Forwarded from چیستایثربی کانال رسمی (Chista Yasrebi official)
از امشب قسمت سوم
#داستان
#بالماسکه
فقط در
#پیج_اینستاگرام_رسمی
#چیستا_یثربی
#چیستایثربی
هرگز در بالماسکه ، نقاب اشتباه گذاشته اید ؟
این داستان برای بزرگسالان است
نوجوانان کنار بزرگتران میتوانند بخوانند
برای کودکان ابدا توصیه نمیشود.
متشکرم
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi
ادمین
@ccch999
#داستان
#بالماسکه
فقط در
#پیج_اینستاگرام_رسمی
#چیستا_یثربی
#چیستایثربی
هرگز در بالماسکه ، نقاب اشتباه گذاشته اید ؟
این داستان برای بزرگسالان است
نوجوانان کنار بزرگتران میتوانند بخوانند
برای کودکان ابدا توصیه نمیشود.
متشکرم
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi
ادمین
@ccch999
Forwarded from چیستایثربی کانال رسمی (Chista Yasrebi official)
#داستان
#بالماسکه
#نویسنده
#چیستایثربی
#چیستا_یثربی
#قسمت_اول
تاریخ "هفتِ، هفتِ،پنجاه و یک" برای من ، معنای خاصی داشت.
هفتم مهر هزار و سیصد و پنجاه و یک، دوستم متولد شده بود.آریانا....
و حالا تولدش نزدیک بود.
دوستی ما از دوران دبستان شروع شد.
وقتی من بیماری کچلی گرفته بودم و هیچکس نمیگذاشت در مدرسه،کنارش بنشینم ،جز او...
او برایش مهم نبود.کنجکاو هم نبود.
به دهان معلم خیره بود و انگار دیگر،چیزی از جهان نمیفهمید.
زنگ تفریح، بچه ها، کلاه بافتنی مادربزرگم را از سرم برداشتند تا با آن بازی کنند!
او زخم کچلی را دید،اما چهره اش سنگی بود.نه ترحمی،نه چندشی،نه واکنشی!
فقط با یک خیز، کلاه را از دست محسن، شیطان ترین پسر کلاس گرفت و به من داد.
گفت: اسمت چیه؟
با خجالت گفتم:صبور!
🌹
همیشه از اسمم خجالت میکشیدم.او گفت:
من آریانام.
پفک میخوری؟
و پاکت بسیار بزرگ پفکی را از کوله پشتی بزرگ صورتی اش در آورد.
گفتم:شونه هات درد نمیگیره با این کوله؟
گفت:نه...اتاقمه!
هر چی دارم توشه!
من همه جا،اتاقم رو با خودم میبرم.
بعدها بود که فهمیدم او به اشیاء علاقه خاصی دارد، حتی به یک تکه سنگ کوچک!
آن‌را کادو پیچ میکرد و خاطره ی روزی که آن را پیدا کرده بود به یاد داشت
و با چنان عشقی از آن میگفت که چشمان‌عسلی اش میدرخشید.__قصه ای که میخوانید؛ نوشته ی_
چیستایثربی است.
انگار آن سنگ؛ یک لحظه ی خوب زندگی اش را در خود، پنهان کرده بود؛
مثل یک طلسم جادو!
این گونه بود که من در سوم مهر سال ۵۸ ، کلاس اول دبستان با او آشنا شدم.
با آریانا خیر اندیش، دختر اول دکتر خیراندیش، متخصص زیبایی و مادرش ثریا خیر اندیش، زنی زیبا، باشکوه، از خاندان قجری،دکه نمیدانم چرا از او میترسیدم!
شاید، چون داشت ویولن یاد میگرفت وصداهای بسیار ناهنجاری از آن ساز،
در میاورد !
حالا سال ۱۴۰۰ بود، آریانا و من ، دقیقا چهل و نه ساله میشدیم!
من دیگر کچل نبودم، موهای پر پشتی داشتم.
آریانا مثل گذشته بود.
موهای فرفری عسلی، تا روی شانه هایش.
انگار زمان برای ما، نگذشته بود!
اما گذشته بود.
من ازدواج نکرده بودم و او طلاق گرفته بود و یک دختر بیست ساله داشت.
پونه!
تولد چهل و نه سالگی اش ، میخواستم غافلگیرش کنم!
