📌معضلی به نام دامن کوتاه
✍️مترجم: غزال ندیم
🔸شاید عجیب به نظر بیاید؛ شاید هم کسی یادش نیاید و یا دقت نکرده باشد ولی برای همین بازیهای المپیک زمستانی ۲۰۱۴، برای یکی از رشتههای #ورزش_زنان، انقلاب کوچکی رخ داد؛ بعد از سالها مبارزه، برای اولینبار در این دوره از بازیها رشته پرش با اسکی برای زنان آزاد شد، آنهم در حالیکه این رشته از سال ۱۹۲۴ برای مردها وجود داشت!
🔸نمونههای خشونت و #تبعیض_علیه زنان در ورزش بسیار زیاد و گسترده است و جنبههای بسیار متنوعی هم دارد: امکانات کمتر نسبت به مردان، اندیشههای مردسالارانه، تبعیض، خشونت، نابرابری دستمزد، سقف شیشهای، توزیع ناعادلانه پول بیتالمال… همگی نمونههای بارز تبعیض جنسیتی و خشونت علیه زنان ورزشکار است.
🔸از همان ۵ سالگی این چیزها را حس کردم. همیشه به خودم میگفتم ناعادلانه است؛ چرا مدرسه فوتبالی که برادرهایم را قبول کرده من را به خاطر دختر بودن رد کرده ». این را بریژیت انریک، یکی از اعضای بلندپایه فدراسیون فوتبال فرانسه به مجله «ماری کِلر» میگوید.
🔸اگرچه این روزها در اروپا دید مردم نسبت به ورزش زنان بازتر شده ولی هنوز هم ۲۰ درصدی فکر میکنند که ورزشها زنانه و مردانه هستند و بهتر است زنها سراغ تعدادی از ورزشها نروند. این موضوع روی تصمیمات مسئولان برگزاری بازیهای المپیک هم اثر گذاشته و حالا دیگر ورزشهایی مثل بوکس، کانو-کایاک، کشتی و قایقرانی که پیشتر در زمره ورزشهای مردانه تلقی میشدند، در اختیار زنان هم قرار گرفته است.
🔸در فرانسه دو تیم زنان لیون و پاری سن ژرمن افتخارات اروپاییشان به مراتب از تیمهای مردان این دو باشگاه بیشتر است ولی جالب اینکه به زنان باشگاه اجازه بازی در دو ورزشگاه اصلی این دو تیم مطرح داده نمیشود و آنها باید در ورزشگاههای به مراتب کم امکاناتتر به میدان بروند.
🔸 بزرگترین رقابت دوچرخهسواری در دنیا فقط برای مردان است و زنها اجازه حضور در آن را ندارند ولی در حاشیه همین مراسم آگهیهای تبلیغاتی گستردهای منتشر میشود که به زنان «خوش بر و رو» برای حضور در پای سکو و اهدای مدال نیاز است!
🔸موضوعی که همیشه ورزش زنان را بیش از هر چیز دیگری رنجانده، استفاده ابزاری از زنان است؛ اینکه بعضیها ورزش زنان را فقط به خاطر تحریکآمیز بودن میپذیرند. نگاه این افراد کاملا مشخص و برگرفته از همان تفکرات غلطی است که همیشه وجود داشته است. سرمایهگذاری در ورزش زنان در مقایسه با ورزش مردان به شدت اندک است مگر اینکه یک ورزشکار طوری لباس بپوشد و رفتار کند که تحریکآمیز به نظر بیاید.
🔸کوتاهکردن لباسهای زنان در رشتههایی مثل بوکس و هندبال به تازگی بحثهای زیادی در پی داشته است؛ از طرفی لباس تنیسبازان زن هم که همیشه محل سؤال بوده است؛ این رفتار و نگاه آزاردهنده حالا رفتهرفته وارد فوتبال هم میشود و تیم زنان بسیاری از باشگاههای مطرح دنیا باید لباسهایی به تن کنند که برجستگیهای بدنشان را بیش از گذشته نشان دهد!
🔸این موارد همگی فارغ از تجاوزها و آزارهایی است که در دنیای ورزش، زنان را نشانه رفته است. فارغ از اختلالات هورمونی است که یک زن ورزشکار در طول دوره حرفهایاش با آن روبرو میشود و از بقیه همدستهها جدا میشود. موردی که به نظر میرسد ورزش زنان را برای بعضیها توجیه میکند، مورد آزاردهندهای به اسم «دامن کوتاه» است.
@bidarzani
https://goo.gl/UmLBe7
✍️مترجم: غزال ندیم
🔸شاید عجیب به نظر بیاید؛ شاید هم کسی یادش نیاید و یا دقت نکرده باشد ولی برای همین بازیهای المپیک زمستانی ۲۰۱۴، برای یکی از رشتههای #ورزش_زنان، انقلاب کوچکی رخ داد؛ بعد از سالها مبارزه، برای اولینبار در این دوره از بازیها رشته پرش با اسکی برای زنان آزاد شد، آنهم در حالیکه این رشته از سال ۱۹۲۴ برای مردها وجود داشت!
🔸نمونههای خشونت و #تبعیض_علیه زنان در ورزش بسیار زیاد و گسترده است و جنبههای بسیار متنوعی هم دارد: امکانات کمتر نسبت به مردان، اندیشههای مردسالارانه، تبعیض، خشونت، نابرابری دستمزد، سقف شیشهای، توزیع ناعادلانه پول بیتالمال… همگی نمونههای بارز تبعیض جنسیتی و خشونت علیه زنان ورزشکار است.
🔸از همان ۵ سالگی این چیزها را حس کردم. همیشه به خودم میگفتم ناعادلانه است؛ چرا مدرسه فوتبالی که برادرهایم را قبول کرده من را به خاطر دختر بودن رد کرده ». این را بریژیت انریک، یکی از اعضای بلندپایه فدراسیون فوتبال فرانسه به مجله «ماری کِلر» میگوید.
🔸اگرچه این روزها در اروپا دید مردم نسبت به ورزش زنان بازتر شده ولی هنوز هم ۲۰ درصدی فکر میکنند که ورزشها زنانه و مردانه هستند و بهتر است زنها سراغ تعدادی از ورزشها نروند. این موضوع روی تصمیمات مسئولان برگزاری بازیهای المپیک هم اثر گذاشته و حالا دیگر ورزشهایی مثل بوکس، کانو-کایاک، کشتی و قایقرانی که پیشتر در زمره ورزشهای مردانه تلقی میشدند، در اختیار زنان هم قرار گرفته است.
🔸در فرانسه دو تیم زنان لیون و پاری سن ژرمن افتخارات اروپاییشان به مراتب از تیمهای مردان این دو باشگاه بیشتر است ولی جالب اینکه به زنان باشگاه اجازه بازی در دو ورزشگاه اصلی این دو تیم مطرح داده نمیشود و آنها باید در ورزشگاههای به مراتب کم امکاناتتر به میدان بروند.
🔸 بزرگترین رقابت دوچرخهسواری در دنیا فقط برای مردان است و زنها اجازه حضور در آن را ندارند ولی در حاشیه همین مراسم آگهیهای تبلیغاتی گستردهای منتشر میشود که به زنان «خوش بر و رو» برای حضور در پای سکو و اهدای مدال نیاز است!
🔸موضوعی که همیشه ورزش زنان را بیش از هر چیز دیگری رنجانده، استفاده ابزاری از زنان است؛ اینکه بعضیها ورزش زنان را فقط به خاطر تحریکآمیز بودن میپذیرند. نگاه این افراد کاملا مشخص و برگرفته از همان تفکرات غلطی است که همیشه وجود داشته است. سرمایهگذاری در ورزش زنان در مقایسه با ورزش مردان به شدت اندک است مگر اینکه یک ورزشکار طوری لباس بپوشد و رفتار کند که تحریکآمیز به نظر بیاید.
🔸کوتاهکردن لباسهای زنان در رشتههایی مثل بوکس و هندبال به تازگی بحثهای زیادی در پی داشته است؛ از طرفی لباس تنیسبازان زن هم که همیشه محل سؤال بوده است؛ این رفتار و نگاه آزاردهنده حالا رفتهرفته وارد فوتبال هم میشود و تیم زنان بسیاری از باشگاههای مطرح دنیا باید لباسهایی به تن کنند که برجستگیهای بدنشان را بیش از گذشته نشان دهد!
🔸این موارد همگی فارغ از تجاوزها و آزارهایی است که در دنیای ورزش، زنان را نشانه رفته است. فارغ از اختلالات هورمونی است که یک زن ورزشکار در طول دوره حرفهایاش با آن روبرو میشود و از بقیه همدستهها جدا میشود. موردی که به نظر میرسد ورزش زنان را برای بعضیها توجیه میکند، مورد آزاردهندهای به اسم «دامن کوتاه» است.
