🟣 #بیدارزنی: جمعی از فعالین زنان گیلان ( گروه ارغوان‌ها)، با تهیه و پخش تراکت‌هایی درباره کشته‌شدگان خیزش #زن_زندگی_آزادی، #آبان_خونین_۹۸ و #اعتراضات_۸۸، حمایت خود را از مادران دادخواه و جنبش  دادخواهی اعلام نمودند.

این مجموعه تراکت‌، در کنار روایتی کوتاه از قتل‌ و جنایات حکومتی، به گوشه‌ای از فعالیت‌ها و تلاش‌های بی‌وقفه هر یک از #مادران_دادخواه پرداخته است.

سری اول از این مجموعه، به مادران کشته‌شدگان جاویدنام‌: مهران بصیر توانا، مهدی دائمی، نوید بهبودی، بهنام لایق‌پور، پژمان قلی‌پور، مهرگان زحمتکش، محمدرسول مومنی‌زاده از گیلان و فرهاد مجدم از فارس (که مدتی پیش در یک تصادف مشکوک از دنیا رفت) تقدیم می‌شود.

این تراکت‌ها در واکنش به فشارهای شدید و چندجانبه حکومت به خانواده‌های دادخواه در سراسر کشور و با هدف اعلام حمایت از آنان تهیه و در محلات مختلف شهر رشت و انزلی توزیع شده است.

#ژن_ژیان_ئازادی
#مادران_دادخواه
#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم

@bidarzani

🟣 #بیدارزنی: میدان #شهرداری_رشت از پیش از شروع قیام #زن_زندگی_آزادی به صحنه نبرد حاکمیت و مردم تبدیل شده بود. پس از آغاز خیزش در شهریور ۱۴۰۱ اما این مبارزه رنگ و بوی دیگری به خود گرفت. در ده ماه گذشته پیاده‌راه شهرداری همه‌روزه و در تمامی ساعات عبورومرور، میزبان حضور #بدون_حجاب_اجباری زنان بسیاری بوده است. جوانان هنرمند رشتی نیز، با نواختن ساز و اجرای موسیقی زنده، در گوشه‌گوشه این پیاده‌راه فرهنگی، رهگذرانی را دور خود جمع کرده‌اند تا پس از سرکوب‌های شدید حکومتی، همچنان عرصه‌ای برای در کنارهم قرار گرفتن در فضای خیابان وجود داشته باشد. حتی حمله‌های خونین نیروهای سرکوبگر به خواندن‌ها و رقصیدن‌ها در بحبوحه خیزش، بساط این شیوه از ابراز و مقاومت مدنی را جمع نکرد، گویی خواندن و رقصیدن از اجزا جدانشدنی این بخش از شهر باشد.

در طرف دیگر اما بخشی از مسئولین مذهبی شهر خواستار برچیده شدن پیاده راه فرهنگی شده‌اند تا به زعم خودشان این مرکز فساد را نابود کنند. این پیشنهاد در شهرداری #رشت نیز مورد استقبال قرار گرفته است، اما اعتراضات و مقاومت‌های مردمی برای حفظ تنها پاتوق عمومی شهر همچنان ادامه دارد.

در راستای حذف این فضای عمومی، از ۲۵‌ تیر ۱۴۰۲ و با اعلام اجرای دوباره طرح گشت‌ارشاد، حاکمان و مسئولان شهری، رویه‌ای نو و غیرقابل توجیه را در این منطقه از شهر پیش گرفته‌اند. همه روزه از حوالی ساعت ۱۹ (۷عصر)، در دو قسمت این پیاده‌راه، یعنی بخش مرکزی میدان شهرداری و ورودی به سبزه میدان، ون‌های گشت‌های ارشاد به همراه تعداد پرشمار از مامورین انتظامی و لباس شخصی مستقر می‌شوند تا زنان بدون حجاب اجباری را متوقف و در مواردی که مقاومتی صورت گیرد، آنها را بازداشت کنند.

در حالی‌که پلیس در آغازین روز اجرا طرح اعلام کرده بود به تذکر لسانی و نهایتاً تهیه عکس و فیلم بسنده می‌شود و از برخورد فیزیکی خبری نیست، شهروندان رشتی در این روزها شاهد اعمال خشونت فیزیکی از سوی این نیروها و بازداشت خودسرانه تعداد زیادی از زنان بوده‌اند.

در نسخه جدید از طرح امنیت اخلاقی و  #گشت_ارشاد ، تنها به حضور ون نیروی انتظامی در معابر اصلی شهر بسنده نشده و مجریان، رژه‌ای از نیروهای زن و مرد نیز برای ایجاد ترس و وحشت در این میدان به راه انداخته‌اند. در این رژه عده زیادی از زنان چادری مامور با ماسک، در جلو حرکت می‌کنند و مردان لباس شخصی با صورت‌های پوشیده پشت سرشان و در انتها نیز چند مامور با لباس نیروی انتظامی بهمراه ون گشت ارشاد مشایعتشان می‌کنند. این گروه که تعدادشان بسته به روزها از ۴۰ تا ۶۰ نفر است در مسیر پیاده راه رژه می‌روند و به زنان تذکر حجاب می‌دهند. مشاهدات و گزارش‌های مردمی نشان می‌داد که زنانی که مقاومت کرده‌اند اغلب با مداخله و محاصره جمعی همین گروه‌ها و استفاده از اسپری فلفل، شوکر و... بازداشت و با خشونت به داخل ون کشانده شده‌اند.

تنها برای بیان یک نمونه از این برخوردها می‌توان به گزارش‌های مردمی از بازداشت خشونت‌آمیز سه زن در تاریخ ۳ مرداد ۱۴۰۲، حوالی ساعت ۱۹:۳۰ دقیقه در مرکز پیاده راه و در نزدیکی سینماسپیدرود رشت اشاره کرد. در این برخورد نیروهای گشت ارشاد با محاصره سه زن، به کارگیری شوکر و اسپری فلفل سعی در پراکنده کردن شاهدان ماجرا و انتقال خشونت‌آمیز این زنان به ون گشت ارشاد نمودند. شاهدان می‌گویند که فرایند دستگیری و واکنش‌های مردمی، توسط چند تن از نیروهای لباس شخصی در محل فیلم‌برداری شده است، اما با هرگونه فیلمبرداری توسط افراد عادی برخورد شد.

این بخش از شهر رشت همچنین شاهد حضور چندین آخوند به همراه یک یا دو جوان بسیجی با فرمی در دست است که در پیاده راه می‌گردند تا با مردم راجع به فرزندآوری، حجاب و ... صحبت کنند. بنظر می‌رسد در کنار آن همه لشکرکشی برای سرکوب، نمایش چهره‌ کاریکاتوری و وقیحانه‌ای از رحمانیت و عطوفت نیز در دستور کار قرار گرفته است.

فضای امنیتی شهرداری رشت در این روزها همچنین شاهد حضور و تردد چندین موتور سوار با لباس گارد ویژه در دور میدان و پیاده راه است. آنها نیز بر سر زنان دادوفریاد می‌زنند و از ماموران گشت ارشاد در برابر هرگونه تحرک اعتراضی مراقبت می‌کنند.

با شروع ماه محرم، عده ای از عمال حکومتی نیز با بلندگو و آلات پرسر و صدا به قصد عزاداری و تعزیه‌خوانی وارد میدان شهرداری شده‌اند و اندک آرامش باقی مانده را از مردم سلب کرده و نمایش مضحک حاکمیت را تکمیل کرده‌اند.

⚪️ این روزها دیگر صدای سازوشادی مردم در پیاده‌راه شنیده نمی‌شود. مردم تماشاچی این نمایش مضحک شدند، گاهی حاضران در زمان بازداشت زنی، دخالت می‌کنند و مانع می‌شوند و گاه نیز فقط نظاره‌گرند. اما هنوز در گوشه و کنار همان میدان می‌توانیم زنانی را بینیم که بدون حجاب اجباری ایستاده‌اند، مقاومت می‌کنند و خشمگین منتظر جرقه‌ای هستند تا به بساط این جور و ستم پایان دهند.


@bidarzani

خودداری از اعزام الهه محمدی به بیمارستان علی‌رغم تشخیص وضعیت اورژانسی توسط پزشک زندان اوین

از صفحه سعید پارسایی همسر الهه محمدی: «نزدیک به دو ماه است که پزشک زندان اوین، اعزام اورژانسی #الهه_محمدی را برای انجام سونوگرافی ثبت کرده است. در این مدت یک بار پس از اعزام، با وجود پنج بار هماهنگی خانواده با بیمارستان آپادانا و پزشک مربوطه، پزشک از ویزیت الهه خودداری کرد! نوبت دیگری از یک مرکز درمانی دیگر گرفتیم.

این‌بار زندان از اعزام خودداری کرد. دو روز بعد نوبت جدیدی تعیین شد. عجیب‌تر اینکه این‌بار بعد از ۴ ساعت معطلی، الهه را سوار ون کردند و در اقدامی ناباورانه، بدون اطلاع الهه و ما، او را به سمت مرکز درمانی نامشخصی بردند که با مخالفت و مقاومت الهه، به زندان برگشت.

همچنین ما بارها از تعداد کم تلفن و کیفیت نامناسب تلفن بند زنان زندان اوین -تنها سه خط تلفن برای بیش از ۴۰ نفر زندانی- گفته‌ایم اما نگرانی و رنج خانواده و زندانی برایشان مهم نیست و ما ماه‌هاست که از چهارشنبه شب تا شنبه صبح به مدت ۶۰ ساعت از عزیزان‌مان بی‌خبریم.

چرا بند زنان آخر هفته تلفن‌هایشان قطع است؟ زنان زندانی بند نسوان چه فرقی با سایر زندانیان دارند که آخر هفته‌ها از شنیدن صدای پدر، مادر، همسر و فرزندانشان باید محروم باشند؟ هیچکس هم پاسخگو نیست.

شاید این حرف‌ها گفتن نداشت وسط اینهمه غم و به قول شاملو : "تمامی الفاظ جهان را در اختیار داشتیم و آن نگفتیم که به کار آید. چراکه تنها سخن، یک سخن در میانه نبود، آزادی!" نه هیچ‌کس پاسخگوی این رنج‌های مضاعف نیست.»

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی

@harasswatch

برای #فروغ_سمیع‌_نیا؛ راویِ روایتِ تبعیض
بر اساس متنی از #زهره_اسدپور منتشر شده در "دیده‌بان آزار"

(نسخه‌ی کم‌حجم)

#زن_زندگی_آزادی #زن_زیوش_ازایی #زنان_گیلان #جنبش_زنان #علیه_انقیاد #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد


@Blackfishvoice1

ویدئوی ارسالی به دیدبان آزار

حمایت سیلویا فدریچی از سروناز احمدی

سیلویا فدریچی، پژوهشگر و فعال فمینیست ایتالیایی در ویدئویی حمایت خود را از سروناز احمدی، فعال مدنی و مترجم کتاب «انقلاب در نقطه صفر» اعلام کرده است. او در این ویدئو خواستار آزادی سروناز و دیگر زندانیان سیاسی شده است و فعالان فمینیست را در دیگر نقاط دنیا به حمایت از زندانیان سیاسی در ایران فرا می‌خواند.

روز اول مهر، سروناز احمدی در زندان اوین دچار حمله عصبی پانیک شد و علی‌رغم درخپاست مکرر هم‌بندیانش تا دو ساعت از رسیدگی پزشکی محروم ماند و سپس به بهداری منتقل شد. او هفته گذشته در اعتراض به تبعید همسرش به زندان قزلحصار چند روز در اعتصاب غذا بود.

متن پیام:

بسیار دردناک است که باخبر شدم سروناز احمدی بازداشت شده و در زندان حکم سه سال و نیم حبس را می‌گذراند. او در اعتصاب غذاست چون همسرش را به همراه ۱۲ زندانی دیگر به زندانی دیگر انتقال داده‌اند. سروناز احمدی یک فمینیست پرتلاش است که با شجاعت و تعهد بسیار برای حقوق کارگران و کودکان فعالیت کرده است. و من پیوندی خاص با او دارم چون تعدادی از مقالات و کتاب‌هایی را که در این سال‌ها منتشر کرده‌ام، به زبان فارسی ترجمه کرده است. از مقامات ایرانی می‌خواهم که تمام افرادی را که برای اعتراض به کشته‌شدن مهسا (ژینا) امینی به خیابان آمدند و بازداشت شدند آزاد کنند. و هم‌چنین درخواست ویژه برای آزادی سروناز احمدی دارم، به‌خاطر زحماتش، برای ترجمه‌هایش و مهم‌تر از آن دسترس‌پذیر کردن تجربه و دانش زنان دیگر نقاط دنیا برای زنان ایرانی. چنین روح بخشنده‌ای نباید مجازات شود، بلکه باید ستایش و قدردانی شود. از طریق این ویدئو از زنان سراسر دنیا می‌خواهم که متحد شوند و آزادی سروناز احمدی و تمامی زنانی را که با شجاعت فراوان، زندگی خود را به خطر انداختند، به خیابان آمدند و برای عدالت اجتماعی مبارزه و ایستادگی کردند، مطالبه کنند. تعهد و عدالت‌خواهی این زنان باید به رسمیت شناخته شود و آنها باید فورا آزاد شوند.‌

#سروناز_احمدی
#سیلویا_فدریچی
#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی

@harasswatch

🔴 #جعفر_ابراهیمی، معلم زندانی بازخرید و اخراج شد

عرفان کرم ویسی، وکیل جعفر ابراهیمی از صدور رای بدوی هیات تخلفات اداری اموزش و پروش استان تهران برای این معلم زندانی خبر داد .
بر اساس رای این هیات که بدوی و قابل اعتراض می‌باشد. جعفر ابراهیمی بخاطر شرکت در تحصن‌های صنفی، با ۲۳ سال سابقه کار رسمی اخراج و بازخرید شده است.

عرفان کرم‌ویسی در توییت خود نوشته است:

در ادامۀ فشارها بر موکلم جعفر ابراهیمی
رای هیات بدوی رسیدگی به تخلفات اداری اداره کل آموزش پرورش استان تهران مبنی بر بازخرید خدمت ایشان پس از ٢٣سال سابقۀ کار صادر و ابلاغ گردید که مبنای رای نیز شرکت در تحصن غیر قانونی عنوان شده است.
این رای بدوی بوده و قابل پژوهش (تجدیدنظر) است.



#قادین_یاشام_آزادلیق
#جنین_زند_آجویی
#زن_زندگی_آزادی
#امرأة_حياة_حرية
#ژن_ژیان_ئازادی

🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra

🔹نشانی ارتباط با کانال:
🆔 @kashowranews

🔹نوشته‌های دریافتی 🔹

▫️مدرسه به‌مثابه ظرف مقاومت و رهایی
▫️نگاهی متفاوت به نقش و کارکرد مدرسه

21 اکتبر 2023

نوشته‌ی: جعفر ابراهیمی

📝 توضیح« نقد»: متن پیش رو به عنوان نوشته‌ی کوتاهی از جعفر ابراهیمی، آموزگار مبارز زندانی، به نشانی «نقد» ارسال شده است. هم به لحاظ مضمون و هم شواهد دیگر، به این نتیجه رسیدیم که مولف آن جعفر ابراهیمی عزیز است. به همین دلیل آن را بدون کوچک‌ترین تغییر، حک و اصلاح و ویرایشی با کمال میل به خوانندگان «نقد» عرضه می‌کنیم.

🔸 تا پیش از طرح اشکال مقاومت و سویه رهایی‌بخش مدرسه، دو رویکرد غالب و متضاد در مورد کارکرد مدرسه وجود داشت. در یک‌طرف کارکردگرایان و محافظه‌کاران قرار داشتند که معتقد بودند/هستند که «کارکرد و وظیفه اصلی مدارس جامعه‌پذیری کودکان» است. در این نگاه ارزش‌های فرهنگی جامعه باید از طریق مدرسه از نسلی به نسل دیگر منتقل گردد. مدرسه در این رویکرد نقش مهمی در نظم بخشیدن به جامعه دارد. آنان مدعی هستند که مدرسه با الگوهای محافظه‌کارانه ظرفیت مناسبی برای رشد دموکراسی و شایسته‌سالاری است طرفداران آموزش‌وپرورش لیبرالی نیز در این موضع با محافظه‌کاران هم‌عقیده هستند آنان بر وجه خنثی بودن آموزش و مدرسه تأکید می‌کنند و از همین منظر مدرسه را ابزاری برای ارتقای طبقاتی می‌دانند.

🔸 در مقابل بخشی از صاحب‌نظران رادیکال و مارکسیست با طرح پرسش‌های بنیادین این دیدگاه را به چالش کشیده‌اند. آن‌ها معتقدند کودکان با توجه به اینکه از کدام طبقه اجتماعی هستند و به چه میزان به امکانات و فرصت‌های آموزشی دسترسی دارند می‌توانند از طریق مدرسه به موقعیت‌های شغلی بهتر دست پیدا نمایند. آن‌ها بر این عقیده هستند که مدارس نه‌تنها خنثی نیستند بلکه به‌شدت تحت تأثیر ایدئولوژی طبقه مسلط قرار دارند. آن‌ها این بحث را مطرح می‌کنند که در ساختار اقتصادی سرمایه‌داری این مناسبات سود و بازار است که به مدرسه جهت می‌دهد. آنان این پرسش کلیدی را مطرح می‌کنند که در مدرسه قرار است دانش کدام طبقه و چگونه تدریس شود و مدرسه قرار است فرهنگ کدام طبقه را حفظ و منتقل نماید؟ آنان معتقدند «کارکرد مدرسه بازتولید نابرابری» است و ازآنجایی‌که زیربنا و اقتصاد را اصل قرار می‌دهند عاملیتی برای عرصه‌های فرهنگی قائل نیستند پس امیدی به تغییر از درون نهادهای فرهنگی ازجمله مدرسه ندارند. لویی آلتوسر نظریه‌پرداز برجسته مارکسیست در این طیف قرار دارد.

🔸 اما صاحب‌نظرانی در ادامه سنت رادیکال و مارکسیستی وجود دارند که ضمن پذیرش اینکه «کارکرد مدرسه بازتولید نابرابری است» رویکرد پیشینیان را موردانتقاد قرار داده و وجه «رهایی‌بخش» و «فرم‌های مقاومت» در مدرسه را مورد تأکید قرار می‌دهند. مایکل اپل که در این حوزه به بررسی نقش «ایدئولوژی و برنامه درسی» و رابطه «قدرت و آموزش‌وپرورش» پرداخته است مدرسه را نهاد بازتولید کننده صرف تلقی نمی‌کند در این رویکرد دانش آموزان و معلمان منفعل نیستند و در برابر پیام‌های آشکار و پنهان ایدئولوژیک می‌توانند مقاومت کنند.

🔸 پس از جنبش ژینا و به دنبال اعتراضات در پاییز 1401، مدارس نقش کلیدی در گسترش و تداوم جنبش ایفا نمودند. دانش آموزان به‌یک‌باره به یکی از اصلی‌ترین نیروهای اعتراض تبدیل شدند. مدرسه به ظرفی برای هماهنگی، سازمان‌دهی برای اعتراض خیابانی تبدیل شد و نیروهای سرکوبگر درون نظام آموزشی و مدرسه ابتکار عمل را از دست دادند. عاملیت مدرسه و دانش آموزان در تداوم و گسترش یک جنبش سراسری و رادیکال نشان داد که مدرسه قادر است به فرم‌های فرهنگی مقاومت معنا ببخشد. کسانی که از حضور گسترده دانش آموزان و همراهی معلمان پیشرو انگشت تعجب به دهان گرفتند یا کسانی بودند که از مدرسه نقش جامعه‌پذیری داشتند یا مدرسه را صرفاً نهادی بازتولید کننده سلطه تلقی می‌کردند...

🔹متن کامل این نوشته را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-3Jp

#جعفر_ابراهیمی #آموزش_رهایی‌بخش
#مدرسه
#جنبش_ژینا
#زن_زندگی_آزادی

👇🏽

🖋@naghd_com

بیانیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران در اعتراض به قتل حکومتی #آرمیتا_گراوند

مهرماه امسال هم با قتل یک دانش‌آموز دختر دیگر آغاز شد. غم و اندوه از دست دادن دختران و پسران نوجوان و جوانان‌مان کافی نبود که باز باید در اندوه یکی دیگر از فرزندان شریف این سرزمین می‌نشستیم.
دختری که جانش را برای دفاع از حق مشروع حجاب اختیاری داد تا بار دیگر به ما ثابت شود که در این سرزمین و با چنین حکومتی، رسیدن به مطالبه برحق جز از راه پرداخت هزینه‌های گزاف ممکن نیست.
البته که ما به عنوان جزیی از جنبش معلمان در این سالها با هزینه و سرکوب دمخور و آشناییم.
با این همه پرسش اساسی ما از حاکمیت این است که واقعا جرم آرمیتا گراوند و دیگر دختران این سرزمین چیست! که باید هر دم شاهد به زیر خاک کشیده شدن یکی از آنها باشیم؟
اگر واقعا آنگونه که می‌گویید، آرمیتا درگذشته است و کشته نشده است، باید پاسخی صریح به این سوالات بدهید، اگر چه ما می‌دانیم شما هرگز پاسخگو نیستید؟!
چرا اجازه بررسی دقیق موضوع از طرف رسانه های‌داخلی بی‌طرف را ندادید؟

هراس شما از چه بود که در همان ساعات اولیه با بازداشت خبرنگار شرق مانع از اطلاع‌رسانی صحیح ماجرا شدید؟

چرا اجازه ورود هیچکدام از نهادهای مدنی مستقل و بی‌طرف از جامعه پزشکان و پرستاران و متخصصان امر را برای ارایه اطلاعات دقیق به مردم در مورد حادثه پیش آمده برای آرمیتا داده نشد؟
ترس شما از چه بود که در طول ۲۸ روز از وقوع حادثه و حتی تا لحظه خاکسپاری، به صورت دایم خانواده این دانش‌آموز بیگناه را مورد کنترل و تهدید قرار دادید؟
از چه چیز نگران بودید که معلمان و همکلاسی‌های آرمیتا را تهدید کردید که درصورت هرگونه اطلاع‌رسانی مورد برخورد انضباطی قرار خواهند گرفت؟

شما که برای نظارت بر موی دختران این سرزمین هر روز در حال قانون‌گذاری و به رخ کشیدن تکنولوژی‌های مدرن تصویر‌برداری هستید، چگونه است که نتوانستید یک فیلم کامل از لحظه ورود آرمیتا به مترو تا لحظه وقوع حادثه ارایه کنید؟ آیا انتظار دارید ما باور کنیم که در داخل واگن‌های مترو دوربین نداشته‌اید؟
شما به هیچکدام از این سوالات پاسخ ندادید و البته که در گذشته نیز در مقابل حوادثی چون مسمومیت‌سازی مدارس و مرگ دیگر دانش آموزان در طول جنبش زن زندگی آزادی و قتل دلخراش ژینا مهسا امینی هرگز نتوانستید، افکار عمومی را قانع کنید.

ما به عنوان شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، وظیفه خود می‌دانیم که از دانش‌آموزان و فرزندان این سرزمین دفاع کنیم. وظیفه ما است که در مقابل مرگ دلخراش دخترانمان به شما اعتراض کنیم و هشدار دهیم که در مقابل سیل خروشان مطالبات مردم ایران، بویژه جوانان و نوجوانان نمی‌توانید ایستادگی کنید و مردم ایران مطالبات خود را به چنگ خواهند آورد. مطالبه حجاب اختیاری یکی از مهمترین این مطالبات است و هر بار که شما مانعی ایجاد کنید، گامی به پیش برداشته خواهد شد.
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، مرگ جانسوز آرمیتا گراوند را به خانواده‌ی ایشان و همه مردم شریف ایران تسلیت عرض نموده و تاکید می‌نماید که برای ما ارمیتا، ژینا مهسا ،نیکا ، سارینا و ... قهرمانان شجاع مطالبه‌گری برای دست‌یابی به دمکراسی، حقوق بشر و عدالت اجتماعی برای مردمان این سرزمین هستند.

#آرمیتا_گراوند
#زن_زندگی_آزادی
#عادی_سازی_خیابان
#خیابان_از_آن_ماست
#ما_خاموش_شدنی_نیستیم

🔹🔹🔹
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

🔹نشانی کانال تلگرامی شورا:
🆔 @kashowra

📍اخبار، نظرات و انتقادات خود در حوزه مسایل صنفی و آموزشی را از طریق آی دی زیر برای درج در کانال ارسال کنید 👇
🆔 @kashowranews

🔹نوشته‌های دریافتی 🔹

▫️ تاملات پیرامون مونیسیپالیسم لیبرترین

27 سپتامبر 2023

نوشته‌ی: ماری بوکچین
ترجمه‌ی: علی کیا

🔸 در سال اخیر «زن، زندگی، آزادی» شعار محوری جنبش زنان ایران بوده است. گروه‌های مختلف سیاسی از پس‌زمینه‌های مختلف، تفاسیر گوناگونی از این شعار ارائه داده‌اند. در این میان ریشه‌های فکری و سیاسی این شعار عمدتاً مورد غفلت قرار گرفته است و حکایت: «هر کسی از ظن خود شد یار من، از درون من نجست اسرار من». طبیعی است که یک شعار می‌تواند در جریان یک جنبش معنایی جدید بیابد و بازتعریف شود. با این حال لازمه‌ی اقتباس، آشنایی با ریشه‌ها و تاریخچه‌ی آن موضوع است.

🔸 من معتقدم این ریشه‌ها به آرای ماری بوکچین می‌رسند. «زن، زندگی، آزادی» عصاره‌ی «ژنولوژی» به‌عنوان عنصری فمینیستی در «کنفدرالیسم دموکراتیک» بوده است که بازاندیشی مونیسیپالیسم لیبرترین یا کمونالیسم بوکچین توسط عبدالله اوجالان در بافتار جغرافیای سیاسی کردستان است. بالطبع، کاربست‌پذیری این ایده‌ها و نسبت‌شان با شرایط ایران می‌تواند از زوایای مختلف موضوع نقد و بررسی علاقه‌مندان باشد... ترجمه‌ی متن زیر تلاشی برای بازخوانی خاستگاه نظری «زن، زندگی، آزادی» است، با این امید که تلاش جمعی ما برای خواندن، بازخوانی و به کار بستن نظریه‌های انقلابی باریکه‌ای از پرتگاه مرگ به سوی زن، زندگی و آزادی بیابد.

🔸 مونیسیپالیتی در فارسی معمولا معادل «شهرداری» در نظر گرفته می‌شود. با این حال شهرداری‌ها در ایران با برداشت بوکچین از مونیسیپالیتی که بر مبنای دموکراسی ریشه‌ای شکل گرفته متفاوت است و بیش‌تر دنباله‌ای از نهاد قدرت و سرمایه هستند. به همین دلیل و برای جلوگیری از تداعی منفی، واژه‌ی انگلیسی نویسه‌گردانی شده است.

🔸 برخلاف کمونیتاریانیسم، یکی از دغدغه‌های مونیسیپالیسم لیبرترین مسئله‌ی قدرت است. مخصوصاً این‌که چگونه مردم عادی می‌توانند صاحب قدرت شوند. در این‌جا منظور از قدرت احساس روان‌شناختی توان‌مندسازی که فرد از شرکت در یک تظاهرات الهام‌بخش دریافت می‌کند نیست. برخی از انواع محبوب «خود-توانمندسازی» معمولاً چیزی بیش‌تر از نعشگیِ احساسی نیستند که می‌توان آن‌ها را کم‌وبیش از طریق مواد مخدر هم دریافت کرد. در عوض منظور من قدرتِ ملموس است که در اشکالِ سازمان‌یافته‌ی آزادی به شکل منطقی و دموکراتیک ساخته می‌شوند. در تقابل با آنانی که مطالبه‌ی قدرت را صرفاً به عنوان ابزاری برای پروپاگاندا و نمایش می‌خواهند، یا آنان که از قبول قدرت ــ حتی اگر به آن‌ها پیشنهاد شود ــ خودداری می‌کنند، حتی اگر به شکل بالقوه بتوانند آن را برای توان‌مند کردن مردم در انجمن‌های عمومی استفاده کنند، مونیسیپالیسم لیبرترین به دنبال کسب قدرت جمعی و اشتراکی است...

🔹متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:

https://wp.me/p9vUft-3GA


#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی
#ماری_بوکچین #علی_کیا


👇🏽

🖋@naghd_com

#شریفه_محمدی، فعال کارگری از تاریخ ۱۴ آذرماه در رشت بازداشت شده است. علی‌رغم تعیین وثیقه و تامین آن توسط خانواده، بازپرس شعبه چهار دادسرای عمومی رشت از پذیرش وثیقه و آزادی او خودداری کرده است. همسر شریفه محمدی برایش نوشته است:

«در جایی خوانده بودم که از یک زندانی پرسیدند چیزی لازم داری برایت بیاوریم، در جواب گفته بود برایم نامه بنویسید. عزیز دلم، شریفه جان، می‌دانم که ممنوع الملاقات هستی و حتی اجازه تلفن هم نداری، با این وصف من برایت می‌نویسم و امیدوارم به دستت برسد و خوشحالت کند. امروز ۱۵ روز از بازداشت تو می‌گذرد، آیدین و من هر‌لحظه چشم‌انتظار دیدن روی ماهت و شنیدن صدایت هستیم. شب اول دستگیری‌ات از بازداشتگاه تماس گرفتند و گفتند که حالت خوب نیست. اورژانس برایت دارو نوشت تا من بروم و تهیه کنم.

تا امروز که برایت می‌نویسم به همه مراجع سر زده‌ام و کسی پاسخ درستی از علت بازداشتت به من نداده است. هرروز که مراجعه می‌کنم جواب‌های سربالا می‌دهند و می‌گویند ده روز دیگر بیا. حتی بازپرس از روبروشدن با من خودداری می‌کند. از چند روز پیش دیگر مرا به دادسرا هم راه نمی‌دهند. نمی‌دانم چرا به تو اجازه تلفن نمی‌دهند. یقین دارم که هیچ کار خلافی انجام نداده‌ای، تو انسان مهربان، پرتلاش و زحمتکشی هستی، تا زندگی خوبی برای خودت و خانواده‌ات بسازی. تو هیچ جرمی مرتکب نشده‌ای، جز تلاش برای زندگی بهتر و انسانی.

یادم می‌آید سال‌ها پیش چقدر برای جمع‌آوری سابقه پدرت تلاش کردی. پیرمرد ۴۰ سال، در شهرهای مختلف تحت شرایط سخت کارگری کرده بود و بیمه‌اش را کامل رد نکرده بودند. می‌دانم از آن روز با خودت عهد بسته‌ای که هرکجا حقی از دوستان و آشنایانت ضایع شد، پیگیری کنی. عزیز دلم، این را خوب می‌دانم که زمستان تمام می‌شود و روسیاهی برای زغال خواهد ماند. من و آیدین بی‌صبرانه منتظر دیدارت هستیم تا تو را در آغوش بگیریم.»

#زن_زندگی_آزادی
#ژن_ژیان_ئازادی