🔖 ده جلسه سخنرانی از دکتر علیرضا هَزار در موضوع «شبهات فاطمی» در برهان مدیا بارگذاری شد↓↓↓
https://t.me/borrhanmedia/1792

سیر بحث:
بررسی روشهای تخریب اعتقادات؛
←برخی از نکات مطرح شده:
#حدیث_غدیر #حدیث_منزلت #مدینة_العلم #احراق #مالک_اشتر #لیلة_المبیت #عیادت_شیخین #دفن_شبانه #اسناد_غضب #نقد_تصوف #دستور_به_صبر #روابط #فتوحات #نامگذاری #بیت_الاحزان #هجوم #فدک #اعتبار_کتاب_سلیم‌بن‌قیس #ابن_ابی_الحدید #شبهات_فاطمیه

🔸بسیار مراقب این قشر باش!

❖ امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در عهدنامه خود به جناب #مالک_اشتر نسبت به اقشار آسیب‌پذیر جامعه چنین سفارش می‌فرمایند:

«ثمَّ اللهَ اللهَ فِي الطَّبَقَةِ السُّفْلَى مِنَ الَّذِينَ لاَ حِيلَةَ لَهُمْ مِنَ الْمَسَاکِينِ وَالْمُحْتَاجِينَ وَأَهْلِ الْبُؤْسَى وَالزَّمْنَى...»

□ «سپس خدا را خدا را (در نظر داشته باش) دربارۀ طبقۀ پايين اجتماع؛ همان‌ها که راه چاره‌اى (حتى براى معيشت ساده) ندارند. آن‌ها مستمندان و نيازمندان و تهى‌دستان و از کار افتادگان هستند. همانا در میان آنان گروهی هستند که نیاز خود را ابراز می‌کنند و گروهی خویشتندار که روی درخواست و اظهار حاجت ندارند. حقّ آنان را كه خداوند اداى آن را از تو خواسته است، ادا كن!»

📚نهج‌البلاغه، نامه ۵۳

#حکومت_علوی (۱۷۹)
@borrhan

‍ #مالک_اشتر (۴۷)
#ترور (۵۰) #قیاس_با_معصوم (۲۳)

🔖 در تتمهٔ ماه #رجب در سال۳۷ یا ۳۸ هجری صحابی جلیل القدر ؛ بزرگ فرمانده لشکر امیرالمؤمنین علیه‌السلام ابوابراهیم مالک اشتر نخعی به شهادت رسید.

🔻مالک اشتر بی‌نظیر و آشنایی با سربازان عسلی!
←ماجرای یڪ ترور!

┄┅━🜋𖣐▪️﴾﷽﴿▪️𖣐🜋━┅┄

🔹عوانه گوید: زمانی که خبر مرگ اشتر به امیرالمؤمنین رسید از منبر بالا رفت و بر مردم خطبه ایراد کرد و فرمود:

🔻..شگفتا از مالک؟ مالک چه بود؟ و آیا زنان می‌توانند همتای مالک را بزایند؟و آیا موجودی مانند مالک است؟

🔸..و فرمود: به خدا سوگند مرگ او اهل مغرب را عزیز و اهل مشرق را ذلیل کرده است. راوی گفت: و روزها بر او گریست و بسیار بر او غمگین شد و فرمود: پس از او هرگز مانند او را نمی‌بینم!

📚الإختصاص، ص۸۱
📚الغارات، ج۱، ص۲۶۵
📚بحارالأنوار، ج ۳۳، ص۵۵۶ ، ص۵۹۱

✍ پی‌نوشت: همانطور که نمی‌شود به هر غَرضی کسی را با معصوم قیاس کرد و او را #حسین_زمان و #علی_زمان نامید، نمی‌شود حتی در حد لفظ و بنا بر مبالغه یا حقیقتاً کلامی بگوییم که دال بر قیاس افراد معمولی با یاران خاص امیرالمؤمنین علیه‌السلام باشد. لذا از به کار بردن عباراتی مانند #مالک_اشتر_زمان باید پرهیز نمود؛

🤚 حال این تحلیل تاریخۍ را با تأمّل بخوانید تا با شیوه #معاویه در حذف مخالفان خود آشنا شوید↓↓↓

درتاریخ مشهور است که معاویه ﴿لَعَنَهُ الله﴾ مخالفان سیاسۍ خود را با سم تصفیه میڪرد، سم را نیز در قالب #عسل گوارا میفرستاد تا مخالفین خود را با تمیزترین شڪل به قتل برساند، سپس از ڪرده خویش اظهار خشنودۍ میڪرد.

✘یکۍ از قربانیان معاویه حضرت مالڪ اشتر﴿رُضوانُ اللهِ ؏َـلَیْه﴾ بود،ڪه به گواهۍ بسیارۍ از تابعین به دست معاویه مسموم شد!

❶⇜عبدالڪریم بن حارث میگوید:«علۍ اشتر را بر مصر فرستاد،وقتی به شهر قلزم آمد، جرعه ای عسل خورد وفوت کرد! پس خبر به معاویه وعمرو رسید،پس عمرو گفت: براۍ خدا سربازانۍ از عسل است!»

حَدَّثَنَا حَسَنُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْمَدِينِيُّ، قَالَ: حَدَّثَنَا يَحْيَى بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ بُكَيْرٍ، قَالَ: حَدَّثَنِي اللَّيْثُ، عَنْ عَبْدِ الْكَرِيمِ بْنِ الْحَارِثِ، قَالَ: وَبَعَثَ عَلِيٌّ مَالِكًا الأَشْتَرَ عَلَى مِصْرَ، فَلَمَّا قَدِمَ الْقَلْزُمَ، شَرِبَ شَرْبَةً مِنْ عَسَلٍ، فَمَاتَ.فَبَلَغَ ذَلكَ مُعَاوِيَةَ، وَعَمْرًا، فَقَالَ عَمْرٌو «إِنَّ لِلَّهِ جُنُودًا مِنْ عَسَلٍ»

❷⇜عمرو بن دینار گفت:«وقتی خبر مرگ مالک اشتر به عمرو بن العاص رسید،گفت براۍ خدا سربازانۍ از عسل است»

قَالَ سُفْيَانُ، عَنْ عَمْرِو بْنِ دِينَارٍ، أَنَّ عَمْرَو بْنَ الْعَاصِ قَالَ لَمَّا بَلَغَهُ مَوْتُهُ: «إِنَّ لِلَّهِ جُنُودًا مِنَ الْعَسَلِ»

❸⇜یزید بن ابۍحبیب گفت:«علی مالک اشتر را به عنوان امیر بر مصر فرستاد،پس حرکت کرد تا اینکه به پُل قلزم رسید.جرعه ای عسل خورد،وفوت کرد.خبر مرگش به عمرو بن العاص رسید وگفت برای خدا سربازانۍ از عسل است!»

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الحَضْرَميّ، قَالَ: حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ يَحْيَى بْن عُميرة، عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ يُوسُفَ، عَن ابْنِ لَهِيعَةَ، عَنْ يَزِيدَ بْنِ أَبِي حَبِيبٍ، قَالَ: بَعَثَ عَلِيٌّ مَالِكَ الأَشْتَرِ أَمِيرًا عَلَى مِصْرَ، فَسَارَ يُرِيدُ مِصْرَ حَتَّى نَزَلَ جِسْرَ القَلْزُمِ،فَشَرِبَ شَرْبَةً مِنْ عَسَلٍ، فَمَاتَ، فَبَلَغَ عَمْرَو بْنَ الْعَاصِ مَوْتُهُ، فَقَالَ: «إِنَّ لِلَّهِ جُنُودًا مِنَ الْعَسَلِ»

📚📕كتاب الولاة،الکندۍ ج:۱ ص:۲۲


💡↫از مرویات معتبر بر مۍآید که معاویه با مشورت عمرو بن العاص دست به مسموم کردن مالک اشتر زدند.اینکه #عمروعاص عسل را به «سربازان خدا» توصیف میڪند، به وضوح نشان میدهد که عسل مسموم را آنان فرستاده اند.

𖣐➸━━➵━━━➵━━➸━┅┄

🔬تاریخ قربانیان فراوانۍ براۍ معاویه ثبت کرده است که در اثر سم کشته شدند؛ از جمله «عبدالرحمن بن #خالد_بن_ولید» ، «سعد بن ابۍوقاص» و... مهمترین آنان فرزند پیامبر صلی الله علیه و آله و سید جوانان اهل بهشت «حضرت امام حسن مجتبۍعلیه‌السلام» است.


