روایت شیما قوشه (وکیل فمنیست) از کیوان امام‌وردی (متجاوز سریالی) تا همه این ماه‌های بیم و امید

---------------------------------------------------
🎧
cast box


#پادکست


@bidarzani
@NafaseAmigh_Podcast

💠 جهان بی رؤیا

✍ محمد حبیبی (معلم)

🔹 در تب و تاب جنبش می ۱۹۶۸ فرانسه، دختری با موهای بلوند، دستانی ظریف و چشمانی آبی؛ جمله ای بر دیواره دانشکده اش نوشت که تا سالها نقل محافل روشنفکری بود:
"کمی واقع بین باش و به رؤیای زندگی بهتر فکر کن".

اگر چه تخیل این جوانان پرشور فرانسوی - رؤیای زندگی بهتر- هرگز تحقق نیافت؛ جهان آنها خاطره این عصیان نهیلیستی را هرگز فراموش نکرد‌.

🔹 آما آن سوتر در جهان ما درست در همان روزگار؛ دختری با چهره ای گندمین و چشمانی مغموم - نشسته بر صندلی بازجویی- بر سر دو راهی حق انتخاب سربازان فرانسوی؛ مقاومت و گشودگی در برابر تجاوز و یا همکاری و خیانت -
دو راهی همیشگی جهان ما؛
📌انتخاب میان دورنج: کمتر یا بیشتر.

🔹 سال ها بعد در جهان آنها، دختری با جثه ای کوچک، چشمانی روشن و چهر ه ای مصمم، قدم در تحقق رؤیای جدیدی گذاشت که خیلی زود از او چهره ای به یاد ماندنی ساخت.
هنگامی که گرتا با مشتانی گره کرده رهبران جهان را این چنین مورد خطاب قرار داد؛ صدای سیلی سخت رؤیا بر چهره واقعیت به گوش رسید:
"ما در آستانه‌ی انقراض ‌جمعی هستیم، در حالی که شما فقط از پول و داستان‌های افسانه‌ای رشد بی‌وقفه‌ اقتصادی صحبت می‌کنید. چقدر شما پر رویید! "
سکوت و باز هم سکوت.
اما تکانه سیبک گلوها و بر افروختگی چشمان حاضران خاطره ای شد از امکان تحقق رؤیایی تازه.

🔹 آن سوتر در جهان ما - درمیانه دگردیسی گرتا به خاطره ای به یاد ماندنی- دختری با چشمانی سبز؛ موهای بلوطی و چهره ای خسته، در مقابل لنز دوربین عکاسان؛ لبانش به لبخندی نشست تا یاد آور دوگانه جهان ما و آنها باشد.
دخترک ایزدی؛ از تجاوز هر لحظه دیروز، به اندکی آسودگی برای فردا رسیده بود. لبخندی برای فراموشی. این نسیان دائمی جهان ما.

♦️ در این تقابل مداوم رؤیا و واقعیت، اسطوره و حقیقت، خاطره و فراموشی، تخیل برای آنها تحقّق دنیایی است بهتر، و برای ما جهانی با امکان رنج کمتر.

🔹 در تخیل ما دختری با گیسوانی به رنگ شبق، همچون آبشاری سیاه بر روی شانه ها، با چشمانی کشیده و پیشانی بلند، با دستانی لرزان، بر روی دیوار دانشگاه تهران، خطاب به ماچنین می نویسد:
"کمی رؤیا بین باش و به واقعیت زندگی با رنج کمتر فکر کن."
و در تخیلش چنین ادامه می دهد:
"همین را هم از ما دریغ می کنید، چقدر شما پررویید! "


@bidarzani
@KSMtehran

🔺تاثیر پاندمی کرونا بر زنان چه بود؟

✍🏽منیژه موذن

تحقیقات بانک جهانی و سازمان ملل نشان می‌دهد عواقب ناشی از پاندمی کرونا زنان را از طرق مختلفی تحت تاثیر قرار می‌دهد، چه در افزایش خشونت خانگی و چه در درآمد کمتر. حتی برخی از زنان مجبور شده‌اند برای انجام کارهای خانه شغل خود را ترک کنند.


