@darvishnameh
🔴عامل نارنجی، تراریخته و ویتنام!🔴
٩ شركت مسئول ساخت #عامل_نارنجي-Agent Orange-هستند كه به مقدار بيست ميليون گالن بر روي منطقه اي از #ويتنام_جنوبي به مساحتي برابر با وسعت ايالت #ماساچوست/ امريكا(٢٧.٣٣٦ كيلومتر مربع) در بين سالهاي ١٩٦٢ تا ١٩٧١ پاشيده شد. اكنون دولت ويتنام در يك طرح زننده ابراز اميدواري مي كند كه تا سال ٢٠٢٠ بين ٣٠ تا ٥٠ درصد از زمينهاي كشاورزي خود را به كشت بذرهاي #تراريخته اختصاص خواهد داد- دقيقا ٥٥ سال پس از آنكه دولت ايالات متحده براي نخستين بار شهر #هوشي_مين و مناطق اطراف را مورد حمله نابود كننده خود با عامل نارنجي قرار داد. #مونسانتو و دولت #امريكا، هر دو به يك اندازه، بيانيه هايي انتشار داده اند و ابراز كرده اند كه مونسانتو سزاوار هيچگونه سرزنش براي توليد مواد شيمیايي نيست؛ موادي كه موجب بروز صدها هزار بيماري مادرزادي و آلودگي زمين در ويتنام شد-تا آن اندازه كه بدون سمپاشي هاي اضافي براي گياهان تراريخته، زمين هنوز براي دهها سال مسموم خواهد ماند.
نوزادان - سالها پس از پاشيدن عامل نارنجي- هنوز با وحشتناكترين #بيماريهاي_مادرزادي بدنيا مي آيند. نزديك به ٤,٨ ميليون ويتنامي تحت تأثير اين سم قرار داشته اند، كه موجب مرگ ٤٠٠ هزار نفر و ايجاد بيماريهايي شده كه در مقايسه با آنها يك خانه ارواح شادي آور محسوب مي شود. نزديك به ٦٥٠ هزار قرباني از بيماريهاي مزمن بدنبال مصرف عامل نارنجي تنها در ويتنام رنج مي برند. دولت ويتنام هيچگاه رسما موضع خود را در برابر اين نكته دردناك كه مونسانتو و ديگر مقاطعه كاران براي ارتش امريكا عامل نارنجي را ساخته بوده اند، ابراز نكرده است و بجاي آن تنها خود را بر روي پرداخت #غرامت به قربانيان عامل نارنجي تمركز داده. مونسانتو، به عنوان يكي از سازندگان اين سم، ابراز كرده كه اين شركت تنها فرمولي را كه از جانب دولت آمريكا به عنوان دستورالعمل به آنها داده شده بوده، دنبال كرده است.
اكنون به نظر مي رسد كه ويتنام يك شركت مستقر در امريكا را در آغوش مي گيرد و بطور پياپي گياهان تراريخته را تبليغ مي كند. علاوه بر آن، دي اكسين، ماده موجود در عامل نارنجي، يكي از خطرناكترين سمومي است كه انسان تا كنون ساخته است. ارتش آمريكا دستوراتي مبني بر جابجايي نقاطي با شدت آلودگي بسيار با اين سم را صادر كرده؛ اين عمليات از جمله شامل بالا بردن دماي پايگاه قديمي هوايي دانانگ تا بيش از ٦٠٠ درجه فارنهايت (نزديك به ٣١٦ درجه سلسيوس) مي باشد؛ گفته مي شود در اين درجه حرارت دي اكسين مسوميت خود را از دست مي دهد. البته تا كنون هيچ مدرك علمي براي اثبات اين نظريه وجود ندارد.
بر اساس گزارشي از سال ١٩٩٤ از جانب آژانس محيط زيست آمريكا، دي اكسين به عنوان يك خطر بزرگ براي سلامتي عمومي شناخته شده، اما وزير سابق كشاورزي ويتنام در اين نكته مشكلي نمي بيند. به گفته او بذرهاي تراريخته يك دستاورد علمي هستند و ويتنام نياز به رسيدن هر چه زودتر به آنها را دارد. اين اظهار نظر از آنجا تعجب آور است كه #دي_اكسين و ديگر #علف_كشها بخشي از برنامه فروش بذرهاي تراريخته محسوب مي شوند. بنا به گزارش وزارت كشاورزي امريكا در سالهاي اخير بيش از ٩٣٪ از بذرهاي كاشته شده در اين كشور در برابر علف كشها مقاوم هستند( بطوري طراحي شده اند تا در برابر علف كشها پايدار باشند)؛ علفكشهايي كه محصول شركتهاي توليد بذر هستند و صاحب حقوق انحصاري آنها.
اگرچه دي اكسين سلامتي انسان را از راههاي مانند انتشار (گازهاي) صنعتي تهديد مي كند، اما آخرين محصول شركتهاي مونسانتو و داو- Enlist Duo- تركيبي از دي كلرفنوكسي استيك اسيد(2,4-D) كه جزيي از عامل نارنجي محسوب مي شود و گليفسات مي باشد. كنشگران محيط زيست به اين تركيب جديد " عامل نارنجي" بذرهاي تراريخته مي گويند.
در اين ميان مونسانتو كه خود را از هر گونه مسئوليت پذيري در ارتباط با آلودگي ويتنام تبرئه كرده، در حال ساختن علفكش جديدي مي باشد. شركتهاي ديگري مانند #داو_كميكال و #باير - که به تازگی مونسانتو را هم خریده است - نيز در وارد كردن دي اكسين به محيط زيست همكاري دارند.
پنجاه و پنج سال پس از مبتلا ساختن يك كشور به سخت ترين بيماريها، اكنون شركتهاي توليد مواد شيميايي مانند مونسانتو از جانب ويتنام با آغوش باز استقبال مي شوند؛ چيزي به وحشت مي اندازد.
http://undergroundreporter.org/despite-legacy-agent-orange-vietnam-embraces-monsanto/
🔴عامل نارنجی، تراریخته و ویتنام!🔴
٩ شركت مسئول ساخت #عامل_نارنجي-Agent Orange-هستند كه به مقدار بيست ميليون گالن بر روي منطقه اي از #ويتنام_جنوبي به مساحتي برابر با وسعت ايالت #ماساچوست/ امريكا(٢٧.٣٣٦ كيلومتر مربع) در بين سالهاي ١٩٦٢ تا ١٩٧١ پاشيده شد. اكنون دولت ويتنام در يك طرح زننده ابراز اميدواري مي كند كه تا سال ٢٠٢٠ بين ٣٠ تا ٥٠ درصد از زمينهاي كشاورزي خود را به كشت بذرهاي #تراريخته اختصاص خواهد داد- دقيقا ٥٥ سال پس از آنكه دولت ايالات متحده براي نخستين بار شهر #هوشي_مين و مناطق اطراف را مورد حمله نابود كننده خود با عامل نارنجي قرار داد. #مونسانتو و دولت #امريكا، هر دو به يك اندازه، بيانيه هايي انتشار داده اند و ابراز كرده اند كه مونسانتو سزاوار هيچگونه سرزنش براي توليد مواد شيمیايي نيست؛ موادي كه موجب بروز صدها هزار بيماري مادرزادي و آلودگي زمين در ويتنام شد-تا آن اندازه كه بدون سمپاشي هاي اضافي براي گياهان تراريخته، زمين هنوز براي دهها سال مسموم خواهد ماند.
نوزادان - سالها پس از پاشيدن عامل نارنجي- هنوز با وحشتناكترين #بيماريهاي_مادرزادي بدنيا مي آيند. نزديك به ٤,٨ ميليون ويتنامي تحت تأثير اين سم قرار داشته اند، كه موجب مرگ ٤٠٠ هزار نفر و ايجاد بيماريهايي شده كه در مقايسه با آنها يك خانه ارواح شادي آور محسوب مي شود. نزديك به ٦٥٠ هزار قرباني از بيماريهاي مزمن بدنبال مصرف عامل نارنجي تنها در ويتنام رنج مي برند. دولت ويتنام هيچگاه رسما موضع خود را در برابر اين نكته دردناك كه مونسانتو و ديگر مقاطعه كاران براي ارتش امريكا عامل نارنجي را ساخته بوده اند، ابراز نكرده است و بجاي آن تنها خود را بر روي پرداخت #غرامت به قربانيان عامل نارنجي تمركز داده. مونسانتو، به عنوان يكي از سازندگان اين سم، ابراز كرده كه اين شركت تنها فرمولي را كه از جانب دولت آمريكا به عنوان دستورالعمل به آنها داده شده بوده، دنبال كرده است.
اكنون به نظر مي رسد كه ويتنام يك شركت مستقر در امريكا را در آغوش مي گيرد و بطور پياپي گياهان تراريخته را تبليغ مي كند. علاوه بر آن، دي اكسين، ماده موجود در عامل نارنجي، يكي از خطرناكترين سمومي است كه انسان تا كنون ساخته است. ارتش آمريكا دستوراتي مبني بر جابجايي نقاطي با شدت آلودگي بسيار با اين سم را صادر كرده؛ اين عمليات از جمله شامل بالا بردن دماي پايگاه قديمي هوايي دانانگ تا بيش از ٦٠٠ درجه فارنهايت (نزديك به ٣١٦ درجه سلسيوس) مي باشد؛ گفته مي شود در اين درجه حرارت دي اكسين مسوميت خود را از دست مي دهد. البته تا كنون هيچ مدرك علمي براي اثبات اين نظريه وجود ندارد.
بر اساس گزارشي از سال ١٩٩٤ از جانب آژانس محيط زيست آمريكا، دي اكسين به عنوان يك خطر بزرگ براي سلامتي عمومي شناخته شده، اما وزير سابق كشاورزي ويتنام در اين نكته مشكلي نمي بيند. به گفته او بذرهاي تراريخته يك دستاورد علمي هستند و ويتنام نياز به رسيدن هر چه زودتر به آنها را دارد. اين اظهار نظر از آنجا تعجب آور است كه #دي_اكسين و ديگر #علف_كشها بخشي از برنامه فروش بذرهاي تراريخته محسوب مي شوند. بنا به گزارش وزارت كشاورزي امريكا در سالهاي اخير بيش از ٩٣٪ از بذرهاي كاشته شده در اين كشور در برابر علف كشها مقاوم هستند( بطوري طراحي شده اند تا در برابر علف كشها پايدار باشند)؛ علفكشهايي كه محصول شركتهاي توليد بذر هستند و صاحب حقوق انحصاري آنها.
اگرچه دي اكسين سلامتي انسان را از راههاي مانند انتشار (گازهاي) صنعتي تهديد مي كند، اما آخرين محصول شركتهاي مونسانتو و داو- Enlist Duo- تركيبي از دي كلرفنوكسي استيك اسيد(2,4-D) كه جزيي از عامل نارنجي محسوب مي شود و گليفسات مي باشد. كنشگران محيط زيست به اين تركيب جديد " عامل نارنجي" بذرهاي تراريخته مي گويند.
در اين ميان مونسانتو كه خود را از هر گونه مسئوليت پذيري در ارتباط با آلودگي ويتنام تبرئه كرده، در حال ساختن علفكش جديدي مي باشد. شركتهاي ديگري مانند #داو_كميكال و #باير - که به تازگی مونسانتو را هم خریده است - نيز در وارد كردن دي اكسين به محيط زيست همكاري دارند.
پنجاه و پنج سال پس از مبتلا ساختن يك كشور به سخت ترين بيماريها، اكنون شركتهاي توليد مواد شيميايي مانند مونسانتو از جانب ويتنام با آغوش باز استقبال مي شوند؛ چيزي به وحشت مي اندازد.
http://undergroundreporter.org/despite-legacy-agent-orange-vietnam-embraces-monsanto/
Underground Reporter
Despite the Horrific Legacy of Agent Orange, Vietnam Welcomes Monsanto's GMOs
What could possibly go wrong?
@darvishnameh
🔴عیار تشخیص یک شهر خوب چیست؟🔴
بخش سوم: چگونه باید شهر را تسخیر کرد؟
🔴چرا موضوع شما اكنون مد روز است؟
✅چون شهرها امروزه ديگر با خيابانهاي عريض، بيشترين تعداد جاي پارك خودروها و يا با قيمت ارزان زمين با يكديگر رقابت نمي كنند، بلكه با كيفيت زندگي رقابت می کنند! سرمايه گذاران، شركتها، وقايع مهم و بزرگ و مردم در دنياي امروز به سوي شهرهايي با كيفيت خوب زندگي كشش دارند. شهري مانند #كپنهاگ كه براي سومين مرتبه به عنوان #پركيفيت_ترين_شهر دنيا انتخاب مي شود، صاحب مزيت بزرگ اقتصادي ست. دليل ديگر البته مسايل تاريخي است.
🔴منظور كدام مسایل است؟
✅ما در دنياي غرب به نقطه اي از تكامل اقتصادي خود رسيده ايم كه تقريبا همه ما سقفي بر روي سر دارند، #صاحب_يك_خودرو هستند و از وقت آزاد برخوردار. به همين دلیل زماني از خودمان مي پرسيم: آيا اين واقعا معناي زندگيست؟ آيا اين مكاني است كه من باقيمانده عمر خود را در آنجا سر خواهم آورد؟ در كلانشهرهاي #آسيا اما شرايط متفاوت است. اينطور به نظر مي رسد كه در آنجا اشتباهات ما در حال تكرار شدن هست. وزير مسكن و شهرسازي #ويتنام جدیداً اينطور براي من توضيح داد: در آغاز ما با #دوچرخه رفت و آمد داشتيم، بعد با #موتورسیکلتهاي_گازي. عاقبت امروز به #خودرو_شخصي رسيده ايم و به آن افتخار مي كنيم. ما بايد مدتي با خودرو تردد كنيم، پيش از آنكه بتوانيم به بازگشت به دوچرخه فكر كنيم.
🔴چه چيز از اين گفته مي آموزيم؟
✅كه جهش از روي اين برهه جنون غير ممكن به نظر مي رسد.
🔴همكاري شما با سياستمداران محلي چگونه است؟
✅در آغاز بررسي مي كنيم كه يك شهر از چه راه مي تواند مورد استفاده شهروندانش قرار بگيرد. بر اين اساس پيشنهاداتي مطرح مي كنيم كه كيفيت زندگي را بطور قابل لمسي بهبود مي بخشند. شهرها اغلب قادر هستند با اقدامات كمي، به نتايج بزرگي دست پيدا كنند. تاكنون تنها در لندن #شكست خورده ايم: بوروكراسي بيش از اندازه و كمبود اراده.
🔴تصور كنيم من به عنوان شهردار يك كلانشهر با مشكل بزرگ #آلودگي_هوا روبروي شما نشسته ام. چه توصيه اي براي من داريد؟
✅من دو تجربه اساسي در طراحي شهر را با شما در ميان مي گذارم. نخست يك نكته ثابت شده: در آغاز ما به شهرها شكل مي دهيم و بعد شهرها به ما شكل مي دهند. دوم: هر چه خيابانها بيشتر و #عريضتر باشند، خواه و ناخواه موجب #افزايش رفت و آمد (خودروها) مي شوند. برعكس اگر كه خيابانها و جاي پارك كمتر باشند، فضاي بيشتري براي دوچرخه سواران، عابران پياده، كافه ها و از اين قبيل-به عبارتي ديگر براي زندگي- خواهد بود. شما مي بايست به اين نكات بپردازيد.
🔴آيا واقعا به همين سادگي است؟
✅براي آن مدرك موجود است. ٢٥ سال پيش #زلزله اي در #سانفرانسيسكو، بزرگراه Embarcadero، يكي از شاهرگهاي اصلي رفت و آمد را خراب كرد. از لحاظ نظري مي بايست كه نتيجه هرج و مرج باشد. اما در عمل شهروندان در كوتاهترين مدت راههاي ديگري در شهر را جستجو كردند، مانند آب، زماني كه رانش زمين مسير قديمي آنرا مسدود مي كند. امروز Embarcadero يك بلوار با اتوبوسهاي برقي، درختان فراوان و فضاي بزرگ براي پياده روي و دوجرخه سواري است. البته أنجا كه يك طراحي شهر فضا را براي راندن خودروها كاهش مي دهد، مي بايست كه انتظار اعتراضات شديدي را داشت. به همين دليل مي بايست كه با ملاحظه رفتار كرد. اينجا در كپنهاگ سالانه دو تا سه درصد از جاي پارك خودروها حذف شده اند. از اينطريق دوچرخه سواران و عابران، نه با يك حركت بي رحمانه، بلكه قدم به قدم شهر را #تسخير كردند. اين يك دليل اساسي موفقيت ما بود. چون از اين راه تغييرات محسوس بودند ولي نه دردناك.
-------------
تغيير ساختار كپنهاگ از نوامبر ١٩٦٢- با پيشنهاد گِل براي بستن يك خيابان در مركز شهر براي تردد خودروها- آغاز شد. آنزمان مغازه داران به اين حركت اعتراض شديد كردند، چون نگران كاهش درآمد خود بودند. نتيجه اما افزايش درآمد آنها بود، تا آن اندازه كه در سالهاي بعد خيابانهاي ديگر به آنها پيوستند و از اين راه كپنهاگ را به مرور به عابران و دوچرخه سواران بازگرداندند. شهرداري پياده روها را عريضتر كرد و در مجموع ١٠٠٠ كيلومتر مسير دوچرخه ساخت كه برخي از آنها آن اندازه بزرگ هستند كه دوچرخه هاي بزرگ مخصوص باربري در آنجا مي توانند بدون مشكل در كنار يكديگر تردد كنند. امروز كپنهاگ در كنار #آمستردام يكي از شهرهاي دوچرخه سواران در دنياست. دوچرخه ها را مي توان مجاني با متروها و قطارها جابجا كرد و رانندگان تاكسي بدون تجهيزات مخصوص حمل دوچرخه، #مجوز_تاكسي نمي گیرند.
ادامه دارد ...
👇👇👇
🔴عیار تشخیص یک شهر خوب چیست؟🔴
بخش سوم: چگونه باید شهر را تسخیر کرد؟
🔴چرا موضوع شما اكنون مد روز است؟
✅چون شهرها امروزه ديگر با خيابانهاي عريض، بيشترين تعداد جاي پارك خودروها و يا با قيمت ارزان زمين با يكديگر رقابت نمي كنند، بلكه با كيفيت زندگي رقابت می کنند! سرمايه گذاران، شركتها، وقايع مهم و بزرگ و مردم در دنياي امروز به سوي شهرهايي با كيفيت خوب زندگي كشش دارند. شهري مانند #كپنهاگ كه براي سومين مرتبه به عنوان #پركيفيت_ترين_شهر دنيا انتخاب مي شود، صاحب مزيت بزرگ اقتصادي ست. دليل ديگر البته مسايل تاريخي است.
🔴منظور كدام مسایل است؟
✅ما در دنياي غرب به نقطه اي از تكامل اقتصادي خود رسيده ايم كه تقريبا همه ما سقفي بر روي سر دارند، #صاحب_يك_خودرو هستند و از وقت آزاد برخوردار. به همين دلیل زماني از خودمان مي پرسيم: آيا اين واقعا معناي زندگيست؟ آيا اين مكاني است كه من باقيمانده عمر خود را در آنجا سر خواهم آورد؟ در كلانشهرهاي #آسيا اما شرايط متفاوت است. اينطور به نظر مي رسد كه در آنجا اشتباهات ما در حال تكرار شدن هست. وزير مسكن و شهرسازي #ويتنام جدیداً اينطور براي من توضيح داد: در آغاز ما با #دوچرخه رفت و آمد داشتيم، بعد با #موتورسیکلتهاي_گازي. عاقبت امروز به #خودرو_شخصي رسيده ايم و به آن افتخار مي كنيم. ما بايد مدتي با خودرو تردد كنيم، پيش از آنكه بتوانيم به بازگشت به دوچرخه فكر كنيم.
🔴چه چيز از اين گفته مي آموزيم؟
✅كه جهش از روي اين برهه جنون غير ممكن به نظر مي رسد.
🔴همكاري شما با سياستمداران محلي چگونه است؟
✅در آغاز بررسي مي كنيم كه يك شهر از چه راه مي تواند مورد استفاده شهروندانش قرار بگيرد. بر اين اساس پيشنهاداتي مطرح مي كنيم كه كيفيت زندگي را بطور قابل لمسي بهبود مي بخشند. شهرها اغلب قادر هستند با اقدامات كمي، به نتايج بزرگي دست پيدا كنند. تاكنون تنها در لندن #شكست خورده ايم: بوروكراسي بيش از اندازه و كمبود اراده.
🔴تصور كنيم من به عنوان شهردار يك كلانشهر با مشكل بزرگ #آلودگي_هوا روبروي شما نشسته ام. چه توصيه اي براي من داريد؟
✅من دو تجربه اساسي در طراحي شهر را با شما در ميان مي گذارم. نخست يك نكته ثابت شده: در آغاز ما به شهرها شكل مي دهيم و بعد شهرها به ما شكل مي دهند. دوم: هر چه خيابانها بيشتر و #عريضتر باشند، خواه و ناخواه موجب #افزايش رفت و آمد (خودروها) مي شوند. برعكس اگر كه خيابانها و جاي پارك كمتر باشند، فضاي بيشتري براي دوچرخه سواران، عابران پياده، كافه ها و از اين قبيل-به عبارتي ديگر براي زندگي- خواهد بود. شما مي بايست به اين نكات بپردازيد.
🔴آيا واقعا به همين سادگي است؟
✅براي آن مدرك موجود است. ٢٥ سال پيش #زلزله اي در #سانفرانسيسكو، بزرگراه Embarcadero، يكي از شاهرگهاي اصلي رفت و آمد را خراب كرد. از لحاظ نظري مي بايست كه نتيجه هرج و مرج باشد. اما در عمل شهروندان در كوتاهترين مدت راههاي ديگري در شهر را جستجو كردند، مانند آب، زماني كه رانش زمين مسير قديمي آنرا مسدود مي كند. امروز Embarcadero يك بلوار با اتوبوسهاي برقي، درختان فراوان و فضاي بزرگ براي پياده روي و دوجرخه سواري است. البته أنجا كه يك طراحي شهر فضا را براي راندن خودروها كاهش مي دهد، مي بايست كه انتظار اعتراضات شديدي را داشت. به همين دليل مي بايست كه با ملاحظه رفتار كرد. اينجا در كپنهاگ سالانه دو تا سه درصد از جاي پارك خودروها حذف شده اند. از اينطريق دوچرخه سواران و عابران، نه با يك حركت بي رحمانه، بلكه قدم به قدم شهر را #تسخير كردند. اين يك دليل اساسي موفقيت ما بود. چون از اين راه تغييرات محسوس بودند ولي نه دردناك.
-------------
تغيير ساختار كپنهاگ از نوامبر ١٩٦٢- با پيشنهاد گِل براي بستن يك خيابان در مركز شهر براي تردد خودروها- آغاز شد. آنزمان مغازه داران به اين حركت اعتراض شديد كردند، چون نگران كاهش درآمد خود بودند. نتيجه اما افزايش درآمد آنها بود، تا آن اندازه كه در سالهاي بعد خيابانهاي ديگر به آنها پيوستند و از اين راه كپنهاگ را به مرور به عابران و دوچرخه سواران بازگرداندند. شهرداري پياده روها را عريضتر كرد و در مجموع ١٠٠٠ كيلومتر مسير دوچرخه ساخت كه برخي از آنها آن اندازه بزرگ هستند كه دوچرخه هاي بزرگ مخصوص باربري در آنجا مي توانند بدون مشكل در كنار يكديگر تردد كنند. امروز كپنهاگ در كنار #آمستردام يكي از شهرهاي دوچرخه سواران در دنياست. دوچرخه ها را مي توان مجاني با متروها و قطارها جابجا كرد و رانندگان تاكسي بدون تجهيزات مخصوص حمل دوچرخه، #مجوز_تاكسي نمي گیرند.
ادامه دارد ...
👇👇👇