واكاوي اعتراضات مردمي اخير در ايران:
📌گفتگو با سیمین کاظمی جامعهشناس:
#جنبشهای_اجتماعی مساوات طلب نمیتوانند نسبت به حرکت اعتراضی اخیر بیتوجه باشند
@bidarzani
🔸اعتراضات فعلی، ماهیت طبقاتی برجستهای دارد. مشارکتکنندگان در روزهای اول جوانان طبقات فرودست و طبقه متوسط هستند که محرومیت نسبی را به مفهومی که «تد رابرت گِر» مطرح میکند، احساس میکنند و در روزهای بعد حضور سایر ردههای سنی از نوجوانان و سالمندان همان طبقات در کنار آنها بیشتر میشود.
🔸آنچه در اعتراضات ۹۶، بیش از پیش ناظران را شگفت زده میکند این است که محرومان و پابرهنگان که پایگاه اجتماعی اصلی انقلاب سال ۵۷ محسوب میشدند و طی چهار دهه گذشته حامیان طبیعی و ابدی انقلاب و حکومت انقلابی بعد از آن محسوب میشدهاند، با مشقتبار شدن شرایط اقتصادی – اجتماعی و با ناامیدی از حکومت انقلابی در برقراری عدالت و رفاه اجتماعی و احساس طردشدگی، اکنون به ناراضیان سیاستهای اقتصادی و اجتماعی و نظام سیاسی تبدیل شدهاند.
🔸در این اعتراضات مسئله دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد، گستردگی جغرافیایی اعتراضات و اعتراضات خیابانی شهرهای کوچک است. در واقع در این شهرها طبقه فرودست محرومیت مضاعف را تجربه میکنند، اینها علاوه بر اینکه طبقات فرودست اقتصادی و اجتماعی شهرهای خودشان هستند، همزمان محرومیتهای ناشی از توسعهنیافتگی شهرشان و نوعی تبعیض جغرافیایی و طرد مبتنی بر قومیت را هم تجربه کردهاند، مثل ایذه در خوزستان یا نورآباد در لرستان.
🔸در اعتراضات سراسری کنونی، مطالبات و نارضایتیها به صریحترین زبان بیان میشود و از نماد و نشانههایی که در سال ۸۸ به وفور به کار میرفت، خبری نیست. در دست هیچ یک از کنشگران این جنبش پلاکارد یا علامتی دیده نمیشود، حتی عکس کشتهشدگان غیر از یکی دو مورد، در رسانهها منتشر نمیشود.
🔸شعارهای این جنبش نیز جز یکی دو مورد، متفاوت از شعارهای سال ۸۸ است و اصلیترین شعاری که ماهیت این حرکت اعتراضی و مطالبات آن را نشان میدهد شعار «نان، کار، آزادی» است. در واقع شعارهای که در این حرکت بیان میشوند، هم ساختار اقتصادی و هم ساختار سیاسی را مورد انتقاد قرار میدهند.
🔸در واقع محرومان و زحمتکشانی که با راهحلهای فردی از مقابله و چارهجویی برای مشکلاتی مثل بیکاری، گرانی، تورم و تأمین هزینههای زندگی در میمانند و همزمان از نظام سیاسی که ارادهی قوی و قابل اتکایی برای بهبود اوضاع در آن دیده نمیشود، سرخورده شدهاند، سرانجام کنترل و خویشتنداری فردی را کنار نهاده و در پی یافتن راهحل جمعی بر میآید که نمونهاش تجمعات صنفی، اعتصاب و اعتراض خیابانی است.
🔸جنبشهای اجتماعی مساوات طلب شامل جنبش زنان، جنبش دانشجویی و جنبش محیطزیست و جنبش کارگری و ضد سرمایهداری میتوانند متحدان طبیعی این حرکت اعتراضی باشند. در واقع بیتوجهی این جنبشها به حرکت اعتراضی فرودستان و طردشدگان و محذوفان اجتماعی به اعتبار آنها صدمه زده و جامعه را نسبت به آنها ناامید و بیاعتماد میکند.
