بيدارزنى
4.36K subscribers
5.44K photos
1.25K videos
176 files
4.22K links
«بیدارزنی» رسانه‌ای گروهی از کنشگران حقوق زنان است که در زمینه‌ی ارتقای آگاهی جامعه نسبت به برابری جنسیتی و احقاق حقوق زنان فعالیت می‌کنند.

تماس با ما:
@bidarzanitel
Download Telegram
🔶 چگونه می‌توانیم لغو مجازات زندان را با کارزار #من‌هم آشتی دهیم؟

✍🏼 برگردان: جلوه جواهری

@bidarzani
⚖️ بخش اول

🔺 بیدارزنی: «ما از جنبش‌های عدالت اجتماعی می‌خواهیم که استراتژی‌ها و تحلیل‌هایی تهیه کنند که هم‌زمان دربرگیرنده خشونت‌های دولتی و بین‌ فردی، به‌ویژه خشونت علیه زنان باشد. در حال حاضر، فعالین / جنبش‌هایی که به خشونت‌های دولتی (مانند گروه‌های ضد زندان و ضد پلیس) پرداخته‌اند، اغلب جدا از فعالین / جنبش‌هایی که به خشونت خانگی و جنسی پرداخته‌ا‌ند، کار می‌کنند.» این سخنان توسط سازمان الغای مجازات زندان «مقاومت انتقادی» و زنان رنگین‌پوست علیه خشونت​در سال ۲۰۰۱ نوشته شده بود.

🔺 ۱۷ سال گذشته شاهد افزایش گروه‌ها و سازماندهی‌ها حول الغای مجازات زندان بوده‌ایم. در مقایسه با مدافعان اصلاح زندان که برای بهبود شرایط زندان تلاش می‌کنند اما تصریح می‌کنند که زندان‌ها در نهایت برای امنیت جامعه ضروری هستند، طرفداران الغای زندان معتقدند خود زندان‌ها محل اعمال خشونت هستند و هرگز قابل اصلاح نیستند. درواقع، زندان‌ها و  شرایطی که افراد را به زندان می‌فرستد، از جمله نژادپرستی، فقر و دلایل اصلی خشونت را باید از میان برد.

⚡️ ادامه مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید

#تجاوز_جنسی
#من‌هم
#مجازات_زندان

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/29611&rhash=3ec4f87be6d7d1
📌گفتگو با زهرا مینویی وکیل دادگستری

📍«قانون درباره تجاوز جنسی بازدارنده نیست»

@bidarzani

🔺در چند سال اخیر شاهد تبلور و رشد جنبش «من هم» در چندین نقطه از دنیا از سوی زنان نجات‌یافته از تجاوز جنسی و حامیانشان بوده‌ایم. این جنبش در ایران بسیار دیرتر اما به یک‌باره در ماه‌های گذشته خود را نشان داد. اما به دلیل جنبش‌های اجتماعی کم‌جان از مواجهه دائمی با سرکوب و خشونت دولتی از یک‌سو و قانون ناکارآمد، با ابهامات بسیار برای فعالان این جنبش و حامیانشان مواجه است. در همین زمینه با زهرا مینویی، فعال حقوق زنان و از نویسندگان پیش‌نویس «قانون منع خشونت خانگی علیه زنان» گفتگویی انجام دادیم که در ادامه می‌خوانید.

🔸 اخیراً روایت‌های بسیاری در شبکه‌های اجتماعی از جمله صفحه‌ی بیدارزنی منتشر شده است. برخی از این روایت‌ها به آزار، تعرض یا تجاوز جنسی در سال‌ها پیش مربوط بوده است. فکر می‌کنی چرا این همه مدت در مورد آن سکوت بوده و به یک‌باره این سکوت شکسته شده؟ و حالا که مطرح شده برخورد با آن چطور می‌تواند باشد؟

🔹در مورد دلایل پنهان ماندن تعرض، تجاوز و آزارهای جنسی من فکر می‌کنم باید با دو رویکرد به این سؤال جواب داد: رویکرد فرهنگی و دیگری رویکرد حقوقی یا قانونی. به لحاظ فرهنگی من فکر می‌کنم دلیل این‌که این آزارها و تجاوزها پنهان می‌ماند نگاه مقصرانگارانه هست که همیشه به قربانی یا بزه‌دیده وجود دارد. قربانی درواقع به دلیل آن نگاه، همیشه قبل از بیان جزئیات و شنیدن واقعیت و حتی بعد از آن مقصر شناخته می‌شود. در طول تاریخ در برخورد با مسئله تجاوز و آزارهای جنسی، همیشه یک‌سویه مقصرانگارانه به زنان وجود داشته است و بار تقصیر بر دوش آنها بوده است. به عبارت ساده‌تر همیشه می‌گویند «تو چه‌کار کردی که بهت تجاوز شد؟! تو چه رفتاری داشتی که طرف به خودش اجازه داد به تو تعرض کند و آزارت دهد؟» به‌طور مثال در خوزستان چند سال پیش دایی به دختر تجاوز کرد و آن دختر توسط پدرش به قتل رسید! چرا که پدر خانواده دخترش را مقصر می‌دانست.


⭕️در خصوص تعریف تعرض یا تجاوز جنسی باید بگویم ما در قانونمان تعریف مشخصی در این خصوص نداریم. تجاوز و تعرض در قانون کیفری ما به‌طور مستقل جرم‌انگاری نشده و زیرمجموعه‌ی زنا تعریف می‌شود که برگرفته از شریعت است. هر رابطه‌ی جنسی خارج از ازدواج در قانون ما زنا تعریف می‌شود که انواع مختلف دارد و مجازات آن شدیدترین واکنش کیفری یعنی اعدام است. 

#من‌هم
#آزارجنسی
#تجاوز

#metoo

👈🏽ادامه‌ی مطب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏽

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30501&rhash=3ec4f87be6d7d1
🔶آغاز راه آزادی:
سکس، قدرت، خشونت،
#من‌هم

🔹خشونت جنسی چگونه تعریف می‌شود؟ آیا تمامی افراد برای شکستن سکوت قدرت چانه‌زنی یکسانی دارند؟ آیا تمامی راویان شنیده می‌شوند؟ اطلاق مفهوم شجاعت بر افشاگری‌های زنان دارای موقعیت‌های ویژه اجتماعی و اقتصادی، چه پیامی برای زنان فرودست و فاقد جایگاه قدرت و ثروت که از قضا بیشترین آسیب‌ها متوجه آنهاست می‌تواند داشته باشد؟ روایتگری فردی چگونه با اعتراض جمعی پیوند می‌خورد؟ تکلیف ما با آزارگران چیست؟ با آنها چه باید کرد؟ آیا صرف مجازات افراد خاطی یک پیروزی بزرگ برای جنبش مبارزه با خشونت جنسی محسوب می‌شود؟

🔹در مجموعه پیش رو، Verso Books متن‌هایی را از کنشگران و دانشگاهیان گردآوری کرده که با دیدگاهی انتقادی به بررسی رویکردهای غالب در جنبش MeToo و به طور عام جریان مقابله با آزار جنسی پرداخته و به دنبال پاسخی برای این پرسش‌های اساسی بوده‌اند. این مجموعه راهکارهایی فراتر از روایتگری پیش روی ما می‌گذارد و تاریخچه مبارزه و سازماندهی دیرپای زنان کارگر، زنان رنگین‌پوست، زنان فرودست، زنان زندانی، زنانی که در نقش‌های سنتی جنسیتی جای نمی‌گیرند و ... را علیه خشونت جنسی توضیح می‌دهد. مبارزاتی که در بحبوحه روایتگری MeToo نادیده گرفته شده است.

🔹ما ترجمه این مجموعه را پیش از شکل‌گیری جنبش روایتگری آزار جنسی در ایران به پایان رسانده بودیم. اکنون پس از گذشت چندین ماه از اولین موج افشاگری‌ها، باور داریم این متون اگرچه از بستری به غایت متمایز برخاسته، برای جنبش نوپای روایتگری در ایران نیز پرسش و راهکارهایی اطلاق‌پذیر ارائه می‌کند.

🔹در خلال این متن‌ها با روایت‌هایی ناشنیده مواجه می‌شویم و مقاومت‌هایی نادیده. با رنج زنانی بدون مدارک اقامت و محروم از حداقلی‌ترین امتیازها و امکانات برای «شکستن سکوت»، با تشکل‌یابی «زنان کارگر که تمامی امور را ممکن می‌سازند» و با تقلای ذهنی، واکاوی درونی و عذاب مستمر زنی که حتی نمی‌تواند تجربه خود را تجاوز بنامد چرا که «به اندازه کافی» از خود مقاومت نشان نداده است.

🔹دیدبان آزار ترجمه این مجموعه را تقدیم می‌کند به آنهایی که سکوت را به ساحت زبان و کنش رساندند و همچنین آنهایی که فرصت و امکان فریاد زدن ستم‌های فروخورده را پیدا نکردند: «بار سنگین سکوت ما را خفه خواهد کرد. ما در نبرد علیه ستمگری‌های سکوت، در تلاش برای شکستن آن متحد هستیم. آنچه که مانع بسیج ما می‌شود نه اختلافمان که سکوتمان است. و چه بی‌شمارند سکوت‌هایی برای شکسته شدن.»


فایل پی‌دی اف این کتاب را در لینک زیر بخوانید:

http://harasswatch.com/news/1617/
@bidarzani