بر در من کیست که در می‌زند
جان و جهان است و تمنای من


گــــر نزند او در من درد من
ور نکند یاد مـن او وای من

#مولانا ✨👈 @ddrreamm

@ddrreamm


نابرابر شده این جنگ، از آن می‌گذرم
هرکه پرسید کجا رفت، بگو بی‌خبرم

تو و خالِ لب و ابرو و دو تا چشمِ سیاه
در مقابل من بیچاره فقط یک نفرم!

#شاهد_رحمانی

@ddrreamm

چون به رقص آیی و سرمست برافشانی دست،
پرچم شادی و شوق است که افراشته‌ای!
لشکرِ غم خورد از پرچم دست تو شکست!

#فریدون_مشیری

@ddrreamm


داریم شعر از این قشنگتر ؟!

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

@ddrreamm


عاشقانه های مولانا:

@ddrreamm
چرا زغیر شکایت کنم
که همچو حباب

همیشه
خانه خرابِ هوایِ خویشتنم.

#صائب_تبریزی

@ddrreamm


سخت است بخندی و دلت غمزده باشد ، ، ،

@ddrreamm

دلم خزانه اسرار بود و دست قضا
درش ببست و کلیدش به دلستانی داد

برو معالجه خود کن ای نصیحتگو
شراب و شاهد شیرین که را زیانی داد

گذشت بر من مسکین و با رقیبان گفت
دریغ حافظ مسکین من چه جانی داد

#حافظ

@ddrreamm


اگر مرغی بخواهد مثل خروس بخواند باید گردنش را زد !

در زمان گذشته متاسفانه هرگاه زنی براساس هوش و استعداد ذاتی به جایگاه رفیعی می رسید، اغلب اوقات مورد حسادت مردان زمانه قرار می گرفت و برای تحقیر زن و خانواده اش این شعر را معمولاً می خواندند :

فروغی نماند در آن خاندان
که بانگ خروس آید از ماکیان

این شعر ریشه در یک حکایت تاریخی دارد، سلطان محمد پدر شاه عباس کبیر نابینا بود و نمی توانست تصمیمات درستی برای اداره ی مملکت بگیرد در عوض همسر او یعنی "خیر النساء بیگم" که اصل و ریشه ی مازندرانی داشته و از خاندان مرعشی بود، چنان با کیاست و مدبر بود که تقریباً تمام امور مملکت را از داخل حرمسرا خود کنترل می کرد. در نتیجه یکی از شاعران شوخ طبع، شعری را که در بالا گفته شده،  برای دوران حکومت خیرالنساء سرود.

متاسفانه خیر النساء بیگم با سران قزلباش چندان خوب نبود و همواره آنها را به دیده ی تحقیر نگاه می کرد، در نتیجه قزلباش ها توطیه کرده و به قصر او یورش برده و خیرالنساء و تعدادی از نزدیکانش را به قتل می رسانند.

شاردن، سیاح معروف فرانسوی که در زمان صفویه به ایران آمده بود، هم در خاطراتش نقل می کند ایرانیان ضرب المثل وحشتناکی در مورد حضور و نقش زنان در اجتماع و امور دارند آنها می گویند :

"اگر مرغی بخواهد مثل خروس بخواند، باید گردنش را زد ."

@ddrreamm

درِ سرایِ مغان رُفته بود و آب زده
نشسته پیر و صلایی به شیخ و شاب زده

سبوکشان همه در بندگیش بسته کمر
ولی ز ترک کُلَه چتر بر سحاب زده

#حافظ

@ddrreamm


هوایی شده ام ،

دلم دوباره سیب می خواهد ،

پدرم راست می گفت ،

من هیچوقت

«آدم» نمی شوم ،

#فاطمــه_لشکری

‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌

@ddrreamm

شنیده ام که ز دوری ،
هنوز رنجوری
اگر چه رنج و غمت
مایه ی ملال من است
ولی نهفته نماند که ضمن دلتنگی
خوشم که باز به خاطر ،‌
تو را خیال من است

#سیمین_بهبهانی

@ddrreamm


مشکلات آب را مدیریت کنیم❤️🌺

‌

@ddrreamm


اگر بتوانی دیگری را همان گونه که هست بپذیری و عاشقش باشی ، عشق تو واقعی است.  

#اشو

@ddrreamm

هرآنکسی که دراین حلقه نیست زنده به عشق

بر او  نمرده  به  فتوای  من   نماز  کنید

#حافظ
‌‌‌‌‌‌‌‌‌

@ddrreamm

#سعدی

اگر چه دیر بماندم، امید برنگرفتم
‏مَضَی الزَّمانُ و قَلبی یَقُولُ: اِنّکَ آتی*

*‏«زمان می‌گذرد و قلبم به من می‌گوید که تو باز می‌گردی.».

@ddrreamm


چرا نباید از این صدا لذت برد 🤔😇👌💐👏❤️