی‌قراری است. بدین معنا که؛
֎⇦ چون مشتمل بر آنات است؛ «کمیّت» است وُ چون آنی می‌رود و متّصلاً آنی دیگر آغاز می‌شود؛این حالِ بیقراری زمان در عالم اشاره است.

❂☜ امّا مکان؛ کمیّتی است که در #قرار است.

🍃⌛️ زمان؛ که در بیقراریِ جلالی است، باطنِ مکان است.
֎🌐 و مکان؛ که در قرارِ جمالی است، ظاهرِ زمان است.


🔲 در تحلیل عرض می‌شود:

⌛️ زمان؛ خلوتِ جلالیِ مکان است.
🌐 و مکان؛ جلوَت جمالیِ زمان است.


🍃۞ همان طور که بیان شد، حضرات آل‌الله (علیهم السّلام)؛ حقیقتِ هر شیئی می‌باشند.
و زمان نیز، شیئی از اشیاء است.
⌛️ بنابراین؛ حقیقتِ زمان، حضرات آل‌الله (؏) هستند.

✿ بحمد الله، لطائف در این خصوص جاری است و سخن، بسیار. امّا برای ادامۀ مطلب و پرهیز از تطویل کلام، بایستی در رعایت آمد.


🔰 قرآن می‌فرماید:

【 إنّ عِدَّةَ «الشـُّـهُورِ» عِنْدَ الله «اثْنا عَشَرَ شَهْراً» في كِتابِ الله يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها «أَرْبَعَةٌ» حُرُمٌ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ ... ‏】

✾ همانا تعداد ماه‏ها نزد خدا، آن روزى كه آسمان‏ها و زمين را بيافريد، در كتاب الهى، دوازده ماه بود، كه از آن‏ها چهار ماه حرام است. [و] آئين درست همين است‏.

📘سورۀ توبه، آیۀ ۳۶

⇫ 📖 در احادیث؛ برای این آیه آمده است که منظور از ۱۲ ماه، دوازده امام (علیهم السّلام) هستند. و آن ۴ ماه حرام، چهار امامِ هُمامی هستند که نام مبارکشان «علیّ» است. و از این رو، این ماه‌ها حرمت دارند (📚 تفسیر روایی برهان، ج۲، ص۷۷۴).


🌙 ماههای قمری را «شهر» می‌گویند.
#شهر در لغت به معنایِ شناسایی و ظهور است.

֎⇦ عموماً امرِ #شهره و #مشهور را از آنجایی می‌دانند که در بینِ عموم، ظاهر و مبرهَن شده باشد! در حالی که چون مطلب «عِنْدَ الله» مطرح است؛ مشهوریّت هم از آنجا باید معنا شود. و اصلاً شهرت، در نزد حقّﷻ، حقیقی است و در غیر حقّﷻ، مسامحتاً استفاده می‌شود.

🍃۞ شهره و مشهور بودن و ظاهر بودنِ «شهر»؛ از ظاهر بودنِ خودِ حقّﷻ است.

֎⇦ ظهورِ هر شیئی غیر از خودِ شیء است. و ظهور، به آن عارض می‌شود. امّا حقّﷻ خودش و ظهورش #عین_شخصی هستند.
❂☜ برای همین قرآن فرمود:
🔻【هو الظّاهر】🔺
📘 سورۀ حدید، آیۀ ۳


🌙 الغرض؛ ظاهر بودنِ حقّﷻ، به «شُهور» (ماه‌های سال) است (که حضرات ائمۀ اطهار علیهم السّلام می‌باشند).
و این ظاهر بودن؛
֎⇦ «مطلقِ عَلَی الإطلاق» است.

🍃⇯֎ بدین معنا که؛
❂☜ در عینِ اینکه ایّام هر ماهِ قمری ثابت است، ثابت بودنش حدّی نیست. یعنی؛ در قالب و حدودِ «ثبوت» نمی‌ماند. بلکه از اطلاقِ خویش، در تغییر و کم و زیاد شدن آمده، ولی باز به خودش باقی است.


🍃۞ برای نمونه‌ از روایات، اشاره‌‌ای می‌شود که حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

🔻【شَهْرُ رَمَضَانَ ثَلَاثُونَ يَوْماً لَا يَنْقُصُ أَبَداً】🔺
✾ ماه رمضان سی روز است، و هرگز کم نمی‌شود.

📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۴، ص۷۸


🍃۞ در توضیح؛
به یکی از معارفی که ریشۀ بیاناتِ دیگر هم می‌تواند باشد، اشاره می‌شود که؛
❂☜ حقیقت را باید از شخصِ حقیقیِ عالم تا عالمِ ظاهر بشناسیم.

🍃⇯֎ بدین معنا که؛
֎⇦ اهل #حدود؛ اعداد را در قالبِ اعداد نظر می‌کنند (که قالبِ اعداد، معدودات هستند).
بنابراین برای اهل حدود؛ سی روز، نمی‌تواند در ۲۹ روز بیاید. و ماه رمضان برای آن‌ها باید حدّاً ۳۰ روز باشد. و اگر در ۲۹ روز بیاید، دیگر ۳۰ نیست و به عبارتی ناقص انگاشته می‌شود.

🍃۞ امّا چون مطلب، #حقیقی و #اطلاقی و از شخصِ حقیقیِ عالَم، بررسی شود؛
֎⇦ ۳۰ روز، در نقطۀ ۲۹ روز هم می‌آید، در حالی که همان ۳۰ روز است.

[اینها صِرف اصطلاح و یا مسامحه در بیان نیست. بلکه؛ بیانِ حقیقتِ اطلاقِ شخصِ حقیقیِ عالَم است.]


🔔 ان شاء الله خوانندگان محترم؛ مباحثِ #کانال_معرفة_الحق و خصوصاً بحث #اطلاق و #عینیت را به دقّت مطالعه فرموده باشند، تا این مطالب برایشان غریب نباشد.
[جهت بحث اطلاق؛
به آدرس ذیل مراجعه بفرمایید ❂☜ https://t.me/ehsannil1/291]





︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

✨

🍃۞ این ثباتِ در متنِ تغییر، حالِ «ثابتِ علی الإطلاق» بودنِ حضرتِ «حقّﷻ» است.
֎⇦ «حقّ»؛ به معنایِ ثابت است.
و حقّﷻ؛ «ثابت مطلق» می‌باشد.


🍃۞ حضرات ائمۀ اطهار (علیهم السّلام)، واسطۀ مطلقۀ حقّﷻ می‌باشند. که به وحدتِ حقّﷻ، از باطن البواطن، تا ظاهر الظواهرِ حقّﷻ حضور دارند.
🍃⇯⇦ و به اشاره آمدن حقّﷻ، به حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) می‌باشد.


🍃۞ «شهور» بودنِ حضرات ائمۀ اطهار (؏)، جلواتِ 🔻【هو الظّاهر】🔺 بودنِ خداوندﷻ است.
֎⇦ و این ظاهر بودن - که عین شخصیِ حقّﷻ است -؛ جانِ تمام اشیاء است.

🍃⇯֎ #شهر بودنِ ماه‌های قمری، از آنجایی است که در ظهور و مُبرهَن بودن هستند.
و از اینکه ظاهر بودنِ حقّﷻ است، و حقّﷻ؛ کینونت و بودِ موجودات است؛ بنابراین شُهره و شناسا برای تمام موجودات است.

🌙۞ پس ان شاء الله دانسته شد که ماه‌هایِ قمری، از مافوقِ عالم دون، تا بدین جا می‌باشند.
و اینکه تعیین ایّام ماه‌های قمری مشکل است؛ از جلالت و بی‌قراری حضرت حقّﷻ است که به هیچ تعیّنی متوقّف نمی‌شود. و هر قرارِ جمالی‌ای، از بی‌قراریِ جلالیِ اوست.


🍃۞ در بین قراردادهای فی ما بینِ مردم؛
֎⇦ در عصر جاهلیّت، ماه محرّم را ابتدایِ سال قمری می‌دانستند. در حالی که آن کسی که حقیقتِ شهور است، بایستی تعیینِ اوّل بودن ماه را نماید ...

