👆👆👆منافع دوچرخه سواری در هلند ۹ برابر خطرات احتمالی آن است!
نتایج یک تحقیق جدید نشان می‌دهد در مجموع فواید دوچرخه سواری در محیط های شهری بیشتر از مضرات آن است.
پژوهشگران با تحلیل اطلاعات به دست آمده از چند تحقیق در سطح بین‌المللی فواید دوچرخه سواری و خطرات آن شامل قرار گرفتن در معرض دود خودروها یا تصادفات رانندگی را بررسی کردند. سپس آنها تحقیق کردند که اگر 500 هزار هلندی به جای رانندگی از دوچرخه استفاده کنند چه فوایدی برای سلامت کلی جامعه خواهد داشت؟
محققان متوجه شدند فواید دوچرخه سواری در هلند حداقل 9 برابر بیشتر از خطرات آن است. در صورتی که فردی به جای خودرو از دوچرخه استفاده کنند بین 3 تا 14 ماه طولانی‌تر زندگی می‌کند که دلیل اصلی آن هم افزایش فعالیت بدنی است.
اما در عوض این فرد به دلیل قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در هنگام دوچرخه سواری بین 0.8 تا 40 روز عمر کوتاه‌تری خواهد داشت. این موضوع نشان می‌دهد در مجموع دوچرخه سواری فواید بیش‌تری نسبت به مضراتش برای فرد دارد.
استفاده از دوچرخه به جای خودرو می‌تواند کمک شایانی به ارتقا سلامت عمومی جامعه کند، چرا که به این ترتیب به طور متوسط 500 هزار سفر درون شهری در این کشور با خودرو کاهش پیدا می‌کند که تاثیر بسیار قابل توجهی در کاهش آلودگی هوا خواهد داشت.
حال با توجه به حدود ۱۵ میلیون سفر روزانه در تهران، حدس بزنید که دوچرخه سواری می تواند چه معجزه ای بیافریند؟
من به جای قالیباف بودم از فردا به صورت عملی تر از پویش سه شنبه های بدون خودرو حمایت می کردم! شما چطور؟
#سه_شنبه_هاي_بدون_خودرو
#قالیباف
#هلند
@darvishnameh
نتایج یک تحقیق جدید نشان می‌دهد در مجموع فواید دوچرخه سواری در محیط های شهری بیشتر از مضرات آن است.
پژوهشگران با تحلیل اطلاعات به دست آمده از چند تحقیق در سطح بین‌المللی فواید دوچرخه سواری و خطرات آن شامل قرار گرفتن در معرض دود خودروها یا تصادفات رانندگی را بررسی کردند. سپس آنها تحقیق کردند که اگر 500 هزار هلندی به جای رانندگی از دوچرخه استفاده کنند چه فوایدی برای سلامت کلی جامعه خواهد داشت؟
محققان متوجه شدند فواید دوچرخه سواری در هلند حداقل 9 برابر بیشتر از خطرات آن است. در صورتی که فردی به جای خودرو از دوچرخه استفاده کنند بین 3 تا 14 ماه طولانی‌تر زندگی می‌کند که دلیل اصلی آن هم افزایش فعالیت بدنی است.
اما در عوض این فرد به دلیل قرار گرفتن در معرض آلودگی هوا در هنگام دوچرخه سواری بین 0.8 تا 40 روز عمر کوتاه‌تری خواهد داشت. این موضوع نشان می‌دهد در مجموع دوچرخه سواری فواید بیش‌تری نسبت به مضراتش برای فرد دارد.
استفاده از دوچرخه به جای خودرو می‌تواند کمک شایانی به ارتقا سلامت عمومی جامعه کند، چرا که به این ترتیب به طور متوسط 500 هزار سفر درون شهری در این کشور با خودرو کاهش پیدا می‌کند که تاثیر بسیار قابل توجهی در کاهش آلودگی هوا خواهد داشت.
حال با توجه به حدود ۱۵ میلیون سفر روزانه در تهران، حدس بزنید که دوچرخه سواری می تواند چه معجزه ای بیافریند؟
من به جای قالیباف بودم از فردا به صورت عملی تر از پویش سه شنبه های بدون خودرو حمایت می کردم! شما چطور؟
#سه_شنبه_هاي_بدون_خودرو
#قالیباف
#هلند
@darvishnameh
@darvishnameh
🔴گزارشی که #سدپرستان_وطنی را #شرمنده می کند!🔴 بخش نخست:
كشورهاي دنيا در حال تلاش براي مهار انتشار گازهاي گلخانه اي هستند تا شاهد كاهش درصد به درصد آنها در مقايسه با مقدار گازهاي گلخانه اي در قرن گذشته باشند. اگر كه همه در اين راه همراه شوند و به درصد كاهش مورد نظر برسند، شايد كه بتوانيم در مسير دور نگه داشتن زمين از دمای بيشتر از ٢ درجه سلسيوس باقي بمانيم. اما اگر كه بررسي پژوهشي جديد درست باشد، مشكل بزرگي بر سر اين راه وجود دارد: اينكه مقدار گازهاي گلخانه اي كه به #نیوار یا اتمسفر راه پيدا مي كنند، بيش از آن است كه تصور مي كرده ايم. نكته اي كه نياز به رسيدگي بيشتري دارد.
بررسي جديد كه انتشارش براي هفته آينده در نشريه علمي BioScience از #دانشگاه_آكسفورد در نظر گرفته شده، انتشار مقدار بسيار قابل توجهي از گازهاي گلخانه اي از مكاني را تأييد مي كند كه تاكنون به آن توجه چنداني نشده است: مخزنهايي كه به دست انسان ساخته شده اند، نگهداري شده در پشت نزديك به يك ميليون سد در سراسر دنيا و به مقصود توليد نيروي برق، آبياري و ديگر نيازهاي انساني. در اين بررسي كه از جانب ده پژوهشگر از دانشگاههاي ايالات متحده، كانادا، #چين، برزيل و #هلند انجام گرفته، با اضافه كردن نكته نامبرده به تحقيقات گذشته، اين نتيجه بدست آمده كه مخازن (سدها) احتمالا در سال مقداري معادل با ميلياردها تُن دي اكسيد كربن را انتشار مي دهند كه به معناي ١,٣٪ از توليد گازهاي گلخانه اي در دنياست. اين انتشارات بطور عمده بصورت گاز متان هستند؛ يك گاز گلخانه اي با طول عمر نسبتا كوتاه در اتمسفر اما با تأثير بسيار قوي در افزايش دما. پژوهشگران بيشتر و بيشتر به اين نكته رسيده اند كه تلاشهاي ما براي محدود كردن انتشار دي اكسيد كربن به عنوان گاز اصلي گلخانه اي، هنوز از جانب #گاز_متان كه از منابع مختلف مانند نفت و پرورش گاوها بدست مي آيد، خنثي مي شود. بررسي جديد نتيجه گيري مي كند كه به گاز متان انتشار يافته از مخازن (سدها) مقداري معادل با ٧٩٪ دي اكسيد كربن اختصاص پيدا مي كند، در حاليكه به دو گاز گلخانه اي ديگر- دي اكسيد كربن و اكسيد نيتروژن- ١٧٪ و ٤٪ تعلق مي گيرد.
ادامه دارد ...
👇👇👇
🔴گزارشی که #سدپرستان_وطنی را #شرمنده می کند!🔴 بخش نخست:
كشورهاي دنيا در حال تلاش براي مهار انتشار گازهاي گلخانه اي هستند تا شاهد كاهش درصد به درصد آنها در مقايسه با مقدار گازهاي گلخانه اي در قرن گذشته باشند. اگر كه همه در اين راه همراه شوند و به درصد كاهش مورد نظر برسند، شايد كه بتوانيم در مسير دور نگه داشتن زمين از دمای بيشتر از ٢ درجه سلسيوس باقي بمانيم. اما اگر كه بررسي پژوهشي جديد درست باشد، مشكل بزرگي بر سر اين راه وجود دارد: اينكه مقدار گازهاي گلخانه اي كه به #نیوار یا اتمسفر راه پيدا مي كنند، بيش از آن است كه تصور مي كرده ايم. نكته اي كه نياز به رسيدگي بيشتري دارد.
بررسي جديد كه انتشارش براي هفته آينده در نشريه علمي BioScience از #دانشگاه_آكسفورد در نظر گرفته شده، انتشار مقدار بسيار قابل توجهي از گازهاي گلخانه اي از مكاني را تأييد مي كند كه تاكنون به آن توجه چنداني نشده است: مخزنهايي كه به دست انسان ساخته شده اند، نگهداري شده در پشت نزديك به يك ميليون سد در سراسر دنيا و به مقصود توليد نيروي برق، آبياري و ديگر نيازهاي انساني. در اين بررسي كه از جانب ده پژوهشگر از دانشگاههاي ايالات متحده، كانادا، #چين، برزيل و #هلند انجام گرفته، با اضافه كردن نكته نامبرده به تحقيقات گذشته، اين نتيجه بدست آمده كه مخازن (سدها) احتمالا در سال مقداري معادل با ميلياردها تُن دي اكسيد كربن را انتشار مي دهند كه به معناي ١,٣٪ از توليد گازهاي گلخانه اي در دنياست. اين انتشارات بطور عمده بصورت گاز متان هستند؛ يك گاز گلخانه اي با طول عمر نسبتا كوتاه در اتمسفر اما با تأثير بسيار قوي در افزايش دما. پژوهشگران بيشتر و بيشتر به اين نكته رسيده اند كه تلاشهاي ما براي محدود كردن انتشار دي اكسيد كربن به عنوان گاز اصلي گلخانه اي، هنوز از جانب #گاز_متان كه از منابع مختلف مانند نفت و پرورش گاوها بدست مي آيد، خنثي مي شود. بررسي جديد نتيجه گيري مي كند كه به گاز متان انتشار يافته از مخازن (سدها) مقداري معادل با ٧٩٪ دي اكسيد كربن اختصاص پيدا مي كند، در حاليكه به دو گاز گلخانه اي ديگر- دي اكسيد كربن و اكسيد نيتروژن- ١٧٪ و ٤٪ تعلق مي گيرد.
ادامه دارد ...
👇👇👇
@darvishnameh
🔴وقتی دوچرخه، گاردین را به جان دیلی میل می اندازد!
تيتر روزنامه #ديلي_ميل توجهم را جلب كرد: "مسير ديوانه وار #دوچرخه"؛ در كنار آن عكسي از يك #دوچرخه_سوار در مسير دوچرخه اي كه تنها با يك شكاف از مسير خودروها فاصله دارد. نخستين فكري كه به مغزم رسيد اين بود كه: چه خوب، ديلي ميل عاقبت با اين مسئله كه كمبود مسيرهاي دوچرخه ديوانگي ست، موافقت كرد. حس لذت بخشي بود، اگرچه بعيد به نظر مي رسيد. اما بعد از آن، تيتر كوتاهتر در زير را خواندم و قلبم فروريخت: "لكه ننگ جديدي كه #بريتانيا را فلج مي كند." قلبم به دليل اين يادداشت بيمارگونه در يك روزنامه ملي فرو نريخت- اين را مي شد انتظار داشت- بلكه به دليلي ديگر. اين نمونه ای است براي گونه اي از خبرنگاري كه پرشي از دريچه اينترنت به رسانه هاي گروهي داشته است و بوسيله آن حقيقت مطلب در پشت تأثيري كه نحوه بازگو كردن مطلب بجا مي گذارد، پنهان مي شود. اين پديده جديد نيست و بخوبي ثبت شده است. اما هنوز هم موجب افسردگي است. بطور مثال در نمونه بالا كه در روزنامه ديلي ميل تشريح شده، از مسيرهاي دوچرخه به عنوان دليلي براي ازدحام خودروها و راه بندان و در نتيجه آلودگي هوا در شهرهاي بريتانيا نام برده مي شوند! من در آغاز در لندن از جانب گروههاي رانندگان تاكسي آنرا مشاهده كردم كه از ساخت نخستين مسيرهاي جداگانه دوچرخه با طراحي مناسب براي پايتخت، خشمگين بودند و بعد از جانب يك گروه كوچك كه پويشي در مخالفت با نقشه هايي براي گسترش اين مسيرها براه انداخته اند. بنا به ادعاي مضحك آنها، مسيرهاي دوچرخه سبب شده اند تا لندن راكد شده و در نتيجه در دود مه حاصل از هزاران خودرو ايستاده در راه بندان، خفه شود. اين مسيرها تهديد بزرگي هستند و مي بايست دوباره به خيابان تبديل شوند. اين مطالب حاشيه اي تا بحال از جانب عده معدودي با يك اكانت در توئيتر و وقت زياد منتشر مي شد. اما اكنون يك روزنامه اين ايده را بدست گرفته. در اين مقاله ادعا مي شود كه مسيرهاي دوچرخه كه از لندن آغاز شده، مي روند تا سبب هرج و مرج و راه بندان در مناطقي مانند منچستر، كُرن وال، گلاستر و #كمبريج شوند. اين ادعاها آن اندازه احمقانه هستند كه تصميم داشتم نسبت به آنها بي اعتنا بمانم. اما اين عقيده هم وجود دارد كه مي گويد با چنين افسانه هايي مي بايست مقابله كرد، پيش از آنكه پراكنده شوند.
در اينجا من خود را بر روي شرايط لندن كه بهتر از هر جا آنرا مي شناسم و ازدحام ترافيكش دلايل متفاوتي دارد، تمركز مي دهم.
بياييد از اينجا آغاز كنيم كه ايده مسيرهاي دوچرخه در لندن، بدليل آنكه تنها در ساعات شلوغي از آنها استفاده مي شود، بي مصرف هستند. هر دو مسير جديد از زمان ساخت تاكنون بنا به گفته شبكه حمل و نقل لندن موجب شده اند تا استفاده از آنها ٦٠٪ افزايش پيدا كند، در بخشي از آن (Blackfriars Bridge) به هنگام شلوغي ترافيك حتي تا ٧٠٪ . اين معمولا نقطه اي است كه مخالفان مسيرهاي دوچرخه از آن عكس مي گيرند و آنرا در توييتر انتشار مي دهند؛ عكسي از يك مسير خالي از دوچرخه، البته در نيمه شب!
مسيرهاي دوچرخه نامبرده مسيرهاي رفت و آمدي هستند كه مانند بسياري خيابانها، از آنها در ساعات اوج ترافيك استفاده مي شود؛ در بخشي از مسير روزانه من حتي تا آن حد كه در پشت چراغ قرمز مي توان صفهاي طولاني از دوچرخه ها را مشاهده كرد. و البته در ساعات ديگري ترافيك سبكتر است، اما من بخاطر نمي آورم كه در هيچ ساعتي از روز در اين مسير تنها دوچرخه سوار بوده باشم. از جهتي ديگر بسياري پياده روها در نزديكي من اغلب بجز ساعات معيني از روز بدون استفاده مي مانند. شايد كه ديلي ميل فكر مي كند كه مي بايست آنها را هم به خودروها اختصاص داد. به عقيده پل توهاي، مدير اجرايي گروه پويش دوچرخه سواران انگلستان، بدون يك شبكه مناسب براي دوچرخه سواري بي خطر، مردم از راههاي موجود تنها براي رفت و آمد مستقيم (بين خانه و محل كار) و نه كلا براي دوچرخه سواري هر روزه، استفاده مي كنند: "اگر كسي بخواهد صف دوچرخه ها را در ساعات مختلف روز مشاهده كند، شايد كه مي بايست به كمبريج و يا #هلند برود، آنجا كه مسيرهاي مناسب با كيفيت خوب در مناطق مسكوني وجود دارند."
بنظر مي رسد كه ترافيك در لندن به مرور بدتر مي شود و نه تنها براي خودروها و كاميون ها، بلكه هم براي مسافران اتوبوس. و البته ترافيك آهسته با خود #آلودگي_هواي بيشتري بهمراه مي آورد. آيا واقعا مسيرهاي دوچرخه در اين ارتباط يك نقش كليدي بازي مي كنند؟ مسيرهاي مطمئن دوچرخه- با سنگ جدول خيابان كه مانع ورود خودروها به اين مسير مي شوند- تنها ٣٪ از فضاي خيابانهاي پايتخت را بخود اختصاص مي دهند. در ديگر شهرهاي بريتانيا اين رقم بسيار كمتر است و در بعضي مناطق حتي به صفر مي رسد. با چنين مقدار ناچيزي چگونه مي توان ترافيك را مسدود كرد؟
ادامه دارد ...
👇👇👇
🔴وقتی دوچرخه، گاردین را به جان دیلی میل می اندازد!
تيتر روزنامه #ديلي_ميل توجهم را جلب كرد: "مسير ديوانه وار #دوچرخه"؛ در كنار آن عكسي از يك #دوچرخه_سوار در مسير دوچرخه اي كه تنها با يك شكاف از مسير خودروها فاصله دارد. نخستين فكري كه به مغزم رسيد اين بود كه: چه خوب، ديلي ميل عاقبت با اين مسئله كه كمبود مسيرهاي دوچرخه ديوانگي ست، موافقت كرد. حس لذت بخشي بود، اگرچه بعيد به نظر مي رسيد. اما بعد از آن، تيتر كوتاهتر در زير را خواندم و قلبم فروريخت: "لكه ننگ جديدي كه #بريتانيا را فلج مي كند." قلبم به دليل اين يادداشت بيمارگونه در يك روزنامه ملي فرو نريخت- اين را مي شد انتظار داشت- بلكه به دليلي ديگر. اين نمونه ای است براي گونه اي از خبرنگاري كه پرشي از دريچه اينترنت به رسانه هاي گروهي داشته است و بوسيله آن حقيقت مطلب در پشت تأثيري كه نحوه بازگو كردن مطلب بجا مي گذارد، پنهان مي شود. اين پديده جديد نيست و بخوبي ثبت شده است. اما هنوز هم موجب افسردگي است. بطور مثال در نمونه بالا كه در روزنامه ديلي ميل تشريح شده، از مسيرهاي دوچرخه به عنوان دليلي براي ازدحام خودروها و راه بندان و در نتيجه آلودگي هوا در شهرهاي بريتانيا نام برده مي شوند! من در آغاز در لندن از جانب گروههاي رانندگان تاكسي آنرا مشاهده كردم كه از ساخت نخستين مسيرهاي جداگانه دوچرخه با طراحي مناسب براي پايتخت، خشمگين بودند و بعد از جانب يك گروه كوچك كه پويشي در مخالفت با نقشه هايي براي گسترش اين مسيرها براه انداخته اند. بنا به ادعاي مضحك آنها، مسيرهاي دوچرخه سبب شده اند تا لندن راكد شده و در نتيجه در دود مه حاصل از هزاران خودرو ايستاده در راه بندان، خفه شود. اين مسيرها تهديد بزرگي هستند و مي بايست دوباره به خيابان تبديل شوند. اين مطالب حاشيه اي تا بحال از جانب عده معدودي با يك اكانت در توئيتر و وقت زياد منتشر مي شد. اما اكنون يك روزنامه اين ايده را بدست گرفته. در اين مقاله ادعا مي شود كه مسيرهاي دوچرخه كه از لندن آغاز شده، مي روند تا سبب هرج و مرج و راه بندان در مناطقي مانند منچستر، كُرن وال، گلاستر و #كمبريج شوند. اين ادعاها آن اندازه احمقانه هستند كه تصميم داشتم نسبت به آنها بي اعتنا بمانم. اما اين عقيده هم وجود دارد كه مي گويد با چنين افسانه هايي مي بايست مقابله كرد، پيش از آنكه پراكنده شوند.
در اينجا من خود را بر روي شرايط لندن كه بهتر از هر جا آنرا مي شناسم و ازدحام ترافيكش دلايل متفاوتي دارد، تمركز مي دهم.
بياييد از اينجا آغاز كنيم كه ايده مسيرهاي دوچرخه در لندن، بدليل آنكه تنها در ساعات شلوغي از آنها استفاده مي شود، بي مصرف هستند. هر دو مسير جديد از زمان ساخت تاكنون بنا به گفته شبكه حمل و نقل لندن موجب شده اند تا استفاده از آنها ٦٠٪ افزايش پيدا كند، در بخشي از آن (Blackfriars Bridge) به هنگام شلوغي ترافيك حتي تا ٧٠٪ . اين معمولا نقطه اي است كه مخالفان مسيرهاي دوچرخه از آن عكس مي گيرند و آنرا در توييتر انتشار مي دهند؛ عكسي از يك مسير خالي از دوچرخه، البته در نيمه شب!
