🟣 #بیدارزنی: «مادر شریفی» یکی دیگر از مادران دادخواه خاوران درگذشت، کسی که تا آخرین لحظه‌ی عمر بر ضرورت دادخواهی ایمان داشت.

فرزین شریفی، ۲۶ ساله، یکی از هزاران بازداشت شده‌ی ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ بود. سرکوب این روز با بیش از ۱۰۰ کشته در خیابان، بازداشت و اعدام قریب به ۶۰۰ نفر از معترضان و پیوند آن با موج دوم اعدام مخالفین در مهر ماه ۱۳۶۰ است.

طی ۲۴ ساعت گذشته، کاربران و خانواده‌های دادخواه این سالیان با هشتگ #خاوران_حافظه‌_تاریخی به روایت مکتوب دادخواهی و ضرورت حفظ خاوران به عنوان سندی از سرکوب و مقاومتِ توامان شدند. این مادران، نخستین پرچم‌داران استقامت، در روزهای انکار و پنهان‌کاری حاکمیت در قبال گورهای گمنام فرزندان خود بودند. کسانی که روشنایی مبارزه‌شان در دست دیگر مادران پارک لاله، مادران صلح، مادران آبان‌ماه و مجموع مادران دادخواه این سالیان قرار گرفته است.

#مادران_دادخواه
#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم

@bidarzani

📌 نامه‌ای از فرزند دو کارگر (به‌مناسبت روز جهانی کارگر)


#بیدارزنی : «این نگاه‌های خیره به محرومیت‌‌مان در ما درونی کرده بود که موفقیت مسئله‌ای شخصی است و هر کس که از آن خلاصی ندارد حتما یک جای کارش می‌لنگد! آن‌قدر این صدا بلند بود که ما حتی برای لحظه‌ای تصور نمی‌کردیم که سیستمی در کار است که فراتر از اراده، توان و قدرت ما دارد شیره جان ما را می‌مکد و او مسئول تمام ناامنی‌ها، نداشتن‌ها و جاماندن‌های ماست. ما ذره‌ای به خیالمان هم نمی‌رسید که کار مادرمان کار است، قالیبافی کار است، برپاداشتن آن خانواده کار است. سال‌ها گذشت تا من آموختم که تمام آنچه او می‌کرد کار بازتولیدی بود، کاری که سیستم آن را نامرئی و بی‌مزد نگه می‌داشت و هرگز به سودی که از آن کسب می‌کرد وقعی نمی‌نهاد.

حالا سال‌ها از آن روزها گذشته است. پدر و مادرم دوران کهن‌سالی خود را طی می‌کنند و آن‌چنان‌که باید درگیر کارهای سابق نیستند. اما آن‌ها نه بازنشسته شدند، نه بیمه و مزایا دارند. چرخه‌ی محرومیت و نابرابری هنوز هم آن‌ها را رها نکرده است. آن‌ها تا ابد کارگرانی بی جیره و مواجب در یکی از حاشیه‌ای‌ترین شهرهای ایران باقی می‌مانند»

ادامه‌ی مطلب:

https://bidarzani.com/36527

#روز_جهانی_کارگر
@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : گردهمایی دانش‌آموزان دبیرستانی در اعتراض به حضوری بودن امتحانات در پاندمی کرونا

اعتراضات سراسری دانش‌آموزان مقطع دبیرستان وارد مرحله‌ای جدی‌تر از تجربه‌ی پیشین شده است. طی روزهای گذشته، دانش‌اموزان مقاطع نهم و دوازدهم در اعتراض به برپایی حضوری امتحانات در مدارس، مقابل واحد آموزشی شهر خود، دست به تجمع اعتراضی زدند.

از صبح امروز چهارشنبه ۱۵ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰، دانش‌آموزان بسیاری در شهرهای یزد، بروجرد، کرج، شیراز، زنجان، سمنان و...مقابل اداره‌کل آموزش و پرورش شهرها، نسبت به بی‌تفاوتی جان خود از سوی مسئولان، تجمع اعتراضی برپا کردند.

🟣 اعتراض این دانش‌آموزان در ادامه‌ی صحبت‌های آنان، مبنی بر سیستم ناکارآمد آموزش مجازی، عدم برابری آموزشی و بی‌اساس بودن طرح حضوری برگزاری امتحانات صورت گرفته است.
طی دوره پاندمی کرونا، بیش از ۴ میلیون دانش‌آموز از تحصیل بازماندند. آمار ۶۰ میلیونی جمعیت زیر خط فقر در کشور و فقدان تبلت و گوشی‌های هوشمند جمعیت‌های فرودست و مزدبگیران، کودکان و دانش‌آموزان بسیاری را به خودکشی، ترک اجباری از تحصیل و افزایش ازدواج کودکان دختر (کودک همسری) سوق داد. فاجعه‌ای که پیش از آن هم با رویه‌ی فقدان مدارس ایمن و مسیرهای صعب‌العبور، حق آموزش رایگان و برابر این کودکان را سلب می‌کرد.

از سوی دیگر، طرح‌های نظیر برگزاری آزمون‌های حضوری، ناشی از عدم نظارت کامل سازمان آموزش و پرورش از موقعیت و امکان‌یابی مدارس حاضر در ‌هر استان است. گرمای طاقت فرسای مدارس جنوبی کشور، عدم وجود مدارس استاندارد در استان‌های سیل‌زده فروردین ۹۸ و مدارس نیمه ویران و ناامن سیستان و بلوچستان، چگونه خواهند توانست پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنند؟
در واقعیت امر، اساس خروجی یک سال تحصیلی مجازیِ نابرابر، غیر همگانی و با خروجی آموزشی بسیار متفاوت، نمی‌تواند زیر سایه‌ی طرح آزمون حضوری و‌ سراسریِ دو مقطع سرنوشت‌ساز نهم و دوازدهم قرار گیرد.
اعتراض دانش‌آموزان این مقطع، قدمی روبه‌جلو جهت ابراز مطالبه‌گری و تلاش جهت تحقق آن است. دانش‌آموزانی که خود تبعیض‌های آموزشی را تجربه کردند و با دوری گزیدن از انفعال، مجموع حقوق صنفی و حیاتی خود را بیان می‌کنند.

▪️ویدئو: نگاهی به اعتراضات دانش‌آموزان که از ۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۰ آغاز شد و ادامه دارد...

#حق_آموزش_رایگان_و_برابر
#اعتراضات_دانش‌آموزی

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : نخستین پیروزی فمینیست‌های اکوادور، مقابل محافظه‌کاران مذهبی این کشور


گروه‌های فمینیستی، فعالان حقوق زنان و وکلای زن حاضر در اکوادور، سال‌هاست که در اعتراض به آمار بالای خشونت علیه زنان و همچنین تلاش جهت قانونی شدن سقط جنین امن و رایگان، مبارزه می‌کنند.

پس از ده‌ها تجمع اعتراضی، دادگاه قانون اساسی اکوادور، روز چهارشنبه به جرم‌زدایی از سقط جنین در موارد تجاوز جنسی رای داد، تصمیمی تاریخی در کشوری محافظه کار که سقط جنین در آن تاکنون به جز برای مادران دارای ناتوانی ذهنی و بارداری خطرناک، جرم محسوب می‌شد و مجازات قضایی ۳ سال زندان را در پی داشت.

این تصمیم دادگاه قانون اساسی اکوادور یک پیروزی برای فعالان حقوق زنان و گروه‌های فمینیستی در این کشور به شمار می‌رود، آن هم دو سال پس از ناکامی آنها در سال ۲۰۱۹ که در پی مخالفت پارلمان برای جرم‌زدایی از سقط جنین در موارد تجاوز جنسی رخ داد.

حدود ۷۰ درصد از جمعیت ۱۷.۵ میلیون نفری اکوادور پیرو آیین کاتولیک هستند. در این میان «ماریا د لورس آلسیوار»، همسر رئیس جمهوری این کشور نیز با انتشار پیامی توئیتری و در حمایت از محافظه‌کاران مذهبی، ابراز امیدواری کرده بود که رای دادگاه قانونی اساسی این کشور به قانونی شدن سقط جنین منجر نشود و تلاش فعالان حقوق زنان را مذبوحانه اعلام کرده بود.

بنا بر گزارش گاردین، طبق ارقام منتشر شده از سوی نماینده دادگستری اکوادور، ۸۰ درصد از بارداری‌های دختران زیر ۱۴ سال در این کشور به دلیل «تجاوز جنسی» رخ می‌دهد و روزانه به طور متوسط ۶ دختر کودک به سقط جنین روی می‌آورند.
سازمان‌های حامی حقوق زنان و گروه‌های فمینیستی نیز برآورد می‌کنند که سالانه حدود ۲ هزار و ۵۰۰ کودک دختر در اکوادور زایمان می‌کنند. این در حالی است که در این کشور، هرگونه رابطه جنسی با کودک زیر ۱۴ سال تلویحا از نظر قانونی تجاوز جنسی محسوب می‌شود.


@bidarzani

🟣 فاطمه مثنی، زندانی سیاسی امروز چهارشنبه ۱۵ اردیبهشت‌ماه از زندان اوین به مرخصی درمانی ۲ ماهه اعزام شد

خانم مثنی تاکنون علیرغم وخامت حال و خونریزی روده، از دریافت خدمات درمانی و اعزام به بیمارستان محروم مانده بود. این امر در حالی است که پزشک معالج خانم مثنی تحمل حبس با شرایط جسمی وی را ناممکن دانسته است.