قبلا گفته بود که از هر تولد و جشنی بیزار است و درست به همین دلیل، میخواستم غافلگیرش کنم!
اخیرا حالش خوب نبود.وبه هیچکس؛حتی من؛ دلیلش را نمیگفت،ولی حدسهایی میزدم.
مدتی بود شغلش را رها کرده بود. پنج سالی میشد.
تاقبل از آن، روزنامه نگار بود..
دخترش سال اول دانشجوی ارتباطات؛ و من رییس یک شرکت کوچک.
شرکتی که همه کار میکرد.
از راه اندازی جشن عروسی تامراسم خاکسپاری ؛ختم، تولد،ختنه سوران و...
ادامه دارد
#چیستا_یثربی
#چیستایثربی
#بالماسکه
#قسمت_اول
اشتراک گذاری با ذکر نام ممکن‌تست
شما فرهنگی تر و مهربانتر از انید که نام یک نویسنده را از روی دسترنجش ؛ حذف کنید.🙏
#Novel
#Masquerade
https://www.instagram.com/p/CT6FwBxKvQV/?utm_medium=share_sheet
#بالماسکه
#نویسنده
#چیستایثربی
#چیستا_یثربی
#قسمت_اول
تاریخ "هفتِ، هفتِ،پنجاه و یک" برای من ، معنای خاصی داشت.
هفتم مهر هزار و سیصد و پنجاه و یک، دوستم متولد شده بود.آریانا....
و حالا تولدش نزدیک بود.
دوستی ما از دوران دبستان شروع شد.
وقتی من بیماری کچلی گرفته بودم و هیچکس نمیگذاشت در مدرسه،کنارش بنشینم ،جز او...
او برایش مهم نبود.کنجکاو هم نبود.
به دهان معلم خیره بود و انگار دیگر،چیزی از جهان نمیفهمید.
زنگ تفریح، بچه ها، کلاه بافتنی مادربزرگم را از سرم برداشتند تا با آن بازی کنند!
او زخم کچلی را دید،اما چهره اش سنگی بود.نه ترحمی،نه چندشی،نه واکنشی!
فقط با یک خیز، کلاه را از دست محسن، شیطان ترین پسر کلاس گرفت و به من داد.
گفت: اسمت چیه؟
با خجالت گفتم:صبور!
🌹
همیشه از اسمم خجالت میکشیدم.او گفت:
من آریانام.
پفک میخوری؟
و پاکت بسیار بزرگ پفکی را از کوله پشتی بزرگ صورتی اش در آورد.
گفتم:شونه هات درد نمیگیره با این کوله؟
گفت:نه...اتاقمه!
هر چی دارم توشه!
من همه جا،اتاقم رو با خودم میبرم.
بعدها بود که فهمیدم او به اشیاء علاقه خاصی دارد، حتی به یک تکه سنگ کوچک!
آن‌را کادو پیچ میکرد و خاطره ی روزی که آن را پیدا کرده بود به یاد داشت
و با چنان عشقی از آن میگفت که چشمان‌عسلی اش میدرخشید.__قصه ای که میخوانید؛ نوشته ی_
چیستایثربی است.
انگار آن سنگ؛ یک لحظه ی خوب زندگی اش را در خود، پنهان کرده بود؛
مثل یک طلسم جادو!
این گونه بود که من در سوم مهر سال ۵۸ ، کلاس اول دبستان با او آشنا شدم.
با آریانا خیر اندیش، دختر اول دکتر خیراندیش، متخصص زیبایی و مادرش ثریا خیر اندیش، زنی زیبا، باشکوه، از خاندان قجری،دکه نمیدانم چرا از او میترسیدم!
شاید، چون داشت ویولن یاد میگرفت وصداهای بسیار ناهنجاری از آن ساز،
در میاورد !
حالا سال ۱۴۰۰ بود، آریانا و من ، دقیقا چهل و نه ساله میشدیم!
من دیگر کچل نبودم، موهای پر پشتی داشتم.
آریانا مثل گذشته بود.
موهای فرفری عسلی، تا روی شانه هایش.
انگار زمان برای ما، نگذشته بود!
اما گذشته بود.
من ازدواج نکرده بودم و او طلاق گرفته بود و یک دختر بیست ساله داشت.
پونه!
تولد چهل و نه سالگی اش ، میخواستم غافلگیرش کنم!
