🔴#افسانه_پنجم: "با استفاده از #بذرهاي_تراريخته كشاورزان مي توانند هزينه هاي درون داد(inpt -costs) خود را كاهش دهند" - قسمت دوم:
⚡️#كنسرن_باير :" با بكارگيري #پنبه_تراريخته مقاوم مقدار مصرف آفتكشها كمتر شده كه به معناي هزينه كمتر براي كشاورزان است."
✅واقعیت:
استفاده از بذرهاي آفتكش در آغاز موجب كاهش هزينه براي كشاورزان است، اما بدليل مقاومتر شدن آفتها به مرور و همچنين ايجاد آفتهاي ثانوي مخارج براي كشاورزان در دراز مدت سنگينتر مي شود؛ كما اينكه مي بايست به اين مخارج نيز قيمت گران(تر) بذرهاي تراريخته را اضافه كرد.
آيا كشاورزان مي توانند، آن زمان كه عاقبت قيمت بالاي بذر را پرداخت كرده اند، هزينه هاي خود را با مخارج كمتر توليد جبران كنند؟ در اصل بذرهاي مقاوم در برابر علفكشها در آغاز هزينه ها را كمتر مي كنند، اما در درازمدت موجب بوجود آوردن آفتهاي مقاومتري مي شوند كه نياز به آفتكشهاي بيشتر و قويتري دارند.( در #افسانه_چهارم به آن پرداخته شد). در سال ٢٠٠٤، چندين سال پس از ورود بذر پنبه تراريخته به بازار، كشاورزان چيني براي هر هكتار از زمين كشت پنبه، ١٠١ دلار هزينه آفتكش پرداخت كردند؛ تقريبا به همان اندازه كه كشاورزان پنبه در هند براي كشت سنتي خود پرداخت كردند. اما آنها سه برابر بيشتر از سال ١٩٩٩ ناچار به مصرف آفتكش بودند كه گوياي از دست رفتن آنچه است كه كشاورزان در آغاز از راه صرفه جويي ذخيره كرده بودند. اما حتي اگر هزينه كار هم كمتر شود، در آخر احتمالا آنجا صرفه جويي مي شود كه جايش نيست. مدل كشاورزي صنعتي و استفاده از بذرهاي تراريخته دانش و آگاهي را از "بالا" به بذر انتقال مي دهد، اما به دانش و آگاهي كشاورزان در اين زمينه كمتر اعتنا مي كند. صرفه جويي در هزينه اينجا به معناي از دست رفتن دانستني هاي كساني است كه با سيستم هاي كشاورزي بومي آشنايي دارند- دانستني هايي كه براي حفظ محيط زيست و توليد محصولات كشاورزي در دراز مدت بسيار حائز اهميت مي باشند، بويژه آنجا كه از بذرهاي مصرف شده بازده مورد نظر بدست نمي آيد.
@darvishnameh
ادامه دارد ...
👇👇👇
⚡️#كنسرن_باير :" با بكارگيري #پنبه_تراريخته مقاوم مقدار مصرف آفتكشها كمتر شده كه به معناي هزينه كمتر براي كشاورزان است."
✅واقعیت:
استفاده از بذرهاي آفتكش در آغاز موجب كاهش هزينه براي كشاورزان است، اما بدليل مقاومتر شدن آفتها به مرور و همچنين ايجاد آفتهاي ثانوي مخارج براي كشاورزان در دراز مدت سنگينتر مي شود؛ كما اينكه مي بايست به اين مخارج نيز قيمت گران(تر) بذرهاي تراريخته را اضافه كرد.
آيا كشاورزان مي توانند، آن زمان كه عاقبت قيمت بالاي بذر را پرداخت كرده اند، هزينه هاي خود را با مخارج كمتر توليد جبران كنند؟ در اصل بذرهاي مقاوم در برابر علفكشها در آغاز هزينه ها را كمتر مي كنند، اما در درازمدت موجب بوجود آوردن آفتهاي مقاومتري مي شوند كه نياز به آفتكشهاي بيشتر و قويتري دارند.( در #افسانه_چهارم به آن پرداخته شد). در سال ٢٠٠٤، چندين سال پس از ورود بذر پنبه تراريخته به بازار، كشاورزان چيني براي هر هكتار از زمين كشت پنبه، ١٠١ دلار هزينه آفتكش پرداخت كردند؛ تقريبا به همان اندازه كه كشاورزان پنبه در هند براي كشت سنتي خود پرداخت كردند. اما آنها سه برابر بيشتر از سال ١٩٩٩ ناچار به مصرف آفتكش بودند كه گوياي از دست رفتن آنچه است كه كشاورزان در آغاز از راه صرفه جويي ذخيره كرده بودند. اما حتي اگر هزينه كار هم كمتر شود، در آخر احتمالا آنجا صرفه جويي مي شود كه جايش نيست. مدل كشاورزي صنعتي و استفاده از بذرهاي تراريخته دانش و آگاهي را از "بالا" به بذر انتقال مي دهد، اما به دانش و آگاهي كشاورزان در اين زمينه كمتر اعتنا مي كند. صرفه جويي در هزينه اينجا به معناي از دست رفتن دانستني هاي كساني است كه با سيستم هاي كشاورزي بومي آشنايي دارند- دانستني هايي كه براي حفظ محيط زيست و توليد محصولات كشاورزي در دراز مدت بسيار حائز اهميت مي باشند، بويژه آنجا كه از بذرهاي مصرف شده بازده مورد نظر بدست نمي آيد.
@darvishnameh
ادامه دارد ...
👇👇👇