#او_یکزن
#چیستایثربی
#قسمت_صد_و_هشت

زنه روی زمین نشسته بود.اما انگار گذشته را میدید...گفت : باپسره فامیل بودیم...باهم بزرگ شده بودیم؛ از بچگی عاشقم بود ؛ منم نه نمیگفتم! میذاشتم عاشقم باشه و هر کاری برام انجام بده....

...زمیناشو به اسمم کرد؛ رفت سربازی تا بیاد عقدم کنه ؛ اما من همون ایام ؛ زن یه دانشجویی شدم که ازشهر ؛ برای تحقیق آمده بود اینجا...یهویی!
نامزد سربازم؛ با شادی برای عقد اومد؛ کلی کادو برام خریده بود.برای من ؛ خونواده م...بش گفتن دختره عروسی کرده؛ زد به دشت و بیابونش تو دره ها ؛ اسم منو فریاد میکشید؛ دیوونه شده بود! بعدم دیگه خبری ازش نشد ؛ کسی ندیدش!
شبنم گفت:بعدی! آهسته
پشت علیرضا رفت و گفت: یه تیکه ازنامه ی کشیش به سردار رو بخون ! زود! از حفظ ! علیرضا آرام گفت :بازم ؟ شبنم گفت : اون برای من یه سند تاریخیه. باعث میشه انگیزه بگیرم! علیرضا انگارهزار بارنامه را خوانده باشد! یک پاراگراف طولانی را خواند. با آخرین جمله؛حواسم سر جایش آمد:

"راه ما ظاهرا از هم جداست.نه راه دلمان!"

نگاهم با نگاه شبنم؛ تلاقی کرد،مثل ماده شیری گرسنه بود. یعنی ممکن بود مراهم بزند؟ به طرف ماآمد.محکم؛ ترکه راپشت شهرام کوبید.گفت:بقیه رو باکلت وادار کردم از خونه هاشون بیان بیرون؛ اما تو حرف گوش کنی بچه ؛ نه؟بگو! شهرام سکوت کرد.محکم تر زد:شهرام گفت:من قبلا دختری رو دوست داشتم که رفت آمریکا.....میخواستم باش ازدواج کنم.اون نمیخواست؛ ولی ما دو سه سال با هم بودیم؛ هنوز دوسش دارم..ولی مثل یه خاطره ی دور ....خیلی دور....انگار تو خواب میشناختمش....
چشمان شبنم برق زد ؛ ولی طرف من نیامد.پشت مشتعلی زد و گفت:تو که همه وجودت دروغه! اونی رو بگو که ما نمیدونیم !

مشتعلی با گریه گفت: نزن خانمجان ! نزن ! مرغ سر کنده که کشتن نداره ! میگم: من پشت فرمون بودم.نه حاجی! وقتی اون دو تاعروس داماد افتادن ته سد کرج ؛ من پشت فرمون بودم.حاجی یه طلبه ی جوون بود....کنار من ؛ خواب بود. ؛ جوری گریه و زاری کردم ؛ حاجی دلش به حالم سوخت؛ رفت اعتراف کرد که اون پشت فرمون بوده.من نلی رو دزدیدم....شبنم گفت:این تیکه تکراریه. مشتعلی گفت:
نیست! اینو خبر ندارین! داداش و مادر نلی؛ بم پول دادن سر به نیستش کنم؛ گفتن هر بلایی سرش بیارم ؛مهم نیست! اون بچه ؛ زندگی به هم زنه ..اما بچه شکل مهتاب بود...دلم سوخت ؛ مهتاب من !همون که بش میگفتیم شبنم خانم! اما مهتاب من بود....من عاشقشم.همیشه....
علیرضا پشت مادرش ایستاده بود و فیلم برمیداشت.مادرش ؛ ترکه محکمی به شانه ی علیرضا زد ؛ گفت: از خودتم بگیر!


علیرضا گفت:من جزاینکه ترنسم ؛کار بدی نکردم ؛ اینم که تقصیر خودم نبوده! اما چرا....یه بار ؛ یه گزارش دروغ ؛ برای کسی رد کردم ؛ که بد جوری همه جا پیچید... بخاطر لج و لجبازی بود....زنه رو که پشتش گزارش رد کرده بودم ؛ یه مدت ممنوع الکار کردن؛ ازش لجم گرفت...چون هیچوقت منو نمیدید ؛ منو نمیخواست.....به دروغ چیزایی گفتم و مدرکایی جورکردم که همه جا بایکوتش کردن! ....حتی کارگردانی که باش کار میکرد؛ باور کرد و بیرونش کرد....زمینو چنگ میزد تا اون چند سال دخترشو بزرگ کنه ! اما کسی کمکش نکرد...خیلی چیزای وحشتناکی پشتش گفته بودم....شبنم گفت : خاک بر سرت! و ترکه را روی شانه ی من زد.
جا خوردم؛ اما تنها حس واقعی ام را در آن لحظه گفتم : من؟من از سردار بیزارم ! نمیدونم این گناهه یا نه! هرچی باشه اون زمانی قهرمان بوده! چیزی که الان هست حالمو بد میکنه ؛ این نفرت توی صورتش! از همه چیز .... حتی گاهی حس میکنم با خدا هم دعوا داره! ... انگار هیچکسو نمیبینه! شاید یه روز آدم خوبی بوده اما ؛ غرور ؛ کینه و نفرت رهاش نکرده... ؛ بدش کرده ؛ ازش بدم میاد...میترسم ؛ میدونم آدمای زیادی رو بدبخت کرده! یک عالمه زن و بچه رو ؛ بی خانواده کرده.....چون مرداشونو گرفته....
و شبنم شاد و سرحال رو؛ به این زنی تبدیل کرده که ما الان میبینیم.... اگه میتونستم با همین ترکه حسابی میزدمش! بعدمیگفتم؛ برو پیش حاج خانمت! رو زخمات مرهم بماله!....بعضیا زخمایی دارن که نمیشه روشون مرهم مالید.هیچ مرهمی.....شبنم سعی کرد به من نگاه نکند ؛ گفت :بسه...بعد روی شانه ی شهرام زد.گفت :
به تو هم گفته بودم نامه ی کشیشو حفظ کنی...زود باش ! نامه کشیش؟گفته بودم همه باید مثل متن یه سوگند نامه ؛ حفظش باشین!
شهرام گفت:همیشه هرجا که باشم؛پسر اول تو و فرزند صدیقه پرورش میمونم....

شبنم روی شانه ی زن دیگری زد؛ زن جواب نداد؛ واکنشی هم نشان نداد! شبنم ؛ محکمتر زد ناگهان زن گفت: تو کثافتی شبنم! میدونستی؟!

#او_یک_زن
#قسمت_صد_و_هشت
#چیستایثربی
#داستان
#پاورقی_اینستاگرامی

#کانال رسمی داستان #او_یکزن
تنهاکانال معتبری که تمام داستان در آن است
@chista_2

سه قسمت پایانی #او_یکزن
در کانال مفصل و بسیار معتبرتر از اینستاگرام است
بزودی
#صد_و_نه تا
#صدو_یازده

#چیستایثربی

#او_یکزن
#قسمت_صد_و_نهم
#چیستایثربی
@chista_yasrebi

شبنم با لگد به پشت زن زد.زن کمی به جلو روی زمین افتاد؛اما به شبنم نگاه نکرد؛فقط دوباره گفت :
تو خودت کثافتی شبنم!
شبنم جا خورد!زن را دقیقتر نگاه کرد؛از همان نگاه اول او را شناخت. تهمینه بود ؛ یکی از دختران بزرگ حاجی سپندان بزرگ! که شاید شبنم را فقط چند بار دیده بود!
زن گفت :کله ی سحر؛ ما رو از خونه هامون کشوندی بیرون این بالا ؛ که خبر خیره ! هر کیم نیومد ترسوندیش؟زورش کردی!اینه روش ملاطفت شما مبارزا ؟
کلت رو بذاری زیر چونه ی آدم بگی راه بیفت ؟ دروغگو هم که هستی!گفتی میخوام چیزی بتون نشون بدم و هر کسم نیومد از ترس اسلحه ت اومد.همه از کینه ی تو اینجا میترسن! مگه تو خدایی که گناه آدما رو میپرسی؟ یا نکیر و منکری؟! اصلا زندگی مردم به تو چه؟! اونی که گناهی ام کرده ؛ لابد دلیلی داشته که خدا گناهشو پوشونده! چیه؟! تو خیابون ؛ محکمه به پا کردی ؟ کدوم قاضی؟کدوم وکیل!کدوم هیات منصفه ؟
خدا بیامرزه پدرم؛ حاجی رو ؛ بهت احترام میذاشت؛ چون اون موقع مبارز بودی؛ برای این مردم جونتو میدادی؛ یا شاید؛ما اینجوری فکر کردیم! الان چی هستی؟!یه دیوونه که دنبال انتقامه؟از همه کس و همه چیز ! دنبال زندگی از دست رفته شه که اصلا نمیدونه برای چی هدرش داده ! این چه مبارزیه؟
به ما چه؟این راهیه که تو خودت انتخاب کردی! هر کسی تو زندگیش؛ گناهی انجام داده؛ چرا باید جلوی تو اعتراف کنه؟
شبنم گفت: نباید جلوی من اعتراف کنه! جلوی دوربین اعتراف میکنه! این یه فیلمه؛زن!و باید تموم شه؛ بایدساخته شه! و بعد در تمام جهان ؛پخش شه...تا بدونیم که همه در حق همدیگه ، چقدر بدی کردیم ! ماهم ؛ با قوم ظالمین؛ هیچ فرقی نداریم.از ماست که برماست!برای همین تاریخ تکرار میشه و ما هیچوقت آدم نمیشیم!میخوام نشون نسلهای بعد بدم؛ بگم اینه جامعه ای که من بخاطرش عمرمو دادم! جوونیمو! آرزوهای لطیف یه دختر نوجوون رو!

