🟣 #بیدارزنی : حس تعلق دانشجویان به خوابگاه و مقاومت دانشجویان در برابر آموزش مجازی
✍🏽 سمر نیکو
از متن: تعلق مفهومی است که تقریباً هر کسی در زندگی خود آن را از نزدیک چشیده، احساس کرده و به درک متفاوتی از آن رسیده است. در وهلهی اول تعلق حسی از دیرینگی، وفاداری و اشتیاق به بودن در یک مکان خاص را در خاطرمان زنده میکند و در ادامه در بازنمود هویت ما و ساخت الگوهای ایدهآلی که برای زندگی خود خواهان هستیم، نقش اساسی دارد.
در تاریخ سوم اسفندماه ۱۴۰۱ رئیس دانشگاه تهران در گفتگویی اختصاصی با تلویزیون اینترنتی این دانشگاه، اعلام کرد که تمامی کلاسهای دانشگاه تهران قرار است از تاریخ ۱۴ فروردین تا ۷ اردیبهشت به صورت مجازی دایر باشند و در این بازهی زمانی سلف دانشگاه غیر فعال و خوابگاهها تعطیل هستند.
پخش شدن این خبر ضربهی روحی سنگینی را به دانشجویان به خصوص آنهایی که خوابگاهی بودند وارد کرد. و با وجود اینکه مسئولین پس از اعتراضهای پی در پی دانشجویان به ناچار حرف خود را پس گرفتند، حس پایمال شدن حقوق دانشجویی، آن هم پس از دو سال آموزش مجازی و طرد شدن از مکانی که حکم خانه را داشت، چنان رد عمیقی از خشم و نفرت از سیستم آموزشی بر جای گذاشت که دانشجویان همچنان با بهتی حزنآلود از آن واقعه یاد میکنند و اعتراضات شبانهی خود در خوابگاهها را نقطهی عطف آن روزهای هراسانگیز میدانند...
شروع
خبر به ناگاه مثل بمب ترکید و صدایش گوش همه را کر کرد. تعطیلی بیست روزهی عید قرار بود کش بیاید و تا هفتم اردیبهشت به طول بیانجامد. همه سراسیمه این سو و آن سو میدویدند. ولولهای به پا شده بود که آتش به جان همه میانداخت. خیلی زود محوریت همهی حرفها شد تعطیلی اجباری یک ماه و نیمه. به اسم راحتی و آسایش دانشجویان و خدا میداند به کام چه کسانی. لطف زیاد از حدی که کسی خواهانش نبود؛ و البته نمیشد با گفتن «ممنون نمی خواهیم!» آن را از سر گذراند.
زمزمهی همه این بود که شاید هنوز قطعی نشده باشد، شاید در حد حرف است، مثل خیلی از حرف های بیپایه و اساس دیگری که نتیجهی اختلافنظر و سلیقهی آن دیگریها است. شورای عمومی در سریعترین زمان ممکن تشکیل شد. حرف همهی آنهایی که آمده بودند یکی بود: «ما آسایش اجباری نمیخواهیم، آموزش مجازی نمیخواهیم، نمیتوانید ما را از بدیهیترین حقوق خودمان محروم کنید.» ترس همه از یک چیز بود. اینکه این تعطیلی بهانهای شود برای تعطیلیهای بعدی و بعدی. اول به بهانهی ماه رمضان است. بعد میشود به بهانهی گرما و کمبود برق و چه و چه. و در عرض چشم بر هم زدنی این ترم هم در سکوت نیست و نابود میشود.
در این بین بار عمدهی استرس بر دوش ما بچههای خوابگاهی بود...
#ژن_ژیان_ئازادی
#مقاومت_دانشجویان
#اعتراضات_سراسری
ادامهی متن را در وبسایت #بیدارزنی بخوانید:
https://bidarzani.com/46366
@bidarzani
✍🏽 سمر نیکو
از متن: تعلق مفهومی است که تقریباً هر کسی در زندگی خود آن را از نزدیک چشیده، احساس کرده و به درک متفاوتی از آن رسیده است. در وهلهی اول تعلق حسی از دیرینگی، وفاداری و اشتیاق به بودن در یک مکان خاص را در خاطرمان زنده میکند و در ادامه در بازنمود هویت ما و ساخت الگوهای ایدهآلی که برای زندگی خود خواهان هستیم، نقش اساسی دارد.
