🇮🇷: @darvishnameh

✒سرمقاله امروز - ۲۵ دیماه ۹۶ - روزنامه بهار:

https://instagram.com/p/Bd9h6InHNr7

✅روزنامه بهار و بهاری که خاموش نمیشود!✅

اغلب آنهایی که در حوزه محیط زیست قلم می زنند، پژوهش می کنند و یا به فعالیتهای داوطلبانه در هیبت یک کُنشگرِ مدنی مشغولند، بی شک با نام راشل کارسون، نویسنده نامدارِ کتاب مشهور "بهارِ خاموش" آشنایی دارند؛ کتابی که هنوز هم پس از حدود ۶ دهه که از انتشارش می گذرد، تجدید چاپ شده، به ده ها زبان زنده دنیا ترجمه شده و در شمارِ پرفروش ترین کتابهای محیط زیستی جهان قرار دارد. بسیاری از صاحبنظران بر این باورند که کتاب بهار خاموش که خبر از فاجعه ای بزرگ در کره زمین می داد و با مرگ زودهنگام نویسنده اش - در اثر سرطان، آنهم فقط دو سال پس از انتشار کتابش - به تراژدی قرن بیستم بدل شد؛ آغازگرِ تلنگری جدی به اهالی زمین بود تا برای نخستین بار دریابند: ظرفیت زیستی این یگانه کره مسکون در حال به پایان رسیدن است. برگزاری اجلاس رهبران جهان، تنظیم صدها کنوانسیون محیط زیستی و پیدایش مفهوم "توسعه پایدار"، همه و همه پس از انتشار این کتاب اثرگذار رخ داد؛ نهضتی که کماکان ادامه دارد ...
اینک به نظر می رسد، روزنامه وزین بهار هم می خواهد مسوولیت اجتماعی خویش را در این حوزه، موثرتر ایفا کرده و اجازه ندهد تا بهارِ طبیعت وطن در اثر نابخردیها، آزمندی ها و ذبح ملاحظات و هنجارهای محیط زیستی در پای منافع کوتاه مدت اقتصادی، رو به خاموشی نهد.
چنین است که این "ستون سبز" متولد شده تا با فراخوانی گسترده و به کمک همه آنهایی که حرفی برای گفتن در حوزه محیط زیست ایران دارند؛ بکوشد تا با زبانی ساده و جذاب اما مستند و علمی، بر دانش یا فهم بوم شناختی ایرانیان بیافزاید.
امیدوارم این ستون تداوم یافته و بتواند نویسندگان عاشق، عالم و زبردست جدیدی را به سپهر ادبیات محیط زیستی کشور معرفی کند؛ نویسندگانی که ثمره تلاش شان، آفرینش نسلی باشد که در پای ارزشهای محیط زیستی، هرگز معامله نخواهند کرد.
آمین.

🖌 پیرو اطلاعیه قبلی:
👇
https://t.me/darvishnameh/6637

📩 نویسندگانی که تمایل دارند آثارشان در #ستون_سبز روزنامه بهار منتشر شود، لطفاً محتواهای خویش را در ۸۰۰ کلمه به رایانامه زیر ارسال فرمایند:

Mohitzist-bahar@googlegroups.com

🇮🇷: @darvishnameh

🔴برای مهار بحران آب چه باید کرد؟🔴

https://instagram.com/p/BecqSqinJqz

🔸 سرمقاله امروز بهار:

1⃣ آیا باید همچنان توپ را در زمین مردم انداخت؟ آیا اگر صحبت از کمبود آب میشود، با کم کردن مصارف آب آشامیدنی در بخش شرب توسط مردم مشکل حل خواهد شد؟ آیا مردم باید گلدانهایشان را کمتر آب بدهند؛ در آستانه نوروز آب کمتری در خانه تکانی ها مصرف کنند و خودرو های خودشان را با آب شرب نشویند؟ پاسخ البته مثبت است و همه باید تا آنجا که میتوانیم قدر قطره قطره آب را دانسته و کمتر مصرف کنیم. یادمان باشد که هم اکنون سرانه آب شرب برای مردم #کیپ_تاون در آفریقای جنوبی به کمتر از ۹۰ لیتر در روز کاهش یافته و با این وجود، مسوولین این کشور اعلام کرده اند که ذخایر پایتخت تا کمتر از صد روز آینده به پایان خواهد رسید! این در حالی است که کماکان سرانه مصرف آب شرب ایرانیان در اغلب کلانشهرهایی چون تهران، مشهد، تبریز، اهواز، اصفهان و شیراز از ۳۰۰ لیتر در روز هم می گذرد. بنابراین، آشکار است که مسوولیت اجتماعی و وظیفه شهروندی همه ما ایجاب می کند تا آنجا که می توانیم در مصرف آب صرفه جویی کنیم.

2⃣ با این وجود، کل آب مصرف شده در بخش شرب برای یکسال، حدود ۸ میلیارد متر مکعب است؛ یعنی فقط ۸ درصد از آب قابل استحصال ایرانیان در یک سال نرمال، در بخش شرب مصرف می شود. پرسش این است که اگر بحران آب جدی است که بسیار هم جدی است، چرا فقط همه فشارها متوجه صرفه جویی در این ۸ درصد است و چرا دولت در اغلب موارد دست نیاز به سوی مردم دراز می کند برای غلبه بر بحران کم آبی؟!چرا باید کسانی که پاسخ گو باشند، همواره سکوت میکنند و توپ را به زمین مردم می اندازند.

3⃣ راست آن است که حتی برای همین 8 درصد هم سهم بزرگ صرفه جویی را باید سازمانهای آب و فاضلاب، وزارت نیرو و شهرداریها انجام دهند و نه مردم! وقتی یک مجتمع آپارتمانی ساخته میشود، باید برای تک تک واحدهایش کنتور برق داشته باشد تا شهرداری به آن پایان کار دهد؛ اما شما کجا سراغ دارید تا چنین شرطی را برای کنتور آب مستقل هم لحاظ کرده باشند؟ تا بدین ترتیب مردم انگیزه بیشتری برای صرفه جویی داشته و واقعا باور کنند که بحران آب جدی است؟ وقتی شهرداری همچنان هر روز سطح قابل توجهی از پوششهای سبز خود را به چمن و گلهای زینتی آب بر اختصاص می دهد و وقتی همچنان به منازلی که در آنها استخر تعبیه شده، پروانه پایان کار می دهند؛ معلوم است که کسی با حاکمیت برای صرفه جویی در آب همراهی نخواهد کرد! اصلاً وقتی سازمان آب و فاضلاب اعلام میکند که یک سوم آب مصرفی تهران - به بزرگی آب پشت #سد_کرج - هدر رفته و عملاً در سامانه حسابرسی مالی منظور نمی شود، چرا باید فشار را بر مردم تحمیل کرد؟ وقتی دولت نمیتواند مشکلش را با چند مشترک قلدر که حاضر به پرداخت آب بها نیستند حل کند و وقتی که هنوز به دلیل فرسودگی شبکه لوله کشی شهری، آب قابل توجهی هدر می رود، چرا توپ را به زمین مردم بیاندازیم؟ مردم حق دارند بپرسند که اگر بحران جدی است چرا ما برای جدا سازی #آب_شرب و #آب_بهداشتی هنوز در مصارف شهری هیچ تمهیدی نیاندیشیده ایم؟ در کجای دنیا برای شستشو و تمیز کاری از آب شرب استفاده میکنند؟

4⃣ در بخش کشاورزی اما فاجعه به مراتب بزرگتر است؛ جایی که 80 تا 85 درصد کل آب قابل استحصال کشور مصرف میشود و ما برای جلوگیری از #ضایعات کشاورزی اقدام جدی نکرده ایم و در این بخش 6 برابر متوسط جهانی ضایعات داریم! یعنی میزان هدررفت سالانه آب فقط در اثر ضایعات به 26/7 میلیارد متر مکعب می رسد؛ این مقدار، برابر است با بیش از نیمی از ظرفیت تنظیمی ۱۰۰۰ سد موجود در کشور و بیش از سه برابر نیاز آب شرب ۸۰ میلیون ایرانی در سال! اگر می توانستیم از این ضایعات جلوگیری کنیم مجبور نبودیم پول بیشتری هزینه کنیم و سد بیشتری بسازیم تا تالابهای بیشتری را از دست بدهیم و جنگل های بیشتری را نابود کنیم.