یک مطالعه جهانی توسط موسسات Women Deliver و Focus ۲۰۳۰ نشان می‌دهد زنان از برنامه‌های مرتبط با مقابله در برابر کووید-۱۹ و ریکاوری آن کنار گذاشته شده‌اند.
 
زنان ۷۰ درصد از کارکنان مشاغل پرخطر را تشکیل می‌دهند، اما تنها ۲۰ درصد از کمیته اضطراری سازمان بهداشت جهانی از زنان تشکیل شده است. همچنین تحقیقات بانک جهانی و سازمان ملل متحد نشان می‌دهد که زنان بیشتر تحت تاثیر پاندمی کرونا قرار گرفته‌اند.

بر اساس این آمار، ۴۷ میلیون زن در سراسر جهان در سال ۲۰۲۱ به فقر شدید دچار می‌شوند زیرا در بخش‌های آسیب‌دیده به واسطه پاندمی کار می‌کردند.

@bidarzani
https://etemadonline.com/content/468030/تاثیر-پاندمی-کرونا-بر-زنان-چه-بود

⭕️ «او خانه دار است، کار نمیکند!»

هنرمند این اثر دانش‌آموز کلاس نهم به نام «آجونات سیندهو وینایالا» از کرالا هندوستان است. آجونات همواره از پدر می‌شنید که در باره همسر خود (مادر آجونات) می‌گوید: «او خانه‌دار است، کار نمی‌کند» و همواره از این نحوه معرفی مادر حیرت می‌کرد، زیرا هرگز مادرش را بی‌کار ندیده بود.

وی این نقاشی را کشید تا زحمات بی‌پایان مادرش را نشان دهد، و نقاشی را به معلمش نشان داد. معلم، نقاشی را به دفتر ایالتی فرستاد. نقاشی وی در آن مرکز برای جلد "سند بودجه جنسیتی" سال ۲۱-۲۰ انتخاب شد.

#کارخانگی
@bidarzani
@gilesjaunes

🔶افشاگری زنان کارگر هندی علیه خشونت فراگیر در تولیدی‌های «اچ‌ اند ام»

🔹دیدبان آزار: زنانی که در بخش تولید پوشاک کودکان کمپانی اچ اند ام فعالند، خشونت جنسی فراگیر در یکی از تولیدی‌های این کمپانی در هند را علنی کرده‌اند. این اتهامات چند هفته پس از مرگ دختر ۲۱ساله‌ای به نام جیاسری کاتیراول مطرح شده‌اند.

🔹بدن بی‌جان کاتیراول چند هفته قبل در مزرعه‌ای نزدیک به محل سکونت خانواده‌اش پیدا شده بود و کارفرمای او به قتل متهم شده است. خانواده و هم‌چنین همکاران جیاسری در کارخانه ادعا کرده‌اند که او مدت‌ها و به صورت مستمر توسط ‌کارفرما مورد آزار جنسی قرار می‌گرفته اما می‌ترسیده که این آزارها را گزارش بدهد.

🔹از زمان قتل کاتیراول، ۲۵ زن اتهامات تعرض و آزار جنسی و آزار کلامی علیه مدیران و سوپروایزهای خود در تولیدی پوشاک ناچی را به اتحادیه نساجی ایالت تامیل نادو و کار مشترک (TTCU) ارائه کرده‌اند. کارگران تولیدی ناچی که برای کمپانی اچ اند ام و برندهای دیگر پوشاک تولید می‌کنند، به گاردین گفته‌اند که زنان کارگر به طور مداوم در این محیط‌های کاری با خشونت جنسی و آزار کلامی مواجهند و سوپروایزهای مرد از قدرت مطلق نسبت به زنان زیردست برخوردارند. 

🔹یکی از این زنان کارگر می‌گوید حتی زنان متاهل هم از این آزارها در امان نیستند. دیگری می‌گوید این مسئله سال‌هاست که ادامه دارد و به وفور در شیفت‌های شب رخ می‌دهد.

