🟣 «محبوبه‌ی سربلند، تصویرت یک دنیا حرف دارد و درد. و استقامت تو را برای #دادخواهی با تمام وجودم حس می‌کنم. آن چشمان گویا که به تلخی و با خشم می‌نگری، آن کمر راست و دستان محکم که پژمان زیبا و رعنایت را تنگ بغل گرفتی. آن پشت سر که نشانه‌ی آوار بر سرمان است.

سلامت، مقاوم و پایدار بمانیم».

▪️از صفحه‌ی توییتر «منصوره بهکیش» برای «محبوبه رضایی»، مادر دادخواه «پژمان قلی‌پور» از معترضان جان‌باخته‌ی آبان ۹۸

@bidarzani

🟣 خشونت روانی/کلامی علیه زنان در ایران

خشونت علیه زنان به‌ویژه خشونت خانوادگی که بیشتر در محیط بسته و خصوصی خانواده صورت می‌گیرد، تقریبا در همه‌ی نقاط جهان آمار دقیقی ندارد؛ حتی در کشورهایی که قوانین حمایتی برای خشونت دیدگان وجود دارد. اما در ایران و کشورهایی نظیر ایران که از طرفی قانونی برای حمایت از زنان خشونت دیده وجود ندارد و از سوی دیگر نهاد خانواده آن‌چنان مقدس انگاشته می‌شود که نشان دادن تعارضات درون آن، به چهره‌ی مقدس آن لطمه زده و سیاه‌نمایی تصور می‌شود، پنهان‌تر و پیچیده‌تر است. با این وجود در ایران براساس شواهد و تحقیقات مقطعی که انجام شده است خشونت علیه زنان یک مسئله جدی است.

▪️خشونت روانی - کلامی

بر اساس اغلب تحقیقات انجام شده در ایران، خشونت روانی- کلامی، اولین رتبه را در میان انواع خشونت خانوادگی علیه زنان دارد. براساس نتایج طرح ملی سال ۸۳، زنان ایران در میان انواع ۹ گانه خشونت خانگی، بیشتر تحت خشونت‌های روانی و کلامی قرار دارند. ۵۲.۷ درصد از کل پاسخگویان در پژوهش ملی بررسی خشونت خانگی اعلام کرده‌اند که از اول زندگی مشترک تا کنون قربانی این نوع خشونت بوده‌اند. میانگین وقوع این نوع خشونت برای زنانی که درگیر آن بوده‌اند ۱۰ بار بود. یافته‌های تحقیقات دیگر هم این موضوع را تایید می‌کند. طبق نتایج تحقیقی که در کرمان انجام شده است، ۷۸.۶ درصد از زنان متحمل خشونت روانی بوده‌اند.

یافته‌های تحقیقی که در زمینه خشونت خانگی در خانواده‌های تهرانی صورت گرفته نیز نشان می‌دهد که میزان خشونت عاطفی مردان علیه زنان در خانواده‌ها تقریبا دو برابر خشونت جسمانی است.

تحقیقات نشان می دهد که خشونت روانی با میزان و اشکل مختلف رخ می دهد و نتایج آن در استان‌های مختلف متفاوت است. بر اساس نتایج طرح ملی انواع خشونت روانی شامل به کاربردن کلمات رکیک، دشنام، داد و فریاد، بهانه‌گیری‌های پی در پی و ... است که بهانه‌گیری‌های پی در پی، داد و فریاد و بداخلاقی با زن (۳۸.۴ درصد)، قهر و صحبت نكردن شوهر با همسر و خودداری از ارائه بحث در مورد مسائل فیمابین، (۳۷.۹ درصد)، به كاربردن كلمات ركیك و صحبتهای بیرون از نزاكت و دشنام (۳۰.۸ درصد) محكم كوبیدن به در، به هم زدن سفره، انداختن میز ناهارخوری، (۲۵ درصد)، ایجاد فشارهای روحی روانی با رفتار آمرانه و تحكم‌آمیز (۲۰.۷ درصد) منت نهادن مداوم از بابت تامین معاش و عهده‌داری زندگی و سركوفتهای روانی پی در پی، (۱۷.۹ درصد)، تحقیر و خجالت زده كردن نظیر بی‌احترامی، بی‌ارزش تلقی كردن و بردن آبرو پیش دیگران (۱۷.۵ درصد)، ایجاد مداوم احساس درماندگی (۱۵.۶ درصد)، و از بین بردن كرامت انسانی و عزت نفس (۱۲.۵ درصد)، از رایجترین انواع خشونتهای روانی و کلامی است كه پاسخگویان از اول زندگی مشترك تاكنون تجربه كرده‌اند (ایسنا،۸۳/۷/۲۰).

براساس نتایج برخی از تحقیقات، زنان در زمان بارداری نیز با خشونت روانی و کلامی مواجه هستند. طبق نتایج «بررسی شیوع و نوع خشونت خانگی در زنان باردار در شهرکرد»، شیوع همسرآزاری روحی و روانی ۵۱.۷ درصد و آسیب‌های شدید ناشی از همسر آزاری در بعد روحی ۱۲.۵۶درصد بود (صالحی و مهرعلیان، ۱۳۸۵). همچنین، طی تحقیقی که در مشهد انجام شده، ۸۱.۸ درصد از زنان باردار خشونت روانی خفیفی را تجربه کرده‌اند. همچنین ۴۰.۸ درصد از نمونه‌ها در طول بارداری خشونت کلامی را متحمل شده‌اند.

#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#بیست_و_پنج_نوامبر

@bidarzani

🟣 برای نوامبر نارنجی؛ تلاش برای پایان دادن به خشونت علیه زنان

یک ماه؛ سی بزنگاه

|نوزده: حالا یه عکسه، چرا شلوغش می‌کنی؟|

نتایج یک نظرسنجی نشان می‌دهند دختران جهان در فضای مجازی بیشتر از خیابان مورد آزار و اذیت قرار می‌گیرند. خشونت مجازی شامل هر رفتار و نوشته‌ای است که در کامنت‌ها، یا پیام‌های خصوصی به تحقیر زنان بپردازد. همچنین تهدید زن‌ها به استفاده از تصاویرشان یا ترتیب دادن حملات سایبری علیه آن‌ها نیز از مصادیق خشونت مجازی است. از سوی دیگر استفاده از الفاظ جنسی، ارسال تصاویر و ویدیوهای جنسی نیز بدون کسب رضایت زنان، داخل در انواع خشونت است.
این خشونت‌ها در تمام دنیا به تبع حضور پررنگ شبکه‌های اجتماعی میان افراد، جریان دارد. اما در کشورهایی که زنان اسیر قیدوبندهای جنسیتی هستند، چنین جرایمی اگر بیشتر نباشند اما جدی‌تر هستند؛ برای مثال تهدید یک دختر به انتشار گسترده‌ی تصویر نیمه‌برهنه‌ی او در شبکه‌های اجتماعی در کشورهایی که پوشش زنان اجباری نیست و یا زنان ناموس کسی نیستند، بسیار کم‌هزینه‌تر از کشوری است که سر زن‌ها را به دلیل عریانی در برابر نامحرم، می‌برند.


#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#بیست_و_پنج_نوامبر


ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://bit.ly/3qRJshR

@bidarzani

🟣 ابعاد خشونت جسمی علیه زنان در ایران


نتایج تحقیقات منتشر شده در ایران نشان می‌دهد که خشونت جسمی پس از خشونت روانی بیشترین نوع خشونتی است که زنان ایران متحمل می‌شوند.
بر اساس نتایج اغلب تحقیقات، بین ۲۵ تا ۳۸ درصد خشونت فیزیکی در خانواده، علیه زنان در ایران اعمال می‌شود. نتایج طرح ملی در سال ۱۳۸۳ این نکته را تایید می‌کند. در این گزارش، رتبه دوم از انواع خشونت مورد بررسی به خشونت فیزیکی یا جسمی تعلق دارد و ۳۷.۸ درصد از زنان ایرانی از اول زندگی مشترک خود، حداقل یک بار آن را تجربه کرده‌‌اند.

تحقیقات در شهرهای مختلف ایران این یافته را تایید می‌کنند. به طور نمونه در تحقیقی که در بابل انجام شده، فراوانی خشونت خانگی در میان مراجعین به مرکز پزشکی قانونی بابل ۳۶ درصد بود که نوع جراحت ایجاد شده غالبا فیزیکی بوده است. نه تنها حدود یک سوم زنان از انواع خشونت جسمی در محیط زندگی خانوادگی خود رنج برده‌اند و می‌برند؛ بلکه در نبود حمایت قانونی و اجتماعی، بسیاری از آنها سالهای طولانی و با شدت زیاد متحمل این خشونت بوده‌اند.

#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#بیست_و_پنج_نوامبر

ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://bit.ly/3x5eSlM


@bidarzani

🟣 «دختران سیروس» یکی از نخستین تصنیف‌هایی است که در دفاع از حق زنان، مخالفت با حجاب اجباری و تحمیلی و کارکردهای سیاسی آن در دست رجال مذهبی و روحانیت، در سال ۱۳۰۶ اجرا شد.

نخستین اجرای آن را به «قمرالملوک وزیری» و بسیاری نیز منسوب به «ملوک ضرابی» با آهنگساری «مرتضی نی‌داوود» می‌دانند. سراینده‌ی احتمالی این تصنیف نیز محمدعلی امیرجاهد است که به دلیل واهمه از واکنش‌های احتمالی متعصبین مذهبی، ترجیح دادند که هویت شاعر، محفوظ بماند.

▪️تصنیف دختران سیروس با صدای ملوک ضرابی در دستگاه همایون در دسترس است.

#زنان_موسیقی

@bidarzani

🟣 برای نوامبر نارنجی؛ تلاش برای پایان دادن به خشونت علیه زنان

یک ماه؛ سی بزنگاه

|بیست: همان که گرفته، پس می‌دهد!|


از متن: «آنچه از فرایندهای رسیدگی به دعوای طلاق به درخواست زوجه برداشت می‌شود، طولانی بودن این مسیر و در بسیاری موارد بی‌نتیجه بودن آن است؛ در عمل مقاومت نظام حقوقی در برابر شنیدن درد زنان از زندگی کنار مردانی ناشایست و خطرناک، باعث می‌شود امضای این شروط (حق طلاق) هنگام ازدواج، هیچ زنی را به امکان آزادی و رهایی از زندگی پرمخاطره‌ی احتمالی، دلخوش نکند. به طور کلی قضات از مفهوم عسر و حرج، برداشتی مضیق و محدود دارند؛ تا زمانی که جانِ یک زن به طور جدی در معرض تهدید نباشد، زن باید زندگی را تحمل کند. چرا؟ چون زن انتخاب شده و مطابق با کلیشه‌ها باید با همان لباس سفید از خانه‌ی بخت بازگردد. زن در این نگاه باید اخم و خشم مرد را به جان بخرد و آرامش خاطر را برایش به ارمغان بیاورد. اگر مردی به همسرش گفت بالای چشمت ابروست که هیچ، حتی اگر چشم و ابرویی هم برای زن باقی نگذاشت، این زن است که باید جستجو کند ببیند کجای کار خطا کرده که باعث چنین خشمی در همسرش شده است.

اینجاست که بحث حقوقی دیگری پیش پای زنان گشوده می‌شود؛ حق طلاق یا به تعبیر درست‌تر و حقوقی‌تر وکالت در طلاق!

این موضوع ارتباط ویژه‌ای به قوانین خانواده ندارد و از قواعد عمومی قراردادهاست؛ در واقع ازدواج یک توافق دو طرفه است که در آن طرفین صاحب حقوقی هستند و در ارتباط با این حقوق می‌توانند به هرکسی از جمله طرف مقابلشان وکالت دهند تا وی نیز در کنار او بتواند از این حق بهره‌مند شود.

چیزی که به نام حق طلاق در ایران رواج دارد، اگرچه بسیار مهم و برای زنان حیاتی است، اما امتیاز ویژه‌ای برای زنان محسوب نمی‌شود».


#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#بیست_و_پنج_نوامبر

ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://bit.ly/3HFnkNB


@bidarzani

روز شنبه ۲۰ نوامبر فعالین حقوق زنان در پاریس برای استقبال از روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان تظاهرات بزرگی برپا کردند که موجبِ خشم فاشیست‌های این شهر شد؛
آن‌ها در روز روشن، علنی و با خیال آسوده از در اختیار داشتن حمایت سیاستمداران و پلیس به تظاهرات ضد خشونت‌ علیه زنان حمله کردند.


#خشونت_علیه_زنان #زن_ستیزی #روز_جهانی_مبارزه_با_خشونت_علیه_زنان
#فاشیسم #حزب_اتحاد_ملی


@Blackfishvoice

🟣 هفته‌ی فیلم‌ «رویای صلح»

به مناسبت روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان هفته‌ی فیلم «رویای صلح» به امید تحقق رویای جهانی بدون خشونت، در شهر رم در ایتالیا برگزار می‌کند‌‌:
این هفته‌ی فیلم با اختصاص روز اول سومین دوره‌ی خود به کشور افغانستان، با نمایش دو مستند «به کجا تعلق دارم» به کارگردانی مهوش شیخ الاسلامی از ایران و «افسانه سرمنگسک» به کارگردانی دیانا ثاقب جمال از افغانستان، کار خود را آغاز می‌کند.
■ معرفی پروژه‌ی عکاسی/ مصاحبه‌ی «پیام صلح از زنان به زنان» اثر رضا حیدری شاهبیدک توسط هلیا همدانی، مورخ هنر معاصر از بخش‌های دیگر این برنامه است. شاهبیدک، مبدع پروژه‌ی گروهی عکاسان مهاجر اهل افغانستان و ساکن در شهر مشهد با عنوان «هر روز گلشهر» می‌باشد.
‌■ نگاهی به شرایط کنونی افغانستان از خلال تجربیات گایا پلگرینی و جولیانو باتیستون، خبرنگاران ایتالیایی که به تازگی از افغانستان بازگشتنه‌اند، از فصل‌های دیگر این رویداد است.
■ «به روایت شاهدان عینی»، فصلی دیگر از رویداد فرهنگی «رویای صلح» است که ما را با تجارب صابره چیغ باف سینماگر و مریم باراک روزنامه نگار افغانستانی که پس از هجوم و تسخیر طالبان به ایتالیا مهاجرت کردند از نزدیک آشنا می‌کند‌‌. ژورنالسیم روایی، نویسندگی و فیلم‌سازی درباره‌ی پناه‌جویان افغان در آیینه‌ی تجربیات ژیلابنی یعقوب، مهوش شیخ‌الاسلامی، عالیه عطایی و نسیم مرعشی از فصل‌های دیگر این برنامه است.

هم‌چنین خانم پروفسور مارا ماتا_ استاد دانشگاه ساپینزا_ به معرفی پرژوه تشکیل یک دوره مطالعاتی و بورس تحصیلی برای دانشجویان مقیم افغانستان در دانشگاه ساپینزا در شهر رم می‌پردازد.
■ مراسم افتتاحیه‌ی هفته فیلم‌ رویای صلح با اجرای قطعاتی از موسیقی ایرانی، افغانستانی و هندی توسط رضا و حمید محسنی پور هنرمندان ایرانی و راشمی بات هنرمند هندی در سالن کارلا لونتسی خانه بین المللی زنان آغاز می‌شود.
هفته‌ی فرهنگی «رویای صلح»/ صدای افغانستان برای همدلی با خواهران افغانستان به امید جهانی بهتر و به دور از خشونت درخاورمیانه در بیست و ششم نوامبر و سوم و نهم دسامبر به دبیری پریسا نظری و آزاده بی‌زارگیتی در محل خانه‌ی بین‌المللی زنان در شهر رم برگزار می‌شود.

@bidarzani

🟣 خشونت جنسی علیه زنان در ایران


آمار خشونت خانوادگی در ایران از یک سو به دلیل پنهان ماندن آن در چهاردیواری بسیاری از خانه‌ها و از سوی دیگر نداشتن اراده‌ای برای فهم و مقابله با این خشونت‌ها از سوی حاکمیت، بسیار پنهان است و با آمار رسمی که در پژوهش‌های مقطعی به دست می‌آید دارد.

اما در میان همه انواع خشونت خانوادگی، #خشونت_جنسی به دلیل تابوهایی که وجود دارد، پنهان‌ترین نوع خشونت است. اغلب زنان متاهل، خشونت‌ جنسی همسرشان را انعکاس نمی‌دهند، چرا که به واسطه قوانین مدنی در ایران، تمکین خاص از وظایف زنان نسبت به شوهرانشان است و همین باعث می‌شود به ویژه خشونت جنسی اعمال شده بر زنان متاهل منعکس نشود یا در کل خشونت به حساب نیاید.

نتايج پژوهش بررسی خشونت خانگی در ۲۸ مرکز استان این امر را تایید می‌کند. این پژوهش نشان می‌دهد که وقوع خشونت‌های جنسی و ناموسی در سطح ملی با رقم ۱۰.۲ درصد پایین‌ترین رتبه را نسبت به انواع خشونت‌های خانگی دیگر به خود اختصاص داده است. پژوهشگران این طرح ملی اعلام کرده‌اند که با توجه به وجود نوعی الزام، جبر هنجاری، عرفی و حتی شرعی درباره اظهار چنين خشونت‌هايی در جامعه و فرهنگ ايران، به طور تلويحی می‌توان ميزان کم اين نوع خشونت‌ها را ناشی از خودسانسوری زنان مورد مطالعه دانست (ایسنا، ۲۰/۷/۸۳)

در تحقیقی که در بابل انجام شده، ۱۳درصد قربانیان اعمال فشار و خشونت جنسی را در روابط جنسی عنوان کردند (بختیاری و امیدبخش، ۱۳۸۲). نتایج برخی تحقیقات آمار به مراتب بالاتری را نشان می‌دهند. بر اساس نتایج تحقیقی که در کرمان انجام شده است، ۲۸.۶ درصد زنان خشونت جنسی را متحمل شده بودند (میبدی و حسنی، ۱۳۸۸). همچنین، در یک بررسی که بر خانواده‌های تهرانی صورت گرفته است ۲۶.۹ درصد زنان، دو بار یا بیشتر خشونت جنسی را تجربه کرده بودند.

اشکال خشونت جنسی نیز متفاوت است به طوری که طبق تقسیم‌بندی طرح، انواع خشونت جنسی و ناموسی شامل مجبور کردن به ديدن عکس‌ و فيلم‌های خلاف اخلاق عمومی يا اجبار به روابط زناشويی ناخواسته يا غيرمتعارف است (ایسنا، ۲۰/۷/۸۳). در مطالعه‌ای که در اصفهان صورت گرفت، شایع‌ترین اشکال وقوع خشونت جنسی در خانواده‌ها توقع از زن جهت ارضای مردان در هر زمان (۵۳ درصد)، میل مفرط جنسی مردان (۴۴ درصد) و رها کردن همسر بعد از ارضای مرد (۲۶ درصد) بود (ملک افضلی و دیگران، ۱۳۸۳).

خشونت جنسی که بدترین نوع خشونت وارد شده به یک زن باردار می‌تواند باشد، متاسفانه آمار نگران کننده‌ای را نشان می‌دهد، به طوری که طی تحقیقی که در رابطه با خشونت خانگی زنان در دوران بارداری در مشهد انجام شده، ۹۵.۲ درصد از نمونه‌ها در طول بارداری خشونت جنسی خیلی خفیف و ۰.۳ درصد خشونت جنسی خیلی شدیدی را تجربه کرده‌اند (بهنام و دیگران، ۱۳۸۷). همچنین براساس نتایج «بررسی شیوع و نوع خشونت خانگی در زنان باردار در شهرکرد»، ۱۳.۸ درصد از جمعیت مورد مطالعه همسر آزاری جنسی را متحمل شده بودند.

▪️در میان روابط دیگر خانوادگی،‌ پدر طبق قانون ولی فرزند محسوب می‌شود و این باعث می‌شود نه تنها خشونت جنسی پدران بر دختران به عنوان یک تابو انعکاس نیابد بلکه در صورت انعکاس آن، معمولا این پدرها هستند که مورد بخشش قرار می‌گیرند. از سوی دیگر مقابله با خشونت جنسی به دلیل قوانینی که تطابقی با این رویداد ندارد باعث می‌شود مادران در برابر تجاوز و خشونت جنسی پسرانشان علیه دخترانشان سکوت کنند، چرا که می‌تواند منجر به اعدام پسرشان شود. در همه موارد قانون هیچ تدبیری برای پیشگیری و حمایت از دختربچه‌ها نکرده است. به همین دلیل در بسیاری از موارد، کودکان از خانه فرار می‌کنند. نتایج بررسی بهزیستی که بر روی کودکان خیابانی تهران در سال ۹۲ انجام شده است نشان می‌دهد 23.9 درصد کودکان سابقه‌ی آزار جسمی در خانواده دارند و ۲.۴ درصد به دليل آزار جنسی از خانه فرار کرده‌اند.

▪️برخی اوقات کودکانی که هیچ حمایتی نمی‌یابند به خودکشی یا دیگرکشی روی می‌آورند. سمیرا یکی از همین افراد است. به گفته او که تا ۱۹ سالگی توسط پدرش مورد تجاوز قرار گرفته و حتی باردار و مجبور به سقط جنین شده بود، هیچ کس باور نمی‌کرد که پدر او متجاوز به فرزندش باشد. زمانی که قرار بود چند روزی با پدر خود تنها بماند، اقدام به خودکشی و قتل پدر با سیانور کرده بود. وی زنده ماند اما پدرش کشته شد. سمیرا در دادگاه اعلام کرده بود که تنها برای دفاع از خودش این کار را کرده و از خشونت‌های جنسی پدر و عموهایش گفته بود اما کسی به گفته‌های او اهمیت نداده بود.

▪️به این ترتیب گرچه آمار خشونت جنسی در ایران بسیار پایین است اما مشاهدات نشان می‌دهد که افراد به دلیل قبح این مسئله و بی‌توجهی قانون‌گذار حاضر به انعکاس آن نیستند و این آمار در واقع پنهان مانده است و اغلب زمانی منعکس می‌شود که شاید کار از کار گذشته باشد.


@bidarzani

برای نوامبر نارنجی؛ تلاش برای پایان دادن به خشونت علیه زنان

یک ماه؛ سی بزنگاه

|بیست‌ویک: نامعادله‌ی حق طلاق-مهریه|


▪️فعالان حقوق زنان طی سال‌های گذشته به دلیل فعالیت در زمینه‌ی برابری حقوق زنان و یا ضرورت آشنایی با شروط ضمن عقد، با بازداشت و احکام حبس روبه‌رو شدند. در نگاه و تعریف حقوقی موجود با مقدس خواندن نهاد خانواده و ازدواج، حق طلاق زنان به حقی کمتر دست‌یافتنی بدل شد. همچنین با سلب حق زنان از سایر حقوق برابر در اجتماع، صرف «مهریه» مطالبه‌ای فمینیستی محسوب نمی‌شود. خاصه آنکه مبارزه برای «به رسمیت شناخته شدن حقوق برابر زنان» و «برابری در تمامی عرصه‌ها» همواره با پرونده‌سازی‌های امنیتی همراه بوده است.

از متن: «ازدواج به عنوان یک قراردادی اجتماعی بین دو انسان، از نگاه نظام‌های حقوقی دنیا امری مقدس و ناگسستنی محسوب نمی‌شود. طرفین حق دارند هر زمانی که خواستند به هر دلیلی متقاضی ابطال این توافق باشند. فرض قانون‌گذار این است که آدم‌ها تصمیمات عاقلانه و بالغانه می‌گیرند و به شعور و خواست افراد اهمیت داده می‌شود. حال اگر کسی در این فرایند قصد آزار رساندن به دیگری را داشت و در عمل نیز موجب آسیب به دیگری شد، طبق قانون موظف به جبران خسارت است یا باید برای این عمل زیانبار متحمل مجازات شود.
با این اوصاف، حق طلاق از حقوق اولیه‌ی انسانی محسوب می‌شود».

#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#بیست_و_پنج_نوامبر

ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://bit.ly/3kVxmjQ


@bidarzani