قبلا گفته بود که از هر تولد و جشنی بیزار است و درست به همین دلیل، میخواستم غافلگیرش کنم!
اخیرا حالش خوب نبود.وبه هیچکس؛حتی من؛ دلیلش را نمیگفت،ولی حدسهایی میزدم.
مدتی بود شغلش را رها کرده بود. پنج سالی میشد.
تاقبل از آن، روزنامه نگار بود..
دخترش سال اول دانشجوی ارتباطات؛ و من رییس یک شرکت کوچک.
شرکتی که همه کار میکرد.
از راه اندازی جشن عروسی تامراسم خاکسپاری ؛ختم، تولد،ختنه سوران و...
ادامه دارد
#چیستا_یثربی
#چیستایثربی
#بالماسکه
#قسمت_اول
اشتراک گذاری با ذکر نام ممکن‌تست
شما فرهنگی تر و مهربانتر از انید که نام یک نویسنده را از روی دسترنجش ؛ حذف کنید.🙏
#Novel
#Masquerade
https://www.instagram.com/p/CT6FwBxKvQV/?utm_medium=share_sheet
Forwarded from چیستایثربی کانال رسمی (Chista Yasrebi official)
#داستان
#رمان
#رمان_خوانی
#رمان_ایرانی
#بالماسکه
#نویسنده
#چیستایثربی
#چیستا_یثربی
#قسمت_دوم
#Novel
#Masquerade
من صبور پارسی، رییس یک شرکت کوچک بودم. شرکتی که همه کار میکرد.
از راه اندازی جشن عروسی تا مراسم خاکسپاری ؛ ختم ، تولد، ختنه سوران و...
با ارث کمی که از پدرم برایم مانده بود،ده سال پیش، آن شرکت را راه انداخته بودم. آریانا به شرکت من میگفت: آچار فرانسه!
ولی هیچوقت؛ باما همکاری نداشت و حالا تولدش بود!
آخرین تولد دوران چهل سالگی.
حقیقت داشت!
منو آریانا چهل و نه ساله میشدیم!
بدون اینکه بفهمیم این همه سال ، چگونه گذشت!
خداحافظ نصف قرن!
باید جریان این جشن را از او و پونه پنهان میکردم.
آریانا ، هرگز جشنی برای تولدش نگرفته بود،
خانواده اش هم در کودکی، معمولا روز تولد او را،درسکوت برگزار میکردند،
ولی من ، دوست دیرینش؛ امسال، تولد خاصی برایش در نظر داشتم، نه از آن تولدهای لوس معمولی شرکتمان.
یعنی یک‌کیک و چند کاغذ رنگی و یک‌گروه موسیقی بی استعداد!
شاید یک نمایش در نظر داشتم.
آریانا لیاقت این را داشت که یک تولد استثنایی،
قبل از تغییر دهه اش داشته باشد.
اولین مهمانی که به ذهنم رسید؛ مهرداد،همسر سابقش بود،
حالا بیست سالی میشد که با دوست مشترک هر سه ی ما، خانمِ خانمها، رویا، ازدواج کرده بود .
سه بچه داشتند. هر سه دختر !
زنگ زدم.
همه چیز باید طبیعی جلوه میکرد.
سعی کردم صدایم را مهربان کنم.
مهرداد از تلفن من تعجب کرد.
گفتم:
ببین مهرداد ، ما یه مراسم خاص، شب هفتم ماه دیگه داریم.میخواستم از شما و خانواده هم دعوت کنم.
جشن سالگرد تاسیس شرکته،
ولی همه آدمهای سرشناس و دوستای مشترکمون میان!
مهرداد انگار قند،توی دلش آب شد.
گفت: وسط کرونا و جشن!
آخ جون!
نگو که‌باید با ماسک بیایم؟!خفه شدیم انقدر همه چیز کسالت بار شده.
گفتم: ماسک به عهده خودتون!
میتونید ماسک بالماسکه بذارید.به تو ماسک چگوارا خیلی میاد.
خندید وگفت:
راست میگی؟باشه.گمانم یه دونه دارم.
به رویا و بچه هام میگم،خوشحال میشن! رویا حتما میخواد سیندرلا شه!هنوز عاشق این قصه ست.
بهرحال سیندرلای چهل و پنج ساله هم دیدن داره!
گام اول را موفق شده بودم.
تلفن دوم،دوست‌‌‌پسر سابق آریانا بود.مهدی!
دو سال بعد از طلاق وارد زندگی اش شدو خیلی زود رفت.الان یک خواننده فراموش شده ی شهرستان بود.
در این روزهای کرونایی؛ انگار همه منتظر خبر یک جشن بودند.خسته شده بودند،
وحتی یکی از انها به یاد نداشت که روز هفتم،تولد آریاناست!
داستانی که میخوانید بالماسکه نام دارد و اثر چیستایثربی است.
حدس میزدم و خوشحال بودم که دارم نقشه‌ای را که مدتی به آن فکر کرده بودم ؛ عملی میکنم!
آنها باید میامدند.
ادامه دارد.
#داستان
#رمان
#رمان_خوانی
#دور_هم_خوانی
#چیستایثربی
شما مهربانتر و فرهنگی تر از آنید که در اشتراک گذاری ها ؛ اسم نویسنده را حذف کنید و دسترنجش را نادیده بگیرید.
ممنونم🙏
https://www.instagram.com/p/CT96ELZMXwN/?utm_medium=share_sheet
#رمان
#رمان_خوانی
#رمان_ایرانی
#بالماسکه
#نویسنده
#چیستایثربی
#چیستا_یثربی
#قسمت_دوم
#Novel
#Masquerade
من صبور پارسی، رییس یک شرکت کوچک بودم. شرکتی که همه کار میکرد.
از راه اندازی جشن عروسی تا مراسم خاکسپاری ؛ ختم ، تولد، ختنه سوران و...
با ارث کمی که از پدرم برایم مانده بود،ده سال پیش، آن شرکت را راه انداخته بودم. آریانا به شرکت من میگفت: آچار فرانسه!
ولی هیچوقت؛ باما همکاری نداشت و حالا تولدش بود!
آخرین تولد دوران چهل سالگی.
حقیقت داشت!
منو آریانا چهل و نه ساله میشدیم!
بدون اینکه بفهمیم این همه سال ، چگونه گذشت!
خداحافظ نصف قرن!
باید جریان این جشن را از او و پونه پنهان میکردم.
آریانا ، هرگز جشنی برای تولدش نگرفته بود،
خانواده اش هم در کودکی، معمولا روز تولد او را،درسکوت برگزار میکردند،
ولی من ، دوست دیرینش؛ امسال، تولد خاصی برایش در نظر داشتم، نه از آن تولدهای لوس معمولی شرکتمان.
یعنی یک‌کیک و چند کاغذ رنگی و یک‌گروه موسیقی بی استعداد!
شاید یک نمایش در نظر داشتم.
آریانا لیاقت این را داشت که یک تولد استثنایی،
قبل از تغییر دهه اش داشته باشد.
اولین مهمانی که به ذهنم رسید؛ مهرداد،همسر سابقش بود،
حالا بیست سالی میشد که با دوست مشترک هر سه ی ما، خانمِ خانمها، رویا، ازدواج کرده بود .
سه بچه داشتند. هر سه دختر !
زنگ زدم.
همه چیز باید طبیعی جلوه میکرد.
سعی کردم صدایم را مهربان کنم.
مهرداد از تلفن من تعجب کرد.
گفتم:
ببین مهرداد ، ما یه مراسم خاص، شب هفتم ماه دیگه داریم.میخواستم از شما و خانواده هم دعوت کنم.
جشن سالگرد تاسیس شرکته،
ولی همه آدمهای سرشناس و دوستای مشترکمون میان!
مهرداد انگار قند،توی دلش آب شد.
گفت: وسط کرونا و جشن!
آخ جون!
نگو که‌باید با ماسک بیایم؟!خفه شدیم انقدر همه چیز کسالت بار شده.
گفتم: ماسک به عهده خودتون!
میتونید ماسک بالماسکه بذارید.به تو ماسک چگوارا خیلی میاد.
خندید وگفت:
راست میگی؟باشه.گمانم یه دونه دارم.
به رویا و بچه هام میگم،خوشحال میشن! رویا حتما میخواد سیندرلا شه!هنوز عاشق این قصه ست.
بهرحال سیندرلای چهل و پنج ساله هم دیدن داره!
گام اول را موفق شده بودم.