5⃣ در بخش صنعت هم وضعیت اصلاً قابل دفاع نیست. ما کلکسیونی از پر مصرف ترین صنایع آب بر را در کشورمان جانمایی کرده ایم که در کمتر کشور خشکی می توان سراغ گرفت. صنعت تولید گوشت قرمز که برای هر کیلو گرم 15000 لیتر آب مصرف میکند، در آن استانهایی از کشورمان مستقر شده که از قضا بیشترین بحران آب را دارد مثل اصفهان تهران و یزد. صنایع فولاد، اتم، لاستیک و سفال و سرامیک هم به شدت آب بر هستند. در حالیکه مزیت ما استقرار صنایع هایتک، انرژی های نو و رونق گردشگری در حوزه های طبیعی، فرهنگی، تاریخی، علمی و پزشکی است.

6⃣ خلاصه اینکه اگر بحران آب جدی است، یک بار و برای همیشه مسئولین وزارت خانه های مرتبط نشان دهند که آب برایشان مهم است و تغییر را از خودشان شروع کنند زیرا وقتی مردم ببینند که موضوع جدی است، حتما همراهی خواهند کرد.
👇
https://goo.gl/A9N3XC

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 ۱۳ استان بحرانی کشور و خواب خرگوشی وزارت جهادکشاورزی!

✅ سرمقاله امروزم در صفحه نخست بهار:
👇
http://bahardaily.ir/fa/Main/Page/1368/1/صفحه-اول

#ستون_سبز

🇮🇷: @darvishnameh

🔴۱۳ استان بحرانی ایران از نظر کمبود آب!🔴

1⃣ برطبق تازه ترین گزارش دفتر مطالعات پایه منابع آب وابسته به شرکت مدیریت منابع آب ایران، منتهی به ساعت ۱۸:۳۰ سیزدهم بهمن ۱۳۹۶، به رغم ریزشهای آسمانی نسبتاً مطلوب در دهه نخست بهمن ماه در اغلب نقاط کشور، همچنان میزان ریزشهای آسمانی ۱۳ استان نسبت به میانگین دراز مدت ۴۹ ساله، بیش از ۷۰ درصد کاهش را نشان می دهد که این رخداد کم سابقه است. بدترین وضعیت را بزرگترین استان کشور، یعنی #سیستان_و_بلوچستان دارد که ۹۶.۴ درصد کمتر از میانگین درازمدت در طول ۴ ماه و ۱۱ روز گذشته بارندگی دریافت کرده است. خراسان جنوبی، کرمان، خراسان رضوی، یزد، خوزستان و اصفهان در رتبه های دوم تا هفتم این سیاهه خشک ترین استانهای کشور جای گرفته اند.

2⃣ مساله نگران کننده تر اما این است که وضعیت بارندگی در استانهایی که مسوول تولید بخش مهمی از آب کشور هستند، به شدت بحرانی است؛ از جمله میزان ریزشهای آسمانی در استان #کهگیلویه_و_بویراحمد ۷۴.۱ درصد کاهش را نشان می دهد و این رقم در مورد #چهارمحال_و_بختیاری، ۷۰.۴ درصد است!

3⃣ این واقعیت نشان می دهد که دولت باید به سرعت برای سال آبی ۹۷-۱۳۹۶ سناریوی بسیار محافظه کارانه ای در بخش کشاورزی تبیین و به دستکم ۲۸ استان کشور ابلاغ کند. نباید اجازه کشت دوم به هیچ استانی داده شود و در مورد کشت معمول هم جز محصولات استراتژیک، باید محدودیتهای جدی اعمال کرد. متاسفانه فرصت دارد از دست می رود، اما وزارت جهاد کشاورزی هنوز در این باره تحرک محسوس و موثری از خود نشان نداده و بیم خسارتهای جبران ناپذیر از خشکسالی جدی است.

4⃣ در حقیقت، وضعیت فقط در سه استان #گلستان، #مازندران و #اردبیل اندکی از شرایط نرمال بهتر است که هیچکدام به ۱۰ درصد هم نمی رسد. وضعیت در گیلان، آذربایجان غربی و آذربایجان شرقی هم تاحدودی قابل تحمل بوده و کمتر از ۲۰ درصد ریزشهای آسمانی آنها از میانگین درازمدت کاهش را نشان می دهد.

5⃣ در این میان، ریزشهای تهران، پرجمعیت ترین استان کشور بیش از ۵۳.۴ درصد کمتر از میانگین درازمدت است که نشانه یک خطر جدی است. چرا که تهران برای تامین آب بیش از ۱۲ میلیون نفر از شهروندانش کاملاً وابسته به سدها و بارندگی است.

6⃣ چه باید کرد؟
هرچند هنوز امکان دارد ورق برگشته و مانند دهه نخست بهمن، در اسفندماه یا فروردین ماه هم شرایطی مطلوب را از نظر ریزشهای آسمانی تجربه کنیم؛ اما شرط احتیاط آن است که دولت از هم اکنون کمربندها را محکم کرده و با کمک تشکلهای مردمنهاد، طبقه نخبه، رسانه ها و دیگر سرمایه های اجتماعی مملکت، مردم را آماده شرایط بحرانی پیش رو کرده و پیش از همه، خود نشان دهد که بحران را عمیقاً درک کرده، اجازه کشتهای پرمصرف مثل #نیشکر، #برنج، #چغندرقند و دیگر محصولات جالیزی را به شدت محدود کرده، از افتتاح پروژه های آب بر در بخش صنعت خودداری کرده و در عوض امکانات خود را برای رونق بیشتر بخش گردشگری، تجارت، ساخت دهکده های سلامت و تقویت توریسم پزشکی و استحصال انرژی خورشیدی و بادی مصروف دارد. طرحهایی مثل گسترش ۵۰۰ هزار هکتاری توسعه باغ ها در اراضی شیب دار باید به سرعت متوقف شده، اجازه افزایش تولید گوشت قرمز در واحدهای صنعتی به عنوان یک صنعت به شدت آب بر داده نشود و همچنین با جدیت بیشتری با چرای زودرس در مراتع مقابله گردد. دولت باید برای مقابله با #جزیره_گرمایی شهرها که خود به افزایش مصرف آب و کاهش ظرفیت گرمایی ویژه منطقه منجر شده، تمهیدات بیشتر و موثرتری برای کاهش مصرف سوختهای فسیلی و تشویق مردم به عدم استفاده از خودرو شخصی و موتورسیکلتهای بنزین سوز اعمال کند. تشویق بیشتر مردم به #دوچرخه_سواری، نشانه خردمندی و هوشیاری در مواجهه با بحران خشکسالی است. خلاصه آنکه بحران پیش رو، سنگ محک خوبی برای دولت تدبیر و امید است که تا چه اندازه عملاً با تدبیر و فارغ از شعار می کوشد تا شرایط خشکسالی پیش آمده را مدیریت کند. در بخش شرب شهری، حتماً باید تمامی مجتمع های آپارتمانی ملزم به نصب جداگانه کنتور آب شده و شهرداری ها از آبیاری چمن و گلهای زینتی جداً اجتناب کنند.
ایرانیان قضاوت خواهند کرد که مدیران کدام شهرها و استانها عملاً بر مبنای واقعیتهای موجود، چیدمان توسعه خود را تغییر داده اند.
👇
https://t.me/darvishnameh/6736

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 پایانِ یک پسوند برای #حسن_روحانی!

🔻 آقای رییس جمهور؛ شما محیط زیستی نیستید!

✅ سرمقاله امروز در #ستون_سبز روزنامه بهار:
👇
http://bahardaily.ir/fa/Main/Page/1376/1/صفحه-اول

🇮🇷: @darvishnameh

🖋ششمین یادداشت برای #ستون_سبز روزنامه بهار؛ شنبه، ۲۸ بهمن

https://t.me/darvishnameh/6791

🔴آقای رییس جمهور؛ شما محیط زیستی نیستید!🔴

1⃣ سه شنبه گذشته - ۲۴ بهمن ۹۶ - #حسن_روحانی در ملاقات با استانداران کشور چنین گفت: "در حوزه محیط زیست، بعضاً سخت‌گیری‌هایی در فعالیت‌های صنعتی وجود داشت که رئیس جدید سازمان محیط زیست در گزارشی اعلام کرد که تقریباً تمام موارد مشکل‌دار را در این حوزه برطرف کرده است و بر اساس این گزارش با اقدامات انجام شده، ظرفیت ایجاد 176 هزار شغل جدید بوجود آمده است."
👇
http://www.president.ir/fa/102901

2⃣ اعتراف رییس جمهور به وجود سختگیری ها در دولت پیشینش در حوزه محیط زیست، آشکارا دلیل جابه جایی قدرت در #پردیسان را فاش میسازد. درحقیقت، حسن روحانی که با افتخار دولت خود را یک دولت محیط زیستی لقب داده بود، اینک به همه طرفدارانش در جبهه پرشمار محیط زیست اعلام کرد: دیگر نیازی به شما و حمایت های تان ندارم و در پای ایجاد ۱۷۶ هزارشغل، بنده محیط زیست را در دولت دوازدهم فروختم!

3⃣ متاسفم که اینگونه با اعتماد، امید و شورِ گروهی از پاک ترین فرزندان این ملت بزرگ بازی شد و در نهایت، فردی به پردیسان راه یافت که هیچ اعتقادی به آموزه ها، ملاحظات، موازین و رعایت هنجارهای اخلاقی در حوزه محیط زیست نداشته و آمده تا کارگزارِ #مافیای_تراریخته و شرکت های ثروتمند #سدساز و تسهیل کننده #طرحهای_انتقال_آب باشد.

4⃣ آقای رییس جمهور! چگونه است که ایجاد ۱۷۶ هزارشغل را در گزارش ایشان با تصویب تعدادی از مخرب ترین طرحهای صنعتی تاریخ ایران می بینید؛ اما مقاومت پرسش برانگیز نامبرده از ترویج مکتب #مدارس_طبیعت که میتواند یک و نیم میلیون شغل، آنهم بدون ایجاد آلودگی یا تخریب بیشتر منابع آب و خاک بیافریند را نمی بینید؟ شاید چون ساختن یک سد و کارخانه در عمر یک دولت جواب می دهد، اما مشارکت در فرآیند انسان سازی، نیاز به صبوری و همدلی با دولتهای آینده دارد!

5⃣ آقای رییس جمهور! نگاه کنید به سرنوشت امروز حوضه آبخیز #دریاچه_ارومیه؛ بلایی که بر سر این بزرگترین دریاچه داخلی ایران آمد، از قضا به بهانه ایجاد اشتغال جدید برای ۲۰۰ هزارنفر بود. اما همین دولت شما اینک معترف است که باید ۲۰ هزارمیلیاردتومان هزینه کنیم تا بحران بزرگ پیش آمده در شمال باختری وطن را درمان کنیم. نگاه کنید به #زاینده_رود، به بحران پیش آمده در اصفهان که به بهانه توسعه اشتغال اینک ارزشمندترین شهر ایران از منظر جذابیت های گردشگری تاریخی/فرهنگی در معرض نابودی قرار گرفته؛ نگاه کنید به #خوزستان که با ذبح ملاحظات محیط زیستی چندین دولت اجازه دادند تا هر بلایی بر سر این جلگه حاصلخیز بیاید و امروز کارونش سالانه ۲۵ درصد شورتر شده، یک میلیون نفر نخل را از دست داده و بیم بزرگترین موج مهاجرت را آفریده است! و به همین ترتیب، فجایعی که در #بختگان، #میناب، #جازموریان، #زاب، #آلماگل، #یزد، #تهران و ... آفریده شده؛ از قضا جملگی ناشی از عدم اعتنا به موازین محیط زیستی در چیدمان توسعه بوده است و آنگاه با کمال تاسف، حال شما خبرِ خوش تان برای ما باید کاهش سختگیری ها در حوزه محیط زیست باشد؟! واقعاً کدام سختگیری؟!!

6⃣ بسیار متاسفم که چنین شد؛ امیدوار بودیم شما با گماردن فردی که بر طبل پروژه #محیط_زیست_هراسی نکوبد و به تقویت زیرساختهای لازم برای بالفعل کردن مزیتهای واقعی وطن بر بنیاد #اقتصادی_آب_و_خاک_گریز و نه آب و خاک محور؛ بتواند رفاهی پایدار و درخور بیافریند. انتظار داشتیم که اولویت دولت شما دیگر غلبه تفکر سازه ای در مدیریت آب و استقرار صنایع آب بر نباشد، بلکه به گسترش شتابناک تر استحصال انرژی های خورشیدی و بادی، صنایع هایتک، توریسم سلامت و گردشگری پایدار در حوزه های طبیعی، تاریخی، فرهنگی و ورزشی بپردازید. اما عملاً نشان دادید که منافع کوتاه مدت دولتِ خویش را و احتمال رای آوردنِ مجدد همفکران خود را در انتخابات سیزدهم بر منافع درازمدت ایرانیان امروز و آینده ترجیح می دهید! متاسفم، اما بدانید که دیگر هیچ محیط زیستی واقعی در ایران، حسن روحانی را انتخاب خود نمی داند. همین و تمام.

🇮🇷: @darvishnameh

✅ سرمقاله امروز بهار را بخوانید و به اشتراک نهید:

🔴 #تحریم_سبزه و #ماهی_قرمز، رفتاری محیط زیستی محسوب نمیشود!
👇
http://bahardaily.ir/fa/Main/Page/1379/1/صفحه-اول

#ستون_سبز

🇮🇷: @darvishnameh

🔴تحریم سبزه و ماهی قرمز، محیط زیستی نیست!🔴

1⃣ این روزها دوباره موجی از تحریم خرید #ماهی_قرمز و تدارک #سبزه_سفره_هفت_سین در شبکه های اجتماعی چون سالهای پیش راه افتاده و حامیانش هم خود را محیط زیستی خطاب می کنند که البته نیت اغلب این عزیزان هم مثبت است؛ اما دست نگهدارید!

2⃣ سالانه چقدر #گندم را به هدر می‌دهیم؟ صد هزار کیلو؟ صد هزار تن؟ بیشتر یا کمتر؟
سالانه چقدر آب به هدر می‌دهیم؟ یک میلیون لیتر؟ یک میلیون متر مکعب؟ بیشتر یا کمتر؟
سالانه چقدر ماهی از دست می‌دهیم؟ صدهزار قطعه؟ یک میلیون قطعه؟ بیشتر یا کمتر؟
آیا می‌دانید در کشور سالانه 4 هزار و 600 میلیارد تومان یارانه به نان تعلق می‌گیرد که حدود 30درصد این یارانه صرف #ضایعات_آرد و #نان می‌شود؟ به دیگر سخن، ایرانیان سالانه حدود سه میلیون تن گندم را بدون مصرف به هدر می‌دهند. این در حالی است که بخش قابل توجهی از گندم، پیش از تبدیل شدن به نان، به هدر می‌رود! در این میان، اگر همه 22 میلیون خانواده ایرانی، از سبزه در هفت سین خود استفاده کنند - که نمی‌کنند - آنگاه زمینی به وسعت 1800 هکتار باید به کشت گندمِ سبزه هفت سین اختصاص یابد؛ یعنی از 4 میلیون هکتار وسعت کشتزارهای گندم، کمتر از پنج صدم درصد آن برای سبزکردن سفره‌های هفت سین ایرانیان اختصاص دارد. پرسش اصلی این است: چرا نگرانی و واکنش ما نسبت به این پنج صدم درصد بیشتر از آن 30 درصد است؟! واقعاً چرا هیچ پویشی برای ممانعت از هدررفت آن سه میلیون تن گندم در سال به چشم نمی‌خورد، اما این پنج یا شش هزار تن اینقدر تو چشم است؟! این درحالی است که سهم قابل توجهی از سبزه‌های عید را می‌توان یا تبدیل به کمپوست کرد و یا برای غذای دام اختصاص داد، درست مثل کاری که تشکل‌های مردم‌نهاد در برخی از استان‌های کشور از جمله چهارمحال و بختیاری، فارس، قزوین، آذربایجان شرقی، زنجان و ... هرساله انجام میدهند.

3⃣ در مورد آبی که برای سبزکردن سبزه‌ها مصرف می‌شود، رقم نیم میلیون مترمکعب ذکر شده است؛ در صورتی که فقط در تهران به اندازه آبِ پشت سد کرج، که معادل 400 برابر آن رقم است، به دلیل فرسودگی شبکه لوله‌کشی شهری و قلدری برخی مشترکین! بدون محاسبه و پرداخت آب بها هدر می‌رود و در کل کشور بیش از 32 میلیارد متر مکعب پساب از دسترس خارج می‌شود و نیز در اثر ضایعات بخش کشاورزی بیش از 27 میلیارد متر مکعب آب هدر می‌رود! چرا کسی نگران این رقم‌های بزرگ نیست و آن رقم‌های اندک برایش بزرگ و هدررفتش گناهی نابخشودنی به نظر می‌رسد؟!

4⃣ از آن بامزه‌تر ماجرای ماهی سرخ سفره‌های هفت‌سین است! کل ماهی‌های قرمزی که به سر سفره هفت سین ایرانیان می‌آید، چیزی کمتر از 4 درصد از مجموع ماهی‌های زینتی است که در ایران تولید یا وارد کشور می‌شود؛ #ماهی_قرمز یک گونه در معرض خطر انقراض هم نیست و به راحتی می‌توان آن را مراقبت کرده و سالها زنده نگه داشت و یا در استخرها و آبگیرهای بسته شهری رها کرد. اما کسی پرِ خاطرش نیست که فقط سدسازی منجر به نابودی 30 درصد از کل گونه‌های آب شیرین شده و سالانه میلیاردها قطعه ماهی یا در رودخانه‌های پایین دست سدها و یا در اثر آلودگی خلیج فارس و دریای خزر می‌میرند. یعنی حتی اگر فرض کنیم که همه 40 میلیون قطعه ماهی قرمز سر سفره هفت سین ایرانیان می‌میرند که نمی‌میرند، این رقم یک صدهزارم ماهی‌هایی نیست که در اثر آزمندی و نادرایتی انسانی سالانه از دست می‌دهیم! ماهی‌هایی که اغلب آنها بسیار ارزشمندتر از ماهی سرخ بوده و اندمیک کشور هم هستند.

5⃣ راست آن است که باید هشیار باشیم! طرفداران محیط زیست، نباید خود را در برابر سنت‌های ملی قرار داده و بدین‌ترتیب، حرف حساب مان هم شنیده نشود. آنها باید تاریخ این کهن بوم و بر مقدس را دقیق‌تر بخوانند تا دریابند که حضور ماهی قرمز در سفره هفت سین ایرانیان، قدمتی طولانی داشته و نشان از آرزوی پدران و مادران ما برای سالی پربرکت و پرباران است. محیط زیستی‌ها باید نشان دهند که نه مخالف توسعه واقعی هستند و نه مخالف اجرای آیین‌های ملی ایرانیان. بعد از انگِ جاسوسی، همان مانده که برچسب ضدملی را هم به ما بزنند! به عوض حذف نمادهای ملی از سفره هفت سین بیاییم بکوشیم تا #چهارشنبه_سوری، این جشن ملی ایرانیان، به #چهارشنبه_سوزی یا جنگی شهری بدل نشود و با احیای رسمی دلنواز چون #قاشق‌زنی از آلودگی صوتی وحشتناک چهارشنبه سوری‌های چند سال اخیر بکاهیم و بر مهرورزی هایش بیافزاییم.

6⃣ اگر میخواهیم محیط زیستی بودن واقعی را ترویج کنیم، بیاییم تصمیم بگیریم در سال نو، هرگز تک سرنشین نرانیم و تا میتوانیم رکاب زده یا پیاده حرکت کنیم؛ تصمیم بگیریم در هنگام خرید از کیسه پارچه ای استفاده کرده؛ لیوان شخصی داشته؛ مصرف پروتئین حیوانی را کاهش داده؛ شاد باشیم، سالم و امیدوار تا مردمِ بیشتری را چون خود محیط زیستی کنیم.

https://t.me/darvishnameh/6815

🇮🇷: @darvishnameh

🔴 مهمترین سرمقاله ای که برای #بهار نوشتم!

🔻دلیل این سکوت تلخ و سنگین چیست؟!
👇
http://bahardaily.ir/fa/Main/Page

#ستون_سبز

🇮🇷: @darvishnameh

🔴تعطیلی دانشگاه محیط زیست بعد از واگذاری پردیسان و کاستن از مناطق حفاظت شده، نشانه چیست؟!🔴

1⃣ چه کسی است که شرایط دشوار حاکم بر محیط زیست ایرانِ امروز را باور نداشته باشد؟ چه کسی است که نداند ما به جای چهل درصد، بیش از نود درصد آب قابل استحصال مان را در سال مصرف می کنیم؛ دچار ورشکستگی بومشناختی شده؛ بسیاری از رودخانه های دایمی به فصلی تبدیل شده؛ میلیونها درخت در هیرکانی، زاگرس و ارسباران نابود شده؛ سی درصد از آبزیان آبهای شیرین را از دست داده ایم؛ نیمی از نخلهای خوزستان و چهارپنجم نخلهای میناب به تاریخ پیوسته؛ سهم بزرگی از حیات وحش در کمتر از نیم قرن ناپدید شده و چندبار رکورد نشست زمین در جهان را شکسته ایم؟

2⃣ کمترین واکنش به چنین رخدادهای ناگواری چه باید باشد؟ چرا اغلب ما با مردم و دولتمردانی روبرو هستیم که همچنان شیشه خودرو خود را پایین کشیده و در سرزمینی که باید عاشقش باشند، زباله پرتاب میکنند؟ چرا هنوز می توان مردمی را و ورزشکارانی را دید که در کنار لاشه خون آلودِ یک حیوان به دوربین لبخند زده و خود را با افتخار شکارچی می نامند؟ چرا کمتر دولتمردی را ... پزشکی را ... سرداری را ... وکیلی را ... قهرمانی را ... و هنرمندی را می توان دید که برای حل بحران ترافیک و آلودگی هوا از خود شروع کرده و خودرو شخصی اش را کنار نهد ...

