🟣 قربانی کودک همسری/ زنی در پی اختلافات خانوادگی توسط همسر خود به قتل رسید


به گزارش خبرگزاری هرانا، روز پنجشنبه ۲۶ خردادماه ۱۴۰۱، یک زن جوان در شهرستان صومعه‌سرا توسط همسر خود به قتل رسید.

هویت وی سارا رضایی ۳۲ ساله، مادر یک فرزند ۷ ساله و از اهالی روستای کسما از توابع صومعه‌سرا واقع در استان گیلان عنوان شده است. او در زمان ازدواج تنها ۱۵ سال سن داشته است.

در این گزارش آمده است که خانم رضایی یک هفته قبل از به قتل رسیدن، در پی اختلاف با همسرش اقدام به ترک خانه می کند. او نهایتا روز پنجشنبه برای برداشتن اوراق هویتی و طلاهای خود به خانه بر میگردد که پس از مورد ضرب و شتم قرار گرفتن توسط همسر، خفه می‌شود. بنابر این گزارش، متهم بازداشت شده و به ارتکاب جرم اعتراف کرده است.


#خشونت_سیستماتیک_علیه_زنان
#زن_کشی

@bidarzani

🟣 «آریانا لشکری» دختر ۱۶ ساله ساکن نورآباد ممسنی توسط پدرش به قتل رسید


به گزارش زمانه، روز دوشنبه ۶ تیرماه، یک دختر ۱۶ ساله به نام آریانا لشکری که از خانه، قهر کرده و به منزل مادربزرگ خود رفته بود، با تفنگ شکاری پدرش به قتل رسید. او علت قتل دخترش را دیدار آریانا با یک پسر در پارک، عنوان کرد‌.

▪️زن‌کشی‌های روزمره، قتل‌های ناموسی و خشونت سیستماتیک علیه زنان در فجیع‌ترین شکل ممکن، نظیر قتل و چرخاندن سر بریده‌ی «مونا حیدری» توسط همسرش در شهر و یا بی‌شمار کشتار زنان در پی خشونت خانگی با سلاح‌های سرد و گرم و یا آتش زدن زنان، فاجعه‌ای روزمره و پر تکرار است.

این فجایع، همگی زیر چتر حمایتی قوانین نابرابر، جنسیت زده و ارتجاعی صورت می‌پذیرد. مردان حاضر در این گستره‌ی خشونت، همگی پدرها، همسران، برادرها و...هستند که «زن» یا «اعضای جامعه‌ی LGBTQ» مقابل خود را، «ناموس خود» می‌‌انگارند.

موارد گستره‌ی زن‌کشی و یا خشونت علیه زنان، همگی متکی بر همان تعریف ارتجاعی حاکمیت از زن، «به سود مرد» تمام می‌شود و در فقدان «کنوانسیون منع خشونت علیه زنان» و یا «قوانین بازدارنده و برابر»، این «زن‌کش‌ها» هستند که با نام دفاع از ناموس و غیرت، با افتخار به آغوش جامعه بازمی‌گردند.

ذکر این نکته ضروری است که هرگونه صحبت از ضرورت قوانین بازدارنده و برابر، به معنای مخالفت صریح علیه «احکام ارتجاعی و ضد انسانی اعدام» نیز هست.

#قتل‌های_ناموسی
#خشونت_سیستماتیک_علیه_زنان

@bidarzani

🟣 «نازی زندیه» و «سپیده رشنو» هر دو دانشجوی رشته نقاشی در مقطع کارشناسی دانشگاه الزهرا، «ملیکا قراگزلو» دانشجوی روزنامه‌نگاری دانشگاه علامه و «سوری بابایی چگینی»، همگی به جرم مخالفت با #حجاب_اجباری ، طی روزهای گذشته توسط نهادهای امنیتی بازداشت و تحت بازجویی قرار دارند. آنان یکی از هزاران معترضی هستند که علیه رصد، کنترل بدن زنانه و پوشش اجباری ایستادند و سکوت نکردند.


#نه_به_حجاب_اجباری
#خشونت_سیستماتیک_علیه_زنان

@bidarzani

🟣 بیان عزیزی، فعال حقوق زنان و دانشجوی دکترای حقوق بین الملل، روز پنج شنبه ۷ مهرماه پس از احضار به اطلاعات سنندج بازداشت شد.

این فعال حقوق زنان سالهاست در حوزه‌ی #قتل‌های_ناموسی و #خشونت_خانگی فعالیت می‌کند.

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

  @bidarzani

🟣 #بیدارزنی: تهدیدهای یکی از ماموران امنیتی، امشب ۹ آبان‌ماه در شهرک اکباتان تهران:

«۴۰ تا کشور تو سوریه هیچ غلطی نتونستن بکنن...به ولله قسم، پاش برسه ما سر ناموس‌مون رو میزنیم، زن و بچه خودمون رو، اما نمیذاریم به این مملکت آسیبی برسه».

این رجزخوانی فارغ از دوگانه‌ی تزریق رعب و‌ وحشت در بین محلات و‌ نقاط اعتراضی و یا خوانش‌هایی مبنی بر «ضعف و ناتوانی نیروهای سرکوبگر» که «خاصه» با هدف آژیتاسیون فراگیر از سوی رسانه‌های عمدتا اپوزیسیون راست، اشاعه یافته است، خود حامل نکات مهمی است:

تاکید بر ناموس، اقرار بر #زن_کشی و سلاخی فرزندان خود در راه جمهوری اسلامی، از نخستین روزهای استقرار حکومت اسلامی، برقرار بوده است. در اینجا اعلام ناموس‌انگاری زنان در جریان قیام سترگ‌ #زن_زندگی_آزادی سر داده شده و زن‌کشی هم بر مبنای این «جنایت قانونی» یاد می‌شود.

کودکان دختر و زنانی چون #مونا_حیدری، #رومینا_اشرفی، #وفا_عبدالله‌زاده، #ریحانه_عامری، #سونیا_دهقانی و...همگی کسانی بودند که به نام ناموس و زیر چتر حمایتی قوانین ضدزن و ارتجاعی جمهوری اسلامی، «سر بریده» و «مثله شدند». قاتل آنان اگر چه پدر، همسر، برادر، عمو و دیگر «ناموس پرستانِ مورد ستایش قدرت» است، اما در واقعیت امر، نام عامل اصلی این زن‌کشی، «حکومت» است. قاتلی که نماینده‌‌ی امنیتی آن در یک شهرک مسکونی در تهران، این‌چنین، تاریخی از جنایت چندگانه را تحت لوای #خشونت_سیستماتیک ، عرضه می‌کند.

#ژن_ژیان_ئازادی
#مرگ_بر_ستمگر_چه_شاه_باشه_چه_رهبر
#اعتراضات_سراسری
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت


@bidarzani

🟣 اردیبهشت ۱۳۶۵، #هاشمی_رفسنجانی در خطبه‌های نماز جمعه:

«خانم‌هایی متاسفانه پس از هفت سال از انقلاب هنوز به این راضی‌اند که مقداری از مویشان بیرون باشد...مردم حزب‌الله چندبار طغیان کردید و دیدید که در خیابان‌ها ریختند و از همین تریبون نماز جمعه، وزیر کشور و دیگران خواهش کردند، به آنها وعده دادیم که اینها (زنان) خودشان آدم می‌شوند، باز می‌بینیم مثل اینکه اینها یک مقدار احتیاج به ‎#خشونت دارند. (تکبیر نمازگزاران)»


#زن_زندگی_آزادی
#اعتراضات_سراسری
#اعتصاب #انقلاب

@bidarzani

🟣 زنان بلوچستان با نظام‌های در هم‌تنیده #سرکوب و #خشونت مواجهند. #مراجع_دینی و #طایفگی در همدستی با دولت فرادست که چرخه زیست و اقتصاد آن‌ها را کنترل می‌کند، خشونت علیه زنان را تقدیس می‌کنند.

به دنبال نابودی امکان‌های زیست بهتر هم‌چون تحصیل رایگان و باکیفیت و شرایط برابر کار برای زنان در حاشیه‌ها، حاشیه‌ها به آوردگاه خیریه‌هایی تبدیل شده‌اند که کار زنان و کودکان را عمدتا در خانه استثمار می‌کنند. زنان برای کار طاقت‌فرسای روزانه خود و در برابر هنر و ارزشی که خلق می‌کنند، دستمزد ناچیزی دریافت می‌کنند؛ دستمزدی که امکان قدرت‌یابی به هر شکل را از آن‌ها سلب و آنان را بدل به کارگران ارزان می‌کند.

طرح‌های توسعه که فقط بر مفهوم «رشد» تاکید دارند، با نابودی زیستگاه مردم در روستاها آن‌ها را به حاشیه‌نشین و زاغه‌نشین تبدیل می‌کنند.

کسانی که در نظام‌های نابرابر اقتصادی آسیب‌پذیرتر هستند، در برابر بحران‌های #زیست‌محیطی هم‌چون مثل کم‌آبی نیز آسیب‌پذیرترند. زنان از اصلی‌ترین قربانیان چنین چرخه‌هایی از نابرابری هستند.

علی‌رغم وجود اقتصادهای غیررسمی مانند تجارت مواد مخدر و سوخت‌بری، که جزو پرمخاطره‌ترین راه‌های کسب درآمد هستند، مردان بسیاری در بلوچستان خارج از سیستم دولتی قاچاق سپاه، گیر افتاده‌اند و با مجازات #اعدام یا زندان‌های طویل‌المدت روبرو هستند.

زنان از اصلی‌ترین گروه‌های مورد خشونت در چنین شرایط اقتصادی و کاری هستند، اما این خشونت علیه آنان کمتر مورد اشاره قرار گرفته و روایت شده است.

علی‌رغم تصویب اعطای #تابعیت به فرزندان مادران حاصل از ازدواج با مردان خارجی در سال ۹۸، در طرح جدید زن‌ستیز سازمان اقامت مهاجران این امکان لغو شد. در نتیجه آن زنان بسیاری، به ویژه در استان‌های شرقی، از این امکان محروم شدند، که خود خشونتی آشکار است که زیست و حیات زن و فرزندش را غیرقانونی می‌کند.


#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتصاب_سراسری
#نه_به‌_اعدام

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی: علیه زن‌کشی و قتل‌های ناموسی به‌پاخیزیم



از متن: «اِعمالِ خشونت سیستماتیک علیه زنان، چندوجهی، متکثر از خانه تا خیابان و با اتکا بر وجود قوانین نابرابر، جنسیت‌زده و ارتجاعی، هر روزه در تمامی اَقسام خود به‌وقوع می‌پیوندد. این خشونت‌های کلامی، روانی، فیزیکی، سیاسی، اقتصادی، جنسی و جنسیتی، در غایی‌ترین شکل آن یعنی «قتل‌های ناموسی» و «زن‌کشی» خود را نمایان می‌کند. کمتر روزی است که نام یکی از زنانِ کشته شده تحت رویه‌ی قتل ناموسی، مورد پوشش رسانه‌ای قرار نگیرد. قتل‌های ناموسی فقط مختص زنان نیست و این فاجعه، اعضای جامعه‌ی کوییر را نیز در بر می‌گیرد، قتل علیرضا فاضلی منفرد توسط برادر و دو پسرعمویش، یکی از این موارد است.

با این حال، آنچه به‌مدد رسانه‌های حقوق‌بشری و خبری انعکاس پیدا می‌کند، همچون نوک کوهی از حقیقتِ جاریِ شدت و گستردگی «قتل‌های ناموسی» و خشونت سیستماتیک علیه زنان است؛ چرا که بسیاری از این موارد بنا به آنچه پایبندی به عرف، سنت و آبرو می‌دانند، هرگز مورد پوشش خبری قرار نمی‌گیرند و آمار موجود، تجمیع همان مواردِ عیان شده است. پرداخت به آمار قتل‌های ناموسی و زن‌کشی در خلال قیام ژینا، مجرایی است که به‌مدد آن می‌توان دیگرباره از اصلی‌ترین شعار قیام ژینا یعنی «ژن، ژیان، ئازادی» و موشکافیِ آن در قالبِ چیستی و چراییِ «زن، زندگی، آزادی» یاد کرد....


▪️آمار قتل‌های ناموسی و زن‌کشی در خلال قیام ژینا

طی قیام زن زندگی آزادی، در کنار آمار گسترده‌ی جان‌باختگان، زنان معترض و بازداشت شده‌ی بسیاری نیز مجموع  خشونت‌ها و شکنجه‌های جسمی، آزارهای روانی و کلامی و به استناد آنچه که در مجموع گزارش‌های گاردین(۱) منتشر شده است، «تجاوز جنسی» را متحمل شدند. این بخش از خشونت چندگانه علیه زنان معترض در بازداشتگاه‌ها در کنار آمار بالای زن‌کشی و قتل‌های ناموسی – در بازه قیام ژینا و پیش از آن- حاکی ازسیطره‌ی قوانین ضد زن و رویکرد ایدئولوژیک علیه «بدن» و «حق حیات زنان» است که از همان نخستین روزهای استقرار حاکمیت، اجرایی شد.

اما می‌بایست در کنار برشماری مجموع شکنجه‌های زنان معترض در بازداشتگاه‌ها و یا قتل زنان ذیل قتل‌های ناموسی و زن‌کشی، «سوژگی» آنان را نیز برجسته کنیم؛ آنها زنان و دختران جوانی هستند/بودند که برای پایان خشونت‌های قضایی، سیاسی، اجتماعی و اقتصادی علیه خود، برای حق طلاق، حق کار، حق تحصیل، ایستادگی علیه حجاب‌اجباری، حق برابری جنسیتی و در یک کلام، «ایستادگی علیه کلیت نظام» و «حق زندگی برابر و شرافتمندانه» به خیابان آمدند و یا مبارزه را از درون خانه و علیه تاروپود یک ساختار مردسالار آغاز کردند. اینها همان زنانی هستند که نوع دیگری از سرکوب را در زندان‌ها تجربه کردند، با گلوله در خیابان کشته شدند و یا در پی مقاومت علیه ظلم و ستم جنسیتی توسط مردان خانواده و همسران خود به ‌قتل رسیدند....»


ادامه‌ی متن را در وبسایت #بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/45295/


#ژن_ژیان_ئازادی
#خشونت_سیستماتیک_علیه_زنان
#قتل‌های_ناموسی


@bidarzani

🟣 #بیدارزنی: علیه زن‌کشی و قتل‌های ناموسی به‌پاخیزیم


آمار مربوط به زن‌کشی و قتل‌های ناموسی در فقدان گردش آزاد اطلاعات، خاصه در مناطقی  – با محوریت عرف و سنت – همچنین عدم بانک‌اطلاعاتی دقیق و منطقه‌ای از سوی سازمان پزشکی قانونی، همواره نادقیق و متکی بر گزارش‌های رسانه‌های حقوق بشری است. در بین همین گزارش‌ها نیز، هویت زنان و دختران به قتل رسیده، ناقص است و تنها مواردی اندک، آن هم از حیث پوشش رسانه‌ای گسترده و یا  توجهِ افکارعمومی بود که منجر به خروجی هویتِ کامل برخی از این زنان و یا اخبار پیگیری پرونده‌های قضایی آنان شده است.

طبق گزارش‌های غیرجامع و آمار متغیر موجود از ابتدای سال ۱۴۰۱ حدود ۸۱ زن در ۹ استان در پی قتل‌های ناموسی و زن‌کشی به قتل رسیدند که از این میان، ۱۷ مورد در خلال قیام ژینا (تا پایان بهمن ۱۴۰۱) به‌وقوع پیوسته است.

#ژن_ژیان_ئازادی
#خشونت_سیستماتیک_علیه_زنان

@bidarzani