🔸مشخصاً درباره #جنبش_زنان باید گفت که از آنجا که درصد بزرگی از فقرا و محرومان زنان هستند که علاوه بر نابرابریهای اقتصادی، به خاطر #نابرابری_جنسیتی تثبیت شده، بیش از مردان همطبقهشان دچار آسیب و متحمل رنج میشوند، از این رو مطالبه عدالت اجتماعی میتواند به بهبود شرایط آنها کمک کند. پس حرکتی که در اعتراض به وضعیت اقتصادی شکل میگیرد نمیتواند مورد بیتوجهی جنبش زنان قرار گیرد.
🔸تغییراتی که منطقاً انتظار میرود در پاسخ به اعتراضات و مطالبات مردمی، در سیاستهای کلان ایجاد شود، شامل اینها هستند:
▫️پایان دادن به سیاستهایی که نابرابری و فاصله طبقاتی را افزایش میدهد، ▫️متوقف کردن روند رو به گسترش خصوصیسازی، ▫️افزایش خدمات عمومی و اجتماعی، ▫️توجه جدی به مشکل بیکاری، ▫️گرفتن مالیات از ثروتمندان بدون اغماض و استثناء، ▫️بازنویسی بودجه سال ۹۷ با تأکید بر وضعیت معیشتی اقشار فقیر و کم درآمد، ▫️برداشتن موانع ایجاد تشکلهای مستقل و غیردولتی برای گروههای مورد تبعیض همچون کارگران و زنان، ▫️رسیدگی جدی به پروندههای فساد مالی و …
متن کامل مصاحبه را از لینک زیر بخوانید:
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28199&rhash=3ec4f87be6d7d1
📌گفتگو با سیمین کاظمی جامعهشناس:
#جنبشهای_اجتماعی مساوات طلب نمیتوانند نسبت به حرکت اعتراضی اخیر بیتوجه باشند
@bidarzani
🔸اعتراضات فعلی، ماهیت طبقاتی برجستهای دارد. مشارکتکنندگان در روزهای اول جوانان طبقات فرودست و طبقه متوسط هستند که محرومیت نسبی را به مفهومی که «تد رابرت گِر» مطرح میکند، احساس میکنند و در روزهای بعد حضور سایر ردههای سنی از نوجوانان و سالمندان همان طبقات در کنار آنها بیشتر میشود.
🔸آنچه در اعتراضات ۹۶، بیش از پیش ناظران را شگفت زده میکند این است که محرومان و پابرهنگان که پایگاه اجتماعی اصلی انقلاب سال ۵۷ محسوب میشدند و طی چهار دهه گذشته حامیان طبیعی و ابدی انقلاب و حکومت انقلابی بعد از آن محسوب میشدهاند، با مشقتبار شدن شرایط اقتصادی – اجتماعی و با ناامیدی از حکومت انقلابی در برقراری عدالت و رفاه اجتماعی و احساس طردشدگی، اکنون به ناراضیان سیاستهای اقتصادی و اجتماعی و نظام سیاسی تبدیل شدهاند.
🔸در این اعتراضات مسئله دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد، گستردگی جغرافیایی اعتراضات و اعتراضات خیابانی شهرهای کوچک است. در واقع در این شهرها طبقه فرودست محرومیت مضاعف را تجربه میکنند، اینها علاوه بر اینکه طبقات فرودست اقتصادی و اجتماعی شهرهای خودشان هستند، همزمان محرومیتهای ناشی از توسعهنیافتگی شهرشان و نوعی تبعیض جغرافیایی و طرد مبتنی بر قومیت را هم تجربه کردهاند، مثل ایذه در خوزستان یا نورآباد در لرستان.
🔸در اعتراضات سراسری کنونی، مطالبات و نارضایتیها به صریحترین زبان بیان میشود و از نماد و نشانههایی که در سال ۸۸ به وفور به کار میرفت، خبری نیست. در دست هیچ یک از کنشگران این جنبش پلاکارد یا علامتی دیده نمیشود، حتی عکس کشتهشدگان غیر از یکی دو مورد، در رسانهها منتشر نمیشود.
🔸شعارهای این جنبش نیز جز یکی دو مورد، متفاوت از شعارهای سال ۸۸ است و اصلیترین شعاری که ماهیت این حرکت اعتراضی و مطالبات آن را نشان میدهد شعار «نان، کار، آزادی» است. در واقع شعارهای که در این حرکت بیان میشوند، هم ساختار اقتصادی و هم ساختار سیاسی را مورد انتقاد قرار میدهند.
🔸در واقع محرومان و زحمتکشانی که با راهحلهای فردی از مقابله و چارهجویی برای مشکلاتی مثل بیکاری، گرانی، تورم و تأمین هزینههای زندگی در میمانند و همزمان از نظام سیاسی که ارادهی قوی و قابل اتکایی برای بهبود اوضاع در آن دیده نمیشود، سرخورده شدهاند، سرانجام کنترل و خویشتنداری فردی را کنار نهاده و در پی یافتن راهحل جمعی بر میآید که نمونهاش تجمعات صنفی، اعتصاب و اعتراض خیابانی است.
🔸جنبشهای اجتماعی مساوات طلب شامل جنبش زنان، جنبش دانشجویی و جنبش محیطزیست و جنبش کارگری و ضد سرمایهداری میتوانند متحدان طبیعی این حرکت اعتراضی باشند. در واقع بیتوجهی این جنبشها به حرکت اعتراضی فرودستان و طردشدگان و محذوفان اجتماعی به اعتبار آنها صدمه زده و جامعه را نسبت به آنها ناامید و بیاعتماد میکند.
🔸مشخصاً درباره #جنبش_زنان باید گفت که از آنجا که درصد بزرگی از فقرا و محرومان زنان هستند که علاوه بر نابرابریهای اقتصادی، به خاطر #نابرابری_جنسیتی تثبیت شده، بیش از مردان همطبقهشان دچار آسیب و متحمل رنج میشوند، از این رو مطالبه عدالت اجتماعی میتواند به بهبود شرایط آنها کمک کند. پس حرکتی که در اعتراض به وضعیت اقتصادی شکل میگیرد نمیتواند مورد بیتوجهی جنبش زنان قرار گیرد.
🔸تغییراتی که منطقاً انتظار میرود در پاسخ به اعتراضات و مطالبات مردمی، در سیاستهای کلان ایجاد شود، شامل اینها هستند:
▫️پایان دادن به سیاستهایی که نابرابری و فاصله طبقاتی را افزایش میدهد، ▫️متوقف کردن روند رو به گسترش خصوصیسازی، ▫️افزایش خدمات عمومی و اجتماعی، ▫️توجه جدی به مشکل بیکاری، ▫️گرفتن مالیات از ثروتمندان بدون اغماض و استثناء، ▫️بازنویسی بودجه سال ۹۷ با تأکید بر وضعیت معیشتی اقشار فقیر و کم درآمد، ▫️برداشتن موانع ایجاد تشکلهای مستقل و غیردولتی برای گروههای مورد تبعیض همچون کارگران و زنان، ▫️رسیدگی جدی به پروندههای فساد مالی و …
متن کامل مصاحبه را از لینک زیر بخوانید:
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28199&rhash=3ec4f87be6d7d1
بیدارزنی
گفتگو با سیمین کاظمی جامعهشناس:جنبشهای اجتماعی مساوات طلب نمیتوانند نسبت به حرکت اعتراضی اخیر بیتوجه باشند
شکاف طبقاتی و اختلاف سطح زندگی طبقه مرفه با فقرا و طبقه متوسط در جامعه امروز به بالاترین حد خود رسیده است و نارضایتی عمیق و خشم را در اذهان جامعهی نابرخوردار به وجود آورده است. به موازات شکلگیری یک طبقه فوقالعاده مرفه که از نمایش ثروت و تمایز سبک زندگی…
📃 راه مبارزه با واپسگرایی اتکا به جنبشهای اجتماعی درونزا است
🎙مجموعه دموکراسی مشارکتی | گفتوگو با پرویز صداقت
🔺به این ساختارهای تبعیضآمیز و ظالمانهی طبقاتی، مرکزگرا و مردسالار، انواع ستمهای دیگر در حوزههای گرایش جنسی، مذهبی و فرهنگی را هم میتوان افزود. به این ترتیب به ماتریسی از انواع ستمهای طبقاتی، مردسالارانه، نژادی، قومیتی، جنسیتی، مذهبی و مانند آن میرسیم. در چنین ساختاری است که وقتی لایههای متعدد این ستم را مشاهده کنیم اوج ستم را مثلاً در زن بلوچ یا کرد یا عرب در حاشیه میبینیم.