3⃣ باید به شکلی موثرتر، جذاب تر و گسترده تر عشق، معرفت، دانش و #سواد_محیط_زیستی ایرانیان را از کودکی تا کهنسالی افزایش داد. ما نیاز به آفرینش نسلی داریم که در پای میراث طبیعی و تاریخی و فرهنگی خود معامله نمی کند. ما نیاز به برخورداری از سازمانهایی مقتدر، با توان وتوکننده در نهادهای متولی محیط زیست و منابع طبیعی داریم. ما مسوولانی را در راس چنین نهادهایی می خواهیم که یادِ روسای بالادستی خود بدهند: اختصاص بودجه به حوزه حفظ زمین، هدررفتِ پول نیست؛ بلکه خردمندانه ترین نوع سرمایه گذاری است.

4⃣ و شگفت آور و تلخ تر از همه آنکه اینک #وزیر_جهادکشاورزی در شرح وظایف رییس جدید سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور، مواردی را می گنجاند که انگار نام سازمان به "واگذاری اراضی" تغییر کرده است! و تلخ تر آنکه اراده ای وجود دارد تا مسوولیت #تنوع_زیستی کشور از سازمان حفاظت محیط زیست به وزارت جهادکشاورزی تغییر کند؛ رخداد تلخی که در جهان بی مثال است اگر به وقوع پیوندد! از این ناگوارتر، بر راس پردیسان کسی می ایستد که نه فقط #پردیسان را واگذار می کند؛ نه فقط از #سدسازی و #طرحهای_انتقال_آب و استقرار صنایع آلاینده در شمال کشور دفاع میکند؛ نه فقط به کاهش وسعت مناطق حفاظت شده چراغ سبز نشان می دهد ... که اینک خبر می رسد در صدد تعطیلی دیرینه ترین مرکز آموزش عالی محیط زیست کشور برآمده و می خواهد #دانشکده_محیط_زیست_کرج را به سطح آموزشکده محیط بانی تنزل جایگاه داده و علاوه بر سرگردانی صدها دانشجو، به بهانه تعدیل نیروی انسانی، بخش بزرگی از اعضای هیات علمی و کارمندان این مجموعه مهم و راهبردی را برکنار کند. چگونه می توان دم از #سازمان_یادگیرنده و دانش محور زد و آنگاه نهاد متولی دانش و آموزش تخصصی را حقیر و فشرده تر کرد؟! آیا اینگونه می خواهیم با بحرانهای فزاینده پیش رو در حوزه محیط زیست و منابع طبیعی مقابله کنیم؟ آیا جز این است که سناریوی نهایی #عیسی_کلانتری، انحلال کامل سازمان حفاظت محیط زیست است؟ متاسفم که همه این رویدادهای تلخ و باورنکردنی در زمان رییس جمهوری اتفاق می افتد که بیشتر از همتایان سابقش از محیط زیست سخن گفت!
👇
https://t.me/darvishnameh/6865

🇮🇷: @darvishnameh

🔴تحریم سبزه و ماهی قرمز، محیط زیستی نیست!🔴

1⃣ این روزها دوباره موجی از تحریم خرید #ماهی_قرمز و تدارک #سبزه_سفره_هفت_سین در شبکه های اجتماعی چون سالهای پیش راه افتاده و حامیانش هم خود را محیط زیستی خطاب می کنند که البته نیت اغلب این عزیزان هم مثبت است؛ اما دست نگهدارید!

2⃣ سالانه چقدر #گندم را به هدر می‌دهیم؟ صد هزار کیلو؟ صد هزار تن؟ بیشتر یا کمتر؟
سالانه چقدر آب به هدر می‌دهیم؟ یک میلیون لیتر؟ یک میلیون متر مکعب؟ بیشتر یا کمتر؟
سالانه چقدر ماهی از دست می‌دهیم؟ صدهزار قطعه؟ یک میلیون قطعه؟ بیشتر یا کمتر؟
آیا می‌دانید در کشور سالانه 4 هزار و 600 میلیارد تومان یارانه به نان تعلق می‌گیرد که حدود 30درصد این یارانه صرف #ضایعات_آرد و #نان می‌شود؟ به دیگر سخن، ایرانیان سالانه حدود سه میلیون تن گندم را بدون مصرف به هدر می‌دهند. این در حالی است که بخش قابل توجهی از گندم، پیش از تبدیل شدن به نان، به هدر می‌رود! در این میان، اگر همه 22 میلیون خانواده ایرانی، از سبزه در هفت سین خود استفاده کنند - که نمی‌کنند - آنگاه زمینی به وسعت 1800 هکتار باید به کشت گندمِ سبزه هفت سین اختصاص یابد؛ یعنی از 4 میلیون هکتار وسعت کشتزارهای گندم، کمتر از پنج صدم درصد آن برای سبزکردن سفره‌های هفت سین ایرانیان اختصاص دارد. پرسش اصلی این است: چرا نگرانی و واکنش ما نسبت به این پنج صدم درصد بیشتر از آن 30 درصد است؟! واقعاً چرا هیچ پویشی برای ممانعت از هدررفت آن سه میلیون تن گندم در سال به چشم نمی‌خورد، اما این پنج یا شش هزار تن اینقدر تو چشم است؟! این درحالی است که سهم قابل توجهی از سبزه‌های عید را می‌توان یا تبدیل به کمپوست کرد و یا برای غذای دام اختصاص داد، درست مثل کاری که تشکل‌های مردم‌نهاد در برخی از استان‌های کشور از جمله چهارمحال و بختیاری، فارس، قزوین، آذربایجان شرقی، زنجان و ... هرساله انجام میدهند.

3⃣ در مورد آبی که برای سبزکردن سبزه‌ها مصرف می‌شود، رقم نیم میلیون مترمکعب ذکر شده است؛ در صورتی که فقط در تهران به اندازه آبِ پشت سد کرج، که معادل 400 برابر آن رقم است، به دلیل فرسودگی شبکه لوله‌کشی شهری و قلدری برخی مشترکین! بدون محاسبه و پرداخت آب بها هدر می‌رود و در کل کشور بیش از 32 میلیارد متر مکعب پساب از دسترس خارج می‌شود و نیز در اثر ضایعات بخش کشاورزی بیش از 27 میلیارد متر مکعب آب هدر می‌رود! چرا کسی نگران این رقم‌های بزرگ نیست و آن رقم‌های اندک برایش بزرگ و هدررفتش گناهی نابخشودنی به نظر می‌رسد؟!

4⃣ از آن بامزه‌تر ماجرای ماهی سرخ سفره‌های هفت‌سین است! کل ماهی‌های قرمزی که به سر سفره هفت سین ایرانیان می‌آید، چیزی کمتر از 4 درصد از مجموع ماهی‌های زینتی است که در ایران تولید یا وارد کشور می‌شود؛ #ماهی_قرمز یک گونه در معرض خطر انقراض هم نیست و به راحتی می‌توان آن را مراقبت کرده و سالها زنده نگه داشت و یا در استخرها و آبگیرهای بسته شهری رها کرد. اما کسی پرِ خاطرش نیست که فقط سدسازی منجر به نابودی 30 درصد از کل گونه‌های آب شیرین شده و سالانه میلیاردها قطعه ماهی یا در رودخانه‌های پایین دست سدها و یا در اثر آلودگی خلیج فارس و دریای خزر می‌میرند. یعنی حتی اگر فرض کنیم که همه 40 میلیون قطعه ماهی قرمز سر سفره هفت سین ایرانیان می‌میرند که نمی‌میرند، این رقم یک صدهزارم ماهی‌هایی نیست که در اثر آزمندی و نادرایتی انسانی سالانه از دست می‌دهیم! ماهی‌هایی که اغلب آنها بسیار ارزشمندتر از ماهی سرخ بوده و اندمیک کشور هم هستند.

