🟣 اعتراضات زنان افغانستان علیه نیروهای تروریستی طالبان، پیوسته در جریان است

▪️تجمع امروز زنان، امروز سه‌شنبه ۱۴ دی‌ماه، در حالی انجام شده که اداره‌ی طالبان در دستور تازه‌ای، مسافرت زنان بدون محرم شرعی را در فاصله‌ی بیشتر از ۷۸ کیلومتر ممنوع کرده است.

در قطع‌نامه‌ی این زنان معترض آمده است: «از جامعه جهانی می‌خواهیم که به صدای ما گوش دهند و تا این گروه (امارت اسلامی) تغییر نکرده، به رسمیت نشناسند.»

در اعلامیه هم‌چنان افزوده شده، در حالی که زنان زیر خط فقر به‌سر می‌برند، اما دستورات و اعلامیه‌های طالبان «به مو و صورت زنان گره خورده است.»

در ویویی از جریان اعتراض این زنان منتشر شده، شعارهایی چون «تحصیل، کار، آزادی، راه به‌سوی آبادی»، «حاضر هستم در روشنایی بمیرم نه در جهل زندگی کنم» سر داده شده است.

▪️طالبان به دختران بالاتر از صنف ششم اجازه‌ی تحصیل و آموزش داده و حضور زنان نیز در شماری از اداره‌ها برای کار ممنوع شده است.

این زنان معترض، امروز سه‌شنبه ۱۴ دی‌ماه، اعتراض خود را در یک خانه انجام داده‌اند. پس از آن‌که گردهمایی زنان معترض در کابل و ولایت‌های دیگر با برخوردهای خشونت‌آمیز نیروهای طالبان مواجه شدند، زنان تجیح داده‌اند تا گردهمایی خود را پشت دروازه‌ها در مکان‌های بسته انجام دهند.


#زنان_حذف_شدنی_نیستند #ارتجاع #طالبان

ادامه‌ی متن را در وبسایت رخشانه بخوانید:


https://rukhshana.com/until-the-taliban-is-not-recognized-and-recognized-by-the-international-community


@bidarzani

در چنین روزی ۳ ژانویه ۱۹۲۵ اولیانا ماتوینا گروموا* از جان باختگان جنبش مقاومت ضدنازی در روستای پروُمایسکی** در اوکراین متولد شد. او تنها هفده سال داشت که بعد از اشغال منطقه سکونتشان به دست نازی ها، یک گروه مقاومت زیرزمینی از جوانان روستا را سازمان داد. سال بعد او را در یک گردهمایی از افرادی که گمان می رفت پارتیزان باشند، دستگیر کردند. نازی ها در تلاش برای دست یافتن به اسامی رفقایش، او را وحشیانه شکنجه کردند: با آهن کتکش زدند، با اتوی داغ سوزاندندش، بخش هایی از بدن و پوستش را کندند و روی جراحت هایش نمک گذاشتند، دست و دنده هایش را شکستند و موهایش را کندند اما او حاضر نشد حتی نام یک نفر را لو دهد. در عوض در تمام این مدت با خواندن شعر به زندانیان دیگر روحیه می داد. اولیانا را در سال ۱۹۴۳ اعدام کردند و جسدش را در یک معدن انداختند. بعد از جنگ بدن او را بازیافتند و همراه دیگر پارتیزان ها دفن کردند. به او بعد از مرگش لقب قهرمان اتحاد شوروی را دادند.

* Ulyana Matveevna Gromova
** Pervomaysky


@TarTaKar

🟣 اظهارات مصطفی نیلی در خصوص پرونده علی یونسی و امیرحسین مرادی/ تعیین زمان دادگاه


دومین جلسه دادگاه رسیدگی به اتهامات علی یونسی و امیرحسین مرادی دانشجویان بازداشتی دانشگاه صنعتی شریف، روز سه‌شنبه ۵ بهمن‌ماه در شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب تهران برگزار خواهد شد. مصطفی نیلی وکیل دادگستری ضمن اعلام این خبر، با انتقاد از خبرگزاری فارس که پیشتر ویدیویی از اعترافات اجباری این شهروندان بازداشتی را منتشر کرده بود، گفت “تا جایی که ما می‌دانیم، این مدارک در پرونده وجود نداشته و حتی ما وکلای پرونده، این فیلم‌ها را تا به حال ندیده‌ایم!” او با بیان اینکه “انتشار این فیلم تنها بدین دلیل است که نهادهای امنیتی، افکار عمومی را منحرف کرده و فشار را بر مقامات قضائی حفظ کنند”، از اقدامات و کارشکنی‌ نهادهای مذکور در روند رسیدگی عادلانه به پرونده این دانشجویان، اظهار نگرانی کرد.


در خصوص چنین پرونده‌هایی، در مرحله دادسرا، تنها وکلای تبصره ۴۸ اجازه ورود به پرونده را داشته و دیگر وکلا فقط در مرحله دادگاه می‌توانند وکالت کنند. در این پرونده برای اخذ دستور اعلام وکالت از دادیار ناظر زندانیان عقیدتی، سیاسی و امنیتی، خود ما چند ماه رفت و آمد کردیم و تازه در مرحله دادگاه بعد از پیگیری‌های فراوان توانستیم اعلام وکالت کنیم. در این پرونده‌ها وکلا حتی نمی‌ توانند از اوراق پرونده، کپی داشته باشند و بارها به آن‌ها در مورد اطلاع‌رسانی در مورد این پرونده‌ها تذکر داده می‌شود.

وی افزود: بعد این “آقایان”، فیلمی را که محرمانه بوده و اساسا، صحت آن نیز مورد تایید نیست به یکباره منتشر می‌کنند. جالب اینکه هیچ برخوردی نیز با ایشان انجام نمی‌شود. اتفاقاتی که نهاد امنیتی و ضابط این پرونده از ابتدا رقم زده، واقعا جای شگفتی دارد. یکی از این موارد در مراحل اولیه پرونده اتفاق افتاد و در حالی که این دو جوان نخبه هنوز ملاقاتی با خانواده‌هایشان نداشتند، در دادستانی تهران، ملاقاتی را بین متهمین و دانشجویان دانشگاه شریف ترتیب دادند که باعث فشار روانی شدید بر ایشان شد!

وکیل علی یونسی خاطرنشان کرد: این دو متهم که هنوز حدود ۲۱ سال سن دارند، نزدیک به ۲۱ ماه است که در بند امنیتی ۲۰۹ و شرایط سخت آن بند نگهداری می‌شوند. تقاضای نهاد امنیتی این بوده که علی یونسی و امیرحسین مرادی تا زمان صدور حکم در بند امنیتی ۲۰۹ بمانند. این در حالیست که دادیار ناظر و دادستان تهران نیز هیچ توجهی به اعتراضات ما درباره انتقال این بچه‌ها نمی‌کنند. تحقیقات مقدماتی، مدت‌هاست به پایان رسیده اما این دو دانشجوی نخبه، همچنان در بند امنیتی نگهداری می‌شوند و این در حالی است که هیچ ضرورتی برای این مسئله وجود ندارد.


ادامه‌ی متن در لینک زیر در دسترس است:

https://bit.ly/3ePGao7

@bidarzani

🟣 افزایش مشکلات؛ گزارشی از وضعیت زندان قرچک ورامین


زندانیان محبوس در زندان قرچک ورامین (ندامتگاه شهرری) از ابتدایی‌ترین حقوق خود در زندان از جمله برخورداری از آب آشامیدنی سالم و خوراک مکفی محروم‌ هستند. دستگاه های تصفیه آب موجود در سالن‌های زندان از حدود ۵ ماه پیش خراب شده‌اند. از سوی دیگر، جیره غذای این زندانیان با کاهش چشمگیری مواجه شده است. همچنین با شروع فصل سرما، حمام زندان در اغلب ساعات روز فاقد آب گرم است.

به گزارش هرانا، یک زندانی سابق که اخیرا از این زندان آزاد شده به این خبرگزاری گفته است: «عدم رسیدگی به وضعیت دستگاه های تصفیه آب موجود در سالن های این زندان در حالی صورت میگیرد که اکثر زندانیان توان مالی خرید بطری های آب معدنی که با قیمتی معادل ۶۰۰۰ تومان در فروشگاه این زندان به فروش میرسد را ندارند و عموم زندانیان مجبور به مصرف آب شور زندان هستند.»

همچنین طی هفته های اخیر جیره غذای این زندانیان با کاهش چشمگیری مواجه شده است. به نحوی که که در مواردی، شماری از زندانیان از دریافت جیره غذایی خود محروم می‌مانند.

▪️«پیش از این گوشت قرمز در برنامه غذایی زندانیان نبود و حالا گوشت مرغ هم حذف شده است. از جمله غذاهایی که برای زندانیان آماده می شود برنج نیمه پخته بی کیفیت درجه چندم به همراه سیب زمینی، قیمه با لپه نیم‌پز است. قبلا در غذاهای زندان شن هم دیده شده بود. سازمان زندان‌ها در توضیح دلایل حذف مرغ از برنامه غذایی زندانیان مدعی شده که بودجه کافی ندارد.»

▪️به علاوه با شروع فصل سرما، حمام زندان در اغلب ساعات روز فاقد آب گرم است.
این منبع مطلع در ادامه توضیح داد: «در زندان قرچک ورامین نبود آب گرم در فصول سرد سال و خرابی دستگاه های سرمایشی در فصول گرم امری همیشگی است و هر ساله تکرار می‌شود. در هفته های اخیر زندانیان تنها از ساعت ۴ تا ۷ صبح امکان استفاده از آب گرم را دارند که در این ساعات هم ساعت خواب اکثر زندانیان است.

#زنان_زندانی
#سرکوب_سیستماتیک
#خصوصی‌سازی_زندان‌ها
#همبستگی_علیه_نابرابری_فقر_خشونت

@bidarzani

برای #بکتاش_آبتین
شعر و صدای شمسِ لنگرودی


#علیه_سکوت

@Blackfishvoice

🟣 مژگان کاووسی از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸، نویسنده و‌ پژوهشگر کُرد روز گذشته ۱۵ دی‌ماه با «مرخصی متصل به آزادی» از زندان کچوئی کرج آزاد شد

مژگان کاوسی در تاریخ ۲۹ آبان ماه ۹۸، توسط نیروهای امنیتی در منزل خود در نوشهر بازداشت و پس از سه هفته از بازداشتگاه یکی از نهادهای امنیتی در ساری به بند زنان زندان نوشهر منتقل شد. او نهایتا در تاریخ ۲۸ آذرماه ۹۸ با تودیع قرار وثیقه آزاد شد.

خانم کاوسی در مرحله بدوی توسط دادگاه انقلاب نوشهر به تحمل ۳۰ ماه حبس تعزیری محکوم شد. وی در مرحله تجدیدنظر و با اعتراض دادستان با افزایش میزان محکومیت مواجه شد. با استناد به ماده ۱۳۴ قانون مجازات اسلامی، مجازات اشد از بابت اتهام “تحریک مردم جهت بر هم زدن نظم و امنیت کشور” و ۳۶ ماه حبس تعزیری برای وی قابل اجرا شد.

او نهایتا در تاریخ ۳۰ اردیبهشت جهت تحمل حبس بازداشت و به بند زنان زندان اوین منتقل شد.
شعبه ۲۸ دادگاه تجدیدنظر استان مازندران به ریاست قاضی عشقعلی قاسمیان و مستشاری ساسان خواجه خسان در تاریخ ۴ مردادماه امسال دستور انتقال خانم کاوسی را جهت سپری کردن باقی مانده مدت محکومیت خود در یکی از زندان‌های استان البرز صادر کرده بود. خانم کاوسی در تاریخ ۲۱ مهرماه از زندان اوین به زندان کچوئی کرج منتقل شد.

#اعتراضات_سراسری_آبان۹۸


@bidarzani

📌جنسیت‌زدگی در اقتصاد: کار مراقبتی بدون مزد زنان هنوز به‌رسمیت شناخته نشده و یا پرداخت نمی‌شود


✍🏽 دیا دوتا/ برگردان: مهتاب محبوب


از متن: «زنان به طور مداوم کمتر از مردان درآمد دارند. درآمد تخمین زده شده برای زنان در هند تنها ۲۰ درصد از درآمد مردان است‌ و آنها در مشاغل با کمترین دستمزد و کمترین امنیت شغلی متمرکز هستند. به عنوان مثال، زنان دو سوم نیروی کار بخش درمانی را تشکیل می دهند. مشاغلی مانند کارگران مهدکودک، کارگران خانگی و دستیاران مراقبت، اغلب بسیار کم حقوق دریافت می‌کنند، مزایای کمی دارند، ساعات کاری نامنظم را تحمل می‌کنند و می‌توانند عوارض جسمی و روحی داشته باشند.

این یک چرخه‌ی معیوب است که در آن حجم بالای کار مراقبتی بدون دستمزد، زنان و دختران را از ادامه تحصیل و اشتغال به شغل با حقوق باز می‌دارد. زنان با داشتن تحصیلات کم یا بدون مهارت و مهارت‌های کم، مجبور به جمع‌آوری ضایعات، مشاغل کم دستمزد، ناامن و فاقد مهارت می‌شوند. این توضیح می‌دهد که چرا آنها تنها ۳۰ درصد از کارگران فنی و حرفه‌ای و ۲۰ درصد از نقش‌های رهبری در کشور را تشکیل می‌دهند.

آخرین گزارش آکسفام «زمان مراقبت»، نشان می‌دهد که فشار بر مشاغل، چه بدون دستمزد و چه با دستمزد، قرار است در دهه‌ی آینده با افزایش جمعیت جهان و افزایش سن بالاتر رود. تغییرات اقلیمی می‌تواند بحران جهانی مراقبت‌های بهداشتی را بدتر کند. تا سال ۲۰۲۵، حدود ۲.۴ میلیارد نفر در مناطق بدون آب کافی زندگی خواهند کرد و زنان و دختران مجبور خواهند بود تا مسافت‌های طولانی‌تری را برای به دست آوردن آبْ پیاده‌روی کنند. ۸۰ درصد از مردم بومی در آسیا و اقیانوس آرامْ زندگی می‌کنند، منطقه‌ای که در برابر تغییرات آب‌وهوایی آسیب‌پذیر است».


#جنسیت‌زدگی_در_اقتصاد #نابرابری_و_تبعیض
#مشاغل_مراقبتی


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43272


@bidarzani

در چنین روزی ۶ ژانویه ۲۰۰۶، کوماندانته رومانا در مکزیک از دنیا رفت. او یکی از فرماندهان ارتش آزادیبخش ملی زاپاتیستا (EZLN) بود که طی قیام سان کریستوبل در سال ۹۴ نیز در صف اول مبارزه قرار داشت.

@TarTaKar

در چنین روزی ۶ ژانویه ۱۹۷۱ بیست و پنج مادر که خیلی از آنها تک والد بودند در منطقه پروژه مسکن ریمور* در ونکوور** ریل های راه آهن را مسدود کردند تا مسئولین را مجبور کنند برای چهارصد کودکی که روزانه برای رفت و آمد به مدرسه از این ریل ها عبور می کردند، ملزومات ایمنی فراهم کنند. آنها پلاکاردهایی در دست گرفته بودند با جملاتی از قبیل «کودکان در برابر سود» و «طومارها دیگر کار نمی کنند». این مادر ها که از طرف روزنامه های محلی لقب «مادران مبارز ریمور» گرفتند، توانستند از مقامات شهر این وعده را بگیرند که برای عابران پیاده پل هوایی بسازند. با این فرض که وعده ها اغلب عملی نمی شوند، آنها تا زمان شروع عملیات ساخت و ساز، ریل ها را مسدود نگه داشتند. پل هوایی در سپتامبر ۱۹۷۱ ساخته شد.


* Raymur Place
**Vancouver- یکی از شهرهای ساحلی و بندرگاهی مهم در کانادا

@TarTaKar

🟣 ویدئویی از مجموع مطالبات کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی

رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، روز شنبه ۱۸ دی‌ماه در راستای قدم نخست بیان مطالبات صنفی و معیشتی، همچنین بازگشت به کار ۵ راننده‌ی حق‌طلب که به دلیل پیگیری مطالبات رانندگان، سالهاست از کار اخراج شدند، با چراغ روشن رانندگی خواهند کرد‌.


@vahedsyndica
@bidarzani

🟣 #بیدارزنی : زنان کولبر بار تمامی تبعیض‌ها را به‌دوش می‌کشند


صفحه‌ی اینستاگرام کوله‌بر نیوز @kolbarnews ویدئوهایی از صحبت با دو زن کولبر را منتشر کرده است. انباشت ستم‌های جنسیتی، طبقاتی و اتنیکی که بر زنان کولبر وارد شده است، کولبری این زنان را به «تنها راه گذران زندگی» طی بیش از ۳ دهه بدل کرده است. این تنها راه معیشتی، زمانی پررنگ‌تر خواهد شد که دستمزد ناچیز زنان کولبر در قبال (گذر از کوره‌های صعب‌العبور، خطر مصدومیت و کشته شدن توسط نیروهای مرزبانی و سقوط از ارتفاع) و در حقیقت، «جان‌شان» قرار می‌گیرد. زنانی که برای هر مسیر کولبری ۲۰۰ هزار تومان و سقف ۳۰۰ هزار تومان‌ دستمزد می‌گیرند. آنان سالهاست به‌تنهایی بار زندگی خود و خانواده را به‌دوش می‌کشند، خرج تحصیل فرزندان و تبعات سیاست‌های خصوصی‌سازی آموزش را تماما متحمل می‌شوند و با تورم افسارگسیخته و فقر سیستماتیک به کولبری مشغولند.

به‌همراه ویدئوها، بخشی از گفتگوهای این زنان درج شده است:


▪️وقتی می‌رفتیم کولبری، مردها از ما سوال می‌کردند که چرا شما می‌آیید کولبری؟ همسرانتان کجا هستند؟ ما هم می‌گفتیم همسران ما مریض هستند و فرزندانمان هم بیکار هستند. چه‌کار کنیم؟ چاره‌ای نداریم.

▪️بعضی روزها چهار نفر هستیم و بعضی روزها پنج یا شش نفر. تعدادمان ثابت نیست و کم و زیاد می‌شود. همیشه کوله (بار) دارند‌. از آن طرف گوشت می‌آورند و از این طرف لوبیا می‌برند. آن‌ها نان نمی‌برند، اما ما همیشه بارمان نان است و نان می‌بریم آن طرف مرز.

▪️من دوستِ «خانم» هستم. او ۳۴ سال است که کولبری می‌کند. من هم سه سال است که با او به کولبری می‌روم. او مجبور بود کولبری کند. فرزندانش یتیم بودند و هیچ منبع درآمدی نداشت. او مدتی برای روستا نان می‌پخت و کارگری می‌کرد. وقتی شغلش را از دست داد، دوباره شروع کرد به کولبری و منم باهاش رفتم.


#زنان_کولبر
#همبستگی_زنان_علیه_نابرابری_فقر_و_خشونت

@bidarzani

🟣 پروانه‌ی «پرواز ۷۵۲» از کلکسیون دوم پروانه‌ها، اثر «پرستو فروهر»، ۱۳۹۹

#هواپیمای_اوکراینی
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم

@bidarzani

‏▫️ جُرج لوکاچ درباره‌ی رزا لوکزامبورگ

نوشته‌ی: هُلگا پولیت
ترجمه‌ی: کمال خسروی

‏7 ژانویه 2022

🔸 جُرج لوکاچ (1971 ـ 1885) در شمار شُهره‌ترین و مهم‌ترین فیلسوفان مارکسیست سده‌ی بیستم بود. سال 1917، انقلاب روسیه، به نقطه‌ی عطف تعیین‌کننده‌ای در مسیر زندگی این اندیشمند بدل شد. از فرزند یکی از مدیران بانکیِ بوداپست، با بهترین رتبه و مقام اجتماعی، کمونیستی از آب درآمد که راهِ پیش‌گرفته از سوی روسیه را دارای آینده‌ای امیدبخش می‌دانست. او خبر نداشت که گزینش چنین راهی در زندگی، چه توفان‌ها، نومیدی‌ها، تندپیچ‌ها، کامیابی‌ها، برانگیختگی‌ها و شور و سوگی برایش به ‌همراه خواهد آورد. اما او تا نقطه‌ی پایان به این اندیشه وفادار ماند که بدیل سوسیالیستیِ جامعه‌ی بورژوایی، به دوران بالندگی رسیده است.

🔸 آن‌گاه که جرج لوکاچ، که تا آن‌زمان ارتباطی تشکیلاتی با جنبش کارگری نداشت، به عضویت حزب کمونیست تازهْ تأسیس‌یافته در مجارستان درآمد، در لهستان، با پای‌گیری حزبی کمونیست، تاریخ آن حزب سوسیال‌دمکراتی به پایان رسید که سالیان دراز، عمدتاً مُهر نفوذ و شخصیت برجسته‌ی رزا لوکزامبورگ بر آن خورده بود. و در آلمان، در روزهای پای‌گیری حزبی تازه، رزا لوکزامبورگ درحال مجادله‌ای بی‌فرجام بر سر انتخاب نام «سوسیالیست» برای این حزب بود، زیرا این نام ‌را برای بیان تمایز محتوایی و تشکیلاتی با سوسیال‌دمکراسی قدیمی بسنده می‌دانست. اینک، در آستانه‌ی ژانویه‌ی 1919، هردوی آن‌ها، لوکاچ و لوکزامبورگ، به اعتبار عضویت‌شان در حزب، کمونیست بودند. لوکاچ هرگز سوسیال‌دمکرات نبود، لوکزامبورگ، برعکس، در سراسر زندگی سیاسی‌اش تا آن روز، سوسیال‌دمکرات بود.

