📌درباره آزار جنسی در جامعه‌ی کوهنوردی

📍در روایت‌های آزار اولویت با شنیدن صدای بی‌صدایان است نه مدعیان

✍🏽مینا قربانی



#بیدارزنی: حالا که قلم به دست می‌گیرم تا در مورد تعرض و آزار جنسی در جامعه‌ی کوهنوردی بنویسم می‌دانم پرده‌ی نمایش این ناسازْ رفتارِ غیرانسانی، بزرگتر و متعلق به سازوکارهای معیوب یک جامعه است. می‌دانم که کوهنوردان نیز مانند سایر اقشار اجتماعی در فقدان آموزش‌های آگاهانه و مترقی اجتماعی با مفاهیمی مانند حریم خصوصی، حفظ کرامت انسانی در روابط، دیدن روابط فارغ از جنسیت، رفتار جنسی آگاهانه و برابر و تعاریف درست از رابطه بر اساس رضایت طرفین، غریبه و دچار کاستی شناختی و اجتماعی هستند. درد و دریغ آنجا فزونی می‌یابد که در فقدان این آگاهی اجتماعی هیچ‌گونه حمایت قانونی نیز از قربانیان آزار جنسی وجود ندارد. فقدان الزامات قانونی حمایتی اما لزوم ایجاد تغییرات خودجوشِ جمعی را افزایش می‌دهد.

🔹سال هشتاد و هفت زمانی که تنها نوزده سال داشتم برای اولین بار با جمع دوستانی که خود انتخاب کرده بودم و فارغ از گروه‌های کوهنوردی آشنا با پدرم بود برای صعود قله‌ی سبلان رفتم. تجربه‌ای که با تعرض یکی از همنوردان آشنایم در اولین شبمانی در چادر برای همیشه متر و مقیاس حضور من در برنامه‌های جمعی را تغییر داد و دانستم اعتماد به هم‌کیشان و آشنایان توان محافظت از من را ندارد. به خاطر دارم در آن برنامه که تا صبح در بیرون از چادر خوابیدم و منتظر بیدار شدن تک تک اعضا ماندم هیچ حمایتی ندیدم. سال‌ها بعد فهمیدم این سازوکار مسکوت گذاشتن بخشی از تجربه‌ی بزه‌دیده و آزارگر و فضای فرهنگی‌ای است که فرد به آن احساس تعلق می‌کند.

🔹رویه‌ی مرسوم به راویان آزار نشان داده که قدرتشان در قبال سازوکارهای تبعیض‌آمیز جمعی شکننده است و همین درهم‌پیچیدگی باعث سکوت بیشتر شده است.

#آزارجنسی
#تجاوز
👈🏽ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏽

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30540&rhash=3ec4f87be6d7d1

📌چرا با «اعدام» مخالفیم؟

✍🏽مینو حیدری (کیامان)



🔺زنان یکی از قربانیان خشونت ها هستند. آنچه به عنوان آزار جنسی یا تجاوز می‌شناسیم یکی از انواع خشونت‌ است که عمده‌ترین قربانی آن زنان هستند. اما «تجاوز» را نمی‌توان صرفاً یک «خشونت» دانست. این عمل بازتاب‌دهنده «تفکر» متجاوز نسبت به قربانی است. در «فرهنگ تجاوز» این باور وجود دارد که زنان در بزه‌دیدگی خود سهیم‌ و مسئول آنچه برای آنها اتفاق افتاده هستند. این دیدگاه که قربانی می‌تواند فردی را برای حملۀ جنسی به خود تحریک کند بر این عقیده استوار است که مرتکبان نمی‌توانند خود را کنترل کنند. به این ترتیب گامِ اول برای تبرئه و رفع تقصیر از متجاوز شکل می‌گیرد. در حالی که به نظر می رسد تعیین مجازات اعدام برای متجاوز، نوعی دوگانگی را در دیدگاه مردسالار به نمایش می‌گذارد، در ادامه خواهیم دید که چگونه  مردسالاری با وجود این دوگانگی به دفاع از موجودیت خود می پردازد.


📍تجاوز در پناه سکوت

هنگامی‌که متجاوز به اعدام محکوم می‌شود به نظر می‌رسد این شدت عمل، پایانی سهمگین و خشونت‌بار بر این «جُرم» خواهد بود؛ خشونتی که «مرگ» یک انسان را به‌طور قانونی و رسمی رقم می‌زند. «خشونت» در پاسخ به «خشونت»، «اعدام» در برابر «تجاوز». این شیوه از مجازات ضمن تأکید بر لزوم حفظ سنت‌ها (عدم تخطی از محدودیت‌های ارتباطی میان زنان و مردان) دارای پیام‌ مهمی به جامعه است. «اعدام» در پیام مهم خود، کلیت تجاوز را «مختومه» اعلام می‌کند و جامعه در برابر این مجازاتِ سخت، فیصله یافتن «جرم» را باور می‌کند و به این ترتیب از ریشه‌یابی و تحلیل آن دور می‌ماند. به نظر می‌رسد غرور و وجدان جامعه از این شیوه «تقاص» به آرامش خواهد رسید؛ درحالی‌که «تجاوز» هنوز در جامعه وجود دارد و همچنان قربانی می‌گیرد، اما در پناه «سکوت» و در «اختفایی سیستماتیک».

📍نقش ابزاری و کارکرد «اعدام»


اما مرگِ متجاوز پایان آزار و تجاوز نیست بلکه ابزاری است برای تمکینِ نه تنها زنان بلکه کل جامعه از نظم موجود.

👈🏽اعدام، تداوم خشونت در جامعه: تداوم چرخۀ خشونت به سود هیچ جامعه‌ای نیست و منجر به مخدوش شدن کرامت انسانی در جامعه می‌شود. مجازات اعدام می‌تواند هم‌زمان با مقاصد سیاسی، از طریق ایجاد رعب و وحشت نظم دلخواه را برقرار و در عوض کرامت انسانی را زیر پا بگذارد.


#تجاوز
#آزارجنسی
#نه‌_به_اعدام

@bidarzani
👈🏽ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾

https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30581&rhash=3ec4f87be6d7d1

📌تجاوز، خشونت/ بدن سیاسی شده‌ی زن در مالکیت قدرت

 
 زنان آرزم (آورد رهایی زنان و مردان)

 

تاریخ مذکر تاریخی است که به زنان تعلق نداشته و ندارد. تقویمِ نوشته‌ی مردان، روز ۲۵ نوامبر ( ۵ آذر ) را روز مبارزه با خشونت نامیده است اما تقویم نانوشته‌ی زنان از تاریخ زن ستیزی، تاریخ ستم‌بار زیسته و مکتوب نشده‌ی زنان هر روز و هر لحظه را زمان مبارزه با خشونت علیه زنان می‌نامد. تاریخِ زنانی که برده‌ی جنسی شدند، در آتش سوزانده شدند، زنده به گور شدند، «قتل ناموسی» شدند، اسید به صورتشان پاشیده شد و مورد تجاوز قرار گرفتند: تاریخ تجربه‌ی زیسته‌ی زنان از خشونت جنسیتی و تجاوز.

تجاوز و تمامی اشکال خشونت جنسیتی حاصل و عامل سیستمی است برای اعمال قدرت، سلطه، کنترل و مالکیت بر بدن زن، زایندگی و قدرت تولید مثل او، باز تولید نقش‌های جنسیتی، عقب راندن زن به مرزهای بدن، بدنی که عرصه‌ی تاخت وتاز قدرت است و نه اندیشه و اختیار، تجاوز به «زنانگی زن» و سودجویی همه جانبه از آن. 

در این راستا، قدرت، بدن‌های جنسیتی شده تولید می‌کند، بدن زنانه و بدن مردانه. بدن مرد را به عنوان بدنی قوی، مهاجم و متجاوز و بدن زنانه را به عنوان بدنی ضعیف و تجاوز پذیر تعریف می‌کند؛ بدنی که با تثبیت فرهنگ و سلسله مراتب  جنسیتی ، به اسارت درآمده و «جنسیت» به عنوان  گفتمانی برساخته، طبیعی جلوه داده می شود.

بر این اساس، تجاوز به پدیده‌ای جهانی و تاریخی تبدیل شده است. پدیده‌ای سیاسی و طبقاتی و برساخته‌ی نظام سلطه بدون هیچ مرز و محدودیتی که در هر سن، نژاد، مذهب، ملیت و طبقه‌ای رخ می‌دهد. پدیده‌ای که در رابطه ی اجتماعی معین یعنی رابطه ی قدرت میان زن و مرد و رابطه ی تولیدی معین، یعنی مناسبات تولیدی سرمایه داری قابل تبیین است، در مجموع مناسبات قدرت مدارِ سرمایه‌داریِ- مردسالار تعیین کننده‌ی آن است و در این مناسبات مردان در موقعیت فرادست قرار گرفته‌اند. 

#تجاوز
#خشونت_علیه_زنان

@bidarzani
https://www.tribunezamaneh.com/archives/249209

🟣الان هم خیلی دیر است اما فکر می‌کنم همان‌قدر دیر است که واجب تا برای خواهرانم بنویسم» (روایت بیست و هشتم)

🔖تحلیلی بر روایت‌های آزار جنسی منتشرشده توسط بیدارزنی

✍🏾شهین غلامی



🔹ماه‌ها از آغاز حرکت می‌تو (من هم) در ایران و انتشار روایت‌های آزار جنسی توسط آزاردیدگان می‌گذرد. اکنون بررسی مجموعه‌ی این روایت‌ها ضروری به نظر می‌رسد. این‌که مشخصات و ویژگی‌های این روایت‌ها چیست و راویان، آزار جنسی را چگونه تعریف می‌کنند. این بررسی می‌تواند ما را در فهم بیشتر می‌تو در ایران، سیاست روایت‌گری در جنبش فمینیستی و حمایت از آزاردیدگان یاری رساند.


📍سلب آزادی در تصمیم‌گیری/تحمیل فرم مطلوب رابطه‌ی جنسی

 در ده روایت از بیست‌وهشت روایت منتشر شده (روایت‌های ۱، ۲، ۱۴، ۱۷، ۱۸، ۲۰، ۲۲، ۲۹، ۳۱، ۳۳)، آزاردیدگان از رفتاری روایت می‌کنند که می‌توان آن را تحمیل رابطه در کلیه‌ی اشکال آن، اعم از «شوخی‌های جنسی»، «برهنه نمایی آلت جنسی»، «تحمیل فانتزی‌های جنسی» تا «دخول فیزیکی توأم با زور» نامید. آزارگران با ایجاد فضایی تحمیلی و اجباری، سعی می‌کرده‌اند فرد آزاردیده را متقاعد کنند که «ترسو نباشد و شجاعت کسب تجربه‌های جدید را داشته باشد»، «گارد نداشته باشد»، «به دلیل ناامن بودن جامعه با او رابطه‌ی جنسی امنی را تجربه کند» و یا «امل نباشد».


📍شکستن قفل سکوت: روایت‌گری

روایت‌گری آغاز شکستن قفل سکوت است، سکوتی که از سوی جامعه و نهادهای آن به افراد تحمیل می‌شوند. آزاردیدگان روایت می‌کنند تا دیگران را از وجود آنچه بر آن‌ها رفته است مطلع کنند.

#روایت_آزار
#آزارجنسی
#تجاوز

👈🏾ادامه‌ی مطلب را در INSTANT VIEW بخوانید👇🏾


https://t.me/iv?url=http%3A%2F%2Fbidarzani.com/30862&rhash=3ec4f87be6d7d1

📌معرفی کتاب حقایقی درباره تجاوز جنسی

🖌لیان بیهقی

کتاب حقایقی درباره تجاوز جنسی ضمن تفاوت گذاری بین تهاجم جنسی و تجاوز به عنف به تعریف انواع ‏تجاوز، علل گزارش نکردن یا کم گزارش کردن آن و سرزنش قربانی پرداخته است.‏
در این کتاب تأثیر اجتماعی تجاوز در کنار اختلال‌های روانی حاصل از آن بررسی‌شده است. نویسنده که گروه ‏هدفش در این کتاب نوجوانان هستند به بررسی راهبردهای پیشگیرانه برای کودکان نیز پرداخته است.‏
در این کتاب به‌درستی به تجاوز دوستانه، میزان شیوع آن در جامعه امریکا و عوامل مؤثر بر این شکل از ‏تجاوز و راه‌های پیشگیری از آن اشاره‌شده است. تجاوز گروهی و همچنین آزار جنسی در محیط آموزشی ‏مانند دانشگاه و راه‌های مقابله با آن نیز در این کتاب بررسی‌شده است. همچنین یک بخش به بحث آموزش ‏جامعه برای کاهش تجاوز اختصاص‌یافته است. در این بخش نویسنده به تأثیر آموزش پلیس، برنامه‌های مؤثر ‏در مدرسه و گروه‌های دیگر اشاره‌کرده است. یکی از ویژگی‌های خوب کتاب که خواندنش را برای نوجوانان ‏مفید کرده سادگی محتوا و سؤال و جواب‌هایی است که نویسنده در هر بخش به زبان نوجوانان مطرح کرده.‏


#تجاوز
#معرفی_کتاب


@bidarzani
https://digari.org/%d9%85%d8%b9%d8%b1%d9%81%db%8c-%da%a9%d8%aa%d8%a7%d8%a8-%d8%ad%d9%82%d8%a7%db%8c%d9%82%db%8c-%d8%af%d8%b1%d8%a8%d8%a7%d8%b1%d9%87-%d8%aa%d8%ac%d8%a7%d9%88%d8%b2-%d8%ac%d9%86%d8%b3%db%8c/

📌 **جنبش «من هم» در ایران و بومی‌سازی آن**

✍🏽مینو حیدری کایدان

🔸بیدارزنی: #آزارجنسی و #تجاوز تقریبا در همه کشورها وجود دارد و امری مختص به ایران نیست، اما هر کشور یا فرهنگی واکنش متفاوتی به آن دارد. «سکوت» رایج‌ترین واکنش زنان در برابر آزار و تجاوز در همه کشورها است. بازماندگان خشونت جنسی تقریبا در همه جا در مواجه با آزار جنسی و تجاوز سکوت می‌کنند چرا که روابط قدرت به گونه‌ای است که دست و پای آزاردیده را می‌بندد. از مناسبات «قدرت» در خانواده و جامعه ایران گرفته تا روابط قدرت در هالیوود و قدرت و شهرت تهیه‌کنندگان فیلم. اما دیگر نمی‌توان گفت سکوت فصل مشترک زنان کشورهای مختلف در برابر آزار و تجاوز جنسی است چرا که این سکوت هر بار به شیوه‌های مختلفی شکسته شده است؛ از اعتراضات و تجمعات خیابانی و شکایت‌های جمعی علیه آزارگر در آمریکای لاتین، هند، مصر و ایران گرفته تا جنبش «من هم» در ایالات‌متحده و سایر کشورها.

