📌ترک تحصیل دختران؛ تبعیض تحصیلی در کردستان
ماهرخ غلامحسین‌پور
@bidarzani
🔸زهرا تنها دختر دیپلمه در سراسر روستای ۲۵۰ نفره‌ی نشکاش از توابع شهرستان مریوان است. پنج شش نفری از دختران این روستای پنجاه خانواری، در سطح ابتدایی درس خوانده‌اند، و بقیه‌ی دختران روستا، با همه‌ی هوش و ذکاوتی که دارند، بی آن که حرفه‌ای آموخته یا آموزش دیده باشند، خانه‌نشین شده‌اند. کارشان تحمل فقر، خانه‌داری، فرزندآوری، و کمک به مردان خانواده برای گذران زندگی است.
🔸دختران روستاهای دورافتاده در کردستان به ندرت فرصت مدرسه رفتن دارند؛ آنها بار فقر اقتصادی خانواده‌ها را به دوش می‌کشند و غالباً، به خاطر این که پسران خانواده فرصت #تحصیل داشته باشند، خانه‌نشین می‌شوند.
🔸دختران کرد اغلب به دلایل مختلف از ادامه‌ی تحصیل باز می‌مانند: به علت دور بودن مدارس از مسیرهای امن روستا و خطری که ممکن است دختران دانش‌آموز را در این مسیرها تهدید کند، و هزینه‌ای که باید برای آموزش دختران صرف خرید رخت و لباس و کیف و کفش و کتاب شود، ترجیح خانواده برای ازدواج زودهنگام دختران با این هدف که از بار مالی خانواده بکاهند و بهره‌وری زودهنگام از دختران به عنوان یک نیروی کاری که بتواند درآمدزایی کند.
🔸 «خاتو بریوان» هم به دخترانش اجازه درس خواندن نداده، چون دخترها باید یک مسیر سه کیلومتری را در سرمای زمستان طی می‌کرده‌اند، از یک رودخانه‌ی فصلی که احتمال طغیان آن هم می‌رود عبور می‌کرده‌اند، و با احتمال تعرض یا مزاحمت آدم‌های هم مواجه باشند.
🔸 یک روز سرد زمستانی در همان سال‌ها دو فرد متجاوز به همکلاسی فریبا که مجبور بوده مسیر مدرسه را لابه‌لای سنگلاخ‌ها پیاده گز کند، به شکلی وحشیانه تجاوز می‌کنند. همان‌جا با ضربه‌های سنگ دخترک را می‌کشند و جسدش را می‌اندازند وسط یک گودال. بعدها با دادن دیه، رضایت خانواده‌ی دخترک را می‌خرند و ماجرا تمام می‌شود. از همان روز، خاتو بریوان به فریبا می‌گوید که دیگر نباید مدرسه برود.
🔸 پروین ذبیحی، فعال محلی حقوق زنان و کودکانمی‌گوید وضعیت تحصیلی دختران روستاهای دورافتاده در حوالی مریوان یا اورامانات واقعاً تکان‌دهنده است. به گفته‌ی او، فقط 26 روستای این منطقه دارای مدارس راهنمایی و دبیرستان هستند، و البته غالب این مدارس یا مخروبه و یا در آستانه‌ی تخریب‌اند، و به هیچ وجه به شرایط استاندارد نزدیک نیستند.
#حق_تحصیل
https://goo.gl/zikTqD
ماهرخ غلامحسین‌پور
@bidarzani
🔸زهرا تنها دختر دیپلمه در سراسر روستای ۲۵۰ نفره‌ی نشکاش از توابع شهرستان مریوان است. پنج شش نفری از دختران این روستای پنجاه خانواری، در سطح ابتدایی درس خوانده‌اند، و بقیه‌ی دختران روستا، با همه‌ی هوش و ذکاوتی که دارند، بی آن که حرفه‌ای آموخته یا آموزش دیده باشند، خانه‌نشین شده‌اند. کارشان تحمل فقر، خانه‌داری، فرزندآوری، و کمک به مردان خانواده برای گذران زندگی است.
🔸دختران روستاهای دورافتاده در کردستان به ندرت فرصت مدرسه رفتن دارند؛ آنها بار فقر اقتصادی خانواده‌ها را به دوش می‌کشند و غالباً، به خاطر این که پسران خانواده فرصت #تحصیل داشته باشند، خانه‌نشین می‌شوند.
