🇮🇷: @darvishnameh

🔻قلم سبز امروز در صفحه آخر شرق را بخوانید!🔻

✍ هفتاد و دومین یادداشتم در ستون قلم سبز، امروز - ۲۳مهر ۱۳۹۸ - در روزنامه شرق منتشر شد که به تحلیلی از گزارش تکاندهنده مجله #لوموند_دیپلماتیک اختصاص دارد. اینکه چگونه پرخوری، چاقی و کم‌تحرکی با ملاحظات محیط‌زیستی و تغییر مبلمان شهری از خودرومحوری به زیست‌محوری پیوند می‌خورد؟ این درحالی است که روزانه ۴۰۰میلیارددلار، ارزش غذایی است که ۷.۶میلیاردنفر ساکنین زمین هدر می‌دهند! آیا بهتر نیست به جای صرف هزینه برای تولید محصولات #تراریخته - GMO - و ساخت سدها یا طرح‌های انتقال آب بیشتر، از نابودی این ۴۰۰میلیارد دلار در روز ممانعت کنیم؟!

#قلم_سبز
#روزنامه_شرق
#کم_تحرکی

http://sharghdaily.ir/fa/Main/Detail/241049/با-اپيدمي-چاقي-چگونه-مقابله-کنيم؟

🔻با اپیدمی چاقی چگونه مقابله کنیم؟🔻
- بخش نخست:

🇮🇷: @darvishnameh

✍ به گزارش #لوموند_دیپلماتیک، بنا به داده‌هایی از بنیاد تحقیقاتی Health Metrics and Evaluation از دانشگاه سیاتل/واشنگتن، دست‌کم ۲.۲ میلیاردنفر از جمعیت دنیا از وزن بالا یا چاقی رنج می‌برند. نتیجه پژوهش‌های این بنیاد که در سال ۲۰۱۷ در ژورنال پزشکی نیوانگلند منتشر شد، به این معناست که از هر سه نفر در جهان، یکی از آنها مبتلا به چاقی‌ است. تامل‌برانگیزتر آنکه این روند آرام پیش نمی‌رود، بلکه به‌سرعت در حال گسترش است. در بین سال‌های ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۵، وزن ساکنان ۱۹۵ کشور دنیا از جمله ایران مورد بررسی قرار گرفت. درصد چاقی در بیش از هفتاد کشور دنیا دو برابر شده و در دیگر کشورها هم روند چاقی در حال افزایش بوده است. به گفته سازمان بهداشت جهانی سالانه به‌طور متوسط ۲.۸ میلیون نفر دراثر اضافه وزن و چاقی جان خود را از دست می‌دهند. به همین دلیل این سازمان از سال ۱۹۹۷ چاقی را رسما یک اپیدمی جهانی می‌شناسد؛ یعنی یک بیماری همه‌گیر که می‌بایست با آن مبارزه کرد. چاقی نه تنها یک خطر برای ابتلاء به بیماری‌های غیرواگیر مانند دیابت، سکته قلبی، فشار خون، آرتروز و سرطان است، بلکه هزینه درمانی فراوانی تا سرانه ۱۰۰هزاردلار تحمیل می‌کند. متخصصین سلامت و سیاستمداران هشدار می‌دهند که حتی برای کشورهای ثروتمند این هزینه‌ها می‌تواند با توجه به افزایش شمار بیماران به مرور غیرقابل تأمین باشد. به گفته سازمان همکاری و توسعه اقتصادی در حال حاضر به‌طور مثال در مکزیک ۱۶% از شهروندان بزرگسال به دیابت مبتلا هستند- رقمی دو برابر بیشتر از حد استاندارد. تنها برای این بیماری و مشکلات سلامتی ناشی از آن می‌بایست سالانه در مکزیک ۴.۸ میلیارد دلار (با بودجه کل درمانی ۷۶.۵میلیارد دلار) در اختیار گذاشته شود. علاوه بر این پیش‌داوری‌ها در مقابل مردمان چاق- بویژه در میان کودکان - موجب انگ‌ اجتماعی می‌شود و از این طریق نه تنها به تبعیض‌های جسمی، بلکه به بی‌عدالتی‌های اجتماعی کسانی منجر می‌شود که نیاز به حمایت بیشتری دارند. تنها برای اروپا بررسی‌هایی وجود دارند که نشان می‌دهند، کودکان چاق به مراتب بیشتر مورد تمسخر قرار می‌گیرند تا هم‌سالانی که چاق نیستند. سازمان بهداشت جهانی در این زمینه از خطر افسردگی، احساس شرم، اختلال اعتماد به نفس و حتی خودکشی در نتیجه چاقی مفرط هشدار می‌دهد. وزن زیاد معمولا با شاخص توده بدنی- body mass index-اندازه‌گیری می‌شود. از یک شاخص توده بدنی بالاتر از ۲۵ پزشکان از اضافه وزن نام می‌برند؛ اگر این رقم از ۳۰ بیشتر باشد، به‌عنوان چاقی شناخته می‌شود. محاسبات بر طبق این شاخص بین‌المللی نشان می‌دهند که از مجموع ۲.۲ میلیارد انسان با وزن بالا، ۷۱۳ میلیون نفر چاق به‌شمار می‌روند که ۱۰۸ میلیون از آنها کودکان و ۶۰۴ میلیون بزرگسال هستند. در میان ۲۰ کشور پرجمعیت جهان، مصر بالاترین درصد افراد بزرگسال چاق را دارد: ۳۵% از زنان و مردان این کشور. این پدیده دو علت اصلی دارد: یکی از آنها قیمت کم خوراک‌های سرخ شده در روغن و فست‌فود در مقایسه با مواد خوراکی سالم‌تر مانند سبزیجات، میوه و ماست است. از این جهت اضافه وزن برای یک‌چهارم از جمعیت که در زیر خط فقر زندگی می‌کنند، نشانه سوء تغذیه و محرومیت است. اما مردمان متمول مصر هم اغلب چاق هستند: بسیاری از آنها به‌دلیل کم‌تحرکی. در میان ۲۰ کشور پرجمعیت دنیا، ایالات متحده با ۱۳% رکورددار کودکان و نوجوانان چاق است. نوشابه‌های حاوی شکر برای صبحانه، نهار و شام، تغذیه نامناسب و تحرک کم بزرگترین دشمنان کودکان امریکایی هستند. برعکس چاقی مفرط در بنگلادش با ۱.۲% از افراد زیر بیست سال و در ویتنام با ۱.۶% از بزرگسالان، به‌ندرت دیده می‌شود. برای سال‌ها عواقب چاقی، از جمله بیماری مزمن غیرواگیردار مانند دیابت، سرطان یا سکته قلبی و مغزی از عوارض مشخصه جوامع مرفه- و در نتیجه به‌عنوان مشکلات سلامتی جوامع صنعتی غرب به‌شمار می‌آمدند. اکنون اما به گفته سازمان بهداشت جهانی این بیماری‌ها اغلب از مشکلات کشورهای فقیر هستند؛ نزدیک به ۸۰% شامل کشورهای در حال رشد می‌شود. سالهاست که در سراسر دنیا شمار افراد چاق بیشتر از جمعیت با وزن پائین است. به‌ویژه روش‌های زندگی مدرن همراه با کم‌تحرکی و در نتیجه مصرف کم انرژی از یک جهت و از جهتی دیگر تغذیه ناسالم با کالری فراوان، خوراک‌های آماده، مواد غذایی محتوی شکر و چربی فراوان زمینه مناسبی برای چاقی هستند. اینکه ناسالم‌ترین مواد غذایی با درصد بالایی از شکر، چربی، نشاسته و طعم و رنگ‌های مصنوعی اغلب ارزانترین و راحت‌ترین خوراک‌های مصرفی هستند، برای مردم کم‌درآمد گزینه مناسبی به شمار می‌آیند.

🔻ادامه دارد ...