🔸اگر جنبش «من هم» را صرفا یک افشاگری با ماهیتی فردگرایانه بدانیم، به زیر کشیدن واینستین (و امثال او) می‌تواند تنها دستاورد محسوب شود. در حالیکه این تنها بخشی از قدرت «من هم» بوده است. این جنبش توانست در فرهنگ ایالات‌متحده راه خود را به خوبی باز کند، بی‌آنکه قدرت و جهت رسانه‌ها را از یکسو و شهرت و قدرت سلبریتی‌ها را از سوی دیگر، در اقبال یافتن این جنبش نادیده بگیریم. اما آیا توانسته است در زمین ناهموار ایران با مختصات فرهنگی‌اش راه خود را بازکرده و پیش برود؟

🔸این متن نگاهی دارد به مسئله بومی‌سازی جنبش «من هم» در ایران با طرح این پرسش مهم که چگونه این جنبش در فرهنگ ایران می‌تواند گسترده شود و به نتایج موردنظر برسد؟

🔻ادامه مطلب

از مجموعه مطالب ویژه نامه جمعی از فعالین زنان: «هم‌صدایی علیه سکوت»، به مناسبت روز جهانی زن

#من_هم
@bidarzani | بیدارزنی

مرگ یک دختر ۱۷ ماهه به علت تجاوز جنسی توسط پدرش

به گزارش شرق در اولین روزهای فروردین سال جاری زنی نوزاد دختر ۱۷ ماهه‌اش را که به‌شدت بدحال بود به بیمارستان رساند و درخواست کمک کرد.
این زن به پزشکان گفت دخترش را برای چند ساعتی پیش شوهرش گذاشته و وقتی برگشته متوجه شده که بچه حالش خوب نیست. او توضیح داد: دخترم خیلی بی‌قرار بود، هر کاری کردم آرام نشد. بعد از چند ساعت تب شدیدی کرد و من او را به بیمارستان آوردم.
وقتی پزشکان نوزاد ۱۷ ماهه را بررسی کردند متوجه حادثه وحشتناکی شدند. آنها پی بردند کودک به طرز فجیعی مورد آزار قرار گرفته و دچار خون‌ریزی شدید داخلی شده است. پزشکان بیمارستان با توجه به این اطلاعات پلیس را خبر کردند.
پزشکی قانونی در گزارش خود به دادسرا اعلام کرد ساناز به دلیل خون‌ریزی داخلی و شدت جراحاتی که ناشی از کودک‌آزاری بی‌رحمانه و بسیار خشن بوده، جانش را از دست داده است و پرونده پزشکی او نشان می‌دهد تلاش زیادی برای نجات این کودک انجام شده اما نتیجه‌بخش نبوده است.

#تجاوز_جنسی #کودک_آزاری
@bidarzani

📌روایت سی و چهارم


چندین ماه بود که همسرم آشفته، درونگرا و غمگین بود به همین دلیل دچار مشکلاتی در رابطه‌مان شده بودیم. بالاخره با اصرار من برای حرف زدن، یک روز اشاره کرد حالم خوب نیست و یه چیزی رو باید بهت بگم و هر موقع تونستم میگم، پس‌اجازه بده به موقعش بگم. بالاخره بعد از یکی دو ماه تونستیم بشینیم صحبت کنیم. مشخصا از چهره‌اش اضطراب و ترس رو می‌خوندم. منو دعوت به آرامش کرد و گفت لطفا قول بده قاطی نکنی. گفتم مطمئن باش من برای گوش دادن و‌ حمایت اینجام فقط. هنوز نمی‌تونم فراموش کنم چقدر در رنج بود وقتی می‌خواست بگه، و گفت: توسط نزدیک‌ترین دوست من مورد تجاوز قرار گرفته ... از احساسش در حین و بعد از تجاوز گفت، اینکه شوکه شده بود و وحشتزده و هیچ کاری نمی‌تونست بکنه، انگار فلج شده بود و توان هیچ حرکتی نداشت ...
خشکم زده بود و از ابتدای حرف‌های همسرم داشتم به زمین نگاه می‌کردم، قدرت تفکر نداشتم. در اون لحظه فقط و فقط داشتم به این فکر می‌کردم که چطور باید به همسرم، یک آزاردیده و مورد تجاوز قرارگرفته واکنش نشون بدم؟ چطور حمایت کنم بدون اینکه حس بدی بهش بدم؟ چطور خشمم رو مدیریت کنم و یه وقت خشمم متوجه او نشه، چرا که یکی از علل ترس و سکوت او ترس از خشم من و واکنش بد من بود .علی‌رغم اینکه شناخت خوبی از واکنش‌های منطقی من داشت و به من اطمینان داشت، باز هم ترس از افشای این موضوع و واکنش من باعث شده بود چند ماه سکوت کنه و روز به روز حالش بدتر بشه.
در اون لحظه فقط سلامت روان و حال همسرم برام مهم بود. یکسال گذشته اخبار و روایات تجاوز رو می‌خوندم و همیشه دنبال می‌کردم، چون خودم در کودکی قربانی تجاوز بودم و با کمک مشاوره تونسته بودم از ترومای ناشی از اون اتفاق خلاص بشم. در نتیجه همیشه به دنبال کمک به قربانیان تجاوز بودم چون می‌دونستم در این جامعه چقدر سخته که حرف بزنند و مقصر شناخته نشن. اولین اقدام من این بود که یک جلسه اضطراری با روانشناسش بگذاریم که بدونیم چکار باید بکنیم.
در این جلسه من هم حضور داشتم. اولین نکته این بود که ماجرا را برای مشاور بازگو کرد در حالی که من کنارش بودم. مشاور گفت مهمترین چیز اینه که بتونید در موردش حرف بزنید. حالا در حدی که همسرم توان داشت، نیازی به گفتن جزییات نبود و منم حق نداشتم اصرار کنم که مو به مو جزییات رو بگه ولی لازم بود ما بتونیم در موردش بدون پرده حرف بزنیم و من فقط گوش بدم و همدلی کنم. باید از اینکه در سکوت فرو بره و سرکوب کنه اجتناب می‌کردیم. اما فقط موقعی که او می‌خواست باید حرف می‌زدیم. نباید من فشار میاوردم گرچه برام سخت بود که جزییات رو ندونم اما هدفم فقط سلامت روان همسرم بود. بنابرین سعی کردم به این میل کنجکاوی دامن نزنم و شرایطش را درک کنم. ‌مهمترین نکته این بود که تحت هیچ شرایطی او مقصر نبود با توجه به اینکه کاملا شرایط اون اتفاق از دست ما خارج و غیرقابل تصور بود. در نتیجه اینکه بگوییم شاید اشتباه از رفتار ما بوده که یک دوست نزدیک ‌به خودش اجازه داده به همسر دوستش تجاوز بکنه غلط بود!

ادامه روایت

#تجاوز #آزارجنسی #روایت #روایت_آزارجنسی

@bidarzani | بیدارزنی

🗞بیانیۀ انجمن حمایت از حقوق کودکان: خشونت و آزارجنسي عليه كودكان پديده اي ساختاري است

ابعاد اجتماعی تجاوز و تعرض به کودکان اغلب زیر سایۀ گفتمان روانشناختی که بر پدوفیلیا (لذتجویی جنسی از کودکان) و اختلال شخصیت ضداجتماعی تاکید می‌کند، کمتر دیده و بدان پرداخته شده است؛ موضوعی که در بستر خلأهای حمایتی و قانونی از کودکان، پیوندی ناگسستنی با فرهنگ مسلط مردسالار در جامعه و روابط نامتوازن قدرت میان کودک و بزرگسال دارد. مرگ دردناک ساناز ۱۷ ماهه به دلیل تجاوز جنسی پدرش، بیش از هر زمان دیگری ضرورت توجه فعالان حقوق کودک را به سویه‌های اجتماعی و سیاسی مسالۀ #تجاوز و تعرض به کودکان- در محیط خانه و غیر از آن- نشان می‌دهد و زوایای کمتر دیده شدۀ «فرهنگ تجاوز» را که متوجه کودکان است، فاش می‌کند.

