📌۲۸ درصد دختران در افغانستان پیش از ۱۸ سالگی ازدواج می‌کنند


🔺گزارش صندوق جمعیت سازمان ملل که با نام «بر علیه خواست من» تهیه شده، روز دوشنبه منتشر شده است. در این گزارش بیشتر روی خشونت علیه زنان، ازدواج قبل از وقت و ترجیح فامیل‌ها به داشتن پسر در سطح جهان، تمرکز داشته است.

🔺مصطفی مستور، وزیر اقتصاد افغانستان گفته است که در حال حاضر ۲۸ درصد دختران در افغانستان پیش از سن ۱۸ سالگی و چهار درصد دختران نیز پیش از تکمیل سن ۱۵ سالگی ازدواج می‌کنند.


🔺در مراسم نشر این گزارش، دیبورا لاینز نماینده خاص دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان، سیما سمر وزیر دولت در امور حقوق بشر و روابط بین‌الملل، ژی هیونگ ری سفیر جمهوری کوریا، بیان اندرسن رییس صندوق جمعیت سازمان ملل متحد برای آسیا – پسیفیک، کوفی کواما رییس صندوق جمعیت سازمان ملل برای افغانستان، سپوژمی وردک معین وزارت امور زنان و… نیز سخنرانی کرده‌اند.


🔺وزیر اقتصاد افغانستان در این مراسم افزوده است که برای کاهش آسیب‌پذیری دخترانی که زیر سن ازدواج می‌کنند، به‌ویژه در نقاط دوردست کشور نیاز است تا به توانمندسازی اقتصادی، آموزش باکیفیت و راه‌اندازی برنامه‌های آگاهی‌دهی دختران و زنان بیشتر توجه شود.

🔺در اعلامیه به نقل از آقای مستور آمده است که والدین باسواد به‌ویژه مادران تعلیم‌یافته می‌توانند نقش اساسی در کاهش ازدواج‌های قبل از وقت و جلوگیری از انواع خشونت در برابر دختران داشته باشد. او همچنان به سرمایه‌گذاری بیشتر در این زمینه تأکید کرده است.


🔺مستور اضافه کرده است که در حال حاضر تنها ۲۵ درصد افراد شاغل در افغانستان خانم‌ها است. او در عین حال گفته است که ۷۹ درصد (۵.۷ میلیون) افراد واجد شرایط کار که هیچ شغل با درآمدی ندارند، زنان هستند. به گفته‌ی او، این وضعیت می‌تواند در افزایش خشونت و نابرابری نقش اساسی داشته باشد.

🔺مصطفی مستور در ادامه گفته است که سرمایه‌گذاری در بخش‌های توانمندسازی اقتصادی و آموزشی زنان به‌ویژه مادران، می‌تواند در کاهش خشونت علیه زنان و دختران موثر واقع شود./اطلاعات روز


#زنان_افغانستان
#خشونت_علیه_زنان
#کودک_همسری

@bidarzani

📰 اولین شماره #نشریه_گلستان، حاصل تلاش جمعی از زنان افغانستانی ساکن محله‌ای در صباشهر شهریار، پاییز هزار و سیصد و نود و شش

✅ معرفی نشریه
ما جمعی از زنان افغانستانی محله صباشهر همراه با چند نفر از دوستان ایرانیمان دور هم جمع شدیم. این نشریه درد دل‌های ماست از زندگی در ایران.

✍ همکاران این شماره:
قنبرگل، زینب، معصومه، آذین، فروغ، مهناز، شایسته، ستاره و رویا

#زنان_افغانستان


@bidarzani
@ISPVC_NGO


🔗http://yarikoodak.com/wp-content/uploads/publication/golestan_01.pdf

📌کارزار «نامم کجاست»؛ خواست کوچک، اما مهم زنان

✍🏼سکینه امیری



🔺به گفته‌ی جواد سلطانی، با درج نام مادران در شناس‌نامه، به زنان باید حق کار، تحصیل و حضانت از فرزند باید داده شود و قوانین بازنگری شود تا زنان بتوانند در راستای کسب هویت‌شان تلاش کند. به باور آقای سلطانی این کار در نهایت سبب کاهش کشمکش‌ها و خشونت‌ها در خانواده و اجتماع می‌شود.

🔺با گذشت پنج سال از آغاز مبارزه زنان برای درج نام مادر در شناسنامه‌ فرزند، به‌تازگی پارلمان کشور تصمیم گرفته است که این موضوع را بررسی کند. نماینده‌های مردم در پارلمان می‌گویند که این تصمیم را به احترام خواست زنان و برای احیای هویت آن‌ها گرفته‌اند تا زنان به حقوق اجتماعی و سیاسی‌شان دست یابند.