تلفن دوم،دوست‌‌‌پسر سابق آریانا بود.مهدی!
دو سال بعد از طلاق وارد زندگی اش شدو خیلی زود رفت.الان یک خواننده فراموش شده ی شهرستان بود.
در این روزهای کرونایی؛ انگار همه منتظر خبر یک جشن بودند.خسته شده بودند،
وحتی یکی از انها به یاد نداشت که روز هفتم،تولد آریاناست!
داستانی که میخوانید بالماسکه نام دارد و اثر چیستایثربی است.
حدس میزدم و خوشحال بودم که دارم نقشه‌ای را که مدتی به آن فکر کرده بودم ؛ عملی میکنم!
آنها باید میامدند.
ادامه دارد.
#داستان
#رمان
#رمان_خوانی
#دور_هم_خوانی
#چیستایثربی
شما مهربانتر و فرهنگی تر از آنید که در اشتراک گذاری ها ؛ اسم نویسنده را حذف کنید و دسترنجش را نادیده بگیرید.
ممنونم🙏
https://www.instagram.com/p/CT96ELZMXwN/?utm_medium=share_sheet
Forwarded from چیستایثربی کانال رسمی (Chista Yasrebi official)
#بالماسکه
#قسمت_سوم
#داستان
#چیستا_یثربی
#نویسنده
#چیستایثربی
شاید این قصه، گفتن ندارد، ولی من تصمیم گرفتم جریان این تولد را بنویسم
.
به عنوان‌گزارش یک جشن یا مهمانی،فعلا.....
لیست مهمانها بلند بود ومن نمیخواستم فعلا‌جز خودم، هیچکدام از کارمندان شرکتم متوجه نقشه ی تولد گرفتنِ من برای آریانا شوند.
آن‌طرف خط هم،افرادی بودند که مرا به اسم یا از نزدیک میشناختند پس باید خودم آنها را دعوت میکردم.
خیلی از آنها گوشی شان راجواب نمیدادند.
اصلا مطمئن نبودم؛شماره هنوز مال آنها باشد!
مجبور میشدم پیام بفرستم.
منشی شرکت، شک‌کرده بود.نامش شکوفه بود.
چند بار گفت:
خانم صبور امروز خیلی درگیرید!اگه کاری هست؛ مادرخدمتیم....الان که جشنها و عروسیها تعطیله،ما بیکاریم!
گفتم : نه این یه کار شخصیه!جوان بود.تعجب کرده بود.
چون من‌همیشه ؛ همه کارهایم را به او میسپردم.
خیلی از شماره ها که‌پیام میدادم،
میپرسیدند:شما؟!
معلوم بود دیگر شماره ی مرا، در
گوشی شان ندارند
.
و من مجبور بودم خودم را "صبور کچله " معرفی کنم تا مرا یادشان بیاید.
دوستان قدیم تا مدتها مرا به این نام صدامیکردند!
لیست نباید خیلی طولانی میشد، وگرنه جشن من ناقص‌میشد!
هر کس، به اندازه ی‌سهم خودش،وقت لازم داشت،
و تاابد نمیتوانستیم " آنجا "باشیم!
آنجا...
آریانا،موقع شلوغیهای ۸۸، مقاله ای در یکی از روزنامه های معروف نوشته بود که مورد تحسین خیلیها واقع شد و مورد خشم و نفرت خیلیها!
از آن به بعد،میدانست که نمیگذارند ستونهای مهم سیاسی و اجتماعی روز را بنویسد و شایدمیدانست که هر سال،هر هفته و هر رروز،تنزل مقام‌خواهد داشت.
اما آریانا بیدی نبودکه از این بادها بلرزد،
تمرکزش را، روی نقد هنر گذاشت وسردبیری سرویس هنر را بعهده گرفت.
من آن سالها،خیلی کم او را میدیدم.
درگیر یک رابطه ی عاطفی شده بودم که هیچ نتیجه ای نداشت، فقط روح مرا زخمی کرد!
آن مرد، زن داشت و به من، نگفته بود!
وقتی فهمیدم که دیگر دیر شده بود.
خیلی تصادفی فهمیدم!
درست وقتی‌‌که من هم به آن مرد، علاقه‌پیدا کرده بودم وحتی به فکر پیدا کردن‌محضر ازدواج بودیم،ناگهان خبر رسیدکه زن و بچه ای،درشهرستان دارد!
وهرچه تاحالا به من گفته،دروغ بود!
خودش میگفت:"دوست داشتنت دروغ نبود!
از اولین جلسه ای که دیدمت به دلم نشستی!
اما جز دروغ،راه دیگری نبود،اگر میگفتم زن و بچه دارم،حتی یک قدم هم با من میامدی؟!"
از این‌عذر بدتراز گناه متنفر بودم!
دروغ گفته بودتاچندنفر را بدبخت کند که حال دل خودش،خوب باشد؟!
آن موقع،آنقدر درگیر بازیهای آن مرد بودم که کاملا از آریانا و دخترش ، دور افتاده بودم
،
وحتی نمیدانستم اوهم، درگیر ماجرای عجیبی شده...
https://www.instagram.com/p/CUCmk_BM3Nm/?utm_medium=share_sheet
#قسمت_سوم
#داستان
#چیستا_یثربی
#نویسنده
#چیستایثربی
شاید این قصه، گفتن ندارد، ولی من تصمیم گرفتم جریان این تولد را بنویسم
.
به عنوان‌گزارش یک جشن یا مهمانی،فعلا.....
لیست مهمانها بلند بود ومن نمیخواستم فعلا‌جز خودم، هیچکدام از کارمندان شرکتم متوجه نقشه ی تولد گرفتنِ من برای آریانا شوند.
آن‌طرف خط هم،افرادی بودند که مرا به اسم یا از نزدیک میشناختند پس باید خودم آنها را دعوت میکردم.
خیلی از آنها گوشی شان راجواب نمیدادند.
اصلا مطمئن نبودم؛شماره هنوز مال آنها باشد!
مجبور میشدم پیام بفرستم.
منشی شرکت، شک‌کرده بود.نامش شکوفه بود.
چند بار گفت:
خانم صبور امروز خیلی درگیرید!اگه کاری هست؛ مادرخدمتیم....الان که جشنها و عروسیها تعطیله،ما بیکاریم!
گفتم : نه این یه کار شخصیه!جوان بود.تعجب کرده بود.
چون من‌همیشه ؛ همه کارهایم را به او میسپردم.
خیلی از شماره ها که‌پیام میدادم،
میپرسیدند:شما؟!
معلوم بود دیگر شماره ی مرا، در
گوشی شان ندارند
.
و من مجبور بودم خودم را "صبور کچله " معرفی کنم تا مرا یادشان بیاید.
دوستان قدیم تا مدتها مرا به این نام صدامیکردند!
لیست نباید خیلی طولانی میشد، وگرنه جشن من ناقص‌میشد!
هر کس، به اندازه ی‌سهم خودش،وقت لازم داشت،
و تاابد نمیتوانستیم " آنجا "باشیم!
آنجا...
آریانا،موقع شلوغیهای ۸۸، مقاله ای در یکی از روزنامه های معروف نوشته بود که مورد تحسین خیلیها واقع شد و مورد خشم و نفرت خیلیها!
از آن به بعد،میدانست که نمیگذارند ستونهای مهم سیاسی و اجتماعی روز را بنویسد و شایدمیدانست که هر سال،هر هفته و هر رروز،تنزل مقام‌خواهد داشت.
اما آریانا بیدی نبودکه از این بادها بلرزد،
تمرکزش را، روی نقد هنر گذاشت وسردبیری سرویس هنر را بعهده گرفت.
من آن سالها،خیلی کم او را میدیدم.
درگیر یک رابطه ی عاطفی شده بودم که هیچ نتیجه ای نداشت، فقط روح مرا زخمی کرد!
آن مرد، زن داشت و به من، نگفته بود!
وقتی فهمیدم که دیگر دیر شده بود.
خیلی تصادفی فهمیدم!
درست وقتی‌‌که من هم به آن مرد، علاقه‌پیدا کرده بودم وحتی به فکر پیدا کردن‌محضر ازدواج بودیم،ناگهان خبر رسیدکه زن و بچه ای،درشهرستان دارد!
وهرچه تاحالا به من گفته،دروغ بود!
خودش میگفت:"دوست داشتنت دروغ نبود!
از اولین جلسه ای که دیدمت به دلم نشستی!
اما جز دروغ،راه دیگری نبود،اگر میگفتم زن و بچه دارم،حتی یک قدم هم با من میامدی؟!"
از این‌عذر بدتراز گناه متنفر بودم!
دروغ گفته بودتاچندنفر را بدبخت کند که حال دل خودش،خوب باشد؟!
آن موقع،آنقدر درگیر بازیهای آن مرد بودم که کاملا از آریانا و دخترش ، دور افتاده بودم
،
وحتی نمیدانستم اوهم، درگیر ماجرای عجیبی شده...
https://www.instagram.com/p/CUCmk_BM3Nm/?utm_medium=share_sheet
Forwarded from چیستایثربی کانال رسمی (Chista Yasrebi official)
#داستان
#داستان_دنباله_دار
#بالماسکه
#نویسنده
#چیستا_یثربی
#چیستایثربی
#قسمت_چهارم
از صبح؛ این شعر اردلان سرفراز در ذهنم بود...
چشم من بیا منو یاری بکن،
گونه هام خشکیده شد کاری بکن
غیر گریه، مگه کاری میشه کرد.
کاری از ما نمیاد ؛ زاری بکن...
روز دیگری بود...
باید از خواب بیدار میشدم و خدایی را در آغوش میگرفتم که مطمئن نبودم چه باید برایش بکنم تا درست باشد.
تشخیص خیر و شر ، همیشه برای من ؛ از سخت ترین کارها
بود و هست.
چیزی که برای تو خیر است، ممکن است برای دیگری ، شر ترین کار قلمداد شود.
برای نهار با آریانا قرارداشتم ،
در یک رستوران دنج،که زمان دانشجویی میرفتیم،در یکی از کوچه های تنگ ونک، مثل همیشه کمی دیر رسید، گیسوان فرفری اش، آشفته از شال بیرون زده بود.آرایش نداشت.چشمهایش ورم داشت،انگار گریه کرده بود
وچون میدانست که من نگاهش میکنم وحالش را میفهمم،به من نگاه نمیکرد.
نگاه سرسری به مِنو انداخت.
_راستش خیلی گرسنه م نیست.یه چیز سبک خودت برام سفارش بده.از همون غذاهای گیاهی که خودت میخوری.
گفتم:باز موضوع کارته؟گفت:نه.نمیخوام راجع بهش حرف بزنم، ولش !
وقتی آریانا این را میگفت یعنی واقعا اتفاقی افتاده بود!
گوشی ام زنگ زد.شکوفه،منشی ام بود. سراسیمه گفت: ببخشید؛گفته بودید امروز زنگ نزنم،ولی آقای دانیال اومدن اینجاومیگن تا شما رو نبینن نمیرن !
گفتم:دانیال کیه؟
و از زیر چشم،حواسم به آریانا بودکه داشت از پنجره به بیرون نگاه میکرد، گویی آنجا نبود.مه رقیقی،در فضای کافه بود،
انگار ماهیچکدام آنجا نبودیم واینهاهمه یک خواب بود!
و من و آریانا هن در سلف دانشگاه بودیم و زمان نگذشته بودو او،شادمانه؛مثل دوران جوانی اش،میخندید.
صدای شکوفه؛ مرابه واقعیت برگرداند.خانم،آقای دانیالِ بازیگر،خواننده هم هستن،میدونید که!
گفتم:خب تو شرکت من چی میخواد؟!
گویی آقای دانیال عصبانی؛گوشی را از دست شکوفه گرفت و گفت: ساعت کاریه خانم! شما الان باید تو شرکتت باشی.ما باهم قرار داشتیم!
باتعجب گفتم:سلام.قرار بامن؟نه آقا!
هنوز حافظه ام آسیب ندیده بود!
فقط یکبار به اصرار دوستانم ، یک فیلم از این مرد،دیده بودم، او را نمیشناختم،چه برسد به اینکه بااو قرار بگذارم!
شما دارید داستان بالماسکه نوشته چیستا یثربی را میخوانید
گفت:خانم صبور پارسی؛ما یکماه پیش تلفنی باهم حرف زدیم!من،خودمو معرفی کردم وگفتم روز هفت مهر؛ میخوام دوست دخترمو،برای تقاضای ازدواج؛ سورپرایز کنم و یه مراسم ویژه میخوام.یه مراسم فقط بین من و اون!
وشما گفتی،جورش میکنی و من یه مبلغی بعنوان پیش قسط،برای منشی شما فرستادم.
