«بررسی ابعاد اجتماعی وحقوقی شروط ضمن عقد ازدواج در ایران»
چهارشنبه ۲۴آبان
ساعت۷-۵عصر
سالن کنفرانس
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
#حلقه_زنان
باحضور:
دکتر محمدتقی کرمی
فریده غیرت
مریم سیدحاتمی
@womenwatcher
چهارشنبه ۲۴آبان
ساعت۷-۵عصر
سالن کنفرانس
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
#حلقه_زنان
باحضور:
دکتر محمدتقی کرمی
فریده غیرت
مریم سیدحاتمی
@womenwatcher
📍برنامه‌های تلویزیون بازتولید کلیشه‌های جنسیتی است
📌درجلسه تخصصی #حلقه_زنان #انجمن_جامعه_شناسی_ایران، با عنوان«بازنمایی جنسیت در برنامه های سیمای ملی با تاکبد بر برنامه #دورهمی» مطرح شد
@bidarzani
🔻دکتر مهدی منتظرقائم، جامعه شناس، با اشاره به اینکه قبل از #بازنمایی_جنسیت بایستی در تحلیل برنامه های صدا و سیما مفهوم و سیاست ژانری را بررسی کرد؛ گفت: «شایسته است بر اساس آرمان ژانری گفت چه برنامه هایی برای رادیو و تلویزیون شایسته است، چه برنامه های از لحاظ کمیت و کیفیت عرضه نماید و در آن کلیت ژانری آن را داوری نمود»
🔻وی با اشاره به بخش هایی از برنامه دورهمی، همچون حضور مهمان ویژه وصحبت های وی در خصوص شرکتش در کلاس آموزشی به دلیل التماس کردن و اصرار او که به عنوان یک زن از موقعیت زنانه خود استفاده کرده یا اینکه در برنامه اعلام کرده بعد از بیرون آمدن از برنامه باید با پدرش تماس گرفته و به او توضیح دهد، گفت: زمانی که مکانیزم های مردسالارانه سنتی از جمله سلطه پدر، زنی را تا سن بالا با خود می کشاند نباید فقط به مهران مدیری ایراد گرفت. نقش مهران مدیری به تنهایی در برنامه برساخته نمیشود بلکه در تعامل با زنان شرکت کننده در برنامه برساخته میشود و برساخت نقش تنها استراتژیک مهران مدیری نیست بلکه تمام ویژگی های سنتی در تعامل با زن ایرانی تحت سلطه مردسالارانه معنا پیدا میکند.
🔻"یا در جای دیگر صحبت های زوجی در خصوص احترام و اعتراف زن بر بی تحمل بودن خودش، اینگونه تحلیل کرد که "حضور زنان درین برنامه و بازنمایی که از خود دارند نشان می دهد که این زنان دارای پذیرش بالایی از سلطه مردسالارانه و فرودستی زنانه بوده و مجری را خواسته یا بالاجبار به سمت تقویت منظر مردسالارانه و عرفی سوق می دهد و مهران مدیری در اینجا به واسطه حضور جنس زن در برنامه در چالش ایدیولوژیک قرار نمیگیرد تا مجبور شود گفتمان خود را از حالت جنسیت زده خارج کند"
🔻دکتر اعظم راودراد :« فضایی که تصویر زن سنتی در آن غلبه دارد با ویژگی های کلیشه ای فرهنگی و سنتی یک مادر، همسر و دارای نقش های خانوادگی سنتی و نه اجتماعی. کمتر ما شاهد زن مدیر و توانمندی که حتی در خانواده از پس مشکلات بر بیاید در صداو سیمای ملی هستیم.
🔻وقتی از این فضای کلی صدا و سیمای ملی حرکت کنیم به سمت تحلیل برنامه ها و بطور مشخص برنامه های مهران مدیری و کلیت برنامه هایش، می توان از طنزی که تقریبا سال 74 با یک زوج باسم رامین و مریم شروع شد و پرمخاطب شد؛ آغاز کرد. در تمامی این برنامه ها تاکنون که تحلیل برنامه دورهمی مدنظر ماست، همچنان غلبه زن سنتی را می بینیم، همراه با اغراق هایی که به طنز بر می گردد/ اعتماد آنلاین
@womenwatcher
📌درجلسه تخصصی #حلقه_زنان #انجمن_جامعه_شناسی_ایران، با عنوان«بازنمایی جنسیت در برنامه های سیمای ملی با تاکبد بر برنامه #دورهمی» مطرح شد
@bidarzani
🔻دکتر مهدی منتظرقائم، جامعه شناس، با اشاره به اینکه قبل از #بازنمایی_جنسیت بایستی در تحلیل برنامه های صدا و سیما مفهوم و سیاست ژانری را بررسی کرد؛ گفت: «شایسته است بر اساس آرمان ژانری گفت چه برنامه هایی برای رادیو و تلویزیون شایسته است، چه برنامه های از لحاظ کمیت و کیفیت عرضه نماید و در آن کلیت ژانری آن را داوری نمود»
🔻وی با اشاره به بخش هایی از برنامه دورهمی، همچون حضور مهمان ویژه وصحبت های وی در خصوص شرکتش در کلاس آموزشی به دلیل التماس کردن و اصرار او که به عنوان یک زن از موقعیت زنانه خود استفاده کرده یا اینکه در برنامه اعلام کرده بعد از بیرون آمدن از برنامه باید با پدرش تماس گرفته و به او توضیح دهد، گفت: زمانی که مکانیزم های مردسالارانه سنتی از جمله سلطه پدر، زنی را تا سن بالا با خود می کشاند نباید فقط به مهران مدیری ایراد گرفت. نقش مهران مدیری به تنهایی در برنامه برساخته نمیشود بلکه در تعامل با زنان شرکت کننده در برنامه برساخته میشود و برساخت نقش تنها استراتژیک مهران مدیری نیست بلکه تمام ویژگی های سنتی در تعامل با زن ایرانی تحت سلطه مردسالارانه معنا پیدا میکند.
🔻"یا در جای دیگر صحبت های زوجی در خصوص احترام و اعتراف زن بر بی تحمل بودن خودش، اینگونه تحلیل کرد که "حضور زنان درین برنامه و بازنمایی که از خود دارند نشان می دهد که این زنان دارای پذیرش بالایی از سلطه مردسالارانه و فرودستی زنانه بوده و مجری را خواسته یا بالاجبار به سمت تقویت منظر مردسالارانه و عرفی سوق می دهد و مهران مدیری در اینجا به واسطه حضور جنس زن در برنامه در چالش ایدیولوژیک قرار نمیگیرد تا مجبور شود گفتمان خود را از حالت جنسیت زده خارج کند"
🔻دکتر اعظم راودراد :« فضایی که تصویر زن سنتی در آن غلبه دارد با ویژگی های کلیشه ای فرهنگی و سنتی یک مادر، همسر و دارای نقش های خانوادگی سنتی و نه اجتماعی. کمتر ما شاهد زن مدیر و توانمندی که حتی در خانواده از پس مشکلات بر بیاید در صداو سیمای ملی هستیم.