🔗 پیشنهاد مطالعه : مطالعه تطبیقی در مورد شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام و نقش معاویه و امپراطور روم در این ترور دردناک

➖➖➖➖➖
@borrhan

🔻جایگاه رفیع و عظیم جناب #مالک_اشتر نزد امیرالمؤمنین علیه السلام

🔹قال أمیرالمؤمنین علیه السلام: لَقَدْ كانَ لِي مِثْلُ ما كُنْتُ لِرَسُولِ اللهِ صلی الله علیه و آله.

#ترجمه : مالک اشتر برای من همان گونه بود که من برای رسول خدا صلى الله عليه و آله بودم!

📚منتهی الآمال، شيخ عباس قمي، ج۱، ص۵۰۴
📚منهاج البراعة، قطب الدین الراوندي، ج‏۳، ص۱۱۷
📚منهاج البراعة، خوئی، ج۲۰، ص۱۶۲


✍ پی‌نوشت: نباید این شائبه به وجود آید که در این روایت قیاسی بین معصوم علیه‌السلام و غیر معصوم رخ داده؛ حضرت امیر علیه السلام به شجاعت و فداکاری جناب مالک اشاره می‌فرمایند. و مهم اینست که آن بزرگوار ادعای ریاست و پیروان و مریدانی نداشت.

@borrhan

#معرفی_کتاب

🔻هدایات الحسام
▫️تفصیلی ترین شرح پارسی بر عهدنامه #مالک_اشتر ؛ به قلم علینقی همدانی از عالمان قرن دوازدهم.این اثر ارزشمند به تصحیح و تحقیق دکتر هزار توسط انتشارات دلیل ما در سال ۱۳۸۲ منتشر شده است.

#حکومت_علوی (۱۹۱)

‍ #اعجاز_علمی_قرآن (۷۶)

✧❁﷽❁✧

💎 پیشگویی قرآن کریم درباره آینده دین اسلام

🔻قرآن کریم در سوره مائده ، آیه ۵۴ و  سوره انعام آیه ۸۸ و ۸۹ چنین می‌فرماید که اگر مسلمانان زمان حضرت محمد صلی‌الله علیه و آله از دین اسلام و تعالیم آن پیامبر بزرگ سرپیچی کنند ، این دین الهی بدون حامی نخواهد ماند! بلکه خداوند گروه دیگری را می‌آورد که به اسلام ایمان بیاورند و از آن محافظت کنند!


✅←با مطالعه ی تاریخ صدر اسلام می‌بینیم که امت خاتم الانبیاء صلی‌الله‌علیه‌و‌آله بعد از ایشان به تدریج از تعالیم اسلام فاصله گرفتند! تا جایی که چند سال بعد #بنی_امیه بر سرزمین های اسلامی به حاکمیت رسیدند؛

🔥 دودمانی که با تمام وجود علیه اسلام حرکت کرد ، در واقعهٔ کربلا و ... اهل بیت پیامبر را مورد ظلم های بی سابقه ای قرار داد .
🔥به مکه حمله کردند و به خانهٔ کعبه آسیب رساندند .
🔥 در دوران #یزید به مدینه حمله کردند و کشتار و جنایات بسیاری را بر صحابه و بازماندگانشان فرود آوردند؛ به علاوه بی‌حرمتی هایی که به قبر و مسجد پیامبر وارد شد.( #حره )
🔥بسیاری مجاهدان و عالمان اسلامی مانند حجر بن عدی و #مالک_اشتر و ... را از بین بردند
🔥 عقاید یهودی را در قالب احادیث جعلی و اسرائیلیات و ... نشر دادند .
🔥 و ...

👈 بنابر این باید گفت : حاکمیت و جامعه پس از رسول الله صلی‌الله علیه و آله از تعالیم ایشان فاصله گرفته بود و الا معنا نداشت که چنین دودمان اسلام ستیزی (که چند سال قبل ، از پیامبر اکرم شکست خورده بودند) به قدرت برسد!
👈👈 حال باید توجه کرد که با این وجود خداوند از دینش حفاظت کرد و پیشگویی‌اش را تحقق بخشید! به این صورت که بعد از آن عصر گروه ها و جریانات مؤمنی را تقویت کرد که از تعالیم اسلام محافظت کرده و حیات این دین الهی را تداوم بخشیدند . که پیشوایی این خط بر عهدهٔ اهل بیت پیامبر علیهم‌السلام بود .

