◼️

🔰 قدم پنجم : ۷۲ یار «با وفــا» ➣●•

حضرت سیّد الشهدا علیه السلام ۷۲ یارِ 《«بـا» وفــا》 ( وفادار) دارند که فرمودند :

🔻『 إِنِّي لَا أَعْلَمُ أَصْحَاباً 《أَوْفَـــى》 وَ لَا خَيْراً مِنْ أَصْحَابِي』🔺
حقّا اصحابی با وفـــاتـــر و بهتر از اصحابم نمی‌دانم.

(📚 الإرشاد في معرفة حجج الله على العباد - شیخ مفید ، ج‏2، ص: 91)


◆ دانستنِ امام (ع) ؛ تمام «بودْ» و وجود است. و ندانستنِ امام (ع) ، «نبود» و عدم است.

☘️ وقتی حضرت سیّد الشهدا (ع) می‌فرمایند "لَا أَعْلَمُ" یعنی نیست که نیست که نیست. نه اینکه یارانی هست و من به آنها علم ندارم.

☘️ و در ضمن هرچند علم و معرفت امام(ع) یک حقیقت است، امّا با این حال دقّت بفرمائید که حضرت (ع) نمی‌فرمایند "لا اعرفُ" یعنی نمی‌شناسم. بلکه می‌فرمایند "لا اعلمُ" یعنی نمی‌دانم. یعنی حتّی مجال به "شناسایی" هم نمی‌رسد. بلکه علم، که حقیقتِ حضور است این مطلب را می‌رساند که جز یارانِ ابا عبد الله الحسین (ع) اصلاً یارِ وفاداری نیست. بلکه هر یارِ وفادار برای هرکسی که باشد، ظهوری از ظهوراتِ اصحابِ حضرت سیّد الشهدا (ع) است.
(دقّت بفرمائید!)

بدین معنا که مثلاً سلمان و اباذر و مقداد (علیهم السلام) هم در نقطۀ «وفا داری»، جلواتِ وفاداریِ یارانِ ابا عبد الله الحسین علیه السلام در ایشان است. و این بیان، العیاذ بالله کوچک کردن سلمان و اباذر و مقداد (ع) نیست. چرا که به نفْسِ «ایمان»، این بزرگواران با یاران سید الشهدا (ع) در وحدتِ حقیقی‌اند ("متحّد، جانهای شیران خداست").

🔲 یارانِ ابا عبد الله الحسین (ع) «وفا»دارانِ مطلق هستند (یارانِ با«وفا»).
در قدمهایِ بعدی با «وفـــا»یِ یارانِ آشنا می‌شویم...


🔰 قدم ششم : ۷۲ یار، ۷۲ حرف اسم اعظم ➣●•

۷۲ یار حضرت ابا عبد الله الحسین (علیه السلام) ، افرادی در کنار افراد دیگر نیستند. و تعدّدشان نیز تعدّد حدّی و ظلمتی نیست. بلکه تعدّد نوری حروفِ اسم اعظم حقّ تعالی می‌باشند که اصلاً سابق و لاحق ندارند که در وصفشان آمده است 🔻《لَا يَسْبِقُهُمْ مَنْ كَانَ قَبْلَهُمْ وَ لَا يَلْحَقُهُمْ مَنْ بَعْدَهُمْ》🔺 (📚 بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۴۱، ص: ۲۹۵).
از پیش و پس، کسی به این حقیقت، یعنی یاران ابا عبد الله (ع) اضافه نمی‌شود. بلکه به فنایِ در ایشان، ملحَق شدنِ به ایشان، ممکن و دعایِ 🔹《يا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَهُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً》 🔹 مورد اجابت است.

✅ نکته‌ای در حاشیه : در زیارت عاشورا دو بار سلام به اصحاب حضرت (ع) می‌دهیم. تفاوت سلام اوّل و دوّم را دقت بفرمایید :

➊ •〖 اَلسَّلامُ عَلَيْكَ وَعَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ «عَلَیْـکــمْ» مِنّى جَميعاً سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَ بَقِىَ اللَّيْلُ وَالنَّهارُ 〗

➋ •〖 اَلسَّلامُ عَلَيْكَ يا اَبا عَبْدِاللَّهِ وَ عَلَى الاَرْواحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِناَّئِكَ «عَلــَیْــــکَ» مِنّى سَلامُ اللَّهِ اَبَداً ما بَقيتُ وَ بَقِىَ اللَّيْلُ وَ النَّهارُ〗


⚠️ دقت فرمودید که «عَلَیْـکــمْ» به «عَلــَیْــــکَ» تغییر یافت؟

👈 این ظهورِ نقطۀ شهادتیِ اسم در مسمّاست (یکی شدنِ اسم و مسمّا). که "اسم بما هو مسمّا"ست. و این، شهادتِ حقیقی است که شهادتِ یاران حضرت سیدالشهدا (ع) است.

🔲 این شهادت، فنای در حقیقتِ ذاتِ باریتعالی، اسم مستأثر، حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) است. که ایشانند مُفنیٰ فیهِ تمام کائنات و ایشانند «سیّد الشهداء» که شاهد و مشهود را به آقائی و بزرگی خویش، بالحقیقة جمع نمودند. و ۷۲ یار، که جلواتِ حروفِ اسم اعظم می‌باشند، در اسم مستأثِر فانی و شهیدند.

⚠️ نکته :
این سیر برایِ یاران ابا عبد الله (ع)، سیر استکمالیِ حدّی نیست. ولی عجالتاً وارد بر دلیل این مدعا نمی‌شویم. چرا که این مطلب، یک بحث جداگانه مفصّل می‌طلبد که ؛ یاران حضرت (ع) خودیّت حضرت (ع) هستند. و سیر ایشان، انشاء و ترسیمِ سیرِ تمام سالکان عالَم، و موجوداتِ جهانِ هستی است. و اینطور نیست که برای یاران حضرت (ع) حرکتِ استکمالیِ از نقص به کمال در نظر گرفته شود.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔲

◼️

🔰 قدم هفتم : فنایِ عالَم اسماء در اسم اعظم ربّ العالمین➣●•

حضرت سیّد الشهدا علیه السلام که از باطن البواطن ذات حقّ، ظاهر می‌شوند، آن اسمِ مستأثر بوده که به جلوۀ ۷۲ حرفِ اسم اعظم ظاهر می‌شود.
این ۷۲ حرفِ اسم اعظم، ۷۲ یاور و عبدِ ابا عبد الله الحسین علیه السلام هستند. که به صِرفُ الربط بودنِ به حضرت ابا عبد الله (ع)، عبد حضرت ربّ العالمین می‌باشند.
و چون اسماء ربّ العالمین، #توقیفی بوده و خودیّت حضرت حقّ است که جلوه‌گرست؛ یاران ابا عبد الله (ع) ربّانیّونِ عالَم وجودند که در زیارتِ شریفشان اینگونه سلام می‌دهیم :

💠〖 السَّلَامُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا «الرَّبَّانِيُّـــونَ»〗💠
(📚 الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۴، ص: ۵۷۴)

یاران حضرت سیّد الشهدا علیه السلام، از حقّ تعالی بوده و به عینِ شخصیِ حقّ، منتَخبینِ در ربوبّیت اویند تا عالَم را به پهنۀ ربوبیّت حضرت حقّ، جانْ دهند.
پس به ثبوتِ «حقّ»، کمترین سستی در آنها محال است که در زیارت ایشان می‌خوانیم 🔻『 كُنْتُمْ عَنِ الْحَقِّ غَيْرَ بِطَاء』🔺(شما از حقّ تعالی هستید که کوچکترین سستی در آن نیست/📚 إقبال الأعمال ،ط - القديمة، ج‏۲، ص: ۵۷۷).
و ایشان پیشتاز عالَم اسماء می‌باشند که 🔹『 أَنْتُمْ لَنَا فُرَطَاء』🔹 (📚دنبالۀ زیارتِ شهدا - همان منبع) و بازگشت و بقایِ اشیاء به آنها، و در آنها، و به سویِ آنهاست که 🔶『 نَحْنُ لَكُمْ خُلَطَاءُ فِي دَارِ الْبَقَاء』🔶 (مادر دار بقا، با شما وحدت پیدا می‌کنیم/ 📚 دنبالۀ زیارتِ شهدا - همان منبع) .


