.

🌿༺✾صــیام، سرّی از اسرار الهی✾༻
❖ لطیفۀ سوّم:
صیام و وجوب رحمت حقّﷻ

〰️〰️〰️〰️〰️
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده
↗️ https://t.me/ehsannil2/129
┅─┅─═• 📖🌙 •═─┅─┅

⚜️ جهتِ بیان این لطیفه از این سلسله لطائف، مقدّمۀ کوتاهی لازم است. که این مقدّمه؛
لطیفه‌ای است برای اهل معنا!
پس إن‌شاءالله عزیزان به طور مجزّا و مستقلاً نيز در این معنا غور نمایند و اشارات آن را در مهدِ تأمّل بپرورند.

🍃۞ و امّا مقدّمه؛

📝 متعارف است که نوشتن را "کتابت" می‌گویند.
🔲 ولی در اصل، "کـَـتَب" به معنایِ جمع کردن است.

در واقع چون حروف و کلمات را در نوشتن، کنار هم جمع کرده و خواندن آنها را بهم مُنضَم می‌کنیم، این جمع کردنِ کلمات و حروف و مقیّد ساختنِ آنها در قالبِ یک نوشتار، به «کتابت» خوانده می‌شود.

🗣 امّا اگر کلامی در حقیقتِ جمع بودن باشد، ولی هرگز بر اوراقی هم نوشته نشود، باز "کتاب" خوانده می‌شود.


✴️ "قرآن"؛ از ریشۀ "قـَــرَأ" است.

"قـَــرأَ" به دو معناست:

✓➊ خواندن
✓➋ جمع کردن

🌱 این دو معنا بهم مربوط است.
"خواندن"، در "جمع بودن"ِ حروف و کلمات ممکن است. و هر آوایی، به معنایِ خواندن نیست.

اصلاً نقطۀ "خواندن"، نقطۀ "جمع" است.


🔳 وقتی گفته می‌شود "قرآن"؛ تصوّر ابتدایی یک کتاب با صفحاتی متعدّد را از ذهن پاک کن!

⇫✓➊ درست است که "قرآن"، شیءِ قابل قرائت است. امّا در جلالتِ و لُبّیتِ "قرائت" به آن نظر کن.
یعنی کینونت و بودِ آن "قرائت" است.

مطلب را تنزیل می‌دهم تا بهتر روشن شود:

◉ اگر آنچه از قرآن را در حافظه دارید و بخوانید (و نه از رویِ مصحَفِ نگاشتۀ شدۀ قرآن)؛ باز هم آنرا قرائت کردید.
◉ اگر چشم‌ها را ببندید و با طهارت، مسِّ حروفِ نگاشتۀ شدۀ قرآن را بنمائید؛ باز در قرائت آمدید.
◉ اگر آیاتی از قرآن را تصوّر کنید؛ باز هم "قرآن" را به "قرآن" بودن تصوّر کرده‌اید و در قرائت آمدید.

این را برای هیچ کتابی نمی‌شود بیان کرد.
[هرچند با تنزیل قرآن، تمام کتب آسمانی منسوخ شده است، امّا علی فرضِ این منسوخ شدن] حتّی سایر کتب آسمانی اگر «در کنارِ قرآن» قیاس شوند، چنین خصوصیّتی را ندارند. و قرآن را فرمودند 🔻«هُوَ مُهَيْمِنٌ‏ عَلَى سَائِرِ الْكُتُبِ»🔺(قرآن هیمنه بر تمام کتب الهی دارد /📚الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۲، ص۶٠۱).

🔰 قرآن، مقامِ جمع الجمع است و برای آن، فرمودند:

🔹«لَيْسَ بِخَالِقٍ وَ لَا مَخْلُوقٍ
وَ لَكِنَّهُ كَلَامُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل»🔹

نه خالق است و نه مخلوق،
بلکه کلامِ خدایِ عزّ و جلّ است.
(📚 التوحيد للصدوق، ص۲۲۳)

📘 کتب دیگر، بعد از اینکه بر جائی ثبت شوند (مثلا بر رویِ کاغذ)، قابل قرائت می‌شوند.
یعنی خودشان، غیر از قرائتشان هستند.

⇦ ✴️ امّا قرآن؛ خودش و قرائتش یک شیء است.
قرآن، در ذات و کینونتش، "قرآن" است و "مُبین" است و آشکار.