🔥⇯֎ امّا عمر (لعنة الله علیه)؛ این جهالت را برای عنادی که با حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین (علیه السّلام) داشت، در بین اعراب رواج داد. و تابعین ملعونش بعد از سال ۶۱ (هجری قمری) - که سالِ شهادت مظلومانۀ حضرت سیّد الشهداء امام حسین (علیه السّلام) به همراه هفتاد و دو تن از فرزندان و یارانشان، و اسارت حضرت امام سجّاد (علیه السّلام) و خانوادۀ عترت (صلوات الله علیهم اجمعین) است -؛
֎⇦ [مغرضانه] به جایِ اوّل محرّم، دهم محرّم را به عنوان اوّلِ سال و روز تبریک خویش قرار دادند! چنان که در زیارت عاشورا می‌خوانیم:

🔻«اَللَّهُمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ ֎⇦ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّةَ»🔺


🔥«اَللَّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ»🔥


🍃۞ و امّا ...

🔰 الصادق عَنِ الله؛
حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

🔻〖 شهْرُ رَمَضَانَ‏ رَأْسُ‏ السَّنَة〗🔺
✾ ماه رمضان سَر سال می‌باشد.
📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۱، ص۴


🔰 یا می‌فرمایند:

🔻〖【إنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ الله اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ】
«فَغُرَّةُ الشُّهُورِ شَهْرُ الله وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَان»َ وَ قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ لَيْلَةُ الْقَدْرِ وَ نَزَلَ الْقُرْآنُ‏ فِي أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَاسْتَقْبِلِ الشَّهْرَ بِالْقُرْآن‏〗🔺

✾ شمارهٔ ماه‌ها نزد خدا در كتاب خدا آن روز كه آسمان‏ها و زمين را بيافريد، دوازده ماه مقرّر گشت. پس نخستينِ آن ماه‌ها، ماه خداست. و آن ماه رمضان است. و قلبِ ماه رمضان؛ شب قدر است و قرآن در اوّلين شب از ماه رمضان نازل شده است. پس آن ماه را با قرآن استقبال كنيد.

📚 من لا يحضره الفقيه، ج‏۲، ص۹۹


🍃۞ «غُرّه» ؛ نقطۀ اوّلیتِ ظهور شیء است.
و «غُرّه» بودنِ شهر رمضان برای همۀ شهور، نقطۀ شهر بودنِ شهور است.
֎⇦ بدین معنا که؛
🍃⇯ هر ماهی از ماه‌های قمری، به ماه مبارک رمضان، «شهر» بوده و جلوه دارد. که در ادامه توضیح بیشتری در این خصوص خواهید خواند.


🌙۞ با دانستنِ اینکه ماه‌های قمری؛ ظهورِ حقیقت حقّﷻ است؛
֎⇦ ماه مبارک رمضان، اوّلِ #سال_قمری می‌باشد.


🔰 حضرت امام محمّد باقر (عليه السّلام) می‌فرمایند:

🔻〖 لا تَقُولُوا هَذَا رَمَضَانُ وَ لَا ذَهَبَ رَمَضَانُ وَ لَا جَاءَ رَمَضَانُ فَإِنَّ رَمَضَانَ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ الله عَزَّ وَ جَلَّ لَا يَجِي‏ءُ وَ لَا يَذْهَبُ وَ إِنَّمَا يَجِي‏ءُ وَ يَذْهَبُ الزَّائِلُ وَ لَكِنْ قُولُوا:
شَهْرُ رَمَضانَ‏ فَالشَّهْرُ الْمُضَافُ إِلَى الِاسْمِ وَ الِاسْمُ اسْمُ الله وَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ جَعَلَهُ اللَّهُ تَعَالَى مَثَلًا وَ عِيداً...〗🔺

✾نگوئيد «اين رمضان» و نگوئيد رمضان رفت، و رمضان آمد! زيرا «رمضان» نامى از نام‌هاى خداوند عزّ و جلّ مى‌‏باشد. نمى‌‏آيد و نمى‏‌رود، که آن كه می‌آيد و می‏رود؛ زائل و نيست‌‏شونده است. بلكه بگوئيد:
«شهر رمضان» (ماه رمضان) يعنى شهر اضافه گرديده به اسمى كه نام خداست، ماهى كه قرآن در آن ماه نازل گرديد، و خداوند آن را حجّت و محلّ شادمانى براى اولياء خود قرار داده است.

📚بصائر الدرجات، ج‏۱، ص۳۱۱



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

🔅

➋ و از شهر بيرون می‌برند و به سوی #بیابان رفتند (فَأَخْرَجَنِي إِلَى الْجَبَّانِ )»»
● که #شهر، تعیّنِ وطن است و بیرون رفتن از تعیّن وطن؛ ترکِ إنیّت و رسیدن به إنیّت و نفسِ حقیقی و واحدۀ الهی یعنی «#نفس_الله_تعالی» حضرت امیرالمؤمنین(ع) است.
☜ این سیر، سیرِ استکمالی حدّی برای جناب کمیل نیست، بلکه تمام این امور برای رهسپاری خلائق به حقیقتیِ عمیق است که به عنایت و انشاء حضرت مولی(ع)، به باب بودنِ جناب کمیل در عالم متجلّی می‌شود.

● بیانِ کردنِ #صحرا با نام «الْجَبَّانِ» در حالِ خروج؛
«الْجَبَّانِ»؛ از #جبین آمده که جبین و پیشانی؛ مقامِ جلوه کردنِ هویّت است و از این رو در قیامت هر کسی به جبینش شناخته می‌شود و مثلاً بر پیشانی کسانی که ولایت حضرات آل الله(ع) را نداشته باشند چنین مکتوب می‌شود؛ «آيِسٌ مِنْ رَحْمَةِ الله؛ مأیوس از رحمت خدایند؛ 📚من لا يحضره الفقيه، ج‏۴، ص: ۹۴». که این مکتوب، هویّتِ نابجایِ بُریدگان از ولایت و رحمت حقّ است.

➌چون به صحرا رسيدند (فَلَمَّا أَصْحَر)؛
بیانِ کردنِ #بیابان با نامِ صحرا در هنگام وصلت به آن؛ جوشندگی را می‌رساند. چرا که #صحرا ؛ بیابانی است که از شدّت گرما، هر چیزی را می‌جوشاند.

➍ نَفَسِ بلندى می‌کشند ( تَنَفَّسَ الصُّعَدَاء)؛
نفَسِ حضرت مولی(ع)، نفخۀ منشئ است که جاری‌کنندۀ حقیقت از بطن و خلوَت حضرت امیرالمؤمنین(ع) - یعنی کوثرِ حقیقت، حضرت فاطمه زهرا(س)-، تا عالَم جلوَت است.

➎و «#می‌فرمایند»؛
فرمایش و #قول حقیقی، جلوۀ خودِ «قائل» است و از این رو هر کسی به قولش، شناخته می‌شود و گفتار حقیقی، آینۀ شخصیّت و هویّت است که؛
«الْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِه‏؛ مرد،پشت زبانش پنهان شده است؛📚 الأمالي( للصدوق)، ص:۴۴۷»
و «الْأَلْسُنُ تُتَرْجِمُ عَمَّا تَجُنُّهُ الضَّمَائِرُ؛ زبانها آنچه را در ضمیر و هویّتِ انسان است، ترجمه مى‌كنند؛ 📚 تصنيف غرر الحكم، ص: ۲۰۹».

🔆 ائمه اطهار(ع) شخصِ #أحسن_قول و قولِ أحسن بوده و قول و فرمایش حضرتشان(ع)، تجلیّاتشان در عالَم وجود است.

⏎▣ با این پنج مرتبه از مراتب انشائی، حقیقتِ «قلب» در عالَم محقّق می‌گردد.

۞ قلبی از کمیلِ مولی؏، ظرفیت می‌گیرد که #شکسته‌ترین باشد.
چرا که قلبِ حقیقی؛ نفْسِ #دگرگونی و #شکستگی است و خودیتی جز مظروفش ندارد و تامّاً مَظهَر و مُظهِرِ مظروفِ خویش، یعنی؛ حضرت حقّﷻ است.
◘ ‌هم اوﷻ که ☜«لاهوإلّاهو» ست.
بدین معنا که؛

◪ دائماً☜به «لا هو» در شکستن و نفیِ لبّی خویش است و به «إلّا هو» در اثباتِ لبّی خویش می‌باشد.
این شکستگی (نفی) و شکسته‌بندی (اثبات)؛ حیاتِ حضرت حقّﷻ است.
.
۞«قلب»☜نقطۀ شکستگی و دگرگونیِ حیاتی است که جامعِ شکسته شدنِ«لاهو»ئیِ جلال، و شکسته‌بندیِ«إلّاهو»ئی‌ جمال است.
و این☜معنای شکسته بودنِ ذاتیِ قلب است که جلوه‌ای از «لا هو إلا هو»ست.

