🟣 #بیدارزنی: میدان #شهرداری_رشت از پیش از شروع قیام #زن_زندگی_آزادی به صحنه نبرد حاکمیت و مردم تبدیل شده بود. پس از آغاز خیزش در شهریور ۱۴۰۱ اما این مبارزه رنگ و بوی دیگری به خود گرفت. در ده ماه گذشته پیاده‌راه شهرداری همه‌روزه و در تمامی ساعات عبورومرور، میزبان حضور #بدون_حجاب_اجباری زنان بسیاری بوده است. جوانان هنرمند رشتی نیز، با نواختن ساز و اجرای موسیقی زنده، در گوشه‌گوشه این پیاده‌راه فرهنگی، رهگذرانی را دور خود جمع کرده‌اند تا پس از سرکوب‌های شدید حکومتی، همچنان عرصه‌ای برای در کنارهم قرار گرفتن در فضای خیابان وجود داشته باشد. حتی حمله‌های خونین نیروهای سرکوبگر به خواندن‌ها و رقصیدن‌ها در بحبوحه خیزش، بساط این شیوه از ابراز و مقاومت مدنی را جمع نکرد، گویی خواندن و رقصیدن از اجزا جدانشدنی این بخش از شهر باشد.

در طرف دیگر اما بخشی از مسئولین مذهبی شهر خواستار برچیده شدن پیاده راه فرهنگی شده‌اند تا به زعم خودشان این مرکز فساد را نابود کنند. این پیشنهاد در شهرداری #رشت نیز مورد استقبال قرار گرفته است، اما اعتراضات و مقاومت‌های مردمی برای حفظ تنها پاتوق عمومی شهر همچنان ادامه دارد.

در راستای حذف این فضای عمومی، از ۲۵‌ تیر ۱۴۰۲ و با اعلام اجرای دوباره طرح گشت‌ارشاد، حاکمان و مسئولان شهری، رویه‌ای نو و غیرقابل توجیه را در این منطقه از شهر پیش گرفته‌اند. همه روزه از حوالی ساعت ۱۹ (۷عصر)، در دو قسمت این پیاده‌راه، یعنی بخش مرکزی میدان شهرداری و ورودی به سبزه میدان، ون‌های گشت‌های ارشاد به همراه تعداد پرشمار از مامورین انتظامی و لباس شخصی مستقر می‌شوند تا زنان بدون حجاب اجباری را متوقف و در مواردی که مقاومتی صورت گیرد، آنها را بازداشت کنند.

در حالی‌که پلیس در آغازین روز اجرا طرح اعلام کرده بود به تذکر لسانی و نهایتاً تهیه عکس و فیلم بسنده می‌شود و از برخورد فیزیکی خبری نیست، شهروندان رشتی در این روزها شاهد اعمال خشونت فیزیکی از سوی این نیروها و بازداشت خودسرانه تعداد زیادی از زنان بوده‌اند.

در نسخه جدید از طرح امنیت اخلاقی و  #گشت_ارشاد ، تنها به حضور ون نیروی انتظامی در معابر اصلی شهر بسنده نشده و مجریان، رژه‌ای از نیروهای زن و مرد نیز برای ایجاد ترس و وحشت در این میدان به راه انداخته‌اند. در این رژه عده زیادی از زنان چادری مامور با ماسک، در جلو حرکت می‌کنند و مردان لباس شخصی با صورت‌های پوشیده پشت سرشان و در انتها نیز چند مامور با لباس نیروی انتظامی بهمراه ون گشت ارشاد مشایعتشان می‌کنند. این گروه که تعدادشان بسته به روزها از ۴۰ تا ۶۰ نفر است در مسیر پیاده راه رژه می‌روند و به زنان تذکر حجاب می‌دهند. مشاهدات و گزارش‌های مردمی نشان می‌داد که زنانی که مقاومت کرده‌اند اغلب با مداخله و محاصره جمعی همین گروه‌ها و استفاده از اسپری فلفل، شوکر و... بازداشت و با خشونت به داخل ون کشانده شده‌اند.

تنها برای بیان یک نمونه از این برخوردها می‌توان به گزارش‌های مردمی از بازداشت خشونت‌آمیز سه زن در تاریخ ۳ مرداد ۱۴۰۲، حوالی ساعت ۱۹:۳۰ دقیقه در مرکز پیاده راه و در نزدیکی سینماسپیدرود رشت اشاره کرد. در این برخورد نیروهای گشت ارشاد با محاصره سه زن، به کارگیری شوکر و اسپری فلفل سعی در پراکنده کردن شاهدان ماجرا و انتقال خشونت‌آمیز این زنان به ون گشت ارشاد نمودند. شاهدان می‌گویند که فرایند دستگیری و واکنش‌های مردمی، توسط چند تن از نیروهای لباس شخصی در محل فیلم‌برداری شده است، اما با هرگونه فیلمبرداری توسط افراد عادی برخورد شد.

