🟣 مشت آهنین با پاهای چوبین

(در حاشیه‌ی برآمدن قاضی‌القضات و #اعتصابات_سراسری کارگران نفت و گاز

امین حصوری

از متن: « تحریم گسترده‌ی انتخابات که نشان تاییدی بود بر درستی راهبرد آنان، بلافاصله با نشانه‌ی جدی‌تری همراه شد، که همانا اعتصابات سراسری کارگران پیمانی در صنایع نفت و گاز و پتروشیمی است که تاکنون موجی از همبستگی‌های کارگری را به دنبال داشته است. با شروع این اعتصابات به‌نظر می‌رسد رویارویی آنتاگونیستی فرودستان با حاکمان وارد فاز جدیدی شده است. درنتیجه، رونماییِ رسمی‌ از «سیاستِ مشت آهنین» در نمایش اخیر انتخابات، فاصله‌ی چندانی با کاربست فوری آن نخواهد داشت. نقدا تحت هدایت آمرامه و هماهنگ قوای مجریه و قضاییه توسط روحانی و رئیسی، ۷۰۰ کارگر پالایشگاه تهران تنها یک روز پس از همبستگی عملی با اعتصابات سراسری کارگران نفت اخراج شدند. 

به‌دلیل عمق و گستردگی تضادهای بحران‌زایِ جاری، همه می‌دانیم که این مشت آهنین و مرعوب‌ساز به‌واقع بر پاهایی چوبین و لرزان مستقر است، و همانا برای جبران یا پوشاندن شکنندگیِ پایه‌های نظام رونمایی شده است؛ اما انتظار وهم آلودی‌ست اگر بپنداریم که این هیولا به‌سادگی ترکِ میدان خواهد گفت. به‌عکس، با گسترش اعتراضات و اعتصابات کارگری به حوزه‌ی نفت و گاز، که اصلی‌ترین شریان اقتصادی نظام است، جنگ حاکمان علیه طبقه‌ی کارگر بی‌گمان وارد فاز جدید و مهیب‌تری خواهد شد. در یک سوی این جنگ، کارگران‌اند و خانواده‌های‌شان، با عزم و شهامتی ستودنی ولی دستان و سفره‌های خالی و آتیه‌ای به‌غایت شکننده؛ و در سوی دیگر، تمامیت دستگاه سرکوب بورژوازی، که نشان داده است در پشتیبانی از سرمایه هیچ مرز و ننگی نمی‌شناسد. نیروهای مترقی جامعه باید از خود بپرسند در این میدان جنگ طبقاتی، می‌خواهند در کدام سو بایستند. روشن است که جایگاه واقعی ما را کنشِ عملی ما تعیین خواهد کرد، نه شعارها و دست‌افشانی‌های دورادور».


@kdialectic
@bidarzani

🟣 #بیدارزنی: بازداشت سارا صنیعی مجسمه‌ساز و آشپز

براساس اطلاعات رسیده به بیدارزنی، مامورین امنیتی سوم مهرماه با مراجعه به خانه سارا صنیعی مجسمه ساز و آشپز پس از بازرسی خانه و توقیف اموال شخصی او، سارا صنیعی را بازداشت و به محل نامعلومی برده‌اند.

به گفته خانواده خانم صنیعی تا امروز هیچ خبری از او ندارند و سارا با آنها تماسی نداشته است.

#مهسا_امینی
#اعتصابات_سراسری
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#ژن_ژیان_ئازادی

