علی جلالیان، پدر #زینب_جلالیان، روز چهارشنبه در مصاحبه با رادیوفردا گفت که از وضعیت این زندانی سیاسی کرد پس از آن که روز دوشنبه هفته جاری از زندان کرمانشاه با خانواده‌اش تماس گرفته هیچ اطلاعی ندارد.
در روزهای گذشته خبرهایی مبنی بر انتقال خانم جلالیان از زندان کرمانشاه به مکانی نامعلوم منتشر شده بود.
علی جلالیان، پدر او، در پاسخ به سوال خبرنگار رادیوفردا گفت که روز دوشنبه با دخترش تلفنی صحبت کرده و پس از آن اطلاعی از او ندارد.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
https://www.radiofarda.com/a/iran-political-prisoner-zeinab-jalalian-family-worried-coronavirus/30942580.html
در روزهای گذشته خبرهایی مبنی بر انتقال خانم جلالیان از زندان کرمانشاه به مکانی نامعلوم منتشر شده بود.
علی جلالیان، پدر او، در پاسخ به سوال خبرنگار رادیوفردا گفت که روز دوشنبه با دخترش تلفنی صحبت کرده و پس از آن اطلاعی از او ندارد.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
https://www.radiofarda.com/a/iran-political-prisoner-zeinab-jalalian-family-worried-coronavirus/30942580.html
رادیو فردا
اظهار بی‌خبری خانواده زندانی سیاسی کرد از محل حبس و وضعیت او
علی جلالیان، پدر زینب جلالیان، در مصاحبه با رادیوفردا گفت که از وضعیت این زندانی سیاسی کرد پس از آن که روز دوشنبه از زندان کرمانشاه با خانواده‌اش تماس گرفته هیچ اطلاعی ندارد.
📌«روزشماری برای زینب جلالیان»
✍🏽شکیبا عسگرپور
#بیدارزنی: ۲۱۵ روز از جابه‌جایی شکنجه‌آور #زینب_جلالیان در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های مختلف کشور می‌گذرد.
خبر انتقال زینب جلالیان به پنجمین زندان متوالی طی ۸ ماه گذشته، یعنی زندان یزد از سوی علی جلالیان اینگونه کامل شد: «زینب را شبانه از دیزل‌آباد بیرون بردند. از محل انتقال جدید زینب، هیچ اطلاعی نداریم. روز دوشنبه با او تلفنی صحبت کردم و پس از آن از او بی‌خبریم».
تجمیع فشارهای امنیتی، پرونده‌سازی‌ها و نوع مخصوص شکنجه‌های اعمال شده علیه زینب جلالیان در نوع خود اگر بی‌نظیر نباشد، بسیار کم‌نظیر است. در واقعیت امر، زینب جلالیان از حق طبیعی ثبات زیستی در زندان نیز محروم است.
انتقال‌های مکرر به زندان قرچک ورامین، بهداری زندان اوین، زندان مرکزی کرمان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه و حالا ناکجاآباد امنیتی/اطلاعاتی حاضر، نوعی از مرگ تدریجی تحمیل شده بر پیکره‌ی اوست.
این نخستین‌بار نیست که زینب جلالیان، انتقال بدون اطلاع و همراه با فحاشی و ضرب‌وشتم را متحمل می‌شود. در اسفندماه ۱۳۸۸، زینب جلالیان را به صورت ناگهانی از بند زنان کانون اصلاح و تربیت کرمانشاه به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل کردند. جابه‌جایی غیرمنتظره‌ای که بدون اطلاع به خانواده و وکیل وی صورت پذیرفت. جلالیان به مدت ۵ ماه در بند ۲۰۹ محبوس بود و از طرفی، هم‌زمانی این انتقال با اعدام پنج زندانی سیاسی کُرد (فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان) در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹ در زندان اوین، نگرانی خانواده‌ی وی پیرامون احتمال اعدام وی را نیز تشدید کرد.
در مردادماه ۱۳۸۹ جلالیان را از اوین به زندان دیزل‌آباد کرمانشاه منتقل کردند. آذرماه ۱۳۹۰ در حالی‌که وکلای پرونده در حال تلاش جهت اعاده دادرسی و نقض حکم اعدام از سوی دیوان عالی کشور بودند، به جلالیان و وکلای او اطلاع داده شد که حکم اعدام وی با «عفو» به حبس ابد تغییر کرده است. سه سال بعد یعنی در آذر ۱۳۹۳ ماموران امنیتی، وی را از زندان دیزل‌آباد کرمانشاه به زندان خوی دراستان آذربایجان غربی منتقل کردند.
شهر خوی بیش از سه ساعت با روستای محل اقامت خانواده‌ی جلالیان فاصله دارد و رفت و آمد به زندان همچنان برای پدر و مادر کهنسال او امری طاقت‌فرسا است. حالا طی ۸ ماه گذشته، همان مسیر جانکاه پیشین، همان تماس تلفنی و همان رویه‌ی محرومیت از مرخصی و حق درمان هم از او سلب شده است و سطح مطالبات به «زینب جلالیان کجاست؟» تقلیل پیدا کرده است!
حال می‌بایست پرسید که جلالیان و خانواده‌ی وی، برای دریافت اطلاعی حداقلی از مکان نگهداری وی، رساندن دارو و یا پیگیری‌های قضایی با چه امکان‌هایی روبه‌رو هستند؟ پس از محمد شریفْ یکی از وکلای زنیب جلالیان، امیرسالار داوودی نیز در ۲۹ آبان ۱۳۹۷ دستگیر و به ۱۱۱ ضربه شلاق و ۳۰ سال حبس، (۱۵ سال قابل اجرا) محکوم شد.
نام بردن از مجموع بی‌قانونی‌های مطلق و پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه وی، به‌موازات دو امر: «برشماردن بیماریهای ناشی از شکنجه» و «عنصر حیاتی مقاومت و ایستایی زینب جلالیان» به‌میان خواهد آمد.
زینب جلالیانِ مبتلا به ناخنک چشم، تب برفکی، خونریری معده، ناراحتی قلبی و روده، در زندان قرچک ورامین به کرونا نیز مبتلا شد، از انتقال وی بیمارستان جلوگیری شد و تنها در یک اتاق به‌همراه دیگر زنان زندانی، قرنطینه شد.
طی ۱۰ ماه گذشته از وجود و شیوع اپیدمی کرونا در کشور، صحبت از «تبعات منفی روانی ویروس کرونا» و «کاهش چشم‌گیر وزن مبتلایان» پس از بهبود نیز طی گزارشات و اطلاع‌رسانی سازمان بهداشت جهانی مورد پوشش رسانه‌ای قرار گرفته است. با وضعیت شکنجه‌ی مداوم وارد آمده جهت شکستن فیگور سیاسی زینب جلالیان و در خطر قرار گرفتن سلامت وی، آیا جایی پیرامون «بررسی افسردگی و فروپاشی روانی» او باقی مانده است؟ و از اساس کدام زیست و کدام حق حیات؟
پس از ابتلای زینب جلالیان به کرونا، علی جلالیان اعلام کرد که از طریق یک پیامک مطلع شده است که پرونده‌ی جدیدی برای فرزندش در شعبه‌ی ۱۰۱ دادگاه جزایی گشوده شده است و از طرفی دخترش برای قبول اعتراف اجباری مقابل دوربین، تحت فشار است.
در کنار تمامی فشارهای امنیتی، زینب جلالیان برای ما، یادآور ایستایی و سر خم نکردن علیه قوای سرکوبگر بوده است:
«باور کنید هر وقت ستمگران، ظلم و شکنجه را بر من بیشتر می‌کنند، من جسورتر و مقاوم‌تر می‌شوم».
اما صحبت از سترگی و عزم راسخ او در مبارزه، وظیفه‌ی دیگر کارگروه‌های فمینیستی، فعالان حقوق زنان و جامعه‌ی وکلا را صدچندان خواهد کرد. در زمانه‌ای که ارگان‌های حقوق‌بشری به رویه‌ی «سلبریتی‌سازی» و «پوشش نابرابر» گزارشات فعلان سیاسی می‌پردازند، زینب جلالیان، علیه وضعیت موجود، یکه‌تازی می‌کند، او که با دستان خالی، هر روزش مقاومت است.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
✍🏽شکیبا عسگرپور
#بیدارزنی: ۲۱۵ روز از جابه‌جایی شکنجه‌آور #زینب_جلالیان در زندان‌ها و بازداشتگاه‌های مختلف کشور می‌گذرد.
خبر انتقال زینب جلالیان به پنجمین زندان متوالی طی ۸ ماه گذشته، یعنی زندان یزد از سوی علی جلالیان اینگونه کامل شد: «زینب را شبانه از دیزل‌آباد بیرون بردند. از محل انتقال جدید زینب، هیچ اطلاعی نداریم. روز دوشنبه با او تلفنی صحبت کردم و پس از آن از او بی‌خبریم».
تجمیع فشارهای امنیتی، پرونده‌سازی‌ها و نوع مخصوص شکنجه‌های اعمال شده علیه زینب جلالیان در نوع خود اگر بی‌نظیر نباشد، بسیار کم‌نظیر است. در واقعیت امر، زینب جلالیان از حق طبیعی ثبات زیستی در زندان نیز محروم است.
انتقال‌های مکرر به زندان قرچک ورامین، بهداری زندان اوین، زندان مرکزی کرمان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه و حالا ناکجاآباد امنیتی/اطلاعاتی حاضر، نوعی از مرگ تدریجی تحمیل شده بر پیکره‌ی اوست.
این نخستین‌بار نیست که زینب جلالیان، انتقال بدون اطلاع و همراه با فحاشی و ضرب‌وشتم را متحمل می‌شود. در اسفندماه ۱۳۸۸، زینب جلالیان را به صورت ناگهانی از بند زنان کانون اصلاح و تربیت کرمانشاه به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل کردند. جابه‌جایی غیرمنتظره‌ای که بدون اطلاع به خانواده و وکیل وی صورت پذیرفت. جلالیان به مدت ۵ ماه در بند ۲۰۹ محبوس بود و از طرفی، هم‌زمانی این انتقال با اعدام پنج زندانی سیاسی کُرد (فرزاد کمانگر، شیرین علم‌هولی، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیان) در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹ در زندان اوین، نگرانی خانواده‌ی وی پیرامون احتمال اعدام وی را نیز تشدید کرد.
