نگاهی به مجموعه #شعر سوراسرافیل در بند
📌تمام دردهایم از پهلوی چپ تو برمی‌خیزد
✍️غزال مرادی، مریم رحمانی

🔸شاعران معاصر افغان به مردها خلاصه نمی‌شوند زنان افغانستانی علی‌رغم همه محدودیت‌هایی که بعد از حضور شوروی، جنگ‌های داخلی و حضور طالبان با آن مواجه بودند، که بدترین اتفاقات را برای زنان رقم زد، از پا ننشستند و دست از سرایش شعر برنداشتند.

🔸تبعیض‌های قانونی و عرفی و خشونت‌هایی که از سوی جامعه #مردسالار بر آن‌ها وارد شده همه دستمایه‌ای شده است برای شعرهای آنان. سرایشی از سر درد و رنج که به‌راستی شعر واگویه دردهای انسانی است.

🔸از بین شاعران زن معاصر افغانستان می‌توان به رکسانه بدخشی، محجوبه هروی، عایشه درانی، مخفی بدخشی، لیلا صراحت، نادیا انجمن، زهرا سوراسرافیل، مژگان ساغر شفا نام برد که آثار ارزشمندی منتشر کرده‌اند.

🔸زهرا سوراسرافیل متولد کابل، شاعر و فعال حوزه زنان افغانستان است. کتاب سور اسرافیل در بند اولین مجموعه‌ شعرهای این شاعر افغانستانی است. ۶۸ شعر که شامل سه شعر کوتاه و مابقی شعرهای بلند هستند و در ۱۲۱ صفحه منتشر شده است. این شعرها همگی قالب نو دارند.

🔸در مقدمه این کتاب، سور اسرافیل در مورد دوران کودکی خود و چگونگی مِیلش به سرایش شعر توضیح داده است: «کودکی برای من مثل خواب نیست، مانند همین دیروز روشن و زلال است؛ لیکن آمیخته با زهر جنگ و مهاجرت. تمام روزهایی که در زیرخانه­ها پنهان می‌شدیم مادرم ما را دور خود جمع می‌کرد دوبیتی یادمان می‌داد.

🔸هفده یا هژده­ساله بودم که روزهایم را در کتابخانه منطقه ۲۰ تهران – همان جایی که پایین‌شهر شهرت داشت – به قول مادرم گم می‌کردم. قفسه‌های کتابخانه مذکور پر بود از نام‌های شاعران پرآوازه؛ اما مذکر، و من میان قفسه‌های شعر کلاسیک چقدر احساس تنهایی می‌کردم.

🔸همین‌که پایم به قفسه شعرهای معاصر می‌رسید چشمم به پروین، سیمین، فروغ و چند شاعر دیگر می‌افتاد و نفس تازه می‌کردم. آن سال‌ها عاشق پروین اعتصامی بودم و من هم خود را جای سوزن و تاری می‌ماندم که می‌خواست زندگی خودش را رفو کند. پسان‌ها شیفته فروغ شدم، از «لیلا صراحت روشنی»، «حمیرا نکهت»، «خالده فروغ» و هم‌نسلانم شعر خواندم و حالا می‌دانم که شعر را باید زندگی کرد.»


انتشار کتاب اسرافیل در بند، بهانه‌ای شد تا گفت‌و‌گویی با او داشته باشیم که متن زیر حاصل آن است.
@bidarzani
ادامه مطلب را از لینک زیر بخوانید:

https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28120&rhash=3ec4f87be6d7d1https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28009&rhash=3ec4f87be6d7d1

📝 زنان، بدون ‌مردان؟

✍🏽 نفیسه مرادی

@bidarzani
📌 نام‌گذاری روزی خاص در تقویم برای بزرگداشت فرد یا افرادی از اجتماع روزبه‌روز رایج‌تر می‌شود؛ اما به راستی فایده این کار چیست؟ قرار است در این روز چه اتفاق خاصی بیفتد؟ چه مطالباتی مطرح شود؟ چه حقوق ضایع‌شده‌ای از فرد یا افرادی که این روز به نام آن‌هاست، به آن‌ها بازگردانده شود؟

📌 اگر قرار است در روزی که در تقویم به نام #روز_جهانی_زن نام‌گذاری شده، تنها به بازنمایی ستم‌هایی که در طول تاریخ بر زنان رفته، در قالب شعر و داستان و عکس و جز آن بپردازیم، نه تنها کاری از پیش نبرده‌ایم، بلکه در جهت بازتولید، تثبیت و طبیعی‌سازی زن در جایگاه ابژه عمل کرده‌ایم و در واقع به گفتمان غالب زن‌ستیز تن داده‌ایم.

📌 فاصله گرفتن زنان از جایگاه ابژه تحت انقیاد و کنترل، با تشدید تقابل میان زن و مرد و با بازنمایی و یا بزرگ‌نمایی ستم‌هایی که بر زن‌ها رفته، حاصل نمی‌شود؛ بلکه با شکستن دوتایی تقابلی مرد/ زن، #کنشگری_زنان و خارج شدن از کلیشه زن منفعل مورد ظلم واقع شده، امکان‌پذیر است.

📌 آن‌چه به زنان کمک خواهد کرد که به حقوق خود آگاه شوند و به برابری اجتماعی دست یابند، بازنشر تصویر زنی مورد ضرب و جرح قرارگرفته نیست؛ بلکه بازخوانی روایت زنان کنشگر و جریان‌ساز است؛ زنانی که بر وضعیت موجودشان شوریده‌اند؛ زنانی که گفتمان غالب #مردسالار را به چالش کشیده و به جای آن‌که خواهان جذب حس همدردی و ترحم هم‌جنسان خود شوند، مطالبات خود را فریاد زده‌اند.

@bidarzani

⚡️ نسخه کامل متن را در instant view بخوانید ⏬

https://goo.gl/KxEawN