ادامه بیانیه
#آزارجنسی
@bidarzani | @irsprcorg

🟣 برای نوامبر نارنجی؛ تلاش برای پایان دادن به خشونت علیه زنان
یک ماه؛ سی بزنگاه

✍🏽 مهسا غلامعلی‌زاده

|یازده: این خانه امن نیست!|

در یکی از روزهای رفت‌وآمد به دادگاه کیفری یک استان تهران، پدری را که نزدیک به ۱۰ سال متوالی دخترش را مورد تجاوز جنسی قرار داده بود، دیدم. ظاهرا یک آدم معمولی بود...مثل عابری در پیاده‌راه ولیعصر که با سرعت عبور می‌کند و تو حتی فرصت نمی‌کنی رنگ چشمانش را تشخیص بدهی! اما پسِ آن چهره‌ی عادی، یک جانی نشسته بود؛ مردی که دختر بزرگش را از هفت سالگی، هفته‌ای حداقل دوبار آزار می‌داد یا به تعبیر درست‌تر می‌کشت. دخترک در جلسه دادگاه حضور نداشت. بعد از ده سال خشونتِ هر روزه، حالا نزد تراپیست‌ها در حال درمان بود. مواجهه با پدرش در جلسه‌ی اول دادرسی، او را به مسیر خودکشی کشانده و به همین خاطر پزشکش دیدار دوباره‌ی پدرش را قدغن کرده بود.
این پرونده یک نمونه‌ی تمام‌عیار از ماجرای تجاوز به محارم بود، همه چیز داشت؛ ریشه‌ها و علل وقوع این پدیده، مختصات روانی متجاوز، خصوصیات بزه‌دیده، کم‌وکیف جرم واقع‌شده و از همه مهم‌تر نواقص زننده‌ی قانونی و قضایی.

#تجاوز_به_محارم یا به تعبیر ساده‌تر #آزارجنسی_خانگی از موارد نادر و استثنایی نیست؛ این پدیده از جرایم شایع و متداول محسوب می‌شود.

▪️به گزارش مقام‌های رسمی تنها در سال ۹۵، ۵۲۰۰ پرونده‌ی آزار جنسی برادر-خواهری و یا پدر-دختری در دادگاه‌ها ثبت شده است. این در حالی است که محارم گستره‌ی وسیع‌تری از پدر و برادر دارند و دیگر اعضای خانواده نظیر دایی، عمو و پدربزرگ را نیز شامل می‌شوند. همچنین سایر خویشانی که گرچه ارتباط نَسَبی با قربانی ندارند، اما از آشنایان وی هستند و در سایه‌ی ارتباط فامیلی و در چهارچوب خانواده مرتکب این جرم می‌شوند، از این آمار غایب هستند.

▪️مطابق آمارهای بین‌المللی خانه ناامن‌ترین مکان برای زنان و دختران است؛ در حقیقت برخلاف باوری که گمان می‌کند امنیت زنان در خانواده بیشتر از محیط بیرونی است، زنان بیشترین خشونت به ویژه خشونت جنسی را از سوی نزدیکان خود تجربه می‌کنند. چرایی این گزاره اتفاقا بازگشت به احساس امنیت متجاوز در محیط خانه دارد؛ به این معنا که برای متجاوز، تجاوز به غریبه هزینه‌ی بیشتری دارد. در واقع زنان و دختران خانواده، در دسترس‌ترین قربانیان بالقوه برای یک متجاوز هستند. سنت‌ها و باورهایی که دایرمدار تقدس خانواده، حفظ آبرو، حیای زنانه و به طور کلی چشم‌پوشی از حقوق فردی به قیمت حفظ و بقای خانواده هستند، به تقویت این جریان کمک می‌کنند. متجاوز می‌داند احتمال سکوت برای مثال خواهرش در برابر تعرض جنسی او، بسیار بیشتر از ساکت ماندن دختر همسایه است. بنابراین هدفی را برای جرم انتخاب می‌کند که ریسک مجازات شدنش را پایین بیاورد. این موضوع تایید یافته‌های جرم‌شناسی را نیز به همراه دارد.