در مردادماه ۱۳۸۹ جلالیان را از اوین به زندان دیزل‌آباد کرمانشاه منتقل کردند. آذرماه ۱۳۹۰ در حالی‌که وکلای پرونده در حال تلاش جهت اعاده دادرسی و نقض حکم اعدام از سوی دیوان عالی کشور بودند، به جلالیان و وکلای او اطلاع داده شد که حکم اعدام وی با «عفو» به حبس ابد تغییر کرده است. سه سال بعد یعنی در آذر ۱۳۹۳ ماموران امنیتی، وی را از زندان دیزل‌آباد کرمانشاه به زندان خوی دراستان آذربایجان غربی منتقل کردند.
شهر خوی بیش از سه ساعت با روستای محل اقامت خانواده‌ی جلالیان فاصله دارد و رفت و آمد به زندان همچنان برای پدر و مادر کهنسال او امری طاقت‌فرسا است. حالا طی ۸ ماه گذشته، همان مسیر جانکاه پیشین، همان تماس تلفنی و همان رویه‌ی محرومیت از مرخصی و حق درمان هم از او سلب شده است و سطح مطالبات به «زینب جلالیان کجاست؟» تقلیل پیدا کرده است!
حال می‌بایست پرسید که جلالیان و خانواده‌ی وی، برای دریافت اطلاعی حداقلی از مکان نگهداری وی، رساندن دارو و یا پیگیری‌های قضایی با چه امکان‌هایی روبه‌رو هستند؟ پس از محمد شریفْ یکی از وکلای زنیب جلالیان، امیرسالار داوودی نیز در ۲۹ آبان ۱۳۹۷ دستگیر و به ۱۱۱ ضربه شلاق و ۳۰ سال حبس، (۱۵ سال قابل اجرا) محکوم شد.
نام بردن از مجموع بی‌قانونی‌های مطلق و پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه وی، به‌موازات دو امر: «برشماردن بیماریهای ناشی از شکنجه» و «عنصر حیاتی مقاومت و ایستایی زینب جلالیان» به‌میان خواهد آمد.
زینب جلالیانِ مبتلا به ناخنک چشم، تب برفکی، خونریری معده، ناراحتی قلبی و روده، در زندان قرچک ورامین به کرونا نیز مبتلا شد، از انتقال وی بیمارستان جلوگیری شد و تنها در یک اتاق به‌همراه دیگر زنان زندانی، قرنطینه شد.
طی ۱۰ ماه گذشته از وجود و شیوع اپیدمی کرونا در کشور، صحبت از «تبعات منفی روانی ویروس کرونا» و «کاهش چشم‌گیر وزن مبتلایان» پس از بهبود نیز طی گزارشات و اطلاع‌رسانی سازمان بهداشت جهانی مورد پوشش رسانه‌ای قرار گرفته است. با وضعیت شکنجه‌ی مداوم وارد آمده جهت شکستن فیگور سیاسی زینب جلالیان و در خطر قرار گرفتن سلامت وی، آیا جایی پیرامون «بررسی افسردگی و فروپاشی روانی» او باقی مانده است؟ و از اساس کدام زیست و کدام حق حیات؟
پس از ابتلای زینب جلالیان به کرونا، علی جلالیان اعلام کرد که از طریق یک پیامک مطلع شده است که پرونده‌ی جدیدی برای فرزندش در شعبه‌ی ۱۰۱ دادگاه جزایی گشوده شده است و از طرفی دخترش برای قبول اعتراف اجباری مقابل دوربین، تحت فشار است.
در کنار تمامی فشارهای امنیتی، زینب جلالیان برای ما، یادآور ایستایی و سر خم نکردن علیه قوای سرکوبگر بوده است:
«باور کنید هر وقت ستمگران، ظلم و شکنجه را بر من بیشتر می‌کنند، من جسورتر و مقاوم‌تر می‌شوم».
اما صحبت از سترگی و عزم راسخ او در مبارزه، وظیفه‌ی دیگر کارگروه‌های فمینیستی، فعالان حقوق زنان و جامعه‌ی وکلا را صدچندان خواهد کرد. در زمانه‌ای که ارگان‌های حقوق‌بشری به رویه‌ی «سلبریتی‌سازی» و «پوشش نابرابر» گزارشات فعلان سیاسی می‌پردازند، زینب جلالیان، علیه وضعیت موجود، یکه‌تازی می‌کند، او که با دستان خالی، هر روزش مقاومت است.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
📍محرومیت زینب جلالیان از تماس تلفنی و ملاقات در بند قرنطینه زندان یزد و بازداشت ۲۴ ساعته پدرش
🔸#زینب_جلالیان ، زندانی سیاسی کُرد محکوم به حبس ابد که در تاریخ ۱۹ آبان به طور ناگهانی و بدون هیچ دلیلی از زندان کرمانشاه به زندان یزد منتقل شد، همچنان در قرنطینه این زندان بدون حق تماس تلفنی و ملاقات با خانواده نگهداری می‌شود.
🔸یکی از نزدیکان زینب جلالیان درباره آخرین وضعیت این زندانی سیاسی به شبکه حقوق بشر کردستان گفت: «از زمان انتقال خانم جلالیان به زندان یزد وی تنها یک بار موفق به تماس تلفنی کوتاه با خانواده‌اش شده است. او در این تماس به خانواده‌اش اعلام کرده بود که از طرف حفاظت زندان یزد به وی گفته‌اند موقتا تا زمان اعلام ندامت و همکاری با بازجویان امنیتی از کلیه حقوق یک زندانی محروم خواهد شد.»
@bidarzani
🔗http://kurdistanhumanrights.org/fa/?p=14836
🔸#زینب_جلالیان ، زندانی سیاسی کُرد محکوم به حبس ابد که در تاریخ ۱۹ آبان به طور ناگهانی و بدون هیچ دلیلی از زندان کرمانشاه به زندان یزد منتقل شد، همچنان در قرنطینه این زندان بدون حق تماس تلفنی و ملاقات با خانواده نگهداری می‌شود.
🔸یکی از نزدیکان زینب جلالیان درباره آخرین وضعیت این زندانی سیاسی به شبکه حقوق بشر کردستان گفت: «از زمان انتقال خانم جلالیان به زندان یزد وی تنها یک بار موفق به تماس تلفنی کوتاه با خانواده‌اش شده است. او در این تماس به خانواده‌اش اعلام کرده بود که از طرف حفاظت زندان یزد به وی گفته‌اند موقتا تا زمان اعلام ندامت و همکاری با بازجویان امنیتی از کلیه حقوق یک زندانی محروم خواهد شد.»
@bidarzani
🔗http://kurdistanhumanrights.org/fa/?p=14836
📌روزگار زندانیان سیاسی زن در ایران
در میان زنان زندانی، #زینب_جلالیان و #مریم_اکبری_منفرد از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی زن هستند که سال‌هاست در زندان‌های مختلف ایران دوران محکومیت خود را سپری می‌کنند.
زینب جلالیان با حکم «حبس ابد» و مریم اکبری منفرد با حکم ۱۵ سال زندان، به ترتیب از اسفند ماه ۸۶ و دی ماه ۸۸ از داشتن حتی یک روز مرخصی محروم بوده‌اند.
روز چهارشنبه ۱۰ دی ماه، تعدادی از زندانیان سابق در دوازدهمین سالروز بازداشت مریم اکبری منفرد با انتشار بیانیه‌ای خواستار آزادی بی‌قید و شرط این زندانی سیاسی شدند.
زینب جلالیان نیز که سال‌هاست از بیماریهای ناخنک چشم، برفک دهان، آسم و بیماریهای ناحیه شکمی رنج می‌برد، نیاز به درمان دارد اما کماکان از داشتن حق مرخصی استعلاجی و رسیدگی پزشکی خارج از زندان محروم بوده است.
این زندانی سیاسی به شرط انجام مصاحبه تلویزیونی (اعترافات اجباری) برای موافقت با مرخصی استعلاجی، تحت فشار دستگاه‌های امنیتی قرار گرفته است.
یکی از آخرین موارد بازداشت زنان فعال مدنی و سیاسی، دستگیر کردن #نازنین_محمدنژاد است. محمدنژاد متولد سال ۱۳۶۷، ماهشهر، دانشجوی کارشناسی رشته زبان روسی دانشگاه علامه طباطبایی و از فعالان دانشجویی سابق دانشگاه تهران، پس از بازداشت همچنان در بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند دو الف زندان اوین به سر می‌برد.
@bidarzani
https://t.me/iv?url=https://www.radiozamaneh.com/568532&rhash=eec6b76cb50965
در میان زنان زندانی، #زینب_جلالیان و #مریم_اکبری_منفرد از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی زن هستند که سال‌هاست در زندان‌های مختلف ایران دوران محکومیت خود را سپری می‌کنند.
زینب جلالیان با حکم «حبس ابد» و مریم اکبری منفرد با حکم ۱۵ سال زندان، به ترتیب از اسفند ماه ۸۶ و دی ماه ۸۸ از داشتن حتی یک روز مرخصی محروم بوده‌اند.
روز چهارشنبه ۱۰ دی ماه، تعدادی از زندانیان سابق در دوازدهمین سالروز بازداشت مریم اکبری منفرد با انتشار بیانیه‌ای خواستار آزادی بی‌قید و شرط این زندانی سیاسی شدند.
زینب جلالیان نیز که سال‌هاست از بیماریهای ناخنک چشم، برفک دهان، آسم و بیماریهای ناحیه شکمی رنج می‌برد، نیاز به درمان دارد اما کماکان از داشتن حق مرخصی استعلاجی و رسیدگی پزشکی خارج از زندان محروم بوده است.
