.
༺◆ سرّ شهادتِ اوّلْ مظلوم
با شمشیر مسموم ◆༻

🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═✾🔘✾═─┅─┅


🔲 امشب، شبِ بی‌قراری است.
امشب، #تدبیر در #تقدیر، مضمحل است.
که حقیقتِ قــدر؛ فاطمۀ زهرا (سلام الله علیها)؛
֎⇦ لیلۀ اضطرار و حیرانی است بر آن دَمی که خدائیّتِ خدا، حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین (علیه السّلام) به شمشیرِ آغشته به سمِّ إبن ملجمِ ملعون، مضروب می‌شوند.

ز قلــــب عالــَم بالا، به این زمیــــنِ ســــیاه
طنیــن فِکـنْــــد ندائی «تَهــدَّمــتْ وَ الله ...»
و بعد، غُرّش کوهی‌ که «... رستگار شدم»
خــــدا ! ... مگر چــــــه شــــده؟ لا اله الا الله ...


پس عذرِ تقصیر دارم از ساحتِ عزادارانِ مولایم (؏).
و عذر دارم از محبّین مولایم (؏) که آنچه نگاشته می‌شود، در اضطرار است و بی‌قراری. و به اشارۀ اضطرار آمد که شرحش دفتری می‌طلبید و بیانش، طاقتی ...

بگو که جـــانِ عزیــــزم ز دست رفـــــت خـــدا را
ز لعلِ روح‌فزایـــش ببخــــش آن که تو دانــی
من این حروف نوشتم چنان که غیر ندانست
تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی


°•❁🔳🔲🔳❁•°


بی مقدّمه و در قیاس و تحلیل عرض می‌کنم:

◆ شهید شدن با سمّ؛
֎⇦ شهید بودنِ در #خفا است.
◆ شهید شدنِ با شمشیر؛
֎⇦ شهید بودنِ در #جلا است.

◉⇯⇦ هر دو نوع شهادت (شهادتِ خفا و شهادتِ جلا) در تمامِ حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) هست، و نیاز به سمّ و شمشیرِ بیرونی نیست.

🔰 چنان که حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) می‌فرمایند:

🔲『 مَا مِنَّا إلّا مَقْتُولٌ أوْ مَسْمُوم‏』 🔲

✾ از ما نیست الّا اینکه مقتول یا مسموم است.

📚 بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۲۷، ص۲۱۷


❂☜ دقّت کنیم که مقتول بودن (یعنی کشته شده با شمشیر) و مسموم بودن را در کنار یکدیگر تصوّر نکنیم. چرا که حضرت (ص) نمی‌فرمایند؛
"از ما نیست الّا اینکه کشته ⇦ «#می‌شود» یا مسموم «#می‌شود»"،
بلکه می‌فرمایند؛
"کشته ⇦ «#شده_است» یا مسموم «#شده_است»".

◉⇯⇦ پس مسئلۀ «مقتول» و «مسموم»؛ یک امر ذاتی برای حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) است و در خودشان بایستی معنا شود.
و حقیقتِ شهادتشان در ظاهر، یا کشیده می‌شود و یا نمی‌شود. ولی در هر صورت، خودشان «ظاهر» هستند و ظهورشان، غیر از خودشان نیست که به ایشان عارض شود، چنان که فرمود 🔻【هو الظاهر】🔺 (سورۀ حدید، آیۀ ۳).


❂☜ پس به تعیّنِ ظاهر بودن نیز نیستند. هر طور باشند، حتّی در حالِ حیات ظاهری، باز «مقتول أوْ مسموم» به #عین_شخصی خودشان، برایشان برقرار است.


❒بنابراین؛
֎⇦ «أوْ» (یعنی «یا») صرفاً به این معنا نیست که اگر «مقتول» بودند،«مسموم» نیستند. و همین طور به این معنا نیست که اگر مسموم بودند، مقتول نیستند.

بلکه؛
❂☜ «أوْ»؛ بیانِ ابهام و تحیّر ذاتی و خود به خودِ حضرات (؏) در امرِ شهادت است.
که:
֎⇦ «مسموم»؛ شهادتِ در خفا را نشان می‌دهد.
֎⇦ و «مقتول»؛ شهادت در جلا را نشان می‌دهد.
و این دو، عینِ شخصیِ یکدیگرند.


۞ مطلبِ فوق، اگر معلوم شد، این مطلبِ مهمّ نیز معلوم می‌گردد که حضرت سید الشّهدا (؏) چه به حسب ظاهر شهید بشوند، و یا نشوند، باز «سیّد الشهداء» هستند. چون برای «سیّد الشهداء بودن»، محتاج به ابزار و آلت و واقعۀ بیرونی نیستند. بلکه «سیّد الشّهداء بودن»؛ ذاتشان است.


◉⇯⇦ سیّد الشهداء بودنِ حضرت اباعبدالله‌الحسین (؏) صرفاً به حسبِ ظاهرِ شهادتشان نیست. بلکه ایشان (؏) بالحقیقة؛
❂☜جمع و یکی بودنِ شاهد و مشهود را بتمامه نشان داده‌اند و این کاری به کربلایی که عراق است و عاشورایی که در سالِ ۶۱ هجری قمری است، ندارد.

یعنی؛
֎⇦ در گهواره و در ظاهرِ طفولیّت هم، سیّد الشهداء هستند. وجهِ سیّد الشهداء بودنشان، خودشان می‌باشند و نه نوعِ شهادتشان. بلکه نوعِ شهادتشان، پرده از حقیقتشان برداشته است.


🔳 برای تفهیم بهتر:

در روز تاسوعا، حضرتِ سیّد الشهداء (؏) و حضرتِ ابا الفضل العبّاس (؏)، حمله‌ای به دشمن کردند و هر کدام، بیش از چند هزار نفر از دشمنانِ ملعون را به درک واصل نمودند. و دشمن را تا دروازۀ کوفه راندند. تا جایی که جبرئیل (؏) به حضرت سیّد الشهداء (؏) عرض کرد که خداوند فرموده:
«حسین جان! تمام مقامات را به تو دادم. اگر می‌خواهی کشته نشوی، صاحب اختیاری».


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
◉

.
༺◆ سرّ شهادتِ اوّلْ مظلوم
با شمشیر مسموم ◆༻

🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═✾🔘✾═─┅─┅


🔲 امشب، شبِ بی‌قراری است.
امشب، #تدبیر در #تقدیر، مضمحل است.
که حقیقتِ قــدر؛ فاطمۀ زهرا (سلام الله علیها)؛
֎⇦ لیلۀ اضطرار و حیرانی است بر آن دَمی که خدائیّتِ خدا، حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین (علیه السّلام) به شمشیرِ آغشته به سمِّ إبن ملجمِ ملعون، مضروب می‌شوند.

ز قلــــب عالــَم بالا، به این زمیــــنِ ســــیاه
طنیــن فِکـنْــــد ندائی «تَهــدَّمــتْ وَ الله ...»
و بعد، غُرّش کوهی‌ که «... رستگار شدم»
خــــدا ! ... مگر چــــــه شــــده؟ لا اله الا الله ...


پس عذرِ تقصیر دارم از ساحتِ عزادارانِ مولایم (؏).
و عذر دارم از محبّین مولایم (؏) که آنچه نگاشته می‌شود، در اضطرار است و بی‌قراری. و به اشارۀ اضطرار آمد که شرحش دفتری می‌طلبید و بیانش، طاقتی ...

بگو که جـــانِ عزیــــزم ز دست رفـــــت خـــدا را
ز لعلِ روح‌فزایـــش ببخــــش آن که تو دانــی
من این حروف نوشتم چنان که غیر ندانست
تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی


°•❁🔳🔲🔳❁•°


بی مقدّمه و در قیاس و تحلیل عرض می‌کنم:

◆ شهید شدن با سمّ؛
֎⇦ شهید بودنِ در #خفا است.
◆ شهید شدنِ با شمشیر؛
֎⇦ شهید بودنِ در #جلا است.

◉⇯⇦ هر دو نوع شهادت (شهادتِ خفا و شهادتِ جلا) در تمامِ حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) هست، و نیاز به سمّ و شمشیرِ بیرونی نیست.

🔰 چنان که حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) می‌فرمایند:

🔲『 مَا مِنَّا إلّا مَقْتُولٌ أوْ مَسْمُوم‏』 🔲

✾ از ما نیست الّا اینکه مقتول یا مسموم است.

📚 بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۲۷، ص۲۱۷


❂☜ دقّت کنیم که مقتول بودن (یعنی کشته شده با شمشیر) و مسموم بودن را در کنار یکدیگر تصوّر نکنیم. چرا که حضرت (ص) نمی‌فرمایند؛
"از ما نیست الّا اینکه کشته ⇦ «#می‌شود» یا مسموم «#می‌شود»"،
بلکه می‌فرمایند؛
"کشته ⇦ «#شده_است» یا مسموم «#شده_است»".

◉⇯⇦ پس مسئلۀ «مقتول» و «مسموم»؛ یک امر ذاتی برای حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) است و در خودشان بایستی معنا شود.
و حقیقتِ شهادتشان در ظاهر، یا کشیده می‌شود و یا نمی‌شود. ولی در هر صورت، خودشان «ظاهر» هستند و ظهورشان، غیر از خودشان نیست که به ایشان عارض شود، چنان که فرمود 🔻【هو الظاهر】🔺 (سورۀ حدید، آیۀ ۳).


❂☜ پس به تعیّنِ ظاهر بودن نیز نیستند. هر طور باشند، حتّی در حالِ حیات ظاهری، باز «مقتول أوْ مسموم» به #عین_شخصی خودشان، برایشان برقرار است.


❒بنابراین؛
֎⇦ «أوْ» (یعنی «یا») صرفاً به این معنا نیست که اگر «مقتول» بودند،«مسموم» نیستند. و همین طور به این معنا نیست که اگر مسموم بودند، مقتول نیستند.

بلکه؛
❂☜ «أوْ»؛ بیانِ ابهام و تحیّر ذاتی و خود به خودِ حضرات (؏) در امرِ شهادت است.
که:
֎⇦ «مسموم»؛ شهادتِ در خفا را نشان می‌دهد.
֎⇦ و «مقتول»؛ شهادت در جلا را نشان می‌دهد.
و این دو، عینِ شخصیِ یکدیگرند.


۞ مطلبِ فوق، اگر معلوم شد، این مطلبِ مهمّ نیز معلوم می‌گردد که حضرت سید الشّهدا (؏) چه به حسب ظاهر شهید بشوند، و یا نشوند، باز «سیّد الشهداء» هستند. چون برای «سیّد الشهداء بودن»، محتاج به ابزار و آلت و واقعۀ بیرونی نیستند. بلکه «سیّد الشّهداء بودن»؛ ذاتشان است.


◉⇯⇦ سیّد الشهداء بودنِ حضرت اباعبدالله‌الحسین (؏) صرفاً به حسبِ ظاهرِ شهادتشان نیست. بلکه ایشان (؏) بالحقیقة؛
❂☜جمع و یکی بودنِ شاهد و مشهود را بتمامه نشان داده‌اند و این کاری به کربلایی که عراق است و عاشورایی که در سالِ ۶۱ هجری قمری است، ندارد.

یعنی؛
֎⇦ در گهواره و در ظاهرِ طفولیّت هم، سیّد الشهداء هستند. وجهِ سیّد الشهداء بودنشان، خودشان می‌باشند و نه نوعِ شهادتشان. بلکه نوعِ شهادتشان، پرده از حقیقتشان برداشته است.


🔳 برای تفهیم بهتر:

در روز تاسوعا، حضرتِ سیّد الشهداء (؏) و حضرتِ ابا الفضل العبّاس (؏)، حمله‌ای به دشمن کردند و هر کدام، بیش از چند هزار نفر از دشمنانِ ملعون را به درک واصل نمودند. و دشمن را تا دروازۀ کوفه راندند. تا جایی که جبرئیل (؏) به حضرت سیّد الشهداء (؏) عرض کرد که خداوند فرموده:
«حسین جان! تمام مقامات را به تو دادم. اگر می‌خواهی کشته نشوی، صاحب اختیاری».


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
◉

.
༺◆ سرّ شهادتِ اوّلْ مظلوم
با شمشیر مسموم ◆༻

🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═✾🔘✾═─┅─┅


🔲 امشب، شبِ بی‌قراری است.
امشب، #تدبیر در #تقدیر، مضمحل است.
که حقیقتِ قــدر؛ فاطمۀ زهرا (سلام الله علیها)؛
֎⇦ لیلۀ اضطرار و حیرانی است بر آن دَمی که خدائیّتِ خدا، حضرت مولیٰ امیرالمؤمنین (علیه السّلام) به شمشیرِ آغشته به سمِّ إبن ملجمِ ملعون، مضروب می‌شوند.

ز قلــــب عالــَم بالا، به این زمیــــنِ ســــیاه
طنیــن فِکـنْــــد ندائی «تَهــدَّمــتْ وَ الله ...»
و بعد، غُرّش کوهی‌ که «... رستگار شدم»
خــــدا ! ... مگر چــــــه شــــده؟ لا اله الا الله ...


پس عذرِ تقصیر دارم از ساحتِ عزادارانِ مولایم (؏).
و عذر دارم از محبّین مولایم (؏) که آنچه نگاشته می‌شود، در اضطرار است و بی‌قراری. و به اشارۀ اضطرار آمد که شرحش دفتری می‌طلبید و بیانش، طاقتی ...

