📌برای صلح پایدار به جای وابستگی قومی، باید آدرس های مشخص زنانه مقابل طالبان گذاشت

📍زهرا سوراسرافیل متولد کابل، شاعر و فعال حوزه زنان افغانستان است. سور اسرافیل پیش از مهاجرت به اروپا، مدتی در ایران بوده و تبعیض علیه افغان ها در ایران را از نزدیک تجربه کرده است. سایت “دیگری” با وی در باره مبارزه طولانی زنان افغان برای آزادی، گفتگوهای “صلح” در افعانستان، بازگشت طالبان به قدرت و چشم انداز آن بر وضعیت زنان در این کشور مصاحبه کرده است

📍سال‌های جنگ نه تنها اثر مستقیم بر زندگی اجتماعی و خانوادگی زنان  که متاثر از امنیت و اقتصاد است گذاشته ، بلکه از لحاظ معنوی نیز ما در طول این همه سال شاهد عقب گرد فرهنگی هستیم. سطح پایین سواد زنان و حتی عدم شناخت از جسم و فیزیک زنانه و آموزش هایی که باید زنان و دختران در طول زندگی خود چه در رابطه با روابط جنسی و جسمی و چه در رابطه با مسایل حقوقی داشته باشند، معضل آفرین بوده است. سکوت در برابر خشونت های جنسی یکی از عواملی است که در جامعه جنگ زده زنان به آن متوسل می شوند. خشونت در بسیاری مواقع جز زندگی عادی آنان می شود.
و در طول جنگ های تنظیمی داخلی نیز کم نبوده اند زنانی که یا قربانی تجاوزات جنسی بوده اند و یا برای پیشگیری از این موضوع خودکشی کرده اند. من قصه های زیادی از دختران همسال خود و بزرگ تر از خود شنیده ام که در زمان جنگ های تنظیمی مردان از زنان خانواده می خواستند که قبل از افتادن به دست دشمن خودکشی کنند.
بسیار دختران و زنانی که در اثر نا امنی ها چور( دزدیده) و  فروخته شدند، ولی کمتر کسی به مستند سازی آن پرداخته است. بعد از گذشت سال‌ها حرف زدن از آن دوران که بر زنان چه گذشته تابو شمرده می شود و حتی خود فعالین حقوق زن نیز بنا به ملاحظاتی در این رابطه سکوت می کنند.
#زنان_افغانستان

@bidarzani
https://www.akhbar-rooz.com/برای-صلح-پایدار-به-جای-وابستگی-قومی،-با/

💢کرونا در افغانستان: زنان در زندان هرات شورش کردند

جمعی از زنان زندانی در زندان هرات افغانستان، در اعتراض به وضعیت ناشی از شیوع ویروس‌کرونا، ترس ناشی از آن و عدم مرخصی یا آزادی اشان، یکشنبه شب ۲۹ مارس دست به اعتراض زدند و شورش کردند.

لانی فرهاد، سخنگوی والی هرات در این خصوص به رسانه‌های افغانستان گفته است این زندانیان خشمگین دست‌کم ۶ نفر از نگهبانان زندان را زخمی کرده‌اند.
#زنان_زندانی
#زنان_افغانستان

@bidarzani
https://t.me/euronewspe/23968

📌دیده‌بان حقوق بشر: زنان دارای معلولیت به‌شکل سیستماتیک مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌گیرند

مقام‌های دولتی در برخی ادارات افغانستان زنان دارای معلولیت را در زمان‌های مختلف از جمله هنگام مراجعه به وزارت‌خانه‌ها برای مطالبه‌ی حقوق معلولیت‌شان، مورد آزار و اذیت جنسی قرار می‌دهند.
دیدبان حقوق بشر با نشر گزارشی، اعلام کرده است که زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان با سوءاستفاده‌های سیستمی مواجه هستند.
این گزارش در مورد موانع فرا راه زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان پرداخته شده است. با ۲۶ زن و دختر دارای معلولیت و خانواده‌های آنها در شهرهای کابل، هرات و مزارشریف و همچنان با ۱۴ متخصص بهداشت و آموزش در این شهرها مصاحبه کرده است.

زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان در زمینه‌ی دسترسی به کمک‌های دولت، مراقبت‌های بهداشتی و مدارس با موانع، تبعیض و آزار جنسی مواجه هستند.

دیدبان حقوق بشر در این گزارش از دولت افغانستان خواسته شده است تا فورا سیاست‌ها و شیوه‌هایی را اصلاح کند که زنان و دختران دارای معلولیت را از دست‌یابی به حقوق اساسی‌شان در زمینه‌های بهداشت، آموزش و کار باز می‌دارند.
از حامیان مالی افغانستان نیز خواسته شده است که باید از حقوق همه افغان‌های دارای معلولیت حمایت و دفاع کنند.

پاتریشیا گاسمن، مدیر آسیایی دیدبان حقوق بشر و نویسنده‌ی این گزارش گفته است: «تمام افغان‌های دارای معلولیت در دریافت خدمات دولتی با تبعیض و سوءاستفاده روبه‌رو هستند.» او همچنان گفته است که زنان و دختران، قربانی «نامرئی» این سوءاستفاده هستند. به گفته‌ی او، بحران «کووید۱۹» دریافت مراقبت‌های بهداشتی مناسب را برای زنان و دختران دارای معلولیت در افغانستان سخت‌تر می‌کند.

در بخشی از این گزارش آمده است که افغانستان یکی از بزرگ‌ترین جمعیت سرانه افراد دارای معلولیت در جهان را دارد. بیش از چهل سال جنگ، میلیون‌ها افغان را با قطع اعضای بدن، ناتوانی بینایی یا شنوایی، افسردگی، اضطراب یا استرس پس از جنگ مواجه کرده است.
براساس این گزارش، خدمات بهداشتی و درمانی افغانستان نتوانسته است نیازهای جمعیت دارای معلولیت این کشور را برآورده کند و زنان و دختران دارای معلولیت بسیار کم کمک دریافت می‌کنند.

#زنان_افغانستان

@bidarzani
https://www.etilaatroz.com/97298/women-with-disabilities-in-afghanistan-face-systemic-abuse/

📌۲۸ درصد دختران در افغانستان پیش از ۱۸ سالگی ازدواج می‌کنند


🔺گزارش صندوق جمعیت سازمان ملل که با نام «بر علیه خواست من» تهیه شده، روز دوشنبه منتشر شده است. در این گزارش بیشتر روی خشونت علیه زنان، ازدواج قبل از وقت و ترجیح فامیل‌ها به داشتن پسر در سطح جهان، تمرکز داشته است.

🔺مصطفی مستور، وزیر اقتصاد افغانستان گفته است که در حال حاضر ۲۸ درصد دختران در افغانستان پیش از سن ۱۸ سالگی و چهار درصد دختران نیز پیش از تکمیل سن ۱۵ سالگی ازدواج می‌کنند.


🔺در مراسم نشر این گزارش، دیبورا لاینز نماینده خاص دبیرکل سازمان ملل برای افغانستان، سیما سمر وزیر دولت در امور حقوق بشر و روابط بین‌الملل، ژی هیونگ ری سفیر جمهوری کوریا، بیان اندرسن رییس صندوق جمعیت سازمان ملل متحد برای آسیا – پسیفیک، کوفی کواما رییس صندوق جمعیت سازمان ملل برای افغانستان، سپوژمی وردک معین وزارت امور زنان و… نیز سخنرانی کرده‌اند.


🔺وزیر اقتصاد افغانستان در این مراسم افزوده است که برای کاهش آسیب‌پذیری دخترانی که زیر سن ازدواج می‌کنند، به‌ویژه در نقاط دوردست کشور نیاز است تا به توانمندسازی اقتصادی، آموزش باکیفیت و راه‌اندازی برنامه‌های آگاهی‌دهی دختران و زنان بیشتر توجه شود.

🔺در اعلامیه به نقل از آقای مستور آمده است که والدین باسواد به‌ویژه مادران تعلیم‌یافته می‌توانند نقش اساسی در کاهش ازدواج‌های قبل از وقت و جلوگیری از انواع خشونت در برابر دختران داشته باشد. او همچنان به سرمایه‌گذاری بیشتر در این زمینه تأکید کرده است.


🔺مستور اضافه کرده است که در حال حاضر تنها ۲۵ درصد افراد شاغل در افغانستان خانم‌ها است. او در عین حال گفته است که ۷۹ درصد (۵.۷ میلیون) افراد واجد شرایط کار که هیچ شغل با درآمدی ندارند، زنان هستند. به گفته‌ی او، این وضعیت می‌تواند در افزایش خشونت و نابرابری نقش اساسی داشته باشد.

🔺مصطفی مستور در ادامه گفته است که سرمایه‌گذاری در بخش‌های توانمندسازی اقتصادی و آموزشی زنان به‌ویژه مادران، می‌تواند در کاهش خشونت علیه زنان و دختران موثر واقع شود./اطلاعات روز


#زنان_افغانستان
#خشونت_علیه_زنان
#کودک_همسری

@bidarzani

📰 اولین شماره #نشریه_گلستان، حاصل تلاش جمعی از زنان افغانستانی ساکن محله‌ای در صباشهر شهریار، پاییز هزار و سیصد و نود و شش

✅ معرفی نشریه
ما جمعی از زنان افغانستانی محله صباشهر همراه با چند نفر از دوستان ایرانیمان دور هم جمع شدیم. این نشریه درد دل‌های ماست از زندگی در ایران.

✍ همکاران این شماره:
قنبرگل، زینب، معصومه، آذین، فروغ، مهناز، شایسته، ستاره و رویا

#زنان_افغانستان


@bidarzani
@ISPVC_NGO


🔗http://yarikoodak.com/wp-content/uploads/publication/golestan_01.pdf

📌کارزار «نامم کجاست»؛ خواست کوچک، اما مهم زنان

✍🏼سکینه امیری



🔺به گفته‌ی جواد سلطانی، با درج نام مادران در شناس‌نامه، به زنان باید حق کار، تحصیل و حضانت از فرزند باید داده شود و قوانین بازنگری شود تا زنان بتوانند در راستای کسب هویت‌شان تلاش کند. به باور آقای سلطانی این کار در نهایت سبب کاهش کشمکش‌ها و خشونت‌ها در خانواده و اجتماع می‌شود.

🔺با گذشت پنج سال از آغاز مبارزه زنان برای درج نام مادر در شناسنامه‌ فرزند، به‌تازگی پارلمان کشور تصمیم گرفته است که این موضوع را بررسی کند. نماینده‌های مردم در پارلمان می‌گویند که این تصمیم را به احترام خواست زنان و برای احیای هویت آن‌ها گرفته‌اند تا زنان به حقوق اجتماعی و سیاسی‌شان دست یابند.

🔺با گذشت نزدیک به ۲۰ سال از سقوط طالبان با تمام تلاش‌هایی‌که برای حضور و بازگشت مجدد زنان به صحنه‌ی عمومی صورت گرفته، اما هنوز زنان در جامعه افغانستان حضور کمی دارند. موضوع درج‌شدن اسم مادر در شناسنامه و هویت مستقل زنان این روزها زنان افغان را بار دیگر واداشته است تا به‌صورت جدی‌تر دنبال هویتی باشند که سال‌ها به دلایل مختلف از آنان گرفته شده است.

🔺 زنان اولین بار در سال ۲۰۱۴ میلادی موضوع این موضوع را در رسانه‌های اجتماعی مطرح کردند. دومین بار در سال ۲۰۱۷ کمپینی با هشتگ «نامم کجاست؟» را در رسانه‌های اجتماعی راه‌اندازی کردند.

🔺اکنون این کمپین به مجلس قانون‌گذاری (پارلمان) افغانستان کشانده است. ناهید فرید و مریم سما از نمایندگانی‌اند که از کمپین «نامم کجاست؟» در پارلمان حمایت می‌کنند. خانم سما روز دوشنبه ۱۶ تیر در فیس‌بوکش نوشت: «نام زن را نمی‌گویند چون به خیال‌شان، اموال نامی ندارند. برای درج نام مادر در شناس‌نامه تلاش خواهیم کرد.»


🔺او با مطرح‌کردن این مسأله،‌ گفته است که زنان افغان در این سال‌ها با تحمل چالش‌های فراوان برای پیشرفت افغانستان تلاش کرده‌اند، اما هنوز هویت ندارند. او از نماینده‌های مردم به‌خصوص رییس پارلمان کشور خواست که با احترام به خواست زنان و برای احیای هویت آنان، موضوع درج نام مادران در شناس‌نامه‌ی فرزندانش را بررسی کند.

این پیشنهاد از سوی رییس مجلس پذیرفته شد.

📍نامم کجاست؟

🔺گرفتن نام زنان، به‌خصوص زنان متأهل تقریبا به‌صورت عموم در افغانستان معمول نیست. در بعضی مناطق افغانستان، نام‌بردن از زن حتا مایه‌ی «ننگ و عار» مردان خانواده دانسته می‌شود. بسیاری از مردان افغانستان از گرفتن نام خواهر، همسر یا مادرشان در مکان‌های عمومی خودداری می‌کنند.

🔺این عرف اجتماعی در جامعه افغانستان تا حدی شدید است که در مراسم عروسی اسم دختر بر روی کارت دعوت نوشته نمی‌شود. بعد از مرگ نیز در فاتحه و سنگ قبر معمولا نام زن نوشته نمی‌شود.

🔺جواد سلطانی، جامعه‌شناس و استاد دانشگاه می‌گوید که هویت مستقل از نیاز‌های بنیادی اجتماعی است که زمینه‌ی خودشکوفایی فرد را مساعد می‌کند. فرق نمی‌کند که مرد باشد یا زن؛ اگر هویت افراد در حیات اجتماعی به رسمیت شناخته نشود، سبب نارضایتی و مختل‌شدن زندگی او در اجتماع می‌شود: «هویت، لازمه‌ی حیات اجتماعی است و تا زمانی که به هویت فردی احترام نشود، هویت اجتماعی به‌میان نمی‌آید.»

#نامم_کجاست
#زنان_افغانستان


@bidarzani
https://www.etilaatroz.com/102421/where-is-my-name-campaign-small-but-important-desire-women/

🔷‏چقدر خوشایند بود اگر نام زیبای مادرم (پروین) هم در شناسنامه‌ام درج بود.

🔹در سومین سالروز کارزار ‎نامم کجاست فعالان حقوق زن در ‎افغانستان خواستار درج نام مادر در شناسنامه‌‌ها شده‌اند.

🔹در تذکره‌های کنونی تنها نام پدر و پدربزرگ صاحب شناسنامه درج می‌شود./بی‌بی‌سی دری

#زنان_افغانستان
#نامم_کجاست

@bidarzani

بلقیس روشن عضو لویی‌جرگه افغانستان امروز هنگام سخنرانی اشرف غنی به توافق با طالبان در مجلس اعتراض کرد.


#زنان_افغانستان


@bidarzani

📌بهای صلح با طالبان: مکتب نرفتن دختران؟

✍عطیه مهربان

🔺 هنوز هم کودکان بی‌شماری، بخصوص دختران، به دلیل ناامنی، نبود امکانات و یا به خاطر سنت‌های زن‌ستیزانه اجتماعی از مکتب رفتن محرومند. تفکر سنتی و باورهای افراطی و غلط دینی سبب شده که کودکان دختر سال‌ها از تعلیم و آموزش به دور بمانند. در بعضی قریه‌جات حتی یک زن را هم نمی‌توان یافت که سواد خواندن و نوشتن داشته باشد. با وجود پیشرفت نسبی دو دهه گذشته در آموزش، یکی از نهادهایی که در زمینه آموزش فعالیت می‌کند، در گزارش خود می‌گوید که در ۲۰ سال گذشته، در ۱۴۰ ولسوالی افغانستان هیچ دختری از صنف دوازده فارغ نشده است.

⭕️طالبان در بیست سال گذشته، نشان نداده‌اند که عملکرد آن‌ها در دوران حاکمیت‌شان اشتباه بوده و یا آن‌که طرز فکر خود را نسبت به زنان و جایگاه اجتماعی آن‌ها تغییر داده‌اند. برعکس طالبان همیشه تاکید کرده‌اند که حقوق زنان را در «چارچوب قوانین اسلامی» رعایت خواهند کرد. ولی مشکل این جاست که تعریف طالبان از قوانین شرعی به محدود کردن زنان در خانه‌ها و نقض حقوق ابتدایی آن‌ها مثل حق دسترسی به آموزش و کار ختم می‌شود.


📍کارنامه حکومت در حمایت از آموزش دختران

🔺حکومت افغانستان نیز در بیست سال گذشته، آن‌طور که باید به آموزش دختران توجه جدی نداشت. این مسئله در ترکیب با فساد گسترده و ناامنی باعث شد که بسیاری از دختران در مناطق دوردست به آموزش دسترسی نداشته باشند. حکومت نبود آموزگاران زن در برخی مناطق یکی از اصلی‌ترین دلایل نرفتن دختران به مکتب می‌داند. اما اگر حکومت به راستی به آموزش دختران اهمیت می‌دادند می‌توانست با اعطای معاش و امتیازات بیشتر به معلمین زن، آن‌ها را تشویق کند که در مکاتب روستاها تدریس کنند.


📍کارزار #روایت_زنانه

🔺همین نگرانی‌ها باعث شده که در آستانه گفتگوی طالبان و حکومت گروهی از زنان در سراسر افغانستان کمپینی با نام «کارزار روایت زنانه» به راه اندازند. هدف این کارزار این است که به سیاستمداران افغانستان و طالبان یادآوری کنند که زنان افغانستان به هیچ عنوان یا بهانه‌ای دیگر حاضر نیستند در خانه‌ها محصور باشند.

🔺کارزار روایت زنانه به دنبال همصدایی زنان در سراسر افغانستان و بخصوص مناطق دورافتاده است و آن‌ها را تشویق می‌کند که حرف و نظر خود را به صدای بلند بگویند. بخشی از این فعالیت در شبکه‌های اجتماعی است و برگزارکنندگان این کارزار هر هفته را به آگاهی رسانی و طرح یکی از حقوق اساسی زنان اختصاص می‌دهد. هفته اول این کارزار به «حق آموزش زنان» اختصاص داشت که با استقبال گسترده کاربران شبکه‌های اجتماعی روبرو شد.

#زنان_افغانستان
#آموزش
@bidarzani
https://nebesht.com/will-women-education-be-the-price-for-peace-by-a-mehraban/

‏ثبت ۳ هزار پروندۀ ‎خشونت بر زنان در کشور

✍گزارش‌‌گر: بهشته عزیز

بر اساس آماری که کمیسیون مستقل حقوق بشر در حوزه‌ی غرب به دست می‌دهد، در یک سال پسین، ۳ هزار پرونده‌ی خشونت بر زنان در سراسر کشور ثبت شده است. این آمار، کاهش ۱۱ درصدی را نسبت به سال گذشته نشان می‌دهد.
مسؤولان کمیسیون حقوق بشر در هرات در کنار این که از وضعیت زنان و خشونت‌ها در برابر زنان نگران اند می‌گویند، زنان در دسترسی به کار و حق کار خود مشکلات زیادی دارند.

میرویس امینی، سرپرست ساحوی کمیسیون مستقل حقوق بشر می‌گوید از جمله عوامل که سبب شده آمار کاهش داشته باشد ناامنی‌های اخیر، شیوع ویروس کرونا و عدم دسترسی زنان در شهرستان‌ها به نهاد‌های عدلی وقضایی است.
آقای امینی می‌افزاید: «باور‌های سنتی در هرات، عدم آگاهی مردم از قوانین و نبود سازوکارهای حمایوی در شهرستان‌ها برای زنان، عامل اساسی خشونت بر زنان است.»
عطیه الهی، آمر بخش حمایت زنان در کمیسیون مستقل حقوق بشر حوزه‌ی غرب می‌گوید که یکی از عوامل مهمی که سبب بی‌کاری زنان شده است، ناامنی‌هاست.
خانم الهی می‌افزاید: «به اساس یافته‌های ما بیشتر خانم‌ها که معلم بوده اند به دلیل مشکلات امنیتی به کار شان ادامه نداده‌اند و تعدادی از زنان نیز از طرف خانواده‌های خود مجبور به ترک کار شده اند.»
او هم‌چنان می‌گوید که زنانی که در اداره‌های دولتی مصروف کار اند به مشکلات تسهیلاتی مواجه‌اند.
از سوی دیگر اداره‌ی امور زنان ولایت هرات می‌گوید از جمله ۲۲ نوع خشونتی که در قانون منع خشونت بر زنان صراحت دارد، یکی ممانعت از حق کار است.

سهیلا صبری، مسؤول بخش روابط عمومی اداره‌ی امور زنان هرات می‌گوید: «به اساس آمار جدیدی که از کمیسیون اصلاحات اداری به دست ما آمده، از مجموع ۴۷ اداره‌ی دولتی، ۶۲۷ کارمند را زنان تشکیل می‌دهد.»

در این میان اما برخی از کنش‌گران مدنی می‌گویند که خشونت بر زنان هنوز هم در جامعه وجود دارد و باید  برای زنان و مردان در مورد حقوق شان آگاهی‌دهی صورت گیرد.

فاطمه فراهی، فعال حقوق زن می‌گوید که حق کار زنان در قوانین کشور به صراحت آمده است و زنان باید از این حق خود آگاهی داشته باشند.
خانم فراهی می‌افزاید: «خشونت در برابر زنان کاهش نیافته و هنوزهم در جامعه‌ی ما وجود دارد و نهاد‌های حمایوی زنان باید بیشتر در این بخش کار کنند و آگاهی‌دهی کنند.»/خبرگزاری بانوان افغانستان

#خشونت_علیه_زنان
#زنان_افغانستان

@bidarzani