این زندانی سیاسی به شرط انجام مصاحبه تلویزیونی (اعترافات اجباری) برای موافقت با مرخصی استعلاجی، تحت فشار دستگاه‌های امنیتی قرار گرفته است.
یکی از آخرین موارد بازداشت زنان فعال مدنی و سیاسی، دستگیر کردن #نازنین_محمدنژاد است. محمدنژاد متولد سال ۱۳۶۷، ماهشهر، دانشجوی کارشناسی رشته زبان روسی دانشگاه علامه طباطبایی و از فعالان دانشجویی سابق دانشگاه تهران، پس از بازداشت همچنان در بازداشتگاه اطلاعات سپاه موسوم به بند دو الف زندان اوین به سر می‌برد.
@bidarzani
https://t.me/iv?url=https://www.radiozamaneh.com/568532&rhash=eec6b76cb50965
رادیو زمانه
روزگار زندانیان سیاسی زن در ایران
شهرام موصلچی- در میان زنان زندانی، زینب جلالیان و مریم اکبری منفرد از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی زن هستند که سال‌هاست در زندان‌های مختلف ایران دوران محکومیت خود را سپری می‌کنند.
سازمان عفو بین‌الملل با اشاره به شرایط جسمانی نامساعد #زینب_جلالیان، زندانی سیاسی کرد، ماموران وزارت اطلاعات ایران را متهم کرد که به قصد اخذ اعتراف مقابل دوربین مانع رسیدگی پزشکی به او شده‌اند.
این نهاد روز دوشنبه با انتشار نامه‌ای خطاب به ابراهیم رئیسی، رئیس قوه قضاییه ایران، چنین اقدامی را شکنجه به قصد اعتراف اجباری نامیده و خواستار رسیدگی فوری پزشکی به او و مداوای خانم جلالیان در بیمارستانی خارج از زندان شده است.
این نامه می‌گوید که زینب جلالیان طی کمتر از یک سال به چهار زندان متفاوت در شهرهای مختلف منتقل شده و ماموران وزارت اطلاعات با اعمال شکنجه، محبوس کردن وی در زندان انفرادی و ممانعت از رسیدگی پزشکی به او، شرط درمان و انتقال خانم جلالیان به زندانی نزدیک خانواده‌اش را اخذ اعتراف مقابل دوربین‌های تلویزیونی عنوان کردهاند.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
https://www.radiofarda.com/a/31081356.html
این نهاد روز دوشنبه با انتشار نامه‌ای خطاب به ابراهیم رئیسی، رئیس قوه قضاییه ایران، چنین اقدامی را شکنجه به قصد اعتراف اجباری نامیده و خواستار رسیدگی فوری پزشکی به او و مداوای خانم جلالیان در بیمارستانی خارج از زندان شده است.
این نامه می‌گوید که زینب جلالیان طی کمتر از یک سال به چهار زندان متفاوت در شهرهای مختلف منتقل شده و ماموران وزارت اطلاعات با اعمال شکنجه، محبوس کردن وی در زندان انفرادی و ممانعت از رسیدگی پزشکی به او، شرط درمان و انتقال خانم جلالیان به زندانی نزدیک خانواده‌اش را اخذ اعتراف مقابل دوربین‌های تلویزیونی عنوان کردهاند.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
https://www.radiofarda.com/a/31081356.html
رادیو فردا
عفو بین‌الملل: ماموران وزارت اطلاعات با هدف اخذ اعتراف مانع رسیدگی پزشکی به زینب جلالیان شده‌اند
سازمان عفو بین‌الملل با اشاره به شرایط جسمانی نامساعد زینب جلالیان، زندانی سیاسی کرد، ماموران وزارت اطلاعات ایران را متهم کرد که به قصد اخذ اعتراف مقابل دوربین مانع رسیدگی...
🔳 زینب جلالیان و گلرخ ایرایی، آنها که مقاومت برایشان زندگی‌ست
🔷 یکی از روش‌های متداول تحت فشار گذاشتن زندانیان سیاسی در سال‌های اخیر، جابه‌جایی‌های ناگهانی و تبعید آنها به زندان‌های مختلف توسط نهادهای امنیتی است. #زینب_جلالیان و #گلرخ_ایرایی، دو زندانی سیاسی زن هستند که بیشترین فشار از طریق تبعید به زندان‌های مختلف بر آنها اعمال شده است. گفت‌وگو با نرگس محمدی و شیرین عبادی
🔹زینب و گلرخ معنای تازه‌ای به خواهرانگی میان زندانیان سیاسی زن و اراده مقاومت بخشیده‌اند و از این رو نهادهای امنیتی برای در هم شکستن آنها از هیچ اقدامی فروگذار نکرده‌اند. روایت آن‌چه بر این دو زندانی سیاسی زن گذشته، مجموعه‌ای از انواع بی‌عدالتی‌ها، قانون‌شکنی‌ها و میل افسارگسیخته به سرکوب است. قوه قضاییه و نهادهای امنیتی در قبال برخی زندانیان سیاسی همچون گلرخ ایرایی و زینب جلالیان کوچک‌ترین نرمشی از خود نشان نمی‌دهند،
بلکه مدام فشارها را بر آنها افزایش می‌دهند.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
🔗https://t.me/iv?url=https://www.radiozamaneh.info/577862&rhash=6ceec904628381
🔷 یکی از روش‌های متداول تحت فشار گذاشتن زندانیان سیاسی در سال‌های اخیر، جابه‌جایی‌های ناگهانی و تبعید آنها به زندان‌های مختلف توسط نهادهای امنیتی است. #زینب_جلالیان و #گلرخ_ایرایی، دو زندانی سیاسی زن هستند که بیشترین فشار از طریق تبعید به زندان‌های مختلف بر آنها اعمال شده است. گفت‌وگو با نرگس محمدی و شیرین عبادی
🔹زینب و گلرخ معنای تازه‌ای به خواهرانگی میان زندانیان سیاسی زن و اراده مقاومت بخشیده‌اند و از این رو نهادهای امنیتی برای در هم شکستن آنها از هیچ اقدامی فروگذار نکرده‌اند. روایت آن‌چه بر این دو زندانی سیاسی زن گذشته، مجموعه‌ای از انواع بی‌عدالتی‌ها، قانون‌شکنی‌ها و میل افسارگسیخته به سرکوب است. قوه قضاییه و نهادهای امنیتی در قبال برخی زندانیان سیاسی همچون گلرخ ایرایی و زینب جلالیان کوچک‌ترین نرمشی از خود نشان نمی‌دهند،
بلکه مدام فشارها را بر آنها افزایش می‌دهند.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
🔗https://t.me/iv?url=https://www.radiozamaneh.info/577862&rhash=6ceec904628381
رادیو زمانه
زینب جلالیان و گلرخ ایرایی، آنها که مقاومت برایشان زندگی‌ست
یکی از روش‌های متداول تحت فشار گذاشتن زندانیان سیاسی در سال‌های اخیر، جابه‌جایی‌های ناگهانی و تبعید آنها به زندان‌های مختلف توسط نهادهای امنیتی است. زینب جلالیان و گلرخ ایرایی، دو زندانی سیاسی زن هستند که بیشترین فشار از طریق تبعید به زندان‌های مختلف بر آنها…
📣 مأمورین وزارت اطلاعات ایران، با جلوگیری از دسترسی #زینب_جلالیان، زندانی کرد، به خدمات پزشکی، وی را تحت شکنجه قرار داده‌اند تا او را وادار به «اعتراف» علیه خود در مقابل دوربین فلیم‌برداری کنند. این جلوگیری عامدانه از دسترسی زینب جلالیان به خدمات پزشکی موجب درد و رنج شدید وی شده است، به ویژه از آن جا که وی از شرایط وخیم سلامتی، از جمله مشکلات تنفسی ناشی از کووید-۱۹ رنج می‌برد.
🔺 از تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ که زندان‌های سراسر ایران شاهد شیوع بیماری همه‌گیر کووید-۱۹ بودند، مأموران وزارت اطلاعات، زینب جلالیان، زندانی کرد ایرانی، را به چهار زندان در نقاط مختلف کشور منتقل کردهاند و با نقض اصل ممنوعیت مطلق شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها، وی را در حبس انفرادی طولانی نگه داشته و عمدا دسترسی وی را به مراقبت‌های پزشکی کافی و مناسب قطع کردهاند. وزارت اطلاعات، دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب، انتقال به زندانی نزدیکتر به خانواده در استان آذربایجان غربی و قطع اقدامات انتقام‌جویانه علیه وی را مشروط به این کرده است که زینب جلالیان در مقابل دوربین فیلمبرداری علیه خود «اعتراف» کرده، از فعالیت‌های سیاسی سابقش اعلام پشیمانی کند و با وزارت اطلاعات وارد همکاری شود. طی ۶ سال گذشته، زینب جلالیان عمدا از انتقال به درمانگاه‌های خارج از زندان برای دریافت مراقبت‌های پزشکی غیرقابل دسترس در زندان محروم شده است.
◼ با زبان و قلم خودتان یا با استفاده از متن پیشنهادی عفو بین‌الملل به مقامات ایران نامه بنویسید و از آنها بخواهید که؛
با توجه به رای «کارگروه سازمان ملل در زمینه بازداشت خودسرانه»، زینب جلالیان را فورا آزاد کرده و حق او برای دریافت جبران خسارت را تضمین کنند،
▪ تا زمان آزادی وی، زینب جلالیان باید از مراقبت‌های پزشکی مناسب، شامل انتقال به مراکز خارج از زندان برای درمان‌های غیرقابل دسترسی در داخل زندان، بهره‌مند شود؛
▪ در مقابل شکنجه و سایر بدرفتاری‌های دیگر محافظت شود؛ و به زندانی نزدیکتر به خانه و خانواده‌اش انتقال داده شود.
▪ یک روند تحقیقاتی بی‌طرفانه، مؤثر، مستقل و فوری را درباره ادعاهای وی مبنی بر شکنجه و سایر بدرفتاری ها آغاز کرده و کلیه افراد مسئول در این زمینه را طی دادگاه‌های منصفانه و بدون توسل به مجازات اعدام به دست عدالت بسپارند.
