ما بارها در صفحات این مجله فضیلت مقام معلمی و لزوم ترجیح تربیت و اخلاق را بر علم یاد آور شده ایم. درینجا همینقدر متذکر میشویم که این کابوس بدبختی و سفالت و حرص خون آشامی که سرزمین فرنگ را فراگرفته نتیجه فساد اخلاق است و ما که امروز بدست خودمان و با هزاران جانفشانی و خود کشی میخواهیم تمدن فرنگ و ترقیات آنرا داخل مملکت خودمان بكنيم روزی خواهد آمد که آفتهای همین تمدن و اثرات همین فساد اخلاق ، همین منازعه سرمایه دار و کارگر و همین کشمکش طبقات متضاد و رقیب و همین حرصها وطمعهای سیر نشونده در شکل عناصر تمدن و آثار ترقي روح ملی ما را زبون وزخمی خواهند کرد. و فقط فنون تربیت و تعلیم صحیح و صنایع ظريفه میتواند روح ملی ها را برای مقاومت این قوای جابره حاضر بکند و فقط این فنون میتوانند یک استقبال روشنی برای ما تأمین ویک اخلاق متینی در ما تولید بکنند .
#مجله_ایرانشهر_شماره_هفتم_1302_شمسی_چاپ_برلین

🖍#سیامک_مهاجری
از همان نخستین تجربه های مواجه با غرب، مهمترین بحرانی که ذهن انسان ایرانی را به خود مشغول می دارد، فساد اخلاقی است که غرب در حین پیشرفت دچار آن است، در چنین منطقی گفتمانی نضج می یابد که مدرنیته را منهی غرب طلب می کند، در واقع برای بهره بردن از غرب باید آن را جراحی کرد و روح آن را که شامل مدرنیته باشد، از پوسته فاسد آن یعنی غرب جدا کرد؛ این گزینش، حکایت از صدای واحدی داشت که از عامی تا فقیه و روشنفکر را در ضروت التفات به آن هم نظر می کرد.
🔖 در منطقی که این دوآلیته تولید می کرد، تقویت قوای معنوی ملت راهی برای مصون ماندن از این فساد اخلاقی بود،بخش قابل توجهی از تقویت این قوای معنوی بر دوش ادبیات نهاده شد این لحظه را می توان سرآغاز تاسیس #ادبیات_متعهد از #ادبیات_نامتعهد قلمداد کرد. در این منطق ادبیاتی متعهد قلمداد می شد که به تعلیم و تربیت ملت اهتمام ورزد، و منتقد به مثابه محتسب، باید این وظیفه و این وجدان ناآرام را به ادبیات گوشزد می کرد، چنین وظیفه ای نظام دانشی را امکان پذیر می کرد که در آن نوعی از سوژگی امکان پذیر می شد، که از طریق آن ادبیات به ملک طلق منتقدی بدل می شد که اجازه داشت، زبان هنر را برای اصلاح روان ملت توشیح کند.
⚡️ ما در چنین لحظه ای بخش قابل توجهی از ادبیات مستقل مان را از دست دادیم، از همین رو خیلی دیر و خیلی دور تر از لحظه حیات برای جا مانده هایی چون #هوشنگ_ایرانی،#بیژن_الهی،#تندرکیا،#شمیم_بهار،#پرویز_اسلامپور و بسیاری گم شده های دیگر مرثیه سر دادیم و آن ها را استعدادهای تباه نامیدیم! بی آنکه منطق چنین تباهی را پرابلماتیک کنیم، منطقی که از لحظه تاسیس در رویای تعلیم و تربیت ملت بود، پس بی راه نیست اگر خطر کنیم و بگوییم تا زمانی که این نظام دانش تولید سوژگی می کند ما همواره و خیلی زود باز برای استعدادهای تباه در منطقی رمانتیک و پوچ مرثیه سر خواهیم داد.
#سیامک_مهاجری
#خرد_ادبیات
#ملت_سازی
#منتقد_ادبی

به دیدن بیا @Boof60

https://t.me/boof60