🔻وقتی از این فضای کلی صدا و سیمای ملی حرکت کنیم به سمت تحلیل برنامه ها و بطور مشخص برنامه های مهران مدیری و کلیت برنامه هایش، می توان از طنزی که تقریبا سال 74 با یک زوج باسم رامین و مریم شروع شد و پرمخاطب شد؛ آغاز کرد. در تمامی این برنامه ها تاکنون که تحلیل برنامه دورهمی مدنظر ماست، همچنان غلبه زن سنتی را می بینیم، همراه با اغراق هایی که به طنز بر می گردد/ اعتماد آنلاین
@womenwatcher
📌تحلیل و بررسی چالش ها و موانع مشارکت سیاسی فعال زنان درمجلس شورای اسلامی
دکتر الهام ملک زاده
سارا پارساخو
دکتر رضا جلالی
دوشنبه ۲۴ دیماه،
ساعت ۱۹-۱۷
#حلقه_زنان
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
@bidarzani
دکتر الهام ملک زاده
سارا پارساخو
دکتر رضا جلالی
دوشنبه ۲۴ دیماه،
ساعت ۱۹-۱۷
#حلقه_زنان
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
@bidarzani
بررسی موانع تاریخی حضور فعال زنان در مجلس شورای اسلامی توسط #حلقه_زنان
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
✔️موانع ساختاری فعالیت زنان در عرصه سیاست بر اساس اسناد و منابع تاریخی
#شکاف_جنسیتی سد راه زنان در مسیر سیاست
#gender_gap
#plitical_participation
دکتر الهام ملک‌زاده پژوهشگر تاریخ و زنان: «پیش از بررسی و تحلیل چالش و موانع موجود بر سر راه فعالیت زنان در مجلس شورای اسلامی، باید در ضرورت حضور و کنشگری زنان در مشارکت سیاسی سخن راند. اینکه متناسب با ارتقای آگاهی سیاسی آنان و ورود به عرصه‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، مطالبات صنفی‌شان چگونه شکل گرفت و به رسمیت شناخته شدن تشكل‌های سیاسی زنان به صورت قانونی، چگونه طرح و درخواست شد. امری که با مخالفت برخی نمایندگان مرد به بهانه غیرضروری بودن روبه‌رو و به غیرقانونی بودن این تشكل‌ها از سوی مجلس رأی داده شد. در هر صورت این موارد موجب شدند تا در فرایند تاریخی شناسنامه‌دار بودن حضور و #مشارکت_سیاسی زنان موانع مشاهده شود و در فرصت‌های برابر، توانمندی‌های فردی زنان در مقابل مردان سیاست‌ورز، به خلأ مدیریتی، سوابق رسمی مشارکت سیاسی و فقدان حضور بالفعل زنان در تشکیلات، احزاب و جمعیت‌های سیاسی متقاضی حضور در مجالس قانونگذاری، تعبیرشود. دسترسی به قدرت، بیش از هر عامل دیگری، بر سازماندهی درست احزاب بستگی دارد، مشارکت پایین زنان در سطوح بالای حزبی، می‌تواند به عنوان چالشی جدی در مطالبات سیاسی و چانه‌زنی بر سر حضور در تقسیمات قدرت دارای اهمیت باشد. اصولأ عدم حضور و طرح مسائل زنان را در پی دارد که نه فقط به عنوان خواسته‌های حزبی، بلکه در سیاست‌گذاری‌های مرتبط با تقسیم کارهای کاندیداهای نمایندگی، نه توجهی به میزان حضور و سهم زنان در این تقسیم وظایف دیده میشود و نه از جنس مشکلات زنان در طرح لوایح و قوانین پیشنهادی، اثری وجود خواهد داشت.
دکتر سارا پارساخو، پژوهشگر زنان و استاد دانشگاه:« در ۱۲ مرداد ۱۲۹۰ یکی از نمایندگان مجلس دوم نخستین بار در ایران برابری زن و مرد را در مجلس شورا مطرح کرد و گفت: این مساله با مخالفت یکی از روحانیان مجلس مواجه شد. بدین‌ترتیب در سال ۱۳۳۸ شمسی بحث مفصلی در مورد حق رأی زنان شد و مساله حق رأی زنان با حذف آن در لایحه انتخابات دولت دکتر مصدق، چند سالی مسکوت ماند تا این که دوباره مبارزات زنان برای دستیابی به این حق از سال‌های ۱۳۳۹ آغاز شد. اطلاعات زنان با این تیتر که «شرکت در انتخابات حق مسلم هر زن ایرانی است، اما برای دریافت این حق، باید آمادگی پیدا کرد!» مقاله‌ای را منتشر کرد.