▪ و به آنها یادآوری کنید که آزار و اذیت و دستگیری اعضای خانواده زندانیان صرفا به منظور ایجاد وقفه در کارزارهای عمومی آنان در حمایت از عزیزان‌شان نافض قوانین و استانداردهای بین‌المللی است.
🔹 دانلود فایل پی‌دی‌اف فراخوان اقدام فوری عفو بین‌الملل به فارسی (۲ صفحه)
https://t.me/Amnesty_International/1862
🔹 لینک فراخوان اقدام فوری عفو بین‌الملل به انگلیسی
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/3605/2021/en/
@bidarzani
🔺 از تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ که زندان‌های سراسر ایران شاهد شیوع بیماری همه‌گیر کووید-۱۹ بودند، مأموران وزارت اطلاعات، زینب جلالیان، زندانی کرد ایرانی، را به چهار زندان در نقاط مختلف کشور منتقل کردهاند و با نقض اصل ممنوعیت مطلق شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها، وی را در حبس انفرادی طولانی نگه داشته و عمدا دسترسی وی را به مراقبت‌های پزشکی کافی و مناسب قطع کردهاند. وزارت اطلاعات، دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب، انتقال به زندانی نزدیکتر به خانواده در استان آذربایجان غربی و قطع اقدامات انتقام‌جویانه علیه وی را مشروط به این کرده است که زینب جلالیان در مقابل دوربین فیلمبرداری علیه خود «اعتراف» کرده، از فعالیت‌های سیاسی سابقش اعلام پشیمانی کند و با وزارت اطلاعات وارد همکاری شود. طی ۶ سال گذشته، زینب جلالیان عمدا از انتقال به درمانگاه‌های خارج از زندان برای دریافت مراقبت‌های پزشکی غیرقابل دسترس در زندان محروم شده است.
◼ با زبان و قلم خودتان یا با استفاده از متن پیشنهادی عفو بین‌الملل به مقامات ایران نامه بنویسید و از آنها بخواهید که؛
با توجه به رای «کارگروه سازمان ملل در زمینه بازداشت خودسرانه»، زینب جلالیان را فورا آزاد کرده و حق او برای دریافت جبران خسارت را تضمین کنند،
▪ تا زمان آزادی وی، زینب جلالیان باید از مراقبت‌های پزشکی مناسب، شامل انتقال به مراکز خارج از زندان برای درمان‌های غیرقابل دسترسی در داخل زندان، بهره‌مند شود؛
▪ در مقابل شکنجه و سایر بدرفتاری‌های دیگر محافظت شود؛ و به زندانی نزدیکتر به خانه و خانواده‌اش انتقال داده شود.
▪ یک روند تحقیقاتی بی‌طرفانه، مؤثر، مستقل و فوری را درباره ادعاهای وی مبنی بر شکنجه و سایر بدرفتاری ها آغاز کرده و کلیه افراد مسئول در این زمینه را طی دادگاه‌های منصفانه و بدون توسل به مجازات اعدام به دست عدالت بسپارند.
▪ و به آنها یادآوری کنید که آزار و اذیت و دستگیری اعضای خانواده زندانیان صرفا به منظور ایجاد وقفه در کارزارهای عمومی آنان در حمایت از عزیزان‌شان نافض قوانین و استانداردهای بین‌المللی است.
🔹 دانلود فایل پی‌دی‌اف فراخوان اقدام فوری عفو بین‌الملل به فارسی (۲ صفحه)
https://t.me/Amnesty_International/1862
🔹 لینک فراخوان اقدام فوری عفو بین‌الملل به انگلیسی
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/3605/2021/en/
@bidarzani
Telegram
عفو بين الملل
دانلود فایل پی‌دی‌اف فراخوان اقدام فوری عفو بین‌الملل به فارسی: «زندانی کرد زینب جلالیان تحت شکنجه است»
🔺نگاهی به وضعیت تنها زندانی سیاسی زن محکوم به حبس ابد
🔻زینب جلالیان، برای سوی چشم‌ها و مقاومتش
✍🏼 شکیبا عسگرپور
📌 «خودتان قضاوت کنید، من مثل ۱۰ سال پیش، تن سالمی ندارم و کلیدهای زندان مرا صیقل داده‌اند. وقتی شکنجه‌گران مرا شکنجه می‌کردند، تنها چیزی که برایم مانده بود فکر و اعتقادم بود و امیدی که به زنان مبارز و آینده داشتم. ای ستمگران، نظاره‌گر بودید و هستید، دیدید که نمی‌شود با قتل‌‌عام، شکنجه و زندانی کردن ما زنان، جلوی حق‌خواهی ما را بگیرید. وقتی یک زنْ جوهرش با آزادی سرشته شده باشد، هیچ ظلم و زوری نمی‌تواند او را به زانو در بیاورد».
📌 سخنان بالا، بخشی از نامه‌ی #زینب_جلالیان ، تنها زندانی سیاسی زن محکوم به حبس ابد، در زندان خوی است که به مناسبت ۸ مارس گذشته به نگارش درآورد. روند پرونده‌سازی‌های امنیتی، ممانعت سازمان امور زندان‌ها و وزارت اطلاعات از حق دریافت مرخصی او طی ۱۲ سال گذشته و محرومیت وی از حق دسترسی به درمان، وضعیت جسمی، بینایی و جان زینب جلالیان را سال‌هاست که در معرض خطر قرار داده است.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
💥ادامه مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید ⤵️
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/29726&rhash=3ec4f87be6d7d1
🔻زینب جلالیان، برای سوی چشم‌ها و مقاومتش
✍🏼 شکیبا عسگرپور
📌 «خودتان قضاوت کنید، من مثل ۱۰ سال پیش، تن سالمی ندارم و کلیدهای زندان مرا صیقل داده‌اند. وقتی شکنجه‌گران مرا شکنجه می‌کردند، تنها چیزی که برایم مانده بود فکر و اعتقادم بود و امیدی که به زنان مبارز و آینده داشتم. ای ستمگران، نظاره‌گر بودید و هستید، دیدید که نمی‌شود با قتل‌‌عام، شکنجه و زندانی کردن ما زنان، جلوی حق‌خواهی ما را بگیرید. وقتی یک زنْ جوهرش با آزادی سرشته شده باشد، هیچ ظلم و زوری نمی‌تواند او را به زانو در بیاورد».
📌 سخنان بالا، بخشی از نامه‌ی #زینب_جلالیان ، تنها زندانی سیاسی زن محکوم به حبس ابد، در زندان خوی است که به مناسبت ۸ مارس گذشته به نگارش درآورد. روند پرونده‌سازی‌های امنیتی، ممانعت سازمان امور زندان‌ها و وزارت اطلاعات از حق دریافت مرخصی او طی ۱۲ سال گذشته و محرومیت وی از حق دسترسی به درمان، وضعیت جسمی، بینایی و جان زینب جلالیان را سال‌هاست که در معرض خطر قرار داده است.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
💥ادامه مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید ⤵️
https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/29726&rhash=3ec4f87be6d7d1
بیدارزنی
زینب جلالیان، برای سوی چشم‌ها و مقاومتش - بیدارزنی
زینب جلالیان فعال سیاسی کرد، از اسفند ۱۳۸۶ دستگیر شد و تا امروز بدون حتی یک روز مرخصی در زندان است و بارها به زندان‌های مختلف منتقل شده است.
بيدارزنى
Photo
🟣 #بیدارزنی : در سیزدهمین سال حبس #زینب_جلالیان ، ۲۹۰ روز از انتقال‌های پیوسته‌ی او به زندان‌های مختلف نیز می‌گذرد.
از تاریخ ۱۱ اردیبهشت‌ماه سال جاری تا کنون، انتقال‌های مکرر زینب جلالیان از زندان خوی، نمایانگر نوعی از شکنجه‌ی هر روزه علیه وی و خانواده‌ی این تنها زندانی سیاسی زن محکوم به حبس ابد بوده است.
انتقال به زندان قرچک ورامین، ابتلا به کرونا در زندان، قرنطینه‌ی زینب جلالیان به‌همراه چندین زندانی دیگر در یک اتاق بدون دسترسی به بیمارستان، انتقال وی به بهداری زندان اوین، انتقال به زندان مرکزی کرمان، زندان دیزل‌آباد و انتقال او طی سه ماه گذشته به «زندان مرکزی یزد» تنها بخشی از موارد شکنجه‌های اعمال شده علیه جان و سلامت زینب جلالیان است.
زینب جلالیان از ۲۰ اسفند ۱۳۸۶ توسط ماموران امنیتی بازداشت شده است. پس از تقلیل حکم اولیه‌ی اعدام او در آذرماه ۱۳۹۰ به «حبس ابد»، زینب جلالیان در تمامی سال‌های گذشته، انواع تبعیض‌ها شامل محرومیت از حق درمان، حق مرخصی، حق ملاقات منظم با اعضای خانواده و حق دسترسی به دارو را متحمل شده است.
بنا بر گزارش علی جلالیان، در ماه‌های گذشته، زینب جلالیان در برابر فشارهای نهادهای امنیتی مبنی بر قرارگیری مقابل دوربین و اعترافات اجباری، مقاومت کرده است.
زینب جلالیان طی ۱۳ سال گذشته جهت مداوای انواع بیماری‌هایی که منشا آن طی زمان بازداشت و شکنجه‌های جسمی وارد آمده علیه او بوده، همواره با محرومیت از حق درمان و دسترسی به بیمارستان مواجه شده است.
ناخنک چشم، بینایی او را در خطر خاموشی قرار داده است و خونریزی معده، ناراحتی روده و ناراحتی قلبی نیز هرگز درمان نشده است.
«جان زینب جلالیان در خطر است» و خواست فوری پایان دادن به انتقال‌های پیوسته به زندان‌ها و برخورداری از حق درمان و حق مرخصی او بسیار حیاتی است.