@bidarzani
https://goo.gl/UmLBe7
فرهنگستان فوتبال
معضلی به نام دامن کوتاه
مترجم: غزال ندیم
📌مگر میشود زنان را در برابر زنان گذاشت؟
@bidarzani
🔸هیچ وقت در بازداشتگاه وزرا نبودم. یک دو باری هم که گشت به اصطلاح ارشاد دستگیرم کرده بود ماجرا به بازداشتگاه نرسیده بود.
زنان نیروهای پلیس از ۱۰-۱۵ سال پیش خیلی خیلی شبیهتر به ما شده اند. حتی دو سه چهره از آنها به قدری آشنا به نظر میرسیدند که با آنها تاریخ دیپلم و اسم مدرسه را چک کردم. وقتی بیخیال فضا، در حالی که در اختیار آنها بودم، تا بازرسی بدنی بشوم و عکس و اثر انگشت، رد آشنایی را با آنها چک میکردم، ذهن آنها در اختیار من، به لبخند من لبخند میزدند.
🔸کلافه بودند از شلوغی فضا و اضطرابی که مردان همکار و شرایط ۸۵ زن دستگیر شده به آنها وارد میکردند. چادرهایی که خیلی واضح از اجبار فرم اداری شبیه شیء اضافی رو سرشان و زمین میکشیدند. در عین حال ابروهای تتو شده، بینیهای عمل کرده، آویزهای ساعتهای مچی. آنهایی که موقعیت بالاتری داشتند و اجازه حمل تلفن همراه، با گوشیهایی از آخرین مدلهای بازار میچرخیدند و مشخص بود که هر از گاهی فضاهای مجازی را چک میکنند و حتی به همدیگر نشان میدهند و میخندند.
🔸کارشان نیز همین طور. کمکاری مشابه بقیه شرکتها و سازمانهای اداری، شلختگی سازمانی و خسته از کارهای موازی و بیهوده. برای نمونه چندین بار و چند نیروی مختلف، فهرست بازداشتشدهها را جمع کردند. با یک برگه آ۴ سفید و خودکار و بدون زیردستی، وسط ۸۵ نفر که تو سالن آمفی تیاتر نامنظم نشسته یا ایستاده بودند.
🔸هر کدام از نیروها به ابتکار شخصی، یک شاخص دیگر هم به اسم و فامیل اضافه میکردند. مثلا نام پدر، یکی دیگر شغل متهم، دیگری شماره شناسنامه، آن یکی شماره و نسبت همراه متهم که احتمالا بیرون بازداشتگاه منتظر بود. بعد به سیاق مدرسههای شلوغ دهه ۶۰ پلیس میپرسید کسی دیگری هست که اسمش را ننوشته باشم؟ و هر بار چند نفری از لیستها جا میماندند یا چند باره در هر برگه اضافه میشدند.
🔸یکی از زنان پلیس که سن دارتر از بقیه بود و در اتاق بازدید و بازجویی اولیه نشسته بود خیلی ذهنم را درگیر کرد. بیش از وضع خودمان از تبعیضهای کاری او رنج میبردم. از رفتار تحقیرآمیز مردان بالادستی و از فضای کوچکی که به او داده بودند. آرام و در خود بود. اخمی وسط پیشانیش نشسته بود گرچه نه از سر قدرت یا خشم. به نظر به چیزی درون خود اخم کرده بود. شبیه مادران نگران بود. با کسی جر و بحث نمیکرد. کارش را منظم و سریع انجام میداد.
🔸تنها زنی بود که پشت کامپیوتر نشسته بود و اطلاعات اولیه را وارد میکرد. چند باری از جلوی من رد شد. وقتی راه میرفت چادرش را با یک دست مشت شده زیر چانه نگه میداشت و آرام و بی باد میگذشت، برخلاف دیگران که یا شبیه پیراهن بلند، چادر را رها کرده بودند که موقع راه رفتن، بازی باد و رقص چادر را نمایش بدهد یا جمع کرده از دو طرف، زیر دو بازو، پنجره باز جلوی سینه ساخته بودند یا جمع شده به یک طرف زیر یک بازو و پنجره یک طرفه باز یا ترکیبی از سه شکل آخر. نوبت رسید.
🔸 رفتم رو به رویش پشت مانیتور قلمبهاش ایستادم. تک نگاهی کرد و اسم و فامیل و باقی مشخصات را میپرسید و تایپ میکرد . وقتی سوالهایش تمام شد، آرام جوری که همکاران مردش که با دو تا میز فاصله پشت سرش بودند، متوجه نشوند گفتم اخم نکنید. چشمهایش را بالا آورد و نگاهم کرد و پرسید که چی گفتم. با سبابه بین دو ابرو را نشانش دادم و با خنده گفتم اخم نکنید. اخمش باز شد. یک نما خندید. من هم. با رد نگاه دنبالش کردم تا رسیدم به خوان بعد.
🔸مگر میشود زنان را در برابر زنان گذاشت؟ چطور میخواهند همدلی زنان را حذف کنند؟
https://kaligoola.blogspot.co.uk/2018/04/blog-post.html
@bidarzani
🔸هیچ وقت در بازداشتگاه وزرا نبودم. یک دو باری هم که گشت به اصطلاح ارشاد دستگیرم کرده بود ماجرا به بازداشتگاه نرسیده بود.
زنان نیروهای پلیس از ۱۰-۱۵ سال پیش خیلی خیلی شبیهتر به ما شده اند. حتی دو سه چهره از آنها به قدری آشنا به نظر میرسیدند که با آنها تاریخ دیپلم و اسم مدرسه را چک کردم. وقتی بیخیال فضا، در حالی که در اختیار آنها بودم، تا بازرسی بدنی بشوم و عکس و اثر انگشت، رد آشنایی را با آنها چک میکردم، ذهن آنها در اختیار من، به لبخند من لبخند میزدند.
🔸کلافه بودند از شلوغی فضا و اضطرابی که مردان همکار و شرایط ۸۵ زن دستگیر شده به آنها وارد میکردند. چادرهایی که خیلی واضح از اجبار فرم اداری شبیه شیء اضافی رو سرشان و زمین میکشیدند. در عین حال ابروهای تتو شده، بینیهای عمل کرده، آویزهای ساعتهای مچی. آنهایی که موقعیت بالاتری داشتند و اجازه حمل تلفن همراه، با گوشیهایی از آخرین مدلهای بازار میچرخیدند و مشخص بود که هر از گاهی فضاهای مجازی را چک میکنند و حتی به همدیگر نشان میدهند و میخندند.
🔸کارشان نیز همین طور. کمکاری مشابه بقیه شرکتها و سازمانهای اداری، شلختگی سازمانی و خسته از کارهای موازی و بیهوده. برای نمونه چندین بار و چند نیروی مختلف، فهرست بازداشتشدهها را جمع کردند. با یک برگه آ۴ سفید و خودکار و بدون زیردستی، وسط ۸۵ نفر که تو سالن آمفی تیاتر نامنظم نشسته یا ایستاده بودند.
🔸هر کدام از نیروها به ابتکار شخصی، یک شاخص دیگر هم به اسم و فامیل اضافه میکردند. مثلا نام پدر، یکی دیگر شغل متهم، دیگری شماره شناسنامه، آن یکی شماره و نسبت همراه متهم که احتمالا بیرون بازداشتگاه منتظر بود. بعد به سیاق مدرسههای شلوغ دهه ۶۰ پلیس میپرسید کسی دیگری هست که اسمش را ننوشته باشم؟ و هر بار چند نفری از لیستها جا میماندند یا چند باره در هر برگه اضافه میشدند.
🔸یکی از زنان پلیس که سن دارتر از بقیه بود و در اتاق بازدید و بازجویی اولیه نشسته بود خیلی ذهنم را درگیر کرد. بیش از وضع خودمان از تبعیضهای کاری او رنج میبردم. از رفتار تحقیرآمیز مردان بالادستی و از فضای کوچکی که به او داده بودند. آرام و در خود بود. اخمی وسط پیشانیش نشسته بود گرچه نه از سر قدرت یا خشم. به نظر به چیزی درون خود اخم کرده بود. شبیه مادران نگران بود. با کسی جر و بحث نمیکرد. کارش را منظم و سریع انجام میداد.
🔸تنها زنی بود که پشت کامپیوتر نشسته بود و اطلاعات اولیه را وارد میکرد. چند باری از جلوی من رد شد. وقتی راه میرفت چادرش را با یک دست مشت شده زیر چانه نگه میداشت و آرام و بی باد میگذشت، برخلاف دیگران که یا شبیه پیراهن بلند، چادر را رها کرده بودند که موقع راه رفتن، بازی باد و رقص چادر را نمایش بدهد یا جمع کرده از دو طرف، زیر دو بازو، پنجره باز جلوی سینه ساخته بودند یا جمع شده به یک طرف زیر یک بازو و پنجره یک طرفه باز یا ترکیبی از سه شکل آخر. نوبت رسید.
