یادداشتی کوتاه ولی خواندنی‌ دربارهٔ فقره‌ای از کتاب «مفهوم زمان» هایدگر نوشته ام.
موضوع متن تجزیه‌تحلیل ترجمهٔ هایدگر از عبارتی از کتاب #اعترافات #آوگوستینوس (کتاب ۱۱، فصل ۲۷، بند ۳۶) است:
In te, anime meus, tempora metior; noli mihi obstrepere: quod est; noli tibi obstrepere turbis affectionum tuarum. In te, inquam, tempora metior; affectionem quam res praetereuntes in te faciunt, et cum illae praeterierint manet, ipsam metior praesentem, non eas quae preaterierunt ut fieret: ipsam metior, cum tempora metior
این عبارات را طبق ترجمه‌های انگلیسی چنین میتوان گزارش کرد:
در تو، ای روح من، زمانها را میسنجم. مرا با اینکه هست در خود فرومریز. خود را با امواج سرکش تأثرات در خود فرومریز. در تو، چنانکه گفتم، من زمانها را میسنجم. من میسنجم چنانکه زمان، تأثری را که چیزها در تو ایجاد میکنند حاضر میکند، همچنانکه آنها درمیگذرند و آنچه پس از درگذشتن آنها باقی میماند.
من خود چیزهایی را که درمیگذرند و تأثراتشان در تو باقی میماند نمیسنجم. این چیزی است که من میسنجم وقتی زمانها را میسنجم.

#محمد_نورالهی