@bidarzani
از تاریخ ۱۱ اردیبهشت‌ماه سال جاری تا کنون، انتقال‌های مکرر زینب جلالیان از زندان خوی، نمایانگر نوعی از شکنجه‌ی هر روزه علیه وی و خانواده‌ی این تنها زندانی سیاسی زن محکوم به حبس ابد بوده است.
انتقال به زندان قرچک ورامین، ابتلا به کرونا در زندان، قرنطینه‌ی زینب جلالیان به‌همراه چندین زندانی دیگر در یک اتاق بدون دسترسی به بیمارستان، انتقال وی به بهداری زندان اوین، انتقال به زندان مرکزی کرمان، زندان دیزل‌آباد و انتقال او طی سه ماه گذشته به «زندان مرکزی یزد» تنها بخشی از موارد شکنجه‌های اعمال شده علیه جان و سلامت زینب جلالیان است.
زینب جلالیان از ۲۰ اسفند ۱۳۸۶ توسط ماموران امنیتی بازداشت شده است. پس از تقلیل حکم اولیه‌ی اعدام او در آذرماه ۱۳۹۰ به «حبس ابد»، زینب جلالیان در تمامی سال‌های گذشته، انواع تبعیض‌ها شامل محرومیت از حق درمان، حق مرخصی، حق ملاقات منظم با اعضای خانواده و حق دسترسی به دارو را متحمل شده است.
بنا بر گزارش علی جلالیان، در ماه‌های گذشته، زینب جلالیان در برابر فشارهای نهادهای امنیتی مبنی بر قرارگیری مقابل دوربین و اعترافات اجباری، مقاومت کرده است.
زینب جلالیان طی ۱۳ سال گذشته جهت مداوای انواع بیماری‌هایی که منشا آن طی زمان بازداشت و شکنجه‌های جسمی وارد آمده علیه او بوده، همواره با محرومیت از حق درمان و دسترسی به بیمارستان مواجه شده است.
ناخنک چشم، بینایی او را در خطر خاموشی قرار داده است و خونریزی معده، ناراحتی روده و ناراحتی قلبی نیز هرگز درمان نشده است.
«جان زینب جلالیان در خطر است» و خواست فوری پایان دادن به انتقال‌های پیوسته به زندان‌ها و برخورداری از حق درمان و حق مرخصی او بسیار حیاتی است.
@bidarzani
#مریم_اکبری_منفرد و #زینب_جلالیان قدیمی ترین زندانیان سیاسی زن در ایران هستند.
مریم بیش از یازده سال و زینب بیش از سیزده سال است بدون یک روز مرخصی در زندان هستند.
سازمان های محترم حقوق بشری !شما همچنان در باره دو سه تا زندانی خاص تان اطلاع رسانی کنید!/ژیلا بنی یعقوب
#توییت_خوان
@bidarzani
مریم بیش از یازده سال و زینب بیش از سیزده سال است بدون یک روز مرخصی در زندان هستند.
سازمان های محترم حقوق بشری !شما همچنان در باره دو سه تا زندانی خاص تان اطلاع رسانی کنید!/ژیلا بنی یعقوب
#توییت_خوان
@bidarzani
🟣 #بیدارزنی : ۲۶ تیرماه، (۱۷ ژوئیه) روزی برای گفتن از مادران زندانی
«مریم اکبری منفرد» یکی از بی‌شمار مادران زندانی است که تمامی ۱۲ سال گذشته را بدون بهره‌مندی از حق مرخصی در زندان به‌سر می‌برد.
در جریان جداسازی و تبعید زنان زندانی سیاسی به‌دیگر زندان‌ها، مریم اکبری منفرد نیز در ۱۹ اسفند ماه ۹۹ به زندان سمنان تبعید شد. حسن جعفری همسر وی در مصاحبه با رادیو فردا اعلام کرد: «ما رفتیم دادگاه انقلاب و من خودم به صورت دستی حکم را از قاضی صلواتی گرفتم که نوشته بود به زندان شهرری منتقل شود و بردم به اجرای احکام دادسرای مقدس در اوین دادم. اما در آستانه سال نو او را به سمنان تبعید کردند و ما برای ملاقات باید ۳۰۰ کیلومتر برویم و ۳۰۰ کیلومتر برگردیم به یک شهر غریب».
مریم اکبری‌منفرد از سال ۱۳۸۸ در حال تحمل ۱۵ سال حبس است. طی این مدت، فرزندان او تنها راه ارتباطی با مادر خود را از طریق ملاقات‌های کابینی و حضوری حفظ کردند. مریم اکبری منفرد همانند #زینب_جلالیان یکی از قدیمی‌ترین زنان زندانی سیاسی است که بدون حتی یک روز بهره‌مندی از حق مرخصی وارد دوازدهمین سال محکومیت خود شده است.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
«مریم اکبری منفرد» یکی از بی‌شمار مادران زندانی است که تمامی ۱۲ سال گذشته را بدون بهره‌مندی از حق مرخصی در زندان به‌سر می‌برد.
در جریان جداسازی و تبعید زنان زندانی سیاسی به‌دیگر زندان‌ها، مریم اکبری منفرد نیز در ۱۹ اسفند ماه ۹۹ به زندان سمنان تبعید شد. حسن جعفری همسر وی در مصاحبه با رادیو فردا اعلام کرد: «ما رفتیم دادگاه انقلاب و من خودم به صورت دستی حکم را از قاضی صلواتی گرفتم که نوشته بود به زندان شهرری منتقل شود و بردم به اجرای احکام دادسرای مقدس در اوین دادم. اما در آستانه سال نو او را به سمنان تبعید کردند و ما برای ملاقات باید ۳۰۰ کیلومتر برویم و ۳۰۰ کیلومتر برگردیم به یک شهر غریب».
مریم اکبری‌منفرد از سال ۱۳۸۸ در حال تحمل ۱۵ سال حبس است. طی این مدت، فرزندان او تنها راه ارتباطی با مادر خود را از طریق ملاقات‌های کابینی و حضوری حفظ کردند. مریم اکبری منفرد همانند #زینب_جلالیان یکی از قدیمی‌ترین زنان زندانی سیاسی است که بدون حتی یک روز بهره‌مندی از حق مرخصی وارد دوازدهمین سال محکومیت خود شده است.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
بيدارزنى
Photo
🟣 #بیدارزنی : ۵۹۰ روز از انتقال «زینب جلالیان» به بازداشتگاه‌ها و زندان‌های مختلف می‌گذرد.
#زینب_جلالیان فعال سیاسی کرد، تنها زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، متولد ۱۳۶۱ در روستای دیم قشلاق از توابع شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی است. همان روستایی که زادگاه #شیرین_علم‌هولی (متولد ۱۳ خرداد ۱۳۶۰، اعدام شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹) نیز بود. شیرین علم‌هولی در کنار فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیانْ اعدام و در محلی ناشناخته به خاک سپرده شد. خانواده‌های آنان تا کنون از حق اطلاع از محل دفن فرزندان خود نیز محروم ماندند.
زینب جلالیان در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۳۸۶ در اتوبوس کرمانشاه به سنندج در نزدیکی ایستگاه بازرسی قازانچی (حوالی شهر کامیاران) توسط مأموران لباس شخصی مسلح، بازداشت شد. او طی ۱۲ سال گذشته، از حق درمان و حق «حتی یک روز مرخصی» نیز محروم مانده است.
در تاریخ ۱۰ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۹، زینب جلالیان بدون اطلاع قبلی به خود و خانواده‌اش در ابتدا به زندان دیزل آباد و پس از ممانعت زندان از پذیرش به زندان قرچک ورامین منتقل شد. انتقال‌های مکرر به زندان قرچک، بهداری زندان اوین، زندان مرکزی کرمان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه و سپس «زندان مرکزی یزد»، بخشی از اعمال شکنجه‌های نهادهای امنیتی و سازمان امور زندان‌ها علیه وی بوده است.
نام بردن از مجموع بی‌قانونی‌های مطلق و پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه وی، به‌موازات دو امر: «برشماردن بیماریهای ناشی از شکنجه» و «عنصر حیاتی مقاومت و ایستایی زینب جلالیان» به‌میان خواهد آمد.
زینب جلالیانِ مبتلا به ناخنک چشم، تب برفکی، خونریری معده، ناراحتی قلبی و روده، در زندان قرچک ورامین به کرونا نیز مبتلا شد، از انتقال وی بیمارستان جلوگیری شد و تنها در یک اتاق به‌همراه دیگر زنان زندانی، قرنطینه شد.
طی قریب به یک سال گذشته از حضور زینب جلالیان به زندان مرکزی یزد، او با انباشت بیماری‌ها، بحرانی‌تر شدن وضعیت بینایی و تبعید در زندانی خارج از محدوده‌ی زادگاه خود روبه‌روست. علی جلالیان، پدر زینب جلالیان پیشتر اعلام کرده بود که از طریق دریافت پیامک از پرونده‌سازی جدید علیه فرزند خود با خبر شده است و علی‌رغم فشارهای امنیتی و جابه‌جایی غیرقانونی زینب جلالیان، او هرگز مرعوب نهادهای امنیتی نشده است.
▪️زینب جلالیان، در زمره‌ی مبارزانی است که برای هر ثانیه از لحظات زندگی خود، مقاومت کرده است. طی سال‌های گذشته، نهادهای امنیتی، حق دریافت اعزام به مرخصی، حق درمان و حق دیدار با اعضای خانواده‌ی او را در گروی سازش و تسلیم در برابر نهادهای امنیتی و حاکمیت، قرار دادند. امری که علی‌رغم وخامت حداکثری سلامت وی، اما هرگز به آن تن نداده است.
متن زیر بخشی از نامه‌ی زینب جلالیان به مناسب ۸ مارس ۱۳۹۷ است:
«خودتان قضاوت کنید، من مثل ۱۰ سال پیش، تن سالمی ندارم و کلیدهای زندان مرا صیقل داده‌اند. وقتی شکنجه‌گران مرا شکنجه می‌کردند، تنها چیزی که برایم مانده بود فکر و اعتقادم بود و امیدی که به زنان مبارز و آینده داشتم. ای ستمگران، نظاره‌گر بودید و هستید، دیدید که نمی‌شود با قتل‌‌عام، شکنجه و زندانی کردن ما زنان، جلوی حق‌خواهی ما را بگیرید. وقتی یک زنْ جوهرش با آزادی سرشته شده باشد، هیچ ظلم و زوری نمی‌تواند او را به زانو در بیاورد».
