📌فيلم‌هاي كارگردانان زن ايراني سينما حقيقت كه از امروز آغاز ميشود تا روز چهارشنبه ٢١ آذر در سينما چهارسو ادامه دارد
@bidarzani
يكشنبه:
📍آنام /ساخته مريم حق پناه/ ساعت١٦-١٨سالن ٦
📍چشمه زاون/ ساخته زهرا نيازي/ ساعت٢٢-٢٠سالن٢

دوشنبه
📍فقدان/ ساخته فاطمه ذوالفقاري/ ساعت ٢٢-٢٠سالن دو

سه شنبه
📍آنجا كه باد مي‌وزد/ ساخته مينا مشهدي مهري ساعت ١٨-١٤
📍بازگشت به خانه /ساخته سميه اشتري/ سالن٦
📍ميدان جوانان/ سابق ساخته مينا اكبري/ ساعت٢٠-١٨ سالن يك
📍تمام چيزهايي كه جايشان خالي است/ ساخته زينب تبريزي/ ساعت ٢٢-٢٠ سالن يك

چهارشنبه
📍قارلي پولار/ ساخته هايده مرادي/ ساعت ١٨-١٦ سالن ٤
📍ورزا جنگ داستان هومن وسفيد ساعت٢٠-١٨ سالن ٤
📍من بايد پرواز كنم /ساخته غزاله رضوي ساعت ٢٢-٢٠سالن ٤

منبع:دیگری
@Digariii
#زنان_هنرمند
#زنان_فيلمساز

📌مصاحبه با مريم اميرفرشي به مناسبت اجراي پرفورمنس "صورت من كجاست"
غزال مرادي


📌📌ديگري:به نظر من تلاش برای شناخت هویت در پروسه خلق یک پدیده یا اثر هنری اتفاق می‌افتد. البته اگر دغدغه، شناخت هویت باشد. من به بازنمایی یا بیان هویت یا تجربه در آثار خودم یا یک هنرمند معتقد نیستم، بیان خود باید اتفاق بیفتد. درواقع در پروسه دیدن و خواندن متن است که تأویل آن صورت می‌گیرد. البته این نظر روایتگری را انکار نمی‌کند. ممکن است یک کار یا مجموعه به روایت یا تجربه‌ای منتسب شود در این حالت روایت درواقع در همان فعلی که رخ‌داده، مستتر است و من در هنگام خلق اثر دوباره با پرتوهایی از لحظه‌هایی از آن روایت هم سو و هم‌جهت می‌شوم. یک اثر قبل از اجرا مدت‌های طولانی در فکر و ذهن وزندگی من جا خوش کرده و پرورده می‌شود؛ اما هنگام اجرا ممکن است کاملاً تغییر کرده و تبدیل به چیز دیگری بشود. در واقع ته‌نشین همان تفکرات به سطح می‌آیند و قالب دگرگون‌شده تبدیل به اثر می‌شود.


@bidarzani
@Digari_ir
#زنان_هنرمند
https://telegra.ph/%D8%AF%D8%B1-%D8%AE%D9%84%D9%82-%D8%A7%D8%AB%D8%A7%D8%B1%D9%85-%D8%A8%D9%87-%D8%AC%D8%A7%DB%8C-%D8%AC%D9%86%D8%B3%DB%8C%D8%AA-%D8%A8%D8%B1-%DA%AF%D9%81%D8%AA%DA%AF%D9%88%DB%8C-%D8%A8%DB%8C%D9%86-%D8%AA%D8%B6%D8%A7%D8%AF%D9%87%D8%A7-%D9%81%DA%A9%D8%B1-%D9%85%DB%8C-%DA%A9%D9%86%D9%85-01-23

نشست فمينيسم در اثار هنرمندان زن ايراني امروز برگزار مي شود .
حضور براي همگان ازاد است.

@Digari_ir
@bidarzani
#زنان_هنرمند

📌گزارش نشست فمينيسم در اثار هنرمندان زن ايراني

اذين رضاييان
📌نشست فمینیسم در آثار هنرمندان زن ایرانی بهمن‌ماه به همت دیگری برگزار شد. در این نشست مریم امیرفرشی در مورد تأثیر فمینیسم در آثار هنرمندان زن ایرانی سخنرانی کرد.

📌در ابتدا مهراسا رستگار ضمن معرفی «دیگری» و تشکر از موسسه رحمان به دلیل دراختیار دادن فضا، تاریخچه مختصری در مورد شکل گیری هنر فمینیستی بیان کرد وگفت: در آستانه 40 سالگی انقلاب هستیم و این جلسه به‌نوعی نگاهی دارد به آثار زنان هنرمند تجسمی ایرانی بعد از انقلاب. مطالعه تاریخ هنرهای تجسمی ایران نشان از ناگفته‌هایی دارد که زنان هنرمند در آن از سهم بسیار کمی برخوردارند. درواقع مطرح کردن این پرسش تاریخی توسط لیندا ناکلین که «چرا هیچ هنرمند زن مهمی در تاریخ وجود نداشته است؟» چالشی را ایجاد می‌کند که می‌توان در پی آن بدون در نظر گرفتن جغرافیای خاص به این مهم پرداخت. در ایران اما ما حتي آماری دقيق از هنرمندان تجسمي زن نداريم فقط می‌توانیم به نام 47 هنرمند نقاش زن در نمايشگاه «نگاهي ديگر» كه در سال 91 برگزار شد، اشاره‌کنیم و البته اسامي ١٠٠زن نقاش معاصرکه در دايره المعارف بانوي رنگ درج‌شده است.

📌بر پایه مؤلفه‌های ناکلین در مورد نقش کم‌رنگ زنان نقاش، بدیهی است کنش‌های نقاشانه و تعیین سطح کیفی آثار این نقاشان زن، علاوه بر افزونی حضورشان از توجه دورمانده باشد. تأثیر حضور برخی از زنان نقاش در دانشکده‌ها و هنرستان‌ها با آغاز دوران پهلوی و ایجاد موجی جدید از شیوه‌های نوین در امر آموزش نیز در تاریخ هنر مغفول مانده است. بر اساس پژوهش‌هایی كه انجام‌شده است شاخص‌هایی چون «مدرنیسم مردانه و جنسیت غایب»، «بازتولید نگاه مردانه»، «بازاندیشی ذهن زنانه» و «جنسیت گرای منفعل» نقاشی زنان را به گروه‌های مختلفی تقسیم کرده است. همچنین مطالعه آثار زنان نقاش تا پیش از انقلاب اسلامی، تنوعی از نگرش‌های متفاوت در ارتباط با نوسانات اجتماعی و تحولات چشمگیر هنری از شیوه‌های سنتی و کلاسیک تا بهره‌مندی از آموزه‌های مدرنیسم را در برمی‌گیرد. اما بعد از انقلاب هنرمندان زن تجسمی چگونه زنان را بازنمايي کرده‌اند با ديدي مردانه يا تحت تأثیر فمينيسم بوده‌اند؟ چگونه جهان را دیده‌اند؟ امروز خانم مریم امیر فرشی نقاش و فوق‌لیسانس هنرهای تجسمی از دانشگاه بلونیا در کنار ما هستند تا دراین‌باره سخن بگویند.

@Digari_ir
@bidarzani
#زنان_هنرمند
#هنرفمينيستي

دhttp://yon.ir/BWvVw

🎼 آواهای کم‌شنیده از دیروز تا امروز «روح‌انگیز»

در پادکست این هفته "آواهای کم شنیده از دیروز تا امروز" قطعه‌ای از یکی دیگر از خواننده‌های قدیمی به نام« روح‌انگیز» را برایتان انتخاب کرده‌ایم. قطعه "عهدشکن" با شعری از حسین گل‌گلاب و آهنگی از پرویز ایران‌پور را بشنوید.

#زنان_هنرمند #موسیقی_زنان
@bidarzani
🎧 این برنامه را به صورت کامل در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/dwfarsi/o-291
و یا فایل ⬇️⬇️⬇️ زیر بشنوید:
@dw_Farsi

📌فرزانه جلالی در گفت‌وگو با سنور نقاش ِ کورد

📍از کژدیسگی رهایی نداریم


🔷اگر نخواهیم یک معرفیِ ساده را به ویروسِ خاستگاه یا تعلق آلوده کنیم، باید گفت که میانِ معنای نام و مهاجرتِ نه‌چندان خودخواسته‌اش پیوند ظریفی وجود دارد، پیوندی که بدون دانستنِ هر یک از این دو نمی‌توان درست دریافت‌اش. نام او انکارِ کوچ‌اش است: سنور، مرز، محدودیت، لنگر بر گرفتن و بار سفر بستن؛ حدیثِ آشنا و تلخِ روزگارِ ما.

«سنور» متولد مهاباد است. از بیست و شش هفت سالگی نقاشی را شروع می‌کند، خودآموخته و بی‌معلم.

عین هر هنرمند دیگری، در هر سطحی، کارهای سنور نیز با گذشتِ زمان دستخوشِ تغییراتی شده و شاید بتوان گفت در این وهله او سبکِ خود را یافته: بدن‌های زنانه‌ی ازریخت‌افتاده، تن‌-گوشت‌‌های نامطبوع، اندام‌های تا به حدِ مرگْ وارفته و به‌قولی «استعفاداده»، بافت‌های آماس‌کرده، رنگ‌‌بندی‌های اگرسیو و نامعمول و در یک کلام؛ زوالِ سرزندگی.


🔹آیا می‌توان گفت بازنمایی تصویر زن در نقاشی‌هایت مبتنی بر تجربه‌ی زنانه و بیان تنگناهای جهان زیست زنان است؟

🔸سنور: به‌عنوان زنی که در جغرافیای سیاسی و فرهنگی‌ای زندگی می‌کند که تجربه‌ی انواع خشونت، تبعیض، تحقیر و تجاوز را دارد، کارهایم نمی‌توانند تنانه نباشند، نمی‌توانند زنانه نباشند، نمی‌توانند خراش نخورند یا به خود‌ نپیچند. هم‌حسی با تن زنانه و اضطرابی که این تن تجربه می‌کند حداقل صداقتی است که به‌عنوان یک نقاش زن می‌توانم داشته باشم. این به این معنا نیست که من در حال روایت تجربه‌های شخصی هستم. همان‌طور که قبلاً هم گفتم من قصد روایت ندارم. من بدن را در جایی از استیصال مستمرش گیر می‌آورم و تصویرش می‌کنم.

#زنان_هنرمند
@bidarzani
👈🏾ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30742&rhash=3ec4f87be6d7d1