🔺با گذشت نزدیک به ۲۰ سال از سقوط طالبان با تمام تلاش‌هایی‌که برای حضور و بازگشت مجدد زنان به صحنه‌ی عمومی صورت گرفته، اما هنوز زنان در جامعه افغانستان حضور کمی دارند. موضوع درج‌شدن اسم مادر در شناسنامه و هویت مستقل زنان این روزها زنان افغان را بار دیگر واداشته است تا به‌صورت جدی‌تر دنبال هویتی باشند که سال‌ها به دلایل مختلف از آنان گرفته شده است.

🔺 زنان اولین بار در سال ۲۰۱۴ میلادی موضوع این موضوع را در رسانه‌های اجتماعی مطرح کردند. دومین بار در سال ۲۰۱۷ کمپینی با هشتگ «نامم کجاست؟» را در رسانه‌های اجتماعی راه‌اندازی کردند.

🔺اکنون این کمپین به مجلس قانون‌گذاری (پارلمان) افغانستان کشانده است. ناهید فرید و مریم سما از نمایندگانی‌اند که از کمپین «نامم کجاست؟» در پارلمان حمایت می‌کنند. خانم سما روز دوشنبه ۱۶ تیر در فیس‌بوکش نوشت: «نام زن را نمی‌گویند چون به خیال‌شان، اموال نامی ندارند. برای درج نام مادر در شناس‌نامه تلاش خواهیم کرد.»


🔺او با مطرح‌کردن این مسأله،‌ گفته است که زنان افغان در این سال‌ها با تحمل چالش‌های فراوان برای پیشرفت افغانستان تلاش کرده‌اند، اما هنوز هویت ندارند. او از نماینده‌های مردم به‌خصوص رییس پارلمان کشور خواست که با احترام به خواست زنان و برای احیای هویت آنان، موضوع درج نام مادران در شناس‌نامه‌ی فرزندانش را بررسی کند.

این پیشنهاد از سوی رییس مجلس پذیرفته شد.

📍نامم کجاست؟

🔺گرفتن نام زنان، به‌خصوص زنان متأهل تقریبا به‌صورت عموم در افغانستان معمول نیست. در بعضی مناطق افغانستان، نام‌بردن از زن حتا مایه‌ی «ننگ و عار» مردان خانواده دانسته می‌شود. بسیاری از مردان افغانستان از گرفتن نام خواهر، همسر یا مادرشان در مکان‌های عمومی خودداری می‌کنند.

🔺این عرف اجتماعی در جامعه افغانستان تا حدی شدید است که در مراسم عروسی اسم دختر بر روی کارت دعوت نوشته نمی‌شود. بعد از مرگ نیز در فاتحه و سنگ قبر معمولا نام زن نوشته نمی‌شود.

🔺جواد سلطانی، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه می‌گوید که هویت مستقل از نیاز‌های بنیادی اجتماعی است که زمینه‌ی خودشکوفایی فرد را مساعد می‌کند. فرق نمی‌کند که مرد باشد یا زن؛ اگر هویت افراد در حیات اجتماعی به رسمیت شناخته نشود، سبب نارضایتی و مختل‌شدن زندگی او در اجتماع می‌شود: «هویت، لازمه‌ی حیات اجتماعی است و تا زمانی که به هویت فردی احترام نشود، هویت اجتماعی به‌میان نمی‌آید.»

#نامم_کجاست
#زنان_افغانستان


@bidarzani
https://www.etilaatroz.com/102421/where-is-my-name-campaign-small-but-important-desire-women/

🔷‏چقدر خوشایند بود اگر نام زیبای مادرم (پروین) هم در شناسنامه‌ام درج بود.

🔹در سومین سالروز کارزار ‎نامم کجاست فعالان حقوق زن در ‎افغانستان خواستار درج نام مادر در شناسنامه‌‌ها شده‌اند.

🔹در تذکره‌های کنونی تنها نام پدر و پدربزرگ صاحب شناسنامه درج می‌شود./بی‌بی‌سی دری

#زنان_افغانستان
#نامم_کجاست

@bidarzani

بلقیس روشن عضو لویی‌جرگه افغانستان امروز هنگام سخنرانی اشرف غنی به توافق با طالبان در مجلس اعتراض کرد.


