@darvishnameh

نامه رضا شیخ پور به شمس الله شریعت نژاد واقعا خواندن داره. به خصوص برای آنها که نگران طرح های شگفت آوری هستند که در این آخرین روزهای عمر مجلس نهم دارد تیر آخر را بر پیکر نیمه جان منابع طبیعی کشور شلیک می کند!
#رضا_شیخ_پور
#شمس_الله_شریعت_نژاد

http://negahnews.com/welcome/item/10162-2016-02-12-10-03-31

👆👆👆اینکه دولت در سال ۱۳۹۵ بیشترین قیمت خرید تضمینی برق از مزارع خورشیدی با ظرفیت کمتر از ده مگاوات را ۴۹۰ تومان به ازای هر کیلووات ساعت اعلام میکند، در حالیکه هشت ماه پیش، این رقم را ۶۷۵ تومان اعلام کرده بود؛ نشان از چراغ قرمز حاکمیت به تشویق سرمایه گذاری در حوزه استحصال انرژی خورشیدی است و مسلما آنهایی که برای چنین سیاست شگفت آور و پس رونده ای هورا می کشند، همان هایی هستند که می خواهند نشان دهند همچنان تولید برق از طریق نیروگاه های حرارتی، برق آبی و اتمی صرفه اقتصادی دارد!
این درحالی است که بسیاری از صنعتگران و دوستداران حوزه استحصال انرژیهای نو، چیت چیان را پدر معنوی این صنعت می دانستند و گمان می کردند با حضور چنین شخصیتی در راس وزارت نیرو، شاهد چرخشی پیش برنده و بنیادی به سود انرژی های نو و سانا خواهیم بود!
اما ...
منتظر انتشار کامل گزارش کامل جستارهای مطروحه در بیست و دومین گفتگوی راهبردی بر روی شمس، پرتال وابسته به مرکز بررسی های استراتژیک نهاد ریاست جمهوری باشید.

#انرژیهای_نو
#انرژی_خورشیدی
#شمس
#گفتگوهای_راهبردی

@darvishnameh

@darvishnameh

#شمس_پرنده را در ایوان عطار سعدآباد به روایت #پری_صابری ببینید! حتّی اگر تصمیم گرفته اید که آن را هرگز نبینید!!
تا هفدهم شهریور فرصت دارید که دریابید: عشق، عشق که می گویند: یعنی چه؟!

@darvishnameh

روایت یکی از نویسندگان #شمس، ارگان #مرکز_بررسیهای_استراتژیک_نهاد_ریاست_جمهوری از ماجرای #صدا_و_سیما و #سه_شنبه_هاى_بدون_خودرو!
https://www.instagram.com/p/BKAdjTPjmNz/

👆👆👆
نسخه شنیداری سخنان امروزم در تالار #شمس_اصطهبانی شهرستان #استهبان.
با این امید که #بخت دوباره به #بختگان بازگردد.

@darvishnameh

@darvishnameh

🔴چرا از محیط زیست ایران، فلاکت می بارد؟🔴

ادامه یادداشت امروزم در ستون #قلم_سبز روزنامه همشهری:
👇
https://instagram.com/p/BdNBqwWnlU6

3⃣ ... همین چند روز پیش بود که #بیژن_فرهنگ_دره شوری با نگارنده تماس گرفته و با چنان شور و شوقی از مشاهدات چند روز اخیرش در مورد حضور هزاران بال درنای خاکستری در حریم تالابهای #بختگان و #طشک سخن می گفت ... ایشان تاکید می کرد که در طول زندگیش تاکنون هرگز چنین جمعیت انبوه و متراکمی از درناها را در هیچ جای ایران ندیده بوده! رخدادی که البته یکی از دلایلش برمی گردد به خشکی بیسابقه اغلب تالابها و پهنه های آبی موجود در منطقه که سبب شده این فوج عظیم پرندگان در اطراف تالاب طشک گردآیند، چرا که فعلاً به دلیل عدم نیاز بخش کشاورزی، موتورپمپهای اطراف چشمه گُمبان خاموش است.

4⃣ اینها را گفتم تا خطاب به کارشناسان و مدیران کنونی سازمان حفاظت محیط زیست و همه متخصصان این حوزه یادآوری کنم که چه امانت ارزشمند و چه مسوولیت خطیری بر دوش ماست. آیندگان هرگز ما را نخواهند بخشید که چرا به موازات افزایش دانش و تخصص اهل فن در حوزه محیط زیست، طبیعت ایران رنجور و رنجورتر و جنگلهای وطن، کوچک و کوچک تر شد؟

5⃣ اخیراً پژوهشی تحلیلی در شبکه مطالعات سیاستگذاری عمومی - #شمس - وابسته به مرکز بررسیهای استراتژیک نهاد ریاست جمهوری منتشر شده که از این منظر بسیار حایز اهمیت است.
👇
http://npps.ir/ArticlePreview.aspx?id=172008

در این گزارش، درباره نحوه فرآیند ارزیابی طرحهای ورودی به سازمان آمده که اگر طرحی باعث تخریب جنگلهای هیرکانی شود، یا در دشتهای بحرانی از نظر منابع آب استقرار یابد، دارای 4 امتیاز منفی خواهد شد، اما اگر همین طرح دارای مصوبه مجلس باشد، دارای 4 امتیاز مثبت خواهد شد، بنابراین عملاً مجموع امتیازات صفر خواهد شد. یعنی تخریب جنگلهای هیرکانی یا استقرار در دشتهای بحرانی هیچ امتیاز منفی برای دستگاه مجری به دنبال نخواهد داشت! از این فاجعه بارتر آنکه اگر همین طرح در تعارض با مناطق چهارگانه سازمان محیط‌زیست، به طور مثال در یک پارک ملی استقرار یابد، دارای سه امتیاز منفی خواهد بود، بنابراین مجموع امتیازات این طرح فقط با در نظرگرفتن این دو آیتم، مثبت یک خواهد شد! یعنی تصویب یک طرح در مجلس برای دستگاه مجری این موقعیت را ایجاد میکند که حتی در درون پارک ملی سازمان، به رغم همه محدودیتهای قانونی موجود، استقرار یابد! در فرازی دیگر از این گزارش تکاندهنده تاکید شده که کارگروه بررسی پروژه‌های مشمول ارزیابی اثرات محیط‌زیستی دارای پیشرفت فیزیکی برخلاف مواد 105 قانون برنامه سوم،71 قانون برنامه چهارم و بند الف ماده 192 قانون برنامه پنجم به فعالیت خود ادامه داده است. مضاف بر این، پروژه‌هایی که در دوره مدیریت جدید سازمان و براساس این کارگروه مجوز دریافت کرده اند و یا در حال دریافت مجوز هستند (مثل طرح سامانه #انتقال_آب_گرمسیری، #سد_ایالو، #سد_گرین، #سد_جامیشان_سنقر، #سد_سیمره، #شهرک_صنعتی_دماوند 2، #سد_سومار، #سد_آزادی، #سد_قشلاق و ...)، علاوه بر اینکه در یک ساختار کاملاً غیرقانونی این فرآیند را طی کرده اند، یک ایراد اساسی دیگر نیز به آن‌ها وارد است و آن اینکه براساس شیوه نامه مصوب بررسی این پروژه‌ها، قرار بوده کارگروه برای یک مدت موقت شش ماهه فعال باشد و ماموریت آن نیز غیرقابل تمدید است. حال آنکه در ماههای اخیر و با گذشت بیش از یکسال از تاریخ تصویب کارگروه، همچنان به فعالیت خود ادامه می دهند! چرا؟

6⃣ آیا #سازمان_بازرسی_کل_کشور نباید وارد ماجرا شود؟ و آیا دلیل فلاکت روزافزونِ محیط زیست ایران، چیزی جز وجود کارشناسان و مدیرانی است که حاضرند برای خشنودی روسای بالادستی یا کسب چند ریال بیشتر، مواهب طبیعی غیرقابل معامله محیط زیست وطن را معامله کنند؟! آقای کلانتری عزیز! معنی جمله تاریخی شما مبنی برآنکه "مملکت نباید معطل محیط زیست بماند را دریافتیم؛ پایان پیام!"

http://newspaper.hamshahri.org/id/2438/چرا-حال-محیط‌زیست-نامساعد-است.html

🔽🔽🔽
.

🔹️رسم رفاقت؛ گمشده‌ی امروزِ ما!🔹️

🇮🇷: @darvishnameh

1️⃣ در محیط‌های دانشگاهی، محافل پژوهشی، بین طلبه‌ها و اساتید حوزوی، در دنیای هنرمندان، قهرمانان و ورزشکاران، در سپهر خبرنگاران و رسانه‌ای‌ها و بین رهبران و مدیران سیاسی ارشد کشور، یک ویژگی مشترک وجود دارد: رقابت ناسالم، کوبیدنِ حریف، پشتِ‌هم‌اندازی، اتهام‌زنی، قضاوت، تردید و عدم تحمل! این همه ناروایی از کجا می‌آید و ریشه در کدام لکنت تاریخی/فرهنگی دارد که در نهایت جامعه را متوجه انتشارِ آثاری چون جامعه‌شناسی نخبه‌کشی و سقوط سرمایه‌های اجتماعی می‌کند تا انسان‌شناسی یاریگری و فرهنگ واره؟ چرا هرقدر دست را سایه‌سارِ چشم می‌کنی و در افق‌های دور می‌نگری؛ از مرام، مسلک، ایثار و رفاقت بزرگانی چون #ابوالحسن_خرقانی، #صفی‌الدین_اردبیلی، #شمس_تبریزی، #ابوالحاسب_کرجی، #میرداماد و #شیخ‌بهایی کمتر ردی در دنیای معاصر می‌بینی؟ چرا حتی دو شیخِ نامی حوزه که روزگاری قاضی‌القضات مملکت بوده‌اند هم با ادبیاتی با هم سخن می‌گویند که انگار ترجمانی بهداشتی‌تر از گفتگویی چاله‌میدانی بین حسنعلی بقالِ سرکوچه با جعفرجنی جوجه‌کش است؟!

2️⃣ تازه‌ترین آمارهای جهانی حکایت از وقوع بیش از شش‌میلیون نزاع سالانه در ایران دارد؛ وضعیت ما دستکم از یکصد و سی کشور جهان از بین صد و شصت کشور مورد بررسی در سال گذشته میلادی بدتر است. همچنین ایرانیان در شمار عصبی‌ترین و افسرده‌ترین ملل جهان طبقه‌بندی شده‌اند. #سلیمان_پاک‌سرشت در کتابش می‌نویسد: در مواجهه با این پرسش که تا چه اندازه به مردمی که در سرزمینت زندگی می‌کنند، اعتماد داری؟ ده‌درصدِ ایرانیان پاسخ مثبت می‌دهند! یعنی اگر مصر در جهان نبود؛ ایرانیان بی‌اعتمادترین مردمِ جهان به یکدیگر بودند. این بی‌اعتمادی، این غم، این دورویی، این کم‌تحملی و این اتهام‌زنی ریشه در کجا دارد؟!

3️⃣ نگارنده مشکل را در طبقه‌ای می‌داند که نقش فرهیختگان و بزرگان جامعه را بازی می‌کنند و یا آنکه دستکم در جای بزرگان تکیه زده و پیوسته طرز رفتار و سلوک‌شان مورد توجه دوربین‌های تلویزیونی و محافل رسانه‌ای است. آنها معلم‌های خوبی نیستند و فرسنگ‌ها با اسلافی چون میرداماد و شیخ‌بهایی فاصله دارند. آدم از رفتارشان گذشت، آزادگی، خضوع، صبوری و رفاقت را درک نمی‌کند. در یک کلام جامعه‌ی ما اسیر پزشکانی با موی نامریی است که تخصص‌شان مو و زیبایی است؛ اسیر ورزشکارانی که سیگار را با سیگار روشن می‌کنند؛ اسیر هنرمندانی که آثار هنری رقبای خود را ندیده، انکار می‌کنند و اسیر واعظانی که چون از منبر پایین می‌آیند، آن کارِ دیگر می‌کنند.

4️⃣ اجازه دهیم تا مردم، خودشان باشند؛ نظام تشویق و تنبیه را از عیارِ کیفیت نقش‌آفرینی خارج کنیم و بگذاریم مردم بی‌نقاب در جامعه زندگی کنند. به کیفیت‌ها بها دهیم و نه به محاسن و پوشش‌ها و تظاهرات بیرونی. #سهراب می‌گوید: ساده باشیم ... بگذاریم که احساس هوایی بخورد، پرده را برداریم و به دنبال فصول از سر گل‌ها بپریم ... کارِ ما نیست شناسایی راز گل سرخ؛ کارِ ما شاید این است که در افسونِ گل سرخ شناور باشیم ...

5️⃣ حالِ ما، حالِ دلقکی است که برای تامین هزینه‌ی کفن و دفنِ مادرش، مجبور است بهترین نمایش عمرش را اجرا کند! معلوم است که آن دلقک کم می‌آورد و حاصلش می‌شود: شانزده‌میلیون پرونده قضایی برای بیست و دومیلیون خانواده در سال و حکمِ سالانه‌ی بیش از ششصدهزار زندانی جدید. بترسیم از این فروپاشی و فرمان مهربانی، بخشش و صبوری را هر چه سریع‌تر - عکس ششم - صادر کنیم تا فرصت باقیست ...

#رسم_رفاقت

https://instagram.com/p/B2V_QHBFULv/?igshid=1swjfwl4iq86y

♦️این شاید همه‌ی رازِ زندگی باشد!♦️

🇮🇷: @darvishnameh

✍ پسرک در حضور همبازی‌هایش انگار کم‌آورده و پس از چندبار تلاش، اشک مجالش نمی‌دهد و می‌خواهد تسلیم شود؛ اما تفاوت از همینجا آغاز می‌شود ... زیرا دیگر همبازی‌ها و شاید رقبایش به جای آنکه از شکست و فروپاشی‌اش لذت ببرند که یک نفر کم شد و یا به تمسخرش بپردازند؛ با هدایت مربی کاربلدِ خویش، همچنان او را حمایت می‌کنند تا او دست از مبارزه برندارد ... و این رمزِ موفقیت و احساس رضایتمندی از زندگی است. مواجهه‌ی امروز بشر با هیولایی به نام #کروناویروس هم تنها از این طریق به فرجامِ بایسته‌ی خود می‌رسد. اینکه یار یکدیگر باشیم؛ همدیگر را نترسانیم؛ به رفتارهای نژادپرستانه علیه هیچ ملیت و قومیتی دامن نزنیم و راوی خبرهای بد نباشیم. به جای احتکارِ ماسک، الکل و ژل‌های ضدعفونی‌کننده، مازادِ نیازمان را رایگان در اختیار نیازمندان قرار دهیم. به یکدیگر روحیه داده و بدون خشم، ترس و استرس با رعایت هنجارهای بهداشتی به آینده امیدوار بمانیم. ما شاید در روز نخست چون همین کودک باشیم، اما شک ندارم که به اتفاق جهان می‌توان گرفت. گمشده‌ی امروزِ ما عشق است ... دوست‌داشتن و دوست‌داشته شدن است ... آدم‌های عاشق، کینه به دل نمی‌گیرند، دیگران را قضاوت نمی‌کنند، هوای آب، درخت، پرنده و چرنده را دارند و پوم‌تاکِ قلب‌شان با نبضِ زمین هماهنگ است ... به قول #شمس_لنگرودی عزیز: "کاش نبضت را می‌گرفتم و منتشر می‌کردم تا دنیا به حال طبیعی‌اش بازگردد." بیاییم در این واپسین روزهای زمستانِ تلخ و سردِ نود و هشت، بهانه‌ای برای سرکردنِ زمستان باشیم و ناشرِ نبضِ مهربانی‌ها بمانیم تا ایرانِ جان‌مان به حال طبیعی‌اش بازگردد ...

