@ddrreamm

#بانو_مرضیه

#بنان

#بوی_جوی_مولیان

@ddrreamm

#ناصر_خسرو_قبادیانی_بلخی- شاعر ایرانی در قرن 4 و 5 هـ.شمسی ،ناصر خسرو قبادیانی بلخی- شاعر ایرانی در قرن 4 و 5 هـ.شمسی
حکیم ناصر خسرو قبادیانی بلخی، معروف به ناصرخسرو، زاده: ۳۸۳ و درگذشته: ۴۶۷ هجری شمسی فیلسوف و حکیم و از شاعران مشهور ایرانی است که در قبادیان از توابع بلخ متولد شد و در بدخشان درگذشت.
وی بر اغلب علوم عقلی و نقلی زمان خود از قبیل فلسفه و حساب و طب و موسیقی و نجوم و کلام تبحر داشت و در اشعار خویش به کرات از احاطه داشتن خود بر این علوم تأکید کرده‌است.
ناصر خسرو، حافظ و رودکی سه شاعری هستند که کل قرآن را از برداشته‌است.

@ddrreamm

سایر شاعران پارسی گوی در قرن چهارم و نیمه اول قرن پنجم

ابوالمؤید بلخی

بوشکور بلخی

منجیک ترمذی

شهید بلخی (درگذشته 322 خورشیدی)

رابعه بلخی (درگذشته 326 خورشیدی)

کسایی مروزی (درگذشته 391 خورشیدی)

عنصری بلخی (درگذشته 399 خورشیدی)

فرخی سیستانی (درگذشته 416 خورشیدی)

عَسجدی مروزی (درگذشته 419 خورشیدی)

ابوسعید ابوالخیر (درگذشته 427 خورشیدی)

منوچهری دامغانی (درگذشته 429 خورشیدی)

فخرالدین اسعد گرگانی (درگذشته 433 خورشیدی)

@ddrreamm
#خواجه_عبدالله_انصاری شاعر برجسته ایرانی در قرن چهارم و پنجم هجری شمسی"
خواجه عبدالله انصاری زاده: 385 و درگذشته: ۴۶۷ هجری شمسی در شهر هرات معروف به «پیر هرات» و «انصاری هروی»، دانشمند و عارف صوفی مسلک بود.
او به عنوان یکی از نوابغ ادبی و چهره‌های شاخص و خراسان قدیم در قرن ۱۱ میلادی/ ۵ ه‍.ش که به عنوان مفسر قرآن و استاد اخلاق، شناخته می‌شود
انصاری شعر می‌سرود، ولی بیشتر شهرت وی به جهت رسالات و کتب مشهوری است که تألیف کرده‌است و از آثار مشهور او می توان مناجات‌نامه، نصایح، زادالعارفین، کنزالسالکین، قلندرنامه، محبت‌نامه، هفت‌حصار، الهی‌نامه و صد میدان و مصیبت نامه را می‌توان نام برد.

@ddrreamm

#خیام شاعر معروف ایرانی در قرن پنجم و ششم هجری شمسی"خیام شاعر معروف ایرانی در قرن پنجم و ششم هجری شمسی
حکیم عُمَر خَیّام نیشابوری زاده سال 440 و درگذشته 510 هجری شمسی علامه، فیلسوف، موسیقی‌دان، فیزیک‌دان، ادیب، عارف، ستاره‌شناس و شاعر رباعی‌سرای ایرانی در دوره سلجوقی است.

گرچه جایگاه علمی خیام برتر از جایگاه ادبی اوست اما رباعیاتش شهرت جهانی داشته و به بیشترِ زبان‌های زنده ترجمه شده‌است.

یکی از برجسته‌ترین کارهای خیام ، سروسامان دادن گاهشماری تاریخ هجری خورشیدی در زمان وزارت خواجه نظام‌الملک، که در دورهٔ پادشاهی ملک‌شاه سلجوقی است . وی بدین منظور مدار گردش کرهٔ زمین به دور خورشید را تا ۱۶ رقم اعشار محاسبه نمود.