#زنان_افغانستان


@bidarzani

📌بهای صلح با طالبان: مکتب نرفتن دختران؟

✍عطیه مهربان

🔺 هنوز هم کودکان بی‌شماری، بخصوص دختران، به دلیل ناامنی، نبود امکانات و یا به خاطر سنت‌های زن‌ستیزانه اجتماعی از مکتب رفتن محرومند. تفکر سنتی و باورهای افراطی و غلط دینی سبب شده که کودکان دختر سال‌ها از تعلیم و آموزش به دور بمانند. در بعضی قریه‌جات حتی یک زن را هم نمی‌توان یافت که سواد خواندن و نوشتن داشته باشد. با وجود پیشرفت نسبی دو دهه گذشته در آموزش، یکی از نهادهایی که در زمینه آموزش فعالیت می‌کند، در گزارش خود می‌گوید که در ۲۰ سال گذشته، در ۱۴۰ ولسوالی افغانستان هیچ دختری از صنف دوازده فارغ نشده است.

⭕️طالبان در بیست سال گذشته، نشان نداده‌اند که عملکرد آن‌ها در دوران حاکمیت‌شان اشتباه بوده و یا آن‌که طرز فکر خود را نسبت به زنان و جایگاه اجتماعی آن‌ها تغییر داده‌اند. برعکس طالبان همیشه تاکید کرده‌اند که حقوق زنان را در «چارچوب قوانین اسلامی» رعایت خواهند کرد. ولی مشکل این جاست که تعریف طالبان از قوانین شرعی به محدود کردن زنان در خانه‌ها و نقض حقوق ابتدایی آن‌ها مثل حق دسترسی به آموزش و کار ختم می‌شود.


📍کارنامه حکومت در حمایت از آموزش دختران

🔺حکومت افغانستان نیز در بیست سال گذشته، آن‌طور که باید به آموزش دختران توجه جدی نداشت. این مسئله در ترکیب با فساد گسترده و ناامنی باعث شد که بسیاری از دختران در مناطق دوردست به آموزش دسترسی نداشته باشند. حکومت نبود آموزگاران زن در برخی مناطق یکی از اصلی‌ترین دلایل نرفتن دختران به مکتب می‌داند. اما اگر حکومت به راستی به آموزش دختران اهمیت می‌دادند می‌توانست با اعطای معاش و امتیازات بیشتر به معلمین زن، آن‌ها را تشویق کند که در مکاتب روستاها تدریس کنند.


📍کارزار #روایت_زنانه

🔺همین نگرانی‌ها باعث شده که در آستانه گفتگوی طالبان و حکومت گروهی از زنان در سراسر افغانستان کمپینی با نام «کارزار روایت زنانه» به راه اندازند. هدف این کارزار این است که به سیاستمداران افغانستان و طالبان یادآوری کنند که زنان افغانستان به هیچ عنوان یا بهانه‌ای دیگر حاضر نیستند در خانه‌ها محصور باشند.

🔺کارزار روایت زنانه به دنبال همصدایی زنان در سراسر افغانستان و بخصوص مناطق دورافتاده است و آن‌ها را تشویق می‌کند که حرف و نظر خود را به صدای بلند بگویند. بخشی از این فعالیت در شبکه‌های اجتماعی است و برگزارکنندگان این کارزار هر هفته را به آگاهی رسانی و طرح یکی از حقوق اساسی زنان اختصاص می‌دهد. هفته اول این کارزار به «حق آموزش زنان» اختصاص داشت که با استقبال گسترده کاربران شبکه‌های اجتماعی روبرو شد.

#زنان_افغانستان
#آموزش
@bidarzani
https://nebesht.com/will-women-education-be-the-price-for-peace-by-a-mehraban/

‏ثبت ۳ هزار پروندۀ ‎خشونت بر زنان در کشور

✍گزارش‌‌گر: بهشته عزیز

بر اساس آماری که کمیسیون مستقل حقوق بشر در حوزه‌ی غرب به دست می‌دهد، در یک سال پسین، ۳ هزار پرونده‌ی خشونت بر زنان در سراسر کشور ثبت شده است. این آمار، کاهش ۱۱ درصدی را نسبت به سال گذشته نشان می‌دهد.
مسؤولان کمیسیون حقوق بشر در هرات در کنار این که از وضعیت زنان و خشونت‌ها در برابر زنان نگران اند می‌گویند، زنان در دسترسی به کار و حق کار خود مشکلات زیادی دارند.