🔸 رفتم رو به رویش پشت مانیتور قلمبهاش ایستادم. تک نگاهی کرد و اسم و فامیل و باقی مشخصات را میپرسید و تایپ میکرد . وقتی سوالهایش تمام شد، آرام جوری که همکاران مردش که با دو تا میز فاصله پشت سرش بودند، متوجه نشوند گفتم اخم نکنید. چشمهایش را بالا آورد و نگاهم کرد و پرسید که چی گفتم. با سبابه بین دو ابرو را نشانش دادم و با خنده گفتم اخم نکنید. اخمش باز شد. یک نما خندید. من هم. با رد نگاه دنبالش کردم تا رسیدم به خوان بعد.
🔸مگر میشود زنان را در برابر زنان گذاشت؟ چطور میخواهند همدلی زنان را حذف کنند؟
https://kaligoola.blogspot.co.uk/2018/04/blog-post.html
kaligoola.blogspot.co.uk
وزرا، ۸ مارس ۹۶
#8 march 2018, #۸مارس ۹۶, #بازداشتگاه وزرا, #تبعیض علیه زنان در پلیس , #اشتغال زنان, #وزرا
✔️برابری جنسیتی را در اولویت آموزش قرار دهیم
✍️لیلا عنایت زاده
🔹شاید آمار ۲۱ درصدی #ازدواج_دختران زیر ۱۸ سال از کل ازدواجهای صورت گرفته تنها در چهار ماهه سال جاری برای استان #کردستان و آن هم در کشوری که هنوز به کنوانسیون رفع کلیه اشکال #تبعیض_علیه_زنان نپیوسته و کنوانسیون #حقوق_کودک را نیز با قرار شرط پذیرفته و تصویب کرده است، طبیعی باشد که پدیده #ازدواج_کودکان را در مقایسه با بحرانهای متعددی که با آن روبرو است، حتی مسئله نیز تلقی نکند.
🔹هر چند کودکی یک مفهوم و برساختهای اجتماعی است و کشورهای مختلف از این واژه سنین خاص و بازه زمانی ویژه ای را تعبیر میکنند، اما طبق کنوانسیون ۱۹۸۹ حقوق کودک (CRC) ، کودک به عنوان هر انسان زیر سن هجده سال تلقی میشود. بنابراین اگر بر سر چنین تعبیری سوای از دیگر تصورات و توهمات به اجماع برسیم بایستی دختران زیر ۱۸ سال را به سهولت کودک نامید و ازدواج آنان را مسئله برشمرد و حتی آن را به سایر بحرانهای موجود در ایران افزود.
🔹اما این دختران زیر ۱۸سال که تن به ازدواج میدهند و گاهاً ازدواج بر آنان تحمیل میشود را باید همچون یک بحران در نظر گرفت. زیرا او یک فرد نابالغ از حیث جسمی، جنسی و روانی و غیر مسئول است و در حوزههای خاص فاقد تجربه یا تجربه کمتری دارد و نمیتوان از او همچون یک بزرگسال انتظار داشت. فردی که به شدت تحت تأثیر دیگران یا یک زمان، مکان یا شرایط مشخص قرار میگیرد و خصوصاً اینکه او مفهوم برابری را هنوز نزیسته است.
🔹به علاوه تحقیقات نیز نشان میدهند دخترانی که در سنین کودکی ازدواج میکنند نسبت به دختران هم سن و سال خود که بعداً ازدواج میکنند، در معرض خطر و خشونت بیشتری از جانب شریک صمیمی زندگیشان قرار دارند. پس ازدواج کودکان یعنی پایان یافتن آموزش دختران، شغل و حق آنان برای انتخابهای متعدد در زندگی.