#قلم_سبز
#روزنامه_شرق
#کم_تحرکی

🇮🇷: https://t.me/darvishnameh/8780

🔻بخش دوم و پایانی یادداشتم در ستون قلم سبز روزنامه شرق🔻

با اپیدمی چاقی چگونه مقابله کنیم؟

🇮🇷: @darvishnameh

✍ انجمن تغذیه آلمان می‌گوید: کسی که با چهل سال سن چاق است، امید به زندگی او ۵ تا ۸ سال کاهش پیدا می‌کند. و کاهش وزن مداوم برای فردی که برای مدتی طولانی چاق بوده، کار بسیار دشواری است، زیرا بدن انسان عادت دارد تا به بالاترین حد وزنی که پیشتر داشته،‌ برسد.
سازمان بهداشت جهانی، سازمان حمایت از مصرف‌کنندگان، متخصصین تغذیه، اقتصاددانان سلامتی و پزشکان سالهاست که از دولت و جامعه می‌خواهند که با روند چاقی مبارزه کنند. آنها از جمله خواستار افزایش مالیات بر نوشابه‌ها و مواد خوراکی پرکالری و پرشکر، تعیین استانداردهای سلامتی بالاتر برای غذاخوری‌های مدارس، علامت‌گذاری دقیق‌تر مواد خوراکی و پایان دادن به تبلیغات و بازاریابی‌های مفرط برای مواد غذائی ناسالم هستند.
در مکزیک و مجارستان و چندین ایالت در امریکا چند سالی است که مالیات بر نوشابه‌های حاوی شکر افزایش پیدا کرده. در شیلی از سال ۲۰۱۶ سختگیرانه‌ترین قوانین برای علامت‌گذاری مواد غذایی در دنیا به اجرا گذاشته شده: مواد حاوی شکر فراوان، چربی‌های اشباع‌شده، کالری‌زا و پرنمک می‌بایست به‌طور واضح علامت‌گذاری شوند. در سال ۲۰۱۸ بریتانیا مالیاتی برای نوشابه‌هایی در نظر گرفت که حاوی بیش از ۵ گرم شکر در هر ۱۰۰ میلی‌لیتر هستند؛ البته این قانون شامل آب‌میوه‌ها و نوشابه‌های شیری نمی‌شود. موفقیت‌های دراز مدت اما با چنین اقداماتی تاکنون حاصل نشده‌اند. سازمان بهداشت جهانی نیز مرتبا شکایت از این دارد که هیچ کشوری در دنیا تا بحال موفق نشده که روند افزایش اضافه وزن و چاقی را برگرداند.

🔹️خواننده عزیز روزنامه شرق!
همانطور که ملاحظه می‌شود، چاقی دیگر مولفه‌ی کشورها و جوامع برخوردار نیست، بلکه آشکارا می‌تواند نشانه‌ی فقر و نامدیریتی باشد. وقتی در ایران دستگاه متولی سلامت اعلام می‌کند ۹۳درصد زنان و ۸۷درصد مردان دچار جنبه‌هایی از کم‌تحرکی و چاقی هستند و وقتی اعلام می‌شود که وزن متوسط دانش‌آموزان زیر ۱۲سال در ایران در طول یک دهه‌ی اخیر ۲برابر شده است؛ یعنی شرایط به شدت وخیم است. به ویژه اگر دریابیم اینک شهری مثل یزد که تا همین اواخر عنوان سختکوش‌ترین مردم ایران را یدک می‌کشید، بعد از بوشهر، صاحب کم‌تحرک‌ترین مردم ایران شده است! چه باید کرد؟ آیا باید همچنان اجازه دهیم تا دستکم بیش از دوبرابر بودجه وزارت آموزش و پرورش خرج درمان بیماری‌های ناشی از #کم‌تحرکی شود؟ یا اینکه بهتر است بخشی از این هزینه‌های درمانی را به تشویق دانش‌آموزان برای استفاده از #دوچرخه یا پیاده برای رفت و آمد به مدرسه اختصاص دهیم؟ اگر مبلمان شهری را از #خودرومحوری به #زیست‌محوری تغییر دهیم و شهرهایی ایمن برای افراد پیاده و یا دوچرخه‌سواران طراحی کرده و دوچرخه‌های نسل پنجم و ششم هوشمند اشتراکی را وارد ناوگان حمل و نقل شهری کنیم، آنگاه بی‌شک هم مشکل ترافیک، آلودگی هوا و آلودگی صوتی تعدیل می‌شود و هم نشاط و تحرک به جامعه امروز بازمی‌گردد که خود مقدمه‌ی خلاقیت و کارآفرینی است.

#قلم_سبز
#روزنامه_شرق
#اپیدمی_چاقی

🇮🇷: https://t.me/darvishnameh/8782