➖➖➖➖➖
@borrhan

‍ #ترور (۵۴)
#معاویه (۳۵۴)

▪️سربازان عسلۍ؛ ماجراۍ یڪ ترور﴿2﴾

🔸قسمت دوم

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

🔗 قسمت اول : ترور جناب #مالک_اشتر و اشاره #عمروعاص به سربازان عسلی

←در تاریخ مشهور است که معاویه ﴿لَعَنَهُ الله﴾ مخالفان سیاسۍ خود را با سم تصفیه میڪرد، سم را نیز در قالب #عسل گوارا میفرستاد تا مخالفین خود را با تمیزترین شڪل به قتل برساند، سپس از ڪرده خویش اظهار خشنودۍ میڪرد.
این بار نوبت به سبط پیامبر «امام حسن مجتبۍعلیه‌السلام» میرسد ڪه جرعه ای از آن عسل منحوس بنوشد!

خوب توجه و تأمّل کنید.

⫸آنچه ثابت وقطعۍ است ڪه امام حسن مجتبی علیه‌السلام بر اثر مسمومیّت در بار سوّم پس از دوبار تلاش نافرجام برای شهادت رساندن وۍ،به شهادت رسید:

ام موسۍ گفت:«جعده بنت الاشعث به حسن سم خوراند،پس بسیار از آن دردمند بود...»

📌قَالَ مُحَمَّدُ بْنُ سَعْدٍ: أَنَا يَحْيَى بْنُ حَمَّادٍ، أَنَا أَبُو عَوَانَةَ، عَنِ الْمُغِيرَةِ، عَنْ أُمِّ مُوسَى، أَنَّ جَعْدَةَ بِنْتَ الْأَشْعَثِ بْنِ قَيْسٍ سَقَتِ الْحَسَنَ السُّمَّ، فَاشْتَكَى مِنْهُ شَكَاةً
البداية والنهاية﴿۲۰۸/۱۱﴾ (تصویر الحاقی)

𖣐➸━━➵━━━➵━━➸━┅┄

⫸ حال سم در چه غذایی بود؟ بلۍ درست حدس زدید، در همان «عسل» که سرباز خداست!

📌معاویه﴿لَعَنَهُ الله﴾ میگوید: «شگفت بر حسن!جرعه ای عسل یمني نزد آب رومه خورد، پس فوت کرد»

أَبُو هِلاَلٍ: عَنْ قَتَادَةَ:«قَالَ مُعَاوِيَةُ: وَاعَجَباً لِلْحَسَنِ! شَرِبَ شُرْبَةً مِنْ عَسَلٍ يَمانِيَّة بِمَاءِ رُوْمَةَ، فَقَضَى نَحْبَهُ.»
تاريخ دمشق﴿۱۹۷/۵۹﴾

به لحن معاویه توجه کنید، با تحکّم و وقاحت شیوه شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام را به شکل دقیق توصیف میڪند؛ که پرسش برانگیز است.

➢از کجا میدانست نوع عسل یمنی است؟
➢از کجا محل نوشیدن عسل را میدانست؟

𖣐➸━━➵━━━➵━━➸━┅┄

⫸بایستی بدانیم که واکنش معاویه در مقابل شهادت امام حسن مجتبی علیه‌السلام چه بود،غم یا خشنودۍ؟!

📌در روایتۍ صحیح آمده:«مقدام بن معدی کرب نزد معاویه آمد.معاویه به مقدام گفت:«آیا دانستی که حسن بن علی مرد؟» مقدام ترجع کرد. معاویه گفت:«آیا آن را مصیبت میدانۍ؟!» مقدام گفت:«و چرا آن را مصیب نبینم! حال آنکه رسول اللهﷺ وۍ را در بغل خویش گذاشت و گفت وی از من است و حسین از علی است.

حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ الدِّمَشْقِيُّ، ثنا حَيْوَةُ بْنُ شُرَيْحٍ، ثنا بَقِيَّةُ بْنُ الْوَلِيدِ، عَنْ بَحِيرِ بْنِ سَعْدٍ، عَنْ خَالِدِ بْنِ مَعْدَانَ، قَالَ: وَفَدَ الْمِقْدَامُ بْنُ مَعْدِي كَرِبَ فَقَالَ مُعَاوِيَةُ لِلْمِقْدَامِ: أَعَلِمْتَ أَنَّ الْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ تُوُفِّيَ؟ فَاسْتَرْجَعَ الْمِقْدَامُ، فَقَالَ لَهُ مُعَاوِيَةُ: أَتُرَاهَا مُصِيبَةً؟ فَقَالَ: لِمَ لَا أُرَاهَا مُصِيبَةً وَقَدْ وَضَعَهُ رَسُولُ اللهِﷺ فِي حِجْرِهِ، فَقَالَ: «هَذَا مِنِّي، وَحُسَيْنٌ مِنْ عَلِيٍّ»

📚📕المعجم الكبير﴿۴۳/۳﴾

⫸ پس می‌بینید که معاویه ملعون با استنکار میگوید که مگر مرگ حسن بن علۍ مصیبت است؟ در ادامه روایت در سنن ابوداود ذڪر شده ڪه اسدۍ از کاسه لیسان معاویه، پس از سخن مقدام میگوید «جَمْرٌة أطْفَأهَا الله» یعنی امام حسن خدرک آتشۍ است که خدا خاموش ڪرده! که به شرح عظیم آبادی یعنی فتنه است که خاموش شده! ﴿عون المعبود ۱۲۸/۱۱﴾ سپس مقدام به ذکر مطاعن و فسوق معاویه میپردازد.﴿سنن ابۍداود ۶۸/۴﴾

✍🏻عظیم آبادۍ در شرح این روایت مینویسد: «شگفت از معاویه،که او قدر اهل بیت را ندانست که این گفته را گفت! همانا مرگ حسن بن علی رضی الله عنه از عظیم ترین مصائب است و خدا جزای خیر به مقدام دهد که او از گفتن حق ساکت نشد».

وَالْعَجَبُ كُلُّ الْعَجَبِ مِنْ مُعَاوِيَةَ فَإِنَّهُ مَا عَرَفَ قَدْرَ أَهْلِ الْبَيْتِ حَتَّى قَالَ مَا قَالَ فَإِنَّ مَوْتَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِيٍّ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ مِنْ أَعْظَمِ الْمَصَائِبِ وَجَزَى اللَّهُ الْمِقْدَامَ وَرَضِيَ عَنْهُ فَإِنَّهُ مَا سَكَتَ عَنْ تَكَلُّمِ الْحَقِّ

📗عون المعبود ج:۱۱ ص:۱۲۸


⫸✍🏻مباحث را مرور ڪنیم:

❶معاویه ید طولایۍ در مسموم ڪردن مخالفین خود داشت و عسل مسموم را سرباز خدا میدانست

❷امام حسن علیه‌السلام با عسل مسموم به شهادت رسید و معاویه از جزئیات قضیه با خبر بود.

❸معاویه نسبت به شهادت امام مجتبی علیه‌السلام غمگین نبود بلڪه مصیبت بودن آن را نفۍ میڪرد.

﴿اللَّهُمَّ اِلْعَنْ أَبَا سُفْيَانَ وَ مُعَاوِيَةَ بْنَ أَبِي سُفْيَانَ وَ يَزِيدَ بْنَ مُعَاوِيَةَ عَلَيْهِمْ مِنْكَ اَللَّعْنَةُ أَبَدَ اَلْآبِدِينَ﴾


🔗 پیشنهاد مطالعه:
ترور بیولوژیک امام مجتبی علیه‌السلام و نقش امپراطور روم در این ترور به دستور معاویه بن ابوسفیان ، از (اینجا) به پایین
➖➖➖➖➖
@borrhan

#صفین (۱۱۲)

✅ خلاصه‌ای از ماجرای حکمیت در صفین

✧❁﷽❁✧

...در پی حملات #مالک_اشتر در جنگ صفین، معاویه شکست را بسیار نزدیک دید و برای چاره‌جویی، دست به دامن #عمروعاص شد.
به پیشنهاد عمروعاص و دستور #معاویه:، شامیان قرآنها را بر نیزه کردند و شعار دادند: «ای اهل عراق! حاکم بین ما و شما، کتاب خدا باشد»

با اجرای این نقشه، در میان سپاه امیرالمؤمنین دو دستگی پدید آمد. 
گروهی گفتند: «دشمن، حکمیت قرآن را پذیرفته و ما حق جنگ با آنان را نداریم.» و شعار «لاحکم الا لله» سر دادند.
امیرالمؤمنین به شدت در برابر این سخن ایستادند و فرمودند: «این درخواست، فریبکارانه، و به منظور فرار از شکست است.»

و فرمان به ادامهٔ جنگ دادند. از سوی دیگر افراد منافقی مانند #اشعث_بن_قیس که معاویه قبلا با او مخفیانه گفتگو کرده بود، با تضعیف روحیهٔ سربازان حضرت، آنان را به گزینش دو داور از هر گروه ترغیب می‌کردند

هرچه امیرالمؤمنین فرمودند:
ُ «این نیرنگ است، و من، کلام الله ناطق هستم.» نتیجه نداد.
بالاخره با اصرار اشعث و چند تن دیگر و تهدید حضرت امیر به قتل یا تسلیم و تحویل آن حضرت به معاویه ، جنگ متوقف شد.

عاقبت، امیرالمؤمنین به ناچار ضمن نامه‌ای به معاویه، با قید اینکه ما میدانیم تو اهل قرآن نیستی، حکمیت قرآن را پذیرفتند.

َ به این ترتیب قرار شد که از طرفین دو حَکم (داور)، انتخاب کنند، تا سرانجام جنگ، 
به حکمیت (قضاوت دو داور) سپرده شود.
معاویه، عمروعاص را که به زیرکی معروف بود به نمایندگی برگزید و امیرمؤمنان جناب مالک اشتر یا به قولی «عبدالله بن عباس» و به قولی دیگر «ابوالاسود دوئلی» را انتخاب کردند؛ اما با مخالفت همان کسانی که توقف 
جنگ را بر حضرت تحمیل کرده بودند، مواجه شدند.

این بار نیز به انتخاب آنان، نمایندگی شخصی به نام «ابوموسی اشعری» به حضرت امیر تحمیل شد.

امیرالمؤمنین در خطبهٔ ۲۳۸ #نهج_البلاغه در مورد اشتباه بودن انتخاب ابوموسی به عنوان داور حکمیت میفرمایند: 
💠 «شما كار #ابوموسى_اشعرى را در جنگ #جمل به ياد داريد كه مى‌گفت:  اين واقعه فتنه است، و هرگز به سوى اين ميدان حركت ننماييد! درحالى‌كه خودش در جنگ صفين شركت كرد. 
اگر او راست مى‌گويد كه اين جنگها فتنه است، پس شركتش بدون اجبار در اين ميدان نبرد، خطا بود و اگر دروغ مى‌گويد، پس متهم است (دروغگو است) و شخص متهم و دروغگو نبايد  براى چنين امر خطیری یعنی حکمیت برگزيده شود!»

امام برخلاف میل خود و برای حفظ مصالح 
مسلمانان، سندی را امضا کردند که در آن آمده بود: « علی و معاویه و سپاهیانشان حکمیت قرآن و سنت پیامبر را پذیرفته‌اند و ابوموسی اشعری و عمروعاص باید بر این اساس تا ماه #رمضان آینده، حکم خود را ابلاغ کنند و هر حکمی بدهند در امان خواهند بود.»

عمروعاص نتیجهٔ حکمیت را به اینجا رسانید 
که او و ابوموسی اشعری رأی دهند هر دو فرمانروا از خلافت برکنار شوند و هیچ کدام، خلیفه نباشند و انتخاب خلیفه را به شورا واگذار کنند! آن حیله‌گر مکار، برای اجرایی کردن نقشهای که در سر داشت ابوموسی را فریفت و او را در اعلام نتیجه بر خود مقدم داشت.

ابن عباس و مالک اشتر تلاش زیادی کردند
تا ابتدا عمروعاص نتیجه را اعلام کند؛ اما ابوموسی به هشدارهای آنان توجهی نکرد و گفت: «من و عمروعاص توافق کرده‌ایم!»

او بالای منبر رفت و گفت: «ای مردم! ...من و عمروعاص توافق کردیم که علی و معاویه را از خلافت برکنار کنیم تا خود مسلمانان، شورایی تشکیل دهند و کسی را که استحقاق و شایستگی خلافت دارد انتخاب کنند؛ پس من به نمایندگی از مردم حجاز و عراق چنانکه انگشتری‌ام را از دست خود خارج میکنم، 
علی را از خلافت برکنار می‌نمایم!»

سپس از منبر پایین آمد عمرو عاص بالای منبر رفته و اعلام کرد:
ّ «آنچه ابوموسی گفت شنیدید. او تنها حق
برکناری علی را داشت و من هم او را در این مورد تأیید میکنم؛ اما من چنانکه انگشتری‌ام را
به دست میکنم خلافت را به معاویه واگذار مینمایم؛ زیرا او علاوه بر اینکه شایستگی این مقام را دارد، ولی دم و خونخواه عثمان نیز هست!»

در اینجا مجلس آشفته شد. ابوموسی از حیلهٔ عمروعاص برآشفت و خطاب به او گفت:
«ای حیله گر فاسق! تو چون سگی هستی كه چه آن را چوب بزنند یا رهایش سازند، واق واق میکند.»

عمروعاص هم در پاسخ گفت: «تو همچون خری هستی که مشتی کتاب، بارش کرده باشند.»

امیرالمؤمنین در خطبه ۱۷۷ نهج درباره رد کردن حكم حكميت ميفرمايند:
💠 «نظر جمعیت شما بر این قرار گرفت که دو نفر را برای حکمیت انتخاب کنند و ما از این دو، پیمان گرفتیم ُ که بر اساس حکم قرآن عمل کنند؛ ولی آنها با اين‌ كه آشكارا حق را مى‌ديدند منحرف شدند؛ چون جور و ستم، خواستهٔ دل آنها بود. بنابراين هنگامی که منحرف شدند و حكمى بر خلاف حكم خداوند صادر كردند ما مى‌توانيم به استناد دليلی محكم، براى خود تصميم بگيريم. ،(و حكم آنها را دور بيفكنيم.)»

➖➖➖➖
@borrhan

‍ #فتوحات (۵۴)

✅ النقض و حضور اهل‌بیت علیهم‌السلام در فتوحات ایران

┄┄┅═✧❁﷽❁✧═┅┄┄

🔸در سال ۵۵۵قمری نویسنده‌ای اهل ری کتابی در رد عقاید شیعیان نوشت به نام بعض فضائح الروافض. اصل این کتاب از دست رفته است.

عبدالجلیل قزوینی که آن روزگار در ری می‌زیست و عالم معروف و معتبری بود، بر بعض فضائح الروافض ردیه‌ای نوشته است به نام النقض که تا قبل از سال ۵۶۶ق تألیفش تمام شده بود. او ابتدا بخش‌هایی از بعض فضائح الروافض را نقل کرده و سپس آن را نقد و جرح کرده است.
النقض کتاب بسیار مهمی است. گنجینه‌ای است از معلومات مذهبی و کلامی و تاریخی و جغرافیایی و رجالی و ادبی و لغوی. منبعی ارزشمند برای شناخت وضع سیاسی و اجتماعی و فرهنگی ایران در قرن ۶ است. ساخت و بافت النقض جدلی است و هدفش اسکات خصم و غلبه بر او.

یکی از موضوعاتی که مؤلف ناشناس بعض فضائح الروافض در خوارداشت و طعن شیعیان  «مکرر» (النقض ص۴۳۹) مطرح کرده و لابد از موضوعاتی بوده که در چنین مجادلات و مناظراتی  تکرار می‌شده است، مسئلۀ فتوحات است و اینکه «فتح دیار گبرکان [=ایران] و دیار کافران در عهد عمر خطاب بود» (ص۱۴۹). عبدالجلیل رازی این بحث و اشکال را « عداوت با علی و آل‌فاطمه» خوانده است (ص۴۳۹).

مؤلف ناشناس بعض فضائح الروافض طعنه زده که:«جهان بوبکر و عمر و عثمان گشودند و علویان با مال و نعمت شدند و لعنت به‌عوض‌ هامی‌دهند» (ص۴۴۱). گفته شیعیان در شهرهای اسلام با امن و مال زندگی می‌کنند؛ شهرهایی که با «صلابت عمری و به رأی سدید و هیبت مهیب» عمر و «به سعی امیران غازی چون سعد وقاص و #خالد_بن_ولید و مثنی حارثه» و دیگران  ستده شده است (ص۱۴۷). اینکه «حرب‌های عراق و فتوح عجم در عهد بوبکر و عمر و عثمان و همه روزگار بنی‌امیه و بنی‌مروان و همه روزگار بنی‌عباس» بود (ص۱۴۸). از فتح خراسان و سمرقند و فاتحانی چون ابن‌خازم و قتیبه بن مسلم و جریح و احنف و دیگران نوشته که به سعی آنان «مشرق [= خراسان و ورارود] صافی شد و کلمه اسلام عالی شد و کلمه کفر نگون شد» (ص۱۵۲).

و این سخن مهم او برای تحقیر شیعیان:
«در این فتوح امیرالمؤمنین علی و فرزندانش کجا بودند که یک دِه نه در مشرق و نه در مغرب استدند؟ و خود حاضر نبودند و یک علوی در این غزاها اول و آخر نبوده است... علی بوطالب از حرب جمل و صفین و نهروان با هیچ غزاتی نپرداخت و از فرزندان او هیچ اثری در دین پیدا نشد» (ص۱۵۳).
و باز تکرار همین سخن:
  «و اکنون که روافض با مال و ملک‌اند و علویان با اموال و املاک، از برکات فتوح عمری است و از آفتاب روشن‌تر است که هرگز هیچ نه در ابتداء اسلام تا به اکنون یک دیه نستدند، و یک غزاة نکردند، اگر از اول گیری علی از حرب #جمل و #صفین و نهروان با هیچ غزاتی نپرداخت و حسن در خانه بنشست و خلافت به معاویه تسلیم کرد، و حسین و اولاد حسین در هیچ غزاة نبودند؛ از زین‌العابدین درآیی تا آخر ایشان که روافض خود را بر فتراک ایشان بندند هرگز یک غزاة نکردند، و آن‌چه بود ایشان را، از ارزاق و عطایا بود که خلفاء آل عباس بدیشان می‌دادند و صدقات رسول خدای و پدر ایشان علی مرتضی. پس این‌همه فسحت اسلام و کلمت حق که عالی شد و رایت شرک که نگون شد به بوبکر و عمر و عثمان و دگر خلفا شد، غزوه‌ها در عهد ملوک بنی‌امیه و بنی‌مروان و خلفاء آل عباس و نایبان و بندگان و گماشتگان ایشان شد، مهاجر و انصار رنج بردند و غازیان اسلام تا همۀ علویان با مال و نعمت شدند رایگانی، و به شکر آن نعمت لعنت به‌عوض هامی‌دهند» (ص۴۳۸).

عبدالجلیل قزوینی کوشیده به این اشکال و طعنه پاسخ بدهد (صص۱۵۶ - ۱۴۹و ۴۴۱- ۴۴۰). کلی جدل و مچ‌گیری کرده اما جان کلام و حرف اصلی او این است:
علی و شیعیانش هم در راه اسلام جنگیدند (مثال‌هایی می‌زند از شجاعت امیر مؤمنان در غزوه‌های #بدر و #احد و #خیبر و #حنین و ... و  از #مالک_اشتر و #محمد_ابوبکر و همچنین #مختار ) اما این جنگ‌ها نه در فتوحات و نه با ایرانیان بود «و اگر خواجه گوید این قتال با مسلمانان بود و آن [= جنگ عمر و بنی‌امیه و...] با گبرکان و مشرکان، [گوییم] به هر روزگار قتال با جماعتی باشد که انکار حق کنند» (ص۱۵۴).

و این جملۀ مهم: در اول اسلام علی با کفار می‌جنگید و«عمر خطاب و غیر او بی رنج بودند و علی منتی ننهاد بر سر ایشان و به آخر کار که عمر میان بست به قتل گبرکان، منتی بر سر علی نشاید نهاد» (ص۱۵۶ و نیز۴۴۱).

✅🔚بنابراین، به گواهی النقض، در نیمه دوم قرن ۶ ، سنی و شیعه اعتقاد داشتند و «از آفتاب روشن‌تر بود» که علی و اولاد علی ع در فتح ایران به دست اعراب شرکت نداشتند.

اگر عبدالجلیل رازی، مؤلف النقض، سند «متقنی» پیدا می‌کرد که نشان می‌داد امیرالمؤمنین و امام مجتبی و سیدالشهدا در فتح ایران شرکت داشتند، قطعا برای بستن دهان آن مخالف می‌نوشت اما سند «استواری» در  این زمینه برای او و لابد برای علمای شیعه که با او در ارتباط بودند، شناخته‌شده نبود.

@borrhan