‍ ‍ ‍

#زندگی بار گرانی ست
که بر پشتِ #پریشانی توست

#پدرم
کمرم از غم سنگین #نگاهت
خَم باد... 

کوچه پس کوچه های شهر را که #قدم می زدم رسیدم به #دستانی که سالهاست بی عصا مانده به #چشمانی که بی اشک #انتظار کشیده به زبانی که بی واژه #امید پرورانده...
رسیدم به سطرهایی که نانوشته ماند و #غریبانه ای که توصیف نشد
#پدر است دیگر آرام #بغض فرو می دهد؛ محکم #حسرت پنهان می کند و سخت نفس می کشد؛
پدر است و هزار نگفته ای که مانده در گلویش
پدر است و نبودن #پسر

پدر است دیگر آنقدر راه و رسم #بابا بودن را خوب می داند که حتی حالا ؛ بعد چندسال ؛ #دلتنگی اش را پشت نقاب پدرانه اش می پوشاند و در کنار صدای لرزان #مادر که می گوید فدای یک تار موی #امام, پر صلابت نجوا می کند کاری نکرده است که #وظیفه اش بوده و هیچکس نمیداند چقدر #مرد باید بود تا اینچنین روایت کرد از رفتن پسر و هیچکس نفهمید که بابا #غریب ترین عضو این خانواده بود و هیچ سطری نوشته نشد؛ برای #مردانگی یک پدر

هیچی بدتر از دوری از پدر تو حال وخیمش نیست چی میتونه یه آدم رو از بین ببره؟؟ یه غصه بزرگ از درون یا یه ناراحتی کوچیک در بیرون

به امید سلامتی همه پدران #تاریخ_ساز

#شب_خوش


@bisimchi1