مسيرهاي دوچرخه نامبرده مسيرهاي رفت و آمدي هستند كه مانند بسياري خيابانها، از آنها در ساعات اوج ترافيك استفاده مي شود؛ در بخشي از مسير روزانه من حتي تا آن حد كه در پشت چراغ قرمز مي توان صفهاي طولاني از دوچرخه ها را مشاهده كرد. و البته در ساعات ديگري ترافيك سبكتر است، اما من بخاطر نمي آورم كه در هيچ ساعتي از روز در اين مسير تنها دوچرخه سوار بوده باشم. از جهتي ديگر بسياري پياده روها در نزديكي من اغلب بجز ساعات معيني از روز بدون استفاده مي مانند. شايد كه ديلي ميل فكر مي كند كه مي بايست آنها را هم به خودروها اختصاص داد. به عقيده پل توهاي، مدير اجرايي گروه پويش دوچرخه سواران انگلستان، بدون يك شبكه مناسب براي دوچرخه سواري بي خطر، مردم از راههاي موجود تنها براي رفت و آمد مستقيم (بين خانه و محل كار) و نه كلا براي دوچرخه سواري هر روزه، استفاده مي كنند: "اگر كسي بخواهد صف دوچرخه ها را در ساعات مختلف روز مشاهده كند، شايد كه مي بايست به كمبريج و يا #هلند برود، آنجا كه مسيرهاي مناسب با كيفيت خوب در مناطق مسكوني وجود دارند."
بنظر مي رسد كه ترافيك در لندن به مرور بدتر مي شود و نه تنها براي خودروها و كاميون ها، بلكه هم براي مسافران اتوبوس. و البته ترافيك آهسته با خود #آلودگي_هواي بيشتري بهمراه مي آورد. آيا واقعا مسيرهاي دوچرخه در اين ارتباط يك نقش كليدي بازي مي كنند؟ مسيرهاي مطمئن دوچرخه- با سنگ جدول خيابان كه مانع ورود خودروها به اين مسير مي شوند- تنها ٣٪ از فضاي خيابانهاي پايتخت را بخود اختصاص مي دهند. در ديگر شهرهاي بريتانيا اين رقم بسيار كمتر است و در بعضي مناطق حتي به صفر مي رسد. با چنين مقدار ناچيزي چگونه مي توان ترافيك را مسدود كرد؟
ادامه دارد ...
👇👇👇
@darvishnameh
🔴 خودروهایی که در اروپا #منفورتر و در ایران #محبوب_تر می شوند!🔴
تازه ترین گزارش #آژانس_محیط_زیست_اروپا حکایت از آن دارد که پس از #ایتالیا، #انگلستان دومین کشوری است که بالاترین میزان مرگ سالانه ناشی از #آلودگی_هوا با #دی_اکسید_نیتروژن در اروپا را دارد. این گزارش تنها چند روز پس از حکم یک دادگاه عالی در #بریتانیا که به دولت این کشور اخطار داده که تا آوریل سال ۲۰۱۷ اقدامات جدی تری برای مبارزه با آلودگی هوا ارایه دهد، منتشر شده است.
این آژانس از مرگ زودرس ۱۱۹۴۰ نفر در سال ۲۰۱۳ به دنبال بیماری های ناشی از آلودگی هوا با دی اکسید نیتروژن - یک گاز سمی که از سوخت موتورهای دیزل نتیجه می شود و موجب بیماری های دستگاه تنفسی می شود- نام می برد. البته این رقم در مقایسه با سال ۲۰۱۲ که بالغ بر ۱۴ هزار نفر می بود، کاهش پیدا کرده؛ اما هنوز هم در اروپا در مقام دوم قرار دارد. آژانس محیط زیست همچنین از بریتانیا به عنوان مرکز تولید دی اکسید نیتروژن در اروپا نام می برد. در خیابان Marylebone در #لندن بالاترین مقدار این گاز سمی که دو برابر بیشتر از حد مجاز تعیین شده در #اتحادیه_اروپاست، اندازه گیری شده.
کنشگران بر این عقیده هستند که انگلستان - که از سال ۲۰۱۰ حد مجاز این آلاینده در اتحادیه اروپا را به طور مداوم خدشه دار کرده است- می بایست عملکردهای جدی تری در این زمینه به اجرا بگذارد. جیمز تورنتون، مدیر دفتر وکالت محیط زیستی Client Earth که به دادگاه شکایت برده است، ابراز می کند که گزارش آژانس محیط زیستی اروپا اکنون انگلستان را در ارتباط با مرگ زودرس به دنبال بیماری های ناشی از دی اکسید نیتروژن در هوا، در موقعیت بسیار دشواری قرار می دهد و دولت می بایست که به دلیل این ارقام، شرمسار باشد و به حفظ سلامتی مردم کشورش بپردازد.
ایتالیا و انگلستان هر دو به یک نسبت دارای موتورهای دیزل هستند، اما در ایتالیا مشکل دی اکسید نیتروژن تولید شده از صنایع این معضل را تشدید می کند. آژانس محیط زیست اروپا شمار مرگ زودرس ناشی از تأثیر دی اکسید نیتروژن روی دستگاه تنفسی را در اروپا در سال ۲۰۱۳ بالغ بر ۱۷ هزار نفر تخمین می زند. با آنکه از آغاز قرن بیست و یکم به دلیل استانداردهای جدید مقدار دی اکسید نیتروژن تولید شده از موتورهای دیزل رو به کاهش است، اما آژانس می گوید: از هر ده ایستگاه یک ایستگاه همیشه مقدار بالاتری از حد مجاز این آلاینده را اندازه گیری می کند. مدیر اجرایی آژانس می گوید: کاهش انتشار آلاینده ها به بهبود کیفیت هوا کمک کرده است، اما هنوز نه تا آن اندازه که به سلامتی انسان و محیط زیست آسیبی وارد نشود.
خانم کاترین بِردِر، از اعضای لیبرال #پارلمان_اروپا می گوید :«اگر من به جای سیاستمدار، یک پزشک می بودم، امروز یک نسخه با هشداری جدی درباره سلامتی مردم به دولت انگلستان تجویز می کردم. دولت این کشور اجازه ساخت یک باند جدید در فرودگاه Heathrow را صادر کرده، با آنکه از شدت آلودگی هوا با دی اکسید نیتروژن در محدوده این فرودگاه به خوبی باخبر است.»
🔴 دریافت کنندگان عزیز #درویشنامه!
نگاه کنید که حتی خودروهای با استاندارد یورو ۶ در انگلستان و ایتالیا هم نتوانسته مشکل آلودگی هوا و مرگ بیش از ۱۷ هزار نفر را مانع شود! بی دلیل نیست که سیاستمداران در #دانمارک، #نروژ، #هلند و ... در پی کاهش ترددهای موتوری و افزایش #دوچرخه_سواری هستند! اما در و دیوار شهرهای ما پر از تبلیغ خودروهای گوناگون است!
https://www.theguardian.com/environment/2016/nov/23/uk-has-second-highest-number-of-deaths-from-no2-pollution-in-europe
🔴 خودروهایی که در اروپا #منفورتر و در ایران #محبوب_تر می شوند!🔴
تازه ترین گزارش #آژانس_محیط_زیست_اروپا حکایت از آن دارد که پس از #ایتالیا، #انگلستان دومین کشوری است که بالاترین میزان مرگ سالانه ناشی از #آلودگی_هوا با #دی_اکسید_نیتروژن در اروپا را دارد. این گزارش تنها چند روز پس از حکم یک دادگاه عالی در #بریتانیا که به دولت این کشور اخطار داده که تا آوریل سال ۲۰۱۷ اقدامات جدی تری برای مبارزه با آلودگی هوا ارایه دهد، منتشر شده است.
این آژانس از مرگ زودرس ۱۱۹۴۰ نفر در سال ۲۰۱۳ به دنبال بیماری های ناشی از آلودگی هوا با دی اکسید نیتروژن - یک گاز سمی که از سوخت موتورهای دیزل نتیجه می شود و موجب بیماری های دستگاه تنفسی می شود- نام می برد. البته این رقم در مقایسه با سال ۲۰۱۲ که بالغ بر ۱۴ هزار نفر می بود، کاهش پیدا کرده؛ اما هنوز هم در اروپا در مقام دوم قرار دارد. آژانس محیط زیست همچنین از بریتانیا به عنوان مرکز تولید دی اکسید نیتروژن در اروپا نام می برد. در خیابان Marylebone در #لندن بالاترین مقدار این گاز سمی که دو برابر بیشتر از حد مجاز تعیین شده در #اتحادیه_اروپاست، اندازه گیری شده.
کنشگران بر این عقیده هستند که انگلستان - که از سال ۲۰۱۰ حد مجاز این آلاینده در اتحادیه اروپا را به طور مداوم خدشه دار کرده است- می بایست عملکردهای جدی تری در این زمینه به اجرا بگذارد. جیمز تورنتون، مدیر دفتر وکالت محیط زیستی Client Earth که به دادگاه شکایت برده است، ابراز می کند که گزارش آژانس محیط زیستی اروپا اکنون انگلستان را در ارتباط با مرگ زودرس به دنبال بیماری های ناشی از دی اکسید نیتروژن در هوا، در موقعیت بسیار دشواری قرار می دهد و دولت می بایست که به دلیل این ارقام، شرمسار باشد و به حفظ سلامتی مردم کشورش بپردازد.
ایتالیا و انگلستان هر دو به یک نسبت دارای موتورهای دیزل هستند، اما در ایتالیا مشکل دی اکسید نیتروژن تولید شده از صنایع این معضل را تشدید می کند. آژانس محیط زیست اروپا شمار مرگ زودرس ناشی از تأثیر دی اکسید نیتروژن روی دستگاه تنفسی را در اروپا در سال ۲۰۱۳ بالغ بر ۱۷ هزار نفر تخمین می زند. با آنکه از آغاز قرن بیست و یکم به دلیل استانداردهای جدید مقدار دی اکسید نیتروژن تولید شده از موتورهای دیزل رو به کاهش است، اما آژانس می گوید: از هر ده ایستگاه یک ایستگاه همیشه مقدار بالاتری از حد مجاز این آلاینده را اندازه گیری می کند. مدیر اجرایی آژانس می گوید: کاهش انتشار آلاینده ها به بهبود کیفیت هوا کمک کرده است، اما هنوز نه تا آن اندازه که به سلامتی انسان و محیط زیست آسیبی وارد نشود.
خانم کاترین بِردِر، از اعضای لیبرال #پارلمان_اروپا می گوید :«اگر من به جای سیاستمدار، یک پزشک می بودم، امروز یک نسخه با هشداری جدی درباره سلامتی مردم به دولت انگلستان تجویز می کردم. دولت این کشور اجازه ساخت یک باند جدید در فرودگاه Heathrow را صادر کرده، با آنکه از شدت آلودگی هوا با دی اکسید نیتروژن در محدوده این فرودگاه به خوبی باخبر است.»
🔴 دریافت کنندگان عزیز #درویشنامه!
نگاه کنید که حتی خودروهای با استاندارد یورو ۶ در انگلستان و ایتالیا هم نتوانسته مشکل آلودگی هوا و مرگ بیش از ۱۷ هزار نفر را مانع شود! بی دلیل نیست که سیاستمداران در #دانمارک، #نروژ، #هلند و ... در پی کاهش ترددهای موتوری و افزایش #دوچرخه_سواری هستند! اما در و دیوار شهرهای ما پر از تبلیغ خودروهای گوناگون است!
https://www.theguardian.com/environment/2016/nov/23/uk-has-second-highest-number-of-deaths-from-no2-pollution-in-europe
the Guardian
UK has second-highest number of deaths from NO2 pollution in Europe
Only Italy has more annual deaths from nitrogen dioxide, according to a report by the European Environment Agency
@darvishnameh
شهر #Houten در #هلند، یگانه شهری است که هیچیک از ۴۸۴۷۱ نفر از اهالی اش #خودرو ندارند! تصمیمی که در سال ۱۹۸۰ گرفته و همچنان به آن پایبند مانده و #امن_ترین_شهر_جهان را آفریدند.
شهر #Houten در #هلند، یگانه شهری است که هیچیک از ۴۸۴۷۱ نفر از اهالی اش #خودرو ندارند! تصمیمی که در سال ۱۹۸۰ گرفته و همچنان به آن پایبند مانده و #امن_ترین_شهر_جهان را آفریدند.
@darvishnameh
🔴از آمستردام تا تهران چقدر راه است؟!🔴
برای بسیاری از کنشگران #دوچرخه_سوار و مسئولان در حوضه حمل و نقل در #لندن، #هلند یک سنگ محک برای سیاستهای دوچرخه سواری در مناطق شهری به شمار می آید. دلیل آن هم بسیار ساده است. در سال ۲۰۱۴ در آمستردام ۳۲٪ از وسایل رفت و آمد به دوچرخه سواران اختصاص داشت؛ تنها رقیب آنها عابران پیاده محسوب می شوند. چگونه آمستردام به یک سرمشق در امر دوچرخه سواری تبدیل شده و #لندن چگونه می تواند از آن بیاموزد؟
خانم #روت_اولدِنسیل، استاد دانشگاه #آیندهوون و دوچرخه سوار، یکی از نگارندگان کتابی با نام «شهرهای دوچرخه‌سواری: یک تجربه اروپایی» است که اخیراً منتشر شده. در این کتاب او و نویسنده دیگری؛ از آمستردام با عنوان پایتخت دوچرخه سواری دنیا که اتفاقی به این مرحله رسیده نام می برند! هفته گذشته، در مراسم معرفی این کتاب در لندن، خانم اولدنسیل ابراز کرد که برتری آمستردام در دوچرخه سواری در واقع یکجور اتفاق بوده! داستان دوچرخه‌سواری که این خانم از آمستردام تعریف می کند، آن داستان رؤیایی از طراحی خیابانها که همه چیز از آنجا سرچشمه گرفته و مسئولان از شهر ارائه می دهند، نیست! بلکه مجموعه ای است از گزینه های مختلف که در طول زمان به یکدیگر پیوسته اند و در این مدت هم سیاست در محدوده دوچرخه سواری هیچگاه بیشتر از تغییر شرایط بر اساس نیاز نبوده است.
سقوط ۷۵ درصدی دوچرخه سواری در آمستردام پس از اوج آن در سال های ۱۹۵۰ میلادی در سال های اخیر، به روندی افزایشی رفته رفته تبدیل شده است. در طول سالها دوچرخه سواری به عنوان سدی بر سر راه مدرنیسم به شمار می آمد. در کتاب مورد اشاره، عکسی از سال ۱۹۵۷ از خیابان پر رفت و آمد و مرکز تجاری آمستردام، Leidsestraat مشاهده می شود و دوچرخه سواران و #ترامواها را نشان می دهد که همگی بر سر فضای یک خیابان با یکدیگر رقابت دارند. چیزی می بایست شرایط در این شاهرگ شهر را تغییر دهد. و این تغییر انجام شد. عکسها از سال ۱۹۷۱ نشان می دهند که دوچرخه ها از این خیابان تبعید شدند.
خانم اولدنسیل به این نکته اشاره می کند که دوچرخه سواری در آمستردام برای سالها امری در ارتباط با سطح اجتماعی مردم به شمار می آمده. دوچرخه سواران منسوب به سطح پایین جامعه بودند و از دیدگاه مسئولان رفتار آنها خودسرانه، غیرقابل پیش‌بینی و به عنوان سدی برای آینده خودروها محسوب می شده. نخستین مسیر دوچرخه سواری که در اوایل سال های ۱۹۳۰ میلادی عرضه شد، بیشتر برای به حاشیه کشیدن دوچرخه سواران بود تا تشویق مردم به اینکار. اما از اواسط دهه هفتاد گروههای اجتماعی دیگری شکل گرفتند. جنبش پادفرهنگ در آمستردام به همراه دیگر گروهها در جریان توسعه مجدد و مقاومت در برابر خودروها، مدعی میراث فرهنگ دوچرخه‌سواری شهر خود شدند. از آن پس مسئولان شهری دوچرخه‌سواری را چون بخشی از سیاستهای خود پذیرفتند که البته نیت آنها بیشتر جنبه پراگماتیک داشت تا یک تغییر اساسی. امروز در مرکز شهر آمستردم صفهای چهار کیلومتری از دوچرخه سواران را می توان مشاهده کرد که خانم اولدنسیل آنرا ترکیبی از یک جنبش اجتماعی، مقاومت سرسختانه فرهنگ دوچرخه سواری و ترکیبی از سیاست پراگماتیک طرفداری از دوچرخه سواری و محدود کردن خودرو ها، استفاده از هر سانتیمتر خیابانها، سرمایه‌گذاری موثر و مقرون به صرفه و شمار محدودی از پروژه هایی برای زیرساخت خیابانها می داند.
کتاب خانم اولدنسیل به آنچه که تاریخچه دوچرخه‌سواری در ۱۴ شهر اروپایی بوده، نگاه می کند و از ۵ نکته که موجب شکوفایی این فرهنگ در برخی شهرها و کمرنگ شدن آن در برخی دیگر شده است، نام می برد: طبیعت و چشم انداز شهر، دسترسی به گزینه های متفاوت برای رفت و آمد از جمله وسایل نقلیه عمومی، جایگاه دوچرخه‌سواری در میان سیاستهای ترافیک شهر، تأثیرات جنبش های اجتماعی و تغییر در وضعیت فرهنگ دوچرخه‌سواری از وسیله ای برای تردد افراد فقیر به ابزاری برای مردم در همه سطوح.
آنچه ما اما نیاز داریم، زیر ساختی برای زندگی خیابانی است: ارتباط مردم با یکدیگر و نه جدا ساختن آنها.
اگرچه داستانی که خانم اولدنسیل از آمستردام تعریف می کند شامل جدال بین #ترامواها و تخریب خیابانها برای ساختن مترو از یک جهت و از جهتی دیگر دوچرخه سواران است، اما او ترجیح می دهد که منافع عابران پیاده، دوچرخه سواران و آنها که از وسایل نقلیه عمومی استفاده می کنند، با هم همراهی کنند و مکمل یکدیگر باشند. یک شهر می بایست جایی برای زندگی مشترک باشد و نه مکانی برای مسابقه با یکدیگر. داستان آمستردام داستان شهری است که آنجا هزینه داشتن خودروها آنچنان سنگین شده که جای پارک آنها اکنون به دوچرخه سواران تعلق دارد.
https://www.theguardian.com/uk-news/davehillblog/2016/nov/26/london-cycling-and-the-by-chance-success-of-amsterdam
🔴از آمستردام تا تهران چقدر راه است؟!🔴
برای بسیاری از کنشگران #دوچرخه_سوار و مسئولان در حوضه حمل و نقل در #لندن، #هلند یک سنگ محک برای سیاستهای دوچرخه سواری در مناطق شهری به شمار می آید. دلیل آن هم بسیار ساده است. در سال ۲۰۱۴ در آمستردام ۳۲٪ از وسایل رفت و آمد به دوچرخه سواران اختصاص داشت؛ تنها رقیب آنها عابران پیاده محسوب می شوند. چگونه آمستردام به یک سرمشق در امر دوچرخه سواری تبدیل شده و #لندن چگونه می تواند از آن بیاموزد؟
خانم #روت_اولدِنسیل، استاد دانشگاه #آیندهوون و دوچرخه سوار، یکی از نگارندگان کتابی با نام «شهرهای دوچرخه‌سواری: یک تجربه اروپایی» است که اخیراً منتشر شده. در این کتاب او و نویسنده دیگری؛ از آمستردام با عنوان پایتخت دوچرخه سواری دنیا که اتفاقی به این مرحله رسیده نام می برند! هفته گذشته، در مراسم معرفی این کتاب در لندن، خانم اولدنسیل ابراز کرد که برتری آمستردام در دوچرخه سواری در واقع یکجور اتفاق بوده! داستان دوچرخه‌سواری که این خانم از آمستردام تعریف می کند، آن داستان رؤیایی از طراحی خیابانها که همه چیز از آنجا سرچشمه گرفته و مسئولان از شهر ارائه می دهند، نیست! بلکه مجموعه ای است از گزینه های مختلف که در طول زمان به یکدیگر پیوسته اند و در این مدت هم سیاست در محدوده دوچرخه سواری هیچگاه بیشتر از تغییر شرایط بر اساس نیاز نبوده است.
سقوط ۷۵ درصدی دوچرخه سواری در آمستردام پس از اوج آن در سال های ۱۹۵۰ میلادی در سال های اخیر، به روندی افزایشی رفته رفته تبدیل شده است. در طول سالها دوچرخه سواری به عنوان سدی بر سر راه مدرنیسم به شمار می آمد. در کتاب مورد اشاره، عکسی از سال ۱۹۵۷ از خیابان پر رفت و آمد و مرکز تجاری آمستردام، Leidsestraat مشاهده می شود و دوچرخه سواران و #ترامواها را نشان می دهد که همگی بر سر فضای یک خیابان با یکدیگر رقابت دارند. چیزی می بایست شرایط در این شاهرگ شهر را تغییر دهد. و این تغییر انجام شد. عکسها از سال ۱۹۷۱ نشان می دهند که دوچرخه ها از این خیابان تبعید شدند.
خانم اولدنسیل به این نکته اشاره می کند که دوچرخه سواری در آمستردام برای سالها امری در ارتباط با سطح اجتماعی مردم به شمار می آمده. دوچرخه سواران منسوب به سطح پایین جامعه بودند و از دیدگاه مسئولان رفتار آنها خودسرانه، غیرقابل پیش‌بینی و به عنوان سدی برای آینده خودروها محسوب می شده. نخستین مسیر دوچرخه سواری که در اوایل سال های ۱۹۳۰ میلادی عرضه شد، بیشتر برای به حاشیه کشیدن دوچرخه سواران بود تا تشویق مردم به اینکار. اما از اواسط دهه هفتاد گروههای اجتماعی دیگری شکل گرفتند. جنبش پادفرهنگ در آمستردام به همراه دیگر گروهها در جریان توسعه مجدد و مقاومت در برابر خودروها، مدعی میراث فرهنگ دوچرخه‌سواری شهر خود شدند. از آن پس مسئولان شهری دوچرخه‌سواری را چون بخشی از سیاستهای خود پذیرفتند که البته نیت آنها بیشتر جنبه پراگماتیک داشت تا یک تغییر اساسی. امروز در مرکز شهر آمستردم صفهای چهار کیلومتری از دوچرخه سواران را می توان مشاهده کرد که خانم اولدنسیل آنرا ترکیبی از یک جنبش اجتماعی، مقاومت سرسختانه فرهنگ دوچرخه سواری و ترکیبی از سیاست پراگماتیک طرفداری از دوچرخه سواری و محدود کردن خودرو ها، استفاده از هر سانتیمتر خیابانها، سرمایه‌گذاری موثر و مقرون به صرفه و شمار محدودی از پروژه هایی برای زیرساخت خیابانها می داند.
کتاب خانم اولدنسیل به آنچه که تاریخچه دوچرخه‌سواری در ۱۴ شهر اروپایی بوده، نگاه می کند و از ۵ نکته که موجب شکوفایی این فرهنگ در برخی شهرها و کمرنگ شدن آن در برخی دیگر شده است، نام می برد: طبیعت و چشم انداز شهر، دسترسی به گزینه های متفاوت برای رفت و آمد از جمله وسایل نقلیه عمومی، جایگاه دوچرخه‌سواری در میان سیاستهای ترافیک شهر، تأثیرات جنبش های اجتماعی و تغییر در وضعیت فرهنگ دوچرخه‌سواری از وسیله ای برای تردد افراد فقیر به ابزاری برای مردم در همه سطوح.
آنچه ما اما نیاز داریم، زیر ساختی برای زندگی خیابانی است: ارتباط مردم با یکدیگر و نه جدا ساختن آنها.
اگرچه داستانی که خانم اولدنسیل از آمستردام تعریف می کند شامل جدال بین #ترامواها و تخریب خیابانها برای ساختن مترو از یک جهت و از جهتی دیگر دوچرخه سواران است، اما او ترجیح می دهد که منافع عابران پیاده، دوچرخه سواران و آنها که از وسایل نقلیه عمومی استفاده می کنند، با هم همراهی کنند و مکمل یکدیگر باشند. یک شهر می بایست جایی برای زندگی مشترک باشد و نه مکانی برای مسابقه با یکدیگر. داستان آمستردام داستان شهری است که آنجا هزینه داشتن خودروها آنچنان سنگین شده که جای پارک آنها اکنون به دوچرخه سواران تعلق دارد.
https://www.theguardian.com/uk-news/davehillblog/2016/nov/26/london-cycling-and-the-by-chance-success-of-amsterdam
the Guardian
London cycling and the “by chance” success of Amsterdam
A new book about the cycling cultures of Dutch and other European cities offers some valuable guidance for London
✅ اینجا #هلند است با ٤١,٥٤٣ كيلومتر مربع وسعت. اما ٣٩ هزار كيلومتر #مسير_ويژه_دوچرخه_سواری دارد!
🔴 کیفیت بی دلیل نیست! هست؟
@darvishnameh
🔴 کیفیت بی دلیل نیست! هست؟
@darvishnameh
🔴شباهت #خودرومحوری با #سدسازی و طرحهای #انتقال_آب بین حوضه ای!🔴
همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، مهندسی معماری کنونی و مبلمان شهری در جهان امروز، اغلبِ شهرها را به #سیاهچاله_هایی_مخوف، پرازدحام و ترسناک باحجم غیرقابل تحملی از اصوات ناهنجار به ویژه برای کودکان، سالمندان و معلولین بدل ساخته است؛ بحرانی که سبب شده تا علیه خودرومحوری در دنیا نهضتی بزرگ برپا شده و اینک مردم کشورهای #فنلاند، #نروژ، #دانمارک، #هلند، #سوئد و #اتریش در صدر ملتهایی هستند که می کوشند #انسان_محوری و #پیاده_مداری را جایگزین شهرهای بی هویت امروزی کنند.
🔴 عین این رخداد تلخ و بلای مصیبت بار را در مقیاسی بزرگتر با غلبه #تفکر_سازه_ای در مدیریت آب بر سر طبیعت آورده و می آوریم!
وقتی هر رود دره ای را با جرثومه های سیمان اندودِ پهن پیکر به نام #سد خفه می کنیم؛ وقتی هزاران کیلومتر از بکرترین و ارزشمندترین مناطق رویشگاهی کوهستانی خود را در #زاگرس، #هرمزگان، #هیرکانی، #ارسباران و ... به بهانه طرحهای انتقال آب بین حوضه ای می خراشیم و نظام طبیعی آبشناختی فلات ایران را قربانی آزمندی های #طبیعت_ستیزانه خود، آن هم با نام دلپذیر توسعه و اشتغال می کنیم و وقتی #توان_تاب_آوری سرزمین مادری را در پای ماندگاری شرکتهای مهندسی ذبح می سازیم؛ باید که منتظر عقوبتی دهشتناک به نام #متروکه_شدن حدود ۳۴ هزار پارچه از آبادبومهای روستایی وطن باشیم و به جای چشمه ها، #کاریزها، رودخانه ها، سواحل و تالابهایی با #توان_زیست_پالایی درخور و کیفیت مطلوب شرب، در اندیشه مهار چشمه های تولید گرد و خاک از بقایای این پهنه های بهشت گونه در گذشته ای نه چندان دور باشیم! آیا #مادرکشی، چیزی جز این است؟!
🔴 نگاه کنید!
چه حجم اندکی از طبیعت بکر را هنوز حفظ کرده ایم و چگونه کیفیت زیستن و #ژینایی غبطه برانگیز ایران عزیز را در سرزمینی که حدود ۱۸۰۰ گونه اندمیک داشت، فدای هیولایی به نام #عملیات_تکنوژنیک و #مافیای_تفکر_سازه_ای کردیم! نکردیم؟
@darvishnameh
همانطور که در تصویر بالا مشاهده می کنید، مهندسی معماری کنونی و مبلمان شهری در جهان امروز، اغلبِ شهرها را به #سیاهچاله_هایی_مخوف، پرازدحام و ترسناک باحجم غیرقابل تحملی از اصوات ناهنجار به ویژه برای کودکان، سالمندان و معلولین بدل ساخته است؛ بحرانی که سبب شده تا علیه خودرومحوری در دنیا نهضتی بزرگ برپا شده و اینک مردم کشورهای #فنلاند، #نروژ، #دانمارک، #هلند، #سوئد و #اتریش در صدر ملتهایی هستند که می کوشند #انسان_محوری و #پیاده_مداری را جایگزین شهرهای بی هویت امروزی کنند.
🔴 عین این رخداد تلخ و بلای مصیبت بار را در مقیاسی بزرگتر با غلبه #تفکر_سازه_ای در مدیریت آب بر سر طبیعت آورده و می آوریم!
وقتی هر رود دره ای را با جرثومه های سیمان اندودِ پهن پیکر به نام #سد خفه می کنیم؛ وقتی هزاران کیلومتر از بکرترین و ارزشمندترین مناطق رویشگاهی کوهستانی خود را در #زاگرس، #هرمزگان، #هیرکانی، #ارسباران و ... به بهانه طرحهای انتقال آب بین حوضه ای می خراشیم و نظام طبیعی آبشناختی فلات ایران را قربانی آزمندی های #طبیعت_ستیزانه خود، آن هم با نام دلپذیر توسعه و اشتغال می کنیم و وقتی #توان_تاب_آوری سرزمین مادری را در پای ماندگاری شرکتهای مهندسی ذبح می سازیم؛ باید که منتظر عقوبتی دهشتناک به نام #متروکه_شدن حدود ۳۴ هزار پارچه از آبادبومهای روستایی وطن باشیم و به جای چشمه ها، #کاریزها، رودخانه ها، سواحل و تالابهایی با #توان_زیست_پالایی درخور و کیفیت مطلوب شرب، در اندیشه مهار چشمه های تولید گرد و خاک از بقایای این پهنه های بهشت گونه در گذشته ای نه چندان دور باشیم! آیا #مادرکشی، چیزی جز این است؟!
🔴 نگاه کنید!
چه حجم اندکی از طبیعت بکر را هنوز حفظ کرده ایم و چگونه کیفیت زیستن و #ژینایی غبطه برانگیز ایران عزیز را در سرزمینی که حدود ۱۸۰۰ گونه اندمیک داشت، فدای هیولایی به نام #عملیات_تکنوژنیک و #مافیای_تفکر_سازه_ای کردیم! نکردیم؟
@darvishnameh
@darvishnameh
🔴دوچرخه سواران فنلاندی از آسمان نیامده اند!🔴
✅ بخش نخست: چگونه شهری #دوچرخه_مدار داشته باشیم؟
پِكا تاكولاي ٣٤ ساله در شهر زادگاه خود، اولو/شمال #فنلاند، حتي در برف و دمای زير صفر هم با دوچرخه تردد مي كند! چرا؟
آیا او یک استثنا در آن شهر ۴۰۰ هزارنفری است که جملگی شهروندانش متمول هستند؟!
نه! او يك استثناء نيست. بسیاری از كودكان و بازنشستگان هم تردد زمستاني خود را با دوچرخه هاي معمولي مي گذرانند. واقعیت این است که ۱۲درصد مردمِ #اولو، در زمستانها کماکان ترجیح می دهند تا اهل رکاب باقی مانند و البته در تابستانها اين رقم به ٣٠ درصد افزایش می یابد. بسياري از شهرهاي #آلمان رؤياي چنين شرايطي را دارند. تاكولا معتقد است كه درجه حرارت زير صفر هيچكس را از #دوچرخه_سواري باز نمي دارد؛ اما برعكس يك زيرساخت نابسامان و خدمات زمستاني بد چنین خواهد کرد. استانداردهاي موجود در اولو براي مردم امكاناتي ايجاد كرده كه آنها حتي با مقدار برفي به ارتفاع زانويشان هم دوچرخه سواري مي كنند. اولو هم مانند #كپنهاگ و اغلب شهرهای #هلند است. در دهه هفتاد ميلادي سياستمداران تصميم گرفتند تا از دوچرخه سواري حمايت كنند. آنجا فضاي كافي ايجاد شد و شبكه اي از مسيرهاي ويژه در اختيار مردم قرار گرفت. امروز اين مسير شامل ٨٥٤ كيلومتر است و سالانه ١٦ كيلومتر به آن اضافه مي شود. بزرگترين بخش اين مسير مجهز به نور است كه دوچرخه سواري را در ماههاي زمستان آسانتر مي كند. در خيابانهاي پررفت و آمد زيرگذرهاي ويژه براي عابران پياده و دوچرخه ها وجود دارد. در كل محدوده ٢٠٠ زيرگذر ساخته شده اند. راههاي دوچرخه به پهناي ٣,٥ تا ٦ متر هستند و اغلب آنها جدا از تردد خودروها كه باز هم روش بهتري هستند تا رنگ آميزي مسيرهاي ويژه دوچرخه در خيابانهايي كه خودروها رفت و آمد دارند، زيرا در طول زمستان زمين پوشيده از برف است. علاوه بر آن بين راههاي دوچرخه و خودروها نوارهاي سبزرنگ پهني وجود دارند كه معمولا برف را پس از پاك كردن خيابان آنجا جمع مي كنند. از اين طريق مانعي نه برای دوچرخه ها و نه براي خودروها ايجاد نمي شود.
آنچه براي تاكولا مهم است، خدمات زمستاني است. خودروهاي برف پاروكن به نسبت نياز موجود، شبانه روز كار مي كنند. ساعت ٢ صبح مسيرهاي دوچرخه براي روز بعد آماده مي شوند. براي چنين هدفي خودروهاي مخصوص در طول سالها مجهزتر و تكميل تر شده اند. هدف آنها اين نيست كه راههاي دوچرخه از برف به كلي پاك شوند، بلكه به نحوي آماده شوند تا دوچرخه سواران بدون مشكل تردد كنند. شهرداري اولو مدتي است كه خدمات زمستاني را به شركتهاي خصوصي سپرده و به طور مرتب از مردم همه پرسي مي شود كه آيا دوچرخه سواران با اين خدمات راضي هستند يا نه.
با #پويش "روز رفتن به محل كار با دوچرخه زمستاني" مسئولان شهري تلاش مي كنند تا استفاده از دوچرخه در زمستان را براي مردم جذابتر كنند. اين حركت ٤ سال پيش در #وينيپگ/ كانادا به راه افتاد كه به مسابقه اي تبديل شد و تاكنون چندين شهر دنيا به آن پيوسته اند. ايده اين كار براي نشان دادن به دوچرخه سواران تابستاني است كه دوچرخه سواري در زمستان هم مي تواند ممكن و هم لذتبخش باشد. حتی براي جلب توجه بيشتر، برخي از كافه ها به همراهان اين پويش صبحها تا ساعت ١٠ نوشابه گرم و يا صبحانه مجاني ارایه مي دهند.
🔴 ادامه دارد ...
👇👇👇
🔴دوچرخه سواران فنلاندی از آسمان نیامده اند!🔴
✅ بخش نخست: چگونه شهری #دوچرخه_مدار داشته باشیم؟
پِكا تاكولاي ٣٤ ساله در شهر زادگاه خود، اولو/شمال #فنلاند، حتي در برف و دمای زير صفر هم با دوچرخه تردد مي كند! چرا؟
آیا او یک استثنا در آن شهر ۴۰۰ هزارنفری است که جملگی شهروندانش متمول هستند؟!
نه! او يك استثناء نيست. بسیاری از كودكان و بازنشستگان هم تردد زمستاني خود را با دوچرخه هاي معمولي مي گذرانند. واقعیت این است که ۱۲درصد مردمِ #اولو، در زمستانها کماکان ترجیح می دهند تا اهل رکاب باقی مانند و البته در تابستانها اين رقم به ٣٠ درصد افزایش می یابد. بسياري از شهرهاي #آلمان رؤياي چنين شرايطي را دارند. تاكولا معتقد است كه درجه حرارت زير صفر هيچكس را از #دوچرخه_سواري باز نمي دارد؛ اما برعكس يك زيرساخت نابسامان و خدمات زمستاني بد چنین خواهد کرد. استانداردهاي موجود در اولو براي مردم امكاناتي ايجاد كرده كه آنها حتي با مقدار برفي به ارتفاع زانويشان هم دوچرخه سواري مي كنند. اولو هم مانند #كپنهاگ و اغلب شهرهای #هلند است. در دهه هفتاد ميلادي سياستمداران تصميم گرفتند تا از دوچرخه سواري حمايت كنند. آنجا فضاي كافي ايجاد شد و شبكه اي از مسيرهاي ويژه در اختيار مردم قرار گرفت. امروز اين مسير شامل ٨٥٤ كيلومتر است و سالانه ١٦ كيلومتر به آن اضافه مي شود. بزرگترين بخش اين مسير مجهز به نور است كه دوچرخه سواري را در ماههاي زمستان آسانتر مي كند. در خيابانهاي پررفت و آمد زيرگذرهاي ويژه براي عابران پياده و دوچرخه ها وجود دارد. در كل محدوده ٢٠٠ زيرگذر ساخته شده اند. راههاي دوچرخه به پهناي ٣,٥ تا ٦ متر هستند و اغلب آنها جدا از تردد خودروها كه باز هم روش بهتري هستند تا رنگ آميزي مسيرهاي ويژه دوچرخه در خيابانهايي كه خودروها رفت و آمد دارند، زيرا در طول زمستان زمين پوشيده از برف است. علاوه بر آن بين راههاي دوچرخه و خودروها نوارهاي سبزرنگ پهني وجود دارند كه معمولا برف را پس از پاك كردن خيابان آنجا جمع مي كنند. از اين طريق مانعي نه برای دوچرخه ها و نه براي خودروها ايجاد نمي شود.
آنچه براي تاكولا مهم است، خدمات زمستاني است. خودروهاي برف پاروكن به نسبت نياز موجود، شبانه روز كار مي كنند. ساعت ٢ صبح مسيرهاي دوچرخه براي روز بعد آماده مي شوند. براي چنين هدفي خودروهاي مخصوص در طول سالها مجهزتر و تكميل تر شده اند. هدف آنها اين نيست كه راههاي دوچرخه از برف به كلي پاك شوند، بلكه به نحوي آماده شوند تا دوچرخه سواران بدون مشكل تردد كنند. شهرداري اولو مدتي است كه خدمات زمستاني را به شركتهاي خصوصي سپرده و به طور مرتب از مردم همه پرسي مي شود كه آيا دوچرخه سواران با اين خدمات راضي هستند يا نه.
با #پويش "روز رفتن به محل كار با دوچرخه زمستاني" مسئولان شهري تلاش مي كنند تا استفاده از دوچرخه در زمستان را براي مردم جذابتر كنند. اين حركت ٤ سال پيش در #وينيپگ/ كانادا به راه افتاد كه به مسابقه اي تبديل شد و تاكنون چندين شهر دنيا به آن پيوسته اند. ايده اين كار براي نشان دادن به دوچرخه سواران تابستاني است كه دوچرخه سواري در زمستان هم مي تواند ممكن و هم لذتبخش باشد. حتی براي جلب توجه بيشتر، برخي از كافه ها به همراهان اين پويش صبحها تا ساعت ١٠ نوشابه گرم و يا صبحانه مجاني ارایه مي دهند.
🔴 ادامه دارد ...
👇👇👇
Forwarded from محمد درویش
@darvishnameh
شهر #Houten در #هلند، یگانه شهری است که هیچیک از ۴۸۴۷۱ نفر از اهالی اش #خودرو ندارند! تصمیمی که در سال ۱۹۸۰ گرفته و همچنان به آن پایبند مانده و #امن_ترین_شهر_جهان را آفریدند.
شهر #Houten در #هلند، یگانه شهری است که هیچیک از ۴۸۴۷۱ نفر از اهالی اش #خودرو ندارند! تصمیمی که در سال ۱۹۸۰ گرفته و همچنان به آن پایبند مانده و #امن_ترین_شهر_جهان را آفریدند.
🇮🇷: @darvishnameh
🔴طولانی ترین زنجیر انسانی در اروپا! چرا؟🔴
روز يكشنبه گذشته -۴ تیر ۹۶ - به دنبال يك فراخوان، حدود ٥٠ هزار نفر با تشكيل يك زنجير انساني به طول ٩٠ كيلومتر با عبور از سه كشور #بلژيك، #هلند و #آلمان به دو #رآكتور_هسته_اي Tihange 1 و Doel 2 اعتراض كردند و خواستار تعطيلی همیشگی آنها شدند.
شایان توجه آنکه اين دو رآكتور قديمي كه به دليل شكاف ايجاد شده در مخزن آنها در سال ٢٠١٢ براي مدتي از مدار تولید خارج شده بودند، دوباره بكار گرفته شده اند.
این در حالی است که دولت بلژيك پیشتر اعلام كرده بود تا سال ٢٠٢٥ كلاً به استفاده از انرژي اتمي پايان خواهد داد و تا سال ٢٠١٥ هم دو رآکتور یادشده را برای همیشه خاموش خواهد كرد؛ اما سازمان انرژي اتمي بلژيك اینک اعلام کرده که استفاده از اين رآكتورها را به مدت ده سال ديگر تمديد كرده است؛ موضوعی که خشم دوستداران محیط زیست در اروپا را برانگیخته و به دلیل نگرانی مردمی از تبعات خطرناک این اقدام، طولانی ترین زنجیر انسانی را سبب ساز شده است.
