@darvishnameh
چرا #افسانه_پنجم با واقعیت فاصله فراوان دارد و بذرهای #تراریخته برای کشاورزان صرفه اقتصادی ندارد؟!
منتظر باشید ...
👇👇👇
چرا #افسانه_پنجم با واقعیت فاصله فراوان دارد و بذرهای #تراریخته برای کشاورزان صرفه اقتصادی ندارد؟!
منتظر باشید ...
👇👇👇
🔴#افسانه پنجم: "#بذرهاي_تراريخته براي كشاورزان مقرون به صرفه هستند!" بخش نخست:
⚡️مونسانتو:" امروزه بازار بذرهاي تراريخته از نظر گزينه ها و قيمتها براي كشاورزان رقابتي است."
✅واقعيت:
قيمتهاي بذرهاي تراريخته از زمان پيدايش آنها از بيست سال پيش تاكنون در بازار به شدت بالا رفته اند و بسيار گرانتر از قيمت بذرهاي معمولي هستند. بذرهاي تراريخته از حق ثبت اختراع برخوردارند، از اين رو چنين بذرهايي نمي توانند ذخيره و از نو كاشته شوند. به همين دليل هزينه آنها براي كشاورزان به طور مداوم در حال افزایش است.
بذري كه از طريق روشهاي پرورشي جديد بدست مي آيد، به احتمال فراوان گرانتر است. "هزينه تكنولوژي" كه به قيمت بذر افزوده مي شود، براي بذر تراريخته به مراتب بيشتر از بذر غيرتراريخته است. به عنوان مثال، از زماني كه سوياي تراريخته در سال ٢٠٠٠ بازار بذر در امريكا را تصرف كرد، قيمت آن ٢٣٠٪ بالا رفته است؛ در مقايسه با بيست و پنج سال پيشتري كه قيمت اين بذر در مجموع تنها ٦٣٪ افزايش پيدا كرده بود. قيمت بذر ذرت نيز چنين تكاملي را تجربه كرده است. در سال ٢٠١٢ قيمت واحد بذر ذرت تراريخته بطور متوسط ٢٦٣ دلار و قيمت ذرت معمولي ١٦٧ دلار بود. يك بذر با دو و يا چند ژن دستكاري شده به مراتب گرانتر است. نكته بسيار مهم آن است كه اين هزينه سنگين هر سال براي كشاورزان تكرار مي شود! كنسرنهاي شيميايي-كشاورزي به كشاورزان اجازه نمي دهند كه بذر را براي فصل آينده كشت ذخيره كنند، چرا كه آنرا خدشه دار كردن حق ثبت اختراع مي دانند. علاوه بر آن كشاورزاني كه بذرهاي توليد كننده آفتكش مي كارند با هزينه هاي بيشتري روبرو هستند (همانطور كه در افسانه چهارم از چنين بذرهايي و ايجاد آفتهاي مقاومتر و مصرف هر چه بيشتر آفت كشها ذكر شد). چنين مخارجي كه كشاورزان مي پردازند، دستكاري ژنتيكي را تبديل به يك تكنولوژي كرده كه تنها براي آنها كه از منابع مالي كافي برخوردار هستند، امكان دريافت و يا آمادگي پذيرش وام را دارند، قابل صرفه است.
@darvishnameh
ادامه دارد ...
👇👇👇
⚡️مونسانتو:" امروزه بازار بذرهاي تراريخته از نظر گزينه ها و قيمتها براي كشاورزان رقابتي است."
✅واقعيت:
قيمتهاي بذرهاي تراريخته از زمان پيدايش آنها از بيست سال پيش تاكنون در بازار به شدت بالا رفته اند و بسيار گرانتر از قيمت بذرهاي معمولي هستند. بذرهاي تراريخته از حق ثبت اختراع برخوردارند، از اين رو چنين بذرهايي نمي توانند ذخيره و از نو كاشته شوند. به همين دليل هزينه آنها براي كشاورزان به طور مداوم در حال افزایش است.
بذري كه از طريق روشهاي پرورشي جديد بدست مي آيد، به احتمال فراوان گرانتر است. "هزينه تكنولوژي" كه به قيمت بذر افزوده مي شود، براي بذر تراريخته به مراتب بيشتر از بذر غيرتراريخته است. به عنوان مثال، از زماني كه سوياي تراريخته در سال ٢٠٠٠ بازار بذر در امريكا را تصرف كرد، قيمت آن ٢٣٠٪ بالا رفته است؛ در مقايسه با بيست و پنج سال پيشتري كه قيمت اين بذر در مجموع تنها ٦٣٪ افزايش پيدا كرده بود. قيمت بذر ذرت نيز چنين تكاملي را تجربه كرده است. در سال ٢٠١٢ قيمت واحد بذر ذرت تراريخته بطور متوسط ٢٦٣ دلار و قيمت ذرت معمولي ١٦٧ دلار بود. يك بذر با دو و يا چند ژن دستكاري شده به مراتب گرانتر است. نكته بسيار مهم آن است كه اين هزينه سنگين هر سال براي كشاورزان تكرار مي شود! كنسرنهاي شيميايي-كشاورزي به كشاورزان اجازه نمي دهند كه بذر را براي فصل آينده كشت ذخيره كنند، چرا كه آنرا خدشه دار كردن حق ثبت اختراع مي دانند. علاوه بر آن كشاورزاني كه بذرهاي توليد كننده آفتكش مي كارند با هزينه هاي بيشتري روبرو هستند (همانطور كه در افسانه چهارم از چنين بذرهايي و ايجاد آفتهاي مقاومتر و مصرف هر چه بيشتر آفت كشها ذكر شد). چنين مخارجي كه كشاورزان مي پردازند، دستكاري ژنتيكي را تبديل به يك تكنولوژي كرده كه تنها براي آنها كه از منابع مالي كافي برخوردار هستند، امكان دريافت و يا آمادگي پذيرش وام را دارند، قابل صرفه است.
@darvishnameh
ادامه دارد ...
👇👇👇
🔴#افسانه_پنجم: "با استفاده از #بذرهاي_تراريخته كشاورزان مي توانند هزينه هاي درون داد(inpt -costs) خود را كاهش دهند" - قسمت دوم:
⚡️#كنسرن_باير :" با بكارگيري #پنبه_تراريخته مقاوم مقدار مصرف آفتكشها كمتر شده كه به معناي هزينه كمتر براي كشاورزان است."
✅واقعیت:
استفاده از بذرهاي آفتكش در آغاز موجب كاهش هزينه براي كشاورزان است، اما بدليل مقاومتر شدن آفتها به مرور و همچنين ايجاد آفتهاي ثانوي مخارج براي كشاورزان در دراز مدت سنگينتر مي شود؛ كما اينكه مي بايست به اين مخارج نيز قيمت گران(تر) بذرهاي تراريخته را اضافه كرد.
آيا كشاورزان مي توانند، آن زمان كه عاقبت قيمت بالاي بذر را پرداخت كرده اند، هزينه هاي خود را با مخارج كمتر توليد جبران كنند؟ در اصل بذرهاي مقاوم در برابر علفكشها در آغاز هزينه ها را كمتر مي كنند، اما در درازمدت موجب بوجود آوردن آفتهاي مقاومتري مي شوند كه نياز به آفتكشهاي بيشتر و قويتري دارند.( در #افسانه_چهارم به آن پرداخته شد). در سال ٢٠٠٤، چندين سال پس از ورود بذر پنبه تراريخته به بازار، كشاورزان چيني براي هر هكتار از زمين كشت پنبه، ١٠١ دلار هزينه آفتكش پرداخت كردند؛ تقريبا به همان اندازه كه كشاورزان پنبه در هند براي كشت سنتي خود پرداخت كردند. اما آنها سه برابر بيشتر از سال ١٩٩٩ ناچار به مصرف آفتكش بودند كه گوياي از دست رفتن آنچه است كه كشاورزان در آغاز از راه صرفه جويي ذخيره كرده بودند. اما حتي اگر هزينه كار هم كمتر شود، در آخر احتمالا آنجا صرفه جويي مي شود كه جايش نيست. مدل كشاورزي صنعتي و استفاده از بذرهاي تراريخته دانش و آگاهي را از "بالا" به بذر انتقال مي دهد، اما به دانش و آگاهي كشاورزان در اين زمينه كمتر اعتنا مي كند. صرفه جويي در هزينه اينجا به معناي از دست رفتن دانستني هاي كساني است كه با سيستم هاي كشاورزي بومي آشنايي دارند- دانستني هايي كه براي حفظ محيط زيست و توليد محصولات كشاورزي در دراز مدت بسيار حائز اهميت مي باشند، بويژه آنجا كه از بذرهاي مصرف شده بازده مورد نظر بدست نمي آيد.
@darvishnameh
ادامه دارد ...
👇👇👇
⚡️#كنسرن_باير :" با بكارگيري #پنبه_تراريخته مقاوم مقدار مصرف آفتكشها كمتر شده كه به معناي هزينه كمتر براي كشاورزان است."