این بخش از شهر رشت همچنین شاهد حضور چندین آخوند به همراه یک یا دو جوان بسیجی با فرمی در دست است که در پیاده راه می‌گردند تا با مردم راجع به فرزندآوری، حجاب و ... صحبت کنند. بنظر می‌رسد در کنار آن همه لشکرکشی برای سرکوب، نمایش چهره‌ کاریکاتوری و وقیحانه‌ای از رحمانیت و عطوفت نیز در دستور کار قرار گرفته است.

فضای امنیتی شهرداری رشت در این روزها همچنین شاهد حضور و تردد چندین موتور سوار با لباس گارد ویژه در دور میدان و پیاده راه است. آنها نیز بر سر زنان دادوفریاد می‌زنند و از ماموران گشت ارشاد در برابر هرگونه تحرک اعتراضی مراقبت می‌کنند.

با شروع ماه محرم، عده ای از عمال حکومتی نیز با بلندگو و آلات پرسر و صدا به قصد عزاداری و تعزیه‌خوانی وارد میدان شهرداری شده‌اند و اندک آرامش باقی مانده را از مردم سلب کرده و نمایش مضحک حاکمیت را تکمیل کرده‌اند.

⚪️ این روزها دیگر صدای سازوشادی مردم در پیاده‌راه شنیده نمی‌شود. مردم تماشاچی این نمایش مضحک شدند، گاهی حاضران در زمان بازداشت زنی، دخالت می‌کنند و مانع می‌شوند و گاه نیز فقط نظاره‌گرند. اما هنوز در گوشه و کنار همان میدان می‌توانیم زنانی را بینیم که بدون حجاب اجباری ایستاده‌اند، مقاومت می‌کنند و خشمگین منتظر جرقه‌ای هستند تا به بساط این جور و ستم پایان دهند.


@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : روزشمار زن‌کشی در سال ۱۴۰۲


بیدارزنی: گزارش پیش‌رو، روزشمار زن‌کشی توسط یکی از اعضای خانواده/ آشنایان در سال ۱۴۰۲ است.

از متن: "از ابتدای سال تا پایان تیرماه خبر قتل دست کم ۳۴ زن / دختربچه به دست یک یا چند نفر از اعضای خانواده یا آشنایان از جمله پدر، برادر، همسر، همسر پیشین، دوست پسر یا خواستگار منتشر شده است:

۶ قتل در فروردین ماه، ۱۰ قتل در اردیبهشت، ۸ قتل در خرداد و ۱۰ قتل دیگر در تیرماه.

انتشار این اخبار موجی از نگرانی نسبت به افزایش زن‌کشی به ویژه با عنوان یا بهانه «ناموس‌پرستی» را به دنبال داشته است.
نگاهی کوتاه به این خبرها چند نکته را یادآوری می‌کند: از یک سو، پلیس در همه قتل‌ها بنا به اعتراف متهمین «اختلاف خانوادگی» را به عنوان انگیزه قتل معرفی کرده است. حتی در قتل دردناک دو دختربچه ۳ و ۸ ساله در سنندج. همین امر باعث شده که مسئله شخصی/روانی دیده شود تا اجتماعی.

از سوی دیگر، برخی رسانه‌های حکومتی با رویکرد بسیار جنسیت‌زده به این قتل‌ها نگاه کرده‌اند. تا جایی که در مورد قتل یک زن ۲۷ ساله در اسلامشهر (۱۵ تیرماه) خبرگزاری رکنا این تیتر را برای خبر خود انتخاب کرده است: <قتل زن خائن در صحنه اعتراف شرم‌آور.>

در حالی که براساس این خبر، مرد متواری شده و زن دیگر زنده نیست تا از خود دفاع کند. ضمن اینکه حتی اگر این اعتراف صحت داشت، راه جبران رابطه خارج از ازدواج، خاتمه دادن به ازدواج است،‌ نه قتل.
پیرو همین نگاه، بسیاری از مردان برای آنکه حمایت قانون و عرف را داشته باشند از بهانه دفاع از ناموس به عنوان یک حربه استفاده می‌کنند. در چنین شرایطی، تیتر خبرگزاری رکنا و نظایر آن، نه تنها چهره زن‌کشی را سفید جلوه کرده است، بلکه با یک رویکرد زن‌ستیزانه و متهم کردن زنی که به قتل رسیده است، قتل به بهانه ناموس‌پرستی را ترویج و راه را به دیگر زن‌ستیزان نشان می‌دهد.

قتل زنان به بهانه ناموس در سال گذشته نیز بسیار نگران‌کننده بود. به گونه‌ای که برخی تحلیل‌گران به رابطه‌ی میان زن‌کشی و مبارزات زنان برای به دست گرفتن حق تمامیت جسمانی‌شان به ویژه در اعتراضات ۱۴۰۱ رابطه نزدیکی می‌بینند. به این معنا مبارزه با مردسالاری تنها مبارزه‌ای برای تغییر یک حکومت ایدئولوژیک اسلامی نیست بلکه نیاز به عمق بیشتری دارد.

در ادامه، روزشمار زن‌کشی در سال ۱۴۰۲ (چهارماه اول) را مشاهده می‌کنید..."


#ژن_ژیان_ئازادی
#خشونت_سیستماتیک_علیه_زنان
#زن‌کشی #قتل‌های_ناموسی


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:

https://bidarzani.com/46278/


@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : حس تعلق دانشجویان به خوابگاه و مقاومت دانشجویان در برابر آموزش مجازی


✍🏽 سمر نیکو


از متن: تعلق مفهومی است که تقریباً هر کسی در زندگی خود آن را از نزدیک چشیده، احساس کرده و به درک متفاوتی از آن رسیده است. در وهله‌ی اول تعلق حسی از دیرینگی، وفاداری و اشتیاق به بودن در یک مکان خاص را در خاطرمان زنده می‌کند و در ادامه در بازنمود هویت ما و ساخت الگوهای ایده‌آلی که برای زندگی خود خواهان هستیم، نقش اساسی دارد.
در تاریخ سوم اسفندماه ۱۴۰۱ رئیس دانشگاه تهران در گفتگویی اختصاصی با تلویزیون اینترنتی این دانشگاه، اعلام کرد که تمامی کلاس‌های دانشگاه تهران قرار است از تاریخ ۱۴ فروردین تا ۷ اردیبهشت به صورت مجازی دایر باشند و در این بازه‌ی زمانی سلف دانشگاه غیر فعال و خوابگاه‌ها تعطیل هستند.
پخش شدن این خبر ضربه‌ی روحی سنگینی را به دانشجویان به خصوص آن‌هایی که خوابگاهی بودند وارد کرد. و با وجود اینکه مسئولین پس از اعتراض‌های پی در پی دانشجویان به ناچار حرف خود را پس گرفتند، حس پایمال شدن حقوق دانشجویی، آن هم پس از دو سال آموزش مجازی و طرد شدن از مکانی که حکم خانه را داشت، چنان رد عمیقی از خشم و نفرت از سیستم آموزشی بر جای گذاشت که دانشجویان همچنان با بهتی حزن‌آلود از آن واقعه یاد می‌کنند و اعتراضات شبانه‌ی خود در خوابگاه‌ها را نقطه‌ی عطف آن روزهای هراس‌انگیز می‌دانند...


شروع

خبر به ناگاه مثل بمب ترکید و صدایش گوش همه را کر کرد. تعطیلی بیست روزه‌ی عید قرار بود کش بیاید و تا هفتم اردیبهشت به طول بیانجامد. همه سراسیمه این سو و آن سو می‌دویدند. ولوله‌ای به پا شده بود که آتش به جان همه می‌انداخت. خیلی زود محوریت همه‌ی حرف‌ها شد تعطیلی اجباری یک ماه و نیمه. به اسم راحتی و آسایش دانشجویان و خدا می‌داند به کام چه کسانی. لطف زیاد از حدی که کسی خواهانش نبود؛ و البته نمی‌شد با گفتن «ممنون نمی خواهیم!» آن را از سر گذراند.
زمزمه‌ی همه این بود که شاید هنوز قطعی نشده باشد، شاید در حد حرف است، مثل خیلی از حرف های بی‌پایه و اساس دیگری که نتیجه‌ی اختلاف‌نظر و سلیقه‌ی آن دیگری‌ها است. شورای عمومی در سریع‌ترین زمان ممکن تشکیل شد. حرف همه‌ی آن‌هایی که آمده بودند یکی بود: «ما آسایش اجباری نمی‌خواهیم، آموزش مجازی نمی‌خواهیم، نمی‌توانید ما را از بدیهی‌ترین حقوق خودمان محروم کنید.» ترس همه از یک چیز بود. اینکه این تعطیلی بهانه‌ای شود برای تعطیلی‌های بعدی و بعدی. اول به بهانه‌ی ماه رمضان است. بعد می‌شود به بهانه‌ی گرما و کمبود برق و چه و چه. و در عرض چشم بر هم زدنی این ترم هم در سکوت نیست و نابود می‌شود.
در این بین بار عمده‌ی استرس بر دوش ما بچه‌های خوابگاهی بود...