حضرت حقّ تعالی نفسِ وسعت است و «الْوَسِيع‏؛ 📚إقبال الأعمال (ط - القديمة)، ج‏۲، ص۶۳۳». بنابراین؛ در هیچ ظرفی، مظروف نمی‌شود، جز اینکه آن ظرف، نفسِ شکستگی باشد و چیزی جز، جلوۀ حضرتِ الوسیعﷻ نباشد.

حضرت «الْوَسِيع‏»ﷻ در حدیث قدسی می‌فرماید:

🔻『 لَا یَسَعُنِی أرْضِی وَلا سَمائِی وَ لکِن یَسَعُنِی قَلْبُ عَبْدِیَ الْمُؤْمِنِ.』 🔺
من در زمین و آسمانم نمی‌گنجم؛ ولی قلب بندۀ مؤمنم مرا در خود جای می‌دهد.
(📚عوالي اللئالي،ج‏۴،ص۷)

این است که 🔹『قَلْبَ الْمُؤْمِنِ عَرْشُ الرَّحْمَنِ؛ قلب مؤمن، عرش خدای رحمان است؛📚 بحار الأنوار (ط - بيروت)،ج‏۵۵،ص۳۹』🔹.

حضرتِ حقّﷻ که صرفاً نزد خویش است و بس؛ نزد قلبِ مؤمن که نفسِ شکستگی است می‌باشد که در حدیث قدسی می‌فرماید:
.
💔〖 أَنَا عِنْدَ الْمُنْكَسِرَةِ قُلُوبُهُم〗💔
من نزد دل‌شکستگانم.
(📚بحار الأنوار،ط - بيروت،ج‏۷۰،ص۱۵۷)
♡࿐

۞ شکستۀ حقیقی؛
آن دلِ منقلب بین جلال و جمال حقّﷻ است که؛
☜نه به قید جلال، مختفی است، و نه به قید جمال، منجلی است. بلکه به قامتِ مقامِ جمع الجمعِ #مشیة_الله بودنِ ائمه اطهار(ع)، نفسِ دگرگونی و شکستگی و گَردان بودن است که حضرت امام محمّد باقر علیه السلام می‌فرمایند:

🔻♡『إِنَّ الْقُلُوبَ بَيْنَ إِصْبَعَيْنِ مِنْ أَصَابِعِ اللَّهِ يَقْلِبُهَا كَيْفَ يَشَاءُ سَاعَةَ كَذَا وَ سَاعَةَ كَذَا.』♡🔺
همانا قلوب، بین دو انگشت از انگشتان پروردگارش هستند که دائماً منقلب می‌شود آن‌گونه که اوﷻ می‌خواهد، ساعتی(که جلوۀ وسعتِ حق است) چنین‌اند و ساعتی، چنان.

(📚بحار الأنوار،ط - بيروت، ج‏۶۷،ص۵۳)

غیر از این دگرگونی باشد، قلب نیست بلکه مسامحتاً «قلب» خوانده می‌شود و إلّا حقیقتاً بدتر از سنگ و حجر است که؛

▪️«قَلْبُ الْكَافِرِ أَقْسَى مِنَ الْحَجَرِ.»▪️
قلب کافر از سنگ سخت‌تر است.
(📚بحار الأنوار،ط - بيروت، ج‏۶۷، ص: ۵۳)
♡࿐


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔅

✨

🍃۞ پس تا بدین جایِ مطلب دانستیم که؛
❂☜ باطن و جلالتِ کعبه (که مکان دَحو، و کشیدگی و ممدود شدنِ ارضِ تعیّنات است)، زمان است. و زمان؛ در خفا، و سرّ مکان، می‌باشد.


🍃⌛️ #زمان «در عالم اشارات»؛ کمیّتی متّصل، امّا در بی‌قراری است. بدین معنا که؛
֎⇦ چون مشتمل بر آنات است؛ «کمیّت» است وُ چون آنی می‌رود و متّصلاً آنی دیگر آغاز می‌شود؛این حالِ بیقراری زمان در عالم اشاره است.

❂☜ امّا مکان؛ کمیّتی است که در #قرار است.