میخواستم ببینم چکار کردید؟
هفتم ماه دیگه،روز آشنایی ما باهمه.میخوام شب خواستگاری خاصی باشه...گفتید ایده دارید!
https://www.instagram.com/p/CUF7YmqDtUu/?utm_medium=share_sheet
#داستان_دنباله_دار
#بالماسکه
#نویسنده
#چیستا_یثربی
#چیستایثربی
#قسمت_چهارم
از صبح؛ این شعر اردلان سرفراز در ذهنم بود...
چشم من بیا منو یاری بکن،
گونه هام خشکیده شد کاری بکن
غیر گریه، مگه کاری میشه کرد.
کاری از ما نمیاد ؛ زاری بکن...
روز دیگری بود...
باید از خواب بیدار میشدم و خدایی را در آغوش میگرفتم که مطمئن نبودم چه باید برایش بکنم تا درست باشد.
تشخیص خیر و شر ، همیشه برای من ؛ از سخت ترین کارها
بود و هست.
چیزی که برای تو خیر است، ممکن است برای دیگری ، شر ترین کار قلمداد شود.
برای نهار با آریانا قرارداشتم ،
در یک رستوران دنج،که زمان دانشجویی میرفتیم،در یکی از کوچه های تنگ ونک، مثل همیشه کمی دیر رسید، گیسوان فرفری اش، آشفته از شال بیرون زده بود.آرایش نداشت.چشمهایش ورم داشت،انگار گریه کرده بود
وچون میدانست که من نگاهش میکنم وحالش را میفهمم،به من نگاه نمیکرد.
نگاه سرسری به مِنو انداخت.
_راستش خیلی گرسنه م نیست.یه چیز سبک خودت برام سفارش بده.از همون غذاهای گیاهی که خودت میخوری.
گفتم:باز موضوع کارته؟گفت:نه.نمیخوام راجع بهش حرف بزنم، ولش !
وقتی آریانا این را میگفت یعنی واقعا اتفاقی افتاده بود!
گوشی ام زنگ زد.شکوفه،منشی ام بود. سراسیمه گفت: ببخشید؛گفته بودید امروز زنگ نزنم،ولی آقای دانیال اومدن اینجاومیگن تا شما رو نبینن نمیرن !
گفتم:دانیال کیه؟
و از زیر چشم،حواسم به آریانا بودکه داشت از پنجره به بیرون نگاه میکرد، گویی آنجا نبود.مه رقیقی،در فضای کافه بود،
انگار ماهیچکدام آنجا نبودیم واینهاهمه یک خواب بود!
و من و آریانا هن در سلف دانشگاه بودیم و زمان نگذشته بودو او،شادمانه؛مثل دوران جوانی اش،میخندید.
صدای شکوفه؛ مرابه واقعیت برگرداند.خانم،آقای دانیالِ بازیگر،خواننده هم هستن،میدونید که!
گفتم:خب تو شرکت من چی میخواد؟!
گویی آقای دانیال عصبانی؛گوشی را از دست شکوفه گرفت و گفت: ساعت کاریه خانم! شما الان باید تو شرکتت باشی.ما باهم قرار داشتیم!
باتعجب گفتم:سلام.قرار بامن؟نه آقا!
هنوز حافظه ام آسیب ندیده بود!
فقط یکبار به اصرار دوستانم ، یک فیلم از این مرد،دیده بودم، او را نمیشناختم،چه برسد به اینکه بااو قرار بگذارم!
شما دارید داستان بالماسکه نوشته چیستا یثربی را میخوانید
گفت:خانم صبور پارسی؛ما یکماه پیش تلفنی باهم حرف زدیم!من،خودمو معرفی کردم وگفتم روز هفت مهر؛ میخوام دوست دخترمو،برای تقاضای ازدواج؛ سورپرایز کنم و یه مراسم ویژه میخوام.یه مراسم فقط بین من و اون!
وشما گفتی،جورش میکنی و من یه مبلغی بعنوان پیش قسط،برای منشی شما فرستادم.
میخواستم ببینم چکار کردید؟
هفتم ماه دیگه،روز آشنایی ما باهمه.میخوام شب خواستگاری خاصی باشه...گفتید ایده دارید!
https://www.instagram.com/p/CUF7YmqDtUu/?utm_medium=share_sheet