#ژن_ژیان_ئازادی
#مقاومت_دانشجویان
#اعتراضات_سراسری

ادامه‌ی متن را در وبسایت #بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/46366


@bidarzani

🟣 هفدهمین سالگرد راه‌اندازی کمپین یک‌ میلیون امضا توسط جمعی از فعالین حقوق زنان در ایران

#بیدارزنی: امروز هفدهمین سالگرد آغاز به کار «کمپین یک میلیون امضا» است، کمپینی مستقل که در تاریخ ۵ شهریور ۱۳۸۵، توسط شماری از فعالان حقوق زنان داخل ایران برای تغییر قوانین نابرابر و زن‌ستیز راه‌اندازی شد.

تلاش و باور به مشارکت بخش‌های وسیعی از مردم از طریق آشنایی و گفتگوی رو در رو و ایجاد زمینه برای انعکاس صدای زنان خاموش (بی‌صدایان) و باور عینی به تغییرات از پایین به بالا، از مهم‌ترین اصول این کمپین بوده است.

کتاب الکترونیک «جنبش یک میلیون امضا: روایتی از درون»، نوشته‌ی نوشین احمدی خراسانی در سال ۱۳۸۶، به خواسته‌های حقوقی این کمپین، چالش‌های درونی آن و رابطه‌ی کمپین یک میلیون امضا با جنبش‌های اجتماعی آن دوره می‌پردازد که فایل pdf آن به این پست الصاق شده است.


#ژن_ژیان_ئازادی
#کمپین_یک_میلیون_امضا

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی: قتل حکومتی آرمیتا گراوند، حامل پیام سرکوب مضاعفِ حاکمیت به جامعه است

⚪️ ما در «گروه زنان بیدارزنی» تا ابد دادخواه خون عزیزمان خواهیم بود


بالاخره پس از ۲۸ روز، مرگ و پایان علائم حیاتی آرمیتا گراوند توسط پزشکان و رسانه‌های وابسته اعلام شد. ۲۸ روزی که هر روز آن، حکومت از ترس اعتراضات مردمی، نیروهایش را مقابل درب بیمارستان فجر، به‌صف کرد تا مانع از رشد دوباره‌ی جنبش «زن زندگی آزادی» شود که با قتل حکومتی ژینا امینی آغاز شده بود.

▪️قتل آرمیتا اما هشدار به جنبشی بود که چند ماه گذشته فروکش کرده بود. قتل آرمیتا یعنی اگر شما در خانه بمانید هم ما دست از قتل شما و فرزندانتان نخواهیم کشید. قتل آرمیتا یعنی زنانی که بدون حجاب اجباری و با پوشش اختیاری در خیابان‌ها هستند در معرض کشته شدن قرار دارند. یعنی این جنگ، تازه آغاز شده و هنوز باید قربانی بگیرد.

▪️قتل آرمیتا هشدار به دانش آموزان مدارس است که تاوان اعتراض و جسارت‌شان در جنبش ژینا را با جان‌شان پرداختند، مورد حملات شیمیایی واقع شدند و امروز این پیام را دریافت کردند که هنوز قرار است تاوان بدهند.

▪️قتل آرمیتا هشدار به معلمان است که برای دانش آموزان خود به دفعات به خیابان آمدند اما با حبس‌های طولانی مدت و اخراج گسترده مواجه شدند. این یعنی حکومت علاوه بر حبس و اخراج، هنوز جان دانش آموزان‌تان را در خیابان‌ها می‌ستاند.

▪️و اما قتل آرمیتا گراوند، هشدار به جامعه است که با سکوت در قبال خون‌های ریخته شده و عدم همراهی با جنبش دادخواهی، مرگ هر روزه عزیزانمان را شاهد است.

⚪️ما در «گروه زنان بیدارزنی» ضمن همدردی با خانواده، دوستان و معلمان آرمیتا گراوند و اعلام انزجار از این قتل حکومتی، یک‌بار دیگر تکرار می‌کنیم که برای توقف چنین فجایعی در کنار مردم هستیم و تا ابد دادخواه خون عزیزانمان خواهیم بود.

#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : گزارشی از وضعیت اشتغال زنان

(از هشت مارس تا هشت مارس)


متن پیش‌رو گزارشی از بررسی وضعیت اشتغال و معیشت زنان (خاصه زنان کارگر) طی یک سال گذشته است. یادداشتی با سه محوریت اصلی:

⚪️ قوانین بدون نظارت

⚪️ ایمنی در محیط کار برای زنان

⚪️ آزار جنسی در محیط کار


متن کامل را در لینک زیر بخوانید:



https://shorturl.at/otTX8



#هشت_مارس
#معیشت_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : ویدئویی از وضعیت اشتغال زنان

(از هشت مارس تا هشت مارس)


ویدئوی پیش‌رو بر اساس گزارشی از بررسی وضعیت اشتغال و معیشت زنان (خاصه زنان کارگر) طی یک سال گذشته با سه محوریت اصلی:

⚪️ قوانین بدون نظارت

⚪️ ایمنی در محیط کار برای زنان

⚪️ آزار جنسی در محیط کار

تهیه شده است.

#هشت_مارس
#معیشت_زنان
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : ۱۳۳ مورد زن‌کشی و قتل ناموسی (از بازه زمانی اسفند ۱۴۰۱ تا امروز)

گزارشی از افزایش خشونت سیستماتیک علیه زنان


طی یک سال گذشته و با استناد به اخبار منتشر شده از سوی رسانه‌های حقوق‌بشری، ۱۳۳ مورد قتل‌ زنان با انگیزه‌های ناموسی و یا زن‌کشی صورت گرفته است؛ پر واضح است که این آمار، فقط متکی بر موارد و شهرهایی است که این جنایات در آن، مورد پوشش رسانه‌ای قرار گرفته‌اند.

تراکم اصلی این قتل‌ها در شهرهای ارومیه، تهران، نجف‌آباد اصفهان، کارزون، مشهد، خوی، سردشت، دامغان، محلات،،پیرانشهر، الشتر، کرج (کمالشهر)، دماوند، نوشهر، اهواز، ماهدشت، هیدج (زنجان) و انزلی بوده است.

همچنین بالاترین آمار زن‌کشی و قتل‌های ناموسی در ۶ ماه نخست سال برای ۵۲ مورد نخست، متعلق به ارومیه و سپس تهران بوده است.


ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:


https://shorturl.at/kDQS2

#هشت_مارس
#خشونت_سیستماتیک_علیه_زنان
#زن‌کشی #قتل‌های_ناموسی
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣#بیدارزنی : ویدئویی از گزارش افزایش خشونت سیستماتیک علیه زنان

۱۳۳ مورد زن‌کشی و قتل ناموسی (از بازه زمانی اسفند ۱۴۰۱ تا امروز)




طی یک سال گذشته و با استناد به اخبار منتشر شده از سوی رسانه‌های حقوق‌بشری، ۱۳۳ مورد قتل‌ زنان با انگیزه‌های ناموسی و یا زن‌کشی صورت گرفته است؛ پر واضح است که این آمار، فقط متکی بر موارد و شهرهایی است که این جنایات در آن، مورد پوشش رسانه‌ای قرار گرفته‌اند.


#هشت_مارس
#خشونت_سیستماتیک_علیه_زنان
#زن‌کشی #قتل‌های_ناموسی
#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری


@bidarzani

🟣 #بیدارزنی: آمدن بهار و سال نو مبارک


سال ۱۴۰۲ را از سر گذراندیم. همچون سال‌های گذشته، باز هم سرکوب، زندان، شکنجه و اعدام را تجربه کردیم و به‌موازات آن نیز ایستادن و‌ مقاومت را در کنار یکدیگر آموختیم.

بهاری دیگر در حالی از راه می‌رسد که خانواده‌های دادخواه، باز هم با قاب عکس‌ها و یاد عزیزانشان، سفره‌ی هفت‌سین را تزیین می‌کنند. مادران دیگری، امسال داغدار شدند و رنج نوروزِ بدون فرزند را تجربه می‌کنند.

بسیاری از آزاد اندیشان و عدالت‌خواهان، سال نو را در زندان‌های سراسر کشور، آغاز می‌کنند و عده‌ای دیگر نیز با انبوهی از پرونده‌سازی‌های امنیتی مواجهند.

در همین حال، جنگ در غزه همچنان ادامه دارد و جمهوری اسلامی نیز در کنار دیگر قدرت‌ها، در حال کسب اعتبار و منفعت خویش است و در این میان، این کودکان و مردم غزه هستند که قربانی تمامیت‌خواهی این حکومت‌ها می‌شوند.

اگرچه در چنین شرایط اسفناکی، شاید تبریک به مناسبت آمدن بهار و نوروز، دیگر در ذهن‌ها نگنجد، اما ما باز هم آمدن سال نو را تبریک می‌گوییم.

⚪️ تبریک به همه‌ی انسان‌های آزاده که با مقاومتشان در سالی که گذشت، تمام معادلات حکومت را برهم زدند. تبریک به مادران دادخواهی که صبر و ایستادگی را به ما آموختند و بزرگوارانه در کنار مردم و پیشروتر از سایرین، مبارزه می‌کنند. تبریک به همه‌ی زنانی که همچنان در خیابان با پوشش اختیاری، مقابل ماموران و طیف کثیر آتش‌به‌اختیارها ایستاده‌اند.

تبریک به فعالان حقوق ‌زنان که امسال، بیش از سال‌های گذشته هدف سرکوب حکومت قرار گرفتند اما کماکان با قدم‌های استوار در راه برابری‌خواهی گام برمی‌دارند.

و در نهایت، تبریک به کارگران، معلمان، دانشجویان، بازنشستگان، پرستاران و … که همواره در عدالت‌خواهی، پیشگام بوده‌اند.

روزی بهار آزادی، به بهای رنجِ این دوران، خواهد آمد.

زنده‌باد زندگی
زنده‌باد آزادی

▪️ نقاشی از «بهجت صدر»



#ژن_ژیان_ئازادی

@bidarzani

با گذشت ۴۵ سال از استقرار نظام اسلامی در ایران، زن‌ستیزانِ حاکم کماکان و به زبونانه‌ترین وجهی در صددِ سرکوبِ زنان و ایده‌ی برابری هستند.

در تازه‌ترین این اقداماتِ امنیتی-قضایی، صبح روز هشتم فروردین ۱۴۰۳، بیش از ۶۰ سال حبس برای فعالان حقوق زنان و فعالان سیاسی در گیلان صادر شد.

بر اساس گزارش #بیدارزنی
#زهره_دادرس به ۹ سال و ۶ ماه حبس (به اتهام تشکیل ‌گروه با هدف برهم زدن امنیت ملی به ۶ سال و یک روز حبس تعزیری
و‌ به اتهام اجتماع و تبانی، به ۳ سال و شش ماه و یک روز حبس تعزیری) محکوم شده است.

#فروغ_سمیع‌_نیا #سارا_جهانی #یاسمین_حشدری #شیوا_شاه_سیا #نگین_رضایی #متین_یزدانی #آزاده_چاووشیان» و‌ #زهرا_دادرس هریک به ۶ سال و ‌۳ ماه و ۱۷ روز حبس (اجتماع و تبانی به سه سال و شش ماه و یک روز حبس برای اتهام عضویت در گروه، به دو سال و هفت ماه و شانزده روز حبس) محکوم شده‌اند.

هم‌چنین #جلوه_جواهری و #هومن_طاهری به اتهام تبلیغ علیه نظام به ۱ سال حبس تعزیری محکوم شدند.


#زن_زندگی_آزادی #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #علیه_بی_تفاوتی

@Blackfishvoice1

🟣 اوتیسم: مدل اجتماعی معلولیت و تنوع عصب‌شناختی و برخی پژوهش‌های جدید


«به ندا که نام فامیلی نداشت،
به عاطفه رجبی سهاله
و به همه‌ی زندگی‌های عزیزِ از دست رفته در ستم‌گری و تباه‌کاری جمهوری اسلامی»



🟣 #بیدارزنی: سال گذشته اولین کتابچه از مجموعه کتابچه‌های مطالعات انتقادی معلولیت با عنوان دو مکتوب، ترجمه و در وبسایت بیدارزنی منتشر شد که شامل ترجمه سخنرانی «به خاطر ما ماتم نگیرید» از جیم سینکلر و فصل اتوبیوگرافیک پایان‌نامه جودی سینگر بود.‌‌‌ دومین مجلد این مجموعه، نگاهی است به اوتیسم با توجه به پژوهش‌های تجربی کیفی و کَمّی و نظریه‌های جدید و از منظر مدل اجتماعی معلولیت و پارادایم تنوع عصبی (نورودایورسیتی). برخی بخش‌های این کتابچه پیش‌تر در کانال تلگرامی مطالعات انتقادی معلولیت به صورت جداگانه منتشر شده‌اند. به این مطالب ارجاعات افزوده و از نو ویرایش شده‌اند.

