📌زنان این سؤال را از خود می‌پرسند:
🤷🏽♀چگونه می‌توانم این همه کار را برای یک روز دیگر انجام دهم؟
✍🏼برگردان: بنفشه جمالی
@bidarzani
🔺ارزش کار زنان، چه آن‌هایی که بابتش دستمزد می‌گیرند و چه آن‌هایی که بدون دستمزد هستند، هیچ‌گاه به اندازه دوران بحران ویروس کرونا مشخص نبوده است. همان‌گونه که دایان کویل اخیراً در تایمز به آن اشاره کرده است، انتقال زنان به مشاغلی که بابت انجام آن مزد دریافت می‌کنند، از بزرگترین تحولات اقتصادی تاریخ معاصر بوده است، اما این تحول آنها را از نقش‌های بیشماری همانند خانه‌داران، مراقبین و داوطلبین اجتماعی که پولی بابت انجام این کارها دریافت نمی‌کنند، رها نکرده است.
🔸این شش زن در رابطه با انتظارات خود برای حل شکاف جنسیتی و تقسیم‌بندی کارها با تایمز صحبت کرده‌اند:
📍داسیا گریبر مادر چهار فرزند که به‌عنوان آتش‌نشان و بهیار کار می‌کند. او قصد دارد کاندیدای مجلس ایالتی محل زندگی‌اش شود.
🔹داسیا گریبر: «بارها پیش می‌آمد هنگامی‌که از دانشگاه آتش‌نشانی به خانه بازمی‌گشتم، باید پسرم را به پیش‌دبستانی می‌رساندم و از این همه فشار کاری گریه‌ام می‌گرفت و به خودم می‌گفتم چگونه می‌توانم این همه کار را یک روز دیگر هم انجام دهم؟ اما باید به اهدافی که می‌خواستم می‌رسیدم. آتش‌نشانی شغل معرکه‌ای است. و من به خودم می‌بالم که به این شغل چسبیدم و می‌توانم تجربیات خود را به نسل آینده زنان آتش‌نشان منتقل کنم.»
📍جنی بویکین در خانه و کنار سه دخترش. او مدیر بخش آموزشی یک مرکز پخش و توزیع است.
🔹جنی بویکین:« فکر می‌کنم باوری در جامعه وجود دارد که تصور می‌کند درجایی که مرد نان‌آور خانواده است، پس زن باید خانه‌دار باشد و مشغول پخت و پز و رسیدگی به کارهای خانه. در صورتی‌که در این دوره زمانه دیگر این‌گونه نیست و وجود این دیدگاه برای زنان چالش‌های زیادی را به وجود آورده است.»
#کارخانگی
#کرونا
👈🏼ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾
🔗 https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30215&rhash=3ec4f87be6d7d1
🤷🏽♀چگونه می‌توانم این همه کار را برای یک روز دیگر انجام دهم؟
✍🏼برگردان: بنفشه جمالی
@bidarzani
🔺ارزش کار زنان، چه آن‌هایی که بابتش دستمزد می‌گیرند و چه آن‌هایی که بدون دستمزد هستند، هیچ‌گاه به اندازه دوران بحران ویروس کرونا مشخص نبوده است. همان‌گونه که دایان کویل اخیراً در تایمز به آن اشاره کرده است، انتقال زنان به مشاغلی که بابت انجام آن مزد دریافت می‌کنند، از بزرگترین تحولات اقتصادی تاریخ معاصر بوده است، اما این تحول آنها را از نقش‌های بیشماری همانند خانه‌داران، مراقبین و داوطلبین اجتماعی که پولی بابت انجام این کارها دریافت نمی‌کنند، رها نکرده است.
🔸این شش زن در رابطه با انتظارات خود برای حل شکاف جنسیتی و تقسیم‌بندی کارها با تایمز صحبت کرده‌اند:
📍داسیا گریبر مادر چهار فرزند که به‌عنوان آتش‌نشان و بهیار کار می‌کند. او قصد دارد کاندیدای مجلس ایالتی محل زندگی‌اش شود.
🔹داسیا گریبر: «بارها پیش می‌آمد هنگامی‌که از دانشگاه آتش‌نشانی به خانه بازمی‌گشتم، باید پسرم را به پیش‌دبستانی می‌رساندم و از این همه فشار کاری گریه‌ام می‌گرفت و به خودم می‌گفتم چگونه می‌توانم این همه کار را یک روز دیگر هم انجام دهم؟ اما باید به اهدافی که می‌خواستم می‌رسیدم. آتش‌نشانی شغل معرکه‌ای است. و من به خودم می‌بالم که به این شغل چسبیدم و می‌توانم تجربیات خود را به نسل آینده زنان آتش‌نشان منتقل کنم.»
📍جنی بویکین در خانه و کنار سه دخترش. او مدیر بخش آموزشی یک مرکز پخش و توزیع است.
🔹جنی بویکین:« فکر می‌کنم باوری در جامعه وجود دارد که تصور می‌کند درجایی که مرد نان‌آور خانواده است، پس زن باید خانه‌دار باشد و مشغول پخت و پز و رسیدگی به کارهای خانه. در صورتی‌که در این دوره زمانه دیگر این‌گونه نیست و وجود این دیدگاه برای زنان چالش‌های زیادی را به وجود آورده است.»
#کارخانگی
#کرونا
👈🏼ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾
🔗 https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30215&rhash=3ec4f87be6d7d1
بیدارزنی
چگونه می‌توانم این همه کار را برای یک روز دیگر انجام دهم؟ - بیدارزنی
انتقال زنان به مشاغلی که بابت انجام آن مزد دریافت می‌کنند، از بزرگترین تحولات اقتصادی تاریخ معاصر بوده است، اما این تحول آنها را از نقش‌های بیشماری همانند خانه‌داران، مراقبین و داوطلبین اجتماعی که پولی بابت انجام این کارها دریافت نمی‌کنند، رها نکرده است.
⭕️ «او خانه دار است، کار نمیکند!»
هنرمند این اثر دانش‌آموز کلاس نهم به نام «آجونات سیندهو وینایالا» از کرالا هندوستان است. آجونات همواره از پدر می‌شنید که در باره همسر خود (مادر آجونات) می‌گوید: «او خانه‌دار است، کار نمیکند» و همواره از این نحوه معرفی مادر حیرت می‌کرد، زیرا هرگز مادرش را بی‌کار ندیده بود.
وی این نقاشی را کشید تا زحمات بی‌پایان مادرش را نشان دهد، و نقاشی را به معلمش نشان داد. معلم، نقاشی را به دفتر ایالتی فرستاد. نقاشی وی در آن مرکز برای جلد "سند بودجه جنسیتی" سال ۲۱-۲۰ انتخاب شد.
#کارخانگی
@bidarzani
@gilesjaunes
هنرمند این اثر دانش‌آموز کلاس نهم به نام «آجونات سیندهو وینایالا» از کرالا هندوستان است. آجونات همواره از پدر می‌شنید که در باره همسر خود (مادر آجونات) می‌گوید: «او خانه‌دار است، کار نمیکند» و همواره از این نحوه معرفی مادر حیرت می‌کرد، زیرا هرگز مادرش را بی‌کار ندیده بود.
وی این نقاشی را کشید تا زحمات بی‌پایان مادرش را نشان دهد، و نقاشی را به معلمش نشان داد. معلم، نقاشی را به دفتر ایالتی فرستاد. نقاشی وی در آن مرکز برای جلد "سند بودجه جنسیتی" سال ۲۱-۲۰ انتخاب شد.
#کارخانگی
@bidarzani
@gilesjaunes
🔸 زنان چگونه به برابری می‌رسند؟
بار مسئولیت کار خانگی که با پاندمی کرونا و قرنطینه از همیشه سنگین‌تر شده عمدتاً بر دوش زنان است، با این حال ۴۵ سال پیش زنان خانه‌دار ایسلند به ما نشان دادند که تغییر امکان‌پذیر است.
روز ۲۴ اکتبر سال ۱۹۷۵، ۷۵ هزار زن در ایسلند محل کار، کودک و خانه خود را ترک کردند و برای اعتصاب عمومی به خیابان‌ها آمدند. روزی که به «یک روز تعطیل برای زنان» معروف شد.
در ریکیاویک ۳۰ هزار زن همگام با پخش موسیقی سریال بریتانیایی «شانه به شانه» به سمت جاده Laugavegur حرکت می‌کردند و می‌خواندند: «ما راهپیمایی می‌کنیم چون در مورد زنان خانه‌دار می‌گویند «او کار نمی کند، او فقط از خانه مراقبت می‌کند.» ما راهپیمایی می‌کنیم چون سابقه کار یک زن خانه‌دار در بازار کار هیچ ارزشی ندارد.» این روز برای مردان ایسلندی به «جمعه طولانی» معروف شد.
بدون وجود زنان پشت میز کار، بانک‌ها، کارخانه‌ها و بسیاری از مغازه‌ها نیز نظیر مدارس و مهدکودک‌ها مجبور به تعطیلی شدند و بسیاری از پدران چاره‌ای جز بردن فرزندان خود به سر کار نداشتند.
گزارش‌هایی مبنی بر مسلح شدن مردان به شیرینی و مدادشمعی‌های رنگی برای سرگرم کردن کودکان در محل کار وجود داشت! برخی از آنها بچه‌های بزرگتر را برای مراقبت از کوچک‌ترها با خود برده بودند.
سوسیس و کالباس (به دلیل طبخ آسان و البته مورد پسند کودکان در سراسر جهان) به قدری تقاضا داشت که دیگر در مغازه‌ها پیدا نمی‌شد و در حالی که خوانندگان اخبار مرد رویدادهای روز را در رادیو گزارش می‌کردند صدای خنده کودکان در پس‌زمینه به گوش می‌رسید.
واقعیت این است که بسیاری از بزرگترین موفقیت‌های فمینیسم در لحظاتی رقم خورده است که زنان به خیابان‌ها آمده‌اند.
به گزارش اعتمادآنلاین، به نقل از گاردین، در بریتانیا واکنش عمومی نسبت به خشونت جنسی علیه ۳۰۰ زنی که در ۱۸ نوامبر سال ۱۹۱۰ در روز جمعه سیاه به سمت پارلمان راهپیمایی کرده بودند در به دست آوردن رأی زنان نقش اساسی داشت.
اعتصاب سال ۱۹۶۸ توسط زنان کارگر خیاطی فورد در داگنهام و به دنبال آن اعتصابات ۱۹۷۰ از سوی زنان کارگر کارخانه‌های تولید لباس در لیدز موجب تصویب قانون حقوق برابر ۱۹۷۰ شد.
با وجود این، بی‌عدالتی کار خانگی همیشه موضوعی دشوار برای اعتراض بوده است. این بی‌عدالتی در خلوت خانه اتفاق می‌افتد و برای زنان سخت است که یکدیگر را در حال انجام این کار ببینند و به این باور جمعی برسند که مردان به طور مساوی در تحمل این بار شریک نیستند. و البته اگر این کار را کنار بگذاریم، عواقب ناگواری نیز به دنبال خواهد داشت: کودکان بدون سرپرست و اعضای خانواده آسیب‌پذیر.
در حال حاضر در بریتانیا ۶۰ درصد شست‌وشو، تمیز کردن و مراقبت از کودکان همچنان بر عهده زنان است، پاندمی کار خانگی را به حدود ۹ ساعت در روز افزایش داده است.
اعتصاب زنان غیرممکن است و به همین دلیل ضروری است.
در مانیفستی که در ماه نوامبر منتشر شد سازمان WSA نوشت: «ما اعتصاب می‌کنیم زیرا از اینکه کار ما بدیهی شمرده می‌شود خسته شده‌ایم. ما اعتصاب می‌کنیم زیرا اکنون مجبوریم سه شیفت کار کنیم: کار با حقوق، کار خانگی بدون حقوق و آموزش فرزندان‌مان در دوره شیوع کرونا.»
#کارخانگی #زنان_کارگر
ادامه مطلب را در اعتماد آنلاین بخوانید: https://v.gd/CrRvM6
@bidarzani
بار مسئولیت کار خانگی که با پاندمی کرونا و قرنطینه از همیشه سنگین‌تر شده عمدتاً بر دوش زنان است، با این حال ۴۵ سال پیش زنان خانه‌دار ایسلند به ما نشان دادند که تغییر امکان‌پذیر است.
روز ۲۴ اکتبر سال ۱۹۷۵، ۷۵ هزار زن در ایسلند محل کار، کودک و خانه خود را ترک کردند و برای اعتصاب عمومی به خیابان‌ها آمدند. روزی که به «یک روز تعطیل برای زنان» معروف شد.
در ریکیاویک ۳۰ هزار زن همگام با پخش موسیقی سریال بریتانیایی «شانه به شانه» به سمت جاده Laugavegur حرکت می‌کردند و می‌خواندند: «ما راهپیمایی می‌کنیم چون در مورد زنان خانه‌دار می‌گویند «او کار نمی کند، او فقط از خانه مراقبت می‌کند.» ما راهپیمایی می‌کنیم چون سابقه کار یک زن خانه‌دار در بازار کار هیچ ارزشی ندارد.» این روز برای مردان ایسلندی به «جمعه طولانی» معروف شد.
بدون وجود زنان پشت میز کار، بانک‌ها، کارخانه‌ها و بسیاری از مغازه‌ها نیز نظیر مدارس و مهدکودک‌ها مجبور به تعطیلی شدند و بسیاری از پدران چاره‌ای جز بردن فرزندان خود به سر کار نداشتند.
گزارش‌هایی مبنی بر مسلح شدن مردان به شیرینی و مدادشمعی‌های رنگی برای سرگرم کردن کودکان در محل کار وجود داشت! برخی از آنها بچه‌های بزرگتر را برای مراقبت از کوچک‌ترها با خود برده بودند.
سوسیس و کالباس (به دلیل طبخ آسان و البته مورد پسند کودکان در سراسر جهان) به قدری تقاضا داشت که دیگر در مغازه‌ها پیدا نمی‌شد و در حالی که خوانندگان اخبار مرد رویدادهای روز را در رادیو گزارش می‌کردند صدای خنده کودکان در پس‌زمینه به گوش می‌رسید.
واقعیت این است که بسیاری از بزرگترین موفقیت‌های فمینیسم در لحظاتی رقم خورده است که زنان به خیابان‌ها آمده‌اند.
به گزارش اعتمادآنلاین، به نقل از گاردین، در بریتانیا واکنش عمومی نسبت به خشونت جنسی علیه ۳۰۰ زنی که در ۱۸ نوامبر سال ۱۹۱۰ در روز جمعه سیاه به سمت پارلمان راهپیمایی کرده بودند در به دست آوردن رأی زنان نقش اساسی داشت.
اعتصاب سال ۱۹۶۸ توسط زنان کارگر خیاطی فورد در داگنهام و به دنبال آن اعتصابات ۱۹۷۰ از سوی زنان کارگر کارخانه‌های تولید لباس در لیدز موجب تصویب قانون حقوق برابر ۱۹۷۰ شد.
با وجود این، بی‌عدالتی کار خانگی همیشه موضوعی دشوار برای اعتراض بوده است. این بی‌عدالتی در خلوت خانه اتفاق می‌افتد و برای زنان سخت است که یکدیگر را در حال انجام این کار ببینند و به این باور جمعی برسند که مردان به طور مساوی در تحمل این بار شریک نیستند. و البته اگر این کار را کنار بگذاریم، عواقب ناگواری نیز به دنبال خواهد داشت: کودکان بدون سرپرست و اعضای خانواده آسیب‌پذیر.
در حال حاضر در بریتانیا ۶۰ درصد شست‌وشو، تمیز کردن و مراقبت از کودکان همچنان بر عهده زنان است، پاندمی کار خانگی را به حدود ۹ ساعت در روز افزایش داده است.
اعتصاب زنان غیرممکن است و به همین دلیل ضروری است.
در مانیفستی که در ماه نوامبر منتشر شد سازمان WSA نوشت: «ما اعتصاب می‌کنیم زیرا از اینکه کار ما بدیهی شمرده می‌شود خسته شده‌ایم. ما اعتصاب می‌کنیم زیرا اکنون مجبوریم سه شیفت کار کنیم: کار با حقوق، کار خانگی بدون حقوق و آموزش فرزندان‌مان در دوره شیوع کرونا.»
#کارخانگی #زنان_کارگر
ادامه مطلب را در اعتماد آنلاین بخوانید: https://v.gd/CrRvM6
@bidarzani
📌زوال قریب‌الوقوع کار خانگی: چشم‌انداز طبقه کارگر
✍️آنجلا دیویس/ ترجمه شمیم شرافت
📍لغو کار خانگی به عنوان مسئولیت فردی هر زن، به‌وضوح هدف راهبردی آزادی زنان است. ولی اجتماعی کردن کار خانگی -ازجمله تهیه غذا و مهدکودک- متضمن پایانی برای حاکمیت انگیزه‌ی سود در اقتصاد است. در واقع تنها گام‌های مشخص برای پایان دادن برده‌داری خانگی در جوامع سوسیالیستی امروزی برداشته شده است.
📍وظایفی نظیر آشپزی، شستن ظرف‌ها، شستن لباس‌ها، مرتب کردن رختخواب‌ها، جارو کردن و… که درمجموع به عنوان «کار خانگی» شناخته می‌شوند، به طور میانگین چیزی نزدیک به سه تا چهار هزار ساعت در سال از یک زن خانه‌دار وقت می‌گیرد. اگرچه این آمار تکان‌دهنده است، اما بازهم شامل مراقبت همیشگی که مادران صرف فرزندان خود می‌کنند نمی‌شود. نه‌تنها وظایف مادری یک زن امری بدیهی فرض می‌شود، بلکه اعضای خانواده از زحمات بی‌پایان او به عنوان یک زن خانه‌دار نیز به‌ندرت قدردانی می‌کنند. نهایتا خانه‌داری، به معنای واقعی نامرئی است؛ هیچ‌کس متوجه آن نمی‌شود تا زمانی که انجام نشود. ما زمین برق‌انداخته و تمیز را نمی‌بینیم اما متوجه تخت نامرتب می‌شویم. نامرئی، تکراری، خسته‌کننده، بی‌فایده و بدون خلاقیت، صفاتی هستند که به‌خوبی طبیعت کار خانگی را توصیف می‌کنند.
#کارخانگی
#روزجهانی_کارگر
ادامه مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://bidarzani.com/35148
✍️آنجلا دیویس/ ترجمه شمیم شرافت
📍لغو کار خانگی به عنوان مسئولیت فردی هر زن، به‌وضوح هدف راهبردی آزادی زنان است. ولی اجتماعی کردن کار خانگی -ازجمله تهیه غذا و مهدکودک- متضمن پایانی برای حاکمیت انگیزه‌ی سود در اقتصاد است. در واقع تنها گام‌های مشخص برای پایان دادن برده‌داری خانگی در جوامع سوسیالیستی امروزی برداشته شده است.
📍وظایفی نظیر آشپزی، شستن ظرف‌ها، شستن لباس‌ها، مرتب کردن رختخواب‌ها، جارو کردن و… که درمجموع به عنوان «کار خانگی» شناخته می‌شوند، به طور میانگین چیزی نزدیک به سه تا چهار هزار ساعت در سال از یک زن خانه‌دار وقت می‌گیرد. اگرچه این آمار تکان‌دهنده است، اما بازهم شامل مراقبت همیشگی که مادران صرف فرزندان خود می‌کنند نمی‌شود. نه‌تنها وظایف مادری یک زن امری بدیهی فرض می‌شود، بلکه اعضای خانواده از زحمات بی‌پایان او به عنوان یک زن خانه‌دار نیز به‌ندرت قدردانی می‌کنند. نهایتا خانه‌داری، به معنای واقعی نامرئی است؛ هیچ‌کس متوجه آن نمی‌شود تا زمانی که انجام نشود. ما زمین برق‌انداخته و تمیز را نمی‌بینیم اما متوجه تخت نامرتب می‌شویم. نامرئی، تکراری، خسته‌کننده، بی‌فایده و بدون خلاقیت، صفاتی هستند که به‌خوبی طبیعت کار خانگی را توصیف می‌کنند.
#کارخانگی
#روزجهانی_کارگر
ادامه مطلب را در لینک زیر بخوانید:
https://bidarzani.com/35148
بیدارزنی
زوال قريب‌الوقوع كار خانگی: چشم‌انداز طبقه کارگر/ آنجلا دیویس، ترجمه شمیم شرافت - بیدارزنی
لغو کار خانگی (بیهوده و نامرئی) هدف راهبردی آزادی زنان است. اجتماعی کردن کار خانگی متضمن پایانی برای حاکمیت انگیزه‌ی سود در اقتصاد است.