@bidarzani

🔹نوشته‌های دریافتی 🔹

‏▫️ این زیباترین ناامیدان تاریخ

نوشته‌ی: اسماعیل کرمی

27 سپتامبر 2022

🔸حکومت اسلامی ایران با بر باد دادن امیدهای چندین نسل که دل به تغییر و اصلاح بسته بودند و ضایع کردن ۲۰ سال از عمر متولدین دهه‌های سی، چهل و پنجاه که گفتمان اصلاحات را دنبال کردند، هم لطمه‌ی فراوانی به پیوندهای اجتماعی، احساس تعلق به جامعه و زندگی جمعی زد و هم حجم عظیمی از سرخوردگی اجتماعی به وجود آورد که در نگاه اول به نظر می‌آید نقشی مهم در حفظ، بقا و ادامه‌ی حیات حکومت دارد. اما حالا این میزان از ناامیدی کارکردی دیگرگونه یافته و به بزرگ‌ترین سلاح علیه خود حکومت بدل شده است. اکنون این سرخوردگی و ناامیدی مایه‌ی اصلی شکل‌گیری جنبشی فراگیر برای مطالبه‌ی آزادی و عدالت شده است.

🔸ولی شاید از بخت‌یاری ماست که آن‌چه بزرگ و عظیم می‌شود همواره زیباست و می‌تواند عامل تحول و دگرگونی شود، حتی اگر آن چیز ناامیدی باشد. این حجم سترگ از ناامیدی اجتماعی به‌خصوص در طردشدگان، یعنی کسانی که در تعریف رسمی «مردم» نمی‌گنجند، مردمی که از سوی حکومت «امت حزب الله» خوانده می‌شوند، به موتور محرک و تامین‌کننده‌ی نیروی اجتماعی بدل شده است. رژیم‌های حاکم هر تعریفی از «مردم» ارائه کنند به طرزی ناسازوار اکثر شهروندان را از دایره‌ی «مردم» بیرون می‌رانند و از حقوق اولیه و انسانی خود محروم می‌سازند، از همین رو همواره با خیل عظیم کسانی مواجه هستیم که به‌رغم کثرت عددی‌شان در اقلیت قرار می‌گیرند.

🔸حاضران در تظاهرات‌های این چندروزه در حال از سر گذراندن تجربه‌ای متفاوت هستند. آن‌ها بدنی جمعی را زندگی می‌کنند و پیوندهایی بی‌مثال با یک‌دیگر برقرار می‌کنند. اینک زنان و مردان یک‌دیگر را در قامت هم‌رزم تجربه می‌کنند نه همکار، همسایه یا همسر. آنان به‌واسطه‌ی اقدامی واقعی که نقشی حقیقی در زندگی‌شان دارد بدن جمعی تازه‌ای شکل داده‌اند که در کار رقم زدن سوژه‌های فردی جدید و بی‌سابقه و کم‌نظیر است. این فعلیت بدیع همان بدن بالقوه‌ای است که نظام‌های استثمارگر همواره می‌کوشند آن را در قالب‌ جمع‌هایی دروغین از جمله مدرسه‌، محیط ‌کار، ورزشگاه‌، پادگان‌ و مانند این‌ها به انقیاد درآورند و هر چه می‌توانند از این توان جمعی بهره بکشند و شیره‌ی جان‌ انسان‌ها را بمکند

🔸 حال که این بدن جمعی جدید سر برآورده است به‌وضوح می‌توان دید برخی بدن‌ها با این بدن جمعی انقلابی سازگارند و برخی ناسازگار، و جالب آن‌که ناسازگارترین آن‌ها بدن حکومتی است که تنها به مصلحت خود می‌اندیشد، حکومتی که قرار است منافع و حیات عده‌ای کوچک معروف به «چهاردرصدی‌ها» را تأمین و تضمین کند. اگر این بدن نوظهور می‌خواهد در برابر تنش‌های بیرونی دوام بیاورد و از هم نپاشد باید از هر کاری که او را به سمت فروپاشی سوق می‌دهد بپرهیزد و به کارهایی که توان او را افزایش می‌دهند اهتمام ویژه بورزد.