5⃣ راست آن است که باید هشیار باشیم! طرفداران محیط زیست، نباید خود را در برابر سنت‌های ملی قرار داده و بدین‌ترتیب، حرف حساب مان هم شنیده نشود. آنها باید تاریخ این کهن بوم و بر مقدس را دقیق‌تر بخوانند تا دریابند که حضور ماهی قرمز در سفره هفت سین ایرانیان، قدمتی طولانی داشته و نشان از آرزوی پدران و مادران ما برای سالی پربرکت و پرباران است. محیط زیستی‌ها باید نشان دهند که نه مخالف توسعه واقعی هستند و نه مخالف اجرای آیین‌های ملی ایرانیان. بعد از انگِ جاسوسی، همان مانده که برچسب ضدملی را هم به ما بزنند! به عوض حذف نمادهای ملی از سفره هفت سین بیاییم بکوشیم تا #چهارشنبه_سوری، این جشن ملی ایرانیان، به #چهارشنبه_سوزی یا جنگی شهری بدل نشود و با احیای رسمی دلنواز چون #قاشق‌زنی از آلودگی صوتی وحشتناک چهارشنبه سوری‌های چند سال اخیر بکاهیم و بر مهرورزی هایش بیافزاییم.

6⃣ اگر میخواهیم محیط زیستی بودن واقعی را ترویج کنیم، بیاییم تصمیم بگیریم در سال نو، هرگز تک سرنشین نرانیم و تا میتوانیم رکاب زده یا پیاده حرکت کنیم؛ تصمیم بگیریم در هنگام خرید از کیسه پارچه ای استفاده کرده؛ لیوان شخصی داشته؛ مصرف پروتئین حیوانی را کاهش داده؛ شاد باشیم، سالم و امیدوار تا مردمِ بیشتری را چون خود محیط زیستی کنیم.

https://t.me/darvishnameh/6815

🔻یک گزارش تکان‌دهنده که همه‌ی دنیا به جز ایران را لرزاند!🔻

#محمد_درویش
#ستون_سبز، صفحه آخر #روزنامه_شرق

🇮🇷: @darvishnameh

✍ پلاستیک آخرین چیزی بود که می‌توانست به ذهنِ یک پژوهشگر زمین‌شناس به نام #جورج_ودربی، در هنگام ارزیابی نمونه‌های آب باران برداشته شده از کوه‌های راکی، خطور کند! او می‌گوید: «من انتظار داشتم که عمدتاً با خاک و املاح معدنی در این نمونه‌ها روبرو شوم.» به‌جای آن او الیاف‌هایی میکروسکوپی از جنس پلاستیک را یافت. این کشف که به‌تازگی در یک بررسی پژوهشی تحت عنوان «پلاستیک می‌بارد» منتشر شده، پرسش‌های جدیدی درباره مقدار پسماند پلاستیکی را که عملا به هوا، آب و خاک در همه نقاط کره خاکی نفوذ پیدا می‌کند، بوجود آورده است. ودربی می‌گوید: «من تصور می‌کنم که مهمترین نتیجه‌‌ای که می‌توانیم با مردم آمریکا به اشتراک بگذاریم آن است که مقدار پلاستیک موجود در محیط بیشتر از مقداری است که با چشم دیده شود. پلاستیک در باران و در برف وجود دارد و به بخشی از محیط‌زیست ما تبدیل شده است.» نمونه‌های آب باران جمع‌آوری شده از سراسر کلرادو که زیر میکروسکوپ قرار گرفته‌اند، همگی شامل رنگین‌کمانی از الیاف‌های پلاستیکی و همچنین مهره‌ها و قطعاتی از این جنس هستند. این کشف ودربی را که در واقع به‌دنبال بررسی آلودگی نیتروژن بوده، شوکه کرده است. او اضافه می‌کند: «این نتایج کاملا غیرمترقبه بوده‌اند»، اگر چه با دیگر بررسی‌های اخیر که #میکروپلاستیک‌ها را در کوه‌های پیرنه یافته‌اند و گمان می‌برند که ذرات پلاستیک می‌توانند به همراه باد صدها، اگر نه که هزاران کیلومتر سفر کنند، همخوان است. بررسی‌های پژوهشی دیگری با میکروپلاستیک‌ها در عمیق‌ترین نقاط اقیانوس‌ها، در دریاچه‌های بریتانیا و رودخانه‌ها و آبهای زیرزمینی ایالات متحده روبرو شده‌اند.
به گفته شری میسون، یک پژوهشگر میکروپلاستیک، بیش از ۹۰% از پسماندهای پلاستیکی بازیافت نمی‌شوند و به مرور به قطعات کوچک‌تر و کوچک‌تر تبدیل می‌شوند. الیاف‌های پلاستیکی در پوشاک ما نیز با هر بار شستشو از آنها جدا می‌شوند؛ همچنین ذرات پلاستیک از جمله از محصولات جانبی در طیفی از پروسه‌های صنعتی به‌شمار می‌روند. ردیابی این ذرات کوچک به منبع اصلی آنها غیرممکن است، اما تقریبا هر چیزی که از پلاستیک ساخته شده می‌تواند ذراتی از آن‌ را به جو زمین منتقل کند. این ذرات به قطرات آب باران می‌پیوندند و پس از آن به منابع آب‌زیرزمینی یا رودخانه‌ها، دریاچه‌ها و اقیانوس‌ها ملحق می‌شوند.» اگرچه پژوهشگران بیش از یک‌دهه به بررسی آلودگی پلاستیکی اقیانوس‌ها پرداخته‌اند، اما تنها یک‌درصد از آن را شناسایی کرده‌اند.
یک نکته ناشناخته دیگر آن است که آیا از لحاظ تئوری این امکان وجود دارد تا همه پلاستیک‌ها در طبیعت را از آن بیرون ریخت و برای اینکار به چه مدت زمان نیاز است. او اضافه می‌کند: «حتی اگر ما با یک عصای جادویی استفاده از پلاستیک را پایان دهیم، این کاملا نامعلوم است که برای چه مدت پلاستیک به چرخش در سیستم رودخانه‌های ما ادامه خواهد داد. انسان‌ها و جانوران میکروپلاستیک‌ها را از طریق آب و خوراک مصرف می‌کنند؛ احتمالا ما ذرات ریز پلاستیکی در هوا را نیز استنشاق می‌کنیم، اگر چه پژوهشگران هنوز تأثیرات آن بر سلامتی را درک نکرده‌اند. میکروپلاستیک‌ها همچنین می‌توانند فلزات سنگین مانند جیوه و دیگر مواد شیمیائی خطرناک و نیز باکتری‌های سمی را جذب کنند و به آنها بچسبند. کراوزه می‌گوید که «ذرات پلاستیک از مبلمان و فرش‌ها می‌توانند شامل موادشیمیایی باشند که احتراق را کُند می‌کنند که برای انسان سمی به‌شمار می‌آیند.»
به گفته شری میسون «از آنجا که ما پس از تولد با صدها مواد شیمیایی مصنوعی روبرو هستیم، این دشوار است که بتوانیم تخمین بزنیم تا چه حد طول عمر بیشتری می‌داشتیم، اگر که اینطور نمی‌بود. ما احتمالا هیچگاه ارتباط بین پلاستیک و سلامتی را درک نخواهیم کرد. اما آن اندازه هم آگاهی داریم تا بگوییم که تنفس پلاستیک چیز خوبی نیست و بایست به این فکر بیفتیم که وابستگی خود را به پلاستیک در حد گسترده‌ای کاهش دهیم.»

🔸️خواننده عزیز روزنامه شرق!
وقتی در ایالات متحده آمریکا و دیگر کشورهای پیشرفته در اروپا، استرالیا و آسیای جنوب شرقی، نشانزدهای نامیمونِ پلاستیک به همه‌ی ابعاد زندگی و سلامت شهروندان نفوذ کرده؛ می‌توان تصور کرد که تا چه‌اندازه این وضعیت در ایران بغرنج‌تر است؛ چرا که میزان مصرف پلاستیک در ایران بین دو تا ۳.۵برابرِ سرانه مصرف پلاستیک در جهان است! آیا کسی می‌داند که این ذرات ریز چگونه و در چه سطحی بر ابعاد #سرطان‌ها افزوده‌اند؟ به گمانم مطالبه‌ی همه شهروندان از دولت باید ممنوع اعلام‌کردن پلاستیک در کل کشور باشد. و بیاییم از همین #محرم شروع کنیم.

#نه_به_پلاستیک
#میکروپلاستیک_کوچکترین_جنگ‌افزار_جهان

https://t.me/darvishnameh

🇮🇷: @darvishnameh

🔴تحریم سبزه و ماهی قرمز، محیط زیستی نیست!🔴

1⃣ این روزها دوباره موجی از تحریم خرید #ماهی_قرمز و تدارک #سبزه_سفره_هفت_سین در شبکه های اجتماعی چون سالهای پیش راه افتاده و حامیانش هم خود را محیط زیستی خطاب می کنند که البته نیت اغلب این عزیزان هم مثبت است؛ اما دست نگهدارید!

2⃣ سالانه چقدر #گندم را به هدر می‌دهیم؟ صد هزار کیلو؟ صد هزار تن؟ بیشتر یا کمتر؟
سالانه چقدر آب به هدر می‌دهیم؟ یک میلیون لیتر؟ یک میلیون متر مکعب؟ بیشتر یا کمتر؟
سالانه چقدر ماهی از دست می‌دهیم؟ صدهزار قطعه؟ یک میلیون قطعه؟ بیشتر یا کمتر؟
آیا می‌دانید در کشور سالانه 4 هزار و 600 میلیارد تومان یارانه به نان تعلق می‌گیرد که حدود 30درصد این یارانه صرف #ضایعات_آرد و #نان می‌شود؟ به دیگر سخن، ایرانیان سالانه حدود سه میلیون تن گندم را بدون مصرف به هدر می‌دهند. این در حالی است که بخش قابل توجهی از گندم، پیش از تبدیل شدن به نان، به هدر می‌رود! در این میان، اگر همه 22 میلیون خانواده ایرانی، از سبزه در هفت سین خود استفاده کنند - که نمی‌کنند - آنگاه زمینی به وسعت 1800 هکتار باید به کشت گندمِ سبزه هفت سین اختصاص یابد؛ یعنی از 4 میلیون هکتار وسعت کشتزارهای گندم، کمتر از پنج صدم درصد آن برای سبزکردن سفره‌های هفت سین ایرانیان اختصاص دارد. پرسش اصلی این است: چرا نگرانی و واکنش ما نسبت به این پنج صدم درصد بیشتر از آن 30 درصد است؟! واقعاً چرا هیچ پویشی برای ممانعت از هدررفت آن سه میلیون تن گندم در سال به چشم نمی‌خورد، اما این پنج یا شش هزار تن اینقدر تو چشم است؟! این درحالی است که سهم قابل توجهی از سبزه‌های عید را می‌توان یا تبدیل به کمپوست کرد و یا برای غذای دام اختصاص داد، درست مثل کاری که تشکل‌های مردم‌نهاد در برخی از استان‌های کشور از جمله چهارمحال و بختیاری، فارس، قزوین، آذربایجان شرقی، زنجان و ... هرساله انجام میدهند.

3⃣ در مورد آبی که برای سبزکردن سبزه‌ها مصرف می‌شود، رقم نیم میلیون مترمکعب ذکر شده است؛ در صورتی که فقط در تهران به اندازه آبِ پشت سد کرج، که معادل 400 برابر آن رقم است، به دلیل فرسودگی شبکه لوله‌کشی شهری و قلدری برخی مشترکین! بدون محاسبه و پرداخت آب بها هدر می‌رود و در کل کشور بیش از 32 میلیارد متر مکعب پساب از دسترس خارج می‌شود و نیز در اثر ضایعات بخش کشاورزی بیش از 27 میلیارد متر مکعب آب هدر می‌رود! چرا کسی نگران این رقم‌های بزرگ نیست و آن رقم‌های اندک برایش بزرگ و هدررفتش گناهی نابخشودنی به نظر می‌رسد؟!

4⃣ از آن بامزه‌تر ماجرای ماهی سرخ سفره‌های هفت‌سین است! کل ماهی‌های قرمزی که به سر سفره هفت سین ایرانیان می‌آید، چیزی کمتر از 4 درصد از مجموع ماهی‌های زینتی است که در ایران تولید یا وارد کشور می‌شود؛ #ماهی_قرمز یک گونه در معرض خطر انقراض هم نیست و به راحتی می‌توان آن را مراقبت کرده و سالها زنده نگه داشت و یا در استخرها و آبگیرهای بسته شهری رها کرد. اما کسی پرِ خاطرش نیست که فقط سدسازی منجر به نابودی 30 درصد از کل گونه‌های آب شیرین شده و سالانه میلیاردها قطعه ماهی یا در رودخانه‌های پایین دست سدها و یا در اثر آلودگی خلیج فارس و دریای خزر می‌میرند. یعنی حتی اگر فرض کنیم که همه 40 میلیون قطعه ماهی قرمز سر سفره هفت سین ایرانیان می‌میرند که نمی‌میرند، این رقم یک صدهزارم ماهی‌هایی نیست که در اثر آزمندی و نادرایتی انسانی سالانه از دست می‌دهیم! ماهی‌هایی که اغلب آنها بسیار ارزشمندتر از ماهی سرخ بوده و اندمیک کشور هم هستند.

5⃣ راست آن است که باید هشیار باشیم! طرفداران محیط زیست، نباید خود را در برابر سنت‌های ملی قرار داده و بدین‌ترتیب، حرف حساب مان هم شنیده نشود. آنها باید تاریخ این کهن بوم و بر مقدس را دقیق‌تر بخوانند تا دریابند که حضور ماهی قرمز در سفره هفت سین ایرانیان، قدمتی طولانی داشته و نشان از آرزوی پدران و مادران ما برای سالی پربرکت و پرباران است. محیط زیستی‌ها باید نشان دهند که نه مخالف توسعه واقعی هستند و نه مخالف اجرای آیین‌های ملی ایرانیان. بعد از انگِ جاسوسی، همان مانده که برچسب ضدملی را هم به ما بزنند! به عوض حذف نمادهای ملی از سفره هفت سین بیاییم بکوشیم تا #چهارشنبه_سوری، این جشن ملی ایرانیان، به #چهارشنبه_سوزی یا جنگی شهری بدل نشود و با احیای رسمی دلنواز چون #قاشق‌زنی از آلودگی صوتی وحشتناک چهارشنبه سوری‌های چند سال اخیر بکاهیم و بر مهرورزی هایش بیافزاییم.

6⃣ اگر میخواهیم محیط زیستی بودن واقعی را ترویج کنیم، بیاییم تصمیم بگیریم در سال نو، هرگز تک سرنشین نرانیم و تا میتوانیم رکاب زده یا پیاده حرکت کنیم؛ تصمیم بگیریم در هنگام خرید از کیسه پارچه ای استفاده کرده؛ لیوان شخصی داشته؛ مصرف پروتئین حیوانی را کاهش داده؛ شاد باشیم، سالم و امیدوار تا مردمِ بیشتری را چون خود محیط زیستی کنیم.

https://t.me/darvishnameh/6815

🇮🇷: @darvishnameh

🔴تحریم سبزه و ماهی قرمز، محیط زیستی نیست!🔴

1⃣ این روزها دوباره موجی از تحریم خرید #ماهی_قرمز و تدارک #سبزه_سفره_هفت_سین در شبکه های اجتماعی چون سالهای پیش راه افتاده و حامیانش هم خود را محیط زیستی خطاب می کنند که البته نیت اغلب این عزیزان هم مثبت است؛ اما دست نگهدارید!

2⃣ سالانه چقدر #گندم را به هدر می‌دهیم؟ صد هزار کیلو؟ صد هزار تن؟ بیشتر یا کمتر؟
سالانه چقدر آب به هدر می‌دهیم؟ یک میلیون لیتر؟ یک میلیون متر مکعب؟ بیشتر یا کمتر؟
سالانه چقدر ماهی از دست می‌دهیم؟ صدهزار قطعه؟ یک میلیون قطعه؟ بیشتر یا کمتر؟
آیا می‌دانید در کشور سالانه 4 هزار و 600 میلیارد تومان یارانه به نان تعلق می‌گیرد که حدود 30درصد این یارانه صرف #ضایعات_آرد و #نان می‌شود؟ به دیگر سخن، ایرانیان سالانه حدود سه میلیون تن گندم را بدون مصرف به هدر می‌دهند. این در حالی است که بخش قابل توجهی از گندم، پیش از تبدیل شدن به نان، به هدر می‌رود! در این میان، اگر همه 22 میلیون خانواده ایرانی، از سبزه در هفت سین خود استفاده کنند - که نمی‌کنند - آنگاه زمینی به وسعت 1800 هکتار باید به کشت گندمِ سبزه هفت سین اختصاص یابد؛ یعنی از 4 میلیون هکتار وسعت کشتزارهای گندم، کمتر از پنج صدم درصد آن برای سبزکردن سفره‌های هفت سین ایرانیان اختصاص دارد. پرسش اصلی این است: چرا نگرانی و واکنش ما نسبت به این پنج صدم درصد بیشتر از آن 30 درصد است؟! واقعاً چرا هیچ پویشی برای ممانعت از هدررفت آن سه میلیون تن گندم در سال به چشم نمی‌خورد، اما این پنج یا شش هزار تن اینقدر تو چشم است؟! این درحالی است که سهم قابل توجهی از سبزه‌های عید را می‌توان یا تبدیل به کمپوست کرد و یا برای غذای دام اختصاص داد، درست مثل کاری که تشکل‌های مردم‌نهاد در برخی از استان‌های کشور از جمله چهارمحال و بختیاری، فارس، قزوین، آذربایجان شرقی، زنجان و ... هرساله انجام میدهند.

3⃣ در مورد آبی که برای سبزکردن سبزه‌ها مصرف می‌شود، رقم نیم میلیون مترمکعب ذکر شده است؛ در صورتی که فقط در تهران به اندازه آبِ پشت سد کرج، که معادل 400 برابر آن رقم است، به دلیل فرسودگی شبکه لوله‌کشی شهری و قلدری برخی مشترکین! بدون محاسبه و پرداخت آب بها هدر می‌رود و در کل کشور بیش از 32 میلیارد متر مکعب پساب از دسترس خارج می‌شود و نیز در اثر ضایعات بخش کشاورزی بیش از 27 میلیارد متر مکعب آب هدر می‌رود! چرا کسی نگران این رقم‌های بزرگ نیست و آن رقم‌های اندک برایش بزرگ و هدررفتش گناهی نابخشودنی به نظر می‌رسد؟!

4⃣ از آن بامزه‌تر ماجرای ماهی سرخ سفره‌های هفت‌سین است! کل ماهی‌های قرمزی که به سر سفره هفت سین ایرانیان می‌آید، چیزی کمتر از 4 درصد از مجموع ماهی‌های زینتی است که در ایران تولید یا وارد کشور می‌شود؛ #ماهی_قرمز یک گونه در معرض خطر انقراض هم نیست و به راحتی می‌توان آن را مراقبت کرده و سالها زنده نگه داشت و یا در استخرها و آبگیرهای بسته شهری رها کرد. اما کسی پرِ خاطرش نیست که فقط سدسازی منجر به نابودی 30 درصد از کل گونه‌های آب شیرین شده و سالانه میلیاردها قطعه ماهی یا در رودخانه‌های پایین دست سدها و یا در اثر آلودگی خلیج فارس و دریای خزر می‌میرند. یعنی حتی اگر فرض کنیم که همه 40 میلیون قطعه ماهی قرمز سر سفره هفت سین ایرانیان می‌میرند که نمی‌میرند، این رقم یک صدهزارم ماهی‌هایی نیست که در اثر آزمندی و نادرایتی انسانی سالانه از دست می‌دهیم! ماهی‌هایی که اغلب آنها بسیار ارزشمندتر از ماهی سرخ بوده و اندمیک کشور هم هستند.

5⃣ راست آن است که باید هشیار باشیم! طرفداران محیط زیست، نباید خود را در برابر سنت‌های ملی قرار داده و بدین‌ترتیب، حرف حساب مان هم شنیده نشود. آنها باید تاریخ این کهن بوم و بر مقدس را دقیق‌تر بخوانند تا دریابند که حضور ماهی قرمز در سفره هفت سین ایرانیان، قدمتی طولانی داشته و نشان از آرزوی پدران و مادران ما برای سالی پربرکت و پرباران است. محیط زیستی‌ها باید نشان دهند که نه مخالف توسعه واقعی هستند و نه مخالف اجرای آیین‌های ملی ایرانیان. بعد از انگِ جاسوسی، همان مانده که برچسب ضدملی را هم به ما بزنند! به عوض حذف نمادهای ملی از سفره هفت سین بیاییم بکوشیم تا #چهارشنبه_سوری، این جشن ملی ایرانیان، به #چهارشنبه_سوزی یا جنگی شهری بدل نشود و با احیای رسمی دلنواز چون #قاشق‌زنی از آلودگی صوتی وحشتناک چهارشنبه سوری‌های چند سال اخیر بکاهیم و بر مهرورزی هایش بیافزاییم.

6⃣ اگر میخواهیم محیط زیستی بودن واقعی را ترویج کنیم، بیاییم تصمیم بگیریم در سال نو، هرگز تک سرنشین نرانیم و تا میتوانیم رکاب زده یا پیاده حرکت کنیم؛ تصمیم بگیریم در هنگام خرید از کیسه پارچه ای استفاده کرده؛ لیوان شخصی داشته؛ مصرف پروتئین حیوانی را کاهش داده؛ شاد باشیم، سالم و امیدوار تا مردمِ بیشتری را چون خود محیط زیستی کنیم.

https://t.me/darvishnameh/6815