🔰 قدم هشتم : حضرت ابا الفضل العباس (ع)، مظهَر اسمِ «الوَفی» ➣●•

بر مبنایِ ایّامِ ماه بیان می‌شود که؛

🔲 میلادِ ظاهریِ "العبد الصالح، المطیع لله و لرسوله و لامیرالمؤمنین و الحسن و الحسین (ع)"، ابو الفضائل، ابو القربه ، المُواسی، الفادی ، الحامی، الواقی ، الساعی ، حامل اللواء ، المقطوعة یَداه ، باب الحوائج ، قمر العشیره ، قمر بنی هاشم، حضرت ابا الفضل العبّاس علیه السلام ، یک روز بعد از میلادِ ظاهریِ سِرّ الواجِد و الموجود، عین الشاهد و المشهود، الموضع سِرّ الله ، الدلیل عَلی ذات الله ، وتر الله الموتور ، خازن الکتاب المسطور ، خالصة الله ، ثار الله، ولیّ الله ، قتیل الله ، حجّة الله ، سفیر الله ، باب الله ، باب المقام ، ابو الائمه ، ابو الشهداء ، قتیل العبرة ، المظلوم ، العطشان ، الغریب ، الشهید ، حضرت سیّد الشهدا ابا عبد الله الحسین علیه السلام است.

(یعنی چهارم شعبان).

🔳 و آخرین یار، از ۷۲ یارِ حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) که به شهادت می‌رسد، حضرت ابا الفضل العباس (ع) هستند.
ایشان بعد از تمام یاران (۷۱ حرفِ اسم اعظم) ، و پیش از حضرت سیّد الشهدا علیه السلام (حقیقتِ ذات - اسمِ مستأثِر ) شهید می‌شوند.

(جانِ عوالِم وجود فدایِ نام مبارک حضرت)

👈💢 حضرت ابا الفضل العباس (ع) مظهَر اسمِ «الوفی» حضرت حقّ تعالی هستند. که حرف حرفِ اسم اعظم، به وجودِ نازنینِ ایشان، در برگشت و ایثار و فنا و وفایِ در اسمِ مستأثر (یعنی حقیقتِ ذات) است.

زمانِ تولّد حضرتِ وفــا، اباالفضل العباس (ع) یکروز بعد از پدرِ عبودیّت حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) است.
و شهادت ایشان، لحظه‌ای پیش از ملئیتِ شاهد و مشهود، حضرت سیّد الشهدا (ع) می‌باشد.
و طبق عُرف عرض می‌کنم که روز تاسوعا منسوب به حضرت ابالفضل العباس (ع) است و عاشورا منسوب به حضرت سیّد الشهدا (ع).


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔲

◼️

♻️ جمع بندی:

ذاتِ غیب الغیوبی حضرت حقّ، چون از ملئیتِ خود، سر بر آستانِ شهود کشَد، به اسماء الحُسنایش ظاهر گردد که در اذن دخول دوّم مشاهد مشرفه (مفاتیح الجنان) می‌خوانیم:

🔸〖 الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي مَنَّ عَلَيْنَا بِحُكَّامٍ «يَقُومُونَ مَقَامَهُ» لَوْ كَانَ حَاضِرا فِي الْمَكَان〗🔸
شکر خدایی را که بر ما منّت گذاشت به حُکّامی (منظور؛ حضرات آل‌الله ع) که مقام حقّ تعالی را بپاداشتند، اگر خدا حاضر در این مکان (یعنی حرم مطهر حضرات ؏ - یعنی کربلایِ معلّیٰ) بود (که قطعاً خداوند در هر مکانی هست).

(📚 بحار الأنوار ، ط - بيروت، ج‏۹۹، ص: ۱۱۶)


💢 هفتاد و دو حرفِ اسم اعظم، به هفتاد و دو یار ابا عبد الله (ع) جلوه‌گری می‌کند.
ایثار، وفا و فنای تمام اسماء در اسمِ مستأثر، و از آن در ذات حضرت حقّ، به اسمِ 《 الوفی》 و جلوۀ 《 الوفی》 در حضرتِ وفا، اباالفضل العباس(ع) ترسیم کنندۀ کرب و بلایِ مَصارع العشّاق است. کربلائی که جانِ کعبه‌ای است که دحو الارضِ تعیّنات از تحتِ آن است و عالَم اسماء ، جلواتِ این سیری حقیقی و کمالی و لُبّی است.

این مهمّ ، رشحه‌ای از مقامات آنْ والا مقام، و آنْ عالی جناب، حقیقتِ اسمِ «الوفی»، قمرِ منیر بنی هاشم، حضرت ابا الفضل العباس روحی فداه است.
که سرور مطلقِ شهدایند که تمام شهدایِ اوّلین و آخرین به دلدادگی و سرسپردگیِ در ایشان، غبطۀ مقام حضرتشان را می‌خورند که در حدیث است 🔻『 مَنْزِلَةً يَغْبِطُهُ بِهَا جَمِيعُ الشُّهَدَاءِ يَوْمَ الْقِيَامَة』🔺 (📚 الأمالي، للصدوق، ص: ۴۶۳).


🍃 تمامِ وفا، حضرت ابا الفضل العباس (ع) را در حدیث پدر بزرگوارشان، حضرتِ ولیّ الله الاعظم ، مولی امیرالمؤمنین علیه السلام بشناسیم که می‌فرمایند:

💠〖 الوفاء ؛ توأم الامانة و زين الأخوّة〗💠
وفا؛ با امانت تواَم است و زینت برادری است.
(📚 غرر الحکم)

•●• که #امانت ؛ ولایت است که از مسمّا تا اسماء را گرفته است ("الأمانة: الولاية" /📚 البرهان، ج‏۴، ص: ۵۰۰).
•●• و #اخوت را در کربلا نظر کن که حضرت《نفس الله تعالی》 ، ابا عبد الله الحسین (ع)، به حضرت عبد صالح ابا الفضل العباس (ع) می‌فرمایند:

🔆 『 ارکب «بنفسي أنت» یا اَخــي』 🔆

الله اکبر از این کلام !
الله اکبر از حضرت وفا ، اخ الحسین (ع) ، ابا الفضل العباس (ع)...

🌀 (به قصدِ رعایت؛ شرحِ این عبارت، به تلویحِ لقبی که گذشت، گذشت!
«مجملش گفتم نکردم زان بیان
ورنه هم افهام سوزد هم زبان»)


اگر حقیقت وفا در عالم نباشد، جمع بین اسماء و ذات نخواهد شد.
#وفا ؛ اتصال بین اسماء و ذات است. حقیقتی ازلی و ابدی که در کربلایِ معلّیٰ پرده از آن برداشته شد.


⚜️ حضرت ابا الفضل العباس (ع) مقامِ اتصالِ ذات (اسم مستأثر)، با حرفْ حرفِ اسم اعظم هستند.
که دستانِ مبارکِ حضرتشان، رابطۀ باطن البواطن تا ظاهر الظواهر است.
حضرت ابا الفضل العباس (ع)، [به وحدتِ شخصی]، با دستی بر اسمِ مستأثِر، و دستی بر ۷۱ حرفِ اسمِ اعظم ؛ صِرف الربطِ حروفِ اسم اعظم، با اسم مستأثر می‌باشند (حقیقتِ ذات). و واسطۀ فنایِ اسم اعظم و ذات غیب الغیوبی حقّ‌اند.

✾ از این رو؛
دشمنانِ آن والا مقام، به مقامِ اتصالِ مطلقه شمشیر کشیدند. و آن ملعونهایِ ازل و ابد، قصد کردند تا با قطعِ دستانِ مبارکِ حضرتِ وفا (ع)، حقیقتِ ربطِ خفا و جلوَت حقّ تعالی را منقطع سازند.
غافل از اینکه :

◼️【 يُريدُونَ لِيُطْفِؤُا نُورَ اللَّهِ بِأَفْواهِهِمْ
👈 و اللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَ لَوْ كَرِهَ الْكافِرُونَ】🔆

می‌خواهند نور خدا را با دهان‌های خود خاموش كنند،
امّا خدا كامل‌‏كنندۀ نور خويش است، هر چند كافران خوش نداشته باشند.
(سورۀ صف ، آیۀ ۸)


الا لعنة الله عَلَی الظالمین.





ساغرین ابرویِ پیوستۀ او مَحوَم کرد
هر که را نیستی افزود، به هستی پیوست
شاهِ اخوان صفا ، ماهِ بنی‌هاشم اوست
شد در او «صورت» و «معنی» به حقیقت پیوست
ساقی بادۀ توحید و معارف ، عــبّـــــاس
شاهد بزم ِ ازل ، شمعِ شبستانِ اَلـَـست

(شعر از مرحوم شیخ محمّد حسین غروی اصفهانی)






#یوم_الطفوف_سخن_پنجم
🦋🖊 #احسان_الله_نیلفروش_زاده 🏴



─═༅࿇༅📓༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍️
🆔 @ehsannil3 کانال معرفة الحق
🆔 @ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
🆔 instagram.com/ehsan_nil 🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅📓༅࿇༅═─
.

بسمه تعالی شانه و جلت عظمته

#دیوانگان‌حضرت‌زینب‌سلام‌الله‌علیها

          محفل انس جمعه ها

به نیابت حضرت ولی عصر عجل الله
تعالی فرجه الشریف و تعجیل در فرج

جمعه ۱۳ مرداد ماه ۱۴۰۲- از اذان مغرب

اصفهان - میدان لاله - خیابان ‌بعثت
خیابان‌ابوریحان‌(غرب)-کوی۱/۱(فدک)

   #ویــــــــــژه_بــــــــــــــرادران

.
■ «یوم الطُّفوف»؛ مجمع حیرانی!
● سخن هفتم :
شهدایِ کربلا؛ شاهدانِ حقیقت!

🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴
↗️ http://facebook.com/ehsan.nilforoushzadeh
┅─┅─═✾🔘✾═─┅─┅

دلفـریبان نبـــاتی همــه زیور بستند
دلبر ماست که با حُسن خداداد آمد
(حافظ - ره)

🍃 آنانکه حُسنِ حسینیِ خلوتسرایِ «کنز مخفی» را از غیب الغیوب هوُ هویَّتِ ذات، به ورطۀ شهود کشانده،
و عنقایِ «سبحان» را از قلۀ قافِ لا یوصَفِ «عَمَّا يَصِفُون‏» در مَصرَعِ عشقِ «عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِين‏» با بدنهایِ «اِرباً اِرباً» به «عین و شین و قاف» هجّی نموده،
و هفتاد باره و هزار پاره، بذلِ مُهجَة را در حقیقتِ بَهجَة، طالبند وُ بلکه «اَحلیٰ مِن العَسل» می‌دانند؛
کجا شناخته شده‌اند؟!

🌿 سخن از هفتاد و دو افسونِ ادب است؛
که ندایِ «هَل مِن ناصر»ِ حقیقتِ خویش را لبّیک گفته،
و به قیّومیّتِ مطلقۀ【 الْإِنْسان】‏ ، و به وحدتِ شخصیِ او در قیّومیّتِ مَعیۀ【 أَحْسَنِ تَقْويم‏】 ، تا نهایتِ گودالِ مظلومیّتِ【 أَسْفَلَ سافِلين‏】 قدم نهاده،
تا حقیقتِ «هوَ المؤمن»، در مرآتِ تمامیّتِ «قتیل الله»یِ «الوتر الموتور» و «سرّ الله المخزون» جلوه کرده،
و نورِ «حُبّ الحسین هویّتنا» از تَنورِ تن‌هایِ خاکستر گرفته، شعله کشیده
تا به ذکر «حُبّ الحُسین أجَنَّني»، به شوق و اختیار، گَردِ امکان از تن بتکاند و فنایِ او را بطلبد.


شناخته نشده‌اند!
هیهات ...
شناخته نشده‌اند که مجالِ پهلو گرفتن و تشبیهِ غیر فراهم شد!

📜 این مقاله و تمامِ مقالات مقولۀ عشق، پرتوئی از همّت جانانۀ یاورانِ حضرت سیّد الشهدا(ع) و جان‌نثارانِ حضرتشان است.
نگارندۀ این معانی جز معلّم وجودِ ایشان نیست و هر آنکس که ذوقی از این سلسله‌بیانْ چشید، بر خوانِ کریمانۀ ایشان مفتخر به ریزه خواری شده است.
إن شاء الله به دلْ همراه باشیم تا جلوه‌ای از شهدایِ حقیقت مکشوف گردد ...



°•❁🔳🔲🔳❁•°

یاران حضرت ابا عبد الله الحسین علیه السلام، در عالَم تعیّنات و از عالَم تعیّنات، برگزیده نشده‌اند. بلکه از عالَمِ عالی بوده‌ و در عالَم دانی ظهور کرده‌اند.
برای این مهمّ به قسمتی از زیارتِ شهدایِ کربلا اشاره می‌شود و محوریّت تأمّل، بر خوانِ این عبارات نورانی خواهد بود:

🔻『 ➊ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ ؛
➋ أَيُّهَا الرَّبَّانِيُّونَ
➌ أَنْتُمْ خِيَرَةُ اللَّهِ
➍ اخْتَارَكُمُ اللَّهُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ؏
➎ وَ أَنْتُمْ خَاصَّتُهُ
➏ اخْتَصَّكُمُ اللَّهُ
➐ أَشْهَدُ أَنَّكُمْ قُتِلْتُمْ عَلَى الدُّعَاءِ إِلَى الْحَقّ‏』 🔺

سلام بر شما [شهدایِ کربلا]
که منسوبِ به ربّ العالمین هستید
شما برگزیدۀ خدائید
که خداوند برای ابا عبد الله الحسین(ع) شما را برگزید
و شما خاصّ حضرتِ ابا عبد الله الحسین(ع) هستید
که خداوند شما را مختص کرده است
شهادت می‌دهم که شما برای دعوتِ به حقّ کشته شدید.

📚 منابع:
۱. إقبال الأعمال (ط - القديمة)، ج‏۲، ص۷۱۴
۲. المزار (للشهيد الاول)، ص۱۵۴
۳. بحار الأنوار (ط - بيروت)، ج‏۹۸، ص۳۴۱


⚜️ ترتیب عبارات فوق، مهمّ است که ؛
از مقامِ وحدتِ «سلام»؛ ترسیم می‌شود. تا مقامِ کثرت رفته، و در مقامِ «قتال» ؛ تجمیع می‌گردد.
این سیر، هفت مرتبۀ وجودی یارانِ سیّد الشهدا علیه السلام است که رسمِ عالَم اسماء است.
پس در این عبارتِ یکپارچۀ زیارت، بایستی نظر شود.

︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔲

◼️

🔍 به مختصر اشاره‌ای، از هر مقام چیزی بخوانیم:


💢➊ 『 السَّلَامُ عَلَيْكُمْ 』 ➣●•

⇦ #سلام ؛ نامِ مبارک حضرت حقّ است. و آن نقطۀ سِلمی وَحدت می‌باشد.

در زیارتِ شهدایِ کربلا در شب عید فطر و عید قربان می‌خوانیم :

🔲〖 السَّلَامُ عَلَيْكُمْ أَيُّهَا الذَّابُّونَ عَنْ تَوْحِيدِ اللَّهِ〗🔲
سلام بر شما که به ذوب و فنایِ از وحدتِ حقّ دوام دارید.
(📚 المزار، للشهيد الاوّل، ص۱۶۱)

یا در زیارتِ دیگری از شهدا کربلا می‌خوانیم:

◾️『 كُنْتُمْ عَنِ الْحَقِّ غَيْرَ بِطَاء』◾️
شما از حقّ تعالی هستید که کوچکترین سستی در آن نیست.
(📚 إقبال الأعمال ،ط - القديمة، ج‏۲، ص۵۷۷)

یارانِ حضرت سیّد الشهدا(ع) از دار السلامِ وحدت هرگز خارج نشدند. و بر این وحدت، صبر کرده و عاقبت هم بدانجا رهنمون بوده و سائرین را بدانجا عروج می‌دهند که در دنبالۀ زیارتشان می‌خوانیم:

▪️『 السَّلَامُ عَلَيْكُمْ بِما صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ بِأَبِي أَنْتُمْ وَ أُمِّي فُزْتُمْ فَوْزاً عَظِيماً 』▪️
(📚 المزار، للشهيد الاوّل،ص۱۶۱)

پس ایشان هرگز به آلودگیِ کثرت دچار نشدند پس اینگونه به ایشان سلام می‌دهیم:

▪️『 السَّلَامُ عَلَيْكُمْ يَا «طَاهِرِينَ مِنَ الدَّنَسِ»』▪️
(📚 المزار، للشهيد الاوّل،ص۱۶۴)

⚠️ 《 طَاهِرِينَ مِنَ الدَّنَسِ》 ؛ رشحۀ «عصمة اللهی» حضرات آل الله علیهم السلام است. و یارانِ مصرعِ عشق، فانی در حضرات(ع) هستند.



💢➋ 『 أَيُّهَا الرَّبَّانِيُّونَ 』 ➣●•

⇦ "ربّ" فاعِل در ترسیم و سِیر است که 💎【 قال‏َ رَبُّنَا الَّذي أَعْطى‏ كُلَّ شَيْ‏ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدیٰ】💎 (گفت: پروردگار ما همان است كه خلقت هر چيزى را به آن داد و سپس هدايتش كرد/ سورۀ۲۰، آیۀ ۵۰).

عالَم، عالَم اسماء است و همۀ کائنات، اسم الله می‌باشند.
عالَمی که عالَم اسماء است، تحتِ اسمِ اعظم و جلواتِ آن است که در سخن پنجم همین سری از مقالات بیان شد که یاران ابا عبد الله الحسین(ع) ۷۲ حرفِ اسمِ اعظم هستند. بنابراین مربوب بودنِ عالَم اشارات، به حلقۀ ربّانیّون بودنِ یاران حضرت سیّد الشهدا علیه السلام باید معنا شود.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔲

◼️

💢➌ 『 أَنْتُمْ خِيَرَةُ اللَّهِ 』 ➣●•

⇦ "خِیَــرَ" به معنایِ «برگزیدن» است و "خِيَرَةُ" «برگزیده» است.

«برگزیدن» در عالَم حدود اینطور است که بعد از اینکه شیئی، «بود» و تکوین دارد، از بینِ اشیاء دیگر برگزیده می‌شود. پس این «برگزیدن» در کینونَت شیء (یعنی ذات و بود شیء) نمی‌رود و نهایتاً در صفت و فعل میچرخد. بنابراین بخاطرِ همین محدودیّت؛ برگزیده شدهٔ عالم حدود ، «برگزیده شدهٔ نسبی» است (و نه مطلق).

به علاوه اینکه «برگزیده شده» در عالَم حدّ، از بینِ چند شیء «برگزیده» می‌شود. همینکه اشیاء در این «برگزیدن» دخیل می‌شوند و فعلِ «برگزیدن» نسبت به اشیاء صورت می‌گیرد، از همین وجه نیز «برگزیده شده» ، نسبی خواهد بود. بنابراین با وصفی که بیان شد، "خِيَرَةُ" (برگزیده) در عالَم حدود ، هرگز بویی از اطلاق نمی‌برَد.

❖ امّا یاران حضرت سیّد الشهدا(ع)، حقیقتشان، 『 خِيَرَةُ اللَّهِ 』 است و بیانِ «أَنْتُمْ» ذاتِ ایشان را نشان میدهد.
و بودنِ ایشان در «مختار بودنِ» ذاتِ باریتعالی بایستی دیده شود (مختار از اسماء حقّ است - 《يَا مُخْتَار》 / دعایِ جوشن کبیر).

در تحلیل بیان می‌شود؛
❁ آنانکه 『 الرَّبَّانِيُّونَ』 هستند، به قوّتِ «『 الرَّبَّانِيُّونَ』بودن» ، در مرتبۀ بعدیِ ظهورِ وجودِ خویش، 『 خِيَرَةُ اللَّهِ 』هستند. یعنی از علوِّ『 الرَّبَّانِيُّونَ』، در مرتبۀ بعدیِ 『 خِيَرَةُ اللَّهِ 』ظاهرند.
(دقّت می‌خواهد که چه عرض شد! )

🔲 و بعد این مهمّ را دقّت بفرمائید که『 خِيَرَةُ اللَّهِ 』، صِرفاً در فعلِ حضرت حقّ نبایستی نظر شود. مرتبۀ فعل را در عبارتِ بعدی که تنزیلِ 『 خِيَرَةُ اللَّهِ 』در عالَم افعال است، بیان می‌نمایند.

از خلوَتسرایِ "سلام" که مقامِ وحدتِ محضه است شروع شد، پا به عرصۀ ربوبیّت و ترسیمِ عالَم اسماء در حالی گذاشت که غیرِ خود را به «『 خِيَرَةُ اللَّهِ 』بودن» نفی کرد که مبادا، حالْ که در عِدادِ اسماء دیگر و در کنار افراد انسانی قرار می‌گیرد، امر مشتبه شود که ایشان سِیریِ استکمالی و حدّی داشتند.
بلکه ایشان حقیقتشان،『 خِيَرَةُ اللَّهِ 』است که 『 أَنْتُمْ خِيَرَةُ اللَّهِ 』. امّا سایرین ، نهایتاً 『 أَنْتُمْ』هستند و با سِیرِ استکمالیِ حدّی، منزل به منزل را طیّ می‌کنند تا از اخیار شوند.

و 『 خِيَرَةُ 』چون منسوب به الله است، «برگزیده»یِ نسبی نیست. بلکه «برگزیدۀ مطلق» است. و هر برگزیده‌ای، جلوه‌ای از اوست.

⚠️ چون مطالب، پیشتر بیان شد و مفصلاً در سخن پنجم توضیح داده شد که یاران سیّد الشهدا(ع) فانی در حضرت(ع) هستند و حسابِ «غیر» برای آنها کردن، از کمیِ معرفت، و کوتاهیِ قامَتِ تأمّل است؛
إن شاء الله لرزه به اندامِ اعتقادات خوانندگان عزیز ننشیند که تصوّر نمایند با این بیانات، العیاذ بالله حضرات آل الله علیهم السلام تحت الشعاع واقع شدند. مطالبی که بیان می‌شود، پیگیری و دقّت می‌خواهد. سخن در عالَم نور است و ائمۀ اطهار(ع)، نور و منوِّرِ نورند و یاران سیّد الشهدا(ع) جلواتِ حضرتشان هستند و نه در کنارشان.


💢➍ 『 اخْتَارَكُمُ اللَّهُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ؏ 』 ➣●•

⇦ حال، آن『 خِيَرَةُ اللَّهِ 』به اینکه «برگزیدۀ مطلق» است، در خلوَتِ『 خِيَرَةُ اللَّهِ 』نمانده بلکه در مرتبۀ فعل هم ظاهر می‌شود.
بنابراین؛ «برگزیدۀ برگزیده شده» می‌گردد. در نتیجه به محوریّتِ «ابا عبد الله بودنِ» حضرت سیّد الشهدا علیه السلام (که نقطۀ آغاز و برگشتِ عالَمِ اسماء و عَبید به سمتِ معبود است که آن، #اسم_مستأثر است)، ۷۲ حرفِ اسمِ اعظم در جلوۀ فعلِ «اخْتَارَکُم الله» از خلوَت『 خِيَرَةُ اللَّهِ 』تا جلوَت کشیده می‌شود.

لامِ『 لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ؏ 』؛ لامِ اختصاص است.
نه تنها علّت خلقتِ یاران سیّد الشهدا(ع)، خودِ حضرت ابا عبد الله الحسین(ع) هستند. بلکه خودِ یاران نیز در وحدتِ شخصیِ حضرت سیّد الشهدا (ع) بایستی نظر شوند. و نه اینکه افرادی جدایِ از حضرت(ع) در نظر گرفته شده، و سپس آنها را منسوب به حضرت(ع) بدانیم.
علاوه بر دلائلی که تا بدینجا گذشت، عباراتِ بعدی این زیارت نیز گویایِ این حقیقت است.