▪️اهمیت خانواده و حفظ حیثیت آن، در نگاه قضات کیفری نیز قابل مشاهده است. مثلا در یکی از جلسات قاضی به دختری که در هشت سالگی مورد تجاوز عموی چهل ساله‌اش قرار گرفته بود، هشدار داد که با مجازات عموی متجاوز، تا پایان عمر نمی‌تواند سرش را در میان خانواده و جامعه بلند کند؛ گویی کودک برای دادخواهی و درهم شکستن به اصطلاح خانواده‌ای که در آن عمو به برادرزاده تجاوز می‌کند، باید تاوان بدهد. گویی مجرم اصلی در این رویکرد، کودکی است که صدایش درآمده و خود را به قول قضات، بی‌آبرو کرده است.

از سوی دیگر در این ماجرا هم باز پای غلبه‌ی کلیشه‌های جنسیت‌محور و مردسالارانه به میان می‌آید. پدر به عنوان مالک فرزندان، از این ارتباط تلقی رابطه‌ی مالکانه دارد. بنابراین در بسیاری از موارد آزار جنسی از سوی پدران و حتی برادران با این توجیه که مسئله خانوادگی است و به خودشان مربوط است، پنهان می‌ماند. در حقیقت حریم خصوصی خانواده به نفع مرد-پدرسالاری ایفای نقش می‌کند و چشم بیگانه از جمله نهادهای کیفری را از این دیوارهای بالاآمده دور نگاه می‌دارد. به تعبیر برخی از نویسندگان، در این ماجرا خانه به دژ مرد بدل می‌شود و هر آنچه بر سر زنان و کودکان این خانواده می‌آید، خصوصی و تماما مربوط به صاحب‌خانه است.
این موضوع تنها یکی از جنبه‌های قابل بررسی در مورد جرم تجاوز خانگی یا تجاوز به محارم است. مشخص شد که دو گزاره‌ی {خانواده، حریم خصوصی شهروندان است.} و {ریاست خانواده با مرد است.} چه اندازه می‌توانند به شیوع یک جرم از یک سو و توجیه آن در نگاه مرتکبان جرم، قربانیان و حتی دستگاه قضایی، از سوی دیگر دامن بزنند.
هر جا شنیدیم که از امنیت خانه و حرمت خانواده گفتند، یاد چنین خشونت‌های رایج و نابخشودنی بیفتیم و مراقب یکدیگر به ویژه زنان و کودکان اطرافمان باشیم!

#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت
#بیست_و_پنج_نوامبر

@bidarzani

🟣 گزارشی از جمعه‌ی خونین زاهدان، همراه با لیست اسامی جان‌باختگان و آمار مجروحان


«به گزارش کولبر نیوز به نقل از کمپین فعالین بلوچ، در جریان اعتراضات مردمی روز جمعه ۸ مهرماه ۱۴۰۱، که به فراخوان فعالان بلوچ برای تجمع در اعتراض به قتل #مهسا_امینی و #تجاوز _به_دختربچه_۱۵_ساله_بلوچ توسط سرهنگ ابراهیم کوچکزایی فرمانده انتظامی چابهار، صورت گرفته بود، نیروهای انتظامی کلانتری ۱۴ زاهدان به روی معترضانی که قصد تجمع داشتند، آتش گشودند که در نتیجه آن ۸۸ تن از معترضان کشته و بیش از ۳۰۰ نفر زخمی شدند.

ادامه‌ی متن را در لینک زیر بخوانید:

https://bit.ly/3CCTngL


#ژن_ژیان_ئازادی
#اعتراضات_سراسری #همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

@bidarzani