او توضیح داد: این موضوع ادامه داشت تا اینکه در سال ۱۳۴۱ تساوی حقوق زن و مرد به رفراندوم گذاشته شد. زنان برای نخستین بار به پای صندوق‌های رأی رفتند. انقلاب سفید شاه به پیروزی رسید و مشارکت سیاسی زنان هم امکان‌پذیر شد. با انتخابات مجلس‌های سنا و شورای ملی، زنان نیز به مجلس راه یافتند و بدین‌ترتیب حق رأی زنان در ۶ بهمن‌ماه ۱۳۴۱ به تصویب رسید. حدودا از مجلس بیست و یکم شورا ی ملی به بعد زنان اجازه حضور در رای دادن و رای گرفتن پیدا کردند و اولین زنانی که توانستند به مجلس راه یابند، مهرانگیز دولتشاهی از تهران، هاجر تربیت از تهران، فرخ‌رو پارسا از تهران، شوکت‌الملوک جهانبانی از تهران، نزهت نفیسی از بافت کرمان در مجلس بیست و یکم شورای ملی راه یافتند و پس از آن در مجلس بیست و دوم و بیست سوم و بیست چهارم که آخرین مجلس شورای ملی بود زنان متعددی راه یافتند. رهنگ جامعه در زن‌باوری و زن‌محوری بسیار دچار تزلزل و اختلاف نظر است. قدرت فکری و مدیریتی زنان هنوز به‌درستی در جامعه فرهنگسازی نشده است که این فرهنگسازی را باید جدی گرفت و زنان باید اول برای خودشان دل بسوزانند و در این فرهنگسازی نقش اساسی را ایفا کنند. تا نگاه غلط در جامعه‌به زن تصحیح نشود، چالش حضوز زنان در مجلس غیر‌قابل حل نخواهد بود و باید بپذیریم که مدیریت فرهنگی فرایندی بس سخت‌تر از تصویب قوانین مجلس است. باید قبول کنیم که مدیریت فرهنگی کشور ما در این زمینه دچار اختلال است. در اثر فقدان زیرساخت‌های لازم فرهنگی و اجتماعی، جامعه‌پذیری جنسیتی صورت می‌گیرد که خاص است و منجر میشود زنان با خصلت‌های زنانگی یا رازوری زنانه شناخته شوند و خودشان هم از خودشان چنین شناختی داشته باشند که در نهایت باعث عدم اعتماد به نفس برای حضور در عرصه عمومی میشود چون فکر می‌کنند عرصه عمومی جای آن‌ها نیست».
گزارش کامل در لینک زیر👇
http://ibna.ir/fa/doc/report/270667
#انجمن_جامعه_شناسی_ایران
✔️موانع ساختاری فعالیت زنان در عرصه سیاست بر اساس اسناد و منابع تاریخی
#شکاف_جنسیتی سد راه زنان در مسیر سیاست
#gender_gap
#plitical_participation
دکتر الهام ملک‌زاده پژوهشگر تاریخ و زنان: «پیش از بررسی و تحلیل چالش و موانع موجود بر سر راه فعالیت زنان در مجلس شورای اسلامی، باید در ضرورت حضور و کنشگری زنان در مشارکت سیاسی سخن راند. اینکه متناسب با ارتقای آگاهی سیاسی آنان و ورود به عرصه‌های اجتماعی، فرهنگی و سیاسی، مطالبات صنفی‌شان چگونه شکل گرفت و به رسمیت شناخته شدن تشكل‌های سیاسی زنان به صورت قانونی، چگونه طرح و درخواست شد. امری که با مخالفت برخی نمایندگان مرد به بهانه غیرضروری بودن روبه‌رو و به غیرقانونی بودن این تشكل‌ها از سوی مجلس رأی داده شد. در هر صورت این موارد موجب شدند تا در فرایند تاریخی شناسنامه‌دار بودن حضور و #مشارکت_سیاسی زنان موانع مشاهده شود و در فرصت‌های برابر، توانمندی‌های فردی زنان در مقابل مردان سیاست‌ورز، به خلأ مدیریتی، سوابق رسمی مشارکت سیاسی و فقدان حضور بالفعل زنان در تشکیلات، احزاب و جمعیت‌های سیاسی متقاضی حضور در مجالس قانونگذاری، تعبیرشود. دسترسی به قدرت، بیش از هر عامل دیگری، بر سازماندهی درست احزاب بستگی دارد، مشارکت پایین زنان در سطوح بالای حزبی، می‌تواند به عنوان چالشی جدی در مطالبات سیاسی و چانه‌زنی بر سر حضور در تقسیمات قدرت دارای اهمیت باشد. اصولأ عدم حضور و طرح مسائل زنان را در پی دارد که نه فقط به عنوان خواسته‌های حزبی، بلکه در سیاست‌گذاری‌های مرتبط با تقسیم کارهای کاندیداهای نمایندگی، نه توجهی به میزان حضور و سهم زنان در این تقسیم وظایف دیده میشود و نه از جنس مشکلات زنان در طرح لوایح و قوانین پیشنهادی، اثری وجود خواهد داشت.
دکتر سارا پارساخو، پژوهشگر زنان و استاد دانشگاه:« در ۱۲ مرداد ۱۲۹۰ یکی از نمایندگان مجلس دوم نخستین بار در ایران برابری زن و مرد را در مجلس شورا مطرح کرد و گفت: این مساله با مخالفت یکی از روحانیان مجلس مواجه شد. بدین‌ترتیب در سال ۱۳۳۸ شمسی بحث مفصلی در مورد حق رأی زنان شد و مساله حق رأی زنان با حذف آن در لایحه انتخابات دولت دکتر مصدق، چند سالی مسکوت ماند تا این که دوباره مبارزات زنان برای دستیابی به این حق از سال‌های ۱۳۳۹ آغاز شد. اطلاعات زنان با این تیتر که «شرکت در انتخابات حق مسلم هر زن ایرانی است، اما برای دریافت این حق، باید آمادگی پیدا کرد!» مقاله‌ای را منتشر کرد.
او توضیح داد: این موضوع ادامه داشت تا اینکه در سال ۱۳۴۱ تساوی حقوق زن و مرد به رفراندوم گذاشته شد. زنان برای نخستین بار به پای صندوق‌های رأی رفتند. انقلاب سفید شاه به پیروزی رسید و مشارکت سیاسی زنان هم امکان‌پذیر شد. با انتخابات مجلس‌های سنا و شورای ملی، زنان نیز به مجلس راه یافتند و بدین‌ترتیب حق رأی زنان در ۶ بهمن‌ماه ۱۳۴۱ به تصویب رسید. حدودا از مجلس بیست و یکم شورا ی ملی به بعد زنان اجازه حضور در رای دادن و رای گرفتن پیدا کردند و اولین زنانی که توانستند به مجلس راه یابند، مهرانگیز دولتشاهی از تهران، هاجر تربیت از تهران، فرخ‌رو پارسا از تهران، شوکت‌الملوک جهانبانی از تهران، نزهت نفیسی از بافت کرمان در مجلس بیست و یکم شورای ملی راه یافتند و پس از آن در مجلس بیست و دوم و بیست سوم و بیست چهارم که آخرین مجلس شورای ملی بود زنان متعددی راه یافتند. رهنگ جامعه در زن‌باوری و زن‌محوری بسیار دچار تزلزل و اختلاف نظر است. قدرت فکری و مدیریتی زنان هنوز به‌درستی در جامعه فرهنگسازی نشده است که این فرهنگسازی را باید جدی گرفت و زنان باید اول برای خودشان دل بسوزانند و در این فرهنگسازی نقش اساسی را ایفا کنند. تا نگاه غلط در جامعه‌به زن تصحیح نشود، چالش حضوز زنان در مجلس غیر‌قابل حل نخواهد بود و باید بپذیریم که مدیریت فرهنگی فرایندی بس سخت‌تر از تصویب قوانین مجلس است. باید قبول کنیم که مدیریت فرهنگی کشور ما در این زمینه دچار اختلال است. در اثر فقدان زیرساخت‌های لازم فرهنگی و اجتماعی، جامعه‌پذیری جنسیتی صورت می‌گیرد که خاص است و منجر میشود زنان با خصلت‌های زنانگی یا رازوری زنانه شناخته شوند و خودشان هم از خودشان چنین شناختی داشته باشند که در نهایت باعث عدم اعتماد به نفس برای حضور در عرصه عمومی میشود چون فکر می‌کنند عرصه عمومی جای آن‌ها نیست».
گزارش کامل در لینک زیر👇
http://ibna.ir/fa/doc/report/270667