@ddrreamm

زبسکه چشم تو مردم فریب ومحتال است
هزار چشم چو چشم منش   بدنبال است

بغــــیر    وصـــل توام  نیست  آرزوئی لیک
مرا همیشه فلک  برخلاف   آمــال است

کجــــا  بدامن  وصـــل تو   دسترس   دارد
کسیکه  چو من بیچاره   تیره اقبال است

ز عزم خویش بجـــان تو  منصرف   نشوم
اگر چه در ره عشقت  هزار اشکال است

قدم گــذار   ببازار حسن خویش  و  ببین
برای قیمت یک بوسه ات چه جنجال است

برو قوی شو   ا گر  راحت جهان  طلبی
که در نظام طبیعت ضعیف  پامال است

نگر   به دفتر کردار مردمان  بزرگ
که  عز و جاه   نصیب رجال فعال است

گذشت   دوره سلطان حسین   و دلشادم
که روزگار   بعکس  مرام جهـال است

به درد  گلشن  بیدل  کجا رسی   زیرا
زبان ناطقه  در شـرح هجر تو لال است"

 #علی_اکبر_گلشن

@ddrreamm

بر ریشه‌ام تیشه مزن!
حیف است افتادن من
در خشکساران شما، سبزم، بلوطم، کهنم

ای جملگی دشمن من!‌
جز حق چه گفتم به سخن؟
پاداش دشنام شما آهی به نفرین نزنم

انگار من زادمتان،
کژتاب و بدخوی و رمان
دست از شما گر بکشم، مهر از شما بَرنکَنم

انگار من زادمتان،
ماری که نیشـم بزند
من جز مدارا چه کنم با پارهٔ جان و تنم؟

هفتادسال این گُله‌جا،
ماندم که از کف نرود
یک‌متر و هفتاد صدم، گورم به خاک وطنم

#سیمین_بهبهانی

@ddrreamm

در دنیایی که مهربانی اغلب به فراموشی سپرده می‌شود، این لحظه‌ی دلگرم‌کننده یادآور می‌شود که شفقت، مرز گونه‌ها را نمی‌شناسد. اسبی زحمت‌کش، که احتمالاً از یک روز طولانی در کشیدن درشکه‌ها خسته است، برای غذا خوردن مکث می‌کند؛ اما بی‌آنکه بداند، غذایش را با دسته‌ای کبوتر گرسنه شریک می‌شود. به‌جای آن‌که آن‌ها را براند یا آزرده شود، آرام ادامه می‌دهد به خوردن، و پرندگان را کنار خود به نوک‌زدن وا‌می‌گذارد. این رفتار ساده و در عین‌حال پرمعنا، سطحی از صبر و همدلی را بازتاب می‌دهد که بسیاری از انسان‌ها می‌توانند از آن بیاموزند. حیوانات زبان ما را نمی‌فهمند، اما اعمال‌شان هزاران سخن در خود دارد، از احترام و همزیستی گرفته تا عشقی خاموش. وقتی به این صحنه‌ی فروتنانه نگاه می‌کنی، درمی‌یابی که گاهی مهربان‌ترین روح‌ها، با سُم و پر پرورش می‌یابند. موضوع نه هوش است و نه برتری؛ بلکه دل است، و این اسب به‌راستی سرشار از آن است. بی‌اغراق، بسیار برتر از برخی انسان‌ها.

@ddrreamm

چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون
دلم را دوزخی سازد دو چشمم را کند جیحون

چه دانستم که سیلابی مرا ناگاه برباید
چو کشتی ام دراندازد میان قلزم پرخون

زند موجی بر آن کشتی که تخته تخته بشکافد
که هر تخته فروریزد ز گردش‌های گوناگون

نهنگی هم برآرد سر خورد آن آب دریا را
چنان دریای بی‌پایان شود بی‌آب چون هامون

شکافد نیز آن هامون نهنگ بحرفرسا را
کشد در قعر ناگاهان به دست قهر چون قارون

چو این تبدیل‌ها آمد نه هامون ماند و نه دریا
چه دانم من دگر چون شد که چون غرق است در بی‌چون

چه دانم‌های بسیار است لیکن من نمی‌دانم
که خوردم از دهان بندی در آن دریا کفی افیون

#مولانا
تصنیف دلنشین چه_دانستم
با صدای #همایون_شجریان

@ddrreamm


تاریخ ساخت این فیلم شاید بیش از ۵۰ سال باشه،،
ولی اکنون مایه افتخار هر ایرانیه ،
چامه سرای بزرگ ابوالقاسم فردوسی❤️👑

@ddrreamm

در نظربازی ما بی‌خبران حیرانند
من چنینم که نمودم دگر ایشان دانند

عاقلان نقطه پرگار وجودند ولی
عشق داند که در این دایره سرگردانند

مگرم چشم سیاه تو بیاموزد کار
ور نه مستوری و مستی همه کس نتوانند

#حافظ

@ddrreamm


به حباب نگران لب یک رود قسم، و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم میگذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهدماند..
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود،جامه اندوه مـپوشان هرگز...!!
زندگی ذره كاهیست،
كه كوهش كردیم،
زندگی نام نکویی ست،
كه خارش كردیم،
زندگی نیست بجز نم نم باران بهار،
زندگی نیست بجزدیدن یار
زندگی نیست بجزعشق،
بجزحرف محبت به كسی،
ورنه هرخاروخسی،
زندگی كرده بسی،
زندگی تجربه تلخ فراوان دارد، دوسه تاكوچه وپس كوچه واندازه یک عمر بیابان دارد.
ما چه کردیم و چه خواهیم کرد در این فرصت کم...

#کیوان_شاهبداغی

@ddrreamm


*۲۱ اوت روزشاعر است*.

شاعر،
جهان‌های تازه‌ای را در کلمات کشف می‌کند،
ما را با احساسات خود همراه می‌کند
و درهای این جان و‌ جهان تازه را به روی ما می‌گشاید.

             🪷🌹🪷
روز شاعر بر دوستان زرین قلم و اساتید بزرگوار گروه پربار #شاعران_معاصر و تمام شاعران ایران‌زمین خجسته باد.

🪷

@ddrreamm

گر بام بی صفا بود
باید بپرد آن مرغ
نه بام بوده نه دام ،
دل بود و دلنوازی

چون کپتران وحشی
بر بام کمتر آیید
بر دل کمی نشینید
این نیست بچه بازی

از خشم و کینه بگذر
خود را رها کن آنگاه
در باورت نيايد
آنچه که دست یازی

#امیر_مومنی

@ddrreamm

رندان سلامت میکنند

@ddrreamm


زندگانیم و زمین زندان ماست

💔

@ddrreamm


پیش بینی عجیب ودقیق #رسول_سنائی شاعر خوش فکر و با ذوق ایرانی از چند سال قبل ، ، ،

@ddrreamm

در کتاب «از خشت تا خشت» نوشته‌ی #محمود_کتیرایی آمده‌‌است که در گذشته بر روی ابزار و وسایل خانه شعر می‌نوشته‌اند؛ در ادامه چند نمونه از اشعار آن آورده شده‌است.

‏- بر روی انبر برنج:
‏سوختم و سوختم و سوختم
‏تا روش عشق تو آموختم
‏حاصل عمرم سه سخن بیش نیست
‏خام بدم پخته شدم سوختم!

- بر روی دسته‌ی دم طاووسی قاشق:
‏تیشه‌ها خوردم به سر فرهاد وار
‏تا رسیدم بر لب شیرین یار
‏یا
‏کم‌تر ز قاشقی نتوان بود در طلب
‏صد تیشه می‌خورد که رساند لبی به لب

-‏ بر روی قلمدان:
‏این قلمدان را دوات از لعل و مرجان لایق است
‏لیقه از گیسوی یار و زلف جانان لایق است
‏آب حیوانش مداد و شاخه‌ی طوبی قلم
‏بهر عشق نو خطان و جیب خوبان لایق است

- ‏در کنار قاب آینه:
‏صورت خود چو بنگری ناز تو بیشتر شود
‏کاش نمی‌گذاشتند آینه رو به روی تو!
‏یا
‏باش چون آینه که عیب تو را
‏همه را دیده رو به رو گوید
‏نه که چون شانه با هزار زبان
‏پشت سر رفته مو به مو گوید

- ‏دور منقل:
‏از آن به دیر مغانم عزیز می دارند
‏که آتشی که نمیرد همیشه در دل ماست
‏
‏- بر روی کوزه‌ی قلیان نقره:
‏قلیان به دست از در درآ ای دلبر سیمین برم
‏با ناز قلیانم بده بی‌ناز بنشین در برم
‏یا
‏طریق عشق را باید که از قلیان بیاموزی
‏که آتش بر سر و دودش به دل اشکش به دامان است!

- ‏در حاشیه‌ی پرده‌ی قلمکار:
‏باش چون پرده رازدار کسان
‏تا نگردند از تو افسرده
‏پرده راز کسی نگفته به کس
‏هیچ‌کس را ز خود نیازرده
‏پرده‌پوشی نموده عیب کسان
‏دیده اما به رو نیاورده
‏حفظ اسرار و پرده پوشی را
‏یاد باید گرفت از پرده
‏
‏- بر روی بشقاب چینی:
‏بردار ز روی قاب سر پوش
‏تا یار کند طعام را نوش

- ‏بر روی بدنه‌ی کاسه‌ی چینی و مسی:
‏بر مثال کاسه در هر کوره‌ای گردیده‌ام
‏هم‌چو قاشق دستیاری بی‌غرض کم دیده‌ام.

🎊
@ddrreamm
«تبریک متولدین یکم شهریور »

☆شهریوری جان تولدت مباࢪڪ ☆🥹🎂🎊
🧁 🎁

@ddrreamm

‍ ‍‌‌دل گرچه درین بادیه بسیار شتافت
  یک‌موی ندانست ولی موی‌شکافت

اندر دلِ من هزارخورشید بتافت
   آخر به کمالِ ذرّه‌ای راه‌ نیافت

#بوعلی_سینا


یکم شهریور زادروز
#حکیم_بوعلی_سینا و
#روزپزشک گرامی باد💞

@ddrreamm

فیل را دیدند در حال فرار ،،،،،

شعر از #امیرعباس_کریمی