تهمینه گفت: مردم ؛ بد ! اصلا همه بد! اما تو خودت،بیشترین بدی رو درحق خودت کردی! رفتی تو سیاست!مادر و خواهر؛حتی بچه ت رو قربانی سیاست کردی!شبنم گفت:یه انتخاب بود! برای نجات!تهمینه گفت:نجات؟پس چریک خانم لطفا کله سحر آدما رو نزن که جلوی دوربینت اعتراف کنن!اونم چیزاییکه نمیخوان بگن!شبنم گفت:مثل این حقیقت که تو و شوهرت؛با رانت دولتی زندگی میکنید؟ اون مرد قاچاقچیت؛ سر کار میره؟ یا فقط مواد غذایی فاسد رو تو کارخونه ش به مردم قالب میکنه؟ضایعات رو جای خوراک زنگ تفریح بچه ها؟! بااون روغنای مسموم مونده؛ چند تا بچه ی بدبختو تا حالا؛ با چیپسا و پفکاش؛ مریض کرده؟ عدل خدا کجاست؟! ایشون کنج خونه نشسته؛ مقرری میرسه...کارمندای ارزون قیمت بدبختش با روغن مونده ی چینی؛به خورد بچه های این مردم ؛چیپس و پفک سرطانزا میدن؟با یه نامه بزرگان؛ هر ماه مقرریش به حسابش ریخته میشه؛از بیت المال این مردم بدبخت؟به عنوان افراد نور چشمی! بچه ی تو مگه خارج به دنیا نیومد؟
تو ناف لندن؟
آخه تو دختر حاجی سپندانی زن! که دست کم،آزاده بود! یکی باید بالاخره اینا رو ثبت کنه؛ تا دیگه کسی اشتباه منو تکرارنکنه! عمرشو برای کثافتی به نام سیاست،هدر نده! رو به مردم کرد وگفت:ببینین! این که دست پسرمه دوربینه؛ اسلحه نیست!شهرام باید این فیلمو میساخت؛چون معروفه و جهان بهش گوش میده! عقلش نرسید!رفت دنبال عاشقی!

حالا من جاش میسازم!همه تون بازیگراین جامعه اید؛تا وقتی شما هستید؛ بازیگر میخوایم چیکار ؟میخوام ببینم کی از همه شجاعتره که اعتراف کنه؟که جرمش برای بدبختتر کردن این مردم چی بوده؟ کی ظلم کرده؟کی ساکت مونده؟ کی به خودش ظلم کرده؟
مهتاب؛ به زحمت از تپه بالا آمده بود؛فریاد زد:من !من آدم کشتم! بچه سگ؛ بچه میمون ؛ یا هیولا..اما من مادرش بودم! اون مادرشو میخواست که بغلش کنه ؛ نه اینکه تیه تیکه ش کنه!من جنایت کردم؛و بعد تمام عمر ؛یه گوشه لم دادم! مریضی؛خیلی آسونتر از زندگیه!غذاتم درست میکنن میارن تو سینی جلوت!شبنم گفت:تو مهتاب..نگو! تو وضعیتت فرق داره؛ تو برو!
مهتاب گفت:سالها منتظر بودم ازم بپرسی که بگم شاید مریض باشم ؛ولی بی وجدان نیستم
توی همه جنگا؛تجاوز هست؛اما بچه ها نمیدونن حاصل تجاوزن!بچه ها فقط میخوان به دنیا بیان!شبنم گفت:با اون لباس نازک سرما میخوری؛تو بروتو کلبه!علیرضا مهتاب رو ببرش تواتاق!خودش راازدست علیرضا؛ رها کردو گفت:من عمرمو تلف کردم!جرم بزرگ اینه!زندگی یک باره!و من هدرش دادم!
سردار؛از پشت سرمهتاب رسید.شبنم گفت:به به قهرمان!بالاخره پاسگاه بیدار شد؟سردارگفت: فیلمو برای کجا میخوای شبنم؟دادزد:برای جهان!تا بفهمن ما؛زندگیمونو برای چی هدردادیم!تا این دیوونه خونه واقعی رو ببینن!نوبت تویه سردار!عمرتو باختی که یه لقب پوسیده سرداری بت بدن؟که چی؟ارزش حسین و صدیقه بیشتر نبود؟اون مدالا مثلا قلبته؟سردار جلو رفت.شبنم دادزد:جلو نیا! گناه تو چی بوده سردار؟نوبت تویه اعتراف کنی! حالا!

