🟣 مرکز پژوهش‌های مجلس: ۶۰ درصد کارگران ایرانی بیمه ندارند


مرکز پژوهش‌های مجلس با انتشار یک گزارش آماری اعلام کرده است که دست‌کم ۶۰ درصد کارگران در سراسر کشور فاقد بیمه هستند. این در حالی است که بر اساس ماده ۱۴۸ قانون کار، کارفرمایان کارگاه‌های مشمول این قانون مکلف هستند براساس قانون تأمین اجتماعی نسبت به بیمه کردن کارگران واحد خود اقدام کنند. فتح‌الله بیات، رئیس‌اتحادیه کارگران قراردادی و پیمانی با اشاره به گزارش جدید مرکز پژوهش‌های مجلس، از دولت خواسته است کارگران فاقد بیمه را شناسایی کند. او گفته: «دولت از روش‌های مختلف می‌تواند کارگران فاقد بیمه را شناسایی کند که از جمله این راه‌ها، خوداظهاری آنهاست. دولت باید با طراحی سایت یا سامانه‌ای، زمینه ثبت‌نام کارگران فاقد بیمه را فراهم کند و سپس با شناسایی این افراد تدبیری جهت بیمه شدنشان بیندیشد. در واقع نیاز است که با راه‌اندازی یک سامانه خوداظهاری، بانک اطلاعاتی نیز تکمیل شود.» بیات همچنین غفلت دولت و نهادهای ناظر و بی‌توجهی به کارگران فاقد بیمه را غیر قابل قبول توصیف کرده است.

▪️اما آیا با جمع‌آوری دقیق‌تر اطلاعات کارگران محروم از بیمه، احقاق حقوق کارگران و تغییر در سیاست‌های ضد کارگری دهه‌های اخیر به‌جریان خواهد افتاد؟ و آیا همین آمار ۶۰ درصدی محرومان از بیمه، حاکی از عمق فاجعه نیست؟

در ایران کارگران از داشتن تشکل‌های مستقل و سندیکا محروم هستند و این امر نه تنها قدرت چانه زنی برای برآورده شدن مطالبات‌شان را از آنها گرفته بلکه با وجود تصویب چند قانون الزام آور برای صاحب کاران و روسای شرکت‌های دولتی و خصوصی، دست کارفرمایان را برای شانه خالی کردن از زیر بار مسوولیت خود باز گذاشته است.

به موجب ماده ۳۶ قانون تامین اجتماعی کارفرما مسوول پرداخت حق بیمه سهم خود و بیمه شده به سازمان تامین اجتماعی بوده و مکلف است در موقع پرداخت مزد یا حقوق و مزایا، سهم بیمه شده را کسر کرده و سهم خود را بر آن افزوده و به سازمان تأدیه کند.

#فقر #تبعیض #اشتغال_نابرابر

@bidarzani

📌 مربیان مهدکودک بدون حمایت قانون کار

✍🏽 متین یزدانی

🟣 پرونده ویژه: تبعیض جنسیتی در حوزه کار


#بیدارزنی: «بر خلاف باور عموم، فردی که در حوزه کودک مشغول به کار است، با مشکلات ویژه‌ای روبه‌رو است. یکی از مهم‌ترین مشکلات مربیان مهدکودک، دستمزد بسیار پایین و‌ نداشتن بیمه است. علاوه بر این مربیان با موضوعاتی چون احساس ترس از آینده شغلی، عدم وجود جایگاه شغلی و سازمانی مشخص و آسیب سلامت جسمی روبه‌رو هستند .
من سالهاست به دلیل علاقه‌ام به حوزه کودک، مربی  مهدکودک‌های زیادی در رشت بوده‌ام. در بازه زمانی مختلف با تعداد زیادی از مربیان در رشت ‌گفتگو‌  کرده‌ام. این گفتگوها به من کمک کرده است که تنها به تجربه خودم اکتفا نکنم و بتوانم تصویری نسبتا شفاف از اوضاع و شرایط مربیان مهدکودک در شهر رشت ارائه دهم. ماحصل گفتگوها  به قرار زیر است.

از میزان درآمد مربیان مهدکودک در رشت آمار رسمی در دسترس نیست ولی بنا به گفته بسیاری از مربیان، درآمد آنها نسبت به زمان و انرژی‌ای که صرف می‌کنند، بسیار کم است و هزینه‌‌های آنها را نیز پوشش نمی‌دهد. اکثر مربیان که در مصاحبه شرکت داشتند، اعلام کردند نه تنها بیمه نبودند بلکه دستمزد دریافتی آنها، برابر با نصف حداقل حقوق مصوب قانون کار برای یک کارگر بوده است. بعضی از مربیان می‌گفتند: «گرفتن مرخصی کار آسانی نبود و اگر هم موفق به گرفتن مرخصی می‌شدند از حقوق انها کسر می‌شد». حتی اگر دلیل عدم حضورشان در محل کار بیماری می‌بود. موضوع دیگر، بعضی از مربیان ناچار بودند علاوه بر زمانی را که در محل کار سپری می‌کنند، ساعاتی را در منزل به برنامه ریزی برای فعالیت‌های در کلاس اختصاص دهند. ساعاتی که در قبالش هیچ دستمزدی دریافت نمی کردند».

#اشتغال_نابرابر #تبعیض_جنسیتی #مربیان_مهدکودک

ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43089


@bidarzani