🔸دختران کرد اغلب به دلایل مختلف از ادامه‌ی تحصیل باز می‌مانند: به علت دور بودن مدارس از مسیرهای امن روستا و خطری که ممکن است دختران دانش‌آموز را در این مسیرها تهدید کند، و هزینه‌ای که باید برای آموزش دختران صرف خرید رخت و لباس و کیف و کفش و کتاب شود، ترجیح خانواده برای ازدواج زودهنگام دختران با این هدف که از بار مالی خانواده بکاهند و بهره‌وری زودهنگام از دختران به عنوان یک نیروی کاری که بتواند درآمدزایی کند.
🔸 «خاتو بریوان» هم به دخترانش اجازه درس خواندن نداده، چون دخترها باید یک مسیر سه کیلومتری را در سرمای زمستان طی می‌کرده‌اند، از یک رودخانه‌ی فصلی که احتمال طغیان آن هم می‌رود عبور می‌کرده‌اند، و با احتمال تعرض یا مزاحمت آدم‌های هم مواجه باشند.
🔸 یک روز سرد زمستانی در همان سال‌ها دو فرد متجاوز به همکلاسی فریبا که مجبور بوده مسیر مدرسه را لابه‌لای سنگلاخ‌ها پیاده گز کند، به شکلی وحشیانه تجاوز می‌کنند. همان‌جا با ضربه‌های سنگ دخترک را می‌کشند و جسدش را می‌اندازند وسط یک گودال. بعدها با دادن دیه، رضایت خانواده‌ی دخترک را می‌خرند و ماجرا تمام می‌شود. از همان روز، خاتو بریوان به فریبا می‌گوید که دیگر نباید مدرسه برود.
🔸 پروین ذبیحی، فعال محلی حقوق زنان و کودکانمی‌گوید وضعیت تحصیلی دختران روستاهای دورافتاده در حوالی مریوان یا اورامانات واقعاً تکان‌دهنده است. به گفته‌ی او، فقط 26 روستای این منطقه دارای مدارس راهنمایی و دبیرستان هستند، و البته غالب این مدارس یا مخروبه و یا در آستانه‌ی تخریب‌اند، و به هیچ وجه به شرایط استاندارد نزدیک نیستند.
#حق_تحصیل
https://goo.gl/zikTqD
www.aasoo.org
ترک تحصیل دختران؛ تبعیض تحصیلی در کردستان | آسو
زهرا تنها دختر دیپلمه در سراسر روستای ۲۵۰ نفره‌ی نشکاش از توابع شهرستان مریوان است. پنج شش نفری از دختران این روستای پنجاه خانواری، در سطح ابتدایی درس خوانده‌اند، و بقیه‌ی دختران روستا، با همه‌ی هوش و ذکاوتی که دارند، بی آن که حرفه‌ای آموخته یا آموزش دیده…
📌در راه مدرسه
🎬 نقد مستند «جاده های برفی» به کارگردانی هایده مرادی/ رویا فتح الله زاده
▫️#فیلم #مستند قارلی یوللار (جاده‌های برفی) به کارگردانی #هایده_مرادی در ادامه دغدغه کارگردان پیرامون چالش‌های زنان و دختران در مناطق کمترتوسعه یافته روستایی ساخته شده است.
▫️فیلم ماجرای تراژیک دخترانی را روایت می‌کند که در روستای‌شان فقط مدرسه و کلاس درس ابتدایی دارند و آنها برای ادامه تحصیل باید به روستاهای دیگر بروند. علیرغم اشتیاق این دختران برای ادامه تحصیل، پدران اجازه چنین کاری به آنها نمی‌دهند.کار گردان می‌کوشد مسئله ادامه تحصیل دختران را از زاویه‌های گوناگون پیش روی مخاطب قرار دهد. کارگردان با مصاحبه‌هایش صحبت‌ها، درد دل‌ها و دیدگاه‌های دختران، مادران و پدران را در خصوص ادامه تحصیل دختران برای مخاطب به تصویر می‌کشد.
▫️فیلم به همان‌اندازه که به مشکل نبود مدرسه و ادامه #تحصیل_دختران در روستاهای کمترتوسعه یافته استان اردبیل می‌پردازد، نگرش‌های سنتی مردان روستا را که اجازه ادامه تحصیل به دخترانشان نمی‌دهند را نیز می‌نمایاند. سکانس‌های مصاحبه کارگردان با دختران و مادران‌شان سرشار از امیدها و آرزوهای آنها برای پیشرفت در زندگی‌شان است و در مقابل سکانس‌های مربوط به مصاحبه با پدران، نگاه مستبدانه و متعصب آنها را آشکار می‌سازد.
▫️اما از میان دختران روستا تنها پدر سیدزهرا ابراهیمی به دخترش اجازه داده است تا به روستای همسایه برود و در کلاس هفتم درس بخواند. او با اینکه مدتهاست که معلول است اما برای تأمین مخارج تحصیل دخترش تمام تلاشش را می‌کند. در فیلم بارها دخترانی را که اجازه نیافته‌اند به مدرسه بروند می‌بینیم که در پشت پنجره یا پشت‌بام به دوردست خیره‌شده اند. آنها حرکت نمی‌کنند و فقط می‌توانند در حسرت، رویاهایشان را نظاره کنند.
▫️مستند «قارلی یوللار» فرمی دایره‌ای دارد در سکانس ابتدایی زهرا را می‌بینیم که در میان جاده‌های برفی در حال آمدن است و در سکانس پایانی نیز دوباره دوربین او را از پشت سر نشان می‌دهد که در جاده‌های برفی در حال رفتن است.
https://bit.ly/2S3yYYz
@bidarzani
🎬 نقد مستند «جاده های برفی» به کارگردانی هایده مرادی/ رویا فتح الله زاده
▫️#فیلم #مستند قارلی یوللار (جاده‌های برفی) به کارگردانی #هایده_مرادی در ادامه دغدغه کارگردان پیرامون چالش‌های زنان و دختران در مناطق کمترتوسعه یافته روستایی ساخته شده است.
▫️فیلم ماجرای تراژیک دخترانی را روایت می‌کند که در روستای‌شان فقط مدرسه و کلاس درس ابتدایی دارند و آنها برای ادامه تحصیل باید به روستاهای دیگر بروند. علیرغم اشتیاق این دختران برای ادامه تحصیل، پدران اجازه چنین کاری به آنها نمی‌دهند.کار گردان می‌کوشد مسئله ادامه تحصیل دختران را از زاویه‌های گوناگون پیش روی مخاطب قرار دهد. کارگردان با مصاحبه‌هایش صحبت‌ها، درد دل‌ها و دیدگاه‌های دختران، مادران و پدران را در خصوص ادامه تحصیل دختران برای مخاطب به تصویر می‌کشد.
▫️فیلم به همان‌اندازه که به مشکل نبود مدرسه و ادامه #تحصیل_دختران در روستاهای کمترتوسعه یافته استان اردبیل می‌پردازد، نگرش‌های سنتی مردان روستا را که اجازه ادامه تحصیل به دخترانشان نمی‌دهند را نیز می‌نمایاند. سکانس‌های مصاحبه کارگردان با دختران و مادران‌شان سرشار از امیدها و آرزوهای آنها برای پیشرفت در زندگی‌شان است و در مقابل سکانس‌های مربوط به مصاحبه با پدران، نگاه مستبدانه و متعصب آنها را آشکار می‌سازد.
▫️اما از میان دختران روستا تنها پدر سیدزهرا ابراهیمی به دخترش اجازه داده است تا به روستای همسایه برود و در کلاس هفتم درس بخواند. او با اینکه مدتهاست که معلول است اما برای تأمین مخارج تحصیل دخترش تمام تلاشش را می‌کند. در فیلم بارها دخترانی را که اجازه نیافته‌اند به مدرسه بروند می‌بینیم که در پشت پنجره یا پشت‌بام به دوردست خیره‌شده اند. آنها حرکت نمی‌کنند و فقط می‌توانند در حسرت، رویاهایشان را نظاره کنند.
▫️مستند «قارلی یوللار» فرمی دایره‌ای دارد در سکانس ابتدایی زهرا را می‌بینیم که در میان جاده‌های برفی در حال آمدن است و در سکانس پایانی نیز دوباره دوربین او را از پشت سر نشان می‌دهد که در جاده‌های برفی در حال رفتن است.
https://bit.ly/2S3yYYz
@bidarzani
سینما حقیقت
سینما حقیقت - نقدی بر مستند
در راه مدرسه