🔸میزان ابتکاراتی که بدن جمعی تظاهرات‌کنندگان هر روز به کار می‌بندد خیره‌کننده و باورنکردنی است، این یعنی موجود زنده‌ای در حال تقلا برای زنده ماندن است، موجودی که می‌کوشد در هستی بی‌مثال خود و در برابر خصم دیرینه‌اش که تنها از طریق تکه‌تکه کردن و پاره‌پاره کردن او می‌تواند به حیاتش ادامه دهد، پایدار بماند، یعنی در برابر خون‌آشامی که فقط با به انقیاد کشیدن و مکیدن خون او قادر است به حیات خود ادامه دهد. از این رو، این بدن زیبای جمعی می‌بایست فوراً از خون رساندن و تقویت خون‌آشامی که فقط و فقط با خون او زنده است دست بردارد: این زیباترین ناامیدان تاریخ باید دست به اعتصاب بزنند.

✊🏼 متن کامل این نوشته را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-3aq



#مهسا_امینی #اعتصابات_سراسری
#زن_زندگی_آزادی
#Jîn_Jîan_Azadî
#MahsaAmini

👇🏼

🖋@naghd_com‏ ‏

🟣 #بیدارزنی : جوئن بائز، خواننده، مبارز و از اعضای جنبش ضدنژادپرستی، در همراهی با مبارزات زنان ایران، بخش‌هایی از ترانه‌ی انقلابی «ما پیروز می‌شویم» ( We Shall Overcome) را به زبان فارسی اجرا کرد. ترانه برای مردمی که با ترس، قرابتی ندارند.

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصابات_سراسری
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

@bidarzani

فراموش نباید کرد که شب‌نامه‌های مهجور و دیوارنویسی‌های کوچه‌های گم‌نام نیز، آن‌گاه که شرایط عینی و ذهنی متناظراً فراهم است، می‌توانند به اوج گفتمان مسلط مبارزه نقب بزنند و حتی طومار تبلیغاتی تلویزیون‌های عظیم و «تینک‌تانک»‌های برپاشده با بودجه‌های میلیونی را یک‌شبه درهم‌بپیچند.

(از نقد، «در آستانه‌ی سال پنجم» - اسفند ۱۴۰۰)

✊🏼✊🏼✊🏼

#زن_زندگی_آزادی
#اعتصابات_سراسری
#مهسا_امینی
#Jîn_Jîan_Azadî
#MahsaAmini

🖋@naghd_com

خواسته‌ی آزادی پوشش، انکار آشکار یکی از قوی‌ترین پایه‌های مشروعیت ایدئولوژی حاکم جمهوری اسلامی ایران است. این خواسته‌ی «ساده» یکی از قدرت‌مندترین عناصر هویت جمهوری اسلامی را به‌ چالش می‌کشد و ایدئولوژی حاکم را، نه در چگونگی، بلکه در چیستی‌اش تهدید می‌کند. خلجان این واحد هستی‌شناختیِ زنده، فضایی به‌مراتب بازتر برای جولان خویش می‌طلبد و قدرت سفرِ حجمی بزرگ‌تر را در خطِ زمان دارد.

(از نقد، «دختران انقلاب» - 1396)

✊🏼✊🏼✊🏼

#زن_زندگی_آزادی
#اعتصابات_سراسری
#مهسا_امینی
#Jîn_Jîan_Azadî
#MahsaAmini

🖋@naghd_com

🟣 زنان در سراسر #خاورمیانه علاوه بر دولت‌های‌شان یک دشمن مشترک دارند به‌نام #زن_ستیزی ؛
نکبتی که از تهران و کابل تا آنکارا و ریاض ریشه دوانیده است. درهم شکستنِ این دشمن مشترک قطعا به رزمی مشترک نیاز دارد تا خواهرانِ ستم‌دیده‌ی این منطقه‌ برای همیشه از شرش رها شوند.