🔸 درست مانند رزا لوکزامبورگِ جوان در سال‌های دهه‌ی 90 سده‌ی نوزدهم، لوکاچِ جوان و به‌لحاظِ سیاسی کم‌تجربه نیز، خود را یک‌باره به رودِ متلاطم کار حزبی در حزبی جوان می‌افکند که احساس می‌کرد مأموریتی [تاریخی] دارد. به وجود کسی مانند او نیاز بود، زیرا به‌واسطه‌ی آثار سراسر قابل ملاحظه‌ای که او تا آن‌زمان آفریده بود، از دید رفقای همراه و هم‌پایش به‌عنوان نویسنده‌ای تلقی می‌شد که می‌بایست از جامعه‌ی بورژوایی، که سرانجام باید رو به نیستی و زوال رود، چیزهایی بداند. او این مسئولیت را پذیرفت، زیرا پس از تجربه‌های جنگ جهانی اول هیچ‌چیز در چشم او نفرت‌انگیزتر از جامعه‌ی بورژوایی نبود که به‌نظر می‌آمد آخرین بازمانده‌های مشروعیت تاریخی‌اش را در هولناکیِ جنگ از دست داده باشد. او بعدها با نگاهی به عقب، از جامعه‌ی بورژوایی به‌مثابه زمانه‌ی معصیتِ تام‌وتمام سخن گفت که از دل آن، انقلاب پرولتری و فلسفه‌ی مارکسی بیرون آمد و راهش را هموار کرد.

🔸 آن‌گاه که رزا لوکزامبورگ در زوریخ فعالیت خود را برای جنبش کارگری وطنش آغاز کرد، خیلی زود دریافت که بر جنبش کارگری اروپای غربی که قویاً زیر نفوذ سوسیال‌دمکراسی آلمان بود کماکان این تصور حاکم است که در برابر قدرت بی‌کران رژیم تزاری در روسیه، تا چشم‌اندازی دوردست در آینده، هنوز هیچ حریف داخلیِ قَدَری شکل نگرفته است؛ نه حتی و نه هنوز از سوی پرولتاریا. از این‌رو، او همه‌چیز را تابع این هدف ‌کرد که ثابت کند پرولتاریا در امپراتوری روسیه، با تکیه بر خود و به‌گونه‌ای مستقل، قادر خواهد بود رژیم تزاری را سرنگون کند و به آزادی سیاسی دست یابد. بنابراین همه‌ی سنت‌ها و جهت‌یابی به‌سوی استقلال ملی لهستان را، که نزد مارکس، و نیز انگلس، پیش‌شرط قطعی دگرگونی‌های مناسبات اجتماعی در روسیه بود، با سرسختی تابع آن عقیده و ایقان می‌کرد. هیچ‌کس در جنبش کارگری اروپای غربی ماهیت انقلابی را که در 1905 در امپراتوری روسیه روی داده بود بهتر از رزا لوکزامبورگ نفهمید...

🔹متن کامل این مقاله را در لینک زیر بخوانید:‏

https://wp.me/p9vUft-2JQ

#هلگا_پولیت #کمال_خسروی
#جنبش_کارگری #جرج_لوکاچ #رزا_لوکزامبورگ
#حزب_کمونیست

👇🏽

🖋@naghd_com

🟣 تجمع اعتراضی خانواده‌های جان‌باختگان هواپیمای اوکراینی در دومین سالگرد سقوط عامدانه‌ی آن با دو شلیک نیروهای سپاه پاسداران

امروز شنبه ۱۸ دی ماه ۱۴۰۰، شماری از خانواده‌های جانباختگان هواپیمای اوکراینی بمناسبت دومین سالگرد سرنگونی این هواپیما و از دست رفتن عزیزانشان، در فرودگاه امام خمینی تهران گرد هم آمدند و سپس در محل سقوط هواپیما در شاهدشهر تجمع اعتراضی برگزار کردند.

به گزارش هرانا در این تجمع خانواده‌ها شعارهایی از قبیل «حقیقت، عدالت» و «دادخواهی» و «تا محکامه‌ی جنایتکاران، محکم ایستاده‌ایم» را سر دادند.


@bidarzani