وقتی نوشتن «مرگ و دختر جوان» را شروع کردم، متوجه شدم شخصیت‌های نمایش‌نامه در پی پاسخ سؤالاتی هستند که بسیاری از مردم شیلی در خلوت از خود می‌پرسد، ولی گویا هیچ‌کس نمی‌خواهد آن‌ها را آشکارا مطرح کند: شکنجه‌گران و شکنجه‌دیدگان چگونه می‌توانند در یک سرزمین کنار هم زندگی کنند؟ چگونه می‌تواند جراحات کشوری را التیام بخشید که سخت از سرکوب آسیب دیده و ترس از بی‌پرده سخن‌گفتن بر همه‌جای آن سایه افکنده است؟ آن‌گاه که دروغگویی به عادت تبدیل شده، چگونه می‌توان به حقیقت دست یافت؟

آریل دورفمن | مرگ و دختر جوان | حشمت کامرانی | نشر ماهی

#بریده‌‌ی‌کتاب
@bidarzani
@trbooksir
www.trbooks.ir