✅ اینجا جایِ تأمّل است!
تناول طعامِ معرفتی، که روزی فرمودند، در ماه مبارک رمضان که "ربیع القرآن" است، گوارایی دو چندان دارد.
نوش وجود کسانی که به جانْ تناول فرمودند.


❗️"قرآن" را با هیچ کتابی قیاس نکنیم. که حضرات آل الله (علیهم السلام) که روح و حیاتِ قرآن، و حقیقتِ آن هستند، می‌فرمایند🔻《لا یُقاس بنا احدٌ》🔺 (احدی با ما قیاس کرده نمی‌شود/ 📚معانی الاخبار، ص۱۷۹).


💠 ذاتِ قرآن، ذاتِ قرائت است.
و نظیر و شبیه ندارد.

اصلاً هر چیزی که قابل قرائت باشد، در نقطۀ «قرائت شدن»، ظهورِ قرآن است.
قرآن، در "قرائت" آنقدر در ملئیت است که نیاز به حروف بر روی کاغذ ندارد و تفضلاً در حروف آمده.
حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله از مقامِ قرائت در خفایِ قرآن، قرآن را قرائت می‌فرمودند.

و از این رو به «حسب ظاهر» (دقّت بفرمائید!) حضرت رسول اکرم صلّی الله علیه و آله در خواندن و نوشتنِ ظاهری نیامدند که قرآن می‌فرماید:

💎 【وَ ما كُنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتابٍ وَ لا تَخُطُّهُ بِيَمينِكَ إِذاً لاَرْتابَ الْمُبْطِلُون‏】💎
و تو پيش از [نزول‏] آن هيچ كتابى را نمی‌خواندی و با دست خود آن را نمی‌نوشتی، و گر نه باطل‌انديشان قطعاً [دربارۀ قرآن‏] به شک می‌افتادند.
(عنکبوت،۴۸)

⇫ و این مطلب، تفوّق حضرت (ص) بر هر خواندنی و نوشتنی است.
و چون بحث این مقاله نیست، به اشاره عرض میشود که :

☀️ قرآن؛ جلوۀ کلام رسول اکرم (ص) است.


⇫✓➋ قرآن؛ جامعِ حقیقی است که همۀ اشیاء را احاطه کرده است که 《رَطْب》 و 《یابِس》 را در خود جمع نموده که فرمود 【 وَ لا رَطْبٍ وَ لا يابِسٍ إِلاَّ في‏ كِتابٍ مُبينٍ】‏ (هيچ تر و خشكى نيست مگر اين كه در كتابى روشن [درج‏] است./ سورۀ انعام آیۀ۵۹).

به کاشفیّتِ وَلوی آل الله علیهم السلام، این حقیقت واضح خواهد شد.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
🔹

.

🌿༺✾صــیام، سرّی از اسرار الهی✾༻
❖ لطیفۀ چهارم:
صیام؛ حقیقتِ اشیاء

〰️〰️
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده
↗️ https://t.me/ehsannil2/134
┅─┅─═• 📖🌙 •═─┅─┅


🍃۞ در مقالات قبل بیان شد که «صیـــام»؛ ظهورِ صمدیّت و جلالتِ حضرت حقّﷻ است.


🔆 حضرت حقّﷻ که خود،【لا هو الّا هو】 است، جلالیّت اوﷻ؛ «#لا هــو» است.
بدین معنا که؛
❂☜ خداوند است که نمی‌خورد و نمی‌آشامد و نمی‌خوابد و زاد و ولد ندارد‌.

֎ #صیام؛ حقیقتِ اللهﷻ است. و حقیقتِ الله، ولیِّ اوست. و حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) می‌فرمایند:

🔻〖نحْنُ الصِّيَامُ〗🔺
✾ ما حقیقتِ روزه هستیم.
📚 بحار الأنوار، ج ۲۴، ص ۳۰۳


✿ هر شخصی در نقطۀ عبدیّت، ظاهر کنندۀ ربّ و معبود است. یعنی به هر اندازه که عبد باشد، فانی در معبود و ظاهر کنندۀ معبود است، چنان که حضرت امام جعفر صادق (علیه السّلام) می‌فرمایند:

🔸〖 العبوديّةُ جوهرةٌ كُنْهُهَا الرُّبوبيّة〗🔸
✾ عبودیّت جوهره‌ای است که باطنش ربوبیّت است.
📚مصباح الشریعه، باب ۱۰۰، في حقيقةِ العبودية


🍃۞ صیامِ عبدِ صائم (روزه‌دار)؛ ظهورِ حقیقتِ صائم بودنِ خداوند است. اینچنین است که از مُفطراتِ روزه، نهی می‌شود. به دیگر بیان؛
شدّت نفیِ جلالیِ حقّﷻ (یعنی؛ «لا هو»)، در نهیِ از مفطراتِ روزه ظاهر می‌گردد.

🍃۞ حضرت حقّﷻ؛ في نفسِهِ و بِذاتِهِ، واجبُ الإطاعه است، نه اینکه به حسب غیرِ خودش واجبُ الإطاعه باشد.

֎ ما غالباً برای اطاعت در ذهنمان یک مُطیع (اطاعت کننده)، و یک مُطاع (اطاعت شده) در نظر می‌گیریم و بعد می‌گوییم مُطاع، برای مُطیع، واجب الإطاعه است!
امّا حضرت حقّﷻ؛
❂☜ مطلق است.
و تمام شئوناتِ او، به اطلاقش بایستی دیده شود. در نتیجه؛
واجب الإطاعه بودنِ خداوندِ صمد، از بیرون از اوﷻ نیست.

֎⇦ بنابراین؛ خداوند به خودیِ خود،«واجبُ الإطاعه» است. و «مؤمنین»، واجبُ الإطاعه بودنِ خدا را «می‌پذیرند».

🍃۞ اطاعتِ خداوند؛ في ذاتِهِ، «فَـــرض» است. یعنی واجب است. ➷
❖ و این اطاعت، در ترسیم عالم؛ «افتـــراض» نام دارد.

✅ تذکّر:
«افتراض»؛ مصدر باب #افتعال است.
و باب افتعال؛ مطاوعه و پذیرش را می‌رساند.
↲ یعنی؛
«افتراض» به معنیِ «پذیرشِ» واجبُ الإطاعه بودنِ حقّﷻ است.
حضرات آل‌الله (علیهم السّلام) که ظهور تامّهٔ حقّﷻ هستند؛ «مفترض الطاعه» (یعنی واجب الاطاعه) می‌باشند.


🔰حضرت امام علیّ بن موسی الرضا (علیهما السّلام) در مورد حقّﷻ می‌فرمایند:

🔻〖 عَالِمٌ إِذْ لَا مَعْلُومَ
وَ خَالِقٌ إِذْ لَا مَخْلُوقَ
وَ رَبٌّ إِذْ لَا مَرْبُوبَ
وَ إِلَهٌ إِذْ لَا مَأْلُوهَ 〗🔺

✾[خداوند] عالم است در حالی که معلومی نیست.
و خالق است در حالی که مخلوقی نیست.
و ربّ است در حالی که مربوبی نیست.
و اله است در حالی که شیدائی نیست.

📚التوحيد، للصدوق، ص۵۶


🍃۞ بنابراین؛
❂☜ خداوند به حَسَبِ مخلوقات نیست که خالق است. بلکه خالق بودن، ذات خداوند است و از شدّت خالق بودن است که مخلوق را می‌آورد. و مخلوق، خالقیّت حقّﷻ را می‌پذیرد.

🍃۞ به همین صورت؛
֎⇦ خداوند به حسبِ گنهکاران نیست که غفّار است. بلکه غفّاریّت؛ ذاتِ خداوند است. نه به حسب غیر، بلکه به خودیِ خود، غفّار است. یعنی شدّتِ غفاریّت خداوند در ذات، مغفور را می‌آورد. و مغفور، غفاریّت حقّﷻ را می‌پذیرد.

🍃۞ به همین صورت؛
֎⇦خداوند به حَسَبِ مخلوقات نیست که رزّاق است. بلکه رزّاق بودن، ذات خداوند است و از شدّت رزّاق بودن، مرزوق را می‌آورد. و مرزوق، رزاقیّتِ حقّﷻ را می‌پذیرد.


⚜️ این خدایِ صمد است که نیاز به هیچ چیز ندارد. و تمام شئوناتش در خودش معنا می‌شود. و شدّت صفاتِ اوست که عالَمِ ظاهر را ترسیم می‌کند.