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
#زینب_جلالیان فعال سیاسی کرد، تنها زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، متولد ۱۳۶۱ در روستای دیم قشلاق از توابع شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی است. همان روستایی که زادگاه #شیرین_علم‌هولی (متولد ۱۳ خرداد ۱۳۶۰، اعدام شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹) نیز بود. شیرین علم‌هولی در کنار فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیانْ اعدام و در محلی ناشناخته به خاک سپرده شد. خانواده‌های آنان تا کنون از حق اطلاع از محل دفن فرزندان خود نیز محروم ماندند.
زینب جلالیان در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۳۸۶ در اتوبوس کرمانشاه به سنندج در نزدیکی ایستگاه بازرسی قازانچی (حوالی شهر کامیاران) توسط مأموران لباس شخصی مسلح، بازداشت شد. او طی ۱۲ سال گذشته، از حق درمان و حق «حتی یک روز مرخصی» نیز محروم مانده است.
در تاریخ ۱۰ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۹، زینب جلالیان بدون اطلاع قبلی به خود و خانواده‌اش در ابتدا به زندان دیزل آباد و پس از ممانعت زندان از پذیرش به زندان قرچک ورامین منتقل شد. انتقال‌های مکرر به زندان قرچک، بهداری زندان اوین، زندان مرکزی کرمان، زندان دیزل‌آباد کرمانشاه و سپس «زندان مرکزی یزد»، بخشی از اعمال شکنجه‌های نهادهای امنیتی و سازمان امور زندان‌ها علیه وی بوده است.
نام بردن از مجموع بی‌قانونی‌های مطلق و پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه وی، به‌موازات دو امر: «برشماردن بیماریهای ناشی از شکنجه» و «عنصر حیاتی مقاومت و ایستایی زینب جلالیان» به‌میان خواهد آمد.
زینب جلالیانِ مبتلا به ناخنک چشم، تب برفکی، خونریری معده، ناراحتی قلبی و روده، در زندان قرچک ورامین به کرونا نیز مبتلا شد، از انتقال وی بیمارستان جلوگیری شد و تنها در یک اتاق به‌همراه دیگر زنان زندانی، قرنطینه شد.
طی قریب به یک سال گذشته از حضور زینب جلالیان به زندان مرکزی یزد، او با انباشت بیماری‌ها، بحرانی‌تر شدن وضعیت بینایی و تبعید در زندانی خارج از محدوده‌ی زادگاه خود روبه‌روست. علی جلالیان، پدر زینب جلالیان پیشتر اعلام کرده بود که از طریق دریافت پیامک از پرونده‌سازی جدید علیه فرزند خود با خبر شده است و علی‌رغم فشارهای امنیتی و جابه‌جایی غیرقانونی زینب جلالیان، او هرگز مرعوب نهادهای امنیتی نشده است.
▪️زینب جلالیان، در زمره‌ی مبارزانی است که برای هر ثانیه از لحظات زندگی خود، مقاومت کرده است. طی سال‌های گذشته، نهادهای امنیتی، حق دریافت اعزام به مرخصی، حق درمان و حق دیدار با اعضای خانواده‌ی او را در گروی سازش و تسلیم در برابر نهادهای امنیتی و حاکمیت، قرار دادند. امری که علی‌رغم وخامت حداکثری سلامت وی، اما هرگز به آن تن نداده است.
متن زیر بخشی از نامه‌ی زینب جلالیان به مناسب ۸ مارس ۱۳۹۷ است:
«خودتان قضاوت کنید، من مثل ۱۰ سال پیش، تن سالمی ندارم و کلیدهای زندان مرا صیقل داده‌اند. وقتی شکنجه‌گران مرا شکنجه می‌کردند، تنها چیزی که برایم مانده بود فکر و اعتقادم بود و امیدی که به زنان مبارز و آینده داشتم. ای ستمگران، نظاره‌گر بودید و هستید، دیدید که نمی‌شود با قتل‌‌عام، شکنجه و زندانی کردن ما زنان، جلوی حق‌خواهی ما را بگیرید. وقتی یک زنْ جوهرش با آزادی سرشته شده باشد، هیچ ظلم و زوری نمی‌تواند او را به زانو در بیاورد».
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
بيدارزنى
Video
🟣 درخواست مادر #زینب_جلالیان تنها زن زندانی سیاسیِ محکوم به حبس ابد از سازمان‌ها و مدافعین حقوق بشر:
▪️«۱۵ سال است که زینب را ندیده‌ام و از حق ملاقات با خانواده و وکیل محرومش کردهاند. پیر شده‌ام و می‌خواهم دخترم را ببینم. از تمام سازمان‌ها درخواست کمک دارم».
⚪️ از ۱۰ اردیبهشت ۹۹، زینب جلالیان با یک پرونده‌سازی جدید، به زندان‌های مختلف تبعید شده است. بعد از حضور زینب جلالیان به زندان مرکزی یزد، او با انباشت بیماری‌ها، بحرانی‌تر شدن وضعیت بینایی و تبعید در زندانی خارج از محدوده‌ی زادگاه خود روبه‌روست. علی جلالیان، پدر زینب جلالیان پیشتر اعلام کرده بود که از طریق دریافت پیامک از پرونده‌سازی جدید علیه فرزند خود با خبر شده است و علی‌رغم فشارهای امنیتی و جابه‌جایی غیرقانونی زینب جلالیان، او هرگز مرعوب نهادهای امنیتی نشده است.
▪️زینب جلالیان، در زمره‌ی مبارزانی است که برای هر ثانیه از لحظات زندگی خود، مقاومت کرده است. طی سال‌های گذشته، نهادهای امنیتی، حق دریافت اعزام به مرخصی، حق درمان و حق دیدار با اعضای خانواده‌ی او را در گروی سازش و تسلیم در برابر نهادهای امنیتی و حاکمیت، قرار دادند. امری که علی‌رغم وخامت حداکثری سلامت وی، اما هرگز به آن تن نداده است.
متن زیر بخشی از نامه‌ی زینب جلالیان به مناسب ۸ مارس ۱۳۹۷ است:
«خودتان قضاوت کنید، من مثل ۱۰ سال پیش، تن سالمی ندارم و کلیدهای زندان مرا صیقل داده‌اند. وقتی شکنجه‌گران مرا شکنجه می‌کردند، تنها چیزی که برایم مانده بود فکر و اعتقادم بود و امیدی که به زنان مبارز و آینده داشتم. ای ستمگران، نظاره‌گر بودید و هستید، دیدید که نمی‌شود با قتل‌‌عام، شکنجه و زندانی کردن ما زنان، جلوی حق‌خواهی ما را بگیرید. وقتی یک زنْ جوهرش با آزادی سرشته شده باشد، هیچ ظلم و زوری نمی‌تواند او را به زانو در بیاورد».
#زنان_زندانی_سیاسی
#زینب_جلالیان
@bidarzani
▪️«۱۵ سال است که زینب را ندیده‌ام و از حق ملاقات با خانواده و وکیل محرومش کردهاند. پیر شده‌ام و می‌خواهم دخترم را ببینم. از تمام سازمان‌ها درخواست کمک دارم».
⚪️ از ۱۰ اردیبهشت ۹۹، زینب جلالیان با یک پرونده‌سازی جدید، به زندان‌های مختلف تبعید شده است. بعد از حضور زینب جلالیان به زندان مرکزی یزد، او با انباشت بیماری‌ها، بحرانی‌تر شدن وضعیت بینایی و تبعید در زندانی خارج از محدوده‌ی زادگاه خود روبه‌روست. علی جلالیان، پدر زینب جلالیان پیشتر اعلام کرده بود که از طریق دریافت پیامک از پرونده‌سازی جدید علیه فرزند خود با خبر شده است و علی‌رغم فشارهای امنیتی و جابه‌جایی غیرقانونی زینب جلالیان، او هرگز مرعوب نهادهای امنیتی نشده است.
▪️زینب جلالیان، در زمره‌ی مبارزانی است که برای هر ثانیه از لحظات زندگی خود، مقاومت کرده است. طی سال‌های گذشته، نهادهای امنیتی، حق دریافت اعزام به مرخصی، حق درمان و حق دیدار با اعضای خانواده‌ی او را در گروی سازش و تسلیم در برابر نهادهای امنیتی و حاکمیت، قرار دادند. امری که علی‌رغم وخامت حداکثری سلامت وی، اما هرگز به آن تن نداده است.
متن زیر بخشی از نامه‌ی زینب جلالیان به مناسب ۸ مارس ۱۳۹۷ است:
«خودتان قضاوت کنید، من مثل ۱۰ سال پیش، تن سالمی ندارم و کلیدهای زندان مرا صیقل داده‌اند. وقتی شکنجه‌گران مرا شکنجه می‌کردند، تنها چیزی که برایم مانده بود فکر و اعتقادم بود و امیدی که به زنان مبارز و آینده داشتم. ای ستمگران، نظاره‌گر بودید و هستید، دیدید که نمی‌شود با قتل‌‌عام، شکنجه و زندانی کردن ما زنان، جلوی حق‌خواهی ما را بگیرید. وقتی یک زنْ جوهرش با آزادی سرشته شده باشد، هیچ ظلم و زوری نمی‌تواند او را به زانو در بیاورد».
#زنان_زندانی_سیاسی
#زینب_جلالیان
@bidarzani
بيدارزنى
Video
🟣 احضار مادر «زینب جلالیان» به اداره اطلاعات ماکو
به‌گزارش هه‌نگاو، امروز دوشنبه ۲ اسفندماه، « دایه غزاله بلخکانلو»، مادر زینب جلالیان، به اداره اطلاعات ماکو احضار شده است. وی شب گذشته از طریق تماس تلفنی احضار شده بود تا روز صبح امروز، خود را به این نهاد امنیتی معرفی کنند.
نیروهای اداره اطلاعات ماکو، دایه غزاله بلخکانلو را مورد بازجویی قرار داده و وی را تهدید کردهاند که پیگیری فرزند خود را رسانه‌ای نکند و در صورت تکرار با وی برخورد خواهد شد.
#زنان_زندانی_سیاسی
#زینب_جلالیان
@bidarzani
به‌گزارش هه‌نگاو، امروز دوشنبه ۲ اسفندماه، « دایه غزاله بلخکانلو»، مادر زینب جلالیان، به اداره اطلاعات ماکو احضار شده است. وی شب گذشته از طریق تماس تلفنی احضار شده بود تا روز صبح امروز، خود را به این نهاد امنیتی معرفی کنند.
نیروهای اداره اطلاعات ماکو، دایه غزاله بلخکانلو را مورد بازجویی قرار داده و وی را تهدید کردهاند که پیگیری فرزند خود را رسانه‌ای نکند و در صورت تکرار با وی برخورد خواهد شد.
#زنان_زندانی_سیاسی
#زینب_جلالیان
@bidarzani
بيدارزنى
Photo
🟣 زینب جلالیان و مریم اکبری‌منفرد
زینب جلالیانْ چهارده سال و مریم اکبری‌منفرد، سیزده سال از بهترین روزهای عمرشان را در زندان و در تبعید، بدون حتی ساعتی مرخصی سپری می‌کنند. در تاریخ ایران، در میان زندانیان زن سیاسی، چنین مواردی سابقه نداشته و جمهوری اسلامی در کنار ستم‌های دیگر، رکورد حبس طولانی مدت دو تن از زنان فعال سیاسی را نیز در کارنامه منحوس خود ثبت کرده است!
▪️زینب جلالیان را ندیده‌ام، اما شرح ایستادگی‌های او را به کرات شنیده‌ام. شنیده‌هایم از او همان‌هایی است که در «مریم» دیده‌ام. من شش سال با او همبند بوده‌ام و در میان تمامی کسانی که در زندان بوده‌اند، به معنای واقعی کلمه مقاوم‌ترین، محکم‌ترین، با نشاط‌ترین و مصمم‌ترین زندانی بوده و هست.
▪️مریم در تمام سال‌های حبس با وجود آزارها و شکنجه‌های فرسایشیِ بی‌امان، همچنان اراده و مقاومت و شادابی خود را حفظ کرد و البته آسیب‌های بسیار هم دید، اما سربلند ایستاد. هر یک از آنان، علاوه بر دشمن اصلی که همان جمهوری اسلامی می‌باشد، با جناح‌بندی‌های رسانه‌های مطرح و فراموشی‌ها و بایکوت‌های خبری، آن هم صرفاً به‌سببِ عقایدشان جنگیدند.
▪️قهرمانی برای آنها، در تیتر اول رسانه‌ها بودن و جایزه‌های رنگارنگِ بین المللیْ معنا نمی‌شود، بلکه در عزم و اراده برای شکست قدرت ظالم و ایستادگی در برابر شکنجه‌های جسمی و روانی بوده و هست. ولو در سکوت خبری، مریمْ «اولین زندانی» بود که از «داخل زندان» به دادخواهی اعدام چهار عضو خانواده‌اش پرداخت و موفق به ثبت‌نام اعضای خانواده‌اش در لیست «گم‌شدگان قهری» سازمان ملل شد. تنهایشان نگذاریم...هر چند که حتما به تنهایی، قدرتِ یک ایران را دارند که حکومت، چنین خصمانهْ در برابر آنها قدرت‌نمایی می‌کند.
▪️از صفحه‌ی اینستاگرام «آتنا دائمی»
#زینب_جلالیان
#مریم_اکبری_منفرد
#علیه_فراموشی #دادخواهان_خاوران
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
@bidarzani
زینب جلالیانْ چهارده سال و مریم اکبری‌منفرد، سیزده سال از بهترین روزهای عمرشان را در زندان و در تبعید، بدون حتی ساعتی مرخصی سپری می‌کنند. در تاریخ ایران، در میان زندانیان زن سیاسی، چنین مواردی سابقه نداشته و جمهوری اسلامی در کنار ستم‌های دیگر، رکورد حبس طولانی مدت دو تن از زنان فعال سیاسی را نیز در کارنامه منحوس خود ثبت کرده است!
▪️زینب جلالیان را ندیده‌ام، اما شرح ایستادگی‌های او را به کرات شنیده‌ام. شنیده‌هایم از او همان‌هایی است که در «مریم» دیده‌ام. من شش سال با او همبند بوده‌ام و در میان تمامی کسانی که در زندان بوده‌اند، به معنای واقعی کلمه مقاوم‌ترین، محکم‌ترین، با نشاط‌ترین و مصمم‌ترین زندانی بوده و هست.
▪️مریم در تمام سال‌های حبس با وجود آزارها و شکنجه‌های فرسایشیِ بی‌امان، همچنان اراده و مقاومت و شادابی خود را حفظ کرد و البته آسیب‌های بسیار هم دید، اما سربلند ایستاد. هر یک از آنان، علاوه بر دشمن اصلی که همان جمهوری اسلامی می‌باشد، با جناح‌بندی‌های رسانه‌های مطرح و فراموشی‌ها و بایکوت‌های خبری، آن هم صرفاً به‌سببِ عقایدشان جنگیدند.
▪️قهرمانی برای آنها، در تیتر اول رسانه‌ها بودن و جایزه‌های رنگارنگِ بین المللیْ معنا نمی‌شود، بلکه در عزم و اراده برای شکست قدرت ظالم و ایستادگی در برابر شکنجه‌های جسمی و روانی بوده و هست. ولو در سکوت خبری، مریمْ «اولین زندانی» بود که از «داخل زندان» به دادخواهی اعدام چهار عضو خانواده‌اش پرداخت و موفق به ثبت‌نام اعضای خانواده‌اش در لیست «گم‌شدگان قهری» سازمان ملل شد. تنهایشان نگذاریم...هر چند که حتما به تنهایی، قدرتِ یک ایران را دارند که حکومت، چنین خصمانهْ در برابر آنها قدرت‌نمایی می‌کند.
▪️از صفحه‌ی اینستاگرام «آتنا دائمی»
#زینب_جلالیان
#مریم_اکبری_منفرد
#علیه_فراموشی #دادخواهان_خاوران
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
@bidarzani
🟣 #بیدارزنی: در پانزدهمین سال حبس، ۷۹۰ روز از جابه‌جایی #زینب_جلالیان (از زندان خوی به زندان‌های دیزل‌آباد کرمانشاه، قرچک ورامین، بهداری اوین، زندان مرکزی کرمان و حالا زندان یزد) می‌گذرد.
زینب جلالیان، تنها زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، در آخرین پرونده‌سازی امنیتی علیه خود، در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ از زندان مرکزی خوی، عازم پنج زندان شد و حالا ۷۹۰ روز از جابه‌جایی شکنجه‌آور او در زندان‌های ایران می‌گذرد.
زینب جلالیان تمامی ۱۵ سال گذشته را بدون دریافت حتی یک روز حق مرخصی، از حق درمانِ ناراحتی‌های قلب، معده و روده، عمل ضروری چشم و حق مرخصی و برخورداری از تجدیدنظر در حکم قضایی حبس ابد نیز محروم بوده و به مجموع سرکوب‌ها و شکنجه‌ها علیه وی، پرونده‌سازی‌های جدید امنیتی نیز اضافه شده است.
⚪️ زینب جلالیان، کوه استواری است که برشماری ظلم و تبعیض علیه او، ایستادگی و مقاومتش را نیز برجسته‌تر خواهد کرد.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
زینب جلالیان، تنها زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، در آخرین پرونده‌سازی امنیتی علیه خود، در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ از زندان مرکزی خوی، عازم پنج زندان شد و حالا ۷۹۰ روز از جابه‌جایی شکنجه‌آور او در زندان‌های ایران می‌گذرد.
زینب جلالیان تمامی ۱۵ سال گذشته را بدون دریافت حتی یک روز حق مرخصی، از حق درمانِ ناراحتی‌های قلب، معده و روده، عمل ضروری چشم و حق مرخصی و برخورداری از تجدیدنظر در حکم قضایی حبس ابد نیز محروم بوده و به مجموع سرکوب‌ها و شکنجه‌ها علیه وی، پرونده‌سازی‌های جدید امنیتی نیز اضافه شده است.
⚪️ زینب جلالیان، کوه استواری است که برشماری ظلم و تبعیض علیه او، ایستادگی و مقاومتش را نیز برجسته‌تر خواهد کرد.
#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani
بيدارزنى
Photo
🟣 در شانزدهمین سال حبس، ۱۲۱۷ روز از جابه‌جایی #زینب_جلالیان (از زندان خوی به زندان‌های دیزل‌آباد کرمانشاه، قرچک ورامین، بهداری اوین، زندان مرکزی کرمان و زندان یزد) می‌گذرد.
زینب جلالیان، تنها زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، در آخرین پرونده‌سازی امنیتی علیه خود، در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ از زندان مرکزی خوی، عازم پنج زندان شد و حالا ۱۲۱۷ روز از جابه‌جایی شکنجه‌آور او در زندان‌های ایران می‌گذرد.
زینب جلالیان، فعال سیاسی کرد، متولد ۱۳۶۱ در روستای دیم قشلاق از توابع شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی است. همان روستایی که زادگاه #شیرین_علم‌هولی (متولد ۱۳ خرداد ۱۳۶۰، اعدام شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹) نیز بود. شیرین علم‌هولی در کنار فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیانْ اعدام و در محلی ناشناخته به خاک سپرده شد. خانواده‌های آنان تا کنون از حق اطلاع از محل دفن فرزندان خود نیز محروم ماندند.
زینب جلالیان در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۳۸۶ در اتوبوس کرمانشاه به سنندج در نزدیکی ایستگاه بازرسی قازانچی (حوالی شهر کامیاران) توسط مأموران لباس شخصی مسلح، بازداشت شد.