#او_یکزن
#قسمت_صدودهم
#چیستایثربی


تا دم مرگ آن لحظه ها از یادم نمیرود...
شبنم داد میزد: جلو نیا! میزنم ؛ جون حسین میزنم! و اسلحه اش را سمت سردار گرفته بود؛ و داد میزد :نوبت شماست سردار...اعتراف کن.یکی از بزرگترین گناهای زندگیتو بگو....این دادگاه؛ خودمونیه...سردار گفت :دیوونه شدی؟..خدا خطاپوشه؛ به تو چه ربطی داره؟ شبنم داد زد:واقعا؟ پس چرا گناهای مردم به تو و دوستات ربط داره؟ چرا اون موقع خطا پوش نیست؟ چرا باید اعتراف کنن که چه غلطی کردن..یا کی بشون خط داده؟ شاید هیچکاری هم نکردن! ولی بخاطر ترس از شما دروغ میگن.همه گناهکارمیشن؟ خب تو نمیخوای حرف بزنی.شایدم یادت نمیاد! ولی من همه چیزو با جزییات یادم میاد.سالها دوش به دوشت بودم.میدونم از بعضیا چطوری اعتراف میگرفتی.نه باکتک و اسلحه ؛راههای اسونتری هم هست! کافیه یکی رو بخاطر خانواده ش بترسونی یا بش قول بدی که خطاهای قبلیشو نادیده میگیری و دوباره بش اجازه ی کار میدی! به شرطی که اونم یه مشت دروغ تحویلتون بده...مثلا اون سینماگره یادته؟...بش قول دادید دوباره بذارید کار کنه؛ بشرطی که چیزایی رو بگه که تو میخوای! خدا خطاپوش نیست سردار؟ یا بازم مثال بزنم؟ خود من! مگه نمیگفتی صیغه ی بی مهریه ؛ هدیه ی زن به مرده؟ خب حالا اگه وسط این هدیه ؛ طرفت بترسه چی؟ یا اصلا هدیه دلشو بزنه...و دیگه نخوادش!نه اون هدیه رو..نه خاطره ی اون هدیه رو... نه هیچی...بعد برای اینکه از شر اون هدیه راحت شه ؛ زنه رو عمدی بفرسته جایی که میدونه کشته میشه!..سردار گفت :من عمدی نفرستادمت...خودت خواستی!شبنم داد زد: تو خواستی که بخوام.من نمیخواستم خودمو قاطی کنم..اما تو میدونستی جاسوسای اونجا اسیر شن؛ تمومه! شاید میخواستی از شرم راحت شی! نمیدونستی شبنم پوست کلفت تره از اینه که راحت نم پس بده..جلوی همه بگو منو کجا فرستادی! گناه که نکردی، ماموریت بوده!میخوام شهرام و علیرضا بدونن...سردار ساکت بود.شبنم داد زد :میگی یا بگم سردار؟!...سردار اسلحه اش را سمت شبنم گرفت و گفت :تمومش کن!اینا مردم عادین....ما پاسدار اینا بودیم...شبنم گفت :پاسدار همه؟ حتی من؟ میخوام بگی کجا فرستادی منو؟ سردار گفت :ساکت شو شبنم !علیرضا مادرتو ببر!...علیرضا گفت:اگه گناهی نبوده ؛ پس چرا نمیگین؟ شبنم گفت:چون اونم میترسه! قهرمان سابقم میترسه.خودم میگم....من دیگه از هیچی نمیترسم....منو با لباس مبدل فرستادی ...
صدای شلیک گلوله ؛ انقدر تند وتیز و سریع بود که نزدیک بود از حال بروم؛ جیغ چند نفر..شهرام مرا محکم نگه داشت و آهسته گفت :نگاه نکن! گفتم :خونه؟ گفت :آره....
چشمهایم را بستم.صدای فریادهای علیرضا را میشنیدم که داد میزد :قاتل ؛ قاتل ....و همهمه ی مردم...
چشمانم را باز کردم.سردار بالای سر شبنم نشسته و یک دستش را زیر سر شبنم گذاشته بود...چشمانش پر از اشک بود :گفت ؛ چرا وادارم کردی؟! این راز ما بود!راز هم سنگری! تو قول دادی! شبنم آهسته گفت :راز دوری و جدایی.تو هم قول دادی!خوب کردی زدی!
به دست قهرمان جوونیت مردن ؛ بهتر از مرگای بیخوده....سردار دادزد: آمبولانس!زود! و با بغض سرش را به شبنم نزدیک کرد و گفت :نخواب شبنم..فقط میخواستم به پات بزنم که ساکت شی!خودت خم شدی...گفت: خم شدم که تموم شه؛میدونستم میزنی! میخواستم تموم شه....خسته شدم..راه طولانی بود و خسته م کرد...اون دختر جوون هجده ساله رو خسته کرد...حالا خوبم؛ بالاخره دارم گرم میشه..این یعنی اخرش.مگه نه؟..میدونی قهرمان؛چه چیز چرتی بود این زندگی.سیاست...جنگ...کاش من و تو ؛ دو تا کشاورز بودیم ؛با یه تیکه زمین ؛که هیچی از دنیا نمیدونستیم! دستهای سردار حنا بندان خون شبنم شده بود...داد زد:خدایا این خونو از دست من بشور ! چقدر خون!
ماموران رسیدند و مردم را متفرق کردند.فقط افراد خانواده مانده بودیم.

سردار گفت:بخدا نمیخواستم اینجور شه! شبنم!شبنم جان و در گوش شبنم میزد: نخواب مبارز ! و داد میزد.پس آمبولانس کو ؟سربازی گفت:جاده برفیه ؛ سربالاست؛بزحمت داره میاد.. شبنم لبخند زد وگفت: آمبولانس چیه! مال مرده س! من هیچوقت درست حسابی عروس نشدم...منو ببوس! سردار به اطرافش نگاه کرد.همه عقب رفتیم؛ و من دیدم که سردار شبنم را بوسید،و بعد دستهای شبنم را که سرخ خون بود.انگار به جای دستهایش گل سرخ روییده بود..چرا مدام یاد عروس می افتادم..اما گل عروس ؛ سپید است! سردار گریه میکرد.مردی که زیر شکنجه های مختلف؛ گریه نکرده بود ؛دادمیزد:منو ببخش! حلالم کن شیر زن! دوستت دارم و صدایش در کوهستان برفی میپیچید.شبنم با بوسه سردار؛ لبخند تلخی زد.سرش را روی کت او گذاشت و از حال رفت.مدال سردار خونی شد.دوربین علیرضا که همه این مدت روشن بود؛ زیر برف مدفون شد؛ و هیچکس حواسش نبود.آمبولانس رسید.شبنم و سردار را برد ؛ نمیدانم...حسم این بود داماد و عروس را به حجله بردند...
#او_یکزن
#قسمت_صدو_ده
#چیستایثربی

#پاورقی_اینستاگرامی
@Chista_Yasrebi

فقط یک قسمت دیگر از
#نسخه_مجازی
#او_یکزن
مانده است

@chista_yasrebi

#او_یکزن
#قسمت_صد_و_یازده
#چیستایثربی


آنطرفتر درشهر؛ سهراب درراه هلال احمر بود.مادرش چند روزی بود که ناخوش بود ؛ سهراب او را دکتر برده بود؛ و داروهایش فقط در داروخانه ی هلال احمر پیدا میشد؛ سوار موتور بود.شهر ؛مثل قیامت ؛ شلوغ بود...
کسی ؛ دیگری را نمیشناخت ؛ انگار آخر زمان بود!صدایی میآمد و همه به یک سمت میدویدند و گاهی به سمت دیگر؛جسته گریخته صدای شعارهایی شنیده میشد.سهراب شلوار سبز سربازی محیط بانان به پا ؛و کلاه ایمنی موتور سرش بود! مردی با دیدنش به طرفش سنگی پرت کرد و گفت: آشغال رفیقات کجان؟ تنها تنها گشت میزنی شکار پیدا کنی؟ سهراب تعجب کرد! ایستاد.کلاه ایمنی را در آورد.گفت :من اومدم برای مادرم دارو بخرم. مریضیش عود کرده...محیط بانم ؛ رفیقی هم ندارم؛ آن مرد که ریش بلندی داشت گفت: حالا که دیدید اوضاع پسه ؛ یه دفعه همه تون شدید محیط بان؟ و داد زد : هی مردم...اینا همونایی ان که گاز اشک آور میندازن تو سر و کله تون.....به هیچکدومتون رحم ندارن ؛ تک سوار میان ؛کسی نشناستشون ! اینا شما را تنها پیدا کنن میزنن! اون موقع وحشی میشن؛ الان نگاه به قیافه ی مظلومش نکنید ! مردم ناگهان وحشی شدند؛سهراب را روی زمین انداختند و به حد مرگ زدند و مدام به او قاتل و مزدور میگفتند! سهراب میخواست از خودش دفاع کند.اما نمیتوانست؛ تعداد مردم زیاد بود و هیچ پلیسی آن طرفها نبود...مرد خشمگین ریش بلند ؛ گفت: حالا ساکت شدی ؟ آره؟دوستات بیان؛ باز گارد میگیرین ؛ بچه های مردم رو ناقص میکنین ! گاز اشک آور میندازین... و ناگهان در اوج خشم گفت: برادرم یه چشمشو از دست داد مردک! الان بیمارستانه...بخاطر ضربه ی شما وحشیا توسرش! بعد با خشم ؛ سر سهراب را به تنه ی درخت کوبید.سهراب دردلش گفت: نکن! درخت جون داره ؛دردش میاد ؛ ناگهان صدای آشنایی دادزد : برین کنار! اشتباه گرفتین! این پسر گارد ویژه نیست! من میشناسمش!کشیش پیتر بود.!حسین کوچک صدیقه و سردار! مردم بی اختیاراز هیبت کشیش؛ کنار رفتند.

پیتر؛ سهراب را بغل کرد و داخل کلیسا برد؛ کف حیاط خواباند.سهراب گفت؛ تشنه مه چقدر! و خندید؛ خون سرفه کرد،کشیش گفت؛ همه ی کتکای عمرتو یه جا خوردیا! نترس.اون دنیا دیگه راحتی! سهراب گفت:به مادرم هیچی نگو !بگو تصادف کرده؛ولی خوبه.
داروهاشو براش میگیری؟ فوریه!
قول میدی؟
"باشه پسرم"
سهراب گفت:سردمه پدر!کشیش گفت: گرم میشی الان پسرم!ردایش را در آورد؛روی او انداخت؛ و زیر لب خواند: خوشا به حال ماتم زدگان؛ زیرا آنها تسلی خواهند یافت؛ و سهراب؛ آهسته دور و دورتر میشد؛ انگار در ته چاهی افتاده بود و صدای کشیش را از بالای چاه میشنید.آهسته گفت: چرا؟چشون بود و دست کشیش؛آب را قطره قطره ؛ به دهانش میریخت و گفت : خشم که همگانی شه؛ دامن همه رو میگیره؛ بیگناها اول همه ؛ قربانی میشن؛ و سهراب بی اختیار گفت: یاحسین؛ مادرم! کشیش گفت:چیزیت نشده پسرم ؛ زنده میمونی! و سپس پسرک را در آغوش گرفت و با صدای بلند شروع به گریستن کرد؛چرا تو پسر؟چرا توی بیگناه؟ اورژانس پنج دقیقه بعد رسید.اما سهراب دیگر؛جایی را نمیدید؛ انگار داشت به دنیا میامد! به زحمت نفس میکشید؛خون زیادی از سرش رفته بود.یک دفعه گفت :مادرمه؟کشیش گفت:نه پسرم.مادرت تو خونه ست. من میرم دنبالش؛ کیف جیبی سهراب را به کشیش دادند که کارتهای شناسایی اش داخلش بود.کشیش به مامور اورژانس گفت:منم بیام؟مامور گفت:اگه خانواده ش نیومدن بله ! و تلفن پیتر را گرفت؛ پیتر گفت:اوضاعش که بد نیست؟ مامور اورژانس گفت: معلوم نیست! نلی کیه ؟ خواهرشه؟ نامزدشه؟ زنشه؟ اونو صدا میکنه! پیتر گفت؛بچه ی طفلکی!...ماشین دورشد.سهراب روی تخت اورژانس خواب میدید...خواب شبی را که برای نلی املت پخته بود ؛ و با یاد لبخند نلی و چال گونه اش؛ در خواب لبخند زد و در خواب گفت: خوشبخت شو دختر... تو حقته خوشبخت شی! کار من نبود اینکارو برات بکنم...! ببخش اصلا بت گفتم!

ماشین اورژانس که دور شد؛ پدر؛کیف جیبی سهراب را باز کرد که آدرسش را پیدا کند و به مادرش خبر دهد.در کیف؛ نه عکسی بود،نه آدرسی؛فقط عکس یک پرنده ی زخمی که بالش را باند بسته بودند...و کارت محل کار سهراب.
کشیش با خودش گفت :نه عکسی ؛ نه آدرسی؛ و متوجه نشد که کاغذی از لای کیف سهراب افتاد. پیتر رفت که به محل کار سهراب زنگ بزند؛:کاغذی که روی زمین افتاده بود؛نسخه ی مادر سهراب بود.زیر داروها و آمپولها نوشته شده بود: غده بدخیم_سریعا اورژانس جراحی_بیمارستان رسول اکرم ص_دکتر رزاقی

پیتر کاغذ را ندید!
عصر پنج روز بعد ؛ جسد پیرزنی را در خانه ای کوچک در خیابان خوش پیدا کردند؛ که هنوز عکس پسرش در دستش بود و در یخچال؛ کلی غذا برای پسر محیط بانش پخته بود!
سهراب به کما رفته بود.اما زنده بود؛و پیتر از او مراقبت میکرد؛ و با خودش میاندیشید: خدایا این پسر زنده بمونه؛ اون رو به فرزند خوندگیم میپذیرم؛ نذرت میکنم!

#او_یکزن
#قسمت_صد_و_یازده
#چیستایثربی

فقط یک قسمت دیگر از
#نسخه_مجازی
#او_یکزن
مانده است

@chista_yasrebi

‍ ‍ ‍ ‍
🌹🌹🌹🌹🌹🌹
نور صبح پنجره روی صورت حامد افتاده بود. به دوردست ها نگاه میکرد. چیزی در دلم تکان خورد.
آیا مجروح جنگی بود؛ تصادف کرده بود؛ بیماری مادرزادی داشت؟ چرا روی ویلچر؟...
🌹🌹🌹🌹🌹🌹
#خواب_گل_سرخ
#عاشقانه_ای_شاعرانه_و_کوتاه
بزودی
#چیستایثربی: نویسنده، فیلمنامه نویس، کارگردان تاتر، دکتر روانشناس.
نویسنده رمان #پستچی؛ #معلم_پیانو؛ #او_یکزن؛ من آناکارنینا نیستم؛ اسرار انجمن ارواح و ..... هشتاد اثر چاپ شده یا اجرا شده.
نویسنده چندین فیلمنامه از جمله #دعوت_ابراهیم_حاتمی_کیا و #فردا_دیر_است؛ #حسن_فتحی و ...

🔴برای خواندن ادامه این داستان دنباله دار میتوانید به کانال اصلی و پیج رسمی اینستاگرام #چیستایثربی مراجعه کنید.
⬇️⬇️⬇️⬇️
https://telegram.me/joinchat/BoqMgDvSdBpRODaZIHG-jQ

⬇️⬇️⬇️⬇️
http://instagram.com/yasrebi_chista

#او_یکزن
#قسمت_صدودوازدهم.
#یک
#چیستایثربی
آخرین قسمت در فضای مجازی
رمان کامل بزودی انشالله

بله آقا! من چیستایثربی هستم.من رمان او_یکزن رو نوشتم.بله!.بعضی از کانالها سعی کردن عوضش کنن.مثلا یه کانالی اصلا شبنم رو ؛عاشق مهرداد نشون داد..احمقانه ست! عاشق شکنجه گرش...در حالی که شبنم مهرداد رو کشت!و عاشق سردار بود...همیشه ! نپرسید آقا؛نمیتونم بگم کدوم کانال!سخیفه!همون کانال که میگه من سود جو ام ؛ و پشتم؛ بد و بیراه میگه!حتی از خانمی که ادمین خودش هم بودو قصه ی مارو؛اون خانم؛ پیشنهاد داده بود ؛ کلی بد گفته!
انقدر ادم مهمی نیست که تو اعترافات من ؛ اسمشو ضبط کنید! موندنی نیست! ناشرم اسمشو میدونه.از این کانالهای دزدی مطالب!فقط بعد از اینکه ضبطو خاموش کردید ؛ اسم کانالو بهتون میگم و یه نکته ی مهم دیگه رو...


نه آقا...کل داستان واقعی نیست ؛ خب من؛نویسنده ام!میرزا بنویس نیستم.تخیل من هم درش سهیمه....شخصیت شهرام نیکان؛ اول واقعا یکی از بازیگرا بود ؛ بعد توسط یه واسطه ازم خواست ادامه ندم!..منم شخصیتشو با چند بازیگر دیگه میکس کردم...نه آقا دلیل خاصی نداشت! نمیدونم! شما که میدونید کیه! پس از خودش بپرسید.من باهاش حرف نمیزنم!..الانم که دیگه کامل؛ شخصیت اون نیست.ترکیبه! بله آقا!تو اعترافاتم نوشتم ؛ببینید.اینجا...بذارید بلند بخونم :فصل آخر:

نوه ی سردار مرده به دنیا آمد.نه ماهگی با چشمان باز ترسیده ؛ در دل مادرش مرده بود؛ انگار خواب وحشتناکی را دیده باشد! دکتر گفت: این عروس سردار؛دیگر هرگز بچه دار نمیشود...رحمش فیبرومهایی دارد که بچه ی خودش راخفه میکند ! چند بار عروس سرداررا خارج و داخل کشور عمل کردند.آن عروس دیگر بچه دار نشد!دو عروس دیگر بچه دار شدند؛ هر دو چند دختر به دنیا آوردند....همه شکل هم...همه شکل صدیقه ی پرورش !زن اول سردار! و کسی نمیدانست چرا ! سردار هرگز نوه ی پسری پیدا نکرد !
مشتعلی یکروز با پیراهنی نازک به کوه زد؛ در حالیکه عکس مهتاب را در دستش گرفته بود و گریه میکرد....دیگر هرگز باز نگشت! خودش جزو کوهستانی شد که مهتابش را همیشه در آن دنبال میکرد! میگفتند هنوز میان یخهاست و انگار از پشت ورقه ی نازک یخ ؛ با چشمان باز خیره به چیزی نگاه میکند که آرزویش را داشته است.مهتاب! در شبهای مهتابی؛کسی از آن کوه بالا نمیرود! شوم میدانند!

حالا بقیه داستان مرا به روایت نلی بخوانید.فصل آخر رمانم...

هفت سال گذشت...چیستا عوض شده! بیشتر وقتها به گوشی اش چسبیده و انگار همیشه منتظر یک خبر است! دایم چیزی را گم میکند.دنبالش میگردد و یادش میاید چیزهای زیاد دیگری را گم کرده....پدرش؛مادرش؛استادش...

دختر من و شهرام امسال؛ پیش دبستانی میرود.نه شکل من است ؛ نه پدرش! میگویند شکل عموی من ؛نوید است.همان پسر قهرمان که آذر یا همان علیرضا؛ و حسین را از زندان فراری داد و زیر چکمه های مهرداد کشته شد.همان که به او میگفتند ضاله!در حالی که اوهم خدایی داشت..ومهرداد سالها بعد به شبنم اعتراف کرده بود ؛نوید وقت جان دادن گفته بود: خدا!دختر ما شکل عموی من ؛ یعنی نوید شد.درست مثل سیبی که از وسط نصف کرده باشند.

ایرانه و علیرضا با عشق عروسی کردند؛ اما خیلی سختی کشیدند.هیچکس درد ترنسها را در ایران نمیفهمد! دو سه سال اول مشکل زیادی نداشتند ؛اما بعد از سه سال ؛ در محیط کار ایرانه؛ فهمیدند علیرضا عمل کرده و قبلا اسمش آذر و زن صوری شهرام بوده.....ایرانه را با سابقه ی درخشان کاری؛ بیرون کردند؛ به اسم نیروی مازاد! ایرانه و علیرضا از ایران رفتند...آخرین خبری که از آنها دارم این است که هردو یک انجمن خصوصی زده اند؛برای دفاع از تمام اقلیتهای دینی؛ جنسیتی؛نژادی و...

سهراب ؛ مدتی در کما بود ،وقتی به هوش آمد ؛ وماجرای مرگ مادرش را براثر باز شدن غده ی بدخیم سرطانش شنید؛ به پدر پیتر گفت :او جای من مرد.میدانی پدر؛ همیشه از بچگی خواب دیده بودم که از بیست و هفت سالگی درخت میشوم....وقتی آن مرد ؛ سرم را به درخت کوبید؛ گفتم :تمام شد!درخت شدم...اما مادرم گل داد و شکوفه داد و رفت...کو تا درخت شدن من!
پیتر نذر کرده بود او را به عنوان فرزند خوانده اش بپذیرد.سهراب محیط بان ماند؛هنوز هم هست.فقط با پیتر ؛ یا همان حسین ؛ رفت و آمد دارد.سالهاست کسی او را ندیده ؛ازدواج هم نکرده است.

سردار خیلی پیر و خسته شده...یک بار به من و شهرام گفت:علیرضا از چیستا حلالیت خواست؟گفتیم نمیدانیم!چطور؟گفت:سالهایی که چیستا نبود؛ حتی یک فیس بوک نداشت؛ سالهای سخت؛ علیرضا از او شکایت کرده و چه پرونده ای برایش ساخته بودند!.چیستا بخاطر آبروی دخترش در هیچ دادگاهی ظاهر نشد.در خانه نشست؛ و فقط گفت: من ساداتم!
مسلمان و عاشق وطنم.. خدا ؛وکیل من است؛هم او کافیست...حالا هر چقدر میخواهید بایکوتم کنید.من ایران میمانم...نان مرا خدا میدهد!
اما شبنم..مدتها روی تخت بود.سردار خانه ای برای او ؛ زهرا و مهتاب گرفت که هر سه

#او_یکزن/
#سه
#پارت اخر قسمت 112
#اخرین قسمت مجازی....جزییات انشالله در رمان

#معتبرترین_نسخه

این نسخه ؛ صحیح تر از اینستاگرام من است.اجازه ها را نداشتم.....
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🍀🌹🍀🍀🍀🍀

چند بار در عمرم ؛ این جمله را ؛ شنیده بودم....گفتم: باشه ؛ بلند شدم بروم؛ گفت:این همون چیستایثربی هجده ساله ی تند و فرزه که الان این جوری آروم و خمیده راه میره؟ گفتم.:به موقعش... اون چیستای پستچی هم برمیگرده اقا...به موقعش....شاید بعد از او ؛ یکزن!خسته ام.....

گفت:راستی کدومشون بود؟ اسم کتاب اشاره به کدومشون داشت؟..گفتم:همه ی زنای سرزمینم آقا..همه ی ما #او_یکزنیم....همه ی زنان ایران؛ هر کجا که باشند؛ یک سرزمینند.....
روز خوش....دم در دفترش ایستاده بود و دور شدن مرا نگاه میکرد...سهراب دم در منتظرم بود..چرا یک لحظه حس کردم پسرم است؟....پسری که هرگز نداشتم؟!

...کار خدا را چه دیدی.!..شاید
یک روز قرار است پسرم شود...

#او_یکزن
#قسمت_صد_و_دوازدهم
#چیستایثربی
پایان نسخه مجازی
#پاورقی_اینستاگرامی
برگرفته از پیج رسمی
#اینستاگرام_چیستایثربی🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿





دوستان قبلا هم بارها گفتم :مجبور شدم بعضی از سالهارا با جرح و تعدیلاتی بنویسم ! حلال کنید.تاریخ تکرار میشود و مجبور بودم.....🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿


#پایان نسخه ی مجازی
رمان کامل درکتاب چاپ شده....🌿🌿🌿🌿🌿
🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀

دوستان اگر #یک_کلمه از این قسمت داستان را با تغییر دیدید بدانید #کانال_مزاحم_مرا پیدا کرده اید.شما آنگاه پس از خدا ؛ از سمت من وکیلید!...من جان دادم برای نوشتن این رمان در قالبی انسانی ؛ تاریخی و جامعه نگارانه ؛ و هم نسل امروزی پسند ! ....طوری که دهه ی هفتادیها به بعد هم بخوانند....

112 شب باهم بودیم و من چند برابر آن را ؛ فکر میکردم ؛ مینوشتم و پاره میکردم...اول باید جوانان این دهه را به اصل تاریخی داستان علاقه مند میکردم و این راه و روش خودش را میخواست....درود بر تمام
#آزادمردان و زنان دیروز ؛ امروز و فردای وطنمان....
#ایران
#مادرمان.....

لطفا حواشی اتفاقات بعدی و حتی آدرس آن کانال خاطی را به من نگویید....خودم میدانم!🌿🌿🌿🌿🌿🌿


#اشتراک_گذاری با ذکر امانتداری
فقط با #نام_نویسنده🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿


کانال اصلی داستانهای #او_یکزن و خواب گل سرخ🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

@chista_2

مرسی از صبوری تان....همراهان صبورتر از شهریار هزار و یک شب......منتظر "خواب گل سرخ " تاتر من؛ و اتفاقات خوب بعدی برای خودتان باشید.#چیستا.....که دوستتان دارد❤️

@chista_yasrebi
شمارش معکوس
مراحل آخر صحافی
#او_یکزن در چاپخانه
نشر
#کوله_پشتی
66961628


ما همه ؛
#او_یکزن هستیم
#چیستایثربی

از صفحه ی دوست خوب امیر آسا
ممنون از لطف و حمایت دوستان در مورد از کانالی بدنام که #خواب_گل_سرخ و #او_یکزن را،بی اجازه و بی اسم نویسنده منتشر کرد

#قانونمندی
#حرامخواری

#چیستایثربی
@chista_yasrebi