💢➎ 『 وَ أَنْتُمْ خَاصَّتُهُ 』 ➣●•

⇦ حقیقتِ یاران سیّد الشهدا(ع)، و علّتِ خلقت ایشان همانطور که بیان شد، در عینیّتِ شخصیِ حضرت ابا عبد الله الحسین(ع) معنا می‌شود.
تمامیّتِ هر شخصی، ذاتِ اوست. بیانِ «أَنْتُمْ» نقطۀ اشارۀ به یاران است و آن اشاره به ذات ایشان است.
ذاتاً و حقیقتاً شهدایِ کربلا وجودی نیستند جز مختَصّینِ به شخصِ شخیصِ ابا عبد الله الحسین(ع).

در فراز بعدی بیان می‌شود که این اختصاصِ ذات، در صفات و افعال و آثار هم کشیده می‌شود.



︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔲

◼️

💢➏ 『 اخْتَصَّكُمُ اللَّهُ 』 ➣●•

⇦ یارانی که『 أَنْتُمْ خَاصَّتُهُ 』هستند، در خلوَتِ اختصاصِ ذات نمانده بلکه در جلوَتِ صفت و فعل و اثر هم ممدوداً می‌آیند.
عبارتِ『 اخْتَصَّكُمُ اللَّهُ 』؛ فراز مهمّی از معناست. چرا که غالباً بر ظاهرِ افعال یاران (مانند حضرت حرّ سلام الله علیه) تکیه کرده و آنرا ذنبی در عالَم حدود فرض می‌کنند و غور و تعمّق ایشان در مقاماتِ ایشان، بعد از توبۀ ظاهری در نظر گرفته می‌شود.


💢➐ 『 أَشْهَدُ أَنَّكُمْ قُتِلْتُمْ عَلَى الدُّعَاءِ إِلَى الْحَقّ‏』 ➣●•

⇦ آن حقیقتی که تا بدینجا در شش منزلِ تنزیلِ خلقَت آمد، و【في‏ سِتَّةِ أَيَّام‏】 ترسیمِ حقیقت نمود (#مقام_ترسیم)، بایستی عالَم را به سمتِ حقّ تجمیع نماید. پس برای دعوتِ به سویِ حقّ، کشته می‌شود که در تحلیل بیان می‌گردد که این #مقام_تجمیع است.

🍃 یارانِ حضرت ابا عبد الله الحسین(ع) که در عینیّت شخصیِ ۷۲ حرفِ اسمِ اعظم آمده، و صِرف الربطِ به اسم مُستأثِر، در عالَم اسماء ظاهر شده (که عالَم اسماء، جلواتِ اسم اعظم‌اند)، بایستی با دعوتِ اسماء به باطنِ خویش که اسم مستأثِر است، حقیقتِ ترسیم شدۀ عالَم را مختاراً تجمیع نمایند. پس عالَمی در ایشان، و ایشان در آستانِ آسمانِ وجودِ حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) فانی می‌شوند که 🔻『 الَّتِي حَلَّتْ بِفِنَائِك‏』🔺(شهدایِ کربلا فانی در آستانِ ابا عبد الله ع هستند / 📜 زیارتِ عاشورا).

این نقطۀ کشته شدن برایِ حضرتِ «قتیل الله»(ع) و به سمت و غایتِ ایشان؛ کمالی است که هر نیکی به سمتِ آن در تَقَلّاست که حضرت رسول اکرم (ص) می‌فرمایند:

🔻〖 فَوْقَ كُلِّ ذِي بِــرٍّ بِــرٌّ حَتّى‏ يُقْــتَلَ فِي‏ سَبِيــلِ اللَّهِ،
فَإِذَا قُتِــلَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ، فَلَيْسَ فَوْقَهُ بِــرّ.〗🔺

فوقِ هر نیکی، نیکی است تا اینکه در «سبیل الله» کشته شود
پس هنگامی که در «سبیل الله» کشته شد، پس فوقِ آن دیگر نیکی نیست.
(📚الكافي، ط - دارالحديث، ج‏۹، ص۴۷۶)

حضرت «قتیل الله» ابا عبد الله الحسین علیه السلام «سبیل الله» هستند که فرمودند🔸〖نَحْنُ سَبِيلُ اللَّهِ〗🔸(📚 مستدرك الوسائل، ج‏۱۰، ص۳۳۷). و بــِـرّ، خودِ ایشانند که 💎【 الْبِــرَّ «مَـــنْ» آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَ الْمَلائِكَةِ وَ الْكِتابِ وَ النَّبِيِّين‏َ】💎 ( نيكى؛ كسى است كه به خدا و روز آخرت و ملائكه و كتاب آسمانى و پيغمبران ايمان داشته باشد/ سورۀ بقره، آیۀ۱۷۷).

و بلکه حضرتِ قتیل الله(ع)، «اصلِ البِرّ» هستند و برّ و نیکی از فروع ایشان است که فرمودند🔻〖 نَحْنُ أَصْلُ كُلِّ خَيْرٍ وَ مِنْ فُرُوعِنَا كُلُّ بِــرّ، فَمِنَ الْبِرِّ التَّوْحِيد و ...〗🔺(📚 الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۸، ص: ۲۴۲).

هر بِرّ و نیکی، به بِرّ و نیکیِ مافوقِ خود باقی بوده و دوام دارد. همانطور که اسمِ اسم، به اسم تداوم دارد. و تمامِ اسماء، به اسمِ اعظم. و حروفِ اسمِ اعظم، به اسمِ مستأثِر تداوم داشته و باقی است. بنابراین به یارانِ سیّد الشهدا علیه السلام اینگونه سلام می‌دهیم:

🔹 『 السَّلَامُ عَلَيْكُمْ دَائِماً إِذَا فَنِيتُ وَ بُلِيت‏ُ』🔹
سلام بر شما برای همیشه ، هنگامی که من ، نابود و پوسیده می‌شوم.
(📚 كامل الزيارات، ص۲۴۳)

💫 هر بِــرّ و نیکی جلواتِ حضرت قتیل الله(ع) است. و از حضرت(ع)، آغاز شده، به حضرت(ع) دوام دارد، و بسویِ حضرت(ع) ختم شده، و کشتۀ حضرت(ع) یعنی فدویِ حقیقتِ خویش است.

به لطف حقّ تعالی؛ تا بدینجایِ مطلب، سلسلۀ ترسیم و تجمیع عالَم، به مختصر اشاره‌ای، بیان شد. و رشحه‌ای از معرفتِ به یاران حضرت قتیل الله ابا عبد الله الحسین(ع) و نقشِ حقیقیِ ایشان در حقیقتِ هستی، به تحلیل و رشتۀ تحریر در آمد.

پس مبادا تعیّناتِ زمان و مکان، ما را از حقیقت عالَم غافل کند!
کربلا و عاشورا و یارانِ سیّد الشهدا علیه السلام، منسوبین به ربّ العالمینی هستند که از مافوقِ زمان و مکان، راسمِ زمان و زمانیّات و مکان و مکانیّات است.
هرچه هست، به این حقیقت است و اگر بعدی در نظر بگیریم، بعد از این حقیقت، و به این حقیقت ، تحقّق دارد. چنین است که حضرت مولی امیرالمؤمنین علی علیه السلام «در حالیکه طوافِ #مصارع_العشاق می‌نمودند» می‌فرمایند :

💠『 مَصَارِعُ عُشَّاقٍ شُهَدَاءَ لَا يَسْبِقُهُمْ مَنْ كَانَ قَبْلَهُمْ وَ لَا يَلْحَقُهُمْ مَنْ بَعْدَهُمْ』💠
محل افتادن عشّاقِ شهداء، هیچ کسی قبل از ايشان بر آنها سبقت نگرفته‏ و کسی بعد از ایشان به ایشان ملحق نشده.

(📚 كامل الزيارات، ص۲۷۰)


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔲

◼️

🔔 پس بدانیم :

هرگز، احدی در کنار شهدای کربلا، و یا مشابهِ ایشان، نبوده، و نیست ، و نخواهد بود.
هرگز، کربلا مشابه نداشته، ندارد و نخواهد داشت. و عاشورا تکرار نخواهد شد.
کربلا، عاشورا، و یارانِ سیّد الشهدا(ع) صِرفاً در چهارچوبِ حوادث تاریخی و افرادِ اینجائی نیستند که مجالِ به مشابه بدهد.
هیهات از کوتاهی معرفت!
هیهات ...!

همین اشاره برای طالبِ هدایت کافی است که "العاقل یکفیه الاشاره"!



🍀 اگر مبانی در یدِ معرفت خواننده باشد، این عبارات را با مبنایِ معرفتی جمع خواهد نمود. که مولایی این سخن را می‌فرماید ، که حقیقة الحقائق است. آل او، «اصل کلّ خیر» و مَنشَأ و مبتدا و مأوا و منتهایِ آن هستند و واحدی از خیر، بیرون از حضرتشان اصلاً معنا ندارد.
شهدایِ کربلا، حسابی ما دونِ آل الله علیهم السلام ندارند و در سخن پنجم، شاهدی از سلام‌هایِ زیارتِ عاشورا بیان شد و اشاره شد که اصحابِ حضرت ابا عبد الله(ع) در فنایِ مطلقه با حضرت(ع) می‌باشند. و چنین است که سابق و لاحق ندارند و هرکس خواهانِ چنین منزلت و مقامی است، و داعیِ دعایِ 🔸『 یا لیتنا کنّا معکم فنَفوز فوزاً عظیماً』🔸 است، فنایِ در ایشان را طالب است. که فانیِ در یارانِ سیّد الشهدا(ع) ، به شخصِ ابا عبد الله(ع)، در منزلت و مقام و درجۀ ایشان است. و به عینِ شخصیِ ابا عبد الله(ع)، در نقطۀ ریخته شدنِ خون مطهّر حضرت(ع)، 🔻 『 مُوَافَقَةً لِدَمِهِ‏ (لدم الحسین ؏)』 🔺(📚 بحار الأنوار، ط - بيروت، ج‏۴۴، ص۲۴۲) خون او ریخته شده است. و در نتیجه به وحدتِ شخصیِ حضرت ثار الله(ع)، فانیِ در حضرت(ع)، خونخواهِ خونِ خویش است که در زیارتِ عاشورا می‌خوانیم:

🔹〖 وَ أَسْأَلُهُ أَنْ يُبَلِّغَنِي الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ لَكُمْ عِنْدَ اللَّهِ
وَ أَنْ يَرْزُقَنِي طَلَبَ «ثَــارِي» مَعَ إِمَامٍ مَهْدِي‏ ؏ 〗🔹

و خدایا از تو می‌خواهم که مرا به مقامِ محمود (= مقامِ #شفاعت = یگانگی با حضرات آل الله ع - مقامِ فنایِ در آل الله ع) برسانی
[و چون به مقامِ فنایِ در آل الله ع رسیدم، حالا این تقاضا را دارم که] و اینکه خونخواهیِ «خونِ خودم» را با حضرت مهدی (ع) از تو مسئلت می‌کنم.

(📚 المزار، لشهيد الاول، ص۱۸۱)

(فتأمّلْ جدّاً!)

هر طالبِ هدایت و سالکِ طریقت ، تحتِ این سلسلۀ حقیقت، و منتهی به آن است و اگر این مطلب را درک کند، زیارتِ شهدایِ کربلا را نموده و در نهایتِ این زیارتِ ، فانیِ در ایشان و باقی به ایشان است که:

🔶『 نَحْنُ لَكُمْ خُلَطَاءُ فِي دَارِ الْبَقَاء ...』🔶
ما در دارِ بقا، با شما وحدت پیدا می‌کنیم.
(📚 آخرِ زیارتِ شهدا -إقبال الأعمال، ط - القديمة، ج‏۲، ص۵۷۷)

و به حضرتِ «سلام» و دار السلامِ حقیقتِ او (که در ابتدا اشاره شد) که یارانِ سیّد الشهدا(ع) از اویند و در اویند و به اویند، راه یافته است پس :

🔶『 ... وَ السَّلَامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللَّهِ وَ بَرَكَاتُهُ.』🔶
(📚 آخر زیارت مذکور)












🔘 『 يَا لَيْتَنِي كُنْتُ مَعَكُمْ فَأَفُوزَ فَوْزاً عَظِيماً 』🔘
(📚 كامل الزيارات، ص۲۱۳)

إن شاء الله الکریم الوهّاب.






#یوم_الطفوف_سخن_هفتم
🖊️🦋 #احسان_الله_نیلفروش_زاده 🏴



─═༅࿇༅📓༅࿇༅═─
🆔 @ehsannil ✍🏻
🆔 @ehsannil3 کانال معرفة الحق
🆔 @ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
🆔 instagram.com/ehsan_nil 🦋
‎‌‌‌‌‌‎─═༅࿇༅📓༅࿇༅═─
.

https://instagram.com/stories/ghafelehashk/3162728532723908535?igshid=M2MyMzgzODVlNw==

#ghafelehashk
#قافله_اشک
#صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله
#سلام_علی_قلب_زینب_صبور
#لايوم_كيومك_ياأباعبدالله
#لأبكين_عليك_بدل_الدموع_دما
#محرم #صفر #لبیک_یا_حسین
#واحسيناه #یا_لثارات_الحسين #الحسين_يوحدنا
#اللهم_العن_قتلة_الحسين
#حلقه_سینه_زنان_تا_به_ابد_محکم
#این_سلسله_تا_روز_جزا_نگسلد_ازهم
#اللهم_صل_على_محمد_وآل_محمد #اللهم_عجل_لوليك_الفرج
#دیوانگان_حضرت_زینب_سلام‌الله‌علیها
#مأجورين

.
■ «یوم الطُّفوف»؛ مجمع حیرانی!
● سخن هشتم :
حضرت آزادگی!

🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴
🖊️🦋 احسان الله نیلفروش زاده 🏴
↗️ https://t.me/ehsannil2/282
┅─┅─═✾🔘✾═─┅─┅

غلام همّت آنم که زیر چــرخ کبـود
ز هر چه رنگ تعلّق پذیرد آزادست
(حافظ - ره)


◾️ بحمد الله مقدماتی در مورد یگانگی یاران حضرت سیّد الشهدا علیه السلام با حضرت(ع) بیان شد.
به دنبالۀ آن مباحث ، در این سخن اشاراتی از مقامِ حضرت آزادگی، حرّ ابن یزید ریاحی (علیه افضل الصلوات المصلّین) مطرح می‌شود. و از حضرتشان مدد می‌گیریم تا آنچه که از مقام و منزلت خویش روزی فرمودند؛ به لسانِ تبیین، و قلمِ تحریر ، آسان جاری گردد.

هرچه در مقام آن بزرگمردِ مصرَع عشق، حرِّ دلدادگی و مردانگی، جنابِ حرّ بن یزید ریاحی (روحی له الفداء) بیان گردد، قطره‌ای حیران و ذرّه‌ای لرزان، در بحرِ کلام، و تَفدیۀ امام، الصادق عن الله، حضرت امام جعفر صادق روحی و ارواح العالمین لذکره الفداء خواهد بود که می‌فرمایند:

🔸"بِأَبِي أَنْتُمْ وَ أُمِّي‏"🔸
مادر و پدرم فدای تو باد.

📚 منابع:
۱. الإقبال بالأعمال الحسنة (ط - الحديثة)، ج‏۲، ص۶۶
۲. المزار الكبير (لابن المشهدي)، ص۴۲۵


🍃 نظرها کوتاه، و سخنها قاصر از بیانِ آن والا مقام است.
امّا امید به حقّ ...
امید؛ که به نظرِ سراسرْ رحمتِ حضرت حرّ علیه السلام، این خطوط؛
خطّ مشیی باشد، و تذکّر و معرفتی، برای حفظِ حرمت و مقامِ یاران آل الله علیهم السلام،
و توسّلی و التجائی به مقامِ دلجویِ ایشان،
که إن شاء الله دعایِ «یا لیتنا کنّا معکم فنَفوز فوزاً عظیماً» به نظرِ سراسر آزادگیِ حضرتشان، مستجاب شود.


°•❁🔳🔲🔳❁•°

برای راحتی در تفهیم و تفهّم مطلب، بخشِ استدلال سخن، در چند قدمِ تحلیلی بیان می‌گردد:


🔰 قدم اوّل : برگزیدن در عالَم ظلمت و نور ➣●•

▪️برگزیدن و انتخاب در عالم حدود؛
از بین چند شیء انجام می‌شود. یعنی انتخاب از بین کثرات صورت می‌گیرد.