فاطمه مثنی در تاریخ ۲۹ مردادماه ۹۹، در پی وخامت حال و بیهوشی از زندان اوین به بیمارستان طالقانی اعزام شد. وی در بیمارستان نیز به دستور امین وزیری، دادیار ویژه زندانیان سیاسی با دستبند و پابند به تخت بیمارستان بسته شد و در تاریخ ۵ شهریور بدون رسیدگی پزشکی کافی و علیرغم مخالفت پزشک با دستور امین وزیری به قرنطینه زندان اوین بازگردانده شد. بازگرداندن خانم مثنی به زندان شرایطی بود که پزشک بیمارستان به دلیل حاضر نبودن پاسخ آزمایشات و عدم تکمیل مراحل درمان با اعزام وی مخالف بود. وی مجددا در تاریخ ۱۷ شهریور امسال نیز در پی وخامت حال عمومی از زندان اوین به بیمارستان طالقانی تهران اعزام شد. او یک روز بعد نیز مجددا جهت انجام آزمایشات آندوسکوپی و کلونوزکوپی به بیمارستان اعزام و مجددا به قرنطینه بند زنان زندان اوین بازگردانده شد.
خانم مثنی همچنین در تاریخ ۶ آبان‌ماه سال گذشته در پی خونریزی شدید روده به بیمارستان طالقانی تهران اعزام و علیرغم مخالفت کادر درمانی و نگرانی‌های پزشکی به دستور امین وزیری، دادیار ناظر بر زندانیان سیاسی به بند زنان زندان اوین بازگردانده شد. این زندانی سیاسی در تاریخ ۲۲ بهمن‌ماه ۹۹ در پی وخامت حال به بیمارستان اعزام اما پس از ۵ روز و پیش از تکمیل دوره درمانی مجددا به زندان منتقل شد. خانم مثنی از بیماری‌های کولیت روده و میگرن شدید عصبی رنج می‌برد.

بنا بر گزارش هرانا، فاطمه مثنی و همسرش حسن صادقی در تاریخ ۹ بهمن ماه سال ۹۱ در پی برگزاری مراسم ترحیم برای پدر آقای صادقی که از مخالفان حکومت جمهوری اسلامی ایران بود، به صورت خانوادگی به همراه دو فرزند خود بازداشت شدند و همزمان درب منزلشان نیز پلمب شد. دختر آنها پس از گذشت سه روز و پسرشان نیز که زیر سن قانونی بود پس از حدود یک ماه و نیم بازداشت و بازجویی از زندان آزاد شدند.
آقای صادقی و خانم مثنی پس از گذشت یک سال بازداشت و بازجویی که حدود ۵ ماه از آن در سلول های انفرادی بند ۲۰۹ زندان اوین گذشت با قرار وثیقه تا زمان برگزاری دادگاه از زندان آزاد شدند.
نهایتا خانم مثنی به همراه همسرش توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب توسط قاضی احمدزاده از بابت اتهام بغی و محاربه از طریق هواداری از سازمان مجاهدین خلق هر کدام به ۱۵ سال حبس محکوم شدند و حکم مصادره اموال این خانواده ازجمله محل کسب آقای صادقی و منزل شخصی‌شان صادر شد. وی در تاریخ هشتم مهرماه سال ۹۴ جهت اجرای حکم حبس مجددا بازداشت و به بند زنان زندان اوین منتقل شد. در اسفندماه سال ۹۷ حکم مصادره محل کسب این زوج توسط ستاد اجرای فرمان امام اجرا شد. منزل این شهروندان نیز اردیبهشت ۹۹ توسط ستاد اجرای فرمان امام مصادره شد.
این زندانی مادر دو فرزند است که به همراه مادربزرگ بیمارشان زندگی می‌کنند. ملاقات این زندانی با حسن صادقی، همسرش که در زندان رجایی شهر کرج محبوس است، منوط به موافقت امین وزیری، دادیار ناظر بر زندانیان شده است در صورتی که ملاقات سایر زندانیان زوج طبق روال عادی صورت می‌گیرد. محرومیت این دو زندانی سیاسی از ملاقات مستمر در حالی است که در قانون پیش‌بینی‌هایی برای ملاقات بین اعضای زندانی خانواده‌ها شده است، حتی اگر آنها در زندان‌های جداگانه تحمل حبس کنند.

🟣 فاطمه مثنی متولد ۵ خرداد ۱۳۴۶ است؛ وی زمانی که تنها ۱۳ سال سن داشت، همراه با مادرش به مدت ۳ سال در زندان بود. اتهام آنها محاربه و بغی از طریق هواداری از سازمان مجاهدین خلق بود. سه برادر فاطمه مثنی همراه با همسر یکی از برادرانش در سال‌های دهه شصت اعدام شده‌اند.

#زنان_زندانی_سیاسی

@bidarzani

🟣 بیانیه‌ی انجمن حمایت از حقوق کودکان: خشونت و آزارجنسی عليه كودكان پديده‌ای ساختاری است


«ابعاد اجتماعی تجاوز و تعرض به کودکان اغلب زیر سایۀ گفتمان روانشناختی که بر پدوفیلیا (لذت‌جویی جنسی از کودکان) و اختلال شخصیت ضداجتماعی تاکید می‌کند، کمتر دیده و بدان پرداخته شده است؛ موضوعی که در بستر خلأهای حمایتی و قانونی از کودکان، پیوندی ناگسستنی با فرهنگ مسلط مردسالار در جامعه و روابط نامتوازن قدرت میان کودک و بزرگسال دارد. مرگ دردناک ساناز ۱۷ ماهه به دلیل تجاوز جنسی پدرش، بیش از هر زمان دیگری ضرورت توجه فعالان حقوق کودک را به سویه‌های اجتماعی و سیاسی مسالۀ تجاوز و تعرض به کودکان- در محیط خانه و غیر از آن- نشان می‌دهد و زوایای کمتر دیده شدۀ «فرهنگ تجاوز» را که متوجه کودکان است، فاش می‌کند.

این روزها جنبش «من هم» (Me Too) در ایران، با تمرکز بر افشاگری‌ها و روایتگری‌های آزاردیدگان تجاوز و تعرض‌های جنسی، از مجرای شبکه‌های اجتماعی، در مسیر ایجاد تغییری بزرگ و بنیادین در فرهنگ سلطه‌گر مردسالار قدم بر می‌دارد. از آغاز این جنبش روایت‌های بسیاری از تجربۀ تلخ تجاوز و آزار کاربران در دوران کودکی منتشر شده است؛ تجاربی که با سرکوب سیستماتیک افشاگری و گزارش‌دهی در سطح جامعه، فرصت و امکان در میان گذاشتن واقعه حتی با نزدیک‌ترین فرد به کودک را هم نیافت و حالا در بزرگسالی به آسیبی ریشه‌دار با پیامدهایی جبران‌ناپذیر بدل شده است. روایت‌گری یکی از راهبردهای موثری است که با رویت‌پذیر کردن مساله آزار جنسی و تجاوز و ابعاد گستردۀ آن، می‌تواند حساسیتی عمومی در جامعه ایجاد کند، مانع تداوم شماتت آزاردیدگان اعم از کودکان و بزرگسالان شود و با آن ساختارهای اجتماعی و باورها و کردارهای فرهنگی مقابله کند که آزار جنسی را توجیه می‌کنند یا به سادگی و با روانشناختی کردن صورت مساله آزار جنسی از کنار آن می‌گذرند و روابط نابرابر قدرت و نمودهای اجتماعی آن را نادیده می‌گیرند».

ادامه‌ی متن در لینک زیر:

https://bit.ly/3eVdXvM

@irsprcorg
@bidarzani

📌مصائب کارگرانِ یک شرکت تولید صنایع غذایی در گیلان

✍🏽 واحده خوش‌سیرت

#بیدارزنی: «آبان ۹۴ بود. دوستی که از قبل برای کار سراغش رفته بودم به من زنگ زد تا برای کار در قسمت کارگری به یک شرکت تولید صنایع غذایی وارد شوم. از این خبر خیلی خوشحال بودم. خوشحال از اینکه توانستم کاری را بیابم که بتوان روی درآمدش حساب کرد. می‌گفت مبلغ پرداختی‌اش هفتصد تا هفتصد و پنجاه هزار تومان است که در برابر دستمزدهای دویست سیصد هزار تومانی سایر موسسات و شرکت‌ها رقم بهتری به نظر می‌رسید. حداقل می‌توانست من را که در باتلاقی از مشکلات اقتصادی فرو رفته بودم از مرگ حتمی نجات دهد. می‌دانستم که خانواده‌ام به‌شدت با این کار مخالف‌اند: ۱۲ ساعت کار سرپایی و مداوم که شیفت شب هم داشت.
خودم را آماده کرده بودم تا در برابر مخالفت‌ها محکم بایستم. دیگر نمی‌توانستم بی‌پولی را تحمل کنم. شرایط هرچقدر هم که دشوار بود باید تحمل می‌کردم. مدت‌های طولانی بود که همسرم تحت فشار نیروهای امنیتی کارش را از دست داده بود و درآمد مختصری که از فروشندگی در یک مغازه‌ی کوچک داشتیم کفاف زندگیمان را نمی‌داد...

روزها ساعت سه ونیم، چهار عصر که می‌شد از فرط خستگی، درد کمر، درد پشت زانوها و ساق‌های پا کلافه می‌شدم. آرزو داشتم تنها چند دقیقه‌ای بنشینم؛ اما این کار ممنوع بود و هیچ‌کس حق نشستن را نداشت. حتی اگر کاری هم نداشتیم؛ مثلا اگر دستگاه خراب می‌شد و یا اینکه به خاطر توقف‌های زمان‌بندی شده‌ی چند دقیقه‌ای چرخه‌ی تولید کاری برای انجام دادن نبود بازهم باید با جارو زدن خودمان را مشغول نشان می‌دادیم.

هیچ‌کس حق استراحت نداشت حتی چند دقیقه‌ی کوتاه! و دوربین‌ها مدام در حال چک کردن کارگرها بودند و اگر سرپرستی و یا مهندس تولیدی کارگری را در حال استراحت می‌دید جریمه‌اش می‌کرد. و ما کارگرها همیشه در حسرت چند دقیقه استراحت بودیم. و من چه زود از کارگرهای دیگر یاد گرفتم که هر روز یا یک روز در میان از مسکن استفاده کنم. و معمولا کارگرها همیشه یک خورجین مسکن همراه خودشان داشتند و به همدیگر می‌دادند.

شب‌کاری‌ها برای ما کارگران زن بسیار دشوارتر از مردان بود چون هم مجبور بودیم شب‌ها تا صبح کار کنیم وهم روزها به کار خانه و پخت‌وپز و نظافت منزل و پیش‌آمدهای وقت وبی وقت زندگی بپردازیم. بی‌خوابی‌ها کلافه‌مان می‌کرد و خواب‌های منقطع و ناقص و ناآرام روز نمی‌توانست نیازمان برای شب‌بیداری‌ها را تامین کند. اکثر مواقع این کارگران زن بودند که دچار حادثه می‌شدند و آن‌وقت‌هایی که شیفت‌های شب به مدت سه الی چهار هفته ادامه می‌یافت صدای کارگران درمی‌آمد. اما برای شرکت زمانی که تولید داشت هیچ‌چیز مهم نبود نه صدای اعتراض کارگران و نه افزایش حوادث و آسیب‌دیدگی‌ها. و آن‌هایی که اعتراض داشتند راه خروج را نشانشان می‌دادند».


متن کامل این یادداشت را در بیدارزنی بخوانید:

https://bidarzani.com/36536


#روز_جهانی_کارگر #زنان_کارگر

@bidarzani

📌رضا خندان همسر #نسرین_ستوده در صفحه فیس بوک خود از وضعیت وحشتناک بهداشتی زندان قرچک می‌گوید:

📍با گرم شدن هوا بوی فاضلاب زندان قرچک تشدید شده است. بوی فاضلاب به قدری شدید است که فرد احساس می‌کند داخل فاضلاب زندگی می‌کند.

📍سرویسهای بهداشتی زندان داستان غم انگیز دیگری است که قابل وصف نیست. من عکسی از دستشویی مستقر در پارکینگ زندان گرفته ام که سربازان، راننده سرویس ها و مراجعان از جمله وکلا از آن استفاده می‌کنند. این دستشویی به قدری کثیف و مخروبه است که قابل تصور نیست. دوستی که تجربه انفرادی #زندان_قرچک را داشت میگفت دستشویی انفرادی‌های قرچک خیلی بدتر از آن است.

📍ماه رمضان به بهانه این که چندنفر از زندانیان روزه می گیرند به بقیه زندانیان ناهار نمی دهند. در واقع به کسانی که ساعت ۲-۳شب برای گرفتن سهمیه سحری بیدار می شوند ناهار فردا داده می شود. زندانیان هیچ وسیله‌ای برای گرم کردن غذا ندارند.

#زنان_زندانی_سیاسی
@bidarzani

📌فعالان کوئیر: همجنسگرای اهوازی به دست برادر و پسرعموهایش به شکل فجیعی به قتل رسید

آن طور که فعالان کوئیر ایرانی به «زمانه» خبر داده اند، علیرضا، همجنسگرای عرب اهوازی قرار بود دو روز بعدتر به دوست‌پسرش در ترکیه بپیوندد اما قربانی قتلی مبتنی بر نفرت شد.
علیرضا فاضلی منفرد، همجنسگرای عرب اهوازی پنج‌شنبه ۱۶ اردیبهشت قربانی این قتل مبتنی بر نفرت شده است.

منابع آگاه در میان فعالان کوئیر به «زمانه» خبر دادند که برادر و پسرعموهای علیرضا سر او را می‌برند، پیکر بی‌جانش را زیر درخت نخلی رها می‌کنند، و به مادر او زنگ می‌زنند و محل جسد را خبر می‌دهند.

به گفته این منابع، علیرضا قرار بوده دو روز دیگر به ترکیه برود، به دوست‌پسرش بپیوندد، و تقاضای پناهندگی کند.

علیرضا به مغازه خدمات موبایل رفته بوده که برادر و پسرعموهایش نیز به آن مغازه می‌روند، از او می‌خواهند به بهانه دیدن پدرش به سمت خودرو آنها برود، و سپس او را با خود می‌برند و به قتل می‌رسانند.

https://www.radiozamaneh.com/667823/

شکیلا منفرد از زندان اوین به زندان قرچک ورامین تبعید شد

خبرگزاری هرانا – شکیلا منفرد، زندانی سیاسی که دوران محکومیت ۴ سال و دو ماهه خود را در بند زنان زندان اوین سپری می‌کرد، روز یکشنبه ۱۲ اردیبهشت‌ماه به زندان قرچک ورامین تبعید شد.

به گزارش خبرگزاری هرانا، ارگان خبری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، روز یکشنبه ۱۲ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۰، شکیلا منفرد، زندانی سیاسی از زندان اوین به زندان قرچک ورامین تبعید شد.

این زندانی سیاسی هم اکنون در بند قرنطینه زندان قرچک ورامین به سر می برد.

@bidarzani

مصاحبه با عطیه مهربان فعال زنان افغانستانی:

📌زنان افغانستان در مقابل طالبان عقب نشینی نمی‌کنند

✍منیژه موذن

با آغاز خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان و نامعلوم بودن نتیجه مذاکرات صلح بین دولت افغانستان و نیروهای طالبان، وضعیت زنان افغانستان بیش از همیشه در خطر قرار گرفته است.

افزایش خشونت‌ها و ناتوانی دولت در مهار طالبان، احتمال تشکیل امارت اسلامی را شدت بخشیده و در چنین وضعیتی زنان بیش از همه گروه‌ها در خطر هستند.

بر اساس آخرین گزارش امنیتی ایالات‌متحده، پیشرفت در زمینه حقوق زنان در افغانستان ممکن است با عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی و بین‌المللی در معرض خطر باشد، حتی اگر طالبان کاملاً قدرت را در دست نگیرند.

عطیه مهربان فعال زنان ساکن افغانستان در گفتگویی در این ارتباط می‌گوید: «با وجود اینکه بسیاری از دختران کشته شدند، بسیاری از دختران حاضر در رسانه‌ها به عنوان هدف مورد حمله قرار گرفتند اما باز هم جرات می‌کنند، جسارت می‌کنند و کار می‌کنند. بسیاری از آن‌ها می‌گویند در هر شرایطی باشد، ما مجبور هستیم کار کنیم و عقب‌نشینی راه‌حل نیست. هدف آن‌ها این است که ما عقب‌نشینی کنیم و اگر ما این کار را انجام دهیم آن‌ها به هدفشان رسیده‌اند.»


متن کامل مصاحبه با عطیه مهربان را در ادامه می‌خوانید.

#زنان_افغانستانی


https://bidarzani.com/36581

🟣 #بیدارزنی : یکی از شش زن شالیکاری که دیروز بر اثر اصابت صاعقه هنگام کار در شالیزار مصدوم شده بودند، جان باخت

بنا بر گزارش معاون درمان دانشگاه علوم پزشکی گیلان: «یک زن کشاورز ۵۷ ساله که دیروز در روستای گالش محله، حوالی جیرده رشت، هنگام کار بر روی زمین بر اثر برخورد صاعقه، به شدت مجروح شده بود، در راه انتقال به بیمارستان جان باخت».
دکتر دهنادی مقدم با بیان اینکه ۵ زن شالیکار دیگر هم مصدوم شده و به کمک ماموران اورژانس به بیمارستان منتقل شدند، افزود: «این افراد پس از درمان سرپایی، از بیمارستان مرخص شدند».

▪️پیش‌تر در صبح روز ۲۸ اردیبهشت‌ماه ۹۸ نیز ۱ کشاورز ۶۰ ساله‌ی قهدریجانی، حین سم‌پاشی در زمین کشاورزی بر اثر اصابت رعد و برق جان خود را از دست داد. در تاریخ ۲۰ اردیبهشت ۹۸ هم ۲ زن و مرد بیجارکار حین کار در لشت‌نشا بر اثر صاعقه کشته و ۳ کشاورز دیگر به بیمارستان منتقل شدند.

▪️فقدان امنیت جانی کشاورزان و بیجارکاران، کار پیوسته‌ی کشاورزی و مرگ‌های در پی کار، در کنار «قراردادهای لسانی» و نه قراردادهای کاری مکتوب، جمعیت کشاورزان، خاصه کشاورزانِ بی‌زمین را در معرض استثماری هر روزه قرار می‌دهد. طوری که مرگ و ‌مصدومیت‌هایی از این دست، با عدم وجود بیمه‌ و قراردادهای کاری، به‌عنوان مرگ در پی عوامل طبیعی قلمداد می‌شود و سلب مسئولیت ساختاری دولت، وزارت کار و سازمان تامین اجتماعی را در قبال جان کشاورزان رقم می‌زند.

در ایران، ۷۰ درصد فعالیت کشاورزی به‌دست زنان انجام می‌شود، اما سهم زنان در اشتغال بخش کشاورزی تنها ۱۱ درصد است. این به‌معنای آن است که چنین فعالیت‌هایی در نهادهای دولتی محاسبه نمی‌شود و نقش اشتغال آنان «نامرئی» است.

@bidarzani

‏«ائتلاف مطبوعات آزاد»
One Free Press Coalition
در ماه مه، اسامی ده روزنامه‌نگار در معرض خطر به‌دلیل فعالیت‌های حقوق بشری را اعلام کرد

✍🏽زهره رجبی

🔻این گزارش روزنامه‌نگارانی را انتخاب کرده که در مورد حقوق بشر می‌نویسند. طبق آمار اعلام شده ائتلاف مطبوعات آزاد، از میان روزنامه نگاران زندانی در سال ۲۰۲۰ ، ۵۵٪ آنها، موضوعات حقوق بشری را پوشش می‌دادند و از سال ۱۹۹۲ تا کنون، ۳۰۶ روزنامه‌نگار فعال حقوق بشر، کشته شده‌‌اند.

🔻در لیست ماه می ۲۰۲۱ ائتلاف مطلوعات آزاد، اسامی زنان و مردان در کنار هم و از کشورهای مختلف معرفی و برجسته شده است.

🔻‎#کسری_نوری، ایران:

درویش زندانی که در گزارش ائتلاف معرفی شده، یکی از روزنامه‌نگاران تحت خطر است که به دلیل پوشش مسائل حقوق بشری و اخبار مربوط به دراویش(از اقلیت‌های مذهبی)، سال‌های زیادی را در زندان سپری کرده است. نوری دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق بشر و از مدیران پایگاه خبری مجذوبان نور است که به ۱۲ سال حبس محکوم
شده است.

🔻‎#اگنیسکا_پیکولیکا Agnieszka Pikulicka، ازبکستان:

خبرنگار آزاد است و از طرف وزارت کشور ازبکستان علناً تهدید به طرح پرونده قضایی احتمالی علیه خود شده، دلیل این فشارها، گزارش اگنیسکا درباره حمله به یک فعال LGBTQ (اقلیت جنسی) است.

🔻‎#ساندیا_راویشانکار Sandhya Ravishankar از هند:

روزنامه‌نگار مستقل که در حوزه تهیه گزارش از انتخابات، سیاست و فساد در هند فعالیت می‌کند، از جمله در مورد انتسار اخبار در حوزه مافیای شن و ماسه ساحلی تامیل نادو، سالها با تهدید و آزار و اذیت، از جمله تهدید به مرگ و تجاوز جنسی، انتشار اطلاعات حوزه خصوصی‌اش و در سال ۲۰۱۸ حتی با خرابکاری موتورش به‌منظور راهی برای متوقف کردن فعالیت‌هایش روبرو شده است.

🔻این لیست ده‌نفره اسامی
روزنامه‌نگاران شجاع دیگری را در برمی‌گیرد که برای اطلاع‌رسانی دقیق و شفاف و بیان حقایق سال‌ها تحت فشار سیستماتیک دولت‌ها قرار گرفته‌اند.
@bidarzani
@Shahr_Zanan


منبع:
https://www.euractiv.com/section/digital/news/one-free-press-coalition-the-10-most-urgent-list-of-may-2021/

احتمال افزایش کودک‌همسری در دوران پساکرونا | خروج ۱.۶ برابری زنان از بازار کار نسبت به مردان
کرونا نرخ رسمی بیکاری زنان را در یک سال، ۱.۶ درصد افزایش داده است. زنان در پاییز کرونایی ۳.۴ بیشتر نسبت به پاییز پیش از کرونا از صحنه فعالیت کنار رفته یا کنار گذاشته شده‌اند. در حالی که در سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۸ نرخ مشارکت زنان از ۱۲.۴درصد به ۱۵.۵درصد افزایش یافته که این یعنی برای افزایش ۳.۱ درصد نرخ مشارکت زنان، ۶ سال زمان نیاز بوده و همه این تلاش‌های طولانی‌مدت و کند، انگار با یک کاهش ۳.۴ درصدی از بین رفته است.

اگرچه براساس آمارهای مرکز آمار، نرخ بیکاری در میان زنان ایرانی حدود ۱۷درصد است اما واقعیت اشتغال زنان را نشان نمی‌دهد. مشارکت اقتصادی زنان در ایران ۱۵.۳درصد است؛ یعنی این که ۸۵ درصد از جمعیت حدود ۴۰ میلیونی زنان در ایران یا کار نمی‌کنند (جزو جمعیت فعال نیستند)، یا کارکردن‌شان در آمارهای رسمی ثبت نمی‌شود و یا بیکار هستند.

بیشترین تأثیر کرونا بر بخش‌های خدماتی بوده که در کوتاه‌ترین زمان تحت‌تأثیر شوک کرونا و تداوم آن قرار گرفتند. رستوران‌ها، هتل‌ها، تالارهای پذیرایی، اغذیه‌فروشی‌ها، آرایشگاه‌ها، مهدکودک‌ها، باشگاه‌های ورزشی و مراکز اقامتی و گردشگری که در بخش خدمات فعال بودند به‌تدریج تحت‌تأثیر کرونا راکد یا تعطیل شدند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که زنان بیش از مردان در بخش‌های خدمات مشغول فعالیت هستند و همین مسئله نیز باعث شده تا در دوران کرونا بیشتر لطمه ببینند.

در پاییز سالی که گذشت سهم نرخ بیکاری مردان تحصیل‌کرده تنها ۲۸.۱درصد بوده و این در حالی است که نرخ بیکاری زنان فارغ‌التحصیل آموزش عالی ۷۰.۳درصد برآورد شده است؛ به این معنا که زنان تحصیل‌کرده ۴۲درصد بیشتر از مردان در سال گذشته طعم بیکاری را چشیده‌اند و فرصت‌های شغلی به‌طور نابرابری میان جنس زن و مرد تقسیم می‌شود و کرونا این نابرابری را تشدید کرده است.

در روزگار کرونا، به‌نظر می‌رسد زنان در گزینه‌های اول تعدیل کارفرماها قرار دارند. به گفته معاون وزیر کار، عیسی منصوری حدود ۷۰درصد از شاغلینی که به‌دلیل کرونا شغل خود را از دست داده‌اند، زنان هستند.

تا پیش از شیوع کووید-۱۹، مادران شاغل، فرزندان خود را به مهدکودک‌ها می‌سپردند و بعد از آن زمانی را برای خود داشتند که یا در آن مطالعه کنند یا به کاری بپردازند و یا سر کار بروند. حالا تقریبا کمتر مادری می‌تواند فرزندش را به مهد بسپارد. کرونا مهدها را تعطیل کرده و مراکز نگهداری از کودکان را به خاموشی کشانده است. در سبک تازه زندگی، زنان دورکار حالا دیگر باید در زمانی که در خانه و اصطلاحا دورکارند، هم به کارفرماهای خود پاسخگو باشند و هم از فرزند خود مراقبت کنند. از سوی دیگر خانه‌نشینی اجباری آنها نقش‌های سنتی مثل غذاپختن، مرتب‌کردن خانه و... را دوباره به شکل انحصاری به آنها نسبت داده است.

یکی دیگر از پدیده‌های ویروس کرونا، افزایش پدیده کودک‌همسری است؛ چرا که بسیاری از خانواده‌ها به‌ دلیل بیکارشدن و از دست دادن معیشت خود، فقر را تجربه خواهند کرد در این میان، خانواده‌ها با هدف کاهش تعداد اعضا، تصمیم به ازدواج کودکان خود می‌گیرند.

یکی دیگر از آسیب‌های آینده می‌تواند از بین رفتن بخشی از تلاش جمعی زنان برای دریافت فرصت برابر حضور در جامعه در قالب امکانات، شغل و... باشد چرا که در سبک زندگی جدید به‌نظر می‌رسد دوباره زنان قرار است با اجبار شرایط، در نقش سنتی خود فروبروند.
منبع: همشهری

#کرونا #اشتغال #بیکاری #ازدواج_کودکان
@bidarzani

🟣 حکم‌ #خلع_ید بخش خصوصی از شرکت کشت و‌ صنعت نیشکر #هفت_تپه اعلام شد.

این پیروزی شیرین را به کارگران شریف و مقاوم هفت‌تپه تبریک می‌گم. هفت‌تپه با خواست، اراده، اتحاد، مبارزه و ‌مقاومت کارگران هفت‌تپه آزاد شد. توجه دارید؟!

«هفت‌تپه را کارگران آزاد کردند».

از صفحه‌ی اینستاگرام اسماعیل بخشی

@bidarzani