🔺بدیلی که برای چنین انواع ستمی باید طراحی کرد باید عدالت را فراتر از عدالت اقتصادی و در چارچوب انواع عدالت جنسی و جنسیتی، فرهنگی و قومیتی، زیستمحیطی و فرهنگی مطالبه کرد.
🔺باید ضمن تاکید بر ضرورت ائتلافها و همکاریها بر حفظ هویت مستقل جنبشهای طبقهی کارگر و سایر جنبشهای مترقی باید تأکید کرد. یعنی درست است که مثلاً طبقهی کارگر، یا جنبش زنان در مقطع کنونی به ائتلافهای گستردهتر با سایر جنبشها نیاز دارند تا بتوانند به برخی هدفهای کلان دست یابد که پیشنیاز تحقق هدفهای درازمدتتر ست، اما این امر نباید به قیمت انحلال این جنبشها و از دست دادن استقلال هویتی آنها انجام گردد. نکتهی بعد آن که در کنار رفرمهای مقطعی، و البته مهمتر از رفرمهای مقطعی، باید حرکت در جهت انحلال غایی ساختارها را سازماندهی کرد.
#دموکراسی_مشارکتی
#جنبشهای_اجتماعی
@bidarzani
http://medn.me/iC
🎙مجموعه دموکراسی مشارکتی | گفتوگو با پرویز صداقت
🔺به این ساختارهای تبعیضآمیز و ظالمانهی طبقاتی، مرکزگرا و مردسالار، انواع ستمهای دیگر در حوزههای گرایش جنسی، مذهبی و فرهنگی را هم میتوان افزود. به این ترتیب به ماتریسی از انواع ستمهای طبقاتی، مردسالارانه، نژادی، قومیتی، جنسیتی، مذهبی و مانند آن میرسیم. در چنین ساختاری است که وقتی لایههای متعدد این ستم را مشاهده کنیم اوج ستم را مثلاً در زن بلوچ یا کرد یا عرب در حاشیه میبینیم.
🔺بدیلی که برای چنین انواع ستمی باید طراحی کرد باید عدالت را فراتر از عدالت اقتصادی و در چارچوب انواع عدالت جنسی و جنسیتی، فرهنگی و قومیتی، زیستمحیطی و فرهنگی مطالبه کرد.
🔺باید ضمن تاکید بر ضرورت ائتلافها و همکاریها بر حفظ هویت مستقل جنبشهای طبقهی کارگر و سایر جنبشهای مترقی باید تأکید کرد. یعنی درست است که مثلاً طبقهی کارگر، یا جنبش زنان در مقطع کنونی به ائتلافهای گستردهتر با سایر جنبشها نیاز دارند تا بتوانند به برخی هدفهای کلان دست یابد که پیشنیاز تحقق هدفهای درازمدتتر ست، اما این امر نباید به قیمت انحلال این جنبشها و از دست دادن استقلال هویتی آنها انجام گردد. نکتهی بعد آن که در کنار رفرمهای مقطعی، و البته مهمتر از رفرمهای مقطعی، باید حرکت در جهت انحلال غایی ساختارها را سازماندهی کرد.
#دموکراسی_مشارکتی
#جنبشهای_اجتماعی
@bidarzani
http://medn.me/iC
میدان
راه مبارزه با واپسگرایی اتکا به جنبشهای اجتماعی درونزا است
میدان: پرویز صداقت در این گفتگو از مجموعه دموکراسی مشارکتی، در این باره میگوید که چه چشماندازی از آینده میتواند متضمن آزادی و برابری باشد. وی با تاکید بر نقش جنبشهای اجتماعی در مقابله با واپسگرایی میگوید: «شکلگیری جنبشهای اجتماعی یعنی فرا رفتن از…