🍃۞ و الغرض، به همین صورت؛
❂☜حقیقتِ صوم در حقّﷻ است که صائم را می‌آورد. و افعال و صفات و ذاتِ صائم؛ پذیرش و مطاوعۀ حقّﷻ، و ظهورِ حضرتِ #صمد است.


🔰 از طرفی؛
حضرت حقّﷻ در حدیث قدسی می‌فرماید:

🔻〖 عبدي!
خَلَقْتُ الأشياء لِأجْلِكَ و خَلَقْتُكَ لِأجْلي‏〗🔺

✾بندۀ من!
همۀ اشیاء را برای تو خلق کردم و تو را برای خودم خلق نمودم.

📚مشارق الأنوار، ص۲۸۳

🌿۞ بنابراین؛
عالَم، به تَبَعِ عبدِ مؤمن و برای او خلق شده است.
و تمام اشیاء؛ در پیِ عبدِ مؤمن است که مخاطبِ حقّﷻ واقع می‌شوند، وگرنه اصلاً مورد اعتناء نیستند.




︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•✿👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻✿•༻
✨‌

.

🌿༺✾صــیام، سرّی از اسرار الهی✾༻
❖ اشاره‌ای به
دعای روز هشتم ماه رمضان

➖➖➖
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده ☁
↗️ https://t.me/ehsannil2/1346
┅─┅─═• 🤲🏻🌙 •═─┅─┅


🍃سحرِ هشتم ماه رمضان در سفرم
بین اربابم و سلطان خودم در به درم

به #دعای_روز_هشتم_ماه_رمضان دل دهیم:

🔻《اللَّهُمَّ ارْزُقْنِی فِیهِ

❖ رَحْمَةَ الْأَیْتَامِ
❖ وَ إِطْعَامَ الطَّعَامِ
❖ وَ إِفْشَاءَ السَّلامِ
❖ وَ صُحْبَةَ الْكِرَامِ

بِطَوْلِكَ یَا مَلْجَأَ الْآمِلِینَ.》🔺

خدایا در این ماه (در این روز از ماه رمضان)
❖مهرورزی به ایتام،
❖و خوراندن طعام،
❖و آشکار کردن سلام،
❖و همنشینی با اهل کرامت را نصیبم فرما،

به عطایت ای پناهگاه آرزومندان.

🔲 تماشا کنیم که؛
❖ «ایتام» چه کسانی‌اند؟
❖ «طعام» چیست ؟
❖ «افشای سلام» یعنی چه ؟
❖ «مصاحبت با اهل کرَم» چیست ؟


🔰 💠 《رَحْمَةَ الْأَیْتَامِ》 ➣●•
خداوند به حضرت رسول اکرم (ص) می‌فرماید و خطابش حضرت "رحمة للعالمین" (ص) است :

💎﴿أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتيماً فَآوى﴾💎
مگر نه يتيمت يافت و پناه داد؟
(ضحی، ۶)

⧩ در مقالات قبل، مفصلاً شرحِ این دقیقه گذشت که:
(ر.ک : 👈🏻 https://t.me/ehsannil2/1227 )

◉ «#یتیم» در عالَم ظاهر، آن کسی است که پدر یا مادرش را از دست داده باشد و از این رو، فرد است.
امّا

◉ یتیم در عالَم باطن و حقیقت که «#یتیم_مطلق» است، شخصی است که فردانیّت مطلقه است و نه از فقدان والدین، بلکه از اینکه نفسِ ملئیت و وجدان است، فرد است.
حضراتِ ائمه اطهار(؏) یتیم مطلق و حقیقی هستند که بیان شد در مورد راسم عالَم وجود، حضرت رسول اکرم(ص)؛ فرمایشِ الهیِ 💎﴿أَ لَمْ يَجِدْكَ يَتيماً فَآوى﴾💎 (ضحی، ۶) آمده است.


◉ این یتیمی؛ 《عَیْنُ الوُجود؛ 📚مشارق الأنوار، ص۷۶》 بودن و نفسِ کمال بودنِ آل الله(؏) است. که برای بودن و وجود داشتن، نیازمندِ أبّ و أم نیستند، بلکه به فرزندیِ پدر و مادرِ ظاهر در می‌آیند تا اوّلاً ابوّت و بُنُوَّت به این حضور؛ در عالَم ایجاد و انشاء شود، ثانیاً پدر و مادر گرامی‌شان به این فرزند؛ شرافت یابند.

◉ حضراتِ آل الله(ع) وحدت و فردانیّت باریتعالی بوده، 《عَیْنُ الوُجود؛ 📚مشارق الأنوار، ص۷۶》 می‌باشند، و اوّل و آخِر مطلق هستند و ماقبل و مابعدِ حدّی ندارند و حقیقتِ 💎﴿لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ﴾💎 (اخلاص، ۳) بودنِ حضرت حقّ جلّ جلاله می‌باشد و شخصِ یتیم مطلق هستند.

⏎▣ بنابراین؛
حقیقتِ 《رَحْمَةَ الْأَیْتَامِ》 و مهرورزی با ایتام؛
قبول و اقبال و استقبال از حضراتِ آل الله(ع) است که این مهمّ تا عالَم اشارات و ایتام ظاهری ممدود شده، و به فرمایش روایات حضراتِ معصومین(ع) حتّی دستِ ترحّم بر سر یتیم کشیدن؛ به اندازۀ موهایِ یتیم، برای ترحّم کننده، نور حقیقت متجلّی می‌سازد ( 『ما مِن عَبدٍ یَمَسحُ یَدهُ علی رأسِ یتیمٍ رحمةً لَهُ اِلاّ اَعطاهُ اللهُ بِكُلِّ شَعرةٍ نوراً یَومَ القِیامةِ』؛ 📚وسائل، ج ۱۵، ص ١١١).


🔰 💠 《وَ إِطْعَامَ الطَّعَامِ》 ➣●•

قرآن می‌فرماید :

💎﴿فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى‏ طَعامِهِ﴾💎
پس آدمى بايد طعام خويش را بنگرد.
(عبس، ۲۴)

◉ طعام حقیقی چیست؟
علم حقیقی، طعامِ حقیقی است. که در حدیث، تأویل آیۀ شریفۀ فوق را می‌فرمایند:

🔻«عِلْمُهُ الَّذِي يَأْخُذُهُ مِمَّنْ يَأْخُذُهُ.»🔺
«#طعام »؛ علم انسان که آنرا اخذ میکند است که از چه کسی آنرا میگیرد.
📚البرهان في تفسير القرآن، ج‏۵، ص۵۸۵

به کلمۀ «مِمَّنْ» [که همان «مِنْ مَنْ» است] دقت شود!
یعنی؛
سررشتۀ گرفتنِ علم، مهم است. این مطلب، بدین معنا نیست که افراد دیگری در کنارِ آل الله(ع) در نظر گرفته شده‌اند و بعد، این حدیث شریف، بیان کنندۀ آن است که نبایستی به سراغ آنها بروی!
اینطور نیست.
که این، متوقّف کردنِ ائمه اطهار(ع)، به حدّ مقامِ خلوَت، و ندیدنِ مقامِ اطلاق حقیقیِ آل الله(ع) است.
به تعابیر مختلف در روایات متعدّدی، ائمه اطهار(ع) بیان می‌فرمایند که از هرکسی می‌خواهی علم را بگیر، منتها با توجه به اینکه، 👈🏻از آل الله(ع) می‌گیری، و یقین داری که حضراتِ آل الله(ع)؛ علم مطلق و معلّم مطلق هستند.
توجّه داشته باش که هر خَیری (از جمله؛ «علم») هر جایی باشد، جلوه‌ای از جلواتِ آل الله(ع) است که؛

🔻『 إنْ ذُكِرَ الْخَيْرُ كُنْتُمْ أَوَّلَهُ وَ أَصْلَهُ وَ فَرْعَهُ وَ مَعْدِنَهُ وَ مَأْوَاهُ وَ مُنْتَهَاه』🔺
اگر یادی از هر خَيری شود، شما [حضراتِ آل الله ع] اوّل آن و اصل آن و فرع آن و معدن آن و محلّ آن و منتهاى آن هستید.
(زیارت جامعۀ کبیره - 📚من لا يحضره الفقيه، ج‏۲، ص۶١۶)


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼

༺•֎👇🏻ادامه‌ی سخن👇🏻֎•༻
🔅