@ddrreamm

#سنایی_غزنوی شاعر برجسته ایرانی در قرن ششم هجری شمسی"سنایی غزنوی شاعر برجسته ایرانی در قرن 5و 6 هجری شمسی
حکیم سنایی غزنوی یا حکیم سنایی زاده: 459 و درگذشته: 529 هجری شمسی از بزرگ‌ترین صوفیان و شاعران قصیده‌گو و مثنوی‌سرای زبان پارسی در شهر غزنه (واقع در افغانستان کنونی) دیده به جهان گشود

او برای نخستین بار عرفان را به صورت جدی وارد شعر فارسی کرد.

آثار مشهور سنایی عبارتند از: دیوان اشعار، سیرالعباد الی المعاد، کارنامهٔ بلخ، عشق‌نامه و عقل‌نامه

@ddrreamm

زندگی و آثار #نظامی_گنجوی -خمسه نظامی
حکیم نظامی گنجوی؛ زاده 503 و درگذشته 589 هـ..خورشیدی شاعر و داستان‌سرای ایرانی پارسی‌گوی در سده ششم هجری (دوازدهم میلادی)، که به‌عنوان صاحب سبک و پیشوای داستان‌سرایی در ادبیات پارسی شناخته شده‌است.
نظامی در زمره گویندگان توانای شعر پارسی است، که نه‌تنها دارای روش و سبکی جداگانه است، بلکه تأثیر شیوه او بر شعر پارسی نیز در شاعرانِ پس از او آشکارا پیداست

آثار مشهور او عبارتند از:مخزن الاسرار، خسرو وشیرین، لیلی و مجنون ، هفت پیکر و اسکندر نامه،

@ddrreamm

تیغ چه می کشی  صنم

این کلیپ بسیار زیبا تقدیمتون

‎‌‌

@ddrreamm

#عطار_نیشابوری شاعر نامدار ایرانی در قرن ششم هجری شمسی"عطار نیشابوری شاعر نامدار ایرانی در قرن ششم هجری شمسی
فریدالدین ابوحامد محمد عطار نیشابوری مشهور به عطار نیشابوری زاده: 524 و درگذشته: 599 هجری شمسی یکی از عارفان، صوفیان و شاعران ایرانی سترگ و بلندنام ادبیات فارسی در پایان سده ششم هجری شمسی است

عطار در سال599 هجری شمسی به هنگام حمله مغول در نزدیکی دروازه شهر به دست سربازان مغول کشته شد. علاوه بر این تمام آثار وی سوزانده شد و آثاری که از وی در دست است تنها آثاری است که قبل از حمله مغول، به سایر شهرها برده شده بودند.

از آثار مشهور عبارتند از : دیوان اشعار، اسرارنامه، الهی‌نامه، منطق الطیر، مصیبت‌نامه، مختارنامه و تذکرةالاولیا"

خاقانی ، عطار و نظامی در یک دوران می زیسته اند

@ddrreamm

#مولوی شاعر معروف ایرانی در قرن ششم و هفتم هجری شمسی
جلال‌الدین محمد بلخی معروف به مولوی، مولانا و رومی زاده: 586 و درگذشته: 652 هجری شمسی شاعر ایرانی در بلخ به دنیا آمد.

مولانا در قرن سیزدهم میلادی می زیسته و هم دوره  ابن فارض شاعر برجسته مصری و امیرخسرو دهلوی شاعر پارسی گوی هندی بوده است.

ایرانیان، افغان‌ها، تاجیک‌ها، ترکیه‌ای‌ها، یونانیان، دیگر مسلمانان آسیای میانه و مسلمانان جنوب شرق آسیا در مدت هفت قرن گذشته به شدت از میراث معنوی رومی تأثیر گرفته‌اند.

اشعار او به‌طور گسترده‌ای به بسیاری از زبان‌های جهان ترجمه شده‌است. ترجمهٔ سروده‌های مولوی که با نام رومی Rumi در غرب شناسایی شده به‌عنوانمحبوب‌ترین و پرفروش‌ترین شاعر در ایالات متحدهٔ آمریکا شناخته می‌شود.

مشهورترین آثار او عبارتند از:
مثنوی معنوی،
دیوان شمس
و فی مافیه

@ddrreamm

#سعدی از شاعران مشهور ایرانی در قرن هفتم هجری شمسی
ابومحمّد مُشرف‌الدین مُصلِح بن عبدالله بن مشرّف متخلص به سعدی زاده: 589 و درگذشته: 670 هجری شمسی از مشهورترین شاعران ایرانی که در شیراز به دنیا آمد.

اهل ادب به او لقب «استادِ سخن»، «پادشاهِ سخن»، «شیخِ اجلّ» و حتی به‌طور مطلق، «استاد» داده‌اند
بیشتر عمر او مصادف با حکومت اتابکان فارس در شیراز و هم‌زمان با حمله مغول به ایران و سقوط بسیاری از حکومت‌های وقت نظیر خوارزمشاهیان و عباسیان بود.

با نگاهی به دوران زندگی سعدی بر اساس تاریخ میلادی(1210 میلادی–1291 میلادی) ، مشخص می شود که او همدوره شاعر برجسته ایتالیایی دانته آلیگیری (۱۲۶۵ میلادی–۱۳۲۱ میلادی) بوده است

آثار مشهور سعدی عبارتند از: بوستان، گلستان ، غزلیات

#مولوی و #سعدی در یک عصر می زیسته اند

@ddrreamm

فخرالدین عراقی، عارف و شاعر بلندآوازه ایرانی در سده هفتم هجری بود که غزلیاتی پرشور و زیبا با شیوه‌ای متفاوت از شاعران دیگر سرود. بازتاب آموزه‌های عرفانی در آثارش، موجب پراکندن فکر وحدت وجود در کشتزار مستعد ادب فارسی شد و دیدگاهی تازه برای سخنورانان گشود.
مولف اثری ماندگار به نام لمعات است. لمعات در ادبیات عرفانی ایران جایگاه ویژه ای دارد
زندگی‌نامه و تحصیلات
شیخ فخرالّدین ابراهیم بن بزرگمهر متخلص به #عراقی در ۶۱۰ قمری در کُمجان کُمیجان از توابع اراک امروز دیده به جهان گشود.
در پنج سالگی به مکتب رفت و در مدت ۹ ماه حافظ قرآن شد. پس از آن به تحصیل علوم روی آورد. عراقی را مرید مستقیم شهاب‌الدین عمر سهروردی شمرده و آورده‌اند که شهاب‌الدین  او را به هندوستان نزد شیخ بهاءالدین زکریا مولتانی فرستاد.در آنجا به سلک مریدان بهاءالدین زکریا پیوست و از وی خرقه گرفت. سپس بهاءالدین دخترش را به نکاح او درآورد و عراقی از این پیوند صاحب پسری به نام کبیرالدین شد. پس از ۲۵ سال، بهاءالدین او را خلیفه خود خواند.به خدمت شیخ صدرالدین قونیوی رسید و در آنجا لمعات خود را به نگارش درآورد.

@ddrreamm
"خدمات ادبی و فرهنگی

#عراقی
یکی از مهم ترین آثار این شاعر نامدار دیوان شعری شامل حدود پنج هزار بیت در انواع شعر است. او در زمره آخرین شاعرانی به شمار می رفت که دستی چیره در غزل داشته. در غزلیات او افزایش بسامد اصطلاحات تصوف دیده می شود اما این بدین معنی برابر دانستن کلام او با سخنان نظم گونه وابستگان مکتب تعلیمی و مدرسی تصوف نیست.
عراقی در شعر خود از استادان به نامی مانند محیی‌الدین عربی، احمد غزالی، سنایی غزنوی، ‌عطار نیشابوری، فردوسی، ‌ابوسعید ابوالخیر و باباطاهر همدانی تاثیر پذیرفته است.
از دیگر آثار وی می توان به منظومه ده نامه یا عشاق نامه شامل ۱۰ غزل و ۱۰ مثنوی اشاره کرد. ده نامه، منظومه‌ای است در تبیین عشق عرفانی که ضمن آن حکایاتی از شاهدبازی صوفیان پیشین نقل کرده است.

علاوه بر این موارد بالا عراقی با رسالة‌ لمعات که از نفیس‌ترین کتاب‌های متصوفه به شمار می‌رود، پرآوازه شد، اهمیت این اثر تا بدان اندازه بود که بسیاری بر آن شروح متعددی نوشته‌اند.

در حقیقت مفاهیم عرفانی بن مایه اصلی سخن او را تشکیل می دهد، موضوعاتی همچون وحدت وجود، جمال پرستی، قلندریات، ملامتی، عشق درد آمیخته، زهدگریزی و معشوق محورهای اصلی مکتب او هستند. لمعات از جهت زبان، آمیختگی نظم با نثر، بیشتر شبیه به سوانح احمد غزالی و از جهت هایی نیز همسان با گلستان سعدی است اما از جهت فکری و تنظیم مطالب به پیروی از فصوص الحکم ابن عربی و در هر لمعه موضوعی خاص از معارف و اندیشه‌های عرفانی تبیین شده است. اما سخن خود عراقی در دیباچه لمعات صادقانه‌تر و واقع بینانه‌تر است که می گوید، لمعات «کلمه‌ای چند در بیان مراتب عشق بر سنن سوانح به زبان وقت املاء کرده می‌شود تا آیینه معشوق هر عاشق آید. با آنکه رتبت عشق برتر از آنست که به قوّت فهم و بیان پیرامن سراپرده جلال او توان گشت یا به دیده کشف و عیان به جمال حقیقت او نظر توان کرد». بنابر اذعان خود عراقی الگوی کارش در نثر و شیوه بیان سوانح العشاق احمد غزالی است و لمعات خود را بر پایه سوانح گذاشته است.

@ddrreamm

نثر لمعات نیز نثری فصیح، جذاب، روان و دلنشین است اما به زیبایی شعر عراقی نیست در حقیقت عراقی در غزلیاتش روان‌تر، جذاب‌تر و پرشورتر ظاهر شده است تا در لمعات. حجم اشعار وی در دیوانش به خصوص غزلیات، نسبت به حجم نثرش؛ یعنی لمعات بسیار بیشتر است و جوش، خروش و زیبایی در حالی که در غزلیات او به چشم می‌خورد، در لمعات نیست. هرچند در لمعات نیز پرشور و آتشگون، از عشق سخن به میان می‌آورد و گاهی به شعر بسیار نزدیک می‌شود. «در زبان فارسی پاره‌هایی از آثار منثور صوفیه هست که آنها را می‌توان شعر منثور خواند؛ مناجات‌های پیر انصاری و سوانح احمد غزالی و تمهیدات عین‌القضات همدانی و لمعات عراقی، که شعرهایی عارفانه در قالب کلام منثور است، مجال بیان یافته‌اند.»
ویژگی شعری
مهم‌ترین ویژگی زبان عراقی، سادگی، ‌روانی و طبیعی بودن آن است. او مانند مولوی و بسیاری از شاعران عارف مسلک بیش از لفظ به معنا توجه داشت.  اشعار عراقی با مرور زمان به دورترین نقاط شبه قاره رخنه کرد و بسیاری از شاعران و عارفان مشهور شبه قاره در اشعار فارسی، اردو و پنجابی از او تاثیر پذیرفتند. در مورد سبک شعری وی باید گفت که عراقی عاشقی دل سوخته است که با سخنانش از سوز درون و شوق باطن و کمال نفس خویش حکایت می کند. کلامش ساده، استوار و استادانه است. در غزل و ترکیب ها و ترجیع های وی شور و شوقی بی مانند که نشان التهاب درونی اوست دیده می شود و این شوق گاه با بی مانندی که نشانه التهاب درونی اوست، دیده می شود. گاه با توصیفات بدیع و کم سابقه از حالات سالکان و اصلان آمیخته است.

در حقیقت عراقی شاعری سخنور و شارحی هنرمند است که علاوه بر توانایی در شعر های پرشور و حال عارفانه، در نثر شاعرانه و بیان هنرمندانه مفاهیم بلند عرفانی، نمونه ای عالی و قابل توجه ارایه داده است. در واقع طریقۀ عرفانی او بر سه پایه استوار است: وحدت وجود ابن‌عربی، عرفان عاشقانۀ احمد غزالی و جمال‌پرستی. لمعات عراقی در عین بیان و تبیین اندیشه های عمیق عرفانی ابن عربی، نثری شاعرانه و جذاب ارایه می دهد که محصول پختگی و کمال نثر فارسی در سده هفتم است. نثری که همچون شعر، مجال آن را یافته تا مضامین و اندیشه های بلند عرفانی را در خود جای دهد.


در ادامه گزیده‌ای از اشعار عراقی آورده می‌شود:
ای راحت روانم، دور از تو نا توانم
باری، بیا، که جانم در پای تو فشانم
گیرم که من نگویم، لطف تو خود نگوید:
کین خسته چند نالد هر شب بر آستانم؟
ای بخت خفته، برخیز، تا حال من ببینی
وی عمر رفته، باز آی، تابشنوی فغانم
ای دوست، گاه گاهی می کن بمن نگاهی
آخر چو چشم مستت من نیز ناتوانم
بر من همای وصلت سایه از آن نیفگند
کز محنت فراقت پوسید استخوانم
این طرفه تر که:دایـم تو با منی و من باز
چون سایه در پی تو گرد جهان روانم
کس دید تشنه ای را غرقه در آب حیوان
جانش بلب رسیده از تشنگی؟ من آنم
خواهم که یک زمان من با تو دمی بر آرم
از بخت بد عراقی آن هم نمی توانم

خاموشی:
سرانجام این شاعر نامدار ایرانی در ۶۸۸ قمری در دمشق دیده از جهان فروبست و در صالحیه دمشق به خاک سپرده شد.
 

@ddrreamm

#حافظ شاعر مشهور ایرانی در قرن هشتم هجری شمسی
خواجه شمسُ‌الدّینْ محمّدِ حافظِ شیرازی زاده: 705 و درگذشته: 768 هجری شمسی مشهور به لِسانُ‌الْغِیْب متخلص به حافظ، از مشهورترین شاعران ایرانی است
حافظ را از مهم‌ترین اثرگذاران بر شاعرانِ فارسی‌زبانِ پس از خود می‌شناسند. در سده‌های هجدهم و نوزدهم میلادی اشعار او را به زبان‌های اروپایی نیز ترجمه کردند و نامش به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت.
حافظ افکارِ مولوی و خیام را با سخنِ سعدی پیوند زد و از عناصرِ دیگر مانند طنز و نگرش‌های سیاسی و اجتماعی بر آن افزود. او غزل عاشقانه و عارفانه را با استفاده از صنعتِ ایهام، به یکدیگر پیوند زده‌است.

غزلِ عاشقانه را سعدی، و غزلِ عارفانه را مولوی به اوج رسانده بودند، و بدین‌ترتیب غزل را دیگر یارایِ پیش رفتن نبود، بدین‌معنی که تلاشِ هر شاعری در هر کدام از طرفینِ غزل، بی‌ثمر بود؛ و تنها راه، آمیختنِ این دو به یکدیگر بود.
اما تلفیقِ این دو غزل در شعرِ حافظ به عالی‌ترین وجه صورت پذیرفته و زبانِ بلیغ و هنرمندانه با مضامینی بلند گرد آمده‌است

@ddrreamm

#جامی برجسته ایرانی در قرن نهم هجری شمسی
نورالدّین عبد الرّحمن جامی معروف به جامی زاده: 793 و درگذشته: 871 هجری شمسی شاعر، موسیقی‌دان، ادیب و صوفیِ نام‌دار فارسی‌زبانِ ایرانیِ سدهٔ ۹ شمسی در ترتبت جام خراسان متولد شد.

وی با الهام گرفتن از گلستان سعدی یکی از مهم‌ترین کتاب‌های خود یعنی بهارستان را به رشتهٔ تحریر درآورد

@ddrreamm

قرن دهم هجری شمسی

#شمس‌الدین_محمد_وحشی_بافقی از شاعران نامدار ایرانی در سده دهم هجری شمسی است که در شهر بافق از توابع یزد چشم به جهان گشود.
دوران زندگی او با پادشاهی شاه طهماسب صفوی و شاه اسماعیل دوم و شاه محمد خدابنده هم‌زمان بود.
وی تحصیلات مقدماتی خود را در زادگاهش سپری نمود. در جوانی به یزد رفت و پس از چند سال به کاشان عزیمت نمود و پس از روزگاری اقامت در کاشان و سفر به بندر هرمز و هندوستان، در اواسط عمر به یزد بازگشت و تا پایان عمر در این شهر زندگی کرد.
وحشی بافقی غزل‌سرای بزرگی بود. در غزلیات از عشق‌های نافرجام، زندگی سخت و مصائب و مسایل خود یاد کرده‌است.
کلیات وحشی متجاوز از نُه هزار بیت و شامل قصیده، ترکیب‌بند و ترجیع‌بند، غزل، قطعه، رباعی و مثنوی است.

@ddrreamm

در همه دیر و مغان نیست چو من شیدایی


#محمدرضا_شجریان

@ddrreamm

در روح و جان من ،
می مانی ای وطن

#محمد_نوری