#دیدبان_آزار
@bidarzani
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://telegra.ph/افشاگری-زنان-کارگر-هندی-علیه-خشونت-فراگیر-در-تولیدی%E2%80%8Cهای-اچ-اند-ام-03-24

📍رای مثبت پارلمان نیوزیلند به اعطای مرخصی برای زوج‌هایی که سقط ناخواسته جنین را تجربه می‌کنند

🔻پارلمان نیوزیلند رای داد که زنان و شرکای زندگی آن‌ها بعد از سقط ناخواسته جنین یا زایمان بچه مرده نیز حق چیزی شبیه مرخصی زایمان را دارند.

🔻تمام محیط‌های کاری موظف‌اند دستکم ۳ روز به آن‌ها مرخصی باحقوق بدهند./گاردین

https://amp.theguardian.com/world/2021/mar/25/new-zealand-miscarriages-stillbirths-bereavement-leave?__twitter_impression=true

@bidarzani
@womenwatcher

ژیلا کرم زاده مکوندی جهت تحمل حبس احضار شد

خبرگزاری هرانا – ژیلا کرم زاده مکوندی، فعال مدنی، طی احضاریه ای جهت تحمل دوران محکومیت خود به واحد اجرای احکام دادسرای شهید مقدس احضار شد. خانم مکوندی، پیشتر توسط دادگاه انقلاب تهران به ۶ سال حبس محکوم شد و این حکم عینا به تایید دادگاه تجدیدنظر رسید. با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی مجازات اشد یعنی ۵ سال زندان برای وی قابل اجرا است.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، ژیلا کرم زاده مکوندی، فعال مدنی، طی احضاریه ای جهت تحمل دوران محکومیت خود به واحد اجرای احکام دادسرای شهید مقدس احضار شد.

بر اساس این ابلاغیه که توسط شعبه اول اجرای احکام کیفری دادسرای شهید مقدس صادر و به وی ابلاغ شده است، از او خواسته شده تا ظرف مدت ۵ روز جهت اجرای حکم حبس در این شعبه حاضر شود./هرانا

@bidarzani

▪️«تمامی کودکان کار در استان خراسان شمالی از نظر قد و وزن، رشد طبیعی ندارند و دچار سوءتغذیه هستند.»

#کودکان_کار



@bidarzani
@baadkonak_sefid

🟣 #بیدارزنی : یادداشت الهام افکاری، خواهر نوید افکاری

«شورِ زندگی را در سماع نوید بینید که بر سفره‌ی هفت‌سین و با شعر حافظ به پیشواز سال نو میرود، شوقِ حبیب به زیستن را در کف‌زدنش برای روزگار نو بنگرید و شعفِ من
از داشتن این دورهمی دلگرم‌کننده را از صدایم بشنوید. این آخرین عید ما بود، نوروز ۹۷.
ببینید که با تمام ناتمامی‌های زندگی‌ چه مسرور بودیم...
اما حالا این احوالات برایمان چنان غریب است که انگار سال‌ها از آن گذشته.
۱۹۵ روز است که نویدِ شادی‌بخش را از ما گرفته‌اند و ۲۰۲ روز است که حبیب و وحید در انفرادی‌اند، سه سال است که طعم عید را برایمان عزا کرده‌اند‌.
اندوه بر زندگی‌مان چنان حلقه زده که انگار هیچگاه شاد نبوده‌ایم و سرور از زندگی‌مان چنان کوچ کرده که انگار هیچ‌وقت لبخند نزده‌ایم ...»

#نوید_افکاری


@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : وضعیت اسف‌بار کارگران آمازون، از اجبار به ادرار در بطری‌ها و استثمار هر روزه‌ی زنان کارگر

تقریبا از سال ۲۰۱۷ به این‌سو، کمتر روزی است که رسانه‌های خبری جهان، خرده گزارشاتی از استثمار حیرت‌انگیز کارگران آمازون، این ابرکمپانی توزیع کالا منتشر نکنند.
آمازون با جمعیت کارگری چندصد هزار نفری، سود سرسام‌آور خود را از مجرای مبدل‌سازی «نیروی کار» به «برده‌های نوین» کسب می‌کند. فشار کاری بیش از حد، کنترل شدید و عدم تعرفه سندیکایی از جمله مشکلات کارکنان آمازون است. اما شاید آن‌چیزی که بیش از همه، وضعیت دهشت‌زای کارکنان این شرکت با شعب متعدد در آمریکا و اروپا را مشخص می‌کند، جدیدترین گزارشات از تحویل بطری‌ها جهت ادرار در ساعات کاری به کارگران بوده است. وضعیتی جنسیت‌زده که زنان کارگر حاضر در شرکت و مشکلات عدیده ناشی از حق دسترسی به سرویس بهداشتی استاندارد و مصائب قرارگیری در بازه‌های پریود را به خطر جدی سلامت و بهداشت دوران قاعدگی آنان بدل کرده است.

طی سال‌های گذشته، فعالیت تمامی کارگران توسط کامپیوترها، دستگاه‌های شنود و دوربین‌هایی که از سقف آویزانند، ثبت می‌شود. حتی در اتاق رخت‌کن کارگران هم دوربین‌های متعددی نصب شده است. به این موارد وصل کردن ردیاب به پای کارگران و ممنوعیت مصاحبه با رسانه‌ها نیز اضافه می‌شود. طوری که‌‌ ۹۰ درصد این گزارشات از سوی کارگران اخراجی و یا بیرون آمده از این ابر کمپانی تهیه شده است.

این استثمار هر روزه، در تقابل با دیدگاه مسلط «وضعیت خوب کارگران اروپایی/آمریکایی» جهت عادی‌سازی از شرایط غیرانسانی محیط‌کار کارگران ایرانی قرار می‌گیرد. وضعیتی که از سوی حامیان اقتصاد بازار آزاد، کارفرمایان را به استعمار هر روزه‌ی نیروی کار داخلی تشویق می‌کند، با این استدلال که چرخش سود میلیون دلاری مهد سرمایه‌داری جهانی نیز جز با سرکوب، رصد و استثمار روزانه‌ی کارگران ممکن نیست. گزارشات محدودیت دسترسی به سرویس‌های بهداشتی، پیش از این در بین زنان کارگر نساجی‌ها و کشاورزان بی‌زمین هند منعکس شده بود. اما گویی در جغرافیای سراسر تبعیض هند، فجایعی از این دست، بسیار عادی است و وجود بطری‌های پر شده از ادرارِ کارگران آمازون، هنوز به حیرت رسانه‌ای تبدیل می‌شود.

#اشتغال
#تبعیض


@bidarzani

🟣 آخرین گزارش از وضعیت مریم اکبری منفرد پس از تبعید به زندان سمنان

مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی یک روز پس از تبعید به زندان سمنان و پس از بازجویی توسط ماموران اداره اطلاعات بدون رعایت اصل تفکیک جرائم، در نبود امکانات بهداشتی و بدون دسترسی به لوازم شخصی به بند عمومی این زندان منتقل شده است. خانم اکبری منفرد در تاریخ ۱۹ اسفندماه از زندان اوین به زندان سمنان تبعید شد. او که دوازدهمین سال از دوران محکومیت خود را سپری می‌کند تاکنون بدون حتی یک روز مرخصی در زندان بسر برده است.
به گزارش خبرگزاری هرانا، مریم اکبری منفرد، زندانی سیاسی بدون رعایت اصل تفکیک جرائم و بدون دسترسی به لوازم شخصی خود در بند عمومی زندان سمنان به سر می برد.
خانم اکبری منفرد روز اول تبعید در بازداشتگاه موسوم به مبارزه با موادمخدر نگهداری شده و توسط ماموران اداره اطلاعات مورد بازجویی قرار گرفته است. او نهایتا بدون رعایت اصل تفکیک جرائم و در نبود امکانات بهداشتی به بند عمومی این زندان منتقل شده است.
به گفته یک منبع مطلع؛ “وضعیت بند عمومی زندان سمنان از نظر بهداشتی بسیار اسفبار است. با وجود شیوع گسترده کرونا در زندان ها، تمامی دمپایی ها به صورت عمومی استفاده می شود و مواد ضذعفونی و تمیز کننده در اختیار زندانیان قرار نمی‌گیرد. از روز انتقال به زندان سمنان وسایل شخصی خانم اکبری منفرد و همچنین کارت تلفن به او تحویل داده نشده و تماس روزانه وی به صورت محدود و در دفتر حفاظت زندان در حضور یک مامور انجام می شود”.
مریم اکبری منفرد در تاریخ ۱۹ اسفندماه ۹۹، از زندان اوین به زندان سمنان تبعید شد.
مریم اکبری منفرد ساعت ۳ بامداد ۱۰ دیماه سال ۱۳۸۸ و پس از حوادث عاشورای ۸۸ بازداشت و در خردادماه سال بعد توسط شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی به ۱۵ سال حبس تعزیری محکوم شد.