🍃⌛️ زمان؛ که در بیقراریِ جلالی است، باطنِ مکان است.
֎🌐 و مکان؛ که در قرارِ جمالی است، ظاهرِ زمان است.


🔲 در تحلیل عرض می‌شود:

⌛️ زمان؛ خلوتِ جلالیِ مکان است.
🌐 و مکان؛ جلوَت جمالیِ زمان است.


🍃۞ همان طور که بیان شد، حضرات آل‌الله (علیهم السّلام)؛ حقیقتِ هر شیئی می‌باشند.
و زمان نیز، شیئی از اشیاء است.
⌛️ بنابراین؛ حقیقتِ زمان، حضرات آل‌الله (؏) هستند.

✿ بحمد الله، لطائف در این خصوص جاری است و سخن، بسیار. امّا برای ادامۀ مطلب و پرهیز از تطویل کلام، بایستی در رعایت آمد.


🔰 قرآن می‌فرماید:

【 إنّ عِدَّةَ «الشـُّـهُورِ» عِنْدَ الله «اثْنا عَشَرَ شَهْراً» في كِتابِ الله يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ مِنْها «أَرْبَعَةٌ» حُرُمٌ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ ... ‏】

✾ همانا تعداد ماه‏ها نزد خدا، آن روزى كه آسمان‏ها و زمين را بيافريد، در كتاب الهى، دوازده ماه بود، كه از آن‏ها چهار ماه حرام است. [و] آئين درست همين است‏.

📘سورۀ توبه، آیۀ ۳۶

⇫ 📖 در احادیث؛ برای این آیه آمده است که منظور از ۱۲ ماه، دوازده امام (علیهم السّلام) هستند. و آن ۴ ماه حرام، چهار امامِ هُمامی هستند که نام مبارکشان «علیّ» است. و از این رو، این ماه‌ها حرمت دارند (📚 تفسیر روایی برهان، ج۲، ص۷۷۴).


🌙 ماههای قمری را «شهر» می‌گویند.
#شهر در لغت به معنایِ شناسایی و ظهور است.

֎⇦ عموماً امرِ #شهره و #مشهور را از آنجایی می‌دانند که در بینِ عموم، ظاهر و مبرهَن شده باشد! در حالی که چون مطلب «عِنْدَ الله» مطرح است؛ مشهوریّت هم از آنجا باید معنا شود. و اصلاً شهرت، در نزد حقّﷻ، حقیقی است و در غیر حقّﷻ، مسامحتاً استفاده می‌شود.

🍃۞ شهره و مشهور بودن و ظاهر بودنِ «شهر»؛ از ظاهر بودنِ خودِ حقّﷻ است.

֎⇦ ظهورِ هر شیئی غیر از خودِ شیء است. و ظهور، به آن عارض می‌شود. امّا حقّﷻ خودش و ظهورش #عین_شخصی هستند.
❂☜ برای همین قرآن فرمود:
🔻【هو الظّاهر】🔺
📘 سورۀ حدید، آیۀ ۳


🌙 الغرض؛ ظاهر بودنِ حقّﷻ، به «شُهور» (ماه‌های سال) است (که حضرات ائمۀ اطهار علیهم السّلام می‌باشند).
و این ظاهر بودن؛
֎⇦ «مطلقِ عَلَی الإطلاق» است.

🍃⇯֎ بدین معنا که؛
❂☜ در عینِ اینکه ایّام هر ماهِ قمری ثابت است، ثابت بودنش حدّی نیست. یعنی؛ در قالب و حدودِ «ثبوت» نمی‌ماند. بلکه از اطلاقِ خویش، در تغییر و کم و زیاد شدن آمده، ولی باز به خودش باقی است.


🍃۞ برای نمونه‌ از روایات، اشاره‌‌ای می‌شود که حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

🔻【شَهْرُ رَمَضَانَ ثَلَاثُونَ يَوْماً لَا يَنْقُصُ أَبَداً】🔺
✾ ماه رمضان سی روز است، و هرگز کم نمی‌شود.

📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۴، ص۷۸


🍃۞ در توضیح؛
به یکی از معارفی که ریشۀ بیاناتِ دیگر هم می‌تواند باشد، اشاره می‌شود که؛
❂☜ حقیقت را باید از شخصِ حقیقیِ عالم تا عالمِ ظاهر بشناسیم.

🍃⇯֎ بدین معنا که؛
֎⇦ اهل #حدود؛ اعداد را در قالبِ اعداد نظر می‌کنند (که قالبِ اعداد، معدودات هستند).
بنابراین برای اهل حدود؛ سی روز، نمی‌تواند در ۲۹ روز بیاید. و ماه رمضان برای آن‌ها باید حدّاً ۳۰ روز باشد. و اگر در ۲۹ روز بیاید، دیگر ۳۰ نیست و به عبارتی ناقص انگاشته می‌شود.

🍃۞ امّا چون مطلب، #حقیقی و #اطلاقی و از شخصِ حقیقیِ عالَم، بررسی شود؛
֎⇦ ۳۰ روز، در نقطۀ ۲۹ روز هم می‌آید، در حالی که همان ۳۰ روز است.

[اینها صِرف اصطلاح و یا مسامحه در بیان نیست. بلکه؛ بیانِ حقیقتِ اطلاقِ شخصِ حقیقیِ عالَم است.]


🔔 ان شاء الله خوانندگان محترم؛ مباحثِ #کانال_معرفة_الحق و خصوصاً بحث #اطلاق و #عینیت را به دقّت مطالعه فرموده باشند، تا این مطالب برایشان غریب نباشد.
[جهت بحث اطلاق؛
به آدرس ذیل مراجعه بفرمایید ❂☜ https://t.me/ehsannil3/291]





︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

✨

🍃۞ این ثباتِ در متنِ تغییر، حالِ «ثابتِ علی الإطلاق» بودنِ حضرتِ «حقّﷻ» است.
֎⇦ «حقّ»؛ به معنایِ ثابت است.
و حقّﷻ؛ «ثابت مطلق» می‌باشد.


🍃۞ حضرات ائمۀ اطهار (علیهم السّلام)، واسطۀ مطلقۀ حقّﷻ می‌باشند. که به وحدتِ حقّﷻ، از باطن البواطن، تا ظاهر الظواهرِ حقّﷻ حضور دارند.
🍃⇯⇦ و به اشاره آمدن حقّﷻ، به حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) می‌باشد.


🍃۞ «شهور» بودنِ حضرات ائمۀ اطهار (؏)، جلواتِ 🔻【هو الظّاهر】🔺 بودنِ خداوندﷻ است.
֎⇦ و این ظاهر بودن - که عین شخصیِ حقّﷻ است -؛ جانِ تمام اشیاء است.

🍃⇯֎ #شهر بودنِ ماه‌های قمری، از آنجایی است که در ظهور و مُبرهَن بودن هستند.
و از اینکه ظاهر بودنِ حقّﷻ است، و حقّﷻ؛ کینونت و بودِ موجودات است؛ بنابراین شُهره و شناسا برای تمام موجودات است.

🌙۞ پس ان شاء الله دانسته شد که ماه‌هایِ قمری، از مافوقِ عالم دون، تا بدین جا می‌باشند.
و اینکه تعیین ایّام ماه‌های قمری مشکل است؛ از جلالت و بی‌قراری حضرت حقّﷻ است که به هیچ تعیّنی متوقّف نمی‌شود. و هر قرارِ جمالی‌ای، از بی‌قراریِ جلالیِ اوست.


🍃۞ در بین قراردادهای فی ما بینِ مردم؛
֎⇦ در عصر جاهلیّت، ماه محرّم را ابتدایِ سال قمری می‌دانستند. در حالی که آن کسی که حقیقتِ شهور است، بایستی تعیینِ اوّل بودن ماه را نماید ...

🔥⇯֎ امّا عمر (لعنة الله علیه)؛ این جهالت را برای عنادی که با حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین (علیه السّلام) داشت، در بین اعراب رواج داد. و تابعین ملعونش بعد از سال ۶۱ (هجری قمری) - که سالِ شهادت مظلومانۀ حضرت سیّد الشهداء امام حسین (علیه السّلام) به همراه هفتاد و دو تن از فرزندان و یارانشان، و اسارت حضرت امام سجّاد (علیه السّلام) و خانوادۀ عترت (صلوات الله علیهم اجمعین) است -؛
֎⇦ [مغرضانه] به جایِ اوّل محرّم، دهم محرّم را به عنوان اوّلِ سال و روز تبریک خویش قرار دادند! چنان که در زیارت عاشورا می‌خوانیم:

🔻«اَللَّهُمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ ֎⇦ تَبَرَّكَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّةَ»🔺


🔥«اَللَّهُمَّ الْعَنْ اَوَّلَ ظالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
وَ آخِرَ تابِعٍ لَهُ عَلى ذلِكَ»🔥


🍃۞ و امّا ...

🔰 الصادق عَنِ الله؛
حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

🔻〖 شهْرُ رَمَضَانَ‏ رَأْسُ‏ السَّنَة〗🔺
✾ ماه رمضان سَر سال می‌باشد.
📚 إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۱، ص۴


🔰 یا می‌فرمایند:

🔻〖【إنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ الله اثْنا عَشَرَ شَهْراً فِي كِتابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ】
«فَغُرَّةُ الشُّهُورِ شَهْرُ الله وَ هُوَ شَهْرُ رَمَضَان»َ وَ قَلْبُ شَهْرِ رَمَضَانَ‏ لَيْلَةُ الْقَدْرِ وَ نَزَلَ الْقُرْآنُ‏ فِي أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ فَاسْتَقْبِلِ الشَّهْرَ بِالْقُرْآن‏〗🔺

✾ شمارهٔ ماه‌ها نزد خدا در كتاب خدا آن روز كه آسمان‏ها و زمين را بيافريد، دوازده ماه مقرّر گشت. پس نخستينِ آن ماه‌ها، ماه خداست. و آن ماه رمضان است. و قلبِ ماه رمضان؛ شب قدر است و قرآن در اوّلين شب از ماه رمضان نازل شده است. پس آن ماه را با قرآن استقبال كنيد.

📚 من لا يحضره الفقيه، ج‏۲، ص۹۹


🍃۞ «غُرّه» ؛ نقطۀ اوّلیتِ ظهور شیء است.
و «غُرّه» بودنِ شهر رمضان برای همۀ شهور، نقطۀ شهر بودنِ شهور است.
֎⇦ بدین معنا که؛
🍃⇯ هر ماهی از ماه‌های قمری، به ماه مبارک رمضان، «شهر» بوده و جلوه دارد. که در ادامه توضیح بیشتری در این خصوص خواهید خواند.


🌙۞ با دانستنِ اینکه ماه‌های قمری؛ ظهورِ حقیقت حقّﷻ است؛
֎⇦ ماه مبارک رمضان، اوّلِ #سال_قمری می‌باشد.


🔰 حضرت امام محمّد باقر (عليه السّلام) می‌فرمایند:

🔻〖 لا تَقُولُوا هَذَا رَمَضَانُ وَ لَا ذَهَبَ رَمَضَانُ وَ لَا جَاءَ رَمَضَانُ فَإِنَّ رَمَضَانَ اسْمٌ مِنْ أَسْمَاءِ الله عَزَّ وَ جَلَّ لَا يَجِي‏ءُ وَ لَا يَذْهَبُ وَ إِنَّمَا يَجِي‏ءُ وَ يَذْهَبُ الزَّائِلُ وَ لَكِنْ قُولُوا:
شَهْرُ رَمَضانَ‏ فَالشَّهْرُ الْمُضَافُ إِلَى الِاسْمِ وَ الِاسْمُ اسْمُ الله وَ هُوَ الشَّهْرُ الَّذِي أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ جَعَلَهُ اللَّهُ تَعَالَى مَثَلًا وَ عِيداً...〗🔺

✾نگوئيد «اين رمضان» و نگوئيد رمضان رفت، و رمضان آمد! زيرا «رمضان» نامى از نام‌هاى خداوند عزّ و جلّ مى‌‏باشد. نمى‌‏آيد و نمى‏‌رود، که آن كه می‌آيد و می‏رود؛ زائل و نيست‌‏شونده است. بلكه بگوئيد:
«شهر رمضان» (ماه رمضان) يعنى شهر اضافه گرديده به اسمى كه نام خداست، ماهى كه قرآن در آن ماه نازل گرديد، و خداوند آن را حجّت و محلّ شادمانى براى اولياء خود قرار داده است.

📚بصائر الدرجات، ج‏۱، ص۳۱۱



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