🔻نمایشگاهی برای مواجه ساختن مردان با واقعیت تجربه آزار جنسی

 🔶«احساسی که ما تجربه می‌کنیم»

🔹️دیدبان آزار: اتاقی تاریک و کوچک که درون پرده‌ای پنهان شده است. شرکت‌کنندگان، داوطلبانه خود را در آن تاریکی قرار داده‌اند. به محض اینکه وارد آن فضای کوچک و خالی از نور می‌شوند، هدفون معلقی را مقابل خود می‌بینند و در حالی که آینه کوچکی، روبروی صورتشان نصب شده است، آن را روی گوش‌هایشان قرار می‌دهند. حالا قرار است فضایی جدید را تجربه کنند: «هی دختر/ چرا با من حرف نمی‌زنی؟/ هی خوشگله/ می‌خوای باهم بخوابیم؟...»

🔹️«ترا لوپز»، هنرمند و دانش‌آموخته ایالت ساکرامنتو، در نمایشگاه مشارکتی خود با نام «This Is What It Feels Like» تلاش کرد تا فضای تجربه آزار و اذیت جنسی خیابانی علیه زنان را شبیه‌سازی کند. اگرچه حضور در این نمایشگاه برای همه آزاد بود اما لوپز تاکید کرده بود که مخاطب اصلی این نمایشگاه مردان هستند؛ زیرا هدف نمایشگاه، فراهم کردن شرایطی بود تا مردان تصور و درک عمیق‌تری نسبت به آزار خیابانی پیدا کنند. چرا که هنوز هم این باور وجود دارد که زنان از این متلک‌ها خوششان می‌آید و هم‌چنان برخی از مردان تصور می‌کنند متلک‌پرانی نوعی توجه و تمجید است و اصلا زنان برای جلب همین توجه این‌چنین لباس می‌پوشند و آن‌چنان خود را می‌آرایند. 

🔹️لوپز برای این نمایشگاه، با ۱۰۰ زن مصاحبه کرد. سپس روایت‌های آن‌ها از آزار جنسی و متلک‌های روزمره را در یک استودیو ضبط کرد. ضبط روایات توسط مردانی صورت گرفت که لوپز تعدادی از آنها را اصلا نمی‌شناخت. این هنرمند توضیح می‌دهد که در همان زمان ضبط کار هم برخی از مردان تحت تاثیر قرار گرفته بودند: «چند نفر دیگر از شدت سخیف بودن متلک‌ها چندششان شده بود. چند مرد حتی اصطلاحاتی را که ما زنان به طور روزمره می‌شنویم، نشنیده بودند و من بار دیگر فهمیدم که چقدر زندگی روزانه ما زنان و مردان در سطح جامعه با یکدیگر متفاوت است و در واقع جنسیت چگونه تجربه‌های ما را شکل می‌دهد.»

🔹️او که قصد دارد این نمایشگاه را در شهرهای مختلف جهان برگزار کند، معتقد است زنان سال‌های متمادی سکوت کرده‌اند و همین سکوت هم سبب شده تا جامعه درک درستی از شرایط دشوار و انواع تبعیض‌ها و آزارهای جنسی و جنسیتی نداشته باشد. لوپز تاکید می‌کند: «هر کدام از ما باید حرفمان را بزنیم. من به عنوان یک هنرمند و بقیه زنان در هر جایگاهی که هستند. نمی‌توانیم فقط تماشاچی باشیم.»

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1713/

متن زیر، بیانیه فمینیست‌های روسی است که علیه جنگ و اشغال در اوکراین متحد شده‌اند. فمینیسم یکی از معدود جنبش‌های اعتراضی روسیه معاصر است که از سرکوب دولت پوتین جان سالم به در برده است. در حال حاضر گرو‌ه‌های فمینیستی متعددی در دست‌کم ۳۰ شهر روسیه فعالند. در این متن، فمینیست‌هایی که در تظاهرات ضدجنگ در سراسر کشور شرکت می‌کنند، تمامی فمینیست‌های دنیا را به اتحاد در برابر تجاوز نظامی دولت پوتین فرا می‌خوانند. در متن این بیانیه آمده است:

ما به عنوان شهروندان و فمینیست‌های روس، این جنگ را محکوم می‌کنیم. فمینیسم به منزله نیروی سیاسی نمی‌تواند حامی جنگ و اشغال نظامی باشد. جنبش فمینیستی در روسیه برای حقوق گروه‌های آسیب‌پذیر، جامعه‌ای عادلانه و فرصت‌های برابر مبارزه می‌کند، جامعه‌ای که خشونت و درگیری نظامی در آن جایی ندارد.

جنگ یعنی خشونت، آوارگی، فقر، زندگی‌های نابودشده، ناامنی و بی‌آیندگی و با ارزش‌ها و اهداف فمینیسم ناسازگار است. جنگ نابرابری جنسیتی را تشدید می‌کند و دستاوردهای حقوق بشری را سال‌ها به عقب برمی‌گرداند. جنگ تنها با خود خشونت بمب و گلوله نمی‌آورد، بلکه خشونت جنسی به همراه دارد. تجربه‌های تاریخی نشان می‌دهد که در دوران جنگ، خطر تجاوز به زنان چند برابر می‌شود. به این دلیل و بسیاری دلایل دیگر، فمینیست‌های روسی و تمامی کسانی که به ارزش‌های فمینیستی باور دارند باید قویا علیه این جنگ که توسط دولت ما به راه افتاده، موضع‌گیری کنند.

امروز فمینیست‌ها از جمله نیروهای سیاسی فعال در روسیه هستند. برای مدتی طولانی، مقامات روسی ما را جنبش سیاسی خطرناکی تلقی نمی‌کردند. بنابراین ما موقتا کم‌تر گرو‌ه‌های سیاسی دیگر مورد سرکوب دولتی قرار گرفتیم. امروز بیش از ۴۵ سازمان فمینیستی در سرتاسر روسیه فعالیت می‌کنند. ما تمامی گروه‌ها و افراد فمینیست را به پیوستن به مقاومت فمینیستی علیه جنگ و متحد کردن نیروها برای مخالفت فعالانه با اشغال نظامی فرامی‌خوانیم. ما هم‌چنین از فمینیست‌های سراسر دنیا می‌خواهیم که به مقاومت ما بپیوندند. ما بی‌شماریم و در کنار هم می‌توانیم کاری کنیم کارستان. در طی دهه اخیر، جنبش فمینیستی قدرت فرهنگی و رسانه‌ای عظیمی کسب کرده است. نوبه آن رسیده که این نیروها را به قدرتی سیاسی علیه جنگ تبدیل کنیم. ما خود مقاومت علیه جنگ، مردسالاری، اقتدارگرایی و نظامی‌گری هستیم. ما آینده‌ای هستیم که پیروز خواهد شد.

ما از فمینیست‌های سراسر جهان می‌خواهیم:

🔹️به تظاهرات مسالمت‌آمیز علیه جنگ بپیوندند و کارزارهای حقیقی و مجازی علیه دیکتاتوری پوتین و جنگ در اوکراین راه‌اندازی کنند. می‌توانید از نماد جنبش مقاومت فمینیستی ضدجنگ در مطالب و تولیدات خود استفاده کنید و هم‌چنین هشتگ‌های#FeministAntiWarResistance #FeministsAgainstWar.

🔷️اطلاعات و اخبار مربوط به تجاوز نظامی پوتین را نشر دهید. تمام دنیا باید از اوکراین حمایت کند و از هرگونه کمکی به پوتین خودداری کند.

🔷️این بیانیه را با دیگران به اشتراک بگذارید. لازم است که نشان دهیم فمینیست‌ها مخالف این جنگ و هر جنگ دیگری هستند. هم‌چنین حیاتی است که نشان بدهیم فعالین روسی حضور دارند و آماده متحد شدن در برابر رژیم پوتین هستند. اکنون همه ما در خطر سرکوب از سمت دولت هستیم و به حمایت شما نیاز داریم.

#دیدبان_آزار

@harasswatch

🔻دادخواستی علیه خشونت و تبعیض

🔶 آزار و اذیت در دانشگاه نادیده گرفته می‌شود


🔹️جمعی از دانشجویان و فارغ‌التحصیلان رشته‌های علوم اجتماعی در کشور بر آن شدند تا نامه‌ای اعتراضی علیه تبعیض و آزار موجود در دانشگاه‌ها منتشر کنند و از سایر دانشجویان خواسته‌اند که این نامه را امضا کنند. در بخشی از این نامه آمده است: «اغلب ما دانشجویان (اگر نگوییم همه)، در طول مدت تحصیلمان با مواردی از آزار و تبعیض در محیط دانشگاهی روبرو شده‌ایم. این آزار و تبعیض می‌تواند ما یا کسی که می‌شناسیم را نشانه گرفته باشد. مواردی همچون سوءاستفاده از قدرت، آزار کلامی، آزار جنسی، خشونت یا تهدید به خشونت، دریغ‌داشتن اطلاعات از فرد، سوءاستفاده‌ روانی، کارشکنی در کار یا درس، قلدری، شرمسار کردن فرد در معرض عموم، حرمت‌شکنی و بی‌احترامی، افترا بستن، منزوی‌سازی، تهدید آکادمیک، رعایت‌نکردن حریم خصوصی و... مواردی است که به کرات در دانشگاه رخ داده است. اغلب بدین شکل که کسی که در سلسله‌مراتب قدرت در میدان دانشگاهی از جایگاه «فرادست» برخوردار است، به پشتوانه‌ جایگاه خود، به اشخاص «فرودست» خشونت می‌ورزد، آزار می‌دهد، قلدری می‌کند و...»

🔹️نویسندگان نامه در پاسخ به دیدبان آزار، هدف خود را از تدوین و انتشار این نامه اینگونه توضیح می‌دهند: «مسئله‌ آزار، قلدری و تبعیض در فضاهای دانشگاهی، سال‌ها موضوع گفتگوهای دوستانه و غیررسمی دانشجویان و فارغ‌التحصیلان علوم اجتماعی بوده است؛ اما قطعاً محدود به این رشته‌ دانشگاهی یا یکی دو دانشگاه خاص نیست. با این وجود، مسئله‌ای با این سطح از گستردگی، مدت‌هاست که تنها به حلقه‌های کوچک ما محدود مانده‌است و فراتر از آن طرح و پیگیری نشده است. دلایل بسیاری را می‌توان برای این علنی‌نشدن مطرح کرد. از جمله این‌که بسیاری از ما حتی حقی جهت اعتراض به این رویه برای خود قائل نبودیم. اگر هم به صرافت طرح بحث و پیگیری موضوع در نهادها و انجمن‌های دانشگاهی می‌افتادیم، می‌دانستیم که نه تنها از حمایت و پشتیبانی لازم برخوردار نخواهیم شد، بلکه ممکن است متحمل خشونت بیشتر یا حتی طرد شویم و مجبور شویم بابت آن اعتراض، هزینه‌ گزافی بدهیم. حالا اما انباشت سال‌ها تجارب شخصی و جمعی، ما را به حرکت‌کردن وا داشته است، به برداشتن قدم اول از طریق اعتراض جمعی به این رویه‌ ریشه‌دوانده و سیستماتیک در دانشگاه.»

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:
https://harasswatch.com/news/1919

🔶خشونت جنسی علیه زنان، سویه پنهان جنگ ایران و عراق

🔹️خشونت علیه زنان در جنگ ایران و عراق، در فقدان مستندات، از پنهان‌ترین ابعاد جنگ است که سخنی از آن به میان نمی‌آید. بخش اعظم خاطرات زنان و اسناد باقی‌مانده از دوران جنگ، عامدانه از صحبت کردن درباره این تابوی اجتماعی امتناع کرده است. ما از رشادت‌ها و شهادت‌ها می‌شنویم، از رزمندگی‌ها و جان‌فشانی‌های زنان، اما خشونت‌های جنسی و جنسیتی علیه زنان در دوران جنگ ایران و عراق به فراموشی سپرده شده است.

🔹️آنچه که امروز می‌دانیم، خاطرات شفاهی و نقل‌قول‌هایی جسته گریخته است؛ «مریم کاظم‌زاده»، عکاس جنگ یکی از راویان تجاوز بعثی‌ها به زنان در ایران است. اینطور که خودش روایت کرده او چهار سال قبل از پایان جنگ به عنوان گزارشگر مجله «زن روز» به جنوب اعزام می‌شود و گور جمعی زنانی را می‌بیند که از سوی عراقی‌ها کشته شده بودند. او نوشته که درست به خاطر ندارد این گور را کجا و در کدام روستا دیده اما پس از بازگشت، عکس‌ها را در مجله منتشر می‌کند. انتشار این عکس‌ها با اعتراضات بسیاری روبرو می‌شود.