🔅 برگزیدن و انتخاب در عالم نور ؛
کثراتی نیست که بگوییم از کثرت، کسی را انتخاب کرد. وحدت است و انتخاب او، بیرون از او نیست بلکه به عینیّت شخصیِ حقّ، منتخَب را بایستی نظاره کنیم.

برگزیده و #منتخَب به این معنا نیست که در بین کثیر، عدّه‌ای قلیل انتخاب شوند. و این طور نیست که کثیر را دیدند تا قلیلی از آنها را انتخاب کنند. بلکه به «انتخابش» آنها را خلق کرد. و نَفْسِ ایشان، نفسِ «منتخَب» (انتخاب شده) است.

همین که حضرت حقّ انتخاب می‌کند و بلکه «منتخِب» است(یعنی انتخاب کننده است)، «منتخَب»(انتخاب شده) به اشاره می‌آید. و نفسِ انتخابش، مُنتخَب است و فاصله و طفره و دوئیت در کار نیست.

🔰 قدم دوّم : مراتب برگزیدن حضرت حقّ تعالی ➣●•

برگزیدن حضرت حقّ تعالی را در سه مرتبۀ کلّی می‌شود مطرح نمود:

➊ انتخاب در مرتبۀ فعل حضرت «منتخِب» (عزّ و جلّ) »» مرتبه و عروجِ چنین منتخَبی (یعنی انتخاب شونده‌ای) مقامِ فعل حضرت حقّ است.

➋ انتخاب در مرتبۀ صفتِ حضرت «منتخِب» (عزّ و جلّ) »» مرتبه و عروجِ چنین منتخَبی (یعنی انتخاب شونده‌ای) مقامِ صفت حضرت حقّ است.

➌ انتخاب در مرتبۀ ذات حضرت «منتخِب» (عزّ و جلّ) »» مرتبه و عروجِ چنین منتخَبی (یعنی انتخاب شونده‌ای) مقامِ ذات حضرت حقّ است.


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔲

◼️

🔰 قدم سوّم : حضرت رسول اکرم (ص)، برگزیدۀ مطلق ➣●•

(مرحمت کنید به دقّت و شمرده بخوانید)

💠 یکی از اسماء حضرت حقّ تعالی "مُصْطَفِي‏" است (اسم فاعل به معنایِ برگزیننده - 🔻『 يَا مُصْطَفِي‏』 🔺/ دعایِ فرج - 📚 البلد الأمين ، ص۳۲۴).

در #کانال_معرفة_الحق توضیح داده شد که اسماء حقّ تعالی #توقیفی و برخاسته از ذات است.
(برای شرح #اسماء_توقیفی رجوع شود به 👈 https://t.me/ehsannil3/186)

◆ ذاتِ باریتعالی «مُصْطَفِي‏» است.
برگزینندۀ مطلق، حضرت حقّ است.
از اطلاقِ حضرت حقّ بیان می‌شود که ؛ «مُصْطَفِي‏» بودنِ باریتعالی در تمامِ مراتبِ فعل و صفت و ذات بایستی ظاهر شود. که نقطۀ ظهورِ «مُصْطَفِي‏»، «مصطفیٰ» است.
«مُصْطَفِي‏» در باطن، «مصطفیٰ» در ظاهر است.

این در حالی است که ظهورِ حضرت باریتعالی، خودیّت اوست که فرمود 🔻"هو الظاهر"🔺 (【هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِر】/ سورۀ حدید، آیۀ ۳).

پس بدانیم: هر شیئی لایقِ اصطفا و برگزیدگیِ حضرت حقّ نیست.
پس اگر شیئی چیزی از برگزیدگیِ حقّ شاملِ حالش باشد(یعنی در مرتبه‌ای از «مصطفیٰ بودن» قرار گرفت)، حضرتِ حقّ را به «مُصْطَفِي‏ بودن» در خود نشان داده است. و در حقیقت، حضرت «مُصْطَفِي‏» (جلّ جلاله) جلوۀ خود را در آن شیءِ برگزیده است.

◆ بطورِ کلّی و بقولِ مطلق: حضرت حقّ تعالی، «مُصْطَفِي‏» خویش است.
و خویشتنِ خویش، حضرت محمّد «مصطفیٰ» ، رسول اکرم صلّی الله علیه و آله هستند.
حضرت رسول اکرم (ص) «مصطفیٰ» مطلق هستند.

✿ «مُصْطَفِي‏» بودنِ حضرت حقّ عزّ و جلّ، به عینِ شخصیِ «مصطفیٰ» بودنِ رسول اکرم صلّی الله علیه و آله است.
«مُصْطَفِي‏» مطلق، «مصطفیٰ»اش مطلق است.
اطلاق، با دوئیت سازگار نیست. یک شیء مطلق حقیقی هست و آن حضرتِ حقّ تعالی است.

❁ «مُصْطَفِي‏» مطلق که به خودیِ خود ظاهر است، یعنی ؛
به «مصطفیٰ» بودنِ خویش که حضرت رسول اکرم(ص) است، ظاهر است.
مقامِ ظهورِ «مُصْطَفِي‏» مطلق، حضرتِ «مصطفیٰ» صلّی الله علیه و آله و آل مطهّر ایشان (علیهم السلام) هستند.


🔰 قدم چهارم : حضرت رسول اکرم محمّد مصطفیٰ(ص) به عینِ شخصیِ حضرت ابا عبد الله الحسین (ع) هستند ➣●•

حضرت رسول اکرم (ص) می‌فرمایند 🔻『 حُسَيْنٌ ؏ مِنِّي وَ أَنَا مِنْ حُسَيْن‏ ؏』🔺(📚 كامل الزيارات، ص۵۲). حرف اصلی در موردِ "مِن" در این حدیثِ شریف این است که آن، "مِن" بیانیه است (و نه بَعضیه). چرا که حضرات آل الله علیهم السلام «نور واحد» هستند ( 『 كُلُّنَا وَاحِدٌ مِنْ نُورٍ وَاحِدٍ』 / 📚بحار الأنوار، ج‏۲۶، ص۱۶).
واحد بودنِ حضرات آل الله علیهم السلام واحدِ عددی نیست بلکه «واحدِ حقیقی» است. و واحدِ حقیقی، آن است که مطلق حقیقی باشد. بنابراین؛ در حدّ اطلاق گرفتار نیست. بلکه در عالَم فرق به صورتِ چهارده نور جلوه کرده و در نفْسِ تمامِ تمایزات، به عین شخصی و در وحدتِ حقیقی است.
یعنی در همان نقطه که حضرت رسول اکرم(ص) متمایز از امام حسین(ع) هستند، به عینِ شخصی ایشان، و در وحدتِ حقیقی هستند (نورِ واحدِ حقیقی‌اند).

⇦ ●⭕️● بنابراین مصطفیٰ بودنِ حضرت رسول اکرم(ص)، دقیقاً و عیناً و شخصاً در حضرت امام حسین(ع) حاضر و ظاهر است.

🔰 قدم پنجم : یارانِ ابا عبد الله الحسین(ع) فانی در حضرتند ➣●•

در سخن هفتم این مقالات بیان شد که یاران حضرت ابا عبد الله علیه السلام در نفْسِ یگانگی با حضرت(ع) می‌باشند. و شرح آن بیان شد و تکرار ادله و شواهد نمی‌کنم. خوانندگان عزیز می‌توانند به مقالات قبل رجوع بفرمایند.

یارانِ سیّد الشهدا(ع) صِرف الاضافه به حضرت(ع) بوده و همانطور که در لطیفۀ سلامِ آخر زیارت عاشورا اشاره شد، به عینِ شخصیِ حضرت سیّد الشهدا(ع) بایستی نظر شوند.

⇦ ●⭕️● بنابراین مصطفیٰ بودنِ حضرت رسول اکرم(ص)-که دقیقاً و عیناً و شخصاً در حضرت امام حسین(ع) حاضر و ظاهر است-؛ در یارانِ حضرت(ع) حاضر و ظاهر است.

✅ نکته:
همان نقطه‌ای که یاران ابا عبد الله(عليه السلام) در عالم مافوق ِ عالمِ دون انتخاب می‌شوند، آنها مختاراً «انتخاب شدن» را می‌پذیرند و همین پذیرش، نفْسِ امتحان آنهاست(تأمّل می‌خواهد و این مطلب، اعتکاف می‌خواهد!)
انتخاب حقّ و پذیرش انتخاب شدن، دو مطلب جداگانه نیست. نفسِ انتخاب خدا، پذیرشِ انتخاب خدا توسّط منتخَبین است. و انتخاب و پذیرش، «بود» و کینونیّت ایشان است.