کسانی‌که از گزاره‌ی "مسائل اون‌ها به ما ربطی نداره" استفاده‌ می‌کنند متوجه نیستند که ساز و برگِ #امپریالیسم به میانجیِ اسلام سیاسی اجازه نخواهد داد تا یک کشور در این منطقه به تنهایی طعم آزادی رل بچشد و قید و بندهای استبداد و استثمار را از دست و پای خود بگشاید. چرا که رها شدن زنان از قید انقیاد در تهران مانند دومینو انقلاب‌های ضدِ ارتجاعی را در تمام منطقه به حرکت درمی‌آورد و تامینِ منافع بلند مدتِ قدرت‌های جهان _که در گرو عاملیت‌‌زدایی از مردمان خاورمیانه است_ را با خطر جدی مواجه خواهد کرد.
نباید فراموش کنیم که در سراسر تاریخ معاصر خاورمیانه دولت‌های امپریالیستی از هیچ تلاشی برای ممانعت از تحقق آزادی خاصه آزادی‌ زنان دریغ نکرده‌‌اند ولو آن‌که با صرف بودجه‌های عظیم برای "یواشکی" و امثالهم، گفتارهای #صنعت_حقوق_بشر و تکریمِ قربانی به جای مبارز را تقویت کنند.
نباید فراموش کنیم که تاچرها و ريگان‌ها به بهانه‌ی جلوگیری از نفوذ کمونیسیم از شکمِ مجاهدین افغانستان طالبان و بعدتر القاعده را بیرون کشیدند.
نباید فراموش کنیم که با قطعی شدن سقوط استبداد پهلوی، تخم‌مرغ‌های خود را در سبد خمینیست‌ها قرار دادند تا مانع از قدرت‌یابی نیروهای سکولار شوند.
نباید فراموش کنیم که در جریان #بهار_عربی به جای حمایت از انقلابیونِ منطقه به تقویت تکفیرهایی چون جبهه‌النصره، نورالدین زنکی یا دولت اسلامی شام و عراق پرداختند.

باید بدانیم که رهایی زنان یکی از کشورهای منطقه می‌تواند رانه‌ی آغاز انقلاب‌های آزادی‌خواهانه در سراسر منطقه شود و منافع راهبردی غرب از طریق انقیاد و عاملیت‌زدایی از مردم را به چالش بکشد.

از همین‌رو لازم است تا پیام‌های زنان منطقه از دمشق، کابل، خارطوم، استانبول، غزه، بغداد و بیروت را به فال نیک بگیریم و ستایش از آن‌ها را جایگزینِ شارلانیزمِ دولت‌هایی نظیر کانادا کنیم که جهت نمایش در افکار عمومی چند رهبر جمهوری اسلامی را تحریم کرده ولی زیر پای غارت‌گران همین کشور فرش قرمز پهن می‌کنند.

ما در این منطقه‌ی نفرین‌شده یا همگی با هم رستگار خواهیم شد یا آزادی‌های‌مان صرفا ميان‌پرده‌هایی در فاصله‌ی دو پرده استبداد خواهد بود.

#در_ستایش_همبستگی
#زن_زندگی_آزادی
#امرأة_حياة_حرية
 
#JinJiyanAzadi
#WomenLifeFreedom
#KadınYaşamÖzgürlük
#FrauLebenFreiheit
#QadınHəyatAzadlıq
#AýalDurmuşErkinlik
#MujerVidaLibertad
#femmevieliberté
#կինկյանքազատություն
#женщинажизньсвобода
#γυναίκαζωήελευθερία
#әйелөміреркіндік
#ženaživotsloboda
#FraLiewenFräiheet
#MahsaAmini
#IranProtests
#Opiran
#NikaShakarami
#اعتصابات_سراسری #کشتار_زاهدان


▪️از صفحه‌ی اینستاگرام صدای ماهی‌سیاه

@bidarzani

‏▫️ نبرد فرسایش و امید
▫️ امکان‌ها، ضرورت‌ها و چشم‌اندازهای خیزش انقلابی ژینا

نوشته‌ی: تارا بهروزیان

16 اکتبر 2022

🔸 حدود یک ماه از خیزش ژینا می‌گذرد. خیزشی که در مدت زمانی کوتاه لایه‌ها و اقشار و گروه‌های گوناگون را با خود همراه ساخت و با پیشروی شگفت‌انگیز و دلاورانه‌ی خود و رادیکالیزه کردن جامعه، کلیت رژیم را نشانه گرفته است. اما این روزها که به‌رغم سرکوب گسترده، صدای خشم خروشنده‌ی مردم پیوسته از خیابان‌های شهرهای کوچک و بزرگ به گوش می‌رسد بسیاری هنوز در به کاربردن صفت انقلابی برای خیزش «زن، زندگی، آزادی» مردد هستند. این وسواس یا تردید شاید ریشه‌های نظری قابل‌توجیهی داشته باشد، اما لحظه‌ی انقلابی منتظر وسواس‌های نظری نمی‌ماند. دیگر نمی‌توان شکل‌گیری ذهنیت انقلابی و کنش گسترده‌ی هم‌پیوند با آن را در جامعه‌ی ایران انکار کرد. با این حال هر وضعیت انقلابی، و هر خواست جمعی انقلابی، برای تحقق انقلاب و حرکت به سمت چشم‌اندازهای رهایی‌بخش و در نهایت پیروزی مستلزم تداوم، ارتقا، و پیشروی مداوم است. به‌ویژه هنگامی که هنوز ابزارهای متنوع و زیادی در اختیار ندارد. در چنین وضعیتی بررسی مداوم امکان‌ها، ظرفیت‌ها و موانع خیزش انقلابی «زن زندگی آزادی» اهمیتی دوچندان می‌یابد و یافتن راه‌ها و راه‌حل‌های تازه‌ برای افزایش توان انقلابی و دمیدن خون تازه و آگاه به رگ‌های جنبش در مسیر مبارزه‌ی فرسایشی با رژیم به ضرورتی عاجل بدل می‌شود.

🔸 تصور تغییر بنیادین و ضرورت آن در اذهان جامعه به شکلی فراگیر مشروعیت پیدا کرده است و جنبش انقلابی اینک در مرحله‌ی به چالش کشیدن اقتدار رژیم و نفی هژمونی آن قرار دارد اما چگونگی فرارفتن از این مرحله تعیین‌کننده‌ی گام‌های بعدی است. مردم معترض از مرحله‌ی گسترش حرکت اعتراضی و تبدیل آن به یک جنبش انقلابی سراسری گذر کرده‌اند. اما هم‌زمان، دست‌کم هنوز، نهادهای ویژه‌ی خود را تشکیل نداده‌اند. پرسش محوری و مشخص در این مرحله می‌تواند این باشد که در وضعیت کنونی، این «ما»ی جمعی شکل‌گرفته چگونه می‌تواند در مسیر مبارزه به یک مرحله بالاتر ارتقا یابد؟

🔸 مردم به هیات یک «ما» ظاهر شده‌اند. اما این «ما» به هیچ وجه یک دست نیست. ویژگی «ما»ی انقلابی در معنای مترقی آن، تکثر و چندگونگی است. ارجاع به مردم به مثابه‌ی یک کل همگن و بی‌شکل و حذف این تکثر و تفاوت به بهانه‌ی اتحاد می‌تواند به عامل تحلیل‌برنده‌ی خصلت انقلابی آن بدل شود. تداوم و ارتقای خیزش منوط به فراخواندن مطالبات و سویه‌های طبقاتی، اتنیکی، جنسیتی و فرهنگیِ همواره به‌حاشیه‌رانده شده و بازگشت این به‌حاشیه‌رانده‌شدگان به متن مبارزه و جامعه است. خیزش انقلابی ژینا تا همین جا نیز گام‌های بلندی در این مسیر برداشته است. به‌ویژه با پیشتازی زنان به عنوان بزرگ‌ترین گروه به‌حاشیه‌رانده‌شده و تحت ستم؛ یعنی اکثریتی عظیم که در شبکه‌ی اقتصادی، سیاسی و ایدئولوژیک رژیم به اقلیت بدل شده بود. یا پیشتازی کردستان به عنوان موتور محرک جنبش و هم‌دلی عظیم میان ملیت‌های ساکن ایران؛ امری که تا پیش از این شاهدش نبودیم. همه‌ی این‌ها نشانه‌های یک گسست انقلابی است. با این حال، مشخص شدن این «ما» در گرو مشخص شدن مطالبات متمایز و متکثر درون آن هم هست. افراد و گروه‌های اجتماعی حول خواست‌ها و اهداف مشخص بسیج می‌شوند. گرچه خواست سرنگون کردن رژیم به مثابه‌ی جدی‌ترین مانع بر سر راه دیگر خواست‌ها عامل وحدت‌بخش جنبش انقلابی است، اما پیشروی جنبش بدون طرح بدیل‌ ممکن نیست. برخلاف آن‌چه اپوزیسیون راست ترویج می‌کند طرح بدیل مسئله‌ای مربوط به فردای سرنگونی نیست. مسئله‌ای‌ است که بلاواسطه و بلافاصله با وضعیت کنونی و سرنوشت آن پیوند دارد. و طرح هرگونه بدیل وضعیت موجود، ناگزیر به معنای مشخص‌تر و متعین‌تر شدن «ما» است. چرا که ‌ادغام در جنبش از مجرای یک‌دست‌سازی نمی‌گذرد. ساطور «وحدت کلمه» مخل هم‌بستگی است. تنها مادام که گروه‌های اجتماعی تحت انواع ستمْ تبلور خواست و منافع مشخص خود را در پیروزی جنبش ببینند، فعالانه در آن را مشارکت می‌کنند. بنابراین گام دیگری که می‌تواند به ارتقا و پیشروی و سوخت‌رسانی به جنبش یاری رساند و از فرسایش آن جلوگیری کند، مشخص شدن خواست‌های گروه‌های گوناگون و برجسته ساختن پیوند‌های مشترک میان آن‌هاست...

🔹 متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-3cW

#مهسا_امینی
#زن_زندگی_آزادی
#اعتصابات_سراسری
#سازماندهی
#خیزش_انقلابی

👇🏼

🖋@naghd_com‏ ‏

🟣 سپیده سالاروند، پس از دو هفته بازداشت، امروز با قید وثیقه از زندان اوین آزاد شد.

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصابات_سراسری
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی: «آبان ادامه دارد...»

ویدئویی از #اعتصابات_سراسری امروز سه‌شنبه ۲۴ آبان‌ماه، به یاد تمامی جان‌باختگان #آبان_خونین_۹۸ که برای «زندگی» جنگیدند و تجسم مقاومت بودند.


#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

@bidarzani

✊🏼روز دانشجو گرامی باد!

۱۶ آذر، روز دانشجو، روز گرامی‌داشت یاد سه دانشجوی مبارزی است که در اعتراض به سفر نیکسون معاون رئیس جمهور وقت آمریکا به ایران، به ضرب گلوله‌ی مزدوران و ماموران امنیتی رژیم سلطنتیِ کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ کشته شدند.
۱۶ آذر روز گرامی‌داشت جنبش دانشجویی است؛ جنبشی آزادی‌خواه، همیشه علیه اختناق و استبداد و همیشه بازو در بازوی جنبش ستم‌دیدگان.

دانشگاه همواره چه در رژیم‌های دیکتاتوری سلطنتی و چه ولایی، آماج حمله‌ی ماموران امنیتی و اونیفورم‌پوشان «گارد» و «سپاه» و «بسیج» بوده تا صدای دانشجو را خفه کند یا حکم دهد دانشجو نباید سیاسی باشد؛ اما امروز مشت گره‌کرده‌ی دانشجویان نشان از زنده‌بودن جنبش دانشجویی است، جنبشی که میراث‌دار خون‌های ریخته‌شده‌ی بسیاری است.
و چه امیدبخش است شنیدن فریاد اعتراض یکپارچه‌ی دانشجویان، از سنندج تا یزد، کرمانشاه، اهواز، مشهد، زاهدان، بجنورد، اصفهان، تهران و دیگر دانشگاه‌ها، که فریاد می‌زنند:
قسم به خون یاران، ایستاده‌ایم تا پایان.

#روز_دانشجو
#زن_زندگی_آزادی
#اعتصابات_سراسری

🖋@naghd_com‏