🔹️کاظمی‌زاده در نشستی که چند سال پیش در دانشگاه تهران برگزار شده بود، ماجرا را با جزئیات بیشتری تعریف کرده است:‌ «سال ۶۵ در منطقه بستان، عراقی‌ها به زنان تجاوز کردند و آنها را کشتند. در بخش‌هایی از منطقه یادواره‌ای را برای زنان ساخته بودند و نوشته‌هایی را بالای تپه‌‌ها زده بودند مبنی بر اینکه یادتان را گرامی می‌داریم. برای تهیه گزارش به آن منطقه رفتم. زمانی که عکس‌ها در مجله زن روز منتشر شد، برخورد کردند که چرا آنها را منتشر کردم.»

🔹️بُستان که این عکاس به نام آن اشاره کرده، شهری از توابع شهرستان دشت آزادگان استان خوزستان ایران است. دو سال بعد از آن بازدید کاظم‌زاده دوباره راهی همان نقطه می‌شود و این بار اینطور روایت می‌کند: «برای بار دوم که به آن منطقه رفتم، تمامی نشانه‌ها را از آن منطقه برداشته بودند و انگار لکه ننگینی بر آن سرزمین بود. اینها نشان می‌دهد که ما نمی‌خواهیم واقعیت‌ها را بیان کنیم و حس مالکیت جامعه مردسالارانه منجر به کمرنگ کردن عامدانه این ستم جنسی شد.»

🔹️در این نشست، «الهام عدیمی»، کارشناس ارشد علوم ارتباطات هم می‌گوید که برخلاف انتظار، آثار مکتوب از پرداختن به این مسئله طفره رفته‌اند و تنها روایت‌های شفاهی برخی از زنان موجود است که بر خشونت جنسی سربازان عراقی علیه زنان ایرانی صحه می‌گذارد. عدیمی می‌گوید: «گفتن از تجربه‌های خشونت‌های فیزیکی شامل تعرض و تجاوز تابو محسوب می‌شود. در میان اسناد مکتوب، در صفحه ۲۲ "گزارشی از بدرفتاری نسبت به اسرای ایرانی در عراق" که به‌صورت محرمانه منتشر شده بود، آمده است: "جا دارد که به این مسئله نیز توجه شود که زنان بازداشت شده ایرانی که در روزهای اول جنگ توسط عراقی‌ها دزدیده شده و حتی تعدادی از آن‌ها نیز مورد تجاوز قرار گرفته و سپس به عراق منتقل شدند و همچنین پرستاران و امدادگران جبهه که برخلاف قرارداد اول ژنو دستگیر شده‌اند نیز در وضعیت اسفناکی به‌سر می‌برند و وضعیتشان روزبه‌روز بدتر می‌شود. در مورد زندانیان جنگی زن باید مطرح شود که وضع آن‌ها به جای بهتر شدن، بدتر شده است."»

🔹️پیش از این شهلا لاهیجی، استاد دانشگاه هم در مصاحبه‌ای به تجاوز سربازان ارتش عراق به زنان در هویزه اشاره کرده و نوشته بود زمانی که آنها برای گرفتن «هویزه» در همان اوایل جنگ، وارد خاک ایران شده بودند، زنان زیادی که اتفاقاَ بیشترشان عرب هم بودند، مورد تجاوز از سوی سربازان عراقی قرار گرفتند. البته در آن زمان در مناطق مرزی میان عراق و ایران، بسیاری از خانواده‌ها، خانه‌های خود را ترک کرده بودند ولی در شهر هویزه بسیاری عرب بودند و شاید فکر نمی‌کردند عراقی‌ها به آنها تجاوز کنند، در هویزه مانده بودند. به تعبیر لاهیجی صحبت در مورد تجاوز به زنان، حتی از صحبت درباره "شکست در جنگ" هم بدتر است»

🔹️در برخی از کتاب‌های خاطرات هم به صورت سربسته از تجاوز به معدود زنان باقی‌مانده در خرمشهر در روز حمله به این شهر اشاره شده است.
تصویری که می‌بینید، حاصل بازدید کاظم‌زاده از همان گور دسته جمعی زنان است که او روزی در اینستاگرام خود هم منتشر کرد.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🔻بیانیه بیش از 120 فعال دانشجویی کشور در محکومیت رویه‌های سرکوبگرایانه حراست دانشگاه

🔹️امروز پس از بازگشایی مجدد دانشگاه‌ها شاهد رفتار و برخوردهای خشونت‌آمیز، از جانب حراست که از اراده‌ای سلطه‌گرایانه نشئت می‌گیرد و دانشجویان را در تمامی ساحت‌ها و سبک زندگی، تحت کنترل خود و در قالب‌های از پیش تعیین‌شده می‌خواهد.

