آخرین زخمی که زدی عمیق بود
بهار در زخم من، خانه کرد
حالا ببین جقدر گل سرخ
در دلم‌ هوایی میشوند
و چقدر جوجه‌ پرنده مرا،
مادر صدا میکنند‌‌....


آخرین زخمی که زدی، عمیق بود....

#چیستایثربی
#چیستا_یثربی
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi

به گزارش ایسنا، مهرداد خدیر در یادداشتی در عصر ایران نوشت: «۲۰ سال پیش فیدل کاسترو، رهبر فقید کوبا، به تهران آمد. سیدحسن خمینی جوان هم با او ملاقات کرد و کاسترو از یادگار امام شخصا دعوت کرد به کوبا سفر کند. هر چند حال و هوای اوایل انقلاب تغییر کرده و نیروهای چپ از فضای عمومی کنار رفته بودند اما کاسترو همچنان شخصیتی جذاب بود و خاص ایران هم نبود. از نمادهای قرن بیستم تنها معدودی پا به قرن ۲۱ گذاشته بودند و کاسترو یکی از آنان بود.

جایی خواندم یا شنیدم که چندی بعد سیدحسن خمینی به کوبا می‌رود. آمریکای لاتین سرزمین شادی و نوش‌خواری و رقص و موسیقی است و فیدل می‌دانست که نوادۀ رهبر فقید ایران در لباس روحانیت شیعه را نسبتی با این امور نیست و به گونه‌ای دیگر باید باید برای او خاطره بسازد. از این رو در همان شبی که دیدار کردند از مهمان خود خواست فردا صبح هم حتما به دفتر او بروند چون غافل‌گیر خواهند شد.

سید حسن و همراهان نمی‌دانستند داستان از چه قرار است اما بامداد روز بعد هم رفتند و دیدند فیدل کاسترو مهمان دارد و به قول مهران مدیری در همین دورهمی آن هم چه مهمانی: گابریل گارسیا مارکز، بزرگ‌ترین نویسندۀ نیمۀ دوم قرن بیستم.

کاسترو که دریافته بود سیدحسن خمینی به ادبیات و کلمات بسیار علاقه‌مند است، آن دو را با هم آشنا می‌کند.

صحبت‌ها گل انداخته بود و در آن میانه یکی از ایرانیان حاضر برای آن که عمق علاقه به مارکز را یادآور شود با شعف گفت: خود من در این سفر کتابی از شما همراه آورده‌ام! مارکز اما به جای آن که مشعوف و مسرور شود، ناگهان روی ترش کرد و از دستیار و مدیر برنامۀ خود پرسید: مگر ما برای ترجمه به زبان فارسی هم قرارداد داریم؟

فضای گفت‌وگو تغییر کرد و کتاب را آوردند و پیدا بود که کپی‌رایت ندارد. هر قدر توضیح دادند که ایران به قانون بین‌المللی «حق انحصاری نشر اثر» یا کپی‌رایت نپیوسته (که به موجب آن ناشران امتیاز ترجمه را باید خریداری کنند)، برای او پذیرفتنی نبود و ترجمه بدون اجازۀ ناشر اصلی را خلاف مقررات و اخلاق و عرف جهانی توصیف کرد و هر قدر گفته می‌شود منحصر به آثار شما نیست و کل ترجمه‌ها در ایران چنین است، قبح داستان کم نمی‌شد که بیشتر می‌شد!

غرض این است که یادآوری شود تا چه حد رعایت‌نکردن این موضوع نزد تولیدکنندگان آثار فرهنگی ناپسند و در عرصۀ جهانی شگفت‌آور و قابل پیگیری است.



#پستچی را بدون نام نوبسنده و ناشر
به اشتراگ نمیگذاریم

هیج‌تاتری را نباید بدون حق تالیف نوبسنده کار کنیم
برای دکلمه پستچی ؛ باید از نویسنده اجازه قبلی بگیریم


و....



#چیستایثربی
#چیستا_یثربی

#کانال_رسمی_چیستایثربی


@chista_yasrebi


یک استوری #جایزه_دار دراینستا گذاسته ام


به استوریهایم سربزنید

از امشب قسمت سوم
#داستان
#بالماسکه
فقط در
#پیج_اینستاگرام_رسمی
#چیستا_یثربی
#چیستایثربی



هرگز در بالماسکه ، نقاب اشتباه گذاشته اید ؟

این داستان برای بزرگسالان است
نوجوانان کنار بزرگتران میتوانند بخوانند
برای کودکان ابدا توصیه نمیشود.
متشکرم



#کانال_رسمی_چیستایثربی



@chista_yasrebi

ادمین
@ccch999

#چیستا_یثربی
#چیستایثربی



#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi

درددلهای زنی باسایه ی خودش

#چیستا_یثربی
#چیستایثربی

#کانال_رسمی_چیستایثربی



@chista_yasrebi

اسپنسر

#دیانا
ملکه تنها
بابازی
#کریستین_استوارت

پیج رسمی اینستاگرام
#چیستایثربی
#چیستا_یثربی


#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi

#چیستایثربی
#چیستا_یثربی

#کانال_رسمی_چیستایثربی

@chista_yasrebi

#چیستایثربی
#چیستا_یثربی
#شعر_نو


#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi



https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ

زنی که میرود
شاید فقط برای قدم زدن رفته است
بدون کیف
بدون کوله ای که
سرگذشتش را در آن بگذارد...
زنی که میرود
نمیرود که نیاید...
جهان، وطنش
خدا، رفیقش
دلش مثل بادکنکی رها در باد،
جهان‌؛ عطر تنش را،
امانت میگیرد
برای همه ی دختران بی آرزو
زنی که میرود
دلش مثل پرستوها
هوای برگشتن دارد
و ما چقدر
برای گفتن
"دلتنگم"
صبرکردن بلدیم!

#چیستا_یثربی
#چیستایثربی

#کانال_رسمی_چیستایثربی



#chista_yasrebi

درسته که‌ دانلود و پی دی اف دزدی در کانالها خیلی زیاده امادراین شرایط افتخار منه #پستچی ما داره میرسه به چاپ‌بیستم .این افتخار را با شماشریکم



#چیستا_یثربی
#چیستایثربی
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi