در شماره۷ بان می‌‌خوانید:

نداشتن حق بر بدن به رانده شدنِ زنان از فضای عمومی به خصوصی منجر می‌شود، در حالی که انواع خشونت‌های خانگی گویای این حقیقت است که فضای خصوصی هم لزوما و فی‌الذاته تضمین کننده‌ی امنیت زنان نمی‌باشد. این اصل، نقطه‌ی عزیمتی است که ما را به شکستن دوگانه‌ی عرصه‌ی خصوصی و عمومی فرا می‌خواند. این باور که محیط خانه یک فضای خصوصی و در نتیجه امنی برای زنان است، باعث عدم مداخله‌ی دیگران در روند اِعمال خشونت علیه زنان و ادامه‌ی آن شده است.

✒ لاله فروغانفر

#بان #بان۷ #بان_درگی #مجله_بان #قادین #قادین_هاواسیندا #ban #bandergi #ban7 #banmagazine #feminism #woman #metoo #me_too #شهر #ادبیات #مدرن_درگی #زن #زنان #حق_به_شهر #حق_بر_شهر #امنیت #زنان_و_امنیت #فضای_خصوصی #فضای_عمومی #بیز_شهردن_یازیریق

@banmagazin
@bidarzani

«زنان و بازپس گیری فضاهای شهری»

امروز روز جهانی زنان است. روز مبارزه زنان برای رهایی و برابری. در این میان، رهایی و برابری در محیط زندگی به مثابه یک حق ویژه رخ می نماید: حق بر شهر.
حق بر شهر عبارت است از حق تصرف (شامل حق دسترسی، حق استفاده و حق تسخیر فضا) و حق مشارکت.
زنان به اشکال گوناگون اما حق حضورشان در شهر سلب می شود، از ناامنی در تردد شهری به خاطر فضاهای بی‌دفاع شهری و نقاط کور و ناامن (از جمله پل های عابر و زیرگذرها) تا مواجهه با آزار خیابانی، از طراحی مردسالارانه فضاهای شهری تا سهم نابرابر از حمل و نقل عمومی، از محدودیت های تحمیلی بر حق پوشش تا مشکلات نامناسب بودن شهر برای حضور مادران دارای کالسکه و زنان باردار.
بازپس گیری فضاهای شهری توسط زنان، بخشی اساسی از تغییر جهان برای زنان و زندگی شهری است، حلقه اتصال جنبش زنان و جنبش حق بر شهر.

باهم شهری بهتر بسازیم، شهری برابر برای زنان.
#روز_جهانی_زن
#حق_بر_شهر
#شهر_بهتر
#شهر_برابر
@bahamestan
@bidarzani

📌اسید شهروندزدایی از زنان

✍🏽محمدکریم آسایش


‌صحبتم را با شعری از دوست نازنینم صبا زواره‌ای آغاز می‌کنم:
«حتی اگر پوستم گر بگیرد و چین بیافتد، 
یا چشم‌هایم دیگر نبیند که
در خیابان، که راه می‌رود و که را راه می‌دهند
یا صدف اجباری‌ات صورتم هم ببلعد
تا از دیوارهای خانه باز پیله‌ای بتنم بر تنم
هم تو، هم من می‌دانیم که
آبِ رفته، باید دیوانه باشد که به جوی گندیده برگردد
هر ثانیهٔ زل زدن به سقفِ این خانه شهری را خیال می‌کنم که
زیر گنبد‌هایش آواز می‌خوانم و
در میدان‌هایش می‌رقصم
تصویر پررنگی که به هیچ اسیدی رنگ نمی‌بازد»


  می‌خواهم نه از اسید به عنوان مایعی سوزاننده که فاجعه را رقم می‌زند و نوک کوه یخ خشونت علیه زنان است، که از اسیدِ شهروندزدایی از زنان در بسترِ خشونت ساختاری علیه زنان در متن سیاست‌های عمومی و شهری سخن بگویم. سیاست‌هایی که یا شهر را بستر فضایی خشونت علیه زنان می‌سازند (ناامنی فضایی) یا به بازتولید خشونت و طرد ساختاری زنان از شهر (محرومیت زنان از برخی خدمات، طراحی نظامند شهر مبتنی بر طرد ساختاری، القاء حس بی‌قدرتی و تبلیغات شهری ضد زن) می‌انجامند و یا با حذف حاشیه‌ها و قربانی سازی آسیب پذیران، خشونت مضاعف را تشدید می‌کنند (حذف کارگاه‌های زیر ده نفر که عمدتا از کار زنان بهره می‌برند از شمول قانون کار، برخورد امنیتی با ازدواج سفید که در آن طبعا زنان به دلیل شرایط حقوقی موجود آسیب پذیرترند به جای حمایت از زنان، طرح‌های جمع آوری و برخورد با زنان خیابانی این خاموش‌ترین قربانیان نظم سرکوبگر و نابرابر اجتماعی، چشم پوشی و نادیده گرفتن زنان معتاد و کارتن خواب). این اسیدِ شهروندزدایی از زنان در مسیر فرایندهای شهری‌ای جاری است که اسیدپاش می‌آفریند، فرایندهایی که با فقدان عدالت و مشارکت به طرد اجتماعی، تهی شدگی از معنا، انسانیت زدایی و تولید احساس حسرت و نفرت انجامیده و افرادی را بازتولید می‌کند که یا خواهان انتقام از جامعهٔ نابرابرند (آنچه که به آن دست نیافته‌اند) یا مستعد بازیچهٔ مافیاهای بزهکاری یا سیاسی شدن. 

مسیر مبارزه با «اسیدِ شهروندزدایی از زنان» و «فرایندهای شهری که اسیدپاش می‌آفریند» از راه «شهر عدالت محور» و «تحقق حق همگانی بر شهر» می‌گذرد. چشم پوشی متقابل مسئولان ملی و بخشی از فعالان زنان به نقش زیست شهری و سیاست‌های فضایی در مساله خشونت علیه زنان و تقلیل آن به موضوع حقوق مدنی- جزایی، یکی از مهم‌ترین حلقه‌ها در پیشروی فرایند اسیدیِ شهروندزدایی از زنان طی حداقل ۱۶ سال اخیر بوده است.

(نشست چهارم از سلسله نشست‌های مدنی حق بر شهر مجمع حق بر شهر باهمستان با عنوان"فضاهای شهری و خشونت ساختاری علیه زنان"/بخش پرسش و پاسخ/، ۲۶ آذر ۱۳۹۳)

#شهرامن
#حق_زنان
#حق_بر_شهر
@bidarzani
@digarshahr_asayesh