در تاریخ سوم اسفندماه ۱۴۰۱ رئیس دانشگاه تهران در گفتگویی اختصاصی با تلویزیون اینترنتی این دانشگاه، اعلام کرد که تمامی کلاسهای دانشگاه تهران قرار است از تاریخ ۱۴ فروردین تا ۷ اردیبهشت به صورت مجازی دایر باشند و در این بازهی زمانی سلف دانشگاه غیر فعال و خوابگاهها تعطیل هستند.
پخش شدن این خبر ضربهی روحی سنگینی را به دانشجویان به خصوص آنهایی که خوابگاهی بودند وارد کرد. و با وجود اینکه مسئولین پس از اعتراضهای پی در پی دانشجویان به ناچار حرف خود را پس گرفتند، حس پایمال شدن حقوق دانشجویی، آن هم پس از دو سال آموزش مجازی و طرد شدن از مکانی که حکم خانه را داشت، چنان رد عمیقی از خشم و نفرت از سیستم آموزشی بر جای گذاشت که دانشجویان همچنان با بهتی حزنآلود از آن واقعه یاد میکنند و اعتراضات شبانهی خود در خوابگاهها را نقطهی عطف آن روزهای هراسانگیز میدانند...
شروع
خبر به ناگاه مثل بمب ترکید و صدایش گوش همه را کر کرد. تعطیلی بیست روزهی عید قرار بود کش بیاید و تا هفتم اردیبهشت به طول بیانجامد. همه سراسیمه این سو و آن سو میدویدند. ولولهای به پا شده بود که آتش به جان همه میانداخت. خیلی زود محوریت همهی حرفها شد تعطیلی اجباری یک ماه و نیمه. به اسم راحتی و آسایش دانشجویان و خدا میداند به کام چه کسانی. لطف زیاد از حدی که کسی خواهانش نبود؛ و البته نمیشد با گفتن «ممنون نمی خواهیم!» آن را از سر گذراند.
زمزمهی همه این بود که شاید هنوز قطعی نشده باشد، شاید در حد حرف است، مثل خیلی از حرف های بیپایه و اساس دیگری که نتیجهی اختلافنظر و سلیقهی آن دیگریها است. شورای عمومی در سریعترین زمان ممکن تشکیل شد. حرف همهی آنهایی که آمده بودند یکی بود: «ما آسایش اجباری نمیخواهیم، آموزش مجازی نمیخواهیم، نمیتوانید ما را از بدیهیترین حقوق خودمان محروم کنید.» ترس همه از یک چیز بود. اینکه این تعطیلی بهانهای شود برای تعطیلیهای بعدی و بعدی. اول به بهانهی ماه رمضان است. بعد میشود به بهانهی گرما و کمبود برق و چه و چه. و در عرض چشم بر هم زدنی این ترم هم در سکوت نیست و نابود میشود.
در این بین بار عمدهی استرس بر دوش ما بچههای خوابگاهی بود...
#ژن_ژیان_ئازادی
#مقاومت_دانشجویان
#اعتراضات_سراسری
ادامهی متن را در وبسایت #بیدارزنی بخوانید:
https://bidarzani.com/46366
@bidarzani
بیدارزنی
حس تعلق دانشجویان به خوابگاه و مقاومت دانشجویان در برابر آموزش مجازی - بیدارزنی
بررسی حس تعلق دانشجویان به خوابگاه و گزارشی از مقاومت و اعتراضات شبانهی آنها در خوابگاهها در برابر آموزش مجازی.
🟣 حذف رشتهی مجسمه از دانشگاه هنر
⚪️ پوستر ارسالی به بیدارزنی
#سرکوب_دانشگاه
#مقاومت_دانشجویان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
⚪️ پوستر ارسالی به بیدارزنی
#سرکوب_دانشگاه
#مقاومت_دانشجویان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani