Forwarded from ديد‌بان آزار
متن زیر، بیانیه فمینیست‌های روسی است که علیه جنگ و اشغال در اوکراین متحد شده‌اند. فمینیسم یکی از معدود جنبشهای اعتراضی روسیه معاصر است که از سرکوب دولت پوتین جان سالم به در برده است. در حال حاضر گروههای فمینیستی متعددی در دست‌کم ۳۰ شهر روسیه فعالند. در این متن، فمینیست‌هایی که در تظاهرات ضدجنگ در سراسر کشور شرکت می‌کنند، تمامی فمینیست‌های دنیا را به اتحاد در برابر تجاوز نظامی دولت پوتین فرا می‌خوانند. در متن این بیانیه آمده است:
ما به عنوان شهروندان و فمینیست‌های روس، این جنگ را محکوم می‌کنیم. فمینیسم به منزله نیروی سیاسی نمی‌تواند حامی جنگ و اشغال نظامی باشد. جنبش فمینیستی در روسیه برای حقوق گروههای آسیب‌پذیر، جامعه‌ای عادلانه و فرصت‌های برابر مبارزه می‌کند، جامعه‌ای که خشونت و درگیری نظامی در آن جایی ندارد.
جنگ یعنی خشونت، آوارگی، فقر، زندگی‌های نابودشده، ناامنی و بی‌آیندگی و با ارزش‌ها و اهداف فمینیسم ناسازگار است. جنگ نابرابری جنسیتی را تشدید می‌کند و دستاوردهای حقوق بشری را سالها به عقب برمی‌گرداند. جنگ تنها با خود خشونت بمب و گلوله نمی‌آورد، بلکه خشونت جنسی به همراه دارد. تجربه‌های تاریخی نشان می‌دهد که در دوران جنگ، خطر تجاوز به زنان چند برابر می‌شود. به این دلیل و بسیاری دلایل دیگر، فمینیست‌های روسی و تمامی کسانی که به ارزش‌های فمینیستی باور دارند باید قویا علیه این جنگ که توسط دولت ما به راه افتاده، موضع‌گیری کنند.
امروز فمینیست‌ها از جمله نیروهای سیاسی فعال در روسیه هستند. برای مدتی طولانی، مقامات روسی ما را جنبش سیاسی خطرناکی تلقی نمی‌کردند. بنابراین ما موقتا کم‌تر گروههای سیاسی دیگر مورد سرکوب دولتی قرار گرفتیم. امروز بیش از ۴۵ سازمان فمینیستی در سرتاسر روسیه فعالیت می‌کنند. ما تمامی گروه‌ها و افراد فمینیست را به پیوستن به مقاومت فمینیستی علیه جنگ و متحد کردن نیروها برای مخالفت فعالانه با اشغال نظامی فرامی‌خوانیم. ما هم‌چنین از فمینیست‌های سراسر دنیا می‌خواهیم که به مقاومت ما بپیوندند. ما بی‌شماریم و در کنار هم می‌توانیم کاری کنیم کارستان. در طی دهه اخیر، جنبش فمینیستی قدرت فرهنگی و رسانه‌ای عظیمی کسب کرده است. نوبه آن رسیده که این نیروها را به قدرتی سیاسی علیه جنگ تبدیل کنیم. ما خود مقاومت علیه جنگ، مردسالاری، اقتدارگرایی و نظامی‌گری هستیم. ما آینده‌ای هستیم که پیروز خواهد شد.
ما از فمینیست‌های سراسر جهان می‌خواهیم:
🔹️به تظاهرات مسالمت‌آمیز علیه جنگ بپیوندند و کارزارهای حقیقی و مجازی علیه دیکتاتوری پوتین و جنگ در اوکراین راه‌اندازی کنند. می‌توانید از نماد جنبش مقاومت فمینیستی ضدجنگ در مطالب و تولیدات خود استفاده کنید و هم‌چنین هشتگ‌های#FeministAntiWarResistance #FeministsAgainstWar.
🔷️اطلاعات و اخبار مربوط به تجاوز نظامی پوتین را نشر دهید. تمام دنیا باید از اوکراین حمایت کند و از هرگونه کمکی به پوتین خودداری کند.
🔷️این بیانیه را با دیگران به اشتراک بگذارید. لازم است که نشان دهیم فمینیست‌ها مخالف این جنگ و هر جنگ دیگری هستند. هم‌چنین حیاتی است که نشان بدهیم فعالین روسی حضور دارند و آماده متحد شدن در برابر رژیم پوتین هستند. اکنون همه ما در خطر سرکوب از سمت دولت هستیم و به حمایت شما نیاز داریم.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
ما به عنوان شهروندان و فمینیست‌های روس، این جنگ را محکوم می‌کنیم. فمینیسم به منزله نیروی سیاسی نمی‌تواند حامی جنگ و اشغال نظامی باشد. جنبش فمینیستی در روسیه برای حقوق گروههای آسیب‌پذیر، جامعه‌ای عادلانه و فرصت‌های برابر مبارزه می‌کند، جامعه‌ای که خشونت و درگیری نظامی در آن جایی ندارد.
جنگ یعنی خشونت، آوارگی، فقر، زندگی‌های نابودشده، ناامنی و بی‌آیندگی و با ارزش‌ها و اهداف فمینیسم ناسازگار است. جنگ نابرابری جنسیتی را تشدید می‌کند و دستاوردهای حقوق بشری را سالها به عقب برمی‌گرداند. جنگ تنها با خود خشونت بمب و گلوله نمی‌آورد، بلکه خشونت جنسی به همراه دارد. تجربه‌های تاریخی نشان می‌دهد که در دوران جنگ، خطر تجاوز به زنان چند برابر می‌شود. به این دلیل و بسیاری دلایل دیگر، فمینیست‌های روسی و تمامی کسانی که به ارزش‌های فمینیستی باور دارند باید قویا علیه این جنگ که توسط دولت ما به راه افتاده، موضع‌گیری کنند.
امروز فمینیست‌ها از جمله نیروهای سیاسی فعال در روسیه هستند. برای مدتی طولانی، مقامات روسی ما را جنبش سیاسی خطرناکی تلقی نمی‌کردند. بنابراین ما موقتا کم‌تر گروههای سیاسی دیگر مورد سرکوب دولتی قرار گرفتیم. امروز بیش از ۴۵ سازمان فمینیستی در سرتاسر روسیه فعالیت می‌کنند. ما تمامی گروه‌ها و افراد فمینیست را به پیوستن به مقاومت فمینیستی علیه جنگ و متحد کردن نیروها برای مخالفت فعالانه با اشغال نظامی فرامی‌خوانیم. ما هم‌چنین از فمینیست‌های سراسر دنیا می‌خواهیم که به مقاومت ما بپیوندند. ما بی‌شماریم و در کنار هم می‌توانیم کاری کنیم کارستان. در طی دهه اخیر، جنبش فمینیستی قدرت فرهنگی و رسانه‌ای عظیمی کسب کرده است. نوبه آن رسیده که این نیروها را به قدرتی سیاسی علیه جنگ تبدیل کنیم. ما خود مقاومت علیه جنگ، مردسالاری، اقتدارگرایی و نظامی‌گری هستیم. ما آینده‌ای هستیم که پیروز خواهد شد.
ما از فمینیست‌های سراسر جهان می‌خواهیم:
🔹️به تظاهرات مسالمت‌آمیز علیه جنگ بپیوندند و کارزارهای حقیقی و مجازی علیه دیکتاتوری پوتین و جنگ در اوکراین راه‌اندازی کنند. می‌توانید از نماد جنبش مقاومت فمینیستی ضدجنگ در مطالب و تولیدات خود استفاده کنید و هم‌چنین هشتگ‌های#FeministAntiWarResistance #FeministsAgainstWar.
🔷️اطلاعات و اخبار مربوط به تجاوز نظامی پوتین را نشر دهید. تمام دنیا باید از اوکراین حمایت کند و از هرگونه کمکی به پوتین خودداری کند.
🔷️این بیانیه را با دیگران به اشتراک بگذارید. لازم است که نشان دهیم فمینیست‌ها مخالف این جنگ و هر جنگ دیگری هستند. هم‌چنین حیاتی است که نشان بدهیم فعالین روسی حضور دارند و آماده متحد شدن در برابر رژیم پوتین هستند. اکنون همه ما در خطر سرکوب از سمت دولت هستیم و به حمایت شما نیاز داریم.
#دیدبان_آزار
@harasswatch
بيدارزنى
🟣 معرفی مستند «سه دهه مبارازات کارگری در ایران»، یک می ۲۰۱۱، پانته‌آ بهرامی این مستند درباره سیر مبارزات کارگری ایران از سالهای منتهی به انقلاب ۵۷ تا اواخر دهه ۸۰، به کارگردانی پانته‌آ بهرامی و با کمک چندین تشکل مدنی در سال ۲۰۱۱ تهیه شده است. این مستند طی…
🟣 با کمال تأسف و اندوه فراوان یار دیرین و یکی از بنیانگذاران انجمن زنان ایرانی پرتو را از دست دادیم.
پانته‌آ بهرامی، زنی روشنفکر و ژورنالیستی فعال، نویسنده مقالات تحلیلی و کارگردان فیلمهای مستند بود که در اوایل دهه نود میلادی تلویزیون رسانه گروهی ایرانی در دورتموند آلمان را براه انداخت. پس از مهاجرت به آمریکا کار نویسندگی و فیلمسازی‌اش را ادامه داد. مقالات تحلیلی وی در رسانه‌های فارسی زبان از جمله ایندپندنت و سایت اخبار روز پخش میشد. آخرین مقالات وی به تحلیل‌هایی از دادگاه حمید نوری و ملاحظات جانبی آن می‌‌پردازند. فیلمهای مستند «از فریاد تا فریاد» و « و من عاشقانه زیسته‌ام» از جمله آثار با ارزش وی هستند که زنان در زندان‌های جمهوری اسلامی را به تصویر میکشند.
زندگی و کار خستگی ناپذیر پانته‌آ همواره در جهت آگاهی زنان و مبارزه برای آزادی و برابری بود.
پانته.آ پس از سالها مبارزه با بیماری، شب گذشته ترکمان کرد. یادش را گرامی میداریم و راهش را ادامه میدهیم.
«انجمن زنان ایرانی پرتو»
▪️منبع: کانال شبنامه
@schabname
@bidarzani
پانته‌آ بهرامی، زنی روشنفکر و ژورنالیستی فعال، نویسنده مقالات تحلیلی و کارگردان فیلمهای مستند بود که در اوایل دهه نود میلادی تلویزیون رسانه گروهی ایرانی در دورتموند آلمان را براه انداخت. پس از مهاجرت به آمریکا کار نویسندگی و فیلمسازی‌اش را ادامه داد. مقالات تحلیلی وی در رسانه‌های فارسی زبان از جمله ایندپندنت و سایت اخبار روز پخش میشد. آخرین مقالات وی به تحلیل‌هایی از دادگاه حمید نوری و ملاحظات جانبی آن می‌‌پردازند. فیلمهای مستند «از فریاد تا فریاد» و « و من عاشقانه زیسته‌ام» از جمله آثار با ارزش وی هستند که زنان در زندان‌های جمهوری اسلامی را به تصویر میکشند.
زندگی و کار خستگی ناپذیر پانته‌آ همواره در جهت آگاهی زنان و مبارزه برای آزادی و برابری بود.
پانته.آ پس از سالها مبارزه با بیماری، شب گذشته ترکمان کرد. یادش را گرامی میداریم و راهش را ادامه میدهیم.
«انجمن زنان ایرانی پرتو»
▪️منبع: کانال شبنامه
@schabname
@bidarzani
Forwarded from ديد‌بان آزار
دیدبان آزار برگزار می‌کند:
همایش مجازی به مناسبت روز جهانی زنان
۱۹، ۲۰ و ۲۱ اسفند
ورق بزنید و لیست پنل‌ها و موضوعاتی که ارائه خواهد شد را ببینید.
لینک ورود به پنل‌ها در روزهای آتی اعلام خواهد شد.
@harasswatch
#دیدبان_آزار
همایش مجازی به مناسبت روز جهانی زنان
۱۹، ۲۰ و ۲۱ اسفند
ورق بزنید و لیست پنل‌ها و موضوعاتی که ارائه خواهد شد را ببینید.
لینک ورود به پنل‌ها در روزهای آتی اعلام خواهد شد.
@harasswatch
#دیدبان_آزار
بيدارزنى
Photo
🟣 مبارزات فمینیستی (کارگری) را به هم متصل کنید - با هم علیه سرمایه‌داری و مردسالاری اعتصاب کنید
فراخوان کمیته اعتصاب فمینیستی آگسبورگ برای تظاهرات در ۸ مارس ۲۰۲۲ که بخش زبان فارسی آن در دسترس است:
«ما هنوز در بحران هستیم - و این سیستم همچنان در حال شکست است. کار پرستاران زن، پزشکان زن، معلمان زن و مربیان زن با پاداش‌ها باید ساکت شود و هیچ تغییر ساختاری وجود ندارد! بیش از هر زمان دیگری، مادران، به‌ویژه در مشاغل مرتبط با سیستم، با فشارهای متعددی مواجه هستند. این باید تغییر کند! تنها از زمان شیوع همه گیری کرونا نیست که زنان بار سنگین کار مراقبتی بدون دستمزد و دستمزد پایین را متحمل میشوند. بحران (کرونا) نشان داد که ما به همبستگی بیشتری نیاز داریم.
در صورت کمبود پرسنل پرستاری در کوتاه مدت و درازمدت، حقوق بالاتر یا پرداخت پاداش بی‌فایده است. بحران ساختارهای مردسالارانه‌ای را که جامعه ما را فراگرفته است، آشکار می‌کند:
اگر کودکان باید قرنطینه شوند، چه کسی از مدرسه، مراقبت از کودکان و وعده‌های غذایی مراقبت می‌کند؟ زنان در نتیجه بحران کرونا بیشتر از مردان استرس خانوادگی را احساس می‌کنند. معلمان باید کمبود مفاهیم دولتی را خودشان جبران کنند. مراقبین دیگر نمی‌توانند و نمی‌خواهند. موارد خشونت خانگی همچنان در حال افزایش است. پدرسالاری ما را محکم در چنگال خود گرفته است: الگوی زن خانه دار و مادر دلسوز، که مدت ها گمان می‌رفت کهنه شده است، در بحران آشکارتر می شود. کار مراقبت دیده نمیشود و به سختی پاداش داده می‌شود. باید به هنجارهای کهنه و اجبار تحمل بحران‌های جدید پایان داد! دیگر نباید آن را بدیهی تلقی کرد و دیده نشد! ما در اعتصاب هستیم.
امروز ما متعهد به یک جامعه برابر جنسیتی هستیم و رویای آرمان‌شهر فمینیستیِ آینده‌ای را می‌بینیم که می‌خواهیم امروز آن را مشخص کنیم. پیوند مبارزه فمینیستی! زندگی فمینیستی! ارزش و عدالت برای کار مراقبتی را بر همگان توزیع کنید! بیایید و دوستانتان را با خود همراه کنید. با خود چراغ قوه، چراغ ریسه‌ای یا چراغ جیبی درخشان بیاورید! ما به طور نمادین چراغ‌های بنفش را روشن می کنیم تا در نهایت به کارهای مراقبتی نامرئی توجه کنیم.
کمیته اعتصاب فمینیستی آگسبورگ
▪️منبع: صفحه‌ی اینستاگرام Feministicher streik aux
@bidarzani
فراخوان کمیته اعتصاب فمینیستی آگسبورگ برای تظاهرات در ۸ مارس ۲۰۲۲ که بخش زبان فارسی آن در دسترس است:
«ما هنوز در بحران هستیم - و این سیستم همچنان در حال شکست است. کار پرستاران زن، پزشکان زن، معلمان زن و مربیان زن با پاداش‌ها باید ساکت شود و هیچ تغییر ساختاری وجود ندارد! بیش از هر زمان دیگری، مادران، به‌ویژه در مشاغل مرتبط با سیستم، با فشارهای متعددی مواجه هستند. این باید تغییر کند! تنها از زمان شیوع همه گیری کرونا نیست که زنان بار سنگین کار مراقبتی بدون دستمزد و دستمزد پایین را متحمل میشوند. بحران (کرونا) نشان داد که ما به همبستگی بیشتری نیاز داریم.
در صورت کمبود پرسنل پرستاری در کوتاه مدت و درازمدت، حقوق بالاتر یا پرداخت پاداش بی‌فایده است. بحران ساختارهای مردسالارانه‌ای را که جامعه ما را فراگرفته است، آشکار می‌کند:
اگر کودکان باید قرنطینه شوند، چه کسی از مدرسه، مراقبت از کودکان و وعده‌های غذایی مراقبت می‌کند؟ زنان در نتیجه بحران کرونا بیشتر از مردان استرس خانوادگی را احساس می‌کنند. معلمان باید کمبود مفاهیم دولتی را خودشان جبران کنند. مراقبین دیگر نمی‌توانند و نمی‌خواهند. موارد خشونت خانگی همچنان در حال افزایش است. پدرسالاری ما را محکم در چنگال خود گرفته است: الگوی زن خانه دار و مادر دلسوز، که مدت ها گمان می‌رفت کهنه شده است، در بحران آشکارتر می شود. کار مراقبت دیده نمیشود و به سختی پاداش داده می‌شود. باید به هنجارهای کهنه و اجبار تحمل بحران‌های جدید پایان داد! دیگر نباید آن را بدیهی تلقی کرد و دیده نشد! ما در اعتصاب هستیم.
امروز ما متعهد به یک جامعه برابر جنسیتی هستیم و رویای آرمان‌شهر فمینیستیِ آینده‌ای را می‌بینیم که می‌خواهیم امروز آن را مشخص کنیم. پیوند مبارزه فمینیستی! زندگی فمینیستی! ارزش و عدالت برای کار مراقبتی را بر همگان توزیع کنید! بیایید و دوستانتان را با خود همراه کنید. با خود چراغ قوه، چراغ ریسه‌ای یا چراغ جیبی درخشان بیاورید! ما به طور نمادین چراغ‌های بنفش را روشن می کنیم تا در نهایت به کارهای مراقبتی نامرئی توجه کنیم.
کمیته اعتصاب فمینیستی آگسبورگ
▪️منبع: صفحه‌ی اینستاگرام Feministicher streik aux
@bidarzani
Forwarded from کلکتیو ۹۸
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🚩♐️✊کلکتیو۹۸ با این دو ویدیوی زیبا، یکی از مبارزات زنان خاورمیانه و دیگری از فعالین زن شیلی، به استقبال #۸مارس میرود، روز جهانی مبارزه زنان برای برابری و آزادی !
زنان در همه جای جهان نشان داده اند که خیابان ها و آزادی هایشان را پس میگرند، نشان داده اند که بدنشان از آن خودشان است و در برابر هر سیستم سرکوبگری که با نام شرف و آبرو بر آن خشونت اعمال می کند خواهند ایستاد، نشان داده اند که شجاعانه و آگاهانه میتوانند مناسبات سلطه کنونی را تغییر دهند و جهان بهتری بسازند، نشان داده اند که مبارزه تا پیروزی جمعی، تا لغو بیگاری و بردگی تن، تا امحای هر شکلی از آزار، تا پیروزی نهایی ۹۹ درصد بر یک درصد جهان ادامه دارد.
#نه_به_مردسالاری_پدرسالاری
#خشونتی_که_دیده_نمیشود
#نه_به_مصونیت_متجاوزان_و_قاتلان
#نه_به_خشونت_بر_بدن_زنان
#رهایی_زن_رهایی_جامعه
@kaarzaar
collective98@riseup.net
@collective98
زنان در همه جای جهان نشان داده اند که خیابان ها و آزادی هایشان را پس میگرند، نشان داده اند که بدنشان از آن خودشان است و در برابر هر سیستم سرکوبگری که با نام شرف و آبرو بر آن خشونت اعمال می کند خواهند ایستاد، نشان داده اند که شجاعانه و آگاهانه میتوانند مناسبات سلطه کنونی را تغییر دهند و جهان بهتری بسازند، نشان داده اند که مبارزه تا پیروزی جمعی، تا لغو بیگاری و بردگی تن، تا امحای هر شکلی از آزار، تا پیروزی نهایی ۹۹ درصد بر یک درصد جهان ادامه دارد.
#نه_به_مردسالاری_پدرسالاری
#خشونتی_که_دیده_نمیشود
#نه_به_مصونیت_متجاوزان_و_قاتلان
#نه_به_خشونت_بر_بدن_زنان
#رهایی_زن_رهایی_جامعه
@kaarzaar
collective98@riseup.net
@collective98
بيدارزنى
Photo
🟣 «خواستم، شد» معنا ندارد!
یادمان باشد، آن زنانی که توسط پدر یا شوهرشان کشته شدند، «خواستند» بشود اما «نشد».
هرچند همواره به زنان توصیه می‌شود که قوی باشند و با اعتماد به نفس و جسارت، برای پیشرفت خود تلاش کنند، اما نباید زن‌ها برای قوی بودن تحت فشار قرار بگیرند و فقط وقتی موفق به حساب بیایند که دقیقا در همان قالبثابت و رایج قرار بگیرند.
▪️عبارت «خواستم، شد» که پیش‌تر در برنامه‌ی تدکس تهران توسط «لیلی گلستان» مطرح شده بود و حالا نام کتاب جدیدش است، به جای آنکه جمله‌ای الهام‌بخش برای زنان باشد، جمله‌ای «خطرناک» است که فقط توانایی و تلاش زنان را دلیل موفقیت آنها نشان می‌دهد و #ساختار_تبعیض‌آمیز پیرامون‌شان را نادیده می‌گیرد و خود زنان را مقصر ناکامی‌شان می‌داند.
در واقع الگوسازی غلط در جهت نمایش زنان قدرتمند که بی‌توجه به امتیازات و امکانات ویژه‌ی آنان شکل می‌گیرد، می‌تواند به بستری برای تضعیف و سرکوب زنان بدل شود و مخصوصا عرصه را برای زنانی با محدودیت‌ها و محرومیت‌ها که در حاشیه قرار دارند، تنگ‌تر کند و به آنها اجازه‌ی ابراز وجود ندهد. یعنی همه‌ی زن‌ها از ویژگی‌های شخصیتی، حمایت‌های خانوادگی، موقعیت‌های تحصیلی، فرصت‌های شغلی و امکانات مالی یکسانی برخوردار نیستند و موفقیت و قدرت برای هر زنی باید بر اساس شرایط و ظرفیت‌های موجودش در نظر گرفته شود.
در حالی که غالبا الگوی زن موفق با زن تحصیل‌کرده و روشنفکر و شاغل که جایگاه اجتماعی و اقتصادی بالایی دارد، تعریف می‌شود و زنان دیگر که به دلیل شرایط مختلف، امکان حضور در عرصههای اجتماعی، سیاسی، علمی، هنری و ادبی را ندارند، به عنوان زنان ناموفق که هیچ کار مهمی نکردند، مورد بی‌اعتنایی قرار می‌گیرند و احساس سرخوردگی و ناتوانی می‌کنند. زمانی الگوسازی از زن قدرتمند به آگاهی و استقلال و جسارت زن‌ها کمک می‌کند که هم نویسنده و هنرمند و استاد دانشگاه و ورزشکار و دانشمند و فعال اجتماعی و سیاسی شناخته شده را در بر بگیرد و هم آن زن گمنامی را که در گوشه‌ی خانه‌اش جاجیم می‌بافد و سوزن‌دوزی می‌کند و غذای خانگی می‌پزد و با کمترین امکانات، می‌کوشد روی پای خودش بایستد و پیشرفت کند، وضعیت خود و خانواده‌اش را بهبود بخشد و به اندازه‌ی خود، اثری در جهان بگذارد را هم در نظر بگیرد.
▪️یادمان بماند، آن زنانی که توسط پدر یا شوهرشان کشته شدند، خواستند بشود اما نشد. چون فقط خواستن زنان کافی نیست و باید عوامل #نابرابری و #تبعیض_سیستماتیک برطرف شود. پس وقتی می‌توان از مفهوم موفقیت برای همه‌ی زنان سخن گفت که زن‌های ساده و ناشناس نیز به اندازه‌ی زن‌های معروف بتوانند که بخواهند. چه بسیار زنانی که حتی اجازه‌ی خواستن ندارند، چه برسد به توانستن.
از صفحه‌ی اینستاگرام نزهت بادی
@bidarzani
یادمان باشد، آن زنانی که توسط پدر یا شوهرشان کشته شدند، «خواستند» بشود اما «نشد».
هرچند همواره به زنان توصیه می‌شود که قوی باشند و با اعتماد به نفس و جسارت، برای پیشرفت خود تلاش کنند، اما نباید زن‌ها برای قوی بودن تحت فشار قرار بگیرند و فقط وقتی موفق به حساب بیایند که دقیقا در همان قالبثابت و رایج قرار بگیرند.
▪️عبارت «خواستم، شد» که پیش‌تر در برنامه‌ی تدکس تهران توسط «لیلی گلستان» مطرح شده بود و حالا نام کتاب جدیدش است، به جای آنکه جمله‌ای الهام‌بخش برای زنان باشد، جمله‌ای «خطرناک» است که فقط توانایی و تلاش زنان را دلیل موفقیت آنها نشان می‌دهد و #ساختار_تبعیض‌آمیز پیرامون‌شان را نادیده می‌گیرد و خود زنان را مقصر ناکامی‌شان می‌داند.
در واقع الگوسازی غلط در جهت نمایش زنان قدرتمند که بی‌توجه به امتیازات و امکانات ویژه‌ی آنان شکل می‌گیرد، می‌تواند به بستری برای تضعیف و سرکوب زنان بدل شود و مخصوصا عرصه را برای زنانی با محدودیت‌ها و محرومیت‌ها که در حاشیه قرار دارند، تنگ‌تر کند و به آنها اجازه‌ی ابراز وجود ندهد. یعنی همه‌ی زن‌ها از ویژگی‌های شخصیتی، حمایت‌های خانوادگی، موقعیت‌های تحصیلی، فرصت‌های شغلی و امکانات مالی یکسانی برخوردار نیستند و موفقیت و قدرت برای هر زنی باید بر اساس شرایط و ظرفیت‌های موجودش در نظر گرفته شود.
در حالی که غالبا الگوی زن موفق با زن تحصیل‌کرده و روشنفکر و شاغل که جایگاه اجتماعی و اقتصادی بالایی دارد، تعریف می‌شود و زنان دیگر که به دلیل شرایط مختلف، امکان حضور در عرصههای اجتماعی، سیاسی، علمی، هنری و ادبی را ندارند، به عنوان زنان ناموفق که هیچ کار مهمی نکردند، مورد بی‌اعتنایی قرار می‌گیرند و احساس سرخوردگی و ناتوانی می‌کنند. زمانی الگوسازی از زن قدرتمند به آگاهی و استقلال و جسارت زن‌ها کمک می‌کند که هم نویسنده و هنرمند و استاد دانشگاه و ورزشکار و دانشمند و فعال اجتماعی و سیاسی شناخته شده را در بر بگیرد و هم آن زن گمنامی را که در گوشه‌ی خانه‌اش جاجیم می‌بافد و سوزن‌دوزی می‌کند و غذای خانگی می‌پزد و با کمترین امکانات، می‌کوشد روی پای خودش بایستد و پیشرفت کند، وضعیت خود و خانواده‌اش را بهبود بخشد و به اندازه‌ی خود، اثری در جهان بگذارد را هم در نظر بگیرد.
▪️یادمان بماند، آن زنانی که توسط پدر یا شوهرشان کشته شدند، خواستند بشود اما نشد. چون فقط خواستن زنان کافی نیست و باید عوامل #نابرابری و #تبعیض_سیستماتیک برطرف شود. پس وقتی می‌توان از مفهوم موفقیت برای همه‌ی زنان سخن گفت که زن‌های ساده و ناشناس نیز به اندازه‌ی زن‌های معروف بتوانند که بخواهند. چه بسیار زنانی که حتی اجازه‌ی خواستن ندارند، چه برسد به توانستن.
از صفحه‌ی اینستاگرام نزهت بادی
@bidarzani
🟣 زنان و سیاست − دو سویه‌ی "زنان در قدرت" و "زنان بر قدرت"
نویسنده: هاله صفرزاده
از متن: «آنجایی که بحث قدرت مطرح است، حضور زنان در عرصه سیاست، سبب رویارویی آنان شده است: زنانی "در قدرت" و زنانی "بر قدرت"؛ زنانی با دیدگاه‌‌ها و بنیان‌‌های نظری نه فقط متفاوت، بلکه به غایت متضاد. زنانی که "بر قدرت"اند، متاثر از جنبشهای عدالت‌خواهانه زمانه‌ی خود با گرایشهای عموما انقلابی و چپ، خواستار تغییرات ساختاری در جامعه‌اند و زنان "در قدرت"، با گرایشهای متفاوتی از دیدگاه‌های لیبرالی گرفته تا افراطی‌ترین دیدگاه‌های فاشیستی، خواهان حفظ ساختارهای موجودند. فعالیت‌‌های آنان، حتا اگر در راستای بهبود شرایط زندگی زنان هم بوده باشد، فقط رفرم‌هایی را در چارچوب ساختار موجود و قابل تحمل برای حاکمان، شامل می‌شده و بیشتر مجری برنامه‌‌ها و دستورهای حاکمان بوده‌اند و در این راستا چه بسا، بسیاری از آنان حتا به تصویب قوانین ضد زن نیز رای داده باشند.
این دوگانه‌ی "زنان در قدرت" و "زنان بر قدرت"، سیمایی خاص به حضور زنان در عرصههای سیاسی- اجتماعی جامعه بخشیده و چالش‌‌ها و پرسش‌‌های بسیاری را در پیش روی فعالان جنبش زنان در ایران گشوده است که باید برای آنها پاسخی یافت».
#هشت_مارس #مبارزات_زنان
ادامه‌ی متن را در وبسایت رادیوزمانه بخوانید:
https://www.radiozamaneh.com/706819/
@bidarzani
نویسنده: هاله صفرزاده
از متن: «آنجایی که بحث قدرت مطرح است، حضور زنان در عرصه سیاست، سبب رویارویی آنان شده است: زنانی "در قدرت" و زنانی "بر قدرت"؛ زنانی با دیدگاه‌‌ها و بنیان‌‌های نظری نه فقط متفاوت، بلکه به غایت متضاد. زنانی که "بر قدرت"اند، متاثر از جنبشهای عدالت‌خواهانه زمانه‌ی خود با گرایشهای عموما انقلابی و چپ، خواستار تغییرات ساختاری در جامعه‌اند و زنان "در قدرت"، با گرایشهای متفاوتی از دیدگاه‌های لیبرالی گرفته تا افراطی‌ترین دیدگاه‌های فاشیستی، خواهان حفظ ساختارهای موجودند. فعالیت‌‌های آنان، حتا اگر در راستای بهبود شرایط زندگی زنان هم بوده باشد، فقط رفرم‌هایی را در چارچوب ساختار موجود و قابل تحمل برای حاکمان، شامل می‌شده و بیشتر مجری برنامه‌‌ها و دستورهای حاکمان بوده‌اند و در این راستا چه بسا، بسیاری از آنان حتا به تصویب قوانین ضد زن نیز رای داده باشند.
این دوگانه‌ی "زنان در قدرت" و "زنان بر قدرت"، سیمایی خاص به حضور زنان در عرصههای سیاسی- اجتماعی جامعه بخشیده و چالش‌‌ها و پرسش‌‌های بسیاری را در پیش روی فعالان جنبش زنان در ایران گشوده است که باید برای آنها پاسخی یافت».
#هشت_مارس #مبارزات_زنان
ادامه‌ی متن را در وبسایت رادیوزمانه بخوانید:
https://www.radiozamaneh.com/706819/
@bidarzani
Radiozamaneh
زنان و سیاست − دو سویه‌ی "زنان درقدرت" و "زنان برقدرت"
هاله صفرزاده – آنجایی که بحث قدرت مطرح است، حضور زنان در عرصه سیاست، سبب رویارویی آنان شده است: زنانی "در قدرت" و زنانی "بر قدرت"؛ زنانی با دیدگاه‌‌ها و بنیان‌‌های نظری نه فقط متفاوت، بلکه به غایت متضاد.