بگو که جـــانِ عزیــــزم ز دست رفـــــت خـــدا را
ز لعلِ روح‌فزایـــش ببخــــش آن که تو دانــی
من این حروف نوشتم چنان که غیر ندانست
تو هم ز روی کرامت چنان بخوان که تو دانی


°•❁🔳🔲🔳❁•°


بی مقدّمه و در قیاس و تحلیل عرض می‌کنم:

◆ شهید شدن با سمّ؛
֎⇦ شهید بودنِ در #خفا است.
◆ شهید شدنِ با شمشیر؛
֎⇦ شهید بودنِ در #جلا است.

◉⇯⇦ هر دو نوع شهادت (شهادتِ خفا و شهادتِ جلا) در تمامِ حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) هست، و نیاز به سمّ و شمشیرِ بیرونی نیست.

🔰 چنان که حضرت رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله) می‌فرمایند:

🔲『 مَا مِنَّا إلّا مَقْتُولٌ أوْ مَسْمُوم‏』 🔲

✾ از ما نیست الّا اینکه مقتول یا مسموم است.

📚 بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۲۷، ص۲۱۷


❂☜ دقّت کنیم که مقتول بودن (یعنی کشته شده با شمشیر) و مسموم بودن را در کنار یکدیگر تصوّر نکنیم. چرا که حضرت (ص) نمی‌فرمایند؛
"از ما نیست الّا اینکه کشته ⇦ «#می‌شود» یا مسموم «#می‌شود»"،
بلکه می‌فرمایند؛
"کشته ⇦ «#شده_است» یا مسموم «#شده_است»".

◉⇯⇦ پس مسئلۀ «مقتول» و «مسموم»؛ یک امر ذاتی برای حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) است و در خودشان بایستی معنا شود.
و حقیقتِ شهادتشان در ظاهر، یا کشیده می‌شود و یا نمی‌شود. ولی در هر صورت، خودشان «ظاهر» هستند و ظهورشان، غیر از خودشان نیست که به ایشان عارض شود، چنان که فرمود 🔻【هو الظاهر】🔺 (سورۀ حدید، آیۀ ۳).


❂☜ پس به تعیّنِ ظاهر بودن نیز نیستند. هر طور باشند، حتّی در حالِ حیات ظاهری، باز «مقتول أوْ مسموم» به #عین_شخصی خودشان، برایشان برقرار است.


❒بنابراین؛
֎⇦ «أوْ» (یعنی «یا») صرفاً به این معنا نیست که اگر «مقتول» بودند،«مسموم» نیستند. و همین طور به این معنا نیست که اگر مسموم بودند، مقتول نیستند.

بلکه؛
❂☜ «أوْ»؛ بیانِ ابهام و تحیّر ذاتی و خود به خودِ حضرات (؏) در امرِ شهادت است.
که:
֎⇦ «مسموم»؛ شهادتِ در خفا را نشان می‌دهد.
֎⇦ و «مقتول»؛ شهادت در جلا را نشان می‌دهد.
و این دو، عینِ شخصیِ یکدیگرند.


۞ مطلبِ فوق، اگر معلوم شد، این مطلبِ مهمّ نیز معلوم می‌گردد که حضرت سید الشّهدا (؏) چه به حسب ظاهر شهید بشوند، و یا نشوند، باز «سیّد الشهداء» هستند. چون برای «سیّد الشهداء بودن»، محتاج به ابزار و آلت و واقعۀ بیرونی نیستند. بلکه «سیّد الشّهداء بودن»؛ ذاتشان است.


◉⇯⇦ سیّد الشهداء بودنِ حضرت اباعبدالله‌الحسین (؏) صرفاً به حسبِ ظاهرِ شهادتشان نیست. بلکه ایشان (؏) بالحقیقة؛
❂☜جمع و یکی بودنِ شاهد و مشهود را بتمامه نشان داده‌اند و این کاری به کربلایی که عراق است و عاشورایی که در سالِ ۶۱ هجری قمری است، ندارد.

یعنی؛
֎⇦ در گهواره و در ظاهرِ طفولیّت هم، سیّد الشهداء هستند. وجهِ سیّد الشهداء بودنشان، خودشان می‌باشند و نه نوعِ شهادتشان. بلکه نوعِ شهادتشان، پرده از حقیقتشان برداشته است.


🔳 برای تفهیم بهتر:

در روز تاسوعا، حضرتِ سیّد الشهداء (؏) و حضرتِ ابا الفضل العبّاس (؏)، حمله‌ای به دشمن کردند و هر کدام، بیش از چند هزار نفر از دشمنانِ ملعون را به درک واصل نمودند. و دشمن را تا دروازۀ کوفه راندند. تا جایی که جبرئیل (؏) به حضرت سیّد الشهداء (؏) عرض کرد که خداوند فرموده:
«حسین جان! تمام مقامات را به تو دادم. اگر می‌خواهی کشته نشوی، صاحب اختیاری».


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
◉