مقبولیت و استفاده از مدل اجتماعی معلولیت و پارادایم تنوع عصبی (نورودایورستی) در فهم معلولیت‌ و همچنین بازنگری در خدمات، برنامه‌ها و سیاست‌های رفاهی، اجتماعی و آموزشی با سرعت زیادی درحال گسترش است و خوشبختانه تاثیرگذاری آن در بسیاری از کشورها در مورد اقدامات مرتبط با اوتیسم شروع شده‌است. به عنوان مثال در انگلستان رویکرد تنوع عصبی وارد نظام سلامت شده و طیف وسیعی از امکانات با هدف دربرگیرندگی، حقوق افراد اوتیستیک، حمایت از خانواده، توجه به نیازها و اقدامات متناسب با وضعیت خانواده و فرد و با هماهنگی و نظر فرد اوتیستیک انجام می‌شوند رو به گسترش هستند. البته این اقدامات کافی نیست زیرا همچنان بیشتر به سطح فردی مربوط هستند و از تغییرات کلان و در سطح اجتماعی کمابیش غفلت می‌شود.

هم موضوعات متعددی وجود دارد که در این کتابچه مورد بحث قرار نگرفته‌اند و هم با توجه به سرعت تحقیقات، دانش درباره اوتیسم درحال روزآمد شدن است. بنابراین این کتابچه ویراست‌های بعدی خواهد داشت و تلاش می‌شود که محتوای آن سالی یک‌بار مورد بازبینی قرار گیرد.

همچنین با توجه به این که والدین و دوستان و نزدیکان افراد اوتیستیک نیازبه راهنمایی‌های عملی نیز دارند، در ویراست‌های بعدی تلاش خواهد شد تا راهنمایی‌هایی عملی نیز فراهمb شود.


⚪️ فساد‌ و غارت‌گری و معلولیت‌ستیزی ساختاری حاکم بر ایران، خشک‌مغزی پزشکانی که بر سازمان بهزیستی حکومت می‌کنند، تاریخ‌گذشتگی روان‌شناسان، روان‌پزشکان و عصب‌شناسان صاحب‌نام و پوسیدگی نظری تاروپود قلمروهای خیالی که برای خود در دانشگاه‌ها، کلینیک‌ها و بیمارستان‌ها ساخته‌اند، صنعتی-کالایی شدن توانبخشی و حوزه سلامتn روان و انجمن‌ها و خیریه‌های وابستگان به منابع رانت و قدرت در حکومت جمهوری اسلامی، همچنان سدی محکم دربرابر ترویج و به کار بسته‌شدن یافته‌های پژوهش‌های جدید میان‌رشته‌ای و خلاف جریان اصلی هستند.

اما جامعه در سکون نیست، بلکه آوردگاه نبرد طبقات و گروه‌های ستم‌دیده با قدرتمندان زورگو و استثمارگر، و میدانِ چشم‌درچشم ستم‌گران دوختن، «نه» گفتن و مقاومت است. جنبش انقلابی «ژن، ژیان، ئازادی» و مردم، بالاخص دختران نوجوان و زنان مبارز کرد و بلوچ که در صف اول این خیزش ایستاده‌اند، نشان می‌دهند که با وجود دهه‌ها ستم و سرکوب ساختاری و پلیسی-نظامی اقلیت‌ها، زنان و کارگران در دو رژیم پهلوی و اسلامی، ستم‌ستیزی و میل جامعه به برابری و عدالت اجتماعی و آزادی و حقوق انسانی، همچنان نفس می‌کشد....


▪️طرح روی جلد کتابچه: «زمین و سبز» اثر «مارک روتکو»



ادامه‌ی متن را در وبسایت #بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/44448

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی: روز جهانی کارگر، روز تمامی زحمت‌کشان و مزدبگیران، مبارک باد

اول ماه ‌می، روز جهانی کارگر، فقط تاریخی تقویمی برای درج تبریک‌ها به جامعه‌ی کارگری نیست. این روز که در دل خود بیش از دو قرن مبارزه‌ و مقاومت و اعتصاب کارگران برای احقاق حقوق انسانی و مادی‌شان را جای داده است، بر پای‌بست تلاش نیروهای کار و خون کارگران در مسیر مبارزات و اعتصابات شکل گرفته است.