🔹از آنجا که این زنان خودشان را برابر تصور نمیکنند و تا سالها خود را فروتر از مردان میدانند، بایستی در یک جامعه ایدهئال برای دستیابی به نتایج بهتر در زندگی، جنسیت را در اولویت آموزش قرار دهیم و کمک کنیم تا بدانند که آنها حقوق برابر برای همه چیز دارند و باید آن را مطالبه کنند. چنین چیزی به آنها کمک می کند تا صدای خود را بیابند و احساس مسئولیت کنند. قائل شدن حقوق برابر برای خود به فرصت های برابر آموزش و پرورش، جلوگیری از ازدواج های کودکی، کاهش بارداری های زودهنگام و کاهش مرگ و میر مادران و نوزادان خواهد انجامید چنین امری به این دختران کمک می کند تا به نیروی کار بپیوندند که این هم منجر به چشم انداز اقتصادی بهتری برای خود، خانواده ها و ... خواهد شد.
🌐https://goo.gl/kZdHbJ
@vakawii
✍️لیلا عنایت زاده
🔹شاید آمار ۲۱ درصدی #ازدواج_دختران زیر ۱۸ سال از کل ازدواجهای صورت گرفته تنها در چهار ماهه سال جاری برای استان #کردستان و آن هم در کشوری که هنوز به کنوانسیون رفع کلیه اشکال #تبعیض_علیه_زنان نپیوسته و کنوانسیون #حقوق_کودک را نیز با قرار شرط پذیرفته و تصویب کرده است، طبیعی باشد که پدیده #ازدواج_کودکان را در مقایسه با بحرانهای متعددی که با آن روبرو است، حتی مسئله نیز تلقی نکند.
🔹هر چند کودکی یک مفهوم و برساختهای اجتماعی است و کشورهای مختلف از این واژه سنین خاص و بازه زمانی ویژه ای را تعبیر میکنند، اما طبق کنوانسیون ۱۹۸۹ حقوق کودک (CRC) ، کودک به عنوان هر انسان زیر سن هجده سال تلقی میشود. بنابراین اگر بر سر چنین تعبیری سوای از دیگر تصورات و توهمات به اجماع برسیم بایستی دختران زیر ۱۸ سال را به سهولت کودک نامید و ازدواج آنان را مسئله برشمرد و حتی آن را به سایر بحرانهای موجود در ایران افزود.
🔹اما این دختران زیر ۱۸سال که تن به ازدواج میدهند و گاهاً ازدواج بر آنان تحمیل میشود را باید همچون یک بحران در نظر گرفت. زیرا او یک فرد نابالغ از حیث جسمی، جنسی و روانی و غیر مسئول است و در حوزههای خاص فاقد تجربه یا تجربه کمتری دارد و نمیتوان از او همچون یک بزرگسال انتظار داشت. فردی که به شدت تحت تأثیر دیگران یا یک زمان، مکان یا شرایط مشخص قرار میگیرد و خصوصاً اینکه او مفهوم برابری را هنوز نزیسته است.
🔹به علاوه تحقیقات نیز نشان میدهند دخترانی که در سنین کودکی ازدواج میکنند نسبت به دختران هم سن و سال خود که بعداً ازدواج میکنند، در معرض خطر و خشونت بیشتری از جانب شریک صمیمی زندگیشان قرار دارند. پس ازدواج کودکان یعنی پایان یافتن آموزش دختران، شغل و حق آنان برای انتخابهای متعدد در زندگی.
🔹از آنجا که این زنان خودشان را برابر تصور نمیکنند و تا سالها خود را فروتر از مردان میدانند، بایستی در یک جامعه ایدهئال برای دستیابی به نتایج بهتر در زندگی، جنسیت را در اولویت آموزش قرار دهیم و کمک کنیم تا بدانند که آنها حقوق برابر برای همه چیز دارند و باید آن را مطالبه کنند. چنین چیزی به آنها کمک می کند تا صدای خود را بیابند و احساس مسئولیت کنند. قائل شدن حقوق برابر برای خود به فرصت های برابر آموزش و پرورش، جلوگیری از ازدواج های کودکی، کاهش بارداری های زودهنگام و کاهش مرگ و میر مادران و نوزادان خواهد انجامید چنین امری به این دختران کمک می کند تا به نیروی کار بپیوندند که این هم منجر به چشم انداز اقتصادی بهتری برای خود، خانواده ها و ... خواهد شد.
🌐https://goo.gl/kZdHbJ
@vakawii
واکاوی
برابری جنسیتی را در اولویت آموزش قرار دهیم
شاید آمار 21 درصدی ازدواج دختران زیر 18 سال از کل ازدواجهای صورت گرفته تنها در چهار ماهه سال جاری برای استان کردستان و آن هم در کشوری که هنوز به کنوانسیون رفع کلیه اشکال تبعیض علیه زنان نپیوسته و کنو