میرویس امینی، سرپرست ساحوی کمیسیون مستقل حقوق بشر می‌گوید از جمله عوامل که سبب شده آمار کاهش داشته باشد ناامنی‌های اخیر، شیوع ویروس کرونا و عدم دسترسی زنان در شهرستان‌ها به نهاد‌های عدلی وقضایی است.
آقای امینی می‌افزاید: «باور‌های سنتی در هرات، عدم آگاهی مردم از قوانین و نبود سازوکارهای حمایوی در شهرستان‌ها برای زنان، عامل اساسی خشونت بر زنان است.»
عطیه الهی، آمر بخش حمایت زنان در کمیسیون مستقل حقوق بشر حوزه‌ی غرب می‌گوید که یکی از عوامل مهمی که سبب بی‌کاری زنان شده است، ناامنی‌هاست.
خانم الهی می‌افزاید: «به اساس یافته‌های ما بیشتر خانم‌ها که معلم بوده اند به دلیل مشکلات امنیتی به کار شان ادامه نداده‌اند و تعدادی از زنان نیز از طرف خانواده‌های خود مجبور به ترک کار شده اند.»
او هم‌چنان می‌گوید که زنانی که در اداره‌های دولتی مصروف کار اند به مشکلات تسهیلاتی مواجه‌اند.
از سوی دیگر اداره‌ی امور زنان ولایت هرات می‌گوید از جمله ۲۲ نوع خشونتی که در قانون منع خشونت بر زنان صراحت دارد، یکی ممانعت از حق کار است.

سهیلا صبری، مسؤول بخش روابط عمومی اداره‌ی امور زنان هرات می‌گوید: «به اساس آمار جدیدی که از کمیسیون اصلاحات اداری به دست ما آمده، از مجموع ۴۷ اداره‌ی دولتی، ۶۲۷ کارمند را زنان تشکیل می‌دهد.»

در این میان اما برخی از کنش‌گران مدنی می‌گویند که خشونت بر زنان هنوز هم در جامعه وجود دارد و باید  برای زنان و مردان در مورد حقوق شان آگاهی‌دهی صورت گیرد.

فاطمه فراهی، فعال حقوق زن می‌گوید که حق کار زنان در قوانین کشور به صراحت آمده است و زنان باید از این حق خود آگاهی داشته باشند.
خانم فراهی می‌افزاید: «خشونت در برابر زنان کاهش نیافته و هنوزهم در جامعه‌ی ما وجود دارد و نهاد‌های حمایوی زنان باید بیشتر در این بخش کار کنند و آگاهی‌دهی کنند.»/خبرگزاری بانوان افغانستان

#خشونت_علیه_زنان
#زنان_افغانستان

@bidarzani

حلال و حرام طالبان برای زنان/قوانین تازه چیست

نازنین وطندوست، فعال مدنی افغانستان

کانون زنان ایرانی

حاکمیت طالبان در دهه هفتاد خورشیدی معجونی از جهل، فقر، تبعیض، خشونت و تحجرگرایی دینی پرورش یافته در فرهنگ قبیله‌ای بود. طالبان به نام دین و اجرای احکام اسلامی بیش‌ترین ستم‌ها را در حق مردم فقیر افغانستان، بویژه زنان روا داشتند. پدیدار شدن رژیم طالبانی برای مردان نمازهای اجباری و تکراری، قطع دست، ریش دراز و دستار سیه/سفید را هدیه داد و اما برای زنان قوانین ذیل را بنام حلال و حرام به ارمغان آورد:
حرام و حلال طالبان برای زنان
1. حرام:
2. رفتن به مکتب/مدرسه
3. اشتراک در مشاغل اجتماعی/فرهنگی
4. بیرون شدن از خانه بدون محرم (بدون اقوام مرد)
5. رفتن به کار (اشتغال)
6. شنیدن موسیقی
7. پوشیدن دمپایی (چپلی)
* حلال از دید طالبان:
* پوشیدن اجباری بُرقع
* ازدواج اجباری
* بیرون نشدن از خانه
* سنگسار
* شلاق و تازیانه در هر کوچه و بازار

این مطلب را در سایت کانون زنان ایرانی بخوانید.

https://ir-women.com/18184

#پرونده_ویژه
#زنان_افغانستان


@irwomen
@bidarzani

🟣 تظاهرات مسلحانه زنان افغانستان بر ضدطالبان

نویسنده : اما گراهام هریسون/گاردین
ترجمه و تلخیص:تیام آبکناری

کانون زنان ایرانی

در حالیکه طالبان سراسر کشور را در می نوردد، صدها تن از زنان در مناطق مرکزی و شمال افغانستان اسلحه به دست گرفتند و با برپایی تظاهرات در خیابان و گرفتن عکس‌هایی با مسلسل‌های اتوماتیک و انتشار آنها در فضای مجازی، عزم خود را برای مبارزه با طالبان نشان دادند.