طی یک سال گذشته، خیابان‌ها، کارخانجات و واحدهای تولیدی شهرهای کشور مملو از کارگران، بازنشستگان، معلمان و پرستارانی بود که برای دریافت معوقات مزدی، اعتراض علیه اخراج (با ادبیات بازار آزاد که تعدیل نیرو می‌نامند) و بازپس‌گیری شان انسانی که توسط سیاست‌های نئولیبرالیستی حاکم، به یغما رفته است، باز هم دست به اعتصاب زدند و تجمعات اعتراضی خود را پیش بردند.

روز جهانی کارگر، فرصتی دیگر باره برای گفتن از تبعیض‌های شدید علیه زنان کارگر است. بنا بر آخرین گزارش مرکز آمار ایران، سهم اشتغال زنان در بازار کار، کماکان ۱۳/۱ است که نشان از «تبعیض جنسیتی» عیان در بازار کار دارد. از اردیبهشت سال گذشته تا کنون، «عدم ایمنی در محیط ‌کار» برای زنان کارگر با شدتی حداکثری همراه بوده است و مرگ دو کارگر زن در پی فقدان ایمنی در محیط کار، همچنین آمار مصدومیت‌های جبران‌ناپذیر زنان کارگر، حاکی از آن است که جان کارگر، هیچ‌گونه ارزشی برای کارفرمایان و حاکمیت قانون‌گذار ندارد.

زنان کارگر در ایران با کفه‌ی سنگین محرومیت از قراردادهای کاری و بیمه مواجهند. ذکر این نکته لازم است که ۶۳/۴ درصد از جمعیت زنان مشغول به کار در شهرهای کشور در رده‌ی «مشاغل غیررسمی» جای می‌گیرند! این بدان معنی است که هیچ‌گونه قرارداد کاری، حق بیمه و به تبع آن، برخورداری از حقوق بازنشستگی و یا حق درمان کارآمد، برای آنان درنظر گرفته نشده است.

نکته‌ی دیگر، محرومیت از «کنوانسیون منع‌خشونت و آزار زنان کارگر» برای زنان کارگر در ایران است. خشونت‌ها و آزارهای جنسی علیه نیروهای کار زن یکی از عوامل خشونت‌باری است که در گستره‌ی دیگر تبعیض‌های صورت گرفته بر سر دستمزد، موقعیت شغلی برابر و رشد توانایی‌های زنان، کمتر مورد بررسی قرار می‌گیرد. بر اساس نظرسنجی صورت گرفته توسط کنفدراسیون بین‌المللی اتحادیه‌های کارگری از ۱۰۴ اتحادیه کارگری عضو این مجموعه در ۶۶ کشور، بیش از ۹۲ درصد از آن‌ها برای تضمین تصویب و اجرای کنوانسیون ۱۹۰ و اصلاحیه ۲۰۶ سازمان جهانی کار در تلاشند.

اول ماه می، زمانی برای یاد کردن از تمامی زنان کارگر است. زنانِ مشغول به‌کار در واحدهای تولیدی، کارگاه‌ها، کارخانجات، بخش‌های مختلف خدماتی و درمانی، زنان کشاورز، زنان دستفروش و‌ تمامی زنان مشغول به کار در «مشاغل غیررسمی» و «بی‌ثبات‌کاری» که زیر سایه‌ی تبعیض‌های جنسیتی، اقتصادی و نژادی، برای گذران زندگی به کار مشغولند.

اول ماه می، فرصتی برای تاکید بر حقوق از دست‌رفته‌ی زنان مهاجر -به‌ویژه افغانستانی- و ستم مضاعف علیه آنهاست. زنانی که درصد عمده‌ای از آمار نیروهای کار در بخش‌های تولیدی پوشاک و خدماتی را عهده‌دار هستند و از تمامی حقوق اساسی خود محرومند.

همچنین در این روز، از فعالان کارگری که به‌خاطر فعالیت‌های خود در جهت احقاق حقوق کارگران و زحمت‌کشان با بازداشت، پرونده‌سازی امنیتی و حبس مواجه شدند، یاد می‌کنیم.

ما در کنار بی‌شمار برادران کارگر و فعالان کارگری محبوس در زندان‌ها، از زنان فعالان کارگری محبوس در زندان‌ها می‌گوییم.

اول ماه ‌می بر تمامی زنان کارگر و‌ همچنین «شریفه محمدی»، «ریحانه انصاری»، «ناهید خداجو» و «آنیشا اسداللهی» گرامی باد. زنانی محبوس در زندان که برابری در تمامی سطوح را برای زنان، طلب می‌کنند.

زنده‌باد آزادی و برابری


#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری

@bidarzani