✅واقعیت:
استفاده از بذرهاي آفتكش در آغاز موجب كاهش هزينه براي كشاورزان است، اما بدليل مقاومتر شدن آفتها به مرور و همچنين ايجاد آفتهاي ثانوي مخارج براي كشاورزان در دراز مدت سنگينتر مي شود؛ كما اينكه مي بايست به اين مخارج نيز قيمت گران(تر) بذرهاي تراريخته را اضافه كرد.
آيا كشاورزان مي توانند، آن زمان كه عاقبت قيمت بالاي بذر را پرداخت كرده اند، هزينه هاي خود را با مخارج كمتر توليد جبران كنند؟ در اصل بذرهاي مقاوم در برابر علفكشها در آغاز هزينه ها را كمتر مي كنند، اما در درازمدت موجب بوجود آوردن آفتهاي مقاومتري مي شوند كه نياز به آفتكشهاي بيشتر و قويتري دارند.( در #افسانه_چهارم به آن پرداخته شد). در سال ٢٠٠٤، چندين سال پس از ورود بذر پنبه تراريخته به بازار، كشاورزان چيني براي هر هكتار از زمين كشت پنبه، ١٠١ دلار هزينه آفتكش پرداخت كردند؛ تقريبا به همان اندازه كه كشاورزان پنبه در هند براي كشت سنتي خود پرداخت كردند. اما آنها سه برابر بيشتر از سال ١٩٩٩ ناچار به مصرف آفتكش بودند كه گوياي از دست رفتن آنچه است كه كشاورزان در آغاز از راه صرفه جويي ذخيره كرده بودند. اما حتي اگر هزينه كار هم كمتر شود، در آخر احتمالا آنجا صرفه جويي مي شود كه جايش نيست. مدل كشاورزي صنعتي و استفاده از بذرهاي تراريخته دانش و آگاهي را از "بالا" به بذر انتقال مي دهد، اما به دانش و آگاهي كشاورزان در اين زمينه كمتر اعتنا مي كند. صرفه جويي در هزينه اينجا به معناي از دست رفتن دانستني هاي كساني است كه با سيستم هاي كشاورزي بومي آشنايي دارند- دانستني هايي كه براي حفظ محيط زيست و توليد محصولات كشاورزي در دراز مدت بسيار حائز اهميت مي باشند، بويژه آنجا كه از بذرهاي مصرف شده بازده مورد نظر بدست نمي آيد.
@darvishnameh
ادامه دارد ...
👇👇👇
🔴 #افسانه_پنجم، "#گياهان_تراريخته شرايط زندگي كشاورزان در كشورهاي در حال توسعه را بهبود مي بخشند." بخش سوم و پایانی
⚡️#مونسانتو:" ما از تكنولوژي استفاده مي كنيم تا بذرهاي بهتري بسازيم و همكاري را تقويت مي كنيم تا روشهاي جديد كشاورزي را تكامل بدهيم و از اين راه زندگي كشاورزان را اساسا تغيير دهيم."
✅واقعیت:
گياهان تراريخته براي تضمين معيشت زندگي كشاورزان بسيار نامناسب هستند. چنين گياهاني را در سيستمهاي غذاييِ كشاورزي هاي كوچك، كه بر پايه گياهان تراريخته بنا شده اند، نمي توان يافت. اگر زماني هم اين كشاورزان چنين گياهاني پرورش داده اند، مقدار محصول آنها بسيار متغيير بوده. هزينه براي تهيه بذر تراريخته و آنچه كه براي پرورش آنها مورد نياز است، در هر صورت بسيار گران تمام شده و كشاورزان را ناچار به تقبل وام با شرايط نامناسب كرده است. از اينرو مي توان گفت كه گياهان تراريخته نتوانسته اند به شرايط زندگي كشاورزان بهبودي ببخشند و امنيت اقتصادي آنها را تضمين كنند.
تا به امروز شمار اندكي از كشاورزان در كشورهاي در حال توسعه و يا تازه صنعتي شده به كشت گياهان تراريخته روي آورده اند. يك استثناء در اين ميان پنبه تراريخته با آفتكش Bt-Toxin در هندوستان است كه از جانب كنسرنها بعنوان يك نمونه موفق نام برده مي شود. واقعيت اما اينكه كشاورزان از كاشت اين بذر سود بسيار اندكي برده اند؛ مقدار محصول اندك بوده و كمكي به اوضاع اقتصادي كشاورزان نكرده است. يك بررسي كه از جانب سازمان صلح سبز انجام گرفته نشان مي دهد كه مقدار محصول كشاورزان هندي كه بذرهاي پنبه تراريخته كشت كرده اند، در مقايسه با آنها كه كشت ارگانيكي دارند، در شرايط مناسب جوي، تنها به مقدار بسيار كمي موفق به افزايش توليد خود بوده اند و در شرايط نامناسب جوي اما به اين مقدار محصول دست پيدا نكرده اند. با آنكه كشاورزاني كه كشت ارگانيكي دارند و بذرهاي مدرن با عملكرد بالا در دسترسشان نيست، قادر هستند با هزينه كمتري، ثبات مقدار توليد محصولات را حفظ كرده و از اينراه درآمد خود را افزايش دهند كه به معناي تضمين معيشت آنهاست. با شرايطي مشابه واحدهاي كوچك كشاورزي در آفريقا كه بذر ذرت آفت كش را مي كارند، روبرو بوده اند. قيمت اين بذر پنج برابر بيشتر از قيمت بذرهاي ذرت معموليست و براي آنكه بتوان از آنها محصول خوبي بدست آورد، نياز به شرايط مناسبي، مانند آب كافي مي باشد. بهمين جهت چنين بذري براي بسياري از كشاورزيهاي كوچك نامناسب است و تنها در سالهايي كه درصد آفتها بسيار بالاست ارزش كاشت را دارد و در نتيجه براي شرايط مطمئن اقتصادي كشاورزان از اهميتي برخوردار نيست. نكته مهم ديگر آنست كه كشاورزيهاي كوچك براي تأمين مخارج كشت گياهان تراريخته مي بايست كه وامهاي سنگيني تقبل كنند. از آنجا كه- همان طور كه در بالا گفته شد- كاشت اينگونه گياهان قادر به تضمين ثبات و امنيت اقتصادي كشاورزان نيست، كشاورزان بيشتر اوقات تحت شرايط بسيار نامطلوبي مي توانند، بدهي هاي خود را بازپرداخت كنند. بررسي سازمان صلح سبز در هندوستان نشان مي دهد كشاورزاني كه به كاشت بذر پنبه تراريخته پرداخته اند، ناچار بوده اند كه وامهاي بسيار سنگين خصوصي بگيرند. اما حتي اگر به آنها نيز وامهايي با شرايط مناسب داده شود، يك تكنولوژي كه نياز به هزينه هاي بسيار بالا دارد، موجب مقروض بودن كشاورزيهاي كوچك مي شود. از اينرو گياهان تراريخته براي چنين واحدهايي كه اكثريت كشاورزيها در دنيا را تشكيل مي دهند، بسيار نامناسب است.
🔴#قيمت_بذر_سوياي_تراريخته از سال ٢٠٠٠ ميلادي ٢٣٠٪ افزايش يافته.
🔴قيمت بذر ذرت تراريخته دو برابر بيشتر از بذرهاي ذرت معمولي و پنج برابر بيشتر از بذرهايي است كه آزاد از طريق گرده افشاني كاشت مي شوند.
🔴كشاورزاني كه پنبه تراريخته مي كارند، براي هر هكتار ناچار به پرداخت ١٠١ دلار هزينه آفتكش هستند.
🔴كشاورزان هندي در آندرا پرادش كه پنبه تراريخته كشت مي كنند، در مقايسه با كشاورزان اكولوژيكي براي هر هكتار ١٥-١٥٠ دلار بيشتر به مصرف آفتكشهاي شيميايي و ٧ برابر بيشتر به مصرف علفكشها مي رسانند.
@darvishnameh
⚡️#مونسانتو:" ما از تكنولوژي استفاده مي كنيم تا بذرهاي بهتري بسازيم و همكاري را تقويت مي كنيم تا روشهاي جديد كشاورزي را تكامل بدهيم و از اين راه زندگي كشاورزان را اساسا تغيير دهيم."
✅واقعیت:
گياهان تراريخته براي تضمين معيشت زندگي كشاورزان بسيار نامناسب هستند. چنين گياهاني را در سيستمهاي غذاييِ كشاورزي هاي كوچك، كه بر پايه گياهان تراريخته بنا شده اند، نمي توان يافت. اگر زماني هم اين كشاورزان چنين گياهاني پرورش داده اند، مقدار محصول آنها بسيار متغيير بوده. هزينه براي تهيه بذر تراريخته و آنچه كه براي پرورش آنها مورد نياز است، در هر صورت بسيار گران تمام شده و كشاورزان را ناچار به تقبل وام با شرايط نامناسب كرده است. از اينرو مي توان گفت كه گياهان تراريخته نتوانسته اند به شرايط زندگي كشاورزان بهبودي ببخشند و امنيت اقتصادي آنها را تضمين كنند.
تا به امروز شمار اندكي از كشاورزان در كشورهاي در حال توسعه و يا تازه صنعتي شده به كشت گياهان تراريخته روي آورده اند. يك استثناء در اين ميان پنبه تراريخته با آفتكش Bt-Toxin در هندوستان است كه از جانب كنسرنها بعنوان يك نمونه موفق نام برده مي شود. واقعيت اما اينكه كشاورزان از كاشت اين بذر سود بسيار اندكي برده اند؛ مقدار محصول اندك بوده و كمكي به اوضاع اقتصادي كشاورزان نكرده است. يك بررسي كه از جانب سازمان صلح سبز انجام گرفته نشان مي دهد كه مقدار محصول كشاورزان هندي كه بذرهاي پنبه تراريخته كشت كرده اند، در مقايسه با آنها كه كشت ارگانيكي دارند، در شرايط مناسب جوي، تنها به مقدار بسيار كمي موفق به افزايش توليد خود بوده اند و در شرايط نامناسب جوي اما به اين مقدار محصول دست پيدا نكرده اند. با آنكه كشاورزاني كه كشت ارگانيكي دارند و بذرهاي مدرن با عملكرد بالا در دسترسشان نيست، قادر هستند با هزينه كمتري، ثبات مقدار توليد محصولات را حفظ كرده و از اينراه درآمد خود را افزايش دهند كه به معناي تضمين معيشت آنهاست. با شرايطي مشابه واحدهاي كوچك كشاورزي در آفريقا كه بذر ذرت آفت كش را مي كارند، روبرو بوده اند. قيمت اين بذر پنج برابر بيشتر از قيمت بذرهاي ذرت معموليست و براي آنكه بتوان از آنها محصول خوبي بدست آورد، نياز به شرايط مناسبي، مانند آب كافي مي باشد. بهمين جهت چنين بذري براي بسياري از كشاورزيهاي كوچك نامناسب است و تنها در سالهايي كه درصد آفتها بسيار بالاست ارزش كاشت را دارد و در نتيجه براي شرايط مطمئن اقتصادي كشاورزان از اهميتي برخوردار نيست. نكته مهم ديگر آنست كه كشاورزيهاي كوچك براي تأمين مخارج كشت گياهان تراريخته مي بايست كه وامهاي سنگيني تقبل كنند. از آنجا كه- همان طور كه در بالا گفته شد- كاشت اينگونه گياهان قادر به تضمين ثبات و امنيت اقتصادي كشاورزان نيست، كشاورزان بيشتر اوقات تحت شرايط بسيار نامطلوبي مي توانند، بدهي هاي خود را بازپرداخت كنند. بررسي سازمان صلح سبز در هندوستان نشان مي دهد كشاورزاني كه به كاشت بذر پنبه تراريخته پرداخته اند، ناچار بوده اند كه وامهاي بسيار سنگين خصوصي بگيرند. اما حتي اگر به آنها نيز وامهايي با شرايط مناسب داده شود، يك تكنولوژي كه نياز به هزينه هاي بسيار بالا دارد، موجب مقروض بودن كشاورزيهاي كوچك مي شود. از اينرو گياهان تراريخته براي چنين واحدهايي كه اكثريت كشاورزيها در دنيا را تشكيل مي دهند، بسيار نامناسب است.
🔴#قيمت_بذر_سوياي_تراريخته از سال ٢٠٠٠ ميلادي ٢٣٠٪ افزايش يافته.
🔴قيمت بذر ذرت تراريخته دو برابر بيشتر از بذرهاي ذرت معمولي و پنج برابر بيشتر از بذرهايي است كه آزاد از طريق گرده افشاني كاشت مي شوند.
🔴كشاورزاني كه پنبه تراريخته مي كارند، براي هر هكتار ناچار به پرداخت ١٠١ دلار هزينه آفتكش هستند.
🔴كشاورزان هندي در آندرا پرادش كه پنبه تراريخته كشت مي كنند، در مقايسه با كشاورزان اكولوژيكي براي هر هكتار ١٥-١٥٠ دلار بيشتر به مصرف آفتكشهاي شيميايي و ٧ برابر بيشتر به مصرف علفكشها مي رسانند.
@darvishnameh