#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani

تفاوت «وومنیسم» و «فمینیسم»

شاید در سال‌‌های اخیر شما هم واژه‌ی Womanism را شنیده باشید و برای شما هم سوال پیش آمده باشد که این واژه به چه هدف و مفهومی اشاره دارد و چه فرقی با «فمینیسم» دارد؟‌

برای پاسخ به این سوال باید به سال ۱۹۷۹ برگردیم. آلیس واکر، شاعر و کنشگر سیاه‌پوست در آمریکا برای اولین‌بار این واژه را ساخت و استفاده کرد. واکر، از نبود تنوع نژادی در فمینیسم جریان اصلی آن زمان در آمریکا، خسته و شاکی بود. او فمینیسم جریان اصلی را متهم می‌کرد که از سال ۱۹۰۰ و موج اول و مطالبه‌ی حق رای زنان، پیشرفت و تغییر چندانی نکردند و فضا کماکان در غلبه‌ی زنان سفیدپوست طبقه متوسط با باورها و نگاه‌های آن‌ها است. او همچنین معتقد بود «فرهنگ زیسته‌ی» هر زن مهم است و نباید به دور از این فرهنگ زیسته، مبارزه کرد.
واکر در داستان کوتاه «Coming Apart» از واژه‌ی «وومنیست» استفاده کرد. واژه اما از معنای ابتدایی و موردنظر واکر تغییراتی داشته است.

واکر در تعریف واژه‌ی «وومنیست» نوشت که «وومنیست زنی است سیاه یا رنگین‌پوست، رفتار او "زنانه" است و ریشه در فرهنگ زیسته‌ی او دارد. زنی است که زنان دیگر را دوست دارد (چه با میل جنسی و چه بی‌میل جنسی)، زنی است که قدرت، توانایی و احساسات زنان دیگر را ارزش‌مند می‌داند. زنی که به همان‌اندازه که اسطوخودوس به رنگ بنفش است، او هم فمینیست است.»

آلیس واکر معتقد بود که وومنیسم چیزی وسیع‌تر و فراتر از فمینیسم است و فمینیسم، بخشی از وومنیسم است. وومنیسم برخلاف فمینیسم، تمرکز اصلی‌اش بر نابرابری جنسیتی نیست، بلکه بر نابرابری، تبعیض و سرکوب نژادی و طبقاتی تمرکز کرده و نابرابری جنسیتی را زیرشاخه‌ای از این انواع سرکوب می‌بیند. واکر وومنیسم را ایده‌ای جهانی و نه معطوف به کشور یا فرهنگ خاص می‌دانست.

واکر بعدها در مقالات و داستان‌های کوتاه دیگری به تبیین و گسترش مفهوم «وومنیسم» پرداخت؛ با این‌حال روایت و تبیین او از واژه‌ای که ساخت، یک‌دست و پیرو یک روند منطقی نبود. او گاهی چیزی را اضافه می‌کرد که ناقض حرف و توصیف پیشین خود او از مفهوم وومنیسم بود.

کلنورا هادسون ویمز، استاد ادبیات انگلیسی در دانشگاه میزوری، در سال ۱۹۹۵ زیرشاخه‌ی دیگری از واژه وومنیسم را تعریف کرد:«آفریکانا وومنیسم». هادسون ویمز آفریکانا وومنیسم را باوری تعریف کرد که معطوف به زنان سیاه‌پوست از تبار آفریقایی است. او ۱۸ ویژگی برای آفریکانا وومنیسم برشمرد که «تعریف هویت خود به دست خود، محوریت خانواده، احترام به زمین و پیش‌کسوتان، قدرت انعطاف و خواهری بین زنان سیاه» بعضی از این ویژگی‌هاست.

چیکونی اوکونجو اوگنیمی، استاد ادبیات نیجریه‌ای هم در مقاله‌ی دانشگاهی مهمی به تبیین گسترده‌تر وومنیسم پرداخت. او مدعی شد که وومنیسم پاسخ نهایی به سوال چگونگی تقسیم عادلانه‌ی قدرت میان نژادهای مختلف و جنسیت‌های گوناگون است. اوکونجو اوگنیمی در تعریف خود بیشتر به هادسون ویمز نزدیک بود و هر دو از تعریف ابتدایی واکر فاصله داشتند. واکر، اتحاد و نزدیکی بین فمینیست‌های سیاه‌پوست و سفیدپوست را ممکن می‌دید، اما این دو معتقد بودند درنهایت هرگز نمی‌شود با فمینیست‌های سفید واقعا متحد و هم‌صدا بود.

با این‌که از واکر تا کنشگران و اهالی آکادمی دیگر تا امروز بارها تاکید کردند که وومنیسم صرفا معطوف به زنان سیاه نیست، بلکه نقطه‌ی شروع و محوری‌اش زن سیاه است، اما وونیسم همیشه بیشتر از هرچیز صرفا با زنان سیاه گره خورده و در جذب زنان دیگر رنگین‌پوست چندان موفق نبوده است. مطالعات نشان می‌دهد در میان زنان سیاه‌پوست، اغلب زنان این را راحت‌تر و مقبول‌تر می‌بینند که خود را وومنیست بنامند و نه فمینیست. وومنیسم به آن‌ها فرصت بیشتری داده تا بتوانند هم‌زمان باورهای مذهبی، نقش کلیدی خانواده در فرهنگ‌شان، لزوم احترام به بزرگ‌ترها، معنویت و ...را نیز حفظ کنند و هم‌زمان علیه تبعیض موضع بگیرند.

تفاوت اصلی وومنیسم با فمینیسم را باید در ایدئولوژی دانست که هر یک علیه آن مبارزه می‌کنند. فمینیست‌ها علیه مردسالاری ریشه‌دار و انگ و کلیشه و نابرابری علیه زن می‌جنگند، وومنیست‌ها علیه تبعیض و نابرابری ریشه‌دار در نژاد، رنگ پوست و طبقه‌ی اجتماعی می‌جنگند. آیا وومنیست‌ها، لزوما فمینیست‌اند؟ خیر و اتفاقا بسیاری از آن‌ها آگاهانه از این‌که خود را فمینیست بنامند، فاصله گرفته و برخی تعاریف آن‌ها از مادری، مراقبت از دیگران و زن به مثابه محور خانواده در تضاد با باورهای فمینیستی است. وومنیست‌ها اغلب میانه‌ی خوبی هم با کلیسا دارند، چیزی که اکثر شاخه‌های فمینیسم به شکل تاریخی از آن دوری جسته و خود کلیسا و مذاهب را به درستی یکی از ارکان سرکوب زنان و اسباب نابرابری می‌بیند.
ادامه‌ی مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://telegra.ph/وومنیسم-03-27

@bidarzani
@FarnazSeifi

🟣 #بیدارزنی : برای تضییع حق کودکیِ کودکان کار، بد و بدتر نسازید

طی روزهای گذشته، رییس انجمن مددکاری اجتماعی ایران گفته است: «فشار برای جمع‌آوری کودکان کار و خیابان، آنان را به سمت مشاغل زیرزمینی می‌کشاند که اینگونه مشاغل سختی بیشتری برای این کودکان در پی خواهد داشت».

با توجه به افزایش آمار حاشیه‌نشینی، مهاجرت معکوس شهر به روستاها و تزریق فقر حداکثری در جامعه، برای بررسی جمعیت چند ده هزار نفری کودکان کار در خیابان‌ها به به‌روزرسانی هفتگی و چه بسا ماهانه‌ نیاز داریم. در بازه زمانی ۹۹ تا ۱۴۰۰ سال جاری، که آمار بیش از ۴ میلیون دانش‌آموز محروم از تحصیل به مجموع محرومیت از تحصیل کودکان مطرود و فرودست، اضافه شده است، باز هم نگاه سلبی به مجموع محرومیت‌های زیستی کودکان کار را شاهدیم.

آیا رشد یافتن کودک در خیابان‌ها واجد امنیت و آرامش این کودکان است که گزینه‌ی بدتر «کار در مشاغل زیرزمینی»، برابر نهادِ مشاغل کم‌تر سخت برای آنان در نظر گرفته شده است؟ و مگر کار کودک و تضییع حق کودکی، تحصیل و زیستی او به هر شکلی محکوم نیست؟

بسیاری از کودکان کار حاضر در خیابان‌ها، علاوه بر مجموع نابرابری‌ها به جمع‌آوری ضایعات آهنی، جمع‌آوری زباله‌ها و قرارگیری در مافیای اقتصادی شهرداری‌ها و یا تولید قطعات کوچک پیچ و مهره حتی در فضای چاردیواری خانه مشغولند. آیا رئیس مددکاری اجتماعی ایران از فقدان امنیت جانی و کاری حاکم بر فضای کارگاه‌های تولیدی زیرزمینی بی‌خبر است؟

کودکان کار دختر و ‌پسر، بلوغ خود را نیز در خیابان تجربه می‌کنند. کودکان کار دختر که بدون کمترین آموزش و حمایتی، مواجهه‌ی نخستین خود با قاعدگی را خواهند داشت، آیا جایی در مشروعیت‌بخشی به کار کودکان دارند؟ می‌بایست اشاره کرد که برای کارگزاران ذی‌ربط، کودکان کار، حق ابتدایی زندگی و حق کودکی‌شان از اساس فاقد اهمیت است و این محرومیتِ مشروع را از استثماری به استثماری دیگر به‌عنوان «راه‌حل» در برابر تبعات فروپاشی اقتصادی خانوادگی و محرومیت تحمیلی بر زندگی‌ این کودکان عنوان می‌کنند.

#کودکان_کار

@bidarzani

📌گورستان زنان گمنام؛ تراژدی قتل و ناموس

گوشه‌ای از گورستان سیوان سلیمانیه، مدفن هزاران زنی است که سنگ قبر ندارند و با شماره معرفی می‌شوند. اینجا خانه آخر قربانیان جنایات ناموسی است؛ زنانی که بستگان‌شان از خاکسپاری آنها ابا کرده ‌و کار را به شهرداری سپرده‌اند.

#زن_کشی

https://p.dw.com/p/3rIE0


@bidarzani

🟣 سه فعال محیط‌زیستی سام رجبی، سپیده کاشانی و امیرحسین خالقی به مرخصی اعزام شدند

سام رجبی، سپیده کاشانی و امیرحسین خالقی، فعالین محیط زیست زندانی امروز دوشنبه ۹ فروردین‌ماه از زندان اوین به مرخصی کوتاه مدت اعزام شدند. از میان این فعالین که از زمستان ۹۶ در بازداشت و زندان به سر برده‌اند، اعزام خانم کاشانی و آقای خالقی به مرخصی برای نخستین بار در دوره محکومیتشان صورت گرفته است.

سام رجبی در تاریخ ۲۰ دیماه ۹۹ برای نخستین بار در پی درگذشت مادر به مرخصی اعزام شده بود. لیلی هوشمند افشار، مادر آقای رجبی از مدت‌ها قبل به بیماری سرطان مبتلا بود و به دلیل وخامت حال حتی از رفتن به زندان و ملاقات با فرزندش نیز ناتوان بود؛ با این وجود دادستانی تهران همواره با درخواست مرخصی وی مخالفت می‌کرد. خانم هوشمندافشار روز جمعه ۱۹ دیماه ۹۹ درگذشت.

@bidarzani