یکی از بزرگترین این تظاهرات در مرکز ولایت غور انجام شد که در آن صدها زن به خیابان‌ها ریختند و با بلند کردن اسلحه‌های خود شعارهای ضد طالبان سر دادند.

با وجود جامعه محافظه کار و به شدت سنتی و عدم داشتن تجربه، شرایط به گونه‌ای نیست که تعداد زیادی از آنها  به زودی، به خطوط نبرد فرستاده شوند. اما چنین تظاهراتی با وجود خطر فوری نیروهای مسلح طالبان، این را به نمایش می‌گذارد که زنان تا چه حد می توانند از نقش و رفتاری که طالبان برای آنها و خانواده هایشان در پی دارد، ترسیده باشند.

برای خواندن ادامه مطلب بر روی instant view کلیک کنید.

https://telegra.ph/تظاهرات-مسلحانه-زنان-افغانستان-بر-ضدطالبان-08-12

همچنین می‌توانید این مطلب را در سایت کانون زنان ایرانی بخوانید.

https://ir-women.com/18258

#پرونده_ویژه
#زنان_افغانستان

@bidarzani

ما این صلح را نمی‌خواهیم/زنان هرات از طالبان می‌گویند 
 
هلیا عسگری

کانون زنان ایرانی

“اینجا هرات هست, کانون علم و فرهنگ با مردمی صلح دوست و آگاه….
جنگ برای هر سرزمینی ناگوار است و آسیبهای جانی، مالی و روحی فراوانی را در پی دارد، اما در این میان کودکان و زنان قشر آسیب پذیرتر جامعه اند. این روزها که آتش جنگ به دامان شهر هرات رسیده، کودکان زیادی بعنوان سپر انسانی گرفتار گروه تروریستی طالبان‌اند تا بلا گردان جان این ددمنشان باشند.
از حال و روز این کودکان معصوم ما حتی خدا نیز چیزی نمی داند!
زنان زیادی به سوگ همسر، فرزند و برادر خویش نشسته اند و دختران زیادی خواب شب از چشمانشان ربوده شده است.
این روزها موضوع جهادالنکاح طالب، کابوس هر خانواده است !”
این اولین جوابی است که ناجی برایم می‌فرستد، زمانیکه حالش را پرسیدم و از او خواستم از وضعیت هرات برایم بگوید. اما پیامی که فرستاد بیشتر شبیه آغاز صحبت انسانی است که قرار است در دادگاهی درباره ارتکاب جنایت علیه بشریت شهادت دهد.
______
برای خواندن ادامه مطلب بر روی instant view کلیک کنید.

https://telegra.ph/ما-این-صلح-را-نمی%E2%80%8Cخواهیمزنان-هرات-از-طالبان-می%E2%80%8Cگویند-08-13

همچنین می‌توانید این مطلب را در سایت کانون زنان ایرانی بخوانید.
https://ir-women.com/18285
#پرونده_ویژه
#زنان_افغانستان

@irwomen

‍ بیانیه ۱۲۰۰ فعال ایرانی و افغانستانی: حقوق زنان افغانستان پیش شرط تمام مذاکرات با طالبان باشد

کانون زنان ایرانی

بیش از ۱۲۰۰ فعال مدنی، سیاسی، حقوق زنان و روزنامه‌نگار در ایران و افغانستان با صدور بیانیه‌ی مشترکی از جامعه جهانی درخواست کرده‌اند که صدای زنان افغانستان را بشنوند و حقوق آنان را پیش شرط تمام مذاکرات خود با طالبان قرار دهند.

در بخشی از این بیانیه که به امضای بسیاری از فعالان سرشناس افغانستان و ایران رسیده، آمده است: «هم‌زمان با این جنگ و خشونت، مذاکرات صلح نیز بیش از آنکه باهدف بهبودی اوضاع در افغانستان باشد، در جهت مشروعیت بخشیدن به متهمان جنایت‌های جنگی و بانیان فجایع انسانی بی‌شمار، پیش می‌رود. مذاکراتی که در آن جامعه مدنی مستقل افغانستان هیچ نماینده‌ای در آن ندارد و صدای زنانی که همین امروز در ولایات تحت امر طالبان، شلاق می‌خورند و سنگسار می‌شوند و به‌اجبار به عقد نکاح سربازان طالب درمی‌آیند، شنیده نمی‌شود. مذاکراتی که هیچ نشانی از صلح در آن نیست و بیشتر به چانه ‎زنی برای کسب قدرت می‌ماند.»

این فعالان همچنین با تأکید بر اینکه دوستان واقعی افغانستان هستند، ضمن حمایت از خواسته‌های زنان افغانستان اعلام کرده‌اند: « زنان افغانستان شهروندانی برابر هستند و حقوق انسانی آن‌ها می‌بایست در هر مذاکرات صلحی به‌عنوان پیش‌شرط مطرح و موردقبول طرفین قرار گیرد. زنان افغانستان نباید بار دیگر قربانی جنگ‎های نیابتی شوند و دستاوردهایشان در آتش جنگ‎هایی که در آن نقشی ندارند، از میان برود.»

متن کامل این بیانیه که فعالان امضاکننده، خواسته‌های خود را در ۱۲ بند مشخص بیان کرده‌اند را در سایت کانون زنان ایرانی بخوانید.

https://ir-women.com/18324

#پرونده_ویژه
#زنان_افغانستان

@irwomen
@bidarzani

کابل؛ نه به بردگی، زنده باد آزادی



#افغانستان #زنان_افغانستان #مرگ_بر_طالبان #مرگ_بر_پاکستان #مرگ_بر_امپریالیسم #مرگ_بر_استعمار


@Blackfishvoice

ویدئویی از اعتراضات روز چهارشنبه در کابل و نقش پیش‌رو و سدشکنِ #زنان_افغانستان در مبارزه با #طالبان



@Blackfishvoice

🟣 نان، کار، آزادی / مشارکتْ سیاسی


#زنان_افغانستان
#زنان_حذف_شدنی_نیستند

@bidarzani

🟣 افزایش خودکشی زنان در افغانستان، با شدت گرفتن سیاست‌های محرومیت و ممنوعیت توسط طالبان


به گزارش گاردین، بر اساس داده‌های مراکز درمانی در افغانستان، پس از روی کار آمدن طالبان تعداد زنانی که خودکشی کرده‌اند یا قصد آن را دارند، افزایش یافته است.
مقامات طالبان اطلاعات و آمار مربوط به خودکشی‌ها را منتشر نکرده‌اند و کارکنان مراکز درمانی و بیمارستان‌های چند ولایت را نیز از اطلاع‌رسانی درباره آمارهای خودکشی منع کرده‌اند.

دستورهای طالبان برای محدودیت حضور زنان در جامعه از ممنوعیت تحصیل دختران گرفته تا منع ورود به پارک‌ها، حمام‌ها و سایر اماکن عمومی، وضعیت زنان افغانستان را هر روز دشوارتر از قبل کرده است.
نماینده این کشور در سازمان ملل گفته است که افغانستان در بحبوحه یک بحران سلامت روانی قرار دارد که ناشی از بحران حقوق زنان است.
او گفته است: «ما شاهدیم که تعداد فزاینده‌ای از زنان و دختران، مرگ را بر زندگی در شرایط کنونی ترجیح می‌دهند.»

این گزارش افزوده که اغلب، بر این خودکشی‌ها سرپوش گذاشته می‌شود، به‌طوری که برخی از زنانی که اقدام به خودکشی می‌کنند، برای معالجه پذیرفته نمی‌شوند و آن‌هایی هم که می‌میرند، ممکن است بدون نام و مشخصات دفن شوند. داده‌های این گزارش حاکی از آن است که افغانستان به یکی از معدود کشورهای جهان تبدیل شده که در آن زنان بیشتر از مردان خودکشی می‌کنند.

خشونت‌های خانوادگی و اجتماعی، فقر، از دست دادن آزادی و امید، افزایش ازدواج‌ اجباری و زیر سن قانونی، زنان افغانستانی را در دو سال اخیر آسیب‌پذیرتر کرده است.

چند روز پیش، جمعی از فعالان حقوق زنان در شهر کابل گرد هم آمدند و شعارهای«طالبان خشونت علیه زنان را بس کنید» و«حمایت از طالبان نقض حقوق زنان» را سر دادند.


#ژن_ژیان_ئازادی
#زنان_افغانستان
#ارتجاع_طالبان
#خشونت_سیستماتیک_علیه_زنان

@bidarzani