📌۵۹ درصد از قربانیان #خشونت_خانگی هیچ حمایتی از سوی مراجع قضایی دریافت نکرده اند
✍️گزارش: بنفشه جمالی/ عکس: فریبرز فرزاد
🔸روز یکشنبه، همزمان با بیست و پنج نوامبر، روز جهانی منع #خشونت علیه زنان، مراسمی در شهر #رشت به بهانه یکسالگی کارزار منع خشونت خانوادگی برگزار شد.
🔸طی یک سال گذشته، فعالین کارزار توانستند ۲۵ کارگاه آموزشی-ترویجیِ مربوط به اهداف کارزار را در شهرهای #رشت، #انزلی، #کرج و #تهران برگزار کنند که مخاطبان ۲۲ کارگاه زنان و ۲ کارگاه مردان و ۵ کارگاه مادران و پدران افغانستانی‌های مهاجر در ایران بودند.
🔸علاوه بر برگزاری کارگاه، از طریق گفتگوی چهره به چهره با مردم و معرفی در شبکه های مجازی، ۲۰۲ روایت #خشونت از استان‌های #گیلان، #البرز، #تهران، #کردستان و ۱۳ استان دیگر جمع‌آوری کنند. به علاوه در بخش رسانه، بیش از ۴۰ #فیلم کوتاه دوبله و فیلم‌هایی از روایت‌ها ساخته شد.
🔸سارا صحرانوردفرد، از اعضای کارزار منع خشونت خانوادگی در کرج، خلاصه‌ای از نتایج «تحلیل محتوای روایت‌های رسیده به کارزار منع خشونت خانوادگی» که تحقیق مشترک وی با مریم رحمانی بود را ارایه داد.
🔸براساس تحلیل‌های انجام شده ۸۲ درصد از افراد در روایت‌های دریافتی در ازدواج اول خود تحت #خشونت بوده‌اند. بیشترین میزان خشونت‌ها مربوط به #خشونت_کلامی و #روانی بوده است. به طوری که از هر ۴ روایت ۳ روایت حاوی این نوع #خشونت است (۷۴.۵ درصد).
🔸در خصوص آمار به دست آمده از چگونگی حمایت خانواده و مسئولین قضایی اظهار داشت تنها ۱۳.۹ درصد توسط خانواده حمایت شده‌اند و در روایت‌هایی که مراجعه به مسئولان قضایی صورت گرفته، ۵۹ درصد هیچ حمایتی نشده‌اند.
🔸 امیر رئیسیان وکیل دادگستری بود که به بررسی فرصت‌های حقوقی در چگونگی #منع #خشونت_خانگی پرداخت.
🔸وی با اشاره به نیاز حداقل به ۱۱۵۰ خانه امن (هر شهر حداقل یک خانه) به مسئله چگونگی تامین هزینه برای این خانه‌ها پرداخت. به گفته وی تجهیز و احداث خانه‌های امن علاوه بر زمین، نیاز به هزینه‌هایی دارد که با وضعیتی که در بودجه کشور، کسر درآمدها و امکانات اختصاص یافته به موارد مشابه مشاهده می‌کنیم، شانس وقوع این اتفاق بسیار پایین است.
🔸شهلا هویدا عضو کارزار منع خشونت خانوادگی در #گیلان به ارائه پژوهشی در خصوص تجربه‌های موفق زنان بعد از طلاق عقلانی پرداخت و گفت: هدف این مطالعه بررسی موقعیت زنان بعد از طلاق عقلانی و پیامدهای آن بود.
🔸خلأ قوانین حمایتی و عدم حمایت‌های اقتصادی از زنان پس از جدایی را از جمله مهم‌ترین موانع جدایی زنان در روابط پرخشونت دانست.
🔸ملاحت مداحی یکی دیگر از اعضای کارزار منع خشونت خانوادگی در گیلان به بررسی معماری خانه‌های امن پرداخت و گفت: در ایران به دلیل آمار بالای #خشونت_خانگی در سال‌های اخیر بهزیستی اقدام به تأسیس خانه‌های امن کرده است.
🔸مکان‌یابی، طراحی و نفوذپذیری فضا را از جمله عوامل تأثیرگذار کالبدی در طراحی خانه‌های امن دانست و گفت: مکان‌یابیِ مجموعه به‌گونه‌ای باید دور از ازدحام و محلات شلوغ شهری با تراکم پایین اما نزدیک به مراکزی مانند بیمارستان و درمانگاه‌ها پلیس و… باشد و همچنین نزدیک به ایستگاه‌های حمل‌ونقل عمومی در نظر گرفته شود.
🔸این ویژگی‌ها کمک می‌کند به ایجاد فضایی با کارآمدی بالا جهت #توانمندسازی_زنان خشونت‌دیده که منجر به پویش و فعالیت بیشترشان شود.
@bidarzani
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28104&rhash=3ec4f87be6d7d1https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28009&rhash=3ec4f87be6d7d1
✍️گزارش: بنفشه جمالی/ عکس: فریبرز فرزاد
🔸روز یکشنبه، همزمان با بیست و پنج نوامبر، روز جهانی منع #خشونت علیه زنان، مراسمی در شهر #رشت به بهانه یکسالگی کارزار منع خشونت خانوادگی برگزار شد.
🔸طی یک سال گذشته، فعالین کارزار توانستند ۲۵ کارگاه آموزشی-ترویجیِ مربوط به اهداف کارزار را در شهرهای #رشت، #انزلی، #کرج و #تهران برگزار کنند که مخاطبان ۲۲ کارگاه زنان و ۲ کارگاه مردان و ۵ کارگاه مادران و پدران افغانستانی‌های مهاجر در ایران بودند.
🔸علاوه بر برگزاری کارگاه، از طریق گفتگوی چهره به چهره با مردم و معرفی در شبکه های مجازی، ۲۰۲ روایت #خشونت از استان‌های #گیلان، #البرز، #تهران، #کردستان و ۱۳ استان دیگر جمع‌آوری کنند. به علاوه در بخش رسانه، بیش از ۴۰ #فیلم کوتاه دوبله و فیلم‌هایی از روایت‌ها ساخته شد.
🔸سارا صحرانوردفرد، از اعضای کارزار منع خشونت خانوادگی در کرج، خلاصه‌ای از نتایج «تحلیل محتوای روایت‌های رسیده به کارزار منع خشونت خانوادگی» که تحقیق مشترک وی با مریم رحمانی بود را ارایه داد.
🔸براساس تحلیل‌های انجام شده ۸۲ درصد از افراد در روایت‌های دریافتی در ازدواج اول خود تحت #خشونت بوده‌اند. بیشترین میزان خشونت‌ها مربوط به #خشونت_کلامی و #روانی بوده است. به طوری که از هر ۴ روایت ۳ روایت حاوی این نوع #خشونت است (۷۴.۵ درصد).
🔸در خصوص آمار به دست آمده از چگونگی حمایت خانواده و مسئولین قضایی اظهار داشت تنها ۱۳.۹ درصد توسط خانواده حمایت شده‌اند و در روایت‌هایی که مراجعه به مسئولان قضایی صورت گرفته، ۵۹ درصد هیچ حمایتی نشده‌اند.
🔸 امیر رئیسیان وکیل دادگستری بود که به بررسی فرصت‌های حقوقی در چگونگی #منع #خشونت_خانگی پرداخت.
🔸وی با اشاره به نیاز حداقل به ۱۱۵۰ خانه امن (هر شهر حداقل یک خانه) به مسئله چگونگی تامین هزینه برای این خانه‌ها پرداخت. به گفته وی تجهیز و احداث خانه‌های امن علاوه بر زمین، نیاز به هزینه‌هایی دارد که با وضعیتی که در بودجه کشور، کسر درآمدها و امکانات اختصاص یافته به موارد مشابه مشاهده می‌کنیم، شانس وقوع این اتفاق بسیار پایین است.
🔸شهلا هویدا عضو کارزار منع خشونت خانوادگی در #گیلان به ارائه پژوهشی در خصوص تجربه‌های موفق زنان بعد از طلاق عقلانی پرداخت و گفت: هدف این مطالعه بررسی موقعیت زنان بعد از طلاق عقلانی و پیامدهای آن بود.
🔸خلأ قوانین حمایتی و عدم حمایت‌های اقتصادی از زنان پس از جدایی را از جمله مهم‌ترین موانع جدایی زنان در روابط پرخشونت دانست.
🔸ملاحت مداحی یکی دیگر از اعضای کارزار منع خشونت خانوادگی در گیلان به بررسی معماری خانه‌های امن پرداخت و گفت: در ایران به دلیل آمار بالای #خشونت_خانگی در سال‌های اخیر بهزیستی اقدام به تأسیس خانه‌های امن کرده است.
🔸مکان‌یابی، طراحی و نفوذپذیری فضا را از جمله عوامل تأثیرگذار کالبدی در طراحی خانه‌های امن دانست و گفت: مکان‌یابیِ مجموعه به‌گونه‌ای باید دور از ازدحام و محلات شلوغ شهری با تراکم پایین اما نزدیک به مراکزی مانند بیمارستان و درمانگاه‌ها پلیس و… باشد و همچنین نزدیک به ایستگاه‌های حمل‌ونقل عمومی در نظر گرفته شود.
🔸این ویژگی‌ها کمک می‌کند به ایجاد فضایی با کارآمدی بالا جهت #توانمندسازی_زنان خشونت‌دیده که منجر به پویش و فعالیت بیشترشان شود.
@bidarzani
https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28104&rhash=3ec4f87be6d7d1https://t.me/iv?url=http://bidarzani.com/28009&rhash=3ec4f87be6d7d1
بیدارزنی
گزارش مراسم سالروز کارزار منع خشونت خانوادگی/ گزارش: بنفشه جمالی عکس: فریبرز فرزاد
روز یکشنبه، همزمان با بیست و پنج نوامبر، روز جهانی منع خشونت علیه زنان، مراسمی در شهر رشت به بهانه یکسالگی کارزار منع خشونت خانوادگی برگزار شد. این برنامه با با تیزری از فعالیت‌های کارزار آغاز شد. سپس مجری برنامه ضمن اشاره به علت نامگذاری ۲۵ نوامبر به عنوان…
⭕️ شایع‌ترین نوع خشونت در هرمزگان خشونت کلامی است
@bidarzani
📍 خشونت خیابانی پدیده‌ای است که کم‌وبیش در همه جوامع، از جمله جوامع درحال‌توسعه و حتی توسعه‌یافته مشاهده می‌شود و بسته به شرایط فرهنگی و اجتماعی حاکم بر جوامع، شاهد شدت و ضعف وقوع رفتارهای خشونت‌آمیز در شهرهای مختلف هستیم.
📍 دکتر منصور اخلاقی پور، مدیرکل فرهنگی و اجتماعی استانداری هرمزگان و دانش‌آموخته رشته جامعه‌شناسی، در رابطه با میزان شیوع خشونت‌های خیابانی در شهر بندرعباس گفت: در دسته‌بندی انواع خشونت‌ها، خشونت را به دو قسم تقسیم می‌کنند: خشونت جسمی و خشونت روانی. خشونت فیزیکی یا جسمی شامل ضرب‌وجرح یا زورگیری است. بین پرخاشگری و خشونت روانی ارتباط وجود دارد خواه این خشونت خانگی یا خیابانی یا حتی اداری باشد. خشونت روانی احتمال خشونت جسمی و فیزیکی را افزایش می‌دهد.
📍 اخلاقی‌پور با اشاره به آمار در این رابطه افزود: استان هرمزگان و خاصه شهر بندرعباس نسبت به کلان‌شهرهای دیگر مانند تهران وضعیت بهتری در زمینه درگیری‌ها و خشونت‌های فیزیکی خیابانی دارد و آنچه بیشتر در استان هرمزگان مطرح است #خشونت_کلامی است.
https://www.isna.ir/news/97050602771/شایع-ترین-نوع-خشونت-در-هرمزگان-خشونت-کلامی-است
@bidarzani
📍 خشونت خیابانی پدیده‌ای است که کم‌وبیش در همه جوامع، از جمله جوامع درحال‌توسعه و حتی توسعه‌یافته مشاهده می‌شود و بسته به شرایط فرهنگی و اجتماعی حاکم بر جوامع، شاهد شدت و ضعف وقوع رفتارهای خشونت‌آمیز در شهرهای مختلف هستیم.
📍 دکتر منصور اخلاقی پور، مدیرکل فرهنگی و اجتماعی استانداری هرمزگان و دانش‌آموخته رشته جامعه‌شناسی، در رابطه با میزان شیوع خشونت‌های خیابانی در شهر بندرعباس گفت: در دسته‌بندی انواع خشونت‌ها، خشونت را به دو قسم تقسیم می‌کنند: خشونت جسمی و خشونت روانی. خشونت فیزیکی یا جسمی شامل ضرب‌وجرح یا زورگیری است. بین پرخاشگری و خشونت روانی ارتباط وجود دارد خواه این خشونت خانگی یا خیابانی یا حتی اداری باشد. خشونت روانی احتمال خشونت جسمی و فیزیکی را افزایش می‌دهد.
📍 اخلاقی‌پور با اشاره به آمار در این رابطه افزود: استان هرمزگان و خاصه شهر بندرعباس نسبت به کلان‌شهرهای دیگر مانند تهران وضعیت بهتری در زمینه درگیری‌ها و خشونت‌های فیزیکی خیابانی دارد و آنچه بیشتر در استان هرمزگان مطرح است #خشونت_کلامی است.
https://www.isna.ir/news/97050602771/شایع-ترین-نوع-خشونت-در-هرمزگان-خشونت-کلامی-است
ایسنا
شایع‌ترین نوع خشونت در هرمزگان خشونت کلامی است
خشونت خیابانی پدیده‌ای است که کم‌وبیش در همه جوامع، از جمله جوامع درحال‌توسعه و حتی توسعه‌یافته مشاهده می‌شود و بسته به شرایط فرهنگی و اجتماعی حاکم بر جوامع، شاهد شدت و ضعف وقوع رفتارهای خشونت‌آمیز در شهرهای مختلف هستیم.
📌معضل دیرباز؛ دردی به نام #خشونت_ کلامی و روانی
✍الناز عباسپور
✅متاسفانه خشونت‌های خیابانی در قالب متلک پرانی و تنه زدن و دیگر خشونت‌ها، سالیان سال با تکرار، برای زنان و دختران، تبدیل به یک کلیشه شده است. اما این تکرار از اهمیت موضوع کم نمی‌کند؛ چرا که اکثر این خشونت‌ها، ناامنی و فشار روانی برای زنان ایجاد می‌کند. دختران نوجوان و جوان به تناسب سن کمتر، نسبت به زنان متاهل و میانسال از حساسیت و نگرانی بیشتری برخوردار هستند.
✅اینجا نمی‌خواهم روبه روی جنس مخالف بایستم. بلکه می‌خواهم با زبان قلم، به آنان احترام گذاشتن به یکدیگر را یادآوری کنم و تلنگری بزنم به این دسته از افراد تا به رفتارشان عمیقا فکر کنند .
اگر یک مرد هستید و این مقاله را مطالعه می‌کنید. اندکی در این مورد تامل کنید و بیش ازینکه یک عابر یا یک شهروند باشید. یک انسان شریف باشید و تصور کنید زنان و دختران و کودکان شما جزو همین افرادی هستند که در جامعه مورد آزار و اذیت خیابانی قرار می‌گیرند.
✅توجه شما را به تجربه‌هایی از زبان دختران جلب می‌کنم.
📍مبینا به احساس ناامنی‌اش از زمانی که تنها به خیابان پا می‌گذارد اشاره می‌کند: پدر و مادرم خیلی سختگیری ندارند. وقت بیرون رفتن بخصوص زمانی که تنها باشم، استرسی وجودم را فرا می‌گیرد. مثلا وقتی مردی از دور می‌آید، فکر می‌کنم حتما چیزی خواهد گفت و خودم را با تلفن همراهم مشغول می کنم. در عین حال سعی می‌کنم سرم را بالا نگه دارم و معذب نباشم. اما درونم پر از استرس است.
📍مریم معتقد است نباید بی توجه بود: متلک‌های خیابانی هرچند عادی شده، خیلی‌ها می‌گویند عادت کرده‌ایم یا مگر می‌شود متلک نشنویم؛ اما باز هم این یک آزار برای ماست و ما نباید ان را یک پدیده عادی بدانیم بلکه درباره‌اش حرف بزنیم که چرا مردها زن‌ها را مورد آزار خیابانی قرار می‌دهند؟ یعنی ما حق نداریم در امنیت زندگی کنیم؟
📍سمیرا تجربه اش را اینگونه شرح می‌دهد: بارها برایم اتفاق افتاده، در شلوغی شهر، زمانی که در پیاده‌رو راه می‌روم، وقتی مردی همسن و سال پدرم از کنارم هنگام عبور صدای وز وز در می‌آورد. گاهی نگران نوع پوششم می‌شوم. نکند به خاطر رنگ شاد شالم متلک می‌شنوم؟ افکارم می‌گویند اگر تیره بپوشم کمتر مورد آزار هستم.
📍زهرا می‌گوید: خیلی وقتها پیش آمده، هنگام عبور از پیاده راه، وقتی مردی خوش چهره با کت و شلوار اداری از دور می‌آید، گمان کردم چون ظاهری آراسته دارد محترم است اما هنگام عبور از کنارم صدای بوس در آورده. آنجا می‌فهمم که شعور و انسانیت با لباس آراسته و شکیل هیچ ارتباطی ندارد و برای چنین مردانی متاسفم.
📍الهه با دلی پر درد ازین آزارها: خیلی زیاد چنین اتفاقاتی برایم افتاده. خدا نکند تنها بخواهیم به کلاس‌های آموزشی یا باشگاه برویم. انگار با دیدن یک دختر تنها، با هر نوع پوشش، مثل یک گرگ گرسنه، سراپا را ورانداز کرده و چشم‌چرانی و متلک‌گویی را شروع می‌کنند.
📍تینا می‌گوید: دوست دارم مستقل باشم. گاهی خسته‌کننده می‌شود برای هر کلاس یا باشگاهی خانواده‌ام مرا برسانند. گاهی دوست دارم خودم با تاکسی یا اتوبوس شهری بروم. اما از همان سر خیابان آزارهای خیابانی خیلی آزاردهنده می‌شود. مثلا منتظر آمدن تاکسی که هستم چراغ‌های فلاشر اتومبیل شخصی تا اتوبوس مسافربری تعاونی و کامیون‌ها برای جلب توجه چشمک می‌زنند و خشونت روانی را برایم ایجاد می‌کنند. یا بدون آنکه بخواهم برای خودروی شخصی دست تکان دهم، زیرپایم ترمز می‌کنند و به انتظار سوار شدن هستند.
📍صبا تجربه مشابهی می‌گوید: وقتی در پیاده روی خیابان راه می‌روم. هنگام ترافیک، نگاه‌های سنگینی را از سوی سرنشینان خودرو سمتم احساس می‌کنم و معذب می‌شوم. همیشه با حرص می‌گویم کاش شماره معکوس چراغ سر چهارراه از ۱۰۰ نباشد. گرچه توجهی نمی‌کنم و به راهم ادامه می‌دهم. اما از درون دچار استرس و اضطراب هستم.
📍ندا از وضعیت وسایل نقلیه عمومی می‌گوید: در تاکسی، شعور اجتماعی و حتی فرهنگ نشستن برخی مردان در فضای عمومی هم به کلی تعطیل است و پاها را تا آنجا که می‌توانند باز می‌کنند و تا زمانی تذکر ندهی، نخواهند فهمید. یا هنگامی که یک زن را پشت فرمان خودرو می‌بینند برای تمسخر کردن صدای ناهنجار در می‌آورند. یا هنگام رانندگی زنان موقع دور زدن یا دنده عقب گرفتن، کسبه اطراف کسب و کارشان را ول کرده و با لبخند تمسخرآمیز و نگاهی هیز محو تماشای زن راننده می‌شوند .
ادامه مطلب:
http://yon.ir/RbePe
✍الناز عباسپور
✅متاسفانه خشونت‌های خیابانی در قالب متلک پرانی و تنه زدن و دیگر خشونت‌ها، سالیان سال با تکرار، برای زنان و دختران، تبدیل به یک کلیشه شده است. اما این تکرار از اهمیت موضوع کم نمی‌کند؛ چرا که اکثر این خشونت‌ها، ناامنی و فشار روانی برای زنان ایجاد می‌کند. دختران نوجوان و جوان به تناسب سن کمتر، نسبت به زنان متاهل و میانسال از حساسیت و نگرانی بیشتری برخوردار هستند.
✅اینجا نمی‌خواهم روبه روی جنس مخالف بایستم. بلکه می‌خواهم با زبان قلم، به آنان احترام گذاشتن به یکدیگر را یادآوری کنم و تلنگری بزنم به این دسته از افراد تا به رفتارشان عمیقا فکر کنند .
اگر یک مرد هستید و این مقاله را مطالعه می‌کنید. اندکی در این مورد تامل کنید و بیش ازینکه یک عابر یا یک شهروند باشید. یک انسان شریف باشید و تصور کنید زنان و دختران و کودکان شما جزو همین افرادی هستند که در جامعه مورد آزار و اذیت خیابانی قرار می‌گیرند.
✅توجه شما را به تجربه‌هایی از زبان دختران جلب می‌کنم.
📍مبینا به احساس ناامنی‌اش از زمانی که تنها به خیابان پا می‌گذارد اشاره می‌کند: پدر و مادرم خیلی سختگیری ندارند. وقت بیرون رفتن بخصوص زمانی که تنها باشم، استرسی وجودم را فرا می‌گیرد. مثلا وقتی مردی از دور می‌آید، فکر می‌کنم حتما چیزی خواهد گفت و خودم را با تلفن همراهم مشغول می کنم. در عین حال سعی می‌کنم سرم را بالا نگه دارم و معذب نباشم. اما درونم پر از استرس است.
📍مریم معتقد است نباید بی توجه بود: متلک‌های خیابانی هرچند عادی شده، خیلی‌ها می‌گویند عادت کرده‌ایم یا مگر می‌شود متلک نشنویم؛ اما باز هم این یک آزار برای ماست و ما نباید ان را یک پدیده عادی بدانیم بلکه درباره‌اش حرف بزنیم که چرا مردها زن‌ها را مورد آزار خیابانی قرار می‌دهند؟ یعنی ما حق نداریم در امنیت زندگی کنیم؟
📍سمیرا تجربه اش را اینگونه شرح می‌دهد: بارها برایم اتفاق افتاده، در شلوغی شهر، زمانی که در پیاده‌رو راه می‌روم، وقتی مردی همسن و سال پدرم از کنارم هنگام عبور صدای وز وز در می‌آورد. گاهی نگران نوع پوششم می‌شوم. نکند به خاطر رنگ شاد شالم متلک می‌شنوم؟ افکارم می‌گویند اگر تیره بپوشم کمتر مورد آزار هستم.
📍زهرا می‌گوید: خیلی وقتها پیش آمده، هنگام عبور از پیاده راه، وقتی مردی خوش چهره با کت و شلوار اداری از دور می‌آید، گمان کردم چون ظاهری آراسته دارد محترم است اما هنگام عبور از کنارم صدای بوس در آورده. آنجا می‌فهمم که شعور و انسانیت با لباس آراسته و شکیل هیچ ارتباطی ندارد و برای چنین مردانی متاسفم.
📍الهه با دلی پر درد ازین آزارها: خیلی زیاد چنین اتفاقاتی برایم افتاده. خدا نکند تنها بخواهیم به کلاس‌های آموزشی یا باشگاه برویم. انگار با دیدن یک دختر تنها، با هر نوع پوشش، مثل یک گرگ گرسنه، سراپا را ورانداز کرده و چشم‌چرانی و متلک‌گویی را شروع می‌کنند.
📍تینا می‌گوید: دوست دارم مستقل باشم. گاهی خسته‌کننده می‌شود برای هر کلاس یا باشگاهی خانواده‌ام مرا برسانند. گاهی دوست دارم خودم با تاکسی یا اتوبوس شهری بروم. اما از همان سر خیابان آزارهای خیابانی خیلی آزاردهنده می‌شود. مثلا منتظر آمدن تاکسی که هستم چراغ‌های فلاشر اتومبیل شخصی تا اتوبوس مسافربری تعاونی و کامیون‌ها برای جلب توجه چشمک می‌زنند و خشونت روانی را برایم ایجاد می‌کنند. یا بدون آنکه بخواهم برای خودروی شخصی دست تکان دهم، زیرپایم ترمز می‌کنند و به انتظار سوار شدن هستند.
📍صبا تجربه مشابهی می‌گوید: وقتی در پیاده روی خیابان راه می‌روم. هنگام ترافیک، نگاه‌های سنگینی را از سوی سرنشینان خودرو سمتم احساس می‌کنم و معذب می‌شوم. همیشه با حرص می‌گویم کاش شماره معکوس چراغ سر چهارراه از ۱۰۰ نباشد. گرچه توجهی نمی‌کنم و به راهم ادامه می‌دهم. اما از درون دچار استرس و اضطراب هستم.
📍ندا از وضعیت وسایل نقلیه عمومی می‌گوید: در تاکسی، شعور اجتماعی و حتی فرهنگ نشستن برخی مردان در فضای عمومی هم به کلی تعطیل است و پاها را تا آنجا که می‌توانند باز می‌کنند و تا زمانی تذکر ندهی، نخواهند فهمید. یا هنگامی که یک زن را پشت فرمان خودرو می‌بینند برای تمسخر کردن صدای ناهنجار در می‌آورند. یا هنگام رانندگی زنان موقع دور زدن یا دنده عقب گرفتن، کسبه اطراف کسب و کارشان را ول کرده و با لبخند تمسخرآمیز و نگاهی هیز محو تماشای زن راننده می‌شوند .
ادامه مطلب:
http://yon.ir/RbePe
Telegraph
📌معضل دیرباز؛ دردی به نام #خشونت_ کلامی و روانی
✅متاسفانه خشونت‌های خیابانی در قالب متلک پرانی و تنه زدن و دیگر خشونت‌ها، سالیان سال با تکرار، برای زنان و دختران، تبدیل به یک کلیشه شده است. اما این تکرار از اهمیت موضوع کم نمی‌کند؛ چرا که اکثر این خشونت‌ها، ناامنی و فشار روانی برای زنان ایجاد می‌کند. دختران…