✅ دریافت کننده عزیز #درویشنامه!
فیلم و گزارش مشروح این رویداد را در لینک زیر می توانید پیگیری فرمایید:
👇👇👇
http://zeit.de/gesellschaft/zeitgeschehen/2017-06/tihange-atomkraft-demonstration-menschenkette-aachen-belgien
🔴طولانی ترین زنجیر انسانی در اروپا! چرا؟🔴
روز يكشنبه گذشته -۴ تیر ۹۶ - به دنبال يك فراخوان، حدود ٥٠ هزار نفر با تشكيل يك زنجير انساني به طول ٩٠ كيلومتر با عبور از سه كشور #بلژيك، #هلند و #آلمان به دو #رآكتور_هسته_اي Tihange 1 و Doel 2 اعتراض كردند و خواستار تعطيلی همیشگی آنها شدند.
شایان توجه آنکه اين دو رآكتور قديمي كه به دليل شكاف ايجاد شده در مخزن آنها در سال ٢٠١٢ براي مدتي از مدار تولید خارج شده بودند، دوباره بكار گرفته شده اند.
این در حالی است که دولت بلژيك پیشتر اعلام كرده بود تا سال ٢٠٢٥ كلاً به استفاده از انرژي اتمي پايان خواهد داد و تا سال ٢٠١٥ هم دو رآکتور یادشده را برای همیشه خاموش خواهد كرد؛ اما سازمان انرژي اتمي بلژيك اینک اعلام کرده که استفاده از اين رآكتورها را به مدت ده سال ديگر تمديد كرده است؛ موضوعی که خشم دوستداران محیط زیست در اروپا را برانگیخته و به دلیل نگرانی مردمی از تبعات خطرناک این اقدام، طولانی ترین زنجیر انسانی را سبب ساز شده است.
✅ دریافت کننده عزیز #درویشنامه!
فیلم و گزارش مشروح این رویداد را در لینک زیر می توانید پیگیری فرمایید:
👇👇👇
http://zeit.de/gesellschaft/zeitgeschehen/2017-06/tihange-atomkraft-demonstration-menschenkette-aachen-belgien
ZEIT ONLINE
Zehntausende demonstrieren gegen Atomkraftwerk Tihange
Drei Länder, 90 Kilometer, 50.000 Demonstranten: Mit einer Menschenkette im Dreiländereck haben Tausende die Abschaltung des belgischen Atomkraftwerks Tihange gefordert.
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🇮🇷: @darvishnameh
✅ مساحت #هلند فقط دو درصدِ ایران است، اما ۴۲ هزار کیلومتر مسیر ایمن #دوچرخه_سواری دارد؛ یعنی بیش از ۵۰ برابر ایران!
🔻 موفقیت اتفاقی نیست!
#سه_شنبه_های_بدون_خودرو ؛ هفته ۱۱۶
✅ مساحت #هلند فقط دو درصدِ ایران است، اما ۴۲ هزار کیلومتر مسیر ایمن #دوچرخه_سواری دارد؛ یعنی بیش از ۵۰ برابر ایران!
🔻 موفقیت اتفاقی نیست!
#سه_شنبه_های_بدون_خودرو ؛ هفته ۱۱۶
🔴داستان مردی که سازمان ملل را وادار به صدور یک قطعنامه به نفع دوچرخه کرد!🔴
🇮🇷: @darvishnameh
🖋سه سال پيش، وقتی یک پروفسور لهستانی به نام لِژِك سیبیلسکی - Leszek J. Sibilski - پژوهشی دانشگاهی را به هدف کشف نقش #دوچرخه در توسعه آغاز کرد؛ تصورش را هم نمیکرد كه اين پژوهش ممکن است به يك تلاش بزرگ همراه با پشتيباني از جانب برنامه "تردد پايدار براي همه" تبديل شود. اما نه تنها چنین شد، بلکه سازمان ملل را واداشت تا روزي را براي بزرگداشت و ترويج دوچرخه در سراسر دنيا انتخاب كند. روز ١٢ آوریل ٢٠١٨ - برابر با ۲۳ فروردین ۱۳۹۷ - همه ١٩٣ عضو سازمان ملل قطعنامه ای موسوم به A/Res/72/272 را تصويب كردند که پیشنهاد شده بود جهانیان هر سال روز سوم ژوئن برابر با سیزدهم خرداد را به عنوان روز جهاني دوچرخه گرامی داشته و برای ترویج این وسیله حمل و نقل پاک تلاشی درخورتر انجام دهند. جالب است که در تصویب اين قطعنامه، کشور #تركمنستان با همراهي و رایزنی نمایندگان ٥٦ كشور ديگر بودند که بسیار تلاش کردند و نه کشورهایی چون #هلند و #دانمارک!
🔻در ادامه مصاحبه ای که اخیراً با این پروفسور لهستانی انجام شده را مرور می کنیم:
🔹آيا هيچوقت انتظار داشتيد كه اين پروژه به يك قطعنامه سازمان ملل متحد ختم شود؟
🔸راستش من عميقا اعتقاد دارم كه اين بخشي از سرنوشت من بود تا كمكي براي به ثمر رسيدن اين (قطعنامه) باشم. اجازه دهيد تا چرايش را توضيح دهم. من براي ده سال عضو تيم ملي دوچرخه سواري لهستان بودم و آموزش عالي خود را در رشته تربيت بدني با تخصص در دوچرخه سواري بدست آوردم. پس از آن به عنوان گزارشگر ورزشي براي نشريه اي كه اخبار دوچرخه سواري از سراسر دنيا را پوشش مي داد، كار كردم. دوچرخه سواري زندگي من بود. اكنون همه تجربيات در اين زمينه با تعهد من در محدوده خدمات اجتماعي تركيب شده است. من دكتراي خود را در رشته جامعه شناسي كاربردي با تمركز بر كنشها و جنبشهاي اجتماعي تكميل كردم و مدتي به عنوان عضو يك گروه تخصصي براي كمك به سازماندهي كنوانسيون سازمان ملل در زمينه حقوق افراد معلول فعاليت داشتم. به عبارت ديگر من دوچرخه سواري بودم كه مي خواست تفاوتي ايجاد كند.
🔹چه وقت و چگونه براي نخستين بار خواهان روزي به مناسبت دوچرخه سواري شديد؟
🔸همه ماجرا با دو يادداشت از من در يك وبلاگ شروع شد. نخستين آن در فوريه ٢٠١٥ با تيتر "دوچرخه سواري به همه مربوط است". يكسال پس از آن يادداشت ديگري تحت عنوان "چرا روزي جهاني براي دوچرخه وجود ندارد؟" با استدلال بر اينكه دوچرخه با بخشيدن سلامتي به انسان، استحقاق آنرا دارد كه جشن گرفته شود. اين مقاله به هدف زد. دو هفته پس از آن من در يك سخنراني در جريان كنفرانس "دانشمندان براي دوچرخه" كه در تايپه/تايوان برگزار مي شد، مورد روز جهاني دوچرخه را مطرح كردم. سخنراني من متقاعد كننده از آب درآمد: در طول آخرين سخنراني، كنفرانس به اين نتيجه رسيد كه درواقع تخصيص يكروز براي بزرگداشت دوچرخه خوشايند خواهد بود."
🔹اگر به عقب نگاه كنيد، چه درسهايي را مي توانيد با آنها به اشتراك بگذاريد كه مي خواهند در دنيا موثر باشند؟
🔸شور و عشق داشته و ثابت قدم باشيد و نيز بي امان و پيگير. مي دانيد، زمانيكه پيشنهاد آغازين ما از جانب نماينده دائمي دوچرخه دوست ترين كشور دنيا رد شد، من دست از تلاش برنداشتم. آن زمان گفته اي از ايلان ماسك به ذهنم آمد: "اگر چيزي برايتان به اندازه كافي مهم باشد، آنرا انجام مي دهيد، حتي اگر شرايط بر وفق مرادتان نباشد."من اعتقاد داشتم كه اين ايده به اندازه كافي مهم است. اما ما بايد درعین ثابت قدم بودن، آنجا که لازم باشد، انعطاف به خرج دهیم تا به هدف برسیم.
🔻 هموطن عزیز!
همانطور که ملاحظه می کنید، ترکمنستان حتی یکصدم بحرانی که ما در حوزه ترافیک، آلودگی هوا، آلودگی صوتی و کم تحرکی شهروندان با آن روبروست را ندارد، اما سزاوارانه کوشیده و می کوشد تا آینده را از همین حالا به نام شادی، نشاط و سلامتی به نام فرزندانش سند زند. بیاییم از او الگو گرفته و تلاش کنیم تا با شتابی بیشتر شهرهایی ایمن برای دوچرخه سواری بنانهیم. جامعه ۸۰ میلیون نفری ایران می تواند به الگویی شایسته در منطقه خاورمیانه برای تغییر سبک زندگی بدل شده و بدین ترتیب، در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، مهار جزیره گرمایی شهری و مدیریت بهینه آب هم در کنار مبارزه هوشمندانه با آلودگی هوا، ترافیک و کم تحرکی موفق و پیشتاز باشد.
⚪ برای خواندن نسخه کامل این یادداشت به #خبرگزاری_ایانا در نشانی زیر مراجعه فرمایید:
👇
http://iana.ir/بخش-نگاه-روز-152/52988-آلودگی-هوا-قطعنامه-ای-بر-ای-دوچرخه
🇮🇷: @darvishnameh
🖋سه سال پيش، وقتی یک پروفسور لهستانی به نام لِژِك سیبیلسکی - Leszek J. Sibilski - پژوهشی دانشگاهی را به هدف کشف نقش #دوچرخه در توسعه آغاز کرد؛ تصورش را هم نمیکرد كه اين پژوهش ممکن است به يك تلاش بزرگ همراه با پشتيباني از جانب برنامه "تردد پايدار براي همه" تبديل شود. اما نه تنها چنین شد، بلکه سازمان ملل را واداشت تا روزي را براي بزرگداشت و ترويج دوچرخه در سراسر دنيا انتخاب كند. روز ١٢ آوریل ٢٠١٨ - برابر با ۲۳ فروردین ۱۳۹۷ - همه ١٩٣ عضو سازمان ملل قطعنامه ای موسوم به A/Res/72/272 را تصويب كردند که پیشنهاد شده بود جهانیان هر سال روز سوم ژوئن برابر با سیزدهم خرداد را به عنوان روز جهاني دوچرخه گرامی داشته و برای ترویج این وسیله حمل و نقل پاک تلاشی درخورتر انجام دهند. جالب است که در تصویب اين قطعنامه، کشور #تركمنستان با همراهي و رایزنی نمایندگان ٥٦ كشور ديگر بودند که بسیار تلاش کردند و نه کشورهایی چون #هلند و #دانمارک!
🔻در ادامه مصاحبه ای که اخیراً با این پروفسور لهستانی انجام شده را مرور می کنیم:
🔹آيا هيچوقت انتظار داشتيد كه اين پروژه به يك قطعنامه سازمان ملل متحد ختم شود؟
🔸راستش من عميقا اعتقاد دارم كه اين بخشي از سرنوشت من بود تا كمكي براي به ثمر رسيدن اين (قطعنامه) باشم. اجازه دهيد تا چرايش را توضيح دهم. من براي ده سال عضو تيم ملي دوچرخه سواري لهستان بودم و آموزش عالي خود را در رشته تربيت بدني با تخصص در دوچرخه سواري بدست آوردم. پس از آن به عنوان گزارشگر ورزشي براي نشريه اي كه اخبار دوچرخه سواري از سراسر دنيا را پوشش مي داد، كار كردم. دوچرخه سواري زندگي من بود. اكنون همه تجربيات در اين زمينه با تعهد من در محدوده خدمات اجتماعي تركيب شده است. من دكتراي خود را در رشته جامعه شناسي كاربردي با تمركز بر كنشها و جنبشهاي اجتماعي تكميل كردم و مدتي به عنوان عضو يك گروه تخصصي براي كمك به سازماندهي كنوانسيون سازمان ملل در زمينه حقوق افراد معلول فعاليت داشتم. به عبارت ديگر من دوچرخه سواري بودم كه مي خواست تفاوتي ايجاد كند.
🔹چه وقت و چگونه براي نخستين بار خواهان روزي به مناسبت دوچرخه سواري شديد؟
🔸همه ماجرا با دو يادداشت از من در يك وبلاگ شروع شد. نخستين آن در فوريه ٢٠١٥ با تيتر "دوچرخه سواري به همه مربوط است". يكسال پس از آن يادداشت ديگري تحت عنوان "چرا روزي جهاني براي دوچرخه وجود ندارد؟" با استدلال بر اينكه دوچرخه با بخشيدن سلامتي به انسان، استحقاق آنرا دارد كه جشن گرفته شود. اين مقاله به هدف زد. دو هفته پس از آن من در يك سخنراني در جريان كنفرانس "دانشمندان براي دوچرخه" كه در تايپه/تايوان برگزار مي شد، مورد روز جهاني دوچرخه را مطرح كردم. سخنراني من متقاعد كننده از آب درآمد: در طول آخرين سخنراني، كنفرانس به اين نتيجه رسيد كه درواقع تخصيص يكروز براي بزرگداشت دوچرخه خوشايند خواهد بود."
🔹اگر به عقب نگاه كنيد، چه درسهايي را مي توانيد با آنها به اشتراك بگذاريد كه مي خواهند در دنيا موثر باشند؟
🔸شور و عشق داشته و ثابت قدم باشيد و نيز بي امان و پيگير. مي دانيد، زمانيكه پيشنهاد آغازين ما از جانب نماينده دائمي دوچرخه دوست ترين كشور دنيا رد شد، من دست از تلاش برنداشتم. آن زمان گفته اي از ايلان ماسك به ذهنم آمد: "اگر چيزي برايتان به اندازه كافي مهم باشد، آنرا انجام مي دهيد، حتي اگر شرايط بر وفق مرادتان نباشد."من اعتقاد داشتم كه اين ايده به اندازه كافي مهم است. اما ما بايد درعین ثابت قدم بودن، آنجا که لازم باشد، انعطاف به خرج دهیم تا به هدف برسیم.
🔻 هموطن عزیز!
همانطور که ملاحظه می کنید، ترکمنستان حتی یکصدم بحرانی که ما در حوزه ترافیک، آلودگی هوا، آلودگی صوتی و کم تحرکی شهروندان با آن روبروست را ندارد، اما سزاوارانه کوشیده و می کوشد تا آینده را از همین حالا به نام شادی، نشاط و سلامتی به نام فرزندانش سند زند. بیاییم از او الگو گرفته و تلاش کنیم تا با شتابی بیشتر شهرهایی ایمن برای دوچرخه سواری بنانهیم. جامعه ۸۰ میلیون نفری ایران می تواند به الگویی شایسته در منطقه خاورمیانه برای تغییر سبک زندگی بدل شده و بدین ترتیب، در کاهش انتشار گازهای گلخانه ای، مهار جزیره گرمایی شهری و مدیریت بهینه آب هم در کنار مبارزه هوشمندانه با آلودگی هوا، ترافیک و کم تحرکی موفق و پیشتاز باشد.
⚪ برای خواندن نسخه کامل این یادداشت به #خبرگزاری_ایانا در نشانی زیر مراجعه فرمایید:
👇
http://iana.ir/بخش-نگاه-روز-152/52988-آلودگی-هوا-قطعنامه-ای-بر-ای-دوچرخه
خبرگزاری ایانا
آلودگی هوا و قطعنامه‌ای بر ای دوچرخه
محمد درویش، عضو هیات علمی موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور:
سه سال پیش، وقتی که یک پروفسور لهستانی به نام لِژِک سیبیلسکی - Leszek J. Sibilski - پژوهشی دانشگاهی را با هدف کشف نقش دوچرخه در توسعه آغاز کرد؛ تصورش را هم نمیکرد که این پژوهش ممکن است به یک…
سه سال پیش، وقتی که یک پروفسور لهستانی به نام لِژِک سیبیلسکی - Leszek J. Sibilski - پژوهشی دانشگاهی را با هدف کشف نقش دوچرخه در توسعه آغاز کرد؛ تصورش را هم نمیکرد که این پژوهش ممکن است به یک…
🔻این معما را حل کنید:
🔶در ایران که شعار ساده‌زیستی و نفی اشرافی‌گری می‌دهد، بلندپایه‌ترین دوچرخه‌سوارش #شهردار_یزد است؛ اما در #هلند پادشاه، ملکه و نخست‌وزیر دوچرخه‌سوارند!
🇮🇷: @darvishnameh
🔶در ایران که شعار ساده‌زیستی و نفی اشرافی‌گری می‌دهد، بلندپایه‌ترین دوچرخه‌سوارش #شهردار_یزد است؛ اما در #هلند پادشاه، ملکه و نخست‌وزیر دوچرخه‌سوارند!
🇮🇷: @darvishnameh
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
✅ روایت #زهرا_کشوری، خبرنگار روزنامه ایران از آفرینش نهضتی در #هلند که به هدف پایان‌دادنِ کشتار کودکان در خیابانها شکل گرفت.
🔻کاش آنهایی که با #دوچرخه مشکل دارند، عبرت گیرند!
🇮🇷: @darvishnameh
🔻کاش آنهایی که با #دوچرخه مشکل دارند، عبرت گیرند!
🇮🇷: @darvishnameh
1⃣ #هلند ۱۷میلیون جمعیت و ۲۲میلیون #دوچرخه دارد که اغلب آنها کاربرد روزانه دارد؛ ما ۸۱ میلیون جمعیت و ۱۶میلیون دوچرخه داریم که اغلب آنها خاک می‌خورد!
2⃣۱۴درصد مردم هلند در معرض #خطر_کم‌تحرکی؛ و ۸۸درصد ایرانیان به دلیل کم‌تحرکی از #دیابت، #کبدچرب، #فشارخون و سکته‌های قلبی رنج کشیده و بیش از بودجه یکسال وزارت آموزش و پرورش خرج درمان‌شان در سال می‌شود!
3⃣از هر ۱۰دانش‌آموز هلندی فقط ۳نفر با خودرو به مدرسه می‌روند و دولت برنامه دارد تا همه با دوچرخه به مدرسه روند. در ایران اما، وزن متوسط دانش‌آموزان زیر ۱۲سال در طول یک‌دهه اخیر دوبرابر شده و دولت می‌خواهد با بهبود کیفیت سرویس مدارس و تزریق مکمل ویتامین D، مشکل را حل کند!
4⃣ دست آخر آنکه عکس بالا یکی از نمایندگان مجلس را سوار بر خودروی شاسی‌بلند آمریکایی‌اش نشان می‌دهد؛ مجلسی که فریاد ساده‌زیستی و اقتصادمقاومتی‌اش گوش فلک را کر کرده؛ اما تصویر پایین، پادشاه هلند به همراه خانواده‌اش است!
🔻حالا می‌دانید چرا کشوری که یک چهلم ایران وسعت و کمتر از یک چهارم ما جمعیت دارد؛ تولید ناخالص سالانه‌اش، دوبرابر ماست؟
🇮🇷: @darvishnameh
2⃣۱۴درصد مردم هلند در معرض #خطر_کم‌تحرکی؛ و ۸۸درصد ایرانیان به دلیل کم‌تحرکی از #دیابت، #کبدچرب، #فشارخون و سکته‌های قلبی رنج کشیده و بیش از بودجه یکسال وزارت آموزش و پرورش خرج درمان‌شان در سال می‌شود!
3⃣از هر ۱۰دانش‌آموز هلندی فقط ۳نفر با خودرو به مدرسه می‌روند و دولت برنامه دارد تا همه با دوچرخه به مدرسه روند. در ایران اما، وزن متوسط دانش‌آموزان زیر ۱۲سال در طول یک‌دهه اخیر دوبرابر شده و دولت می‌خواهد با بهبود کیفیت سرویس مدارس و تزریق مکمل ویتامین D، مشکل را حل کند!
4⃣ دست آخر آنکه عکس بالا یکی از نمایندگان مجلس را سوار بر خودروی شاسی‌بلند آمریکایی‌اش نشان می‌دهد؛ مجلسی که فریاد ساده‌زیستی و اقتصادمقاومتی‌اش گوش فلک را کر کرده؛ اما تصویر پایین، پادشاه هلند به همراه خانواده‌اش است!
🔻حالا می‌دانید چرا کشوری که یک چهلم ایران وسعت و کمتر از یک چهارم ما جمعیت دارد؛ تولید ناخالص سالانه‌اش، دوبرابر ماست؟
🇮🇷: @darvishnameh