🔹️جای تاسف دارد که دانشگاه امروز، دانشگاهی است که دغدغه‌اش به‌جای تلاش برای حل بحران‌های عمیق اقتصادی و سیاسی کشور توسط دانشگاهیان در تلاش برای محدودسازی آن‌ها به طرق مختلف است، محدودیت‌های ایجاد‌شده در خوابگاه‌ها، تفکیک برخی امکانات دانشگاه که منجر به حذف زنان در بسیاری از عرصه‌ها شده است، اخراج و ارعاب دانشجویان و اساتید دانشگاه، ممنوعیت از فعالیت‌های سیاسی آزاد در دانشگاه، احضار هر روزه دانشجویان به کمیته‌های انضباطی و بعضا نهادهای امنیتی خارج دانشگاه تنها بخشی از فشارهایی است که امروز دانشگاه تحمل می‌کند.

🔹️و اما زنان دانشجو‌؛ ما شاهد حذف زنان در جامعه و در تصمیمات حاکمیت به‌واسطه تفکیک جنسیتی و اعمال سیاست‌های مردسالارانه هستیم‌‌. این سیاست‌ها از خیابان تا دانشگاه و محل‌کار به دنبال حذف زنان بوده تا بسیاری‌ها از امکان‌ها را از آن‌ها سلب کند و در دانشگاه‌ها نیز با تفکیک امکانات علمی، پژوهشی، رفاهی و ورزشی و دخالت در پوشش و زندگی، نیمی از جمعیت دانشجویان را از ارتقا و پیشرفت محروم ساخته‌ است. متاسفانه خوابگاه دانشگاهی امروز بیشتر تبدیل به اردوگاهی شده است که حقوق ابتدایی هر انسانی در آن نقض می‌شود. همانطور که بارها دانشجویان فریاد زدند خوابگاه‌ها در حقیقت، بندی از زندان شده‌اند تا کنترل هرچه بیشتر خود را بر روی بدن و فکر دانشجویان به خصوص دانشجویان دختر اعمال کرده و حقوق شهروندیشان را به ارتجاعی‌ترین شیوه ممکن نقض می‌کنند.

🔹️امروز اما لازم می‌دانیم تا بار دیگر به برخی از حقوق دانشجویان تاکید کرده و اعلام کنیم از دانشگاه به عنوان سنگر آزادی و عدالت محافظت خواهیم کرد. ما به عنوان جمعی از دانشجویان سراسر کشور اعلام می‌کنیم که در برابر سیاست‌ها و اراده‌ سلطه‌گرایانه‌ حاکم مقاومت خواهیم کرد و به هیچ‌وجه شرایط موجود را نخواهیم پذیرفت و تا بهتر شدن شرایط و آزادی نهاد دانشگاه تلاش خود را ادامه می‌دهیم. همچین از تمام همکلاسی‌ها، معلمان و هم‌قطاران خود می‌خواهیم تا آزادی دانشگاه مقابل سیاست‌های اقتدارگرایانه مقاومت کرده و با مطالبه‌گری روز افزون خود مانع حمله اقتدارگرایانه به ساحت دانشگاه شوند‌.

مشاهده متن کامل بیانیه و اسامی امضاکننده‌ها:
https://harasswatch.com/news/1973

برای امضای بیانیه روی لینک زیر کلیک کنید:
https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSe10i5SneC-uG1kxJk3qQL0eLBam0QZUO9imN7StO6yAxhUBQ/viewform?usp=sf_link

@harasswatch
#دیدبان_آزار

آن عاشقان شرزه که با شب نزیستند
رفتند و شهر خفته ندانست کیستند
فریادشان تموج شط حیات بود
چون آذرخش در سخن خویش زیستند
مرغان پر گشوده طوفان که روز مرگ
دریا و موج و صخره بر ایشان گریستند


🔹️سه‌شنبه، هفدهم خرداد، جوانه جواهری، نقاش، فعال حقوق زنان و مترجم از میان ما پر کشید.

🔹️او از سال‌های ابتدایی شکل‌گیری «کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض‌آمیز»، همواره به عنوان یاری متعهد و ثابت‌قدم در جنبش زنان حضور داشت و در زندگی کوتاه و پربارش، به آرمان آزادی و برابری وفادار ماند و برای نیل به آن تلاش کرد.

🔹️ما جمعی از فعالان حقوق زنان و برابری‌خواهان، درگذشت او را به خواهرش جلوه جواهری کنشگر خستگی‌ناپذیر و یار همیشگی جنبش زنان ایران، و خانواده و دوستانش تسلیت می‌گوییم و برایشان صبوری آرزومندیم.

برای مشاهده اسامی به لینک زیر مراجعه کنید:

https://harasswatch.com/news/1975/

#دیدبان_آزار
@harasswatch

🔻اعتصاب فرامنطقه‌ای زنان عرب در اعتراض به زن‌کشی

 🔶دست دولت به خون ما آلوده است


✍پردیس ربیعی

🔹 با افزایش موارد زن‌کشی در هفته‌های اخیر، زنان و فعالان عرب خاورمیانه و شمال آفریقا در شبکه‌های اجتماعی اعتراضات خود را آغاز و فراخوانی فرامنطقه‌ای برای اعتصاب عمومی زنان منتشر کردند. در متن فراخوان آمده است: «خواهران، بازماندگان، مبارزان و قربانیان بالقوه، وقتی کسی امنیت و جان ما را تضمین نمی‌کند، چه‌چیز برای از دست دادن داریم؟ ما از خواهران و متحدان خود، از تمامی گروه‌های مدنی و سیاسی می‌خواهیم به این اعتصاب فرامنطقه‌ای بپیوندند و پیام آن را گسترش دهند. در این اعتصاب زنانه ما صداهای خود را متحد و همبستگی خود را به مثابه یک تن واحد اعلام می‌کنیم.»

🔹در این بیانیه تاکید شده که زنان دیگر راه‌حل‌های فردی را برای مقابله با ظلم و خشونت ساختاری برنمی‌تابند و به دنبال تغییرات رادیکال ساختاری و حقوقی‌اند. در پاسخ به فراخوان در شبکه‌های اجتماعی نیز سیل وسیعی از تصاویر زنان همراه با پلاکاردهای اعتراضی روانه شد. روی پلاکاردها شعارهایی چون «دست دولت‌ها به خون ما آلوده است».

🔹میعاد برحایل دختر پانزده ساله‌ای بود که در بغداد به دست تعدادی مرد ربوده شده بود و بعد از اینکه ربایندگان او را برگرداندند پدر میعاد با ظن به اینکه ربایندگان به میعاد تجاوز کرده باشند او را با اسلحه به قتل رساند. این اتفاق دو روز پیش افتاد. چند ماه قبل قتل کودک سوری اعتراضاتی را در این کشور به دنبال داشت. یاسمین الحنطاوی، دختر ۵ ساله پس از بازی با دوستانش تنهایی به سمت مزرعه‌ پدرش به راه افتاد که مردی به سمتش حمله کرد و به او تجاوز کرد. پس از اینکه خانواده یاسمین از این واقعه خبردار شدند یاسمین را سلاخی و جسدش را در کنار سطل زباله رها کردند.

🔹نکته قابل توجه اینکه میان عکس‌هایی که زنان عرب از چهره‌ قربانیان ناموس‌پرستی و پدر/مردسالاری منتشر کرده‌اند، عکس #رومینا_اشرفی، #مونا_حیدری، #ریحانه_عامری و #مبینا_سوری هم دیده می‌شود. این تصاویر پیام مهمی برای فعالان و فمینیست‌های ایرانی دارد. ما در این جنگ هم‌رزمیم و باید متحد شویم. آن هم‌ در روزهایی که اخبار زن‌کشی از سراسر ایران نیز متوقف نمی‌شد و هرروز به تعداد زنانی که باید برای آنان عزاداری کنیم افزوده می‌شود. ما باید به زنان عرب بپیوندیم و به طور جمعی امنیت زنان در برابر خشونت مردسالار را مطالبه کنیم.