✯ اگر این سلسله بیانها به لطف خدا، درست تبیین و درست تفهیم شده باشد، با تکیه بر معرفتی که روزی شده و إن شاء الله ایمانِ آن مستقر در جانِ خوانندگان شده باشد، می‌شود مطلب مهمّی در مورد حضرت حرّ (سلام الله علیه) بیان نمود.

🍃 إن شاء الله به دلْ همراه باشید ...


︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔲

◼️

▪️سخن از یاران حضرت اباعبدالله (علیه السلام) در کربلاست.
کربلا، میدان ظهورِ این عاشقانِ منتخَب است. آن سرزمینی که مولایمان علی (علیه السلام) وصفش را فرمود 🔻〖مَصَارِعُ عُشَّاق〗🔺(📚 بحار الأنوار ، ج‏۴۱،ص۲۹۵).

▪️در کربلا؛
ائمه اطهار(ع) نفسِ حضرت باریتعالی و شخصِ«الاسماء الحسنی» هستند. حضرت حقّ، به خودیّت خویش - یعنی حضرات آل الله(ع)- «وَفِيَّ الْعَهْد» و «عَزِيزَ الْجُنْد؛📚البلد الأمين،ص۲۵» است.
(عزیز؛ به معنایِ نفوذ ناپذیر)

یارانِ با وفایِ حضرتِ سیّد الشهدا(ع) که مظهرِ ۷۲ حرف از ۷۲ حرفِ اسم اعظم حضرت حقّ بوده و شخصِ «جُند الله» هستند؛ مظهرِ حقیقیِ «وَفِيَّ الْعَهْد» و «عَزِيزَ الْجُنْد» بودنِ باریتعالی می‌باشند. و حضرت اباالفضل العباس (علیه السلام)شخصِ وفا هستند و مظهر اسم "وَفی"ِ حقّ تعالی.
یاران، به مقامِ وافی بودنِ حضرت ابا الفضل العباس(س)، فانی در اسمِ مستأثِر یعنی حقیقتِ ذات باریتعالی هستند.
حضرت الوتر الموتور، ابا عبد الله الحسین(ع)، آن حقیقت مسمّایند که از باطن البواطنِ ذات، تا ظاهر الظواهرِ اسماء ، اطلاقِ حضور دارند. و در جلوۀ «اسمِ مُستَـأثِر» باطن و ظاهر را در وحدتِ حقیقی جمع می‌نمایند.

▪️۷۲ یار، جلواتِ مسمّی (حضرت امام حسین ع) در ۷۲ حرفِ #اسم_اعظم هستند.


🔸اما پس چرا حضرت حرّ (ع) که یکی از این ۷۲جلوه است، مانعِ بازگشت حضرت ابا عبد الله (علیه السلام) می‌شوند؟!

🔹عرض شد که حقیقت مسمّی به اسمائش جلوه می‌کند.
حضرت حرّ (ع) ظهورِ یکی از ۷۲ اسم این مسمّی هستند که حضرت ابا عبد الله(ع) در مورد ایشان می‌فرمایند:

🔻〖 أنْتَ «الْحُــــرُّ» كَمَا سَمَّتْكَ أُمُّكَ
«حُـــرّاً» فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ〗🔺
تو تمامِ آزادگی هستی، همان طور که مادرت تو را «حــــرّ» نامید.
در دنیا و آخرت آزاد هستی.
(📚 اللهوف، ص۱۰۴)

کلامِ آل الله (ع) بحرِ موّاج دقائق است. و ایضاً این کلامِ نورانی . امّا همان قدری اشاره می‌شود که برای ادامۀ بحث لازم است:

حضرت(ع) نمی‌فرمایند چه وقتی از دنیا، حرّ هستی و چه وقتی حرّ نبودی. بلکه مطلقاً فرمودند 🔻〖 أنْتَ «الْحُــــرُّ» ... «حُـــرّاً» فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ〗🔺.

این مطلب، بدان معنی است که تمام حرکات و سَکَنات، رفتار و افعال حضرت حرّ (ع) در طولِ دنیا و آخرت، خارج از حرّیّت نیست.
و بیانِ «الدُّنْيَا وَ الْآخِرَة» که مطرح کردنِ دو متقابل است، بیحدّی را بیان می‌فرماید. یعنی آنکه "الحرّ" است، در حریّت، بیحدّ و مطلق است. و بیانِ غوغا و بیقراریِ حریّتِ او 🔻〖 «حُـــرّاً» فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَة〗🔺است.

▪️حرّ بودن، آزاد بودن است که آزاد بودن و حریّت، عبدِ خدا بودن است. چون خداوند، مطلقِ حقیقی یعنی آزادیِ بیحدّ است، عبد او که فانی در اوست، حرّ است و آزاد. که حضرت مولی(ع) می‌فرمایند:

🔅『 لَا تَكُنْ عَبْدَ غَيْرِكَ وَ قَدْ جَعَلَكَ اللَّهُ حُــرّاً 』🔅
بنده ديگرى مباش كه خداوند آزادت قرار داده‏.
(📚 تحف العقول، ص۷۷)

حرّیّت در سه مرتبۀ اصلی است :

➊ آزاد در مرتبۀ #فعل (عبد در افعال »» #توحید_افعالی)
➋ آزاد در مرتبۀ #صفت (عبد در صفات »» #توحید_صفاتی)
➌ آزاد در مرتبۀ #ذات (عبد در ذات »» #توحید_ذاتی)

وقتی حضرت سیّد الشهدا(ع) که وجود مطلق هستند می‌فرمایند 🔻〖 أنْتَ «الْحُــــرُّ» كَمَا سَمَّتْكَ أُمُّكَ . «حُـــرّاً» فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ〗🔺یعنی ؛
تو تمامِ حرّیت هستی(یعنی حرّیّت در فعل و صفت و ذات). بطوریکه چون "أنْتَ «الْحُــــرُّ»"، مادرت از شدّت حریّتِ تو، اسمِ تو را "حــرّ" نهاد.
و مادرَت، تــو را به حقیقتِ خودَت اسم گذاری نمود و اسمَت را خودَت آوردی (اسم توقیفی).

🔲 «حرّیت» ؛ بیانِ دیگری از #اطلاق است.
منشأ آزاد بودن، حقیقتِ آزادگی است که آن آزاد بودنِ مطلق است. که دیگر متعلَّق آزاد بودن مطرح نیست که بگوییم "آزاد از «چه چیزی» یا «چه کسی»؟!".
این علوّ معنا را اگر تنزیل دهیم، بعد از آن بیان می‌شود که ؛ «حرِّ» مطلق، از «حــُـرّْ بودن» نیز رها و آزاد است.
(فتأمّل!)

آنکس که حرّ مطلق بود، تمام مراتب وجودیش ظهورِ حریّت است. حتّی اگر به حسب ظاهر خلافِ حرّیت به نظر برسد که فرمودند :

🔻『 إِنَّ الْحُرَّ حُرٌّ عَلَى جَمِيعِ أَحْوَالِه‏ِ』🔺
همانا آزاده آن است که بر همۀ احوالش آزاد است.
(📚 الكافي، ط - الإسلامية، ج‏۲،ص۸۹)


••●🔽●••
⚠️ نکته (اسم توقیفی):

■ نامگذاریِ حضرتِ حرّ، جلوۀ اسم توقیفی است و جلوۀ آزاد بودنِ مسمّاست. از این رو از تفوّقی که دارد "حُـرّاً فِي الدُّنْيَا وَ الْآخِـرَة" است.

◘ حضرت رسول اکرم (ص) می‌فرمایند:

◼️ 『 الشقي شقي في بطن امّه، و السعيد سعيد في بطن امّه』 🔲
شقی در بطنِ مادرش شقی است و سعید در بطنِ مادرش سعید است.
(📚 تفسير نور الثقلين، ج۲، ص: ۱۸)

••●🔼●••

︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻︻
🆔@ehsannil2 کانال اللطائف الالٰهیّة
︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼︼
••●🔽 ادامه 🔽●••

🔲