🔴 ۴۵ درصد زنان فاقد درآمد هستند/نرخ بیکاری زنان تحصیل‌کرده دو برابر مردان است

مشاور وزیر کشور در امور زنان و خانواده از افزایش روند نرخ #بیکاری_زنان در ١٠ سال گذشته خبر داد و گفت: این رقم در سال ٩٢ تا ١٩/٨ درصد رسیده است. حال آنکه شاخص نرخ بیکاری زنان با تحصیلات عالیه دو برابر مردان است.
بیشتر بخوانید: goo.gl/phkBze

👈🏽نرخ #بیکاری_زنان همواره بالاتر از مردان است

🔸بالاترین نرخ اشتغال زنان در استان #خراسان_جنوبی با ۹۱٫۴ درصد به ثبت رسیده است. این در حالیست که کمترین نرخ آن نیز با ۵۵٫۶ درصد مربوط به #کهگیلویه_و_بویر_احمد است.

🔸بر اساس گزارش‌های مرکز آمار تا پایان سال ۹۴، #کرمانشاه با ۶۰٫۲ درصد بالاترین «نرخ بیکاری زنان» در سنین ۱۵ تا ۲۹ را به خود اختصاص داده است و #خراسان_جنونی با ۲۸٫۶۸ درصد پایین‌ترین رتبه #بیکاری_زنان در این سنین را دارد.

🔸 نرخ #بیکاری_زنان در بازه زمانی سال ۷۵ تا ۹۰ افزایش یافته است. به این ترتیب کمترین نرخ #بیکاری_زنان ۱۵ تا ۲۹ ساله در سال ۱۳۷۵ با ۲۰٫۹ درصد و بالاترین نرخ بیکاری آنان به سال ۱۳۹۰ با ۴۰٫۳ درصد تعلق داشته است، این درحالیست که نرخ #بیکاری کلیه سنین در سال ۱۳۷۶ برابر ۱۳٫۸ درصد بوده و با کاهش دو درصدی در سال ۹۴ که به ۱۱ درصد رسیده است/ ایسنا

نرخ #بیکاری_زنان
@bidarzani

📌کار جوهر زن نیز هست: نگاهی به بحران #بیکاری زنان
✍️ سیمین کاظمی

🔸در آماری که درباره اشتغال منتشر می شود، اکنون شاخصی مورد توجه قرار گرفته که با کمی تدقیق می توان دریافت کارکرد واقعی و برداشت غالب از آن توجیه تقسیم کار جنسیتی و تأیید ایدئولوژی خانه نشینی زنان است.

🔸 این شاخص که نرخ مشارکت اقتصادی خوانده می شود بر اساس جمعیت فعال (شامل شاغلان و بیکاران بالای ده سال) محاسبه می شود، و طبق نتایج چنین محاسبه ای #نرخ_مشارکت_اقتصادی زنان در سال 1395 حدود 14.9 درصد برآورد شده است. یعنی حدود 85 درصد جمعیت زنان نه تنها شاغل نیستند بلکه حتی جز جمعیت بیکار هم محاسبه نشده اند.

🔸 از طرف دیگر در همین آمار جمعیت زنان خانه دار (که از نظر اقتصادی جمعیت غیرفعال تلقی می شود) بیش از بیست میلیون نفر اعلام شده، و قریب به سه میلیون نفر از جمعیت زنان غیرفعال از نظر اقتصادی (که نه شاغلند و نه جز جمعیت بیکار و جویای کار) زنان دارای تحصیلات لیسانس و بیشتر از آن هستند.

🔸 در واقع چنین شاخصی به مخاطب چنین القا می کند که بخش عمده ای از زنان که بیست میلیون نفر از آنها زنان خانه دار هستند، به طور انتخابی و خودخواسته خواهان مشارکت اقتصادی نیستند و با پذیرش تقسیم کار جنسیتی خانه داری را انتخاب کرده اند؛ و علاوه بر این حتی زنان تحصیلکرده هم به مشارکت اقتصادی یعنی انتخاب شغل یا تلاش برای یافتن شغل تمایل نداشته و در خانه نشستن را به کار کردن ترجیح می دهند.

🔸جداول و نمودارهای آماری که از وضعیت اقتصادی زنان منتشر می شود اگر چه بی طرف، دقیق و علمی به نظر می رسند، اما تحلیل وضعیت اشتغال زنان بر اساس شاخصی مانند نرخ مشارکت اقتصادی، نشان دهنده ذهنیت مسلط جنسیت زده ای است که نقش اقتصادی زنان را جدی نمی گیرد و می کوشد با چنین تقسیم بندی هایی واقعیت های اجتماعی را مسخ شده و البته موجه جا بزند.

🔸چنین شاخصی اگر از دریچه ای دیگر نگریسته شود، خود می تواند بیانگر #تبعیض_جنسیتی علیه زنان در حوزه اشتغال باشد. در واقع شاخص کاهش نرخ مشارکت اقتصادی زنان، می کوشد، عدم فعالیت اقتصادی را به خودِ زنان نسبت دهد و عاملیت زنانه ای برای آن بتراشد، بدون آنکه اشاره ای به ساختاری بشود که با مسدود کردن نظامند و برنامه ریزی شده مسیر ورود زنان به حوزه اشتغال و حذف تدریجی زنان شاغل توانسته است، خیل عظیمی از زنان را از میدان رقابت بیرون کند.

🔸واقعیت این است که زنان نه تنها نسبت اشتغالشان ناچیز است، بلکه جمعیت بزرگی از آنها که زنان تحصیلکرده را هم در برمی گیرد با سرخوردگی از یافتن شغل حتی دیگر در میان جمعیت بیکار هم لحاظ نمی شوند و اکنون طبقه مجزایی به نام جمعیت غیرفعال را تشکیل می دهند. البته نباید از قلم انداخت که در میان همان جمعیت فعال اقتصادی هم نرخ بیکاری زنان 20.7 درصد است که دوبرابر نرخ بیکاری مردان برآورد می شود.

♦️متن کامل یادداشت در شماره 4 فصلنامه اقتصادی فرهنگی "نقطه بند"
@bidarzani
@drsiminkazemi

📌بیکاری زنان تحصیلکرده

دختران سهم بیشتری از کرسی‌های دانشگاه را به دست آورده‌اند اما سهم بسیار ناچیزی در بازار کار دارند. نرخ #بیکاری_زنان تحصیل‌کرده ۳۱٫۱ درصد است (بیش از دو برابر نرخ بیکاری مردان).

تاکید بر نقش #مادری و لزوم در خانه ماندن زنان و احیتاج خانواده به مادران تحصیلکرده، توجیهی است برای فراهم نکردن فرصت‌های شغلی برابر برای زنانی که طبیعتا به عنوان شهروند از بازار کار ایران سهمی دارند.

#فراخوان_تجمع_۸مارس روز جهانی زن

مکان: #تهران،خیابان آزادی، روبروی وزارت کار
زمان: پنجشنبه ۱۷ اسفند ساعت۱۱ تا ۱۲ ظهر

@eight_march
〰〰〰〰〰〰〰〰
goo.gl/FqMt9y

🟠 اولویت دادن به نیازهای زنان در بازسازی اقتصادی پساکرونا

در اینکه همه‌گیری #کرونا و بحران اقتصادی متعاقب آن بر گروه‌های زیادی تأثیرات منفی گذاشته است هیچ تردیدی نیست. اما بردر اینکه همه‌گیری #کرونا و بحران اقتصادی متعاقب آن بر گروه‌های زیادی تأثیرات منفی گذاشته است هیچ تردیدی نیست. اما برخی گروه‌ها بیشتر در معرض آسیب‌های همه‌گیری قرار گرفتند. به‌عنوان نمونه زنان و به ویژه زنان کم درآمد و درحاشیه یکی از گروه‌هایی بودند که متحمل فشار‌های اقتصادی و اجتماعی بیشتری شدند و بیشتر در معرض ابتلا به کرونا، خشونت و از دست دادن #معیشت قرار گرفتند.

علاوه بر این همه‌گیری کرونا آسیب اقتصادی عمده‌ای نیز بر زنان داشته است. مثلا در کشورهای آمریکای جنوبی، در ماه‌های اول شیوع این همه‌گیری احتمال بیکاری زنان ۵۰٪ بیشتر از مردان بوده است.


تاثیر منفی این موضوع وقتی پای مشاغل غیررسمی به‌میان می‌آید بیشتر خودنمایی می‌کند چرا که در مقایسه با مردان، زنان بیشتری در مشاغل غیررسمی مانند فروش اجناس در خیابان‌ها یا خیاطی در خانه -که اغلب این مشاغل فاقد حمایت‌های رسمی مانند مرخصی استعلاجیِ باحقوق و یا بیمه بیکاری‌اند- کار می‌کنند. بنابراین برای بازسازی و بهبود اقتصاد‌ جهانی بعد از همه‌گیری کرونا توجه ویژه‌ای به نیازهای زنان و دختران لازم است.


با اینکه تأثیرات و واکنش‌‌ها به بحران‌های اقتصادی برای مردان و زنان بسیار متفاوت است اما سیاست‌گذاران به ندرت به این موضوع توجه می‌کنند. به طور مثال هنگام رکود اقتصادی سال ۲۰۰۸ خیلی از کشورها تاثیرات منفی بعد از رکود را بر زنان نادیده گرفتند. در حالی که تحقیقات نشان می‌داد که پس از رکود و در دوران رونق اقتصادی آمار #بیکاری_زنان بیشتر بود.

آمار نشان می‌دهد که همه گیری کرونا به‌طور چشمگیری باعث افزایش جهانی #فقر شده‌ است. در سال ۲۰۲۰ برآوردهای سازمان ملل نشان‌دهنده این بود که ۹۶ میلیون نفر تا سال ۲۰۲۱ دچار فقر شدید خواهند شد که ۴۷ میلیون نفر از آنها را زنان و دختران در بر می‌گیرند. مطابق گزارش اخیر بانک جهانی، دولت‌ها با حداقل سه روش می‌توانند زنان را در اولویت برنامه بهبود اقتصادی خود قرار دهند.

🔻اول، کشورها می‌توانند با مشارکت بخش‌ خصوصی، سیستم‌های شناسایی دولتی، سیستم عامل‌های پرداخت و سایر خدمات مهم دیگر را دیجیتالی و تسریع کنند. با به کارگیری این سیستم‌های پیشرفته دیجیتالی می‌توان زنان نیازمند و به حاشیه رانده شده را شناسایی و به آنها به‌طور سریع و امن کمک‌هزینه حمایتی پرداخت کرد. دولت ها می توانند با گسترش دسترسی به اینترنت، افزایش اتصال به تلفن همراه و ایجاد مهارت‌های دیجیتالی فرصت‌های اقتصادی برابر را تامین کنند.


🔻دومین کاری که دولت‌ها می‌توانند انجام دهند این است که موانع ورود کامل زنان کارآفرین یا جویای کار را به حوزه‌های اقتصادی از بین ببرند. از میان بردن شکاف‌های جنسیتی در کارآفرینی باعث کاهش فقر، ایجاد شغل و رشد و نوآوری می‌شود. بنابراین دولت‌ها باید خطوط اعتباری و سایر منابع مالی را برای مشاغل تحت مالکیت زنان هدف قرار دهند. همچنین برای توسعه و رونق تجارت الکترونیکی برنامه‌ریزی کنند تا امکان دسترسی زنان کارآفرین به بازارهای متفاوت فراهم شود.

🔻سرانجام، دولت‌ها می‌توانند سیستم آموزش و پرورش قدرتمندی برای دختران تضمین کنند. حتی پیش از دوران همه‌گیری، در سطح جهانی دولت‌ها با بحران آموزشی روبرو بودند. قبل از کرونا برای بیش از نیمی از کودکان ۱۰ ساله در مدارس کشورهای کم‌درآمد، درک و یا خواندن یک متن ساده سخت بوده است. در حال حاضر بیش از ۸۰۰ میلیون دانش‌آموز به مدرسه نمی‌روند و بسیاری از دانش آموزان فقیر، به ویژه در مناطق روستایی، دسترسی به آموزش در خانه ندارند. با اتخاذ سیاست‌های صحیح، کشورها می‌توانند به‌طور گسترده‌تری اقتصاد خود را از نو بسازند. از آنجا که این بحران یکی از بزرگترین چالش‌های نسل امروز محسوب می‌شود، لازم است زنان در اولویت برنامه‌ریزی‌ها قرار گیرند تا به عنوان نقش‌آفرینان اصلی در بهبود وضعیت اقتصادی بعد از کرونا فعالیت کنند.


✍🏽تهیه و تدوین: مدرسه پرتو
@bidarzani