#دیدبان_آزار
@harasswatch

متن کامل را در لینک زیر بخوانید:

https://harasswatch.com/news/1986/

🔹روایاتی از خشونت جنسی نیروهای ضدشورش علیه زنان معترض

🔹«مگر برای همین به خیابان نیامده بودی؟»

دیدبان آزار: دیروز ویدئویی منتشر شده از زن معترضی که در میان ماموران سرکوب محصور شده است و یکی از ماموران به او دست‌درازی جنسی و بوضوح باسنش را لمس می‌کند. پیشتر هم تصاویری از تعرض جنسی نیروهای ضدشورش در تجمعات خیابانی منتشر و همه‌ را خشمگین کرده بود. این تعرض‌ها در ملأعام صورت‌ گرفته‌اند، در نقاطی که هرلحظه دوربینی ممکن است واقعه را ثبت کند، در بحبوحه ضرب‌وشتم زنان معترض که دوربین‌ها آماده‌باش ضبط و مستند‌سازی خشونتند. بوضوح ماموران عامدانه و آگاهانه خشونت جنسی را به‌عنوان ابزار سرکوب زنان بکار گرفته‌اند و به‌خوبی آگاهند که از مجازات مصون خواهند ماند. به او دقت کنید که چگونه بدون ذره‌ای ترس از دیده شدن دستش را با حس استحقاقی عجیب به بدن زن می‌چسباند و ثابت نگه می‌دارد. اعتمادبه‌نفس موجود در نحوه استقرار دست او، حاکی از فاجعه‌ای است که هنوز گستردگی آن افشا نشده است.

از طرفی دیگر صدها معترض بی‌نام‌ و خبری‌نشده در خیابان‌ها بازداشت شده‌اند که در برابر انواع خشونت، آسیب‌پذیرند. در شهرهای دور از مرکز این خشونت‌ها با شدت بیشتری اعمال می‌شوند. باتوجه به تصاویر ضبط‌شده توسط دوربین‌های مردمی ناظر در خیابان، دور از ذهن با به عبارت قابل تصور نیست معترضین بویژه زنان چه سطحی از خشونت در بازداشت‌گاه‌ها ممکن است متحمل شوند. تعدادی از زنانی که اخیر آزاد شده‌اند تجربه‌های خود را از آزار جنسی کلامی و فیزیکی ماموران در روند دستگیری با دیدبان آزار به اشتراک گذاشته‌اند.

یکی از زنان می‌گوید در میان حدود ۱۵۰ زن بازداشت‌شده، عده زیادی متحمل آزار جنسی کلامی شده‌ بودند. فحاشی و تحقیر جنسی، اظهارنظرها و الفظ رکیک جنسی از جمله مصادیق این آزارهای کلامی بوده است. او درباره تجربه خود چنین می‌گوید: «از ماموری که بازداشتم کرده بود آب خواستم، بطری آب را با اداهای صریح جنسی که می‌دانید معنای مشخصی دارد تکان داد و آب آن را روی صورتم ریخت. گویی در حال عمل جنسی است.»

یکی دیگر از زنان می‌گوید: «مرا بازداشت کردند و درون یک ون نشاندند. یکی از ماموران به سینه‌ام دست زد. وقتی اعتراض کردم گفت مگر برای همین به خیابان نیامده بودی؟ تحویل بگیر. از زنان دیگری هم در بازداشتگاه تجربه‌های مشابهی را شنیدم. یکی از زنان می‌گفت ماموران به آنها گفته بودند "می‌بریم و انقدر می‌کنیمتون تا خفه بشید؟ مگر همین را نمی‌خواستید؟"»

این زن توضیح می‌دهد که لباس‌های تعداد زیادی از زنان در حین ضرب و شتم و بازداشت پاره شده بود. حتی یکی از زنان بند سوتینش در رفته بود. مشخص بود که ماموران عامدانه بند سوتین را گرفته و کشیده بودند. باتوجه به نقش و تصویر پررنگ زنان در این اعتراضات و عکس‌های باشکوه و الهام‌بخشی که از مقاومت و رشادت‌های زنانه در رویارویی با نیروهای سرکوبگر منتشر می‌شود، دور از ذهن نیست که سرکوبگران برای تحقیر و به پستو راندن زنانی که از گلوله هم ابایی ندارند، صحنه‌های دست‌درازی را عامدانه جایگزین تصاویر شوربرانگیز مقاومت کنند. 

متن کامل:
https://harasswatch.com/news/2059/

@harasswatch
#دیدبان_آزار