او طی ۱۶ سال گذشته، از حق درمانِ ناراحتی‌های قلب، معده و روده، عمل ضروری چشم و حق حتی یک روز مرخصی و برخورداری از دادگاه تجدیدنظر در حکم قضایی حبس ابد نیز محروم بوده و به مجموع سرکوب‌ها و شکنجه‌ها علیه وی، پرونده‌سازی‌های جدید امنیتی نیز اضافه شده است.
⚪️ زینب جلالیان، کوه استواری است که برشماری ظلم و تبعیض علیه او، ایستادگی و مقاومتش را نیز برجسته‌تر خواهد کرد.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
زینب جلالیان، تنها زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد، در آخرین پرونده‌سازی امنیتی علیه خود، در تاریخ ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۹ از زندان مرکزی خوی، عازم پنج زندان شد و حالا ۱۲۱۷ روز از جابه‌جایی شکنجه‌آور او در زندان‌های ایران می‌گذرد.
زینب جلالیان، فعال سیاسی کرد، متولد ۱۳۶۱ در روستای دیم قشلاق از توابع شهرستان ماکو در استان آذربایجان غربی است. همان روستایی که زادگاه #شیرین_علم‌هولی (متولد ۱۳ خرداد ۱۳۶۰، اعدام شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۸۹) نیز بود. شیرین علم‌هولی در کنار فرزاد کمانگر، فرهاد وکیلی، علی حیدریان و مهدی اسلامیانْ اعدام و در محلی ناشناخته به خاک سپرده شد. خانواده‌های آنان تا کنون از حق اطلاع از محل دفن فرزندان خود نیز محروم ماندند.
زینب جلالیان در تاریخ ۲۰ اسفند ۱۳۸۶ در اتوبوس کرمانشاه به سنندج در نزدیکی ایستگاه بازرسی قازانچی (حوالی شهر کامیاران) توسط مأموران لباس شخصی مسلح، بازداشت شد.
او طی ۱۶ سال گذشته، از حق درمانِ ناراحتی‌های قلب، معده و روده، عمل ضروری چشم و حق حتی یک روز مرخصی و برخورداری از دادگاه تجدیدنظر در حکم قضایی حبس ابد نیز محروم بوده و به مجموع سرکوب‌ها و شکنجه‌ها علیه وی، پرونده‌سازی‌های جدید امنیتی نیز اضافه شده است.
⚪️ زینب جلالیان، کوه استواری است که برشماری ظلم و تبعیض علیه او، ایستادگی و مقاومتش را نیز برجسته‌تر خواهد کرد.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
🟣 گزارشی از آخرین وضعیت #زینب_جلالیان، در شانزدهمین سال حبس در زندان یزد؛ محرومیت از رسیدگی پزشکی
به گزارش خبرگزاری هرانا «زینب جلالیان، زندانی سیاسی، شانزدهمین سال از حکم حبس ابد خود را بدون چشم‌اندازی از آزادی و برخورداری از حتی یک روز مرخصی، در زندان یزد سپری می‌کند.
بینایی چشمان وی به دلیل پیشرفت و حاد شدن بیماری ناخنک چشم بسیار کم شده است. او همچنین علی رغم مشکلات متعدد پزشکی دیگر از قبیل، بیماریهای کلیوی و گوارشی از رسیدگی مناسب پزشکی محروم مانده است.
به گزارش یک منبع مطلعِ نزدیک به خانواده‌ی این زندانی سیاسی، پدر و مادر او به دلیل کهولت سن، دوری راه و مسافت زیاد، امکان ملاقات حضوری با او را ندارند. همچنین در صورت انجام هرگونه مصاحبه و اعتراض به محرومیت‌‌ها و وضعیت نامشخص فرزندشان در زندان، از سوی مسئولین مربوطه مورد تهدید و آزار قرار خواهند گرفت.»
⚪️ زینب جلالیان، کوه استواری است که برشماری ظلم و تبعیض علیه او، ایستادگی و مقاومتش را نیز برجسته‌تر خواهد کرد.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
به گزارش خبرگزاری هرانا «زینب جلالیان، زندانی سیاسی، شانزدهمین سال از حکم حبس ابد خود را بدون چشم‌اندازی از آزادی و برخورداری از حتی یک روز مرخصی، در زندان یزد سپری می‌کند.
بینایی چشمان وی به دلیل پیشرفت و حاد شدن بیماری ناخنک چشم بسیار کم شده است. او همچنین علی رغم مشکلات متعدد پزشکی دیگر از قبیل، بیماریهای کلیوی و گوارشی از رسیدگی مناسب پزشکی محروم مانده است.
به گزارش یک منبع مطلعِ نزدیک به خانواده‌ی این زندانی سیاسی، پدر و مادر او به دلیل کهولت سن، دوری راه و مسافت زیاد، امکان ملاقات حضوری با او را ندارند. همچنین در صورت انجام هرگونه مصاحبه و اعتراض به محرومیت‌‌ها و وضعیت نامشخص فرزندشان در زندان، از سوی مسئولین مربوطه مورد تهدید و آزار قرار خواهند گرفت.»
⚪️ زینب جلالیان، کوه استواری است که برشماری ظلم و تبعیض علیه او، ایستادگی و مقاومتش را نیز برجسته‌تر خواهد کرد.
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🟣 فراخوان تجمع فعالان حقوق زن سنندج، فردا یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۴۰۳
جمعی از فعالان حقوق زنان سنندج، با در دست داشتن تصاویری از #زینب_جلالیان، #پخشان_عزیزی ،#وریشه_مرادی، #نسیم_غلامی‌سیمیاری و #شریفه_محمدی فراخوان تجمع اعتراضی در شهر سنندج را قرائت کردند.
آنها در این ویدئو اعلام کردند: «زنان مبارز سنندج، در دومین سالگرد انقلاب زن،زندگی،آزادی و به‌یاد جان‌باختگان انقلاب ژینا برای گرامی‌داشت بیش از ۴ دهه جان‌باختگان عزیزمان، بر سر مزار آنها تجمع میکنیم و از فراخوان #اعتصاب_عمومی_کردستان حمایت میکنیم».
فعالان حقوق زنان سنندج
تجمع در روز یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۴۰۳
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
جمعی از فعالان حقوق زنان سنندج، با در دست داشتن تصاویری از #زینب_جلالیان، #پخشان_عزیزی ،#وریشه_مرادی، #نسیم_غلامی‌سیمیاری و #شریفه_محمدی فراخوان تجمع اعتراضی در شهر سنندج را قرائت کردند.
آنها در این ویدئو اعلام کردند: «زنان مبارز سنندج، در دومین سالگرد انقلاب زن،زندگی،آزادی و به‌یاد جان‌باختگان انقلاب ژینا برای گرامی‌داشت بیش از ۴ دهه جان‌باختگان عزیزمان، بر سر مزار آنها تجمع میکنیم و از فراخوان #اعتصاب_عمومی_کردستان حمایت میکنیم».
فعالان حقوق زنان سنندج
تجمع در روز یکشنبه ۲۵ شهریور ۱۴۰۳
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
🟣 پایان ۱۵ سال حبس مریم اکبری‌منفرد، آغاز ۲ سال حبس جدید او
امروز شنبه ۲۱ مهرماه ۱۴۰۳، روزی است که باید مریم اکبری‌منفرد، پس از ۱۵ سال حبس، آن هم بدون یک روز مرخصی، برای همیشه از زندان سمنان آزاد می‌شد.
وی در تیرماه سال گذشته با گشایش دو پرونده جدید در دادسرای اوین و سمنان مواجه شد. در تیرماه امسال وکیل مدافع وی، حسین تاج، از تشکیل پرونده قضایی علیه مریم اکبری‌منفرد در دادگاه انقلاب خبر داد و گفت که او به دو سال حبس دیگر محکوم شده است.
مریم اکبری‌منفرد، از #زنان_دادخواه جنبش دادخواهی ایران نیز هست. دو برادر وی در سال‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۶۳ به اتهام ارتباط و عضویت در سازمان مجاهدین خلق، توسط دادگاه انقلاب اعدام شدند. برادر کوچک و خواهرش نیز در تابستان سال ۱۳۶۷ و همزمان با موج اعدام زندانیان سیاسی، اعدام شدند.
پس از #زینب_جلالیان که تنها زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد است، مریم اکبری‌منفرد نیز قدیمی‌ترین زندانی زن سیاسی است که از سال ۱۳۸۸ تا کنون، بدون حتی یک روز مرخصی در زندان‌های اوین و سمنان، محبوس است.
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani
امروز شنبه ۲۱ مهرماه ۱۴۰۳، روزی است که باید مریم اکبری‌منفرد، پس از ۱۵ سال حبس، آن هم بدون یک روز مرخصی، برای همیشه از زندان سمنان آزاد می‌شد.
وی در تیرماه سال گذشته با گشایش دو پرونده جدید در دادسرای اوین و سمنان مواجه شد. در تیرماه امسال وکیل مدافع وی، حسین تاج، از تشکیل پرونده قضایی علیه مریم اکبری‌منفرد در دادگاه انقلاب خبر داد و گفت که او به دو سال حبس دیگر محکوم شده است.
مریم اکبری‌منفرد، از #زنان_دادخواه جنبش دادخواهی ایران نیز هست. دو برادر وی در سال‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۶۳ به اتهام ارتباط و عضویت در سازمان مجاهدین خلق، توسط دادگاه انقلاب اعدام شدند. برادر کوچک و خواهرش نیز در تابستان سال ۱۳۶۷ و همزمان با موج اعدام زندانیان سیاسی، اعدام شدند.
پس از #زینب_جلالیان که تنها زن زندانی سیاسی محکوم به حبس ابد است، مریم اکبری‌منفرد نیز قدیمی‌ترین زندانی زن سیاسی است که از سال ۱۳۸۸ تا کنون، بدون حتی یک روز مرخصی در زندان‌های اوین و سمنان، محبوس است.
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
@bidarzani