#کرونا_را_چگونه_باید_شکست_دهیم
#بهانه_های_سرکردن_زمستان
#در_شکست_دیگران_شادی_نکنیم
#خوشبختی_دیگران_از_خوشبختی_ما_کم_نمیکنه

https://instagram.com/p/B84WUZWlEQK/?igshid=1f7hx0qs2vlsb

🍒مثلِ آلبالوی رسیده‌‌ی رها شده در رودخانه خروشان رویا، پارو نزنید! دل را به دریا بزنید ...🍒

🇮🇷 @darvishnameh

1️⃣ چه کسی می‌گوید که هر چیزی زمانی دارد؟ چه کسی می‌گوید: جوانی هم بهاری بود و بگذشت؟ و چه کسی می‌گوید: در کهنسالی، خردمندانه‌ترین اشتغال، مرور روزهای رفته است؟

2️⃣ زمان نمی‌شناسد زندگی؛ قانون برنمی‌دارد این اعجوبه‌ی بی‌مانند و اسرارآمیز؛ اصلاً انگار مادرِ بداهه‌هاست و هرقدر ناشیانه‌تر با او رفتار کنی، ناغافلکی‌هایش بیشتر و مزه‌هایش لذیذتر و خاطره‌هایش ماندگارتر می‌شود ...

3️⃣ اعتراف می‌کنم که آنقدر روزهایی در کودکی سخت و ممتد خندیده‌ام که مادرم نگرانم می‌شد که نکند یگانه پسرش نفس کم‌آورد! اما عرض خنده‌هایم در جوانی چنان بود که انگار خنده‌های طفولیت، شوخی‌ای بیش نبوده! این در حالی است که جوانی‌ام با انقلاب، جنگ، موشک‌باران و از دست‌دادن نزدیک‌ترین هم‌قطارانم در گروه یازده توپخانه و گردان ششصد و هشت اتوبوس سپری شد ...

4️⃣ تلخی‌ها و تلخ‌کامی‌ها، تحمل رفتنِ عزیزترین‌ها، مهاجرتِ دوستانِ جان، تحمل خشکی بختگان، گاوخونی، هورالعظیم، ارومیه، جازموریان و تصور گام زدن در سرزمین بدون ببر هیرکانی، شیر یال‌کوتاه و یوزپلنگ آسیایی ... بسیار غمبار است و هرقدر که عدد شناسنامه‌ات سنگین‌تر می‌گردد، انگار غم و دردت هم فزونی یافته و خنده‌ها کم‌رنگ‌تر و بی‌صداتر می‌شود ... اما اعتراف شیرینم این است که خنده‌هایم انگار تمامی ندارد، کودک درونم هر روز بازیگوش‌تر از دیروز در جوش و خروش و شیطنت است ... اصلاً چقدر این روزها پیرمردها و پیرزن‌ها را بیشتر درک می‌کنم ... چقدر کیف می‌کنم که رفقای کهنسالی را می‌شناسم که سخت بازیگوشند و عمیقاً عاشق ...

5️⃣ شمس لنگرودی عزیزم را بارها می‌خوانم ...
"چون سیبِ رسیده‌ای
رهاشده در رویا
با رود می‌روم
کاش شاخه‌ای که از آب می‌گیرم
دست تو باشد ..."

6️⃣ دوباره بازیگوشی نهفته در این کلیپ کوتاه را نگاه کنید و کیف کنیم از اینکه زنده‌ایم، می‌توانیم لبخند زده و زندگی را ولو برای یک جیرجیرک بهتر کنیم ...🍒💞🍒

#در_ستایش_کهنسالانی_که_کودک_میمانند
#شمس_لنگرودی
#کودک_درون
#دلنوشته_های_محمد_درویش

https://